เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 108
บทที่เกี่ยวข้อง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 109
หลินตงรออยู่ที่ประตูเจียงหนานแมนชั่นอินเตอร์เนชั่นแนลไม่นาน เว่ยโหย่งและหลี่กั๋วปิงก็ขับรถมาหลังจากขึ้นรถหลินตงให้พิกัดเว่ยโหย่งและให้เว่ยโหย่งขับรถตามทางไปที่นั่นโดยตรงครอบครัวของหลินตงก็อยู่ในมณฑลเจียงหนานเช่นกัน แต่เป็นเมืองที่ห่างไกล ห่างจากเจียงหนานประมาณห้าหรือหกร้อยกิโลเมตรถ้าออกไปตอนนี้เราก็ควรจะมาถึงได้ในตอนเช้าหานชือหยุนใช้เวลามากกว่าครึ่งชั่วโมงในห้องน้ำก่อนที่เธอจะออกมา เธอรู้ว่าสิ่งที่เธอกำลังจะเผชิญคือเหตุการณ์ที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเธอเมื่อเธอออกมาจากห้องน้ำ หานชือหยุนถูกพันด้วยผ้าเช็ดตัว ผมของเธอเปียก และรูปร่างของเธอก็แสดงออกมาอย่างเต็มที่ ภาพสาวงามอาบน้ำนั้นเย้ายวนมากจนทำให้ร้อนจนผู้ชายเลือดไหลน่าเสียดายที่หลินตงจากไปแล้ว และเขาไม่เห็นภาพสาวงามอาบน้ำอีกต่อไปหานชือหยุนไม่เห็นหลินตงเมื่อเธอออกมา เธอคิดว่า หลินตงขึ้นไปชั้นบนแล้วเธอจึงนั่งบนโซฟาและรอหลินตงหลังจากรอสักพัก หลินตงก็ไม่ออกมา เธอเบื่อมาก เธอจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและพบข้อความสองข้อความจากหลินตงหลังจากอ่านข้อความของหลินตงแล้ว หานชือหยุนก็ตกตะลึงเล็กน้อย จากนั้นก็หัวเราะออกมาหลินตงหนีออกจากสนา
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 110
หลินตงมาที่ห้องนอนของลูกพี่ลูกน้องหวังเชาและผลักประตูอย่างแรง ไม่มีการตอบสนอง มันล็อคจากด้านใน"ก๊อก ก๊อก!"เขาเคาะประตูสองครั้งแล้วพูดว่า "เสี่ยวเชา ฉันเอง! เปิดประตู!"ผ่านไปสักพัก ได้ยินเสียงประตูที่ล็อคอยู่กำลังปลดล็อค แต่ประตูกลับไม่เปิดหลินตงผลักประตูเปิดออกแล้วเข้าไปในห้อง และเห็น หวังเชานั่งอยู่บนเตียงด้วยความโกรธหวังเชาอายุสิบหกปีและกำลังศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่หนึ่งในเมืองชูเฉิง เพื่อให้เขาได้เข้าเรียนในโรงเรียนมัธยมที่ดีกว่านี้ พ่อของเขาหวังโหย่งฝูวิ่งเต้นไม่น้อยอายุของเขาเป็นช่วงเวลาที่ดื้อรั้น รู้ว่าแม่ของเขาถูกทุบตี เขาต้องการแก้แค้นอยู้แล้วตอนนี้พ่อของเขาห้ามอยู่ที่บ้าน เขารู้สึกไม่มีความสุขเป็นธรรมดา"เสี่ยวเชา เกิดอะไรขึ้น? บอกพี่มาสิ!" หลินตงเดินไปและตบไหล่หวังเชาแล้วถาม"พี่หลินตง! ไอ้สารเลวหลินฉวนนั้นกล้าทุบตีแม่ของฉัน! ฉันจะฆ่าเขา แต่พ่อของฉันจะไม่ปล่อยฉันไป! เขาเป็นคนขี้ขลาดและเขาต้องการให้ฉันเป็นเหมือนเขา!" หวังเชาพูดอย่างก้าวร้าวหลินตงตบหวังเชาที่ด้านหลังศีรษะแล้วพูดว่า "นายกำลังพูดอะไร? มีใครว่าพ่อตัวเองแบบนี้เหรอ?""พูดเรื่องจริง!" หวังเชาพ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 111
ในอดีตหวังโหย่งฝูสามีของเธอได้ชักชวนเธอหลายครั้งให้ไปโรงพยาบาลในเมืองใหญ่ แต่เธอก็ไม่เคยเห็นด้วยแน่นอนว่าครั้งนี้ก็ย่อมไม่ยินยอม"ป้า ผมรู้ว่าป้ากลัวการใช้จ่าย ไม่ต้องกังวล ตอนนี้ผมทำเงินได้แล้ว มารักษาให้หายกันก่อน ต่อไปป้าก็รอเสพสุขเถอะ!" หลินตงกล่อม"นายเป็นนักศึกษา หาเงินได้อะไร? ฉันจะบอกนายว่า เสี่ยวตง นายต้องตั้งใจเรียน เรียนจบแล้วหางานให้ดี แต่อย่าไปทำพฤติกรรมที่คดเคี้ยวเหล่านั้น! ไม่งั้นนายจะคุ้มค่ากับพ่อแม่? คุ้มค่าป้าสองคนเหรอ?" หลิวแย่นเหมยพูดกับหลินตงด้วยสีหน้าจริงจัง"ป้าผมไม่ได้ทำอะไรเลวร้ายเลยจริง ๆ! ป้าไม่รู้จักผมมาตั้งแต่เด็กแล้วเหรอ?" หลินตงพูดด้วยรอยยิ้มเบี้ยวเหตุผลที่เขาไม่บอกป้าว่าเขารวยก็เพราะเขากลัวว่าเธอจะคิดบ้า ๆ บอ ๆเดิมทีวางแผนที่จะเปิดเผยเล็กน้อยผ่านลูกพี่ลูกน้องหวังลี่ แต่ไม่ได้คิดว่าลูกพี่ลูกน้องหวังลี่จะไม่กล้าพูดอะไรเช่นกันตอนนี้ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องสารภาพแต่เห็นได้ชัดว่าหลิวแย่นเหมยไม่เชื่อ หลินตงพูดยังไง ก็ไม่ยอมไปเจียงเฉิงเพื่อรับการรักษาแม้แต่หวังโหย่งฝูและหวังลี่ก็เข้ามากล่อมแต่มันก็ไร้ประโยชน์หลินตงไม่มีทางเลือกจริง ๆทำได้เ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 112
หลินตงขับรถหวังเชาดูตื่นเต้นเป็นพิเศษขณะนั่งอยู่บนที่นั่งผู้โดยสารหลิวแย่นเหมยทั้งสามคนนั่งอยู่ที่เบาะหลังรถหรูราคามากกว่าสามล้านนั้นสมราคาจริง ๆ หากเป็นรถธรรมดา คนบาดเจ็บที่หลังอย่างหลิวแย่นเหมยคงจะไม่สะดวกที่จะนั่งอยู่ในนั้นแต่การนั่งบนบิ๊กจีนี้ เธอไม่รู้สึกถึงการกระแทกใด ๆ เลย มันมั่นคงและสบายมากหลินตงโทรหาลู่เฉินกลางทางและขอให้เขาติดต่อโรงพยาบาลอันดับหนึ่งเจียงเฉิงเวลาบ่ายสองโมง หลินตง และคนอื่น ๆ มาถึงหน้าโรงพยาบาลโรงพยาบาลอันดับหนึ่งเจียงเฉิงหลิวชวนผู้อำนวย โรงพยาบาลอันดับหนึ่งรอคอยมาเป็นเวลานาน เขาไม่กล้าที่จะละเลยคำแนะนำของ ตระกูลลู่"คุณหลินเราพบกันอีกแล้ว!" หลิวชวนผู้อำนวยการโรงพยาบาลอันดับหนึ่ง เห็นหลินตงลงจากรถ จึงรีบก้าวไปข้างหน้าแล้วพูด"ผู้อำนวยการหลิว คราวนี้ผมต้องจะรบกวนคุณอีกครั้ง!" หลินตงพูดอย่างสุภาพ"คุณพูดอะไรคุณหลิน! นี่คือความรับผิดชอบของเรา"ทั้งสองมีมารยาทถัดมาเป็นคำปรึกษาจากผู้เชี่ยวชาญการผ่าตัดจะเริ่มเวลาสี่โมงเย็นในระหว่างทางหลินตงไปหาเซียวพ่อจวินอีกครั้งและขอให้เขาดูแลอาการบาดเจ็บของเขาให้ดีหลังผ่าตัดเสร็จก็เกือบห้าโมงเย็นเดิมที
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 113
สิ่งที่พวกเขากังวลมากที่สุดตอนนี้คือลูกชายคนเล็กของพวกเขา"เสี่ยวตง ป้ารู้ว่าตอนนี้นายได้ดีแล้ว แต่เนื่องจากเราอาศัยอยู่ในชูเฉิงมานานหลายทศวรรษ และงานของลุงคุณก็อยู่ที่นั่นด้วย เราจะไม่ทำอะไรไม่เได้เลยถ้าเราย้ายมาที่นี่""ป้า พวกป้ามาก็พอ ไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย ถ้าอยู่เฉย ๆ ไม่ได้จริง ๆ ผมสามารถจัดการงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้ได้เพื่อให้พวกคุณดูแลเสี่ยวเชาได้ คิดว่าไง?" หลินตงถาม"แม่ พ่อ ฟังพี่หลินตงเถอะ! ถ้าเสี่ยวเชายังคงอยู่บ้านแบบนี้ เขาจะถูกคนพวกนั้นชักจูงให้หลงทางโดยสิ้นเชิง แม้ว่าแม่จะไม่คิดถึงตัวเอง แต่แม่ก็ควรคิดถึงเสี่ยวเชา!" หวังลี่ช่วย"นี่...พวกเราค่อยปรึกษากันอีกที!" หลิวแย่นเหมยพูดอย่างลังเล"ก็ได้! แต่ผมหวังว่าป้าจะมาได้จริง ๆ พวกป้าทำเพื่อผมมามากแล้วและถึงเวลาที่ผมจะตอบแทนบุญคุณแล้ว ตอนนี้ผมมีโรงแรมและไม่มีใครที่ไว้ใจได้ ผมอยากจะให้พวกคุณไปช่วยดูแล""นายเปิดโรงแรมด้วยเหรอ?""อืม! ตอนนี้ก็จ้างคนข้างนอกมาดูแล ผมยังต้องไปเรียนและไม่มีเวลาจัดการ เลยหวังว่าพวกคุณจะมาดูแลแทนผมได้! เพื่อป้องกันไม่ให้คนพวกนั้นทำอะไร"ในความเป็นจริง หลินตงไม่สนใจเลยว่าโรงแรมจะทำเงินได้หรือไม่
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 114
วันรุ่งขึ้นหลินตงโทรหาลู่เซียวเซียว และขอให้เธอจัดเตรียมการเข้าเรียนของหวังเชาในโรงเรียนมัธยมปลายที่เธอเรียนไม่มีทางเลือก ตอนนี้แม้ว่าหลินตงจะมีเงิน แต่อิทธิพลยังไม่ได้จัดตั้งขึ้น ชื่อของเขาแพร่กระจายภายในเอสซีซีและพวกอันธพาลเท่านั้นคนส่วนใหญ่ไม่รู้จักเขาเลย ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วจะไม่ช่วยเขาในฐานะคุณหนูรองตระกูลลู่ เรื่องเล็กน้อยนี้ค่อนข้างง่ายภายในไม่กี่นาที หลินตงก็ได้รับแจ้งว่าเขาสามารถพา หวังเชาไปโรงเรียนได้หลินตงขับรถพาหวังเชาตรงไปที่มัธยมเจียงเฉิงมัธยมเจียงเฉิงเป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงในมณฑลเจียงหนาน แม้ว่าจะเป็นโรงเรียนเอกชน แต่ก็มีกำลังครูที่แข็งแกร่งและได้รับการสนับสนุนจากตระกูลลู่ มีชื่อเสียงโด่งดังทั่วทั้งมณฑลเจียงหนานนักเรียนที่สามารถเรียนที่นี่ได้เกรดดีและได้รับค่าเล่าเรียน ค่าที่พัก และค่าครองชีพฟรี และยังได้รับทุนการศึกษามากมายอีกด้วยถ้าไม่รวยก็สูงศักดิ์ เป็นคนมีเหมืองที่บ้านหลินตงและหวังเชามาถึงประตูมัธยมเจียงเฉิงซึ่งลู่เซียวเซียวกำลังรออยู่เมื่อหลินตงลงจากรถและแวบแรกที่เห็นลู่เซียวเซียว เขาตกตะลึง เขาไม่กล้าเชื่อสายตาของตัวเองลู่เซียวเซียวซึ่งแต
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 115
ลู่เซียวเซียวจับแขนหลินตงด้วยมือข้างหนึ่ง เหยียดมืออีกข้างออกแล้วพูดกับหวังเชา"อ๊า! สวัสดี...สวัสดี! ฉัน...ฉันชื่อ...วัง...หวังเชา!" หวังเชาพูดด้วยความสะดุดเล็กน้อยจากนั้นเขาก็เอื้อมมือออกไปอย่างรวดเร็วและจับมือลู่เซียวเซียว เพียงสัมผัสฝ่ามือก็ทำให้หวังเชาหน้าแดงลู่เซียวเซียวไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติกับหวังเชา เธอแค่จับมือเขาแล้วปล่อย ความคิดของเธออยู่ที่หลินตงหลินตงได้ยินเสียงพูดติดอ่างของหวังเชาและหันไปมองเขาสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเด็กคนนี้ ใบหน้าของเขาแดงก่ำและพูดติดอ่าง! นี่คือความตื่นเต้นของวัยรุ่นใช่ไหม?เขามองไปที่ลู่เซียวเซียวอีกครั้ง เธอสวมชุดนักเรียนกระโปรงสั้น ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ละเอียดอ่อน และทั้งตัวของเธอก็เต็มไปด้วยความอ่อนเยาว์และมีชีวิตชีวา เธอแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับลู่เซียวเซียวฟู่ลี่จินซาเมื่อคืนก่อนมันมีแรงดึงดูดร้ายแรงสำหรับหวังเชาในระยะที่โง่เขลานี้ควรหาเวลาคุยกับผู้ชายคนนี้บ้างดีกว่าลู่เซียวเซียวไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาสามารถควบคุมได้ ดังนั้นเราควรแนะนำให้เขาสงบสติอารมณ์โดยเร็วที่สุด! เพื่อไม่ให้มีรอยแผลเป็นทั่วร่างกายเห้อ! รักแรก!รักแรก
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 116
จิงตู！ในลานอันเงียบสงบชายชราและชายหนุ่มกำลังเล่นหมากรุกชายชราดูมีอายุประมาณเจ็ดสิบหรือแปดสิบปีแม้ว่าเขาจะอายุมาก แต่เขาก็ยังดูเด็กและเต็มไปด้วยพลัง โดยไม่มีวี่แววของการเสื่อมถอยของวัยชราแม้ว่าชายหนุ่มจะเรียกว่าหนุ่ม แต่เขามีอายุไม่ต่ำกว่าสามสิบปี แต่เมื่อเทียบกับอายุของชายชรา เขาสามารถเรียกได้ว่าเป็นชายหนุ่มเท่านั้น"ซือเต้า ทักษะการเล่นหมากรุกของนายดีขึ้นเรื่อยๆ!" ชายชราพูดด้วยรอยยิ้ม"คุณปู่โจว ทักษะหมากรุกของซือเต้ายังด้อยกว่าคุณมาก!" จ้าวซือเต้าตอบอย่างสุภาพชายหนุ่มไม่ใช่ใครอื่นนอกจากจ้าวซือเต้าอันธพาลแห่งจิงตูชื่อของจ้าวซือเต้าไม่เพียงเป็นที่รู้จักในหมู่คนรุ่นใหม่เท่านั้น แต่แม้กระทั่งในสายตาของคนรุ่นก่อน ๆ เขาก็ยังคงโดดเด่น"ซือเต้า เกมหมากรุกนี้เปรียบเสมือนชีวิต ต้องก้าวหน้าและถอยอย่างเหมาะสม ก้าวหน้าเมื่อควรก้าวหน้า และถอยเมื่อควรถอย ล่าสุดฉันเห็นว่านายดูเหมือนจะลังเลเล็กน้อย!" ชายชรากล่าว"คุณปู่โจวโปรดช้แนะ ช่วงนี้ซือเต้าค่อนข้างสับสนเล็กน้อย!""ฉันรู้ว่าสัญญาสิบปีระหว่างพวกนายสามคนดูเหมือนจะมาถึงแล้วใช่ไหม? สาวน้อยของตระกูลมู่หรงจากไปสิบปีและเกือบจะกลับมาแ
บทล่าสุด
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1255
หลินตงและเย่ชิงหวู่ถูกจัดให้นั่งอยู่ในแถวแรกเรียกได้ว่า โดนลากออกมาตบหน้ากลางสี่แยกเลยทีเดียวจากคำถามและเสียงหัวเราะเยาะเมื่อครู่ กลายเป็นความกระอักกระอ่วนในตอนนี้แทนเนื่องจากหลินตงมาถึงเป็นคนสุดท้ายไม่นานหลังจากที่พวกเขานั่งลง งานเลี้ยงก็เริ่มขึ้นคนแรกที่ปรากฏตัวคือองค์จักรพรรดิเซี่ยอวิ๋นชวนแห่งอาณาจักรกาแล็กซี ซึ่งสวมมงกุฎจักรพรรดิและเสื้อคลุมทองคำที่มีลวดลายมังกรฟ้า พยัคฆ์ขาว หงส์เพลิง และพญาเต่าแกะสลักอยู่สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่นี้ ได้รับการบูชาโดยอาณาจักรกาแล็กซีด้วยห้องโถงใหญ่ทั้งสี่ของอาณาจักรก็มีต้นกำเนิดมาจากสิ่งนี้เช่นกันทันทีที่เซี่ยอวิ๋นชวนปรากฏตัว เขาก็ดึงดูดความสนใจของทุกคนที่อยู่ที่นั่นทันทีนี่คือองค์จักรพรรดิแห่งอาณาจักรกาแล็กซีแถมยังเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดในกาแลกซีทางช้างเผือกด้วยตัวตนในตำนานถ้าไม่ใช่เพราะโอกาสในวันนี้มีผู้คนนับล้านเข้าร่วม ซึ่งอย่างน้อย 99% ไม่เคยมีโอกาสได้พบองค์จักรพรรดิตัวเป็นๆ ในชีวิตของพวกเขาเลยแค่การได้เห็นองค์จักรพรรดิด้วยตาตัวเองก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้หลายๆ คนคุยโวไปตลอดชีวิตหลังจากองค์จักรพรรดิปรากฏตัว ตามด้วยจักร
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1254
"ขออภัยทั้งสองท่านด้วย หากไม่ได้รับจดหมายเชิญ เราไม่สามารถจัดที่นั่งได้ เนื่องจากตำแหน่งของเราถูกจัดไว้ตามคำเชิญที่อาณาจักรออกให้ หากไม่ได้รับคำเชิญ ก็จะไม่มีสิทธิ์เข้า รบกวนทั้งสองท่านเชิญกลับไปด้วย" เจ้าหน้าที่อธิบาย"แม้ว่าเราจะไม่ได้รับจดหมายเชิญ แต่เราได้รับคำเชิญจากองค์หญิงสิบเก้า นี่คือตราที่เธอให้มา คุณช่วยจัดการได้ไหม ถ้าไม่ได้ผล ฉันสามารถติดต่อองค์หญิงสิบเก้าและขอให้เธอมารับฉันได้"หลินตงพูดในขณะที่เขายื่นตราที่เซี่ยมู่มอบให้กับอีกฝ่ายในตอนแรก เจ้าหน้าที่ของอาณาจักรสองคนไม่เชื่อและเชื่อว่าหลินตงที่กำลังคุยโวล้อเล่นใช่ไหมนิ!องค์หญิงสิบเก้าอยากเรียกออกมาก็เรียกออกมาได้เหรอ?เธอยังออกมารับอีก?คิดว่าตัวเองเป็นใคร?ไม่มีทายาทสายตรงของกองกำลังใหญ่ในกาแล็กซีทางช้างเผือก ที่กล้าเชิญองค์หญิงสิบเก้ามาต้อนรับเป็นการส่วนตัวหลินตงและเย่ชิงหวู่ไม่ได้แก่ แต่ทักษะการคุยโวของพวกเขาค่อนข้างน่าประทับใจพวกเขาต้องการแค่ให้หลินตงออกไปและไม่ก่อปัญหาที่นี่หลินตงยื่นตราให้มีคนหนึ่งรับตราขึ้นมาดูหรี่ตาลง และหัวใจสั่นสะท้านฉิบหาย!!!นี่มันตราขององค์หญิงสิบเก้าจริงๆเขาตอบอย่าง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1253
วันต่อมาในตอนเช้าดวงดาวจักรพรรดิทั้งหมดเริ่มยุ่งวุ่นวายงานเลี้ยงระดับรัฐของอาณาจักรกาแล็กซีกำลังจัดขึ้นในวันนี้ตัวแทนกองกำลังทั้งหมดจากทุกมุมของกาแลกซีทางช้างเผือกตื่นแต่เช้าจากนั้นก็อาบน้ำอาบท่า เตรียมตัว และรวมตัวกันที่ยอดเขาสีทองของดวงดาวจักรพรรดิกำลังรองานเลี้ยงระดับรัฐที่จะจัดขึ้นด้วยรูปลักษณ์ที่ดีที่สุดครั้งนี้ ไม่เพียงแต่ท่านผู้เฒ่าของแต่ละฝ่ายเท่านั้นที่มาถึง แต่พวกเขายังนำคนรุ่นเยาว์ที่โดดเด่นของฝ่ายตนเองมาด้วย เตรียมที่จะให้พวกเขาได้เห็นโลกกว้างท้ายที่สุดแล้ว โอกาสเช่นนี้มีน้อยหลังจากไปถึงยอดเขาสีทองแล้วขั้นแรก ให้เตรียมหาที่นั่งกองกำลังที่ไปถึงทั้งหมด ต้องนำคำเชิญที่ออกโดยอาณาจักรมาแสดง คำเชิญแต่ละฉบับจะแตกต่างกัน และเจ้าหน้าที่ของอาณาจักรจะจัดลำดับที่นั่งตามนี้บุคคลระดับท่านผู้เฒ่าของกองกำลังใหญ่จะนั่งอยู่แถวหน้าโดยธรรมชาติตัวอย่างเช่น ผู้เชี่ยวชาญระดับสูงหลายคนในขั้นสูงสุดของปรมาจารย์มหาจักรวาล นำโดยผู้อาวุโสหลิวชิงแห่งพระราชวังหมิงเยว่ถัดมาคือช่วงหลัง ช่วงกลาง และช่วงต้นของระดับปรมาจารย์มหาจักรวาล เป็นต้นนอกจากนี้ยังมีผู้สืบทอดกองกำลังใหญ่บางส่
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1252
เขารู้ถึงพลังเทคนิคการต่อสู้ของเซี่ยจิ่วโหยวเมื่อมีคนในอาณาจักรนิรันดรครึ่งขั้นใช้ พลังของมันก็พิเศษมาก ผู้ใดที่จะหลบเลี่ยงประสาทสัมผัสของเซี่ยจิ่วโหยวได้ พวกเขาจะต้องข้ามผ่านอาณาจักรนิรันดรครึ่งขั้นและเข้าสู่อาณาจักรนิรันดรที่แท้จริงหรือมีอีกฝ่ายเทคนิคการปกปิดขั้นสูงกว่าของเซี่ยจิ่วโหยวแต่คนทั้งสองประเภทนี้จะปรากฏตัวบนดวงดาวจักรพรรดิได้อย่างไรถูกส่งมาโดยเผ่ามังกรเก้าหัวหรือเปล่า?"เมื่อกี้นี้ ฉันจับร่องรอยของอีกฝ่ายได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น และตอนนี้ ฉันไม่สามารถสัมผัสถึงการมีอยู่ของเขาได้เลย ความสามารถในการซ่อนตัวของคนคนนี้ช่างน่ากลัว แม้ว่าเขาจะยืนอยู่ตรงหน้าเรา เราก็ไม่สามารถตรวจจับการมีอยู่ของเขาได้" เซี่ยจิ่วโหยวกล่าวอย่างขมขื่น"เป็นไปได้ยังไงกัน???" เซี่ยอวิ๋นชวนพึมพำเขารู้ว่าคำพูดของลุงจิ่วหมายถึงอะไรคนคนนี้มีความสามารถในการลอบเร้นที่น่ากลัวมากจนสามารถโจมตีพวกเขาแบบกะทันหันได้อย่างง่ายดายและพรุ่งนี้จะเป็นงานเลี้ยงระดับรัฐถ้าคนคนนี้ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางฝูงชนภัยคุกคามที่ก่อขึ้นนั้นคงไม่สามารถจินตนาการได้"ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้เลย มีผู้คนอยู่นอกจากตัวเรา เหนือฟ้
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1251
ลึกเข้าไปในพระราชวังหลวงเซี่ยจิ่วโหยวรู้สึกราวกับว่ามีดวงตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองมาที่เขาแต่เมื่อเขาตรวจสอบอย่างระมัดระวัง เขาก็ไม่พบอะไรเลยเกิดอะไรขึ้น?เซี่ยจิ่วโหยวรู้สึกสับสนในใจเนื่องจากเขาได้พัฒนาเทคนิคการต่อสู้พิเศษ ความสามารถในการรับรู้ของเขาจึงแข็งแกร่งมากอย่างน้อยก็แข็งแกร่งกว่าเซี่ยอวิ๋นชวน ซึ่งอยู่ในอาณาจักรนิรันดรครึ่งขั้นความรู้สึกแปลกๆ ของการถูกจับจ้องนี้ไม่ใช่สิ่งที่จะเกิดขึ้นได้โดยไม่มีสาเหตุมีเศษซากอาณาจักรสวรรค์แทรกซึมเข้าไปในดวงดาวจักรพรรดิแล้วหรือไม่?เซี่ยจิ่วโหยวตกใจเมื่อคิดเช่นนั้นมีโอกาสเป็นไปได้!!!นี่ไม่ใช่เรื่องดีต้องแจ้งให้อวิ๋นชวนทราบให้เขาเตรียมตัวล่วงหน้างานเลี้ยงของรัฐ ในวันพรุ่งนี้อาจไม่สงบสุขเศษซากอาณาจักรสวรรค์ มีแนวโน้มที่จะลงมือในงานเลี้ยงของรัฐในวันพรุ่งนี้และอีกฝ่ายก็ได้ค้นพบการมีอยู่ของเขาแล้วเขาไม่สามารถสัมผัสถึงรู้ตำแหน่งที่แน่นอนของอีกฝ่ายได้ ไม่ต้องพูดถึงการประเมินความแข็งแกร่งของพวกเขาได้เซี่ยจิ่วโหยวตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้บุคคลนี้ไม่เพียงแต่สามารถแทรกซึมเข้ามาในดวงดาวจักรพรรดิอย่างเงียบๆ เท่านั้น
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1250
"อีกไม่นาน คุณจะเข้าใจ ถ้าฉันเดาถูก งานเลี้ยงของจักรพรรดิครั้งนี้จะไม่น่าเบื่อ น่าจะมีการแสดงดีๆ ให้ชมกัน"การแสดงดีๆ ?เย่ชิงหวู่พูดไม่ออกตอนนี้ คุณชายยังอยากชมการแสดงดีๆ ในงานเลี้ยงของรัฐอยู่เหรอ?เมื่อได้ล่วงเกินองค์จักรพรรดิแล้ว เราไม่ควรใช้ประโยชน์จากงานเลี้ยงของรัฐเมื่ออาณาจักรไม่มีเวลาไปดูแลพวกเขาและออกจากดวงดาวจักรพรรดิอย่างเงียบๆ แล้ววิ่งหนีไปให้ไกลที่สุดใช่ไหม?ไม่อย่างนั้น เมื่องานเลี้ยงของรัฐสิ้นสุดลงและองค์จักรพรรดิมีเวลา เขาจะต้องมาหาพวกเขาอย่างแน่นอนท้ายที่สุด คุณชายก็ด่าทอองค์จักรพรรดิไม่มีใครในกาแล็กซีทางช้างเผือกกล้าทำเช่นนี้คุณชายได้สร้างบรรทัดฐานไว้แล้วล่วงเกินองค์จักรพรรดิแห่งอาณาจักรกาแล็กซีได้สำเร็จ แต่ยังคงมีชีวิตอยู่ได้นานหากไม่ใช่เพราะการปรากฏตัวอย่างกะทันหันขององค์หญิงสิบเก้าในเวลานั้น เย่ชิงหวู่สงสัยว่าพวกเขาถูกฝังไปแล้วเธอกลัวมากจนเสื้อผ้าของเธอเปียกโชกไปด้วยเหงื่อนายน้อยยังคงมีท่าทีเฉยเมย ไม่ประหม่าเลย และไม่รับรู้ถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้เลยเย่ชิงหวู่ไม่สามารถเข้าใจคุณชายของเธอได้ถ้าเธอเรียกเขาว่าโง่เขลา!เข้าใจทุกอย่าง รู้แจ้งทุ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1249
เมื่อเวลาใกล้เข้ามาหลินตงและกลุ่มของเขาสามคนก็จบการเที่ยวเล่ยและกลับไปยังพระราชวังหลวงงานเลี้ยงของรัฐจะจัดขึ้นในอีกสามวันในฐานะองค์หญิงสิบเก้าของอาณาจักร เซี่ยมู่ต้องปรากฏตัวในงานเลี้ยงของรัฐในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา จักรพรรดินีหลิวนิ่งเหยียนก็เรียกตัวเธอมา และเริ่มเตรียมงานต่างๆหลินตงก็มีความสุขเช่นกันที่ได้อยู่เฉยๆเขาดื่มชาในลานบ้านทุกวัน ขณะปลดปล่อยพลังจิตวิญญาณและสัมผัสถึงผู้แข็งแกร่งหน้าใหม่ที่มาถึงดวงดาวจักรพรรดิทุกวันนี้ มีคนแข็งแกร่งจำนวนมากมารวมตัวกันบนดวงดาวจักรพรรดิยักษ์ใหญ่ระดับปรมาจารย์มหาจักรวาลที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนทั้งหมดปรากฏตัวบนดวงดาวจักรพรรดิแล้วไม่ต้องพูดถึงจ้าวจักรวาลและปรมาจารย์ห้วงอาณาจักร พวกเขายังมีอีกนับไม่ถ้วนแม้กระทั่งในระดับขั้นสูงสุดของปรมาจารย์มหาจักรวาล หลินตงก็สัมผัสได้ถึงพวกเขาหลายคนดูเหมือนว่าอาณาจักรจะเตรียมปฏิบัติการครั้งใหญ่กับเศษซากอาณาจักรสวรรค์แต่มันก็เป็นความจริงเช่นกัน!การใช้ประโยชน์จากข้อเท็จจริงที่ว่าเศษซากอาณาจักรสวรรค์เพิ่งเริ่มแทรกซึมเข้าไปในอาณาจักร จึงถูกต้องที่สุดที่จะหยุดยั้งวิกฤตในอนาคตโดยเร็วที่สุดหากต้องรอ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1248
หลิวชิงเป็นหนึ่งในคนที่เธอไว้ใจมากที่สุด"ในช่วงเวลานี้ ฉันยังได้เรียนรู้เกี่ยวกับสถานการณ์บางอย่าง ดูเหมือนว่าเศษซากอาณาจักรสวรรค์ได้ร่วมมือกับเผ่ามังกรเก้าหัวและผสานยีนของพวกเขาเข้าด้วยกัน แม้ว่าความแข็งแกร่งของพวกเขาจะยกระดับขึ้นอย่างมาก แต่พวกเขาก็เปลี่ยนตัวเองเป็นสัตว์ประหลาดที่ไม่ใช่มนุษย์หรือผี""อาจารย์รู้แล้ว""ในฐานะอดีตผู้ปกครองคนหนึ่งของกาแล็กซีทางช้างเผือก ตระกูลหลี่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงความทะเยอทะยานของเผ่ามังกรเก้าหัวได้ พวกเขากำลังทำสิ่งนี้โดยสิ้นเชิงเพื่อนำหายนะมาสู่เผ่าพันธุ์มนุษย์ในกาแล็กซีของเรา""พวกเขาน่าจะรู้ว่าหากพวกเขายังคงดิ้นรนต่อไป พวกเขาก็จะถูกกำจัดในที่สุด ดังนั้นพวกเขาจึงร่วมมือกับเผ่ามังกรเก้าหัวและเสี่ยงโชคอย่างสิ้นหวังเพื่อลากอาณาจักรลง""แม้ว่าเศษซากอาณาจักรสวรรค์จะชนะได้ พวกเขาไม่รู้หรือว่าการเชิญเผ่ามังกรเก้าหัวนั้นทำได้ง่าย แต่การส่งพวกมันกลับไปนั้นยากยิ่ง? ทางช้างเผือกจะถูกกลืนกินโดยเผ่ามังกรเก้าหัวในที่สุด พวกมันคืออาชญากรของระบบกาแล็กซี""นั่นคือเหตุผลที่เราไม่สามารถปล่อยให้อาณาจักรสวรรค์ชนะได้ เราทำได้เพียงชนะเท่านั้น นี่คือเหตุผลที่อวิ๋นชว
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1247
หลี่เทียนและสมาชิกสี่คนระดับอาณาจักรนิรันดรครึ่งขั้นของเผ่ามังกรเก้าหัวออกเดินทาง โดยมีเศษซากอาณาจักรสวรรค์เกือบทั้งหมดร่วมทางไป เพื่อพิชิตจักรพรรดิดวงดาวสาบานว่าจะกอบกู้ทุกสิ่งที่เคยเป็นของอาณาจักรสวรรค์คืนมานี่จะเป็นการต่อสู้ครั้งสุดท้ายระหว่างอาณาจักรสวรรค์และอาณาจักรผู้ชนะจะได้ครอบครองทุกสิ่งในกาแล็กซีทางช้างเผือก ส่วนผู้แพ้จะกลายเป็นประวัติศาสตร์เชื่อว่าไม่ว่าใครจะชนะ พวกเขาจะไม่ให้โอกาสอีกฝ่ายลุกขึ้นอีกครั้งอาณาจักรสวรรค์มีอาณาจักรนิรันดรครึ่งขั้นห้าคน ในขณะที่อาณาจักรกาแล็กซีมีเพียงสองคนตราบใดที่ไม่มีอะไรไม่คาดฝันเกิดขึ้น อาณาจักรกาแล็กซีก็จะพ่ายแพ้สิ่งที่หลี่เทียนกังวลตอนนี้ไม่ใช่ว่าเขาไม่สามารถทำลายตระกูลเซี่ยได้ความกังวลที่ใหญ่ที่สุดของเขาคือตัวตนของเผ่ามังกรเก้าหัวจะถูกเปิดเผยโดยเซี่ยอวิ๋นชวนในงานเลี้ยงระดับรัฐท้ายที่สุด มังกรเก้าหัวได้ก่ออาชญากรรมมากมายในประวัติศาสตร์ของกาแล็กซีทางช้างเผือก มันชอบกินมนุษย์เพื่อช่วยให้ตัวเองเติบโต และสิ่งนี้เพียงอย่างเดียวจะทำให้มนุษย์ทุกคนในกาแล็กซีเกิดความเกลียดชังร่วมกันแม้ว่าตระกูลเซี่ยจะถูกทำลาย ก็มีความเป็นไปได้สูงท
