หลินตงและสหายของเขามาถึงเหมืองที่ใกล้ที่สุดซึ่งเป็นจุดแวะพักแรกของพวกเขาดาวเคราะห์ปาเค่อผลิตแร่ชนิดหนึ่งที่สามารถกลั่นเป็นโลหะเกรดต่ำได้ แม้ว่ามูลค่าจะไม่สูง แต่ถ้ามีปริมาณมากก็สามารถแลกเปลี่ยนเป็นเงินจำนวนมากได้เช่นกันไม่อย่างนั้นตระกูลหยินคงไม่ส่งคนมาคุ้มกันที่นี่มากมายขนาดนี้งานหลักของหยินจุนหลินคือควบคุมการทำเหมืองพื้นเมืองที่นี่และแยกแร่ออกมาเป็นโลหะ ตระกูลหยินจะมาเก็บแร่ทุกๆ สองสามทศวรรษเหมืองที่หลินตงและกลุ่มของเขามาถึงนั้นค่อนข้างใหญ่ โดยมีผู้คนจากดาวเคราะห์ปาเค่ออย่างน้อยหลายพันคนถูกควบคุมที่นี่ในฐานะทาสเหมืองเมื่อคุณเข้าใกล้ คุณจะได้ยินเสียงสบประมาทต่างๆ จากสมาชิกตระกูลหยิน"เร่งมือหน่อย! แกไม่ได้กินข้าวหรือไง? ถ้ายังชักช้าอยู่ ฉันจะหักขาแก!""มองอะไรอยู่? คิดว่าไม่มีงานทำรึไง? พยายามปกป้องมันงั้นเหรอ? อยากโดนตีงั้นเหรอ?""ปัง ปัง ปัง!!!""โอ้! ฉันไม่กล้า ฉันไม่กล้า""นายท่าน มีคนหมดสติไป""ไอ้ขยะเปียก! แกเป็นลมเพราะทำงานเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้เหรอ? ใครก็ได้ยกมันออกไปและโยนมันไปให้สัตว์ป่ากิน อย่ามาเกะกะที่นี่""ครับ นายท่าน!""ติงๆ ตังๆ!!"เสียงด่าทอนับไม่ถ้วน
“อ๊าก!!!”การเสียชีวิตอย่างกะทันหันของผู้ดูแลตระกูลหยิน...ทำให้สาวสวยที่รับใช้พวกเขากรีดร้องขึ้นมาทันทีในเวลาเดียวกัน มันยังดึงดูดความสนใจของทาสเหมืองแร่จำนวนนับไม่ถ้วนอีกด้วย ทุกคนหยุดงาน มองไปที่ผู้ดูแลที่ตายไปแล้ว จากนั้นจึงหันไปหาหลินตงและกลุ่มปาหรู่ควบคุมตัวเองมาตั้งแต่เข้ามาในดาวเคราะห์ปาเค่อจนกระทั่งเขาเห็นภาพนรกตรงหน้า เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไปคนเหล่านี้ล้วนเป็นสมาชิกในเผ่าของเขาครั้งหนึ่ง พวกเขาเคยใช้ชีวิตอย่างไร้กังวลและสงบสุขแต่ตอนนี้ พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานอย่างไม่มีที่สิ้นสุด แทบจะเอาชีวิตไม่รอดใช้ชีวิตแต่ละวันอย่างสิ้นหวังอย่างที่สุด โดยไม่มีความหวังสำหรับอนาคตหลินตงยังคงนิ่งเงียบเขารู้ว่านี่คือช่วงเวลาของปาหรู่หลังจากสงบสติอารมณ์แล้วปาหรู่คุกเข่าต่อหน้าหลินตงก่อนแล้วโค้งคำนับสามครั้ง จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นและเผชิญหน้ากับชาวพื้นเมืองนับไม่ถ้วนที่ไร้ความรู้สึกแห่งดาวเคราะห์ปาเค่อ“สวัสดีชาวเผ่าทุกคน ฉันชื่อปาหรู่ พ่อของฉัน ปาปู เคยเป็นผู้นำของดาวเคราะห์นี้ เมื่อก่อนเราใช้ชีวิตอย่างสงบสุขและไร้กังวล...”"แต่ตั้งแต่ที่พวกคนชั่วมาที่นี่ วันเวล
หากทุกคนถูกจับจนหมดอีกไม่นานก็คงไม่มีใครเหลืออยู่ในเหมืองแร่แล้วพวกเขาหาทาสเหมืองแร่ได้เรื่อยๆ ก็ต่อเมื่อเก็บคนพวกนี้ไว้และขยายพันธุ์ต่อไปเท่านั้นตอนแรกหยินจุนหลินไม่รู้เรื่องนี้จึงทำให้จำนวนคนบนดาวเคราะห์ปาเค่อลดลงอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งต่อมาพวกเขาค่อยๆ ตระหนักถึงความร้ายแรงของปัญหานี้ถ้าไม่มีคนบนดาวเคราะห์ปาเค่ออีกแล้ว พวกเขาจะถูกเรียกตัวกลับเข้าตระกูลหยินอย่างแน่นอนและวิถีชีวิตอันสุขสบายของเขาจะต้องสิ้นสุดลงนั่นคือตอนที่คิดแผนนี้ขึ้นมาให้คนบนดาวเคราะห์ปาเค่อที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดสืบพันธุ์ลูกหลานของพวกเขา ถ้าไม่มีคนอยู่ในเหมืองแร่ พวกเขาจะไปยึดชุมชนแห่งสองแห่งและจับมาเป็นทาสเหมืองแร่การทำซ้ำวัฏจักรนี้จะทำให้ชีวิตอันสุขสบายของเขายืนยาวขึ้นได้หลังจากช่วยเหลือทาสเหมืองแร่ หลินตงและพวกสามคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งใจ พวกเขาไม่ต้องกังวลมากนักเกี่ยวกับการหาคนอื่นอย่างน้อยคนเหล่านั้นก็จะไม่ได้ตกอยู่ในอันตรายพวกเขายังวางแผนที่จะพักผ่อนหนึ่งคืนและออกตามหาผู้คนในวันถัดไปหลินตงเพิ่งกลับไปที่ยานรบดวงดารา"ตื้ดๆ!!!"ทันใดนั้นเครื่องมือสื่อสารก็ดังขึ้นเมื่อเปิดออกก็เป็นข้อ
หลินตงมองดูข้อความของเซี่ยมู่แล้วก็เริ่มครุ่นคิดอีกสามเดือน องค์จักรพรรดิเซี่ยอวิ๋นชวนจะจัดงานเลี้ยงระดับรัฐบนดวงดาวจักรพรรดิ? กองกำลังทั้งหมดในกาแล็กซีทางช้างเผือกจะไปฉลองด้วยหรือเปล่า?งานเลี้ยงระดับรัฐของอาณาจักรกาแล็กซีจะจัดขึ้นเพียงครั้งเดียวในรอบสิบปีไม่ใช่หรือ?นี่ยังไม่ถึงเวลานี่?และขนาดก็ไม่น่าจะใหญ่โตได้ขนาดนี้ที่น่าแปลกใจคือ กองกำลังทั้งหมดในกาแล็กซีทางช้างเผือกจำเป็นต้องเข้าร่วมหลินตงรู้สึกโดยสัญชาตญาณว่างานเลี้ยงระดับรัฐครั้งนี้อาจจะไม่ธรรมดานักมันน่าจะเกี่ยวข้องกับการปรากฏตัวของเเศษซากอาณาจักรสวรรค์แต่เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับเขาล่ะ?เซี่ยมู่เชิญเขามาทำอะไร?หลินตงคิดอย่างรอบคอบเขาเดาความคิดของเซี่ยมู่ได้คร่าวๆการเชิญเขาไปงานเลี้ยงระดับรัฐเป็นเรื่องโกหก การพบเขาเป็นเรื่องจริงการไปงานเลี้ยงระดับรัฐเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้นการไม่ไปย่อมดีกว่ากองกำลังทั้งหมดในกาแล็กซีทางช้างเผือกจะเข้าร่วมงานเลี้ยงระดับรัฐนี้ และแน่นอนว่าจะมีผู้มีอิทธิพลมากมายหากมีเรื่องอื้อฉาวกับองค์หญิงสิบเก้า หลินตงจะโด่งดังขึ้นมากไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนในอนาคต เขาจะกลายเป็นจุดสนใจ
เมื่อพวกเขาเข้ามาแทรกแซงกาแล็กซีทางช้างเผือก สิ่งต่างๆ จะกลายเป็นเรื่องยุ่งยากอย่างแท้จริงแม้แต่เสด็จพ่อและเสด็จพี่ก็อาจตกอยู่ในอันตรายได้หลังจากหลินตงอ่านข้อความของเซี่ยมู่หลินตงก็คิดกับตัวเองว่ามันเป็นอย่างที่เขาเดาไว้จริงๆเมื่อเศษซากอาณาจักรสวรรค์กล้าที่จะโจมตีองค์หญิงสิบเก้าเซี่ยมู่ เขารู้สึกว่าคนเหล่านี้ไม่ดีไม่อย่างนั้นคงจะไม่กล้าลงมืออย่างเปิดเผยเด็ดขาดตอนนี้มันได้ยืนยันการคาดเดาของเขาแล้วแม้แต่อาณาจักรก็รู้สึกถึงอันตรายดูเหมือนว่าเศษซากอาณาจักรสวรรค์จะได้พบกับพันธมิตรที่แข็งแกร่งในครั้งนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องการเอาทุกอย่างที่เป็นของพวกเขากลับคืนมาสำหรับเผ่ามังกรเก้าหัวหลังจากฟังเซี่ยมู่ครั้งที่แล้วหลินตงก็ได้เรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้จากศาลาดาวตกเช่นกันแต่เขายังไม่รู้มากนักเกี่ยวกับเรื่องนี้ตราบใดที่มันเป็นข้อมูลที่ละเอียดกว่านี้ ศาลาดาวตกไม่อาจใช้เหรียญกาแลกติกแลกได้ แต่ต้องการการแลกเปลี่ยนสมบัติวิเศษอื่นๆ แทนหลินตงก็ไม่มีทางเลือกเช่นกันจะให้เขาแลกข้อมูลกับดาบกำราบมารงั้นเหรอ?เขาไม่โง่ขนาดนั้นเว้นแต่เขาจะสติไม่ดีไปแล้วดาบนั้นเป็นอาวุธขั้นสู
ในขณะที่เซี่ยมู่กำลังวิตกกังวลมีคนเดินเข้าไปในห้องนอนของเธอมีเพียงคนเดียวในกาแล็กซีทางช้างเผือกทั้งหมดที่กล้าเข้าไปในห้องนอนขององค์หญิงสิบเก้าเซี่ยมู่โดยไม่เคาะประตูนั่นคือจักรพรรดินีหลิวนิ่งเหยียน ซึ่งเป็นแม่แท้ๆ ของเซี่ยมู่นั่นเองนอกจากเธอแล้ว องค์จักรพรรดิเซี่ยอวิ๋นชวนยังต้องเคาะประตูก่อนเข้าไปด้วย เนื่องจากลูกสาวของเขาโตมากแล้วไม่ต้องพูดถึงคนอื่น ไม่มีใครกล้าทำเช่นนี้ เว้นแต่พวกเขาไม่อยากรักษาชีวิต"ลูกคิดอะไรอยู่ ลูกสาวที่รักของแม่" หลิวนิ่งเหยียนเดินไปหาเซี่ยมู่และกระซิบที่หูของเธอทันที"อ๊าก!!!"เซี่ยมู่ตกใจกับเสียงที่ดังขึ้นกะทันหัน"เสด็จแม่! เสด็จแม่ทำให้ลูกกลัวแทบตาย" เซี่ยมู่พูดด้วยแก้มป่อง"ถ้าแม่ไม่พูด ลูกคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการที่ใครสักคนเข้ามาในห้องนั้นเป็นอันตรายแค่ไหน จะเป็นยังไงถ้าคนไม่ดีมา"เซี่ยมู่กลอกตา"เสด็จแม่ นี่คือห้องส่วนตัวของลูก ใครอีกที่กล้าเข้ามาเงียบๆ แบบนี้นอกจากเสด็จแม่""โอเค โอเค มันเป็นความผิดของจักรพรรดินีผู้นี้ บอกสิว่าเมื่อกี้ลูกมัวแต่คิดอะไรอยู่? ถึงมัวนั่งเหม่ออยู่ได้"“ไม่...ลูกไม่ได้คิดอะไรเลย!”"ลูกกำลังคิดถึงหลินตงคนนั้นอ
คุณสามารถบอกได้จากการแสดงออกของหลิวนิ่งเหยียนเมื่อนึกถึงเรื่องนี้เซี่ยมู่ก็ฟังด้วยความปรารถนาในใจเช่นกันเธอยังหวังว่าเธอและหลินตงจะเป็นเหมือนเสด็จพ่อและเสด็จแม่ของเธอ............กาแล็กซีทางช้างเผือกตั้งอยู่ใกล้กับขอบแห่งความว่างเปล่า ดวงดาวรุ่งอรุณตั้งแต่ถูกเศษซากอาณาจักรสวรรค์ครอบครอง มนุษย์ทุกคนบนโลกก็ถูกต้อนไว้เหมือนสัตว์เลี้ยง ถูกทำให้เหลือเพียงอาหารดวงดาวรุ่งอรุณดวงนี้ปัจจุบันน่ากลัวกว่าดาวเคราะห์ปาเค่อร้อยเท่าผู้คนบนดาวเคราะห์ปาเค่อถูกทารุณ กลายเป็นทาสในเหมือง และตายจากความอ่อนล้าแต่ดวงดาวรุ่งอรุณนั้นแตกต่างออกไปมนุษย์ทุกคนถูกจองจำและใช้เป็นอาหารเพื่อเลี้ยงเศษซากอาณาจักรสวรรค์ที่ผสานยีนของเผ่ามังกรเก้าหัวเข้าด้วยกันลองนึกภาพดูสิว่าผู้คนบนดวงดาวรุ่งอรุณดวงนี้รู้สึกกลัวขนาดไหนความหวาดกลัวที่ชาวเมืองได้พบเจอเป็นสิ่งที่ไม่อาจจินตนาการได้ สิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญาสูงและมีสติสัมปชัญญะจะรู้สึกอย่างไรหากต้องใช้ชีวิตทุกวันด้วยความหวาดกลัวว่าจะถูกกินเกรงว่ามีเพียงดวงดาวรุ่งอรุณเท่านั้นที่รู้เกือบจะอยู่ในภาวะตื่นตระหนกตลอดเวลาในบรรยากาศเช่นนี้ มันสามารถทำให้ผู้คนบ
ดวงดาวรุ่งอรุณยอดหอคอยสูงตระหง่านชายสองคนกำลังนั่งดื่มชาตรงข้ามกันคนหนึ่งขมวดคิ้ว ในขณะที่ชายที่อยู่ตรงข้ามเขาดูผ่อนคลายชายที่ขมวดคิ้วไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหลี่เทียน ท่านผู้นำแห่งอาณาจักรสวรรค์ และอีกคนคือหยวนหลิงจากเผ่ามังกรเก้าหัวหลังจากนั้นไม่นาน หลี่เทียนก็อดไม่ได้ที่จะถาม "พี่หยวนหลิน เมื่อไหร่สมาชิกของเผ่ามังกรเก้าหัวจะมาถึง ช่วงนี้เราก็ออกมาเคลื่อนไหวบ่อยๆ และเซี่ยอวิ๋นชวนเองก็ขยับตัวได้แล้ว อาการบาดเจ็บของเขาก็ควรจะดีขึ้น ยิ่งเราลงมือเร็วเท่าไหร่ ก็จะยิ่งเป็นประโยชน์สำหรับเรามากขึ้นเท่านั้น"หยวนหลินจิบชาอย่างสบายๆ ก่อนจะตอบช้าๆ "ท่านผู้นำหลี่เทียน ไม่จำเป็นต้องกังวลมากเกินไป คุณรู้ว่าต้องใช้เวลาพอสมควรในการข้ามช่องว่างระหว่างกาแล็กซี ดังนั้นคุณจึงไม่สามารถทำอะไรอย่างเร่งรีบเกินไปได้ เมื่อถึงเวลา พวกเขาก็จะมาถึงเอง"หยวนหลินเพลิดเพลินกับตำแหน่งของเขาที่อยู่บนลำดับชั้นสูงสุดของกาแล็กซีทางช้างเผือกและเพลิดเพลินกับการใช้ชีวิตที่เชื่องช้ามนุษย์เป็นวิญญาณของทุกสรรพสิ่งอย่างแท้จริง และพวกเขาก็มีคุณสมบัติเฉพาะตัวของตนเอง ไม่น่าแปลกใจเลยที่เผ่าพันธุ์ทั้งหมดในจักรวาลต้องการเล
หยวนเซิงกับหยวนหมิงต่างก็เห็นศาสตราเทพมายาในมือของหลินตงเหมือนกันความปรารถนาที่ต้องการครอบครองอย่างรุนแรงวูบผ่านในสายตาของพวกเขาก่อนจะหายไปพวกเขาก็อยากได้เช่นกันแต่ทั้งสองคนรู้ดีจากสถานการณ์ตอนนี้มังกรเก้าหัวไม่มีโอกาสเลยแต่การที่หลินตงใช้ศาสตราเทพมายานั้น กลับเป็นเรื่องดีสำหรับพวกเขาในสายตาของทั้งสองคนต่างก็เผยออกถึงความดีใจยอดเยี่ยมไปเลย ถือว่าสวรรค์เข้าข้างจริงๆตอนนี้หลินตงเอาศาสตราเทพมายาออกมา คือการรนหาที่ตายด้วยตัวเองหยวนหมิงกำลังคิดในใจ ว่าจะพูดอย่างไรเพื่อให้ทุกคนยอมร่วมมือกันจัดการกับหลินตงตอนนี้โอกาสมาถึงแล้วหลินตงถือศาสตราเทพมายาอยู่ในมือ ลองถามดูว่าในอสูรกาแล็กซี มีใครไม่อยากครอบครองบ้าง?ไม่ว่าจะเป็นใครในอาณาจักรนิรันดรที่ได้ครอบครองมัน ก็สามารถท้าทายผู้ที่เหนือกว่าได้ไม่มีใครที่สามารถปฏิเสธการล่อลวงแบบนี้ได้ตอนนี้ถ้าเขาเรียกออกไปรับประกันว่าจะมีหลายคนที่ออกมาจัดการกับหลินตงแค่จัดการหลินตงได้ศาสตราเทพมายาในมือของเขา คือเจ้าเหนือทุกสรรพสิ่งแบบนั้น ทุกคนก็มีโอกาสที่จะได้ครอบครองหลินตงยังไม่รู้ว่า ดาบกำราบมารในมือของเขากำลังดึงดูดสายตาจา
เจ้าหลินตงโชคดีมากจนเกินไปแล้วแม้แต่เฉินจิงจื่อหานในตอนนี้เอง ก็ยังรู้สึกอิจฉาเดิมทีเขากังวลว่า หลินตงคงไม่ใช่คู่มือของหยวนเซิงที่อยู่ในระดับเซียนเดินดินตอนปลายดูเหมือนว่าเขาคิดมากเกินไปมีศาสตราเทพมายาอยู่ในมือหลินตงสามารถท้าทายตัวต้นระดับที่เหนือกว่าของตัวเองได้จริง ๆไม่แปลกใจที่เขาจะมั่นใจขนาดนั้นเมื่อครู่นี้เจ้าเด็กคนนี้ซ่อนความลับเอาไว้ไม่น้อยเลยสมกับที่เป็นชายที่แม้แต่วิชาดวงตาจักรวาล ยังไม่สามารถมองทะลุได้ไม่ว่าอย่างไร ก็ต้องพาหลินตงเข้าร่วมสำนักดาวสวรรค์ให้ได้การพาคนที่ดวงชะตาพิเศษมาก เช่นหลินตงมาเข้าร่วมกับสำนักดาวสวรรค์ ก็นับว่าเป็นการทำคุณงามความดีอย่างใหญ่หลวงให้กับสำนักดาวสวรรค์ถึงตอนนั้นพ่อของเขาจะต้องให้รางวัลเขาอีกครั้งแน่นอนเฉินจิงจื่อหานมองไปที่หลินตงด้วยสายตา ที่เรียกว่าตื้นเต้นโชคดีที่ตอนนี้หลินตงกำลังยุ่งกับการรับมือท่าไม้ตายของหยวนเซิงอยู่ ไม่อย่างนั้น ถ้าเขาเห็นสายตาของเฉินจิงจื่อหานแล้ว คงจะเข้าใจผิดไปแล้วในคฤหาสน์หรูหราบนหลังของเต่ายักษ์ห้องหนึ่งที่แทบจะกลายเป็นทะเลสีแดงไป๋หลี่เหยียนหงเองก็เฝ้าสังเกตการต่อสู้ที่เกิดขึ้นภายนอกเมื
"ปัง!!!"เสียงปังดังขึ้นหมัดเทพแห่งความว่างเปล่าของหลินตง อัดเข้าไปกระแทกเข้าเต็มกลางอกของหยวนเซิงอย่างจังๆแต่ในจังหวะที่หยวนเซิงถูกหมัดซัดเข้าเต็มๆ ก็หมุนตัวอย่างรวดเร็ว แล้วฟาดหางด้านหลังใส่หลินตงอย่างเต็มกำลัง"พลั๊ก!!!"ทั้งสองต่างก็รับการโจมตีเต็มกำลังจากฝ่ายตรงข้าม แล้วกระเด็นถอยร่นไปด้านหลังคนละทิศทุกที่ที่พลังกวาดผ่าน ทำให้ทะเลปั่นป่วน ภูผาสะเทือน ดวงดาวแตกสลายหายไปในพริบตามังกรเก้าหัวมีชื่อเสียงด้านพลังป้องกัน ร่างกายแข็งแกร่งราวเหล็กกล้าส่วนร่างกายของหลินตง หลังจากผ่านการหลอมขัดโดยระบบอย่างเข้มข้น ก็ไม่ด้อยกว่าแม้แต่น้อยถ้าวัดกันด้วยร่างกาย ทั้งสองก็เรียกได้ว่าสูสีไม่มีใครยอมใครแต่ถึงอย่างไรหลินตงก็ยังอยู่แค่ระดับเซียนเดินดินตอนต้น ขณะที่หยวนเซิงนั้นอยู่ตอนปลายแล้ว ห่างกันถึงสองขั้นย่อยนอกจากนี้ หยวนเซิงมีชีวิตอยู่มาเกือบหมื่นปี มีประสบการณ์การต่อสู้เหนือกว่าหลินตงอย่างมากเพราะฉะนั้น ตั้งแต่เริ่มแรก หลินตงก็เป็นฝ่ายตั้งรับ ถูกหยวนเซิงเป็นฝ่ายรุกใส่อย่างต่อเนื่องแต่เป้าหมายของหลินตงในตอนนี้ คือการสั่งสมประสบการณ์การต่อสู้เพื่อไม่ให้เมื่อเข้าสู่อาณาจักรดว
ในขณะนั้น เฉินจิงจื่อหานก็พุ่งเข้ามาและต่อยหมัดหนักเข้าที่ศีรษะของหยวนเซิงที่กำลังรวบรวมพลัง"ปัง!!!"ลูกบอลพลังงานเบี่ยงเบนไปจากตำแหน่งและยิงเข้าไปในความว่างเปล่าขณะที่เฉินจิงจื่อหานกำลังเตรียมช่วยหลินตงยกการปิดล้อม หยวนหมิงก็มาถึงด้วยเช่นกันเข้าไปพัวพันกับเฉินจิงจื่อหานในทันทีหลินตงพยายามดิ้นรนเพื่อหลุดพ้นจากการพันธนาการของหยวนเซิงที่จริงแล้ว แม้จะไม่มีเฉินจิงจื่อหานช่วยเหลือ หลินตงยังคงมีทางที่จะหลบหนีพลังจิตวิญญาณของเขายังไม่ได้ใช้!ร่างสีทองขนาดใหญ่สี่ร่างต่อสู้กันในความว่างเปล่าทุกคนใช้วิธีการดั้งเดิมที่สุด การต่อสู้ระยะประชิดหยวนเซิงกับหยวนหมิงจะรวบรวมลูกบอลพลังงานทันทีเ พื่อโจมตีหลินตงกับเฉินจิงจื่อหานเมื่อใดก็ตามที่มีโอกาสอย่างไรก็ตาม พวกเขาถูกโจมตีทุกครั้งในการต่อสู้ระยะประชิด การใช้การโจมตีระยะไกลแบบนั้นไม่มีประสิทธิภาพอย่างไรก็ตาม ลูกบอลพลังงานลูกหนึ่งกำลังโจมตีตำแหน่งของเต่ายักษ์มันสามารถทำให้หวงฝู่ซีเยว่และคนอื่นๆ ที่กำลังดูการต่อสู้ด้วยความกังวลตกใจได้พวกเธอทำได้เพียงเฝ้าดูอย่างช่วยไม่ได้ในขณะที่ลูกบอลแสงขนาดใหญ่เข้ามาใกล้ทันทีที่พวกเขาคิดว่า
หลินตงและเฉินจิงจื่อหานกำลังลูบไม้ลูบมือ พร้อมที่จะลงมือ!หยวนหมิงขมวดคิ้ว“เราจะปล่อยให้คนจากกาแล็กซี่ทางช้างเผือกทำอะไรก็ได้ที่ต้องการในอสูรกาแล็กซีของเราจริงๆ เหรอ?” หยวนหมิงตะโกนเสียงดังถามฝูงชน“หยวนหมิง! เนื่องจากหลินตงมาหาแก งั้นก็สู้กับเขาสิ! เขาพาคนมาแค่สองคน ไม่ได้รุมแกด้วยจำนวนเลยสักนิด นอกจากนี้ หลินตงเพิ่งเข้าสู่อาณาจักรนิรันดร แกยังคาดหวังอะไรจากพวกเราอีก? แกกำลังจะบอกว่ามังกรเก้าหัวของแกไม่สามารถรับมือกับความท้าทายเช่นนี้ได้เลยเหรอ?” เสียงทุ้มทรงพลังตอบเมื่อได้ยินเสียงนี้หยวนหมิงปิดปากเห็นได้ชัดว่าตัวตนของอีกฝ่ายทำให้เขารู้สึกระแวดระวังมากขณะนั้นเอง!!!"บึ้ม...บึ้ม...."เสียงดังสองครั้งปรากฏขึ้นติดต่อกันหลินตงและเฉินจิงจื่อหานได้แสดงกายาทองคำนิรันดร์ของพวกเขาสองร่างสีทองขนาดใหญ่ยืนอยู่ในความว่างเปล่า ราวกับยักษ์ใหญ่ที่สูงตระหง่านหากมองอย่างละเอียด ก็จะเห็นร่างยักษ์สีทองที่หลินตงแสดงนั้น มีขนาดเล็กกว่าของเฉินจิงจื่อหานเล็กน้อยขนาดของกายาทองคำอมตะนั้นไม่เท่ากัน มันจะเปลี่ยนไปตามความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นยิ่งความแข็งแกร่งแข็งแกร่งขึ้น กายาทองคำอมตะก็
ทั้งหมดนี้เป็นการกระทำของมังกรเก้าหัวเองทำไมพวกเขาต้องลุยน้ำโคลนนี้ด้วย?หยวนหมิงยังคงพูดอยู่ตามลำพังเขาคิดว่าสิ่งนี้จะกระตุ้นให้ทุกคนต่อสู้กับหลินตงร่วมกันหากไม่มีสิ่งที่ไท่ซานพูดเมื่อกี้นี้ อาจมีใครบางคนออกมาพูดจริงๆในขณะนี้ หลินตงหมดความอดทนจนถึงตอนนี้ เขาพูดเพียงสองประโยคเท่านั้นแต่หยวนหมิงกลับพูดไม่หยุดไป๋หลี่เหยียนหงบอกเขาโดยเฉพาะว่าให้รีบจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยถ้าเรื่องนี้ยืดเยื้อต่อไปอีก ใครจะรู้ว่าหยวนหมิงตั้งใจจะทำการแสดงของเขาไปอีกนานแค่ไหน"หยวนหมิง! แกจะพูดพล่ามอีกนานแค่ไหน แกย่อมรู้ชัดเจนเกี่ยวกับจุดประสงค์ในการมาเยือนของฉันในวันนี้ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา แกรุกรานกาแล็กซี่ทางช้างเผือกของฉัน ทำไมแกต้องอธิบายให้ฉันฟังด้วย" หลินตงพูดขึ้นหลินตงขัดจังหวะหยวนหลินในใจของเขารู้สึกไม่สบายใจอย่างมากเขารอสักพักไม่มีใครเต็มใจที่จะก้าวออกไปข้างหน้าเขาหวังว่าข้าจะฉีกไท่ซานออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยได้ถ้าไม่ใช่เพราะคำพูดของเขาสถานการณ์นี้เป็นไปไม่ได้ที่จะเกิดขึ้น"หลินตง! ฉันไม่รู้ว่าแกกำลังพูดถึงอะไร และฉันก็ไม่มีอะไรจะอธิบายแก คราวที่แล้ว ตอนที่แกเข้าสู่
หลินตงมองหยวนหมิงซึ่งอยู่ในอาการโกรธจนพูดไม่ออกเกิดอะไรขึ้นที่นี่?เขาพูดไปแค่สองประโยคมังกรเก้าหัวก็จะเริ่มต่อสู้กับคนอื่นแล้วแต่เขากลับกลายเป็นตัวประกอบแทนเมื่อกี้ หลินตงจำได้ว่าโจมตีหยวนหมิงผู้นี้ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะเป็นผู้นำวานรยักษ์ครั้งก่อนที่เขาเข้าสู่อาณาจักรนิรันดร เขาก็ปรากฏตัวขึ้น และหยวนหมิงซึ่งกำลังโกรธเช่นกันก็พูดไม่ออกไม่คาดว่ามันจะเกิดขึ้นอีกครั้งในครั้งนี้ดูเหมือนว่าจะมีความแค้นฝังใจอย่างลึกซึ้งระหว่างวานรยักษ์กับมังกรเก้าหัว“เป็นอะไรไป หยวนหมิง ดูจากท่าทางของแกแล้ว คิดจะประลองฝีมือกับฉันก่อนหรือเปล่า? งั้นก็รีบมาสิ! เมื่อไหร่ที่ฉัน ไท่ซานเคยกลัวแกบ้าง น้องหลินตง! ให้ฉันทดสอบเจ้านี่ก่อนเถอะ เมื่อถึงเวลานั้น แกก็สามารถโจมตีได้เมื่อเห็นโอกาส”เสียงของไท่ซานดังออกมาจากความว่างเปล่าหยวนหมิงถูกไท่ซานยั่วยุและกำลังจะระเบิดกำลังจะเปิดใช้งานกายาทองคำอมตะของเขาและสั่งสอนบทเรียนให้แก่ไท่ซานแต่หลังจากได้ยินความเห็นสุดท้ายของไท่ซาน ความโกรธแค้นของเขาส่วนใหญ่ก็มลายหายไปเรื่องที่เผชิญหน้ากับสามอาณาจักรนิรันดรที่หลินตงนำมายังไม่ได้รับการจัดการ การพัวพันกับ
"หยวนหมิง! เลิกปลุกปั่นไปทั่วได้แล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่างมังกรเก้าหัวของแกกับกาแล็กซีทางช้างเผือก อย่าลากทุกคนเข้ามาเกี่ยวข้อง แกได้ทำสิ่งดีๆ และได้รับประโยชน์ แต่ตอนนี้มีคนมาเคาะประตูบ้านแกและต้องการให้ทุกคนร่วมมือกัน นี่แกไปเอาตรรกะนี้มาจากไหน?"มันคือไท่ซาน ผู้นำวานรยักษ์ในอสูรกาแล็กซีวานรยักษ์และมังกรเก้าหัวเป็นศัตรูตัวฉกาจมาโดยตลอดทั้งสองเผ่าพันธุ์ต่อสู้กันมาเป็นเวลานับพันปี โดยแต่ละเผ่าพันธุ์ต่างผลักันแพ้ผลัดกันชนะ และไม่มีเผ่าพันธุ์ใดทำอะไรอีกฝ่ายได้มีโอกาสที่จะล้อเลียนเผ่ามังกรเก้าหัวไท่ซานจะปล่อยผ่านได้อย่างไร?"ไท่ซาน! ความแค้นระหว่างเผ่าของเราทั้งสองเป็นเรื่องภายในอสูรกาแล็กซีของเรา ตอนนี้มันเกี่ยวข้องกับกาแล็กซีสองแห่ง แกอยู่อสูรกาแล็กซีของเราหรือเปล่า หรือแกได้แปรพักตร์ไปแล้ว" หยวนหมิงตะโกนถ้าไม่ใช่เพราะหลินตงหาความช่วยเหลือโดยมีอาณาจักรนิรันดรทั้งสามยืนอยู่ตรงข้ามเขาหยวนหมิงคงร่วมมือกับหยวนเซิงเพื่อจัดการกับหลินตงแล้วแม้ว่าพวกเขาจะฆ่าหลินตงไม่ได้อย่างน้อยพวกเขาก็ทำให้เขาบาดเจ็บสาหัส สอนบทเรียนอันโหดร้ายให้เขา และขัดขวางการเติบโตในอนาคตของเขาแต่
มังกรเก้าหัว ซึ่งเป็นหนึ่งในสิบเผ่าพันธุ์ที่ทรงพลังที่สุดในอสูรกาแล็กซี ยังมีนิสัยที่อาฆาตพยาบาทอีกด้วยหลังจากได้รับความสูญเสียครั้งใหญ่จากน้ำมือของหลินตง ไม่มีทางที่พวกเขาจะปล่อยมันไปและพวกเขายังรู้เกี่ยวกับความขัดแย้ง ที่ไม่อาจปรองดองได้ระหว่างเผ่ามังกรเก้าหัวและมนุษย์ในกาแล็กซีทางช้างเผือกอีกด้วยมังกรเก้าหัวได้พยายามหลายครั้ง เพื่อควบคุมกาแล็กซี่ทางช้างเผือก แต่ก็ไม่ประสบผลสำเร็จครั้งนี้ กาแล็กซีทางช้างเผือกได้สัมผัสกับการปรากฏตัวของอาณาจักรนิรันดรและเพียงแค่เข้าสู่อาณาจักรนิรันดร ก็แข็งแกร่งมากแล้วเมื่อหลินตงเติบโตต่อไป ก็อาจกลายเป็นต้นเหตุของการสูญพันธุ์ของมังกรเก้าหัวในอนาคตได้ดังนั้นในทุกวันนี้พวกเขาจึงได้วางแผนต่อต้านกาแล็กซีทางช้างเผือกถึงกับใช้เงินจำนวนมาก ในการจ้างเผ่าพันธุ์อื่นอีกสองเผ่ามาช่วยเหลือแม้ว่าจะไม่สามารถเอาจัดการกาแล็กซี่ทางช้างเผือกได้จนหมดสิ้น แต่ก็ต้องกำจัดภัยคุกคามครั้งใหญ่ ที่อาจเกิดขึ้นจากหลินตงสิ่งที่ทำให้เผ่ามังกรเก้าหัวประหลาดใจก็คือ พวกเขายังไม่ได้ดำเนินการใดๆ กับหลินตงเลยหลินตงก็มาเคาะประตูบ้านพวกเขาแล้วใครทำให้เขามั่นหน้ามั่น