LOGINShare
บทที่ 112
Related chapters
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 113
สิ่งที่พวกเขากังวลมากที่สุดตอนนี้คือลูกชายคนเล็กของพวกเขา"เสี่ยวตง ป้ารู้ว่าตอนนี้นายได้ดีแล้ว แต่เนื่องจากเราอาศัยอยู่ในชูเฉิงมานานหลายทศวรรษ และงานของลุงคุณก็อยู่ที่นั่นด้วย เราจะไม่ทำอะไรไม่เได้เลยถ้าเราย้ายมาที่นี่""ป้า พวกป้ามาก็พอ ไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย ถ้าอยู่เฉย ๆ ไม่ได้จริง ๆ ผมสามารถจัดการงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้ได้เพื่อให้พวกคุณดูแลเสี่ยวเชาได้ คิดว่าไง?" หลินตงถาม"แม่ พ่อ ฟังพี่หลินตงเถอะ! ถ้าเสี่ยวเชายังคงอยู่บ้านแบบนี้ เขาจะถูกคนพวกนั้นชักจูงให้หลงทางโดยสิ้นเชิง แม้ว่าแม่จะไม่คิดถึงตัวเอง แต่แม่ก็ควรคิดถึงเสี่ยวเชา!" หวังลี่ช่วย"นี่...พวกเราค่อยปรึกษากันอีกที!" หลิวแย่นเหมยพูดอย่างลังเล"ก็ได้! แต่ผมหวังว่าป้าจะมาได้จริง ๆ พวกป้าทำเพื่อผมมามากแล้วและถึงเวลาที่ผมจะตอบแทนบุญคุณแล้ว ตอนนี้ผมมีโรงแรมและไม่มีใครที่ไว้ใจได้ ผมอยากจะให้พวกคุณไปช่วยดูแล""นายเปิดโรงแรมด้วยเหรอ?""อืม! ตอนนี้ก็จ้างคนข้างนอกมาดูแล ผมยังต้องไปเรียนและไม่มีเวลาจัดการ เลยหวังว่าพวกคุณจะมาดูแลแทนผมได้! เพื่อป้องกันไม่ให้คนพวกนั้นทำอะไร"ในความเป็นจริง หลินตงไม่สนใจเลยว่าโรงแรมจะทำเงินได้หรือไม่
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 114
วันรุ่งขึ้นหลินตงโทรหาลู่เซียวเซียว และขอให้เธอจัดเตรียมการเข้าเรียนของหวังเชาในโรงเรียนมัธยมปลายที่เธอเรียนไม่มีทางเลือก ตอนนี้แม้ว่าหลินตงจะมีเงิน แต่อิทธิพลยังไม่ได้จัดตั้งขึ้น ชื่อของเขาแพร่กระจายภายในเอสซีซีและพวกอันธพาลเท่านั้นคนส่วนใหญ่ไม่รู้จักเขาเลย ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วจะไม่ช่วยเขาในฐานะคุณหนูรองตระกูลลู่ เรื่องเล็กน้อยนี้ค่อนข้างง่ายภายในไม่กี่นาที หลินตงก็ได้รับแจ้งว่าเขาสามารถพา หวังเชาไปโรงเรียนได้หลินตงขับรถพาหวังเชาตรงไปที่มัธยมเจียงเฉิงมัธยมเจียงเฉิงเป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงในมณฑลเจียงหนาน แม้ว่าจะเป็นโรงเรียนเอกชน แต่ก็มีกำลังครูที่แข็งแกร่งและได้รับการสนับสนุนจากตระกูลลู่ มีชื่อเสียงโด่งดังทั่วทั้งมณฑลเจียงหนานนักเรียนที่สามารถเรียนที่นี่ได้เกรดดีและได้รับค่าเล่าเรียน ค่าที่พัก และค่าครองชีพฟรี และยังได้รับทุนการศึกษามากมายอีกด้วยถ้าไม่รวยก็สูงศักดิ์ เป็นคนมีเหมืองที่บ้านหลินตงและหวังเชามาถึงประตูมัธยมเจียงเฉิงซึ่งลู่เซียวเซียวกำลังรออยู่เมื่อหลินตงลงจากรถและแวบแรกที่เห็นลู่เซียวเซียว เขาตกตะลึง เขาไม่กล้าเชื่อสายตาของตัวเองลู่เซียวเซียวซึ่งแต
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 115
ลู่เซียวเซียวจับแขนหลินตงด้วยมือข้างหนึ่ง เหยียดมืออีกข้างออกแล้วพูดกับหวังเชา"อ๊า! สวัสดี...สวัสดี! ฉัน...ฉันชื่อ...วัง...หวังเชา!" หวังเชาพูดด้วยความสะดุดเล็กน้อยจากนั้นเขาก็เอื้อมมือออกไปอย่างรวดเร็วและจับมือลู่เซียวเซียว เพียงสัมผัสฝ่ามือก็ทำให้หวังเชาหน้าแดงลู่เซียวเซียวไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติกับหวังเชา เธอแค่จับมือเขาแล้วปล่อย ความคิดของเธออยู่ที่หลินตงหลินตงได้ยินเสียงพูดติดอ่างของหวังเชาและหันไปมองเขาสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเด็กคนนี้ ใบหน้าของเขาแดงก่ำและพูดติดอ่าง! นี่คือความตื่นเต้นของวัยรุ่นใช่ไหม?เขามองไปที่ลู่เซียวเซียวอีกครั้ง เธอสวมชุดนักเรียนกระโปรงสั้น ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ละเอียดอ่อน และทั้งตัวของเธอก็เต็มไปด้วยความอ่อนเยาว์และมีชีวิตชีวา เธอแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับลู่เซียวเซียวฟู่ลี่จินซาเมื่อคืนก่อนมันมีแรงดึงดูดร้ายแรงสำหรับหวังเชาในระยะที่โง่เขลานี้ควรหาเวลาคุยกับผู้ชายคนนี้บ้างดีกว่าลู่เซียวเซียวไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาสามารถควบคุมได้ ดังนั้นเราควรแนะนำให้เขาสงบสติอารมณ์โดยเร็วที่สุด! เพื่อไม่ให้มีรอยแผลเป็นทั่วร่างกายเห้อ! รักแรก!รักแรก
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 116
จิงตู！ในลานอันเงียบสงบชายชราและชายหนุ่มกำลังเล่นหมากรุกชายชราดูมีอายุประมาณเจ็ดสิบหรือแปดสิบปีแม้ว่าเขาจะอายุมาก แต่เขาก็ยังดูเด็กและเต็มไปด้วยพลัง โดยไม่มีวี่แววของการเสื่อมถอยของวัยชราแม้ว่าชายหนุ่มจะเรียกว่าหนุ่ม แต่เขามีอายุไม่ต่ำกว่าสามสิบปี แต่เมื่อเทียบกับอายุของชายชรา เขาสามารถเรียกได้ว่าเป็นชายหนุ่มเท่านั้น"ซือเต้า ทักษะการเล่นหมากรุกของนายดีขึ้นเรื่อยๆ!" ชายชราพูดด้วยรอยยิ้ม"คุณปู่โจว ทักษะหมากรุกของซือเต้ายังด้อยกว่าคุณมาก!" จ้าวซือเต้าตอบอย่างสุภาพชายหนุ่มไม่ใช่ใครอื่นนอกจากจ้าวซือเต้าอันธพาลแห่งจิงตูชื่อของจ้าวซือเต้าไม่เพียงเป็นที่รู้จักในหมู่คนรุ่นใหม่เท่านั้น แต่แม้กระทั่งในสายตาของคนรุ่นก่อน ๆ เขาก็ยังคงโดดเด่น"ซือเต้า เกมหมากรุกนี้เปรียบเสมือนชีวิต ต้องก้าวหน้าและถอยอย่างเหมาะสม ก้าวหน้าเมื่อควรก้าวหน้า และถอยเมื่อควรถอย ล่าสุดฉันเห็นว่านายดูเหมือนจะลังเลเล็กน้อย!" ชายชรากล่าว"คุณปู่โจวโปรดช้แนะ ช่วงนี้ซือเต้าค่อนข้างสับสนเล็กน้อย!""ฉันรู้ว่าสัญญาสิบปีระหว่างพวกนายสามคนดูเหมือนจะมาถึงแล้วใช่ไหม? สาวน้อยของตระกูลมู่หรงจากไปสิบปีและเกือบจะกลับมาแ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 117
ตอนบ่ายหลินตงติดต่อชุยเจียพนักงานขายของเจียงหนานแมนชั่นอินเตอร์เนชั่นแนลถามว่ามีบ้านเหลืออยู่เจียงหนานแมนชั่นอินเตอร์เนชั่นแนลอีกไหมเขาวางแผนที่จะซื้อให้ป้าเล็กและป้าใหญ่คนละชุด แล้วปักหลักพวกเขาทํางานที่โรงแรมโกลเด้นลิฟ แม้ว่าพวกเขาจะไม่เป็นอะไรเลย จัดตําแหน่งว่าง ให้เงินหลายร้อยล้านต่อปีก็เพียงพอสําหรับพวกเขาแล้ว แบบนี้ก็ถือว่าให้พวกเขาตั้งหลักในเจียงเฉิงแล้วชุยเจียมีความสุขมากโดยธรรมชาติ เธอเพิ่งได้รับเงินหลายล้านจากหลินตงเมื่อไม่นานมานี้ นี่เป็นตัวเลขที่เธอไม่เคยจินตนาการมาก่อนตอนนี้มาซื้อบ้านอีกแล้ว?เป็นเจ้านายใหญ่จริงๆ!รวยมาก!หลินตงมาที่แผนกขายเพื่อดูบ้านกับชุยเจียการมาเยือนของเขานำความทรงจำอันเจ็บปวดของพนักงานขายบ้านคนอื่น ๆ กลับมาได้สำเร็จจำได้ว่าครั้งก่อนที่หลินตงยืนอยู่ในห้องขายหลายนาทีไม่มีใครมาสนใจ แต่ชุยเจียผู้มาใหม่ใช้ประโยชน์จากเขานี่คือค่าคอมมิชชั่นมูลค่านับล้าน!แค่คิดก็รู้สึกเสียใจจนหายใจไม่ออกเมื่อพวกเขาเห็นหลินตงในครั้งนี้ พนักงานขายหลายคนก็รีบวิ่งไปรอบ ๆ เขา"คุณผู้ชาย! ต้องการอะไรไหม?""คุณผู้ชาย! คุณอยากจะซื้อบ้านเหรอ? ฉันสามารถพาคุณดูไ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 118
หลินตงพาทั้งสามคนไปที่อาคารสองแม้ว่าบ้านหลังนี้จะไม่ดีเท่าบ้านของหลินตง แต่การตกแต่งก็หรูหรามาก เนื่องจากนี่คือบ้านมูลค่าร้อยล้าน"เสี่ยวตง ทำไมนายถึงพาพวกเรามาที่นี่?" หลิวแย่นเหมยถามหลังจากทำหน้าตาสบาย ๆ"ป้า ลุง คุณคิดอย่างไรกับบ้านหลังนี้?" หลินตงไม่ได้ตอบคำถามของหลิวแย่นเหมย แต่กลับถามแทน"เสี่ยวตงบ้านหลังนี้ดี! แต่เราไม่สามารถจ่ายได้!" หลิวแย่นเหมยกล่าวแม้จะไม่รู้ราคาบ้านหลังนี้ แต่มองแล้วไม่ถูก ครอบครัวพวกเขาแค่ฝืนใจใช้ชีวิตมาหลายปี จะเอาเงินที่ไหนมาซื้อบ้าน"ป้า ผมซื้อบ้านหลังนี้แล้ว! แต่ยังไม่ได้ทำธุรกรรมใด ๆ เดี๋ยวพวกคุณเอาบัตรประชาชนไปทำทำธุรกรรมหน่อย บ้านหลังนี้ก็เป็นของพวกคุณแล้ว!"หลิวแย่นเหมยและหวังโหย่งฝูได้ยินว่าหลินตง ต้องการมอบบ้านหลังนี้ให้พวกเขาแม้ว่าพวกเขาจะมีลางสังหรณ์เมื่อหลินตงพาพวกเขามาดูบ้าน แต่พวกเขาก็ประหลาดใจเมื่อหลินตงทำมันจริง ๆหลิวแย่นเหมยพูดอย่างรวดเร็ว "จะทำแบบนั้นได้ยังไง! เสี่ยวตง นายหาเงินได้ไม่ใช่เรื่องง่าย บ้านหลังนี้พวกเราเอาไม่ได้!""ใช่แล้ว บ้านหลังนี้มีค่าเกินไป เรารับไว้ไม่ได้!" หวังโหย่งฝูก็พูดอยู่ข้าง ๆมีเพียงหวังลี่เท่านั้
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 119
วันถัดไปคือวันอาทิตย์เดิมทีหลินตงคิดว่าเย่หงจะติดต่อเขา แต่หลังจากรอมาหนึ่งวันเขาก็ไม่ติดต่อในตอนเย็น หลินตงได้รับโทรศัพท์จากซุนซืออี๊ ถามเขาว่าทําไมเขาถึงไปที่บ้านของเธอในสัปดาห์นี้ รอโทรศัพท์จากเขาสองวันและก็ไม่ได้รับจากนั้นหลินตงก็จำได้ว่าเขาสัญญากับซุนซืออี๊ว่าจะไปบ้านของเธอในสัปดาห์นี้ แต่เนื่องจากเรื่องของป้ามาขัด ต้องรอโอกาสหน้าเมื่อมีเวลาในช่วงบ่ายหลินตงได้รับข่าวดีจ้าวซวนโทรมาบอกว่าโดยพื้นฐานแล้วทีมได้จัดตั้งขึ้นแล้ว ภายใต้การล่อลวงของเงิน จ้าวซวนยังค้นพบคนเก่งมากมายหลินตงให้เธอเห็นโครงการอะไรดีๆ ก็ลงทุน ไม่ต้องสนใจเรื่องเงิน และยังให้เธอติดต่อวางเฉียง ที่นั่นยังมีเงินลงทุนอีกห้าพันล้าน หรืออย่างน้อยก็มีแต้มศักดิ์สิทธิ์ห้าสิบแต้ม เอาไว้ก่อนค่อยว่ากันตอนนี้เขาจำเป็นต้องใช้เงินอย่างเร่งด่วนเพื่อรับแต้มศักดิ์สิทธิ์ หากเขาได้รับแต้มศักดิ์สิทธิ์มากขึ้น เขาจะเห็นว่าเขาสามารถอัพเกรดระบบได้หรือไม่ เขามักจะรู้สึกว่าความแข็งแกร่งร่างกายและจิตวิญญาณของเขาไม่ได้อยู่ที่ขีดจำกัดตอนนี้ตามที่เซียวพ่อจวินพูด น่าจะมีมีฤาษีและผู้เชี่ยวชาญบางคนที่สามารถเอาชนะเขาได้ฉันบรรลุจนาดนี
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 120
ผู้ชายไปทำอะไรกินกันหมด?ปล่อยให้ผู้หญิงนั่งบนหัวของเขาจริง ๆ"อืม! เพื่อน! ซ่างกวนหมิงเยว่เป็นประธานชมรมศิลปะการต่อสู้เหรอ? เธอแข็งแกร่งมากเหรอ?""แน่นอน! อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครในมหาวิทยาลัยเจียงหนานของเราที่สามารถสู้เธอได้!""โหดขนาดนี้เลยเหรอ? อนาคตเธอจะได้แต่งงานไหม?""เพื่อนนายล้อเล่นใช่ไหม! ประธานซ่างกวนเป็นเทพธิดาคนแรกในสามเทพธิดาในวิทยาลัย และจำนวนคนที่ไล่ตามเธอสามารถเข้าแถวไปไกลถึงมหาวิทยาลัยการสื่อสาร!"เข้าแถวไปไกลถึงมหาวิทยาลัยการสื่อสาร?นี่ไม่ใช่เรื่องตลก!มาดูกันว่านักศึกษาชายทั้งหมดจากมหาวิทยาลัยเจียงหนานสามารถเข้าแถงไปถึงมหาวิทยาลัยการสื่อสารได้ไหม!หลินตงไม่ได้ถามคำถามอีกต่อไปนั่งอยู่เงียบ ๆเขาต้องการดูว่าประธานชมรมศิลปะการต่อสู้เป็นยังไงในไม่ช้าเด็กสาวที่สดใสและมีความสามารถ ผมหางม้าและชุดฝึกซ้อมสีขาวก็เดินออกมาจากหลังเวทีเดินไปที่โพเดียมและนั่งขัดสมาธิบนพื้นเหมือนกับคนอื่น ๆ นี่คงจะเป็นซ่างกวนหมิงเยว่แม้ว่าหลินตงจะเรียนที่มหาวิทยาลัยเจียงหนานมาสามปีแล้ว แต่โดยพื้นฐานแล้วเขามักจะทำงานนอกเวลาเมื่อใดก็ตามที่เขามีเวลาในช่วงสามปีนี้เพราะเขารู้ว่าบ้านป้าเ
Latest chapter
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1319
แววตาของหวงฝู่ซีเยว่เต็มไปด้วยคำถาม หลินตงเองก็รับรู้ได้เป็นอย่างดีเมื่อพิจารณาจากตำแหน่งของคนทั้งหกคนนี้ในแถว ไม่มีข้อสงสัยเลยว่าเฉินจิงจื่อหานและหญิงงามวัยกลางคนที่อยู่แถวหน้ามีสถานะสูงสุดและเฉินจิงจื่อหานยังเรียกอีกฝ่ายว่าป้าหงด้วยเห็นได้ชัดว่าหญิงวัยกลางคนมีศักดิ์อาวุโสกว่าดังนั้นหญิงงามผู้เปี่ยมด้วยรัศมีเย้ายวนใจคนนี้คือผู้นำ?แล้วเหตุใดตอนนี้เธอถึงต้องการรับหวงฝูซียวี่เป็นลูกศิษย์ มีอะไรแอบแฝงหรือไม่?จริงหรือโกหกกันแน่?ความคิดของหลินตงก็เหมือนกับของหวงฝู่ซีเยว่หากอีกฝ่ายเป็นผู้ชายไม่ว่าหวงฝู่ซีเยว่จะตอบรับหรือไม่ หลินตงก็จะปฏิเสธโดยไม่ลังเลแต่ผู้หญิงคนนี้มีเสน่ห์มากกว่าหวงฝู่ซีเยว่ และหลินตงก็เข้าใจได้ยากเล็กน้อยหากอีกฝ่ายต้องการรับหวงฝู่ซีเยว่เป็นศิษย์อย่างจริงใจ หลินตงก็ย่อมเห็นด้วยอย่างแน่นอนปีต่อๆ ไปนั้นทั้งเหงาและเดียวดาย หากมีใครสักคนที่คุ้นเคยอยู่ข้างๆ ก็คงจะดีไม่น้อยหลินตงหวังว่ายุนซีและคนเหล่านี้จะสามารถทะลุทะล่วงไปสู่อาณาจักรนิรันดร เป็นอมตะเหมือนเขา และเดินเคียงข้างกันตลอดไปน่าเสียดายที่เขารู้ว่าความปรารถนานี้ยากเกินไปที่จะบรรลุอาณาจักรนิรั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1318
และไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆแม้ว่าพรสวรรค์จะดี แต่ก็ไม่คุ้มที่จะพิจารณาเมื่อเทียบกับอัจฉริยะที่เคยต้องการสั่งสอนจากไป๋หลี่เหยียนหงแต่เนื่องจากไป๋หลี่เหยียนหงเป็นฝ่ายต้องการรับศิษย์ต้องมีบางอย่างที่เขาไม่รู้เป็นแน่สำหรับเรื่องที่ว่ามันคืออะไร!เฉินจิงจื่อหานก็ไม่รู้เช่นกันดูเหมือนว่าวิชาดวงตาจักรวาลของตนเอง ยังต้องพัฒนาอีกเยอะ!เขาต้องฝึกฝนต่อไปอย่างหนักเมื่อกลับไป"เอ๋???"หวงฝู่ซีเยว่ตกตะลึงไปชั่วขณะเกิดอะไรขึ้น?ทำไมผู้หญิงสวยคนนี้ถึงต้องการพาเธอไป?เพื่อดูโลกภายนอก?คำพูดแบบนี้เหมือนกับหลอกเด็กถ้าอีกฝ่ายเป็นผู้ชายหวงฝู่ซีเยว่ก็ยังพอคิดได้เพราะยังไง เธอเคยเจอผู้ชายหลายคนที่หลงใหลในความงามของเธอแต่คราวนี้อีกฝ่ายเป็นผู้หญิงที่สวยงามอย่างน่าทึ่ง ซึ่งแผ่รัศมีแห่งความเย้ายวนยิ่งไปกว่านั้นหวงฝู่ซีเยว่รู้สึกว่าอีกฝ่ายน่าดึงดูดใจกว่าตัวเธอเองเพียงแค่ดูท่าทางที่หลงใหลของผู้ชายบนโลกที่อยู่รายล้อมก็ชัดเจนแล้วตั้งแต่วินาทีที่ผู้หญิงคนนี้ปรากฏตัว พวกเขาก็หลงใหลจนโงหัวไม่ขึ้นมีเพียงไม่กี่คนที่ไม่ได้รับผลกระทบคนที่ไม่ได้รับผลกระทบเหล่านี้ ยกเว้นคนหนุ่มอย่างหลินตง ส่วน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1317
"ยากไป! แต่ตอนนี้ฉันยังไปไม่ได้! บางทีฉันอาจจะออกไปดูในอนาคต แต่ไม่ใช่ตอนนี้!" หลินตงส่ายหัวและพูด"นาย...เฮ้อ! หลินตง พูดตามตรง ฉันชื่นชมนายมาก ฉันไม่อยากเห็นนายเสียเวลาในที่เล็กๆ แห่งนี้ ตอนนี้ถึงเวลาที่นายต้องทุ่มสุดตัวและไล่ตาม ไม่อย่างนั้นช่องว่างระหว่างนายกับคนพวกนั้นก็จะยิ่งกว้างไปเรื่อยๆ หากนายไม่ไล่ตามตอนนี้ ช่องว่างนั้นอาจไม่มีวันตามทันได้""ฉันรู้! แต่ฉันไม่สนใจ! ทุกคนต่างก็มีสิ่งที่มีค่าในใจ และหากนั่นไม่ใช่เป้าหมายของฉัน พี่เฉินก็ไม่จำเป็นต้องแนะนำอีกต่อไป"ทำไมนายถึงไม่เข้าใจ ทำไมนายต้องดื้อรั้นขนาดนั้น?" เฉินจิงจื่อหานพูดอย่างหมดหนทางบรรยากาศโดนรอบก็เงียบลงทุกอย่างที่ต้องพูดได้ถูกพูดไปแล้ว และเฉินจิงจื่อหานไม่รู้ว่าจะชักชวนหลินตงออกไปจากที่นี่ได้อย่างไรเขาได้ลดศักดิ์ศรีของตัวเองลงแต่หลินตงไม่ได้รู้สึกอะไรเลยถ้าเป็นคนอื่น เขาคงไม่เสียเวลาพูดไปมากมายขนาดนี้แน่เหตุผลที่หลินตงพยายามอย่างหนัก เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาคือเพื่อปกป้องบ้านเกิดเมืองนอนและคนที่เขารักเขาจะไม่จากโลกนี้ไปอย่างแน่นอนส่วนการพายุนซีและพวกเธอไปด้วยกันถ้าเป็นแบบนั้น มีปัจจัยที่ไม่แ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1316
คนอย่างหลินตงที่เกิดมาในอารยธรรมระดับต่ำ จะได้รับอนุญาตให้เรียกเขาว่าพี่เฉินได้อย่างไร?นี่ไม่ใช่การดูหมิ่นเขาหรือ?ตอนนี้เฉินจิงจื่อหานต้องการล่อหลินตงให้ออกจากกาแล็กซีทางช้างเผือก แล้วหาทางชักชวนให้เข้าร่วมสำนักเทียนซิงนี่อาจถือเป็นการคัดเลือกบุคคลที่มีศักยภาพสำหรับสำนักเทียนซิง ซึ่งอาจมีประโยชน์ในอนาคต"หลินตง! นายไม่คิดจะก้าวออกจากกาแล็กซีเล็กๆ แห่งนี้และออกสำรวจโลกภายนอกจริงๆ เหรอ?""พี่เฉิน! ตอนนี้ฉันไม่มีความคิดนั้นจริงๆ แม้ว่ากาแล็กซีทางช้างเผือกจะเป็นเพียงอารยธรรมระดับต่ำ แต่ที่นี่คือบ้านเกิดของฉัน มีทั้งครอบครัว เพื่อนและสิ่งที่ฉันห่วงใยอยู่ที่นี่ ดังนั้นฉันจะไม่จากที่นี่ไปในตอนนี้"หลินตงไม่ได้พูดในสิ่งที่คิด และไม่ได้บอกว่าจะไม่ออกจากกาแล็กซีทางช้างเผือกเด็ดขาดหลังจากเข้าสู่อาณาจักรนิรันดรและรู้แจ้งแล้ว หลินตงก็รู้ว่าเขาแตกต่างจากคนธรรมดาโดยสิ้นเชิงความแตกต่างที่ง่ายที่สุดคืออายุขัยของคนธรรมดามีจำกัด ในขณะที่อายุขัยของอาณาจักรนิรันดรนั้นไม่มีที่สิ้นสุดแม้แต่อาณาจักรนิรันดรครึ่งขั้นอย่างองค์จักรพรรดิเซี่ยอวิ๋นชวน ตราบใดที่ไม่อาจก้าวข้ามไปได้ อายุขัยของเขาก็ยังคง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1315
หลินตงและเฉินจิงจื่อหานพูดคุยกันอย่างถูกคอแม้ว่าบางครั้งเฉินจิงจื่อหานจะรู้สึกว่า ความไม่รู้ของหลินตงเป็นเรื่องตลก แต่เขาก็ยังคงอธิบายอย่างอดทนแค่นี้ก็อธิบายทุกอย่างได้แล้วเฉินจิงจื่อหานไม่ใช่แค่ผู้ผู้บังคับใช้กฎหมายจักรวาลระดับสูงเท่านั้น จุดเริ่มต้นของเขานั้นยิ่งใหญ่ จนทำให้คนมากมายหมดหวังตั้งแต่ยังไม่เริ่มนี่คือชายผู้เกิดมาบนยอดปิรามิดการเติบโตในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ ทำให้เขากลายเป็นคนที่เย่อหยิ่งและมองคนอื่นต่ำกว่าตัวเองแต่สำหรับหลินตง ผู้เกิดมาในอารยธรรมระดับต่ำ เฉินจิงจื่อหานกลับให้ความสำคัญกับเขามากคนใช้สาวสวยทั้งสี่คนข้างหลังเขาเอง ก็ยังประหลาดใจคนหนึ่งอยู่บนยอดปิรามิดแห่งอารยธรรมระดับสูง ในขณะที่อีกคนเกิดมาในอารยธรรมชั้นล่างช่องว่างระหว่างทั้งสองคน กว้างเกินกว่าที่จะเปรียบเป็นเพียงฟ้ากับเหวมันไม่มีอะไรเทียบได้เลยแต่ทั้งสองกลับรู้สึกถูกชะตากันตั้งแต่แรกพบต้องเข้าใจว่า คนระดับนายน้อยของเรา ต่อให้เป็นอัจฉริยะจากอารยธรรมระดับสูงส่งแค่ไหน เขาก็ไม่เคยเห็นหัว เพราะฐานะของเขาที่สูงส่งนั้น เพียงพอที่จะไม่จำเป็นต้องใส่ใจแต่กับหลินตง นายน้อยกลับดูเป็นกันเองขึ้นเล็ก
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1314
ในขณะเดียวกัน ก็เป็นทูตปกป้องสันติภาพแห่งจักรวาลตัวตนประเภทนี้ไม่ควรเป็นศัตรู และคงไม่มีเจตนาใดต่อโลกใบนี้"ที่แท้พวกก็เป็นผู้บังคับใช้กฎหมายจักรวาล ยินดีที่ได้พบ ฉันชื่อหลินตง เจ้าแห่งกาแล็กซีทางช้างเผือก" หลินตงพูดอย่างสุภาพ"หลินตง นี่คือดาวบ้านเกิดของนายเหรอ?" เฉินจิงจื่อหานถาม"ใช่!!!" หลินตงตอบอย่างหนักแน่น"ฉันค่อนข้างสงสัยนะ! ดาวเคราะห์เล็กๆ แบบนั้นจะสร้างคนอย่างนายได้ยังไง ดูจากอายุของนายแล้ว คงไม่น่าจะแก่ขนาดนั้นใช่มั้ย!""ตัวตนที่ยิ่งใหญ่ไม่จำเป็นต้องมีชาติกำเนิดสูงส่ง! ใครตั้งกฏเอาไว้ว่า โลกไม่สามารถสร้างตัวตนที่ยิ่งใหญ่ได้?""ฮ่าๆ... พูดได้ดี พูดได้ดี! ตัวตนที่ยิ่งใหญ่ไม่จำเป็นต้องมีชาติกำเนิดสูงส่ง หลินตง แค่ประโยคนี้เท่านั้น ฉัน เฉินจิงจื่อหานก็ยอมรับนายแล้ว!" เฉินจิงจื่อหานหัวเราะอย่างสนุกสนาน“พี่เฉิน คุณใจดีเกินไป ฉันแค่พูดความจริงเท่านั้น คนเราไม่สามารถเลือกชาติกำเนิดได้ แต่สามารถเลือกเส้นทางชีวิตตัวเองได้”“หลินตง! หากนายพูดแบบนี้แถวบ้านฉันนะ หลายคนคงหัวเราะเยาะนายแล้ว แต่ฉันแตกต่างออกไป ฉันคิดว่าคำพูดของนายมีเหตุมีผล ฉันถือว่านายเป็นเพื่อนของฉันแล้ว ฉันเช
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1313
ในขณะนี้หลินตงและชาวโลกคนอื่นๆ เห็นจุดสีดำในดวงตาของพวกเขาภายในเวลาไม่กี่วินาที จุดสีดำนั้นก็เปลี่ยนเป็นเต่าขนาดใหญ่และบินเข้ามาบนท้องฟ้านี่คือ???เต่า???ซ่งซือหมินและปรมาจารย์ทรงพลังของโลกต่างก็ตกตะลึงเต่าตัวนี้ใหญ่เกินไปจริงๆใหญ่เกินกว่าจะจินตนาการได้สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่เช่นนี้จะมีอยู่ได้อย่างไร?และแรงกดดันที่เต่าตัวนี้สร้างให้กับพวกเขาก็น่ากลัวเช่นกันหลินตงมองดูเต่าตัวใหญ่บนท้องฟ้านี่คือตัวตนที่เขาสัมผัสได้ก่อนหน้านี้อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ดูเหมือนจะไม่ปกติสักเท่าไรที่แท้เจ้าหมอนี่ก็ไม่ใช่ตัวจริงสถานการณ์นี้อาจซับซ้อนกว่าที่เขาคิดในตอนแรกระหว่างที่เต่าตัวใหญ่กำลังลงมา ร่างกายของมันค่อยๆ หดตัวลงและในที่สุดก็กลับคืนสู่ขนาดปกติไป๋หลี่เหยียนหงเก็บตำหนักบนหลังเต่ายักษ์มาไว้ในมือเรียบร้อยแล้วกระบวนการทั้งหมดรวดเร็วมากซ่งซือหมินและคนอื่นๆ รู้สึกเพียงชั่วพริบตาเต่าตัวใหญ่หายไป มีชายคนหนึ่ง หญิงห้าคน และคนหกคนก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าชายคนนั้นคือเฉินจิงจื่อหานหญิงห้าคน หนึ่งในนั้นมีรูปลักษณ์ของสาววัยกลางคน และนั่นก็คือไป๋หลี่เหยียนหงอีกสี่คนที่ยืนอยู่ด้านหลั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1312
เรื่องจริง?ถ้าถึงระดับอาณาจักรนิรันดรแล้ว จะไม่มีวันแก่และไม่มีวันตาย?เป็นไปได้งั้นเหรอ???แม้ว่าพวกเขาอาจคิดว่ามันเป็นเพียงจินตนาการในใจ แต่ความเป็นไปได้นี้อาจมีอยู่จริงก็ได้"นายท่านหลิน! คุณกำลังบอกว่าตราบใดที่คุณไปถึงอาณาจักรนิรันดร คุณก็สามารถมีชีวิตอมตะได้? คุณจะอยู่ยงคงกระพัน? "มีคนอดไม่ได้ที่จะถามคนอื่นๆ ทุกคนต่างมองไปที่หลินตงด้วยเห็นได้ชัดว่าพวกเขายังกังวลเกี่ยวกับหัวข้อนี้เป็นพิเศษหลินตงมองไปยังเหล่าปรมาจารย์ของโลกที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง ก่อนจะอธิบายอย่างใจเย็นว่า "อาณาจักรนิรันดรเป็นเส้นแบ่งขนาดใหญ่ระหว่างสองโลก เมื่อก้าวเข้าสู่อาณาจักรนิรันดรแล้ว ก็เปรียบเสมือนเปิดประตูสู่ขอบฟ้าที่กว้างใหญ่กว่าเดิม และร่างกายก็จะสามารถสร้างพลังชีวิตของตัวเองได้อย่างต่อเนื่อง เพื่อหล่อเลี้ยงให้กับทุกอวัยวะ สิ่งนี้ช่วยให้ร่างกายคงความมีชีวิตชีวาเอาไว้ได้ตลอดกาล ไม่เพียงแต่อายุขัยจะไร้ขีดจำกัดเท่านั้น แม้แต่ศีรษะที่ถูกตัดขาด ก็ยังสามารถงอกกลับมาใหม่ได้อย่างรวดเร็ว ตราบใดที่ไม่ต้องเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่มีพละกำลังเหนือกว่ามาก จนถูกบดขยี้จนเป็นผุยผงได้ ก็ไม่มีทางฆ่าผู้ที่อยู่ในระด
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1311
ณ ห้วงอวกาศ นอกโลกเต่ายักษ์เพิ่งมาถึงที่นี่ในสายตาของทุกคน เต่าเป็นคำพ้องความหมายกับความช้าแต่เต่ายักษ์ตัวนี้ได้ลบล้างความคิดแบบเดิม ๆ อย่างสิ้นเชิง มันเร็วอย่างเหลือเชื่อความเร็วของมันแซงหน้าหลินตง ผู้เพิ่งก้าวเข้าสู่อาณาจักรนิรันดรด้วยซ้ำแน่นอนว่ามันเป็นผู้ช่วยที่ยอดเยี่ยมในการเดินทางไปทั่วจักรวาลเต่าตัวนี้เป็นของผู้บังคับใช้กฎหมายจักรวาลที่รับผิดชอบภูมิภาคของกระจุกกาแล็กซีซึ่งเป็นที่ตั้งของกาแล็กซีทางช้างเผือก และเป็นพาหนะของไป๋หลี่เหยียนหงหลังจากเข้าสู่กาแล็กซีอารยธรรมระดับต่ำขนาดเล็กของทางช้างเผือกแล้ว เธอก็ค้นพบร่องรอยที่ทิ้งไว้จากการฉีกมิติของหลินตงและติดตามมาตลอดทางเธออยากรู้ว่าใครเข้ามาในอาณาจักรนิรันดรจากกาแล็กซีอารยธรรมระดับต่ำนี้และพบโลกในที่สุด"ป้าหง! เรามาถึงแล้วหรือยัง?" เฉินจิงจื่อหานถาม"อืม! ฉันติดตามร่องรอยที่อีกฝ่ายทิ้งไว้ตลอดทางและพบดาวเคราะห์ดวงนี้ด้านล่างนี้" ไป๋หลี่หยานหงตอบ"ตัวตนอย่างอาณาจักรนิรันดรจะปรากฏตัวบนดาวเคราะห์เล็กๆ เช่นนี้ได้ยังไง?"เฉินจิงจื่อหานมองไปที่ดาวเคราะห์สีน้ำเงินเล็กๆ ที่อยู่ไม่ไกลและไม่เชื่ออย่างชัดเจน"จื่อหาน! บาง
