เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 296
บทที่เกี่ยวข้อง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 297
ช่วงนี้ลูกหลานของตระกูลใหญ่แห่งจิงตูค่อนข้างเครียดจริง ๆ แม้แต่งานปาร์ตี้ต่าง ๆ ก็น้อยลงมาก เมื่อก่อนตีสองตีสาม เป็นช่วงเวลาที่ทุกคนจะแข่งรถ แต่ตอนนี้ไม่มีแม้แต่เงาได้ยินว่ามีบุคคลที่เก่งมากคนหนึ่งมาที่จิงตู ฉินเจิงนายน้อยตระกูลฉินก็เพราะรุกรานเขาตอนนี้จึงได้กลับบ้านเก่าไปแล้ว แต่ตระกูลฉินไม่กล้าทำอะไรเลย ได้แค่ประกาศต่อภายนอกว่าฉินเจิงเสียชีวิตด้วยอาการป่วยกะทันหันและเปลี่ยนทายาทเท่านั้นเพิ่งมาจิงตูเมื่อไม่นานมานี้?หลินตงก็ดูเหมือนจะมาจิงตูเมื่อเร็ว ๆ นี้เช่นกัน?คงไม่ใช่คนเดียวกันนะ?เป็นไปไม่ได้! ! !เป็นไปไม่ได้! ! !จางฮั่นหลินส่ายหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่าหลินตงเป็นเพียงนักศึกษาแลกเปลี่ยนจากมหาวิทยาลัยเจียงหนาน เขาจะฆ่าฉินเจิง และทำให้ทุกคนในจิงตูรู้สึกอันตรายได้อย่างไรไม่งั้นตรวจสอบหลินตงก่อนดีไหม?จางฮั่นหลินเพิ่งคิดถึงเรื่องนี้ โทรศัพท์ในกระเป๋าของเขาก็ดังขึ้น เป็นลุงหลิวที่โทรมา"ฮัลโหล! ลุงหลิว!""นายน้อยรอง! นายน้อยใหญ่แจ้งให้ผมทราบแล้ว ให้ผมมาช่วยคุณ ต้องการให้ผมทำอะไร?" ลุงหลิวถาม"ลุงหลิว ช่วยผมตรวจสอบบริษัทที่ชื่อหยูเหม่ยเหรินให้ผมหน่อย ธุรกิจหลักคือเครื่องสำอา
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 298
ยุนซีพาหลินตงออกจากมหาวิทยาลัย ยี่สิบนาทีต่อมาเข้าไปในวิลล่าที่เงียบสงบ ความเร็วของรถช้าลง น่าจะใกล้ถึงแล้ว"หลินตง คุณ...ไม่ต้องตื่นเต้น จริง ๆ แล้วพ่อแม่ของฉันนิสัยดีมาก!" ยุนซีพูดกับหลินตงขณะขับรถหลินตงตลกนิดหน่อย เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนี้ตื่นเต้นมาก แต่กลับบอกว่าเขาว่าอย่าตื่นเต้น"เปล่า! ผมไม่ได้ตื่นเต้น!" หลินตงตอบด้วยรอยยิ้มเขามีอะไรต้องตื่นเต้น แค่กินข้าวไม่ใช่เหรอ? ไม่ใช่มาเจอแม่ยายสักหน่อย!เอิ่ม? ? ?แม่ยาย? ? ?หลินตงหันหน้าไปมองยุนซี ซึ่งมีใบหน้าที่สวยงามเป็นสีแดง และแม้แต่มือที่จับพวงมาลัยก็ยังสั่นเทาผู้หญิงคนนี้คงไม่ได้บอกพ่อแม่ว่าฉันเป็นแฟนของเธอนะ?เห็นเธอเป็นแบบนี้ ก็อาจเป็นไปได้มาก!"เอ่อ... ยุนซี...คุณคงไม่บอกพ่อแม่ว่าผมเป็นแฟนของคุณนะ?" หลินตงถาม"ห๊ะ!!! คุณ...คุณรู้ได้ยังไง?" ยุนซีพูดอย่างตื่นเต้น"คุณพูดแบบนั้นจริง ๆ เหรอ? ผมไม่ได้บอกว่ารออีกหน่อยเหรอ?" หลินตงพูดด้วยรอยยิ้มบูดเบี้ยว"แต่...แต่แม่ของฉันยืนกรานที่จะแนะนำผู้ชายให้ฉัน ฉัน...ฉันก็เลยบอกไปว่าฉันมีแฟนแล้ว!" ยุนซีพูดเสียงเบาทั้งสองตกอยู่ในความเงียบชั่วครู่"หลินตง! คุณไม่โกรธใช่ไหม?" ย
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 299
ทั้งหมดเพลิดเพลินกับมื้ออาหารนี้มากโดยเฉพาะยุนจงไห่และภรรยาของเขา ยุนจงไห่ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับหลินตงอยู่แล้ว ตอนนี้เห็นหลินตงยอดเยี่ยมขนาดนี้ ก็ย่อมดีใจมาก บนโต๊ะก็ดื่มเพิ่มอีกสองสามแก้วและเดิมทีกวนเหม่ยหลิงที่มีความคิดเห็นกับหลินตงก็หายไป เมื่อเธอรู้จักหลินตงมากขึ้นเรื่อย ๆนอกจากภูมิหลังของหลินตงแล้ว เรื่องอื่น ๆ ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา ท่าทาง กริยามารยาท และความรู้ที่มีเกือบจะทิ้งรุ่นที่สองที่สามที่เธอเคยรู้จักไปมากถ้าหลินตงได้รับการฝึกฝน สามารถยืนหยัดได้ด้วยตัวเองและกลายเป็นผู้มีพรสวรรค์ที่โดดเด่นได้อย่างแน่นอนหลังจากรับประทานอาหารแล้ว พวกเขาก็นั่งคุยกันในห้องนั่งเล่น"หลินตง ที่บ้านนายยังมีใครอีก?" กวนเหม่ยหลิงถามตอนนี้เธอไม่ได้คัดค้านเรื่องระหว่างหลินตงและยุนซีลูกสาวของเธอเลย ดังนั้นเธอจึงต้องการสอบถามสถานการณ์ครอบครัวของหลินตงคงจะดีมากถ้าหลินตงมีพี่ชายหรือน้องชายในครอบครัวของเขา เพื่อที่เขาจะได้ไม่ถูกขัดขวางโดยครอบครัวของเขาเมื่อเขาจะมาที่จิงตู เพื่อเป็นลูกเขยแต่งเข้าของตระกูลยุนและถ้าหลินตงเป็นลูกชายคนเดียว ก็กลัวว่าเรื่องนี้จะจัดการได้ยากจริง ๆ!"ป้ากวน จริง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 300
ช่างเถอะ! ! !ขอเป็นคนเลวสักครั้ง!และยุนซี ไปโรงเรียนคนเดียวที่ชูเฉิงในปีสุดท้ายของโรงเรียนมัธยมปลายเหรอ? ไม่ลาออกพร้อมกับการย้ายงานของพ่อเหรอ?เพราะเขาเหรอ?เรื่องนี้เขาไม่รู้จริง ๆ!ต้องรู้ว่าหลังจากที่เขาคบกับเจียงซานในปีสุดท้ายของโรงเรียนมัธยม เขาก็ค่อย ๆ ห่างเหินกับยุนซีเนื่องจากเจียงซานขี้อิจฉามากและไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้ยุนซีมากเกินไป ดังนั้นจึงไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับยุนซีมากนัก!เห้อ! ตอนนี้ดูเหมือนว่าตอนนั้นจะตาบอดจริง ๆ ถึงได้ชอบเจียงซาน! ไม่สนใจยุนซีก็ไม่ถือว่าตาบอดนะ!โทษได้แต่ว่าตอนนั้นเขาด้อยกว่าเกินไป!"เอ่อ... นั่น... จริง ๆ แล้วเราก็คิดอยู่ เพียงแต่ตอนนี้ยังเรียนไม่จบมหาวิทยาลัย รู้สึกว่ายังเร็วเกินไปที่จะคุยเรื่องนี้!" หลินตงตอบ"เร็วเกินไปตรงไหน! อยู่ปีสามแล้ว อีกปีก็จะเรียนจบแล้ว หลังเรียนจบก็สามารถแต่งงานได้แล้ว ถึงตอนนั้นพวกนายมาบริษัทฉันด้วยกัน ฉันจะฝึกพวกนายสองปี แล้วค่อย ๆ มอบบริษัทให้พวกนาย ฉันก็สามารถเกษียณได้แล้ว พวกนายก็ค่อยมีลูกให้พวกเราเลี้ยง ฉันก็ถือว่าสามารถแสดงความเก่งที่เหลือได้!" กวนเหม่ยหลิงกล่าว"แม่! แม่พูดไปถึงไหนหมดแล้ว!""บอกว่าเธอไ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 301
หลังจากที่ยุนซีและหลินตงจากไปแล้ว ยุนจงไห่ก็ถามกวนเหม่ยหลิงว่า "เป็นยังไงบ้าง?""ไม่เลว! ถ้าภูมิหลังดีกว่านี้ก็จะสมบูรณ์แบบเลย!" กวนเหม่ยหลิงกล่าว"คุณแข็งแกร่งเกินไป ชอบเปรียบเทียบมากเกินไป เลยเหนื่อยขนาดนี้ ชีวิตของเพื่อนร่วมชั้นของคุณเป็นอย่างไรเป็นเรื่องของพวกเขา เราใช้ชีวิตของเราเอง ทําไมต้องเปรียบเทียบกับพวกเขาด้วย ผมคิดว่าหลินตงดีมาก เข้ากันได้ดีกับยุนซีมาก!""คุณไม่สนใจก็ได้ แต่ฉันทำไม่ได้ คนเรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร? ก็เพื่อหน้าตาไม่ใช่เหรอ? ฉันแค่ทนคนอื่นพูดลับหลังไม่ได้ อีกอย่าง ฉันเห็นด้วยกับพวกเขาที่จะคบกันแล้วไม่ใช่เหรอ?""ฝึกฝนหลินตงให้ดี ๆ เป็นคนที่รับผิดชอบอย่างแน่นอน เชื่อสายตาผม ถึงตอนนั้นอาจจะทำได้ดีกว่าคุณอีก นี่คือสิ่งที่คุณฝึกฝนมา คุณออกไปก็มีหน้าไม่ใช่เหรอ?""เอาล่ะ! คุณไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว! ฉันรู้ว่าต้องทำอย่างไร! ในเมื่อฉันเห็นด้วยกับพวกเขาที่จะคบกันฉันก็จะไม่มีความคิดอื่นใดอีกแล้ว"ยุนซีขับรถ หลินตงนั่งอยู่ในที่นั่งผู้โดยสาร"หลินตง ฉันขอโทษ! ฉันไม่รู้ว่าแม่จะพูดแบบนี้!" ยุนซีพูดด้วยความเขินอาย"ยุนซี คนที่ควรพูดขอโทษคือผม! จริง ๆ แล้วผมรู้ความคิดของคุ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 302
ชายวัยกลางคนตาเดียวกำลังสูบบุหรี่อยู่บนพื้น มีหญิงสาวสวยอายุยี่สิบปีคนหนึ่งผูกติดกับเสาข้าง ๆ เขา มีสมาชิกหน่วยปฏิบัติการพิเศษกลุ่มบีเจ็ดหรือแปดคนนอนอยู่ข้างหน้าเขาชายวัยกลางคนคือเป้าหมายของหลินตงในครั้งนี้หลี่โป ฉายาโปตาเดียว เป็นอาชญากรที่ต้องการตัวมากมาย ก่ออาชญากรรมที่ชั่วร้ายในต้าเซี่ยเมื่อสิบกว่าปีก่อนและหลบหนีได้สำเร็จด้วยการแลกด้วยตาข้างหนึ่งว่ากันว่าหลบหนีไปต่างประเทศไม่คิดว่าจะมาโผล่ที่นี่อย่างกะทันหันแม้ว่าสมาชิกของกลุ่มบี ที่นอนอยู่บนพื้นเหล่านี้จะยังไม่ตาย แต่พวกเขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสและไม่สามารถลุกขึ้นได้ ได้แต่เงยหน้าขึ้นและจ้องมองโปตาเดียวหลังจากสูบบุหรี่เสร็จ โปตาเดียวก็พูดขึ้น"ฉันรู้ว่าพวกนายยังมีคนหลบซ่อนอยู่ ถ้ายังไม่ออกมาฉันจะให้พวกนายดูถ่ายทอดสดแล้ว!"หลังจากพูดจบ โปตาเดียวก็ลุกขึ้นยืน วางมือบนคอของหญิงสาวที่ถูกมัดไว้ คว้าเสื้อผ้าแล้วฉีกออกอย่างแรง ทำให้เสื้อผ้าแตกหลุดรุ่ยแต่หญิงสาวที่ถูกมัดไว้ดูสงบมาก! ไม่มีการดิ้นรนใด ๆ บางทีเธออาจรู้ว่าการดิ้นรนนั้นไร้ประโยชน์"หยุดนะ ไอ้สารเลว!!!" สมาชิกของกลุ่มบีที่นอนอยู่บนพื้นอดไม่ได้ที่จะตะโกน"โอ้? นายเป็น
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 303
"ปัง!!!"เสียงปืนอีกนัด!แต่โปตาเดียวดูเหมือนจะเดาได้นานแล้ว หลังจากหลบกระสุนแล้ว ก็รีบวิ่งไปที่ที่ยิงอย่างรวดเร็วครู่ต่อมาก็มีเสียงกรีดร้อง และโปตาเดียวก็กลับมาโดยลากสมาชิกกลุ่มบีมาด้วย แล้วโยนลงพื้นนี่เป็นคนที่สิบแล้ว!แต่คนอื่น ๆ ก็ยังคงซ่อนตัวอยู่อย่างมิดชิด"พวกนายกำลังถ่วงเวลาอยู่ใช่ไหม? คิดว่ากำลังรอให้ใครสักคนมาช่วยเหลือพวกนายเหรอ? ขอโทษด้วย! เท่าที่ฉันรู้ ตอนนี้ไม่มีสมาชิกหน่วยปฏิบัติการพิเศษกลุ่มเออยู่ที่จิงตูเลย และกลุ่มบี! มาเท่าไหร่ฉันจะฆ่าเท่านั้น!" ชายวัยกลางคนกล่าวเป็นไปไม่ได้! ! !สมาชิกกลุ่มบีหลายคนที่ซ่อนตัวอยู่ในที่ลับต่างตกตะลึง พวกเขาเพิ่งได้รับข่าวว่าสมาชิกของกลุ่มเอกำลังมาถึงแล้ว และขอให้พวกเขาถ่วงเวลาไว้เนื่องจากตอนนี้พวกเขาพูดไม่ได้ เมื่อพวกเขาพูดแล้ว ตำแหน่งของพวกเขาจะถูกเปิดเผย ดังนั้นจึงไม่มีทางถามได้ในเมื่อเป็นแบบนี้ไม่จำเป็นต้องพูดอีกต่อไป ไม่เช่นนั้นจะถูกอีกฝ่ายเอาออกมาทีละคน"พี่ชายทีมปฏิบัติการพิเศษทุกคน! พวกพี่รีบออกไปเถอะ! อย่าเสียสละต่อไปอีกเลย พวกพี่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา! ซ่งเจียขอร้องพวกคุณล่ะ! รีบออกไปเถอะ!!!" ผู้หญิงที่ถูกจับตัวต
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 304
ตระกูลจางลงมืออย่างรวดเร็ว หลังจากได้รับโทรศัพท์จากจางฮั่นเซินหัวหน้าตระกูลในอนาคต พ่อบ้านลุงหลิวก็รีบจัดเตรียมและเริ่มโทรหาแผนกต่าง ๆ ในนามของตระกูลจาง!ยุนซีและหลินตงเพิ่งจากไปไม่นานกวนเหม่ยหลิงก็ได้รับโทรศัพท์ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเครื่องสำอางที่บริษัทนำเข้าจำนวนหนึ่ง และถูกยึดไว้เนื่องจากไม่ผ่านการตรวจสอบ! ให้เธอไปดูเธอยังสับสนเล็กน้อย เครื่องสำอางที่นำเข้าโดยบริษัทได้รับความร่วมมือจากบริษัทเครื่องสำอางขนาดใหญ่ระดับนานาชาติในรัฐอินทรีมาโดยตลอด แบรนด์รับประกัน หลายปีมานี้ไม่เคยมีปัญหา จู่ ๆ ก็มีปัญหาได้อย่างไร? และยังถูกยึดไว้อีก นี่คือปัญหาใหญ่มากยังไม่รอให้เธอเก็บของออกจากบ้านเสร็จ ยุนจงไห่ ก็ได้รับโทรศัพท์จากผู้บังคับบัญชาของเขา โดยขอให้เขาพักผ่อนที่บ้านสักพักและไม่ต้องไปทำงานในช่วงนี้!ยุนจงไห่ถามสาเหตุอีกฝ่ายไม่ได้บอกเขา แต่เพียงขอให้เขาพักผ่อนสักระยะหนึ่งทั้งคู่มองหน้ากันเมื่อพิจารณาจากประสบการณ์ทางสังคมหลายปี เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายจู่ ๆ ปัญหาก็เกิดขึ้นพร้อมกันได้ยังไง!คงจะมีคนอยู่เบื้องหลัง!ทั้งสองคนกำลังคิดว่าตนได้ทำให้ใครขุ่นเคืองเปล่ากวนเหม่ยหลิงอ
บทล่าสุด
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1006
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1005
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1004
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1003
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1002
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1001
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1000
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 999
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 998
