ทำให้เขารู้สึกเหมือนกองเนื้อเน่าที่ไม่อาจออกแรงได้ทั่วร่างกายความเจ็บปวดอย่างรุนแรงแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย และนายน้อยสามโหลวก็เปิดปากอยากจะส่งเสียงออกมาแต่เนื่องจากคอของเขาถูกบีบแน่นเขาจึงทำได้เพียงแค่ส่งเสียง "อา อา..." เท่านั้นเพียงแค่จากท่าทางบนใบหน้าของนายน้อยสามโหลว ก็เห็นได้ว่าตอนนี้เขาน่าจะเจ็บปวดมากนายน้อยสามโหลวไม่มีท่าทีต่อต้านและมือของเขาห้อยลงอย่างอ่อนแรง ไม่สามารถดิ้นรนได้ เขาทำได้เพียงแค่เบิกตากว้างและจ้องไปที่ใบหน้าที่อยู่ใกล้ๆ เท่านั้นรัศมีที่แผ่ออกมาในตอนแรกและอยู่ในระดับจ้าวจักรวาลช่วงต้นก็หยุดลงอย่างกะทันหันในทันทีลานบ้านที่สั่นสะเทือนก็สงบลงเมื่อกี้เหมือนมีพายุโหมกระหน่ำ และจู่ๆ ก็ท้องฟ้าก็กลับมาสดใสอีกครั้งเธอมองไปรอบๆ ด้วยความสับสนภาพตรงหน้าของเธอทำให้เธอตกใจจนแทบสิ้นสติเห็นหลินตงจับคอของนายน้อยสามโหลวด้วยมือข้างเดียว และยกเขาขึ้นอย่างง่ายดายมือของโหลวซานห้อยลงมา ร่างกายของเขาอ่อนปวกเปียกไปหมด โดยมีเพียงมือของหลินตงคอยพยุงไว้ในขณะนั้น เล่ยชางชิง ซึ่งกำลังเฝ้าดูจากระยะไกล ก็ตกตะลึงเช่นกันทันทีที่นายน้อยสามโหลวบุกเข้าไปในลานบ้านของหลินตง เขา
“ปล่อยนายน้อยสามโหลว ฉันจะเหลือให้ศพของแกครบสามสิบสอง” ลุงฟู่พูดในขณะนั้น เขากำลังอยู่ในอาการโกรธที่ไม่อาจควบคุมได้ได้ติดตามนายน้อยสามโหลวมาหลายปีแล้วแน่นอนว่าต้องการช่วยให้นายน้อยสามโหลวกลายเป็นหัวหน้าตระกูลโหลวด้วยวิธีนี้ สถานะและอิทธิพลของลุงฟู่จะยกระดับขึ้นสูงตอนนี้ การกระทำของหลินตงได้ทำลายความหวังนั้นลงความพยายามทั้งหมดสูญเปล่าสิ่งนี้จะทำให้เขาไม่โกรธในใจได้อย่างไร?หลินตงโยนเขาทิ้งไปอย่างไม่ใส่ใจ“ปัง!!!”นายน้อยสามโหลวหล่นลงกับพื้น“ฟู่... ลุงฟู่ ช่วย... ช่วยฉันด้วย! ฆ่า... ฆ่าหลินตง" นายน้อยสามโหลวกล่าวด้วยความเจ็บปวดในฐานะผู้ทรงพลังระดับจ้าวจักรวาลนายน้อยสามโหลวสามารถเข้าใจสถานการณ์ของตัวเองได้อย่างชัดเจนยกเว้นอวัยวะสำคัญบางส่วนทุกสิ่งทุกอย่างถูกทำลายโดยหลินตงหากไม่มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น คงไปสวัสดียมบาลแล้วในฐานะทายาทโดยตรงของตระกูลโหลวไม่สามารถยอมรับที่ตนจะกลายเป็นคนพิการได้นายน้อยสามโหลวรู้ดีเกี่ยวกับตระกูลโหลวการพิการหมายถึงการตัดหางปล่อยวัด“แกต้องการล้างแค้นให้เขาหรืเปล่า?" หลินตงมองไปที่ชายชราและถาม“แกรู้ไหมว่าคนบนพื้นดินเป็นใคร?" ลุ
ก่อนจะพิการ นายน้อยสามอาจมีใจสู้ต่อ แต่เขากลับทำไม่ได้ยิ่งกว่านั้น นายน้อยสามก็พิการไปแล้วความหวังทั้งหมดของเขาก็พังทลายไปพร้อมๆ กันลุงฟู่ยังต้องคำนึงถึงลูกหลานของเขาด้วย ไม่ควรไปขัดใจเล่ยชางชิงมากเกินไป“น้องหลิน ตอนนี้เป็นช่วงเวลาพิเศษ โปรดไว้หน้าให้เล่ยผู้นี้บ้างเถอะ" เล่ยชางชิงปลอบใจลุงฟู่และหันไปมองหลินตงแล้วพูด“อย่า!!! ฉันไม่มีพี่อย่างนาย ฉันเป็นคนเรียบง่าย ใครก็ตามที่อยากฆ่าฉัน ฉันจะฆ่าเขา ใครก็ตามที่กล้าคุกคามครอบครัวของฉัน ฉันจะทำลายครอบครัวของพวกเขาทั้งหมด" หลินตงพูดอย่างไม่แยแสเขาสังเกตเห็นแล้วว่าเล่ยชางชิงกำลังดูละครจากระยะไกลหลินตงไม่มีความประทับใจที่ดีต่อคนคนนี้เลยเล่ยชางชิงขมวดคิ้ว กำลังจะเรียกพ่อของเขา เรย์มอนด์ทันใดนั้นก็มีเสียงหัวเราะเยาะเย้ยอันอ่อนแอขัดจังหวะพวกเขา“ฮ่า….ฮ่าๆ... ฮ่าๆ... หลินตง เย่ชิงหวู่ แกคิดว่าพวกแกชนะแล้วเหรอ แกคิดผิดแล้ว ทุกคนในที่นี้จะต้องตาย และไม่มีใครหนีรอดได้ ดังนั้น... จงสนุกกับช่วงเวลาสั้นๆ ที่จะมาถึงนี้! รู้สึกถึงความกลัวที่กำลังมาถึง ฮ่าๆ..." นายน้อยสามโหลวนอนลงบนพื้นแล้วพูดด้วยเสียงแผ่วเบานี่เป็นครั้งที่สองที่หลินตงได
“ฮ่าๆ... ไร้ประโยชน์! ทุกคนจะต้องตาย และไม่มีใครสามารถหลบหนีได้ เศษซากอาณาจักรสวรรค์ไม่ได้ปรากฏตัวมาหลายร้อยปีแล้ว ตอนนี้ที่พวกมันปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน จะต้องมีการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่แน่นอน พวกมันเกลียดอาณาจักรอย่างถึงที่สุด และครั้งนี้พวกมันต้องเตรียมพร้อมมาด้วย แม้แต่องครักษ์เกราะจักรพรรดิที่คอยปกป้ององค์หญิงอย่างลับๆ ก็ถูกทำลายล้างได้อย่างง่ายดาย พวกแกยังอยากต่อต้านเศษซากอาณาจักรสวรรค์อยู่ไหม ฝันไปเถอะ! ฮ่าๆ... ฉันรอพวกแกอยู่ เรามาตายไปด้วยกันเมื่อถึงเวลาเถอะ!“ นายน้อยสามโหลวนอนลงบนพื้นอย่างอ่อนแรงและหัวเราะเสียงดัง”เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หลินตงก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากนักเขารู้เรื่ององครักษ์เกราะจักรพรรดิเป็นผู้เสียสละที่ได้รับการฝึกฝนจากจักรพรรดิของอาณาจักรกาแล็กซีปกป้องบุคคลสำคัญของราชวงศ์อย่างลับๆ โดยเฉพาะพลังการต่อสู้ของทีมองครักษ์เกราะจักรพรรดิควรเทียบเท่ากับปรมาจารย์ห้วงจักรวาลครึ่งขั้นการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของเศษซากอาณาจักรสวรรค์สามารถฆ่าทีมองครักษ์เกราะจักรพรรดิได้ และพลังการต่อสู้ของพวกเขาสามารถไปถึงอย่างน้อยช่วงต้นของระดับปรมาจารย์ห้วงจักรวาล หรืออาจอยู่ในช่วงก
แม้จะต้องเผชิญหน้ากับเศษซากอาณาจักรสวรรค์ที่น่าสะพรึงกลัว เย่ชิงหวู่ก็ไม่กลัวอีกต่อไปราวกับว่าหลินตงสามารถมอบความปลอดภัยให้กับเธอได้“สุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทั้งหลาย แม้ว่าอาณาจักรสวรรค์จะเตรียมตัวมาในครั้งนี้ แม้แต่จักรพรรดิเองก็ไม่ทันระวังตัว แต่เราควรเชื่อมั่นในองค์จักรพรรดิ องค์หญิงสิบเก้า เป็นธิดาที่องค์จักรพรรดิโปรดปรานที่สุด และยังเป็นธิดาคนเดียวขององค์จักรพรรดิด้วย เขาไม่สามารถปล่อยให้องค์หญิงสิบเก้า ตกอยู่ในมือของศัตรูได้ สิ่งที่เราต้องทำคือซื้อเวลาให้องค์จักรพรรดิ ไม่ใช่เอาชนะเศษซากอาณาจักรสวรรค์ ตราบใดที่เราช่วยองค์หญิงสิบเก้า ได้สำเร็จในครั้งนี้ สถานะและจุดยืนของเราในอนาคตจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง” เล่ยชางชิงกล่าวเย่ชิงหวู่และฟู่ป๋อรู้ดีว่าวิกฤตกะทันหันที่เกี่ยวข้องกับองค์หญิงสิบเก้านี้มาพร้อมกับโอกาสสำคัญอย่างไรก็ตาม ศัตรูมีพลังมากเกินไป และโอกาสที่จะประสบความสำเร็จนั้นริบหรี่แต่จริงๆ แล้วหลินตงไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเรื่องวุ่นวายนี้เลยเศษซากอาณาจักรสวรรค์หายไปหลายร้อยปีแล้วคราวนี้มันปรากฏตัวขึ้นด้วยพละกำลังหมาศาลจะต้องมีการต่อสู้ที่ดุเดือดระหว่างอาณาจักรกาแล็กซี
เหลือแค่หลินตงและเย่ชิงหวู่ในลานบ้าน“เทพธิดาเย่ โปรดนั่งข้างใน! ฉันมีบางอย่างจะบอกคุณ" หลินตงเชิญเธอ“ตกลง!!!" เย่ชิงหวู่ตอบทั้งสองเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นด้วยกันและนั่งลงหลินตงรินชาให้เย่ชิงหวู่“เทพธิดาเย่ ฉันคิดว่าการจัดตั้งสมาคมธุรกิจนั้นยุ่งยากเกินไป ดังนั้นฉันจะไม่ทำตอนนี้ ฉันมีอีกเรื่องหนึ่งที่อยากให้คุณช่วย และฉันขอความยินยอมจากเทพธิดาเย่" หลินตงพูดหลังจากจิบชา“ท่านหลินโปรดบอกมาได้เลย ตราบใดที่ชิงหวู่ทำได้ ฉันจะไม่ปฏิเสธ" เย่ชิงหวู่ตอบการจัดตั้งสมาคมธุรกิจไม่เคยได้รับการพิจารณาอย่างจริงจังโดยเย่ชิงหวู่ตอนนี้ที่หลินตงบอกว่ามันยุ่งยากเกินไปและเธอไม่ได้วางแผนที่จะทำ เธอก็ไม่รู้สึกผิดหวังเช่นกันตรงกันข้าม มันถูกมองข้ามไปท้ายที่สุดแล้วมันต้องใช้ทั้งเงินและลําบากและะต้องมีความสามารถในการต่อสู้ที่แข็งแกร่งจึงจะเข้าควบคุมได้“ฉันต้องการซื้อสมาคมการค้าโดยตรง เทพธิดาเย่ช่วยฉันได้ไหม?”“พรู่ด!!!”“อา???”เย่ชิงหวู่เพิ่งจิบชา แต่ก่อนที่เธอจะกลืนมันได้ เธอก็พ่นมันออกมาโดยตรงพ่นใส่หน้าของหลินตงหลินตงไม่เคยคาดคิดว่าสถานการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้นตอนนี้เย่ชิงหวู่พ่นชาไปท
“เทพธิดาเย่มีการติดต่อกับคนชั้นสูงในอาณาจักรกาแล็กซีมากมาย คุณช่วยฉันถามได้ไหมว่ามีสมาคมการค้าใดที่พร้อมจะขายหรือไม่" หลินตงพยายามควบคุมความตื่นเต้นของเขาและถาม“คุณหลินต้องการซื้อสมาคมการค้าจริงๆ เหรอ คุณล้อเล่นกับฉันเหรือเปล่า?" เย่ชิงหวู่ถามด้วยท่าทีประหลาดใจ“แน่นอน! ฉันไม่ได้ล้อเล่นอย่างแน่นอน! ตราบใดที่มีคนขาย ฉันก็เต็มใจซื้อไม่ว่าจะราคาเท่าไหร่ก็ตาม" หลินตงตอบอย่างจริงจัง“ทะ... ท่านหลิน ได้โปรดให้ฉันพักก่อน เรื่องนี้... เรื่องนี้ส่งผลกระทบต่อฉันมาก และฉันไม่สามารถฟื้นตัวได้สักพัก" เย่ชิงหวู่กล่าวด้วยท่าทีสับสนหลินตงไม่ได้เร่งเร้าต่อไปเริ่มจิบชาอย่างช้าๆชาที่เย่ชิงหวู่พ่นใส่หน้าเขา แม้ว่าจะเช็ดจนสะอาดแล้วก็ตามแต่ยังคงมีกลิ่นเฉพาะตัวของเย่ชิงหวู่อยู่หนึ่งนาทีต่อมา….เย่ชิงหวู่ไม่คิดว่าหลินตงกำลังล้อเล่น และในที่สุดก็ยอมรับความจริงอย่างช้าๆ“ท่านหลิน ฉันช่วยคุณถามได้ แต่คงไม่มีใครเต็มใจขายหรอก ท้ายที่สุดแล้ว การจัดตั้งสมาคมการค้าเป็นเรื่องง่าย แต่การบริหารหอการค้าให้ดีนั้นยากมาก ตราบใดที่ไม่เจอปัญหาที่ยากลำบาก ก็ไม่มีใครเต็มใจขาย" เย่ชิงหวู่กล่าวหลังจากสงบสติอารมณ์ล
เย่ชิงหวู่มองหลินตงด้วยสายตาลึกซึ้งตอนนี้เธออยากจะร้องไห้ในอ้อมแขนของหลินตงจริงๆหลังจากรอคอยมานานหลายปี ในที่สุดเธอก็ได้พบกับชายที่เข้าใจหัวอกของเธอความพากเพียรของเธอ ความมุ่งมั่นของเธอในการรักษาความบริสุทธิ์ของเธอ ทั้งหมดนี้รู้สึกคุ้มค่าในตอนนี้ตอนนี้ หัวใจของเย่ชิงหวู่ถูกหลินตงพิชิตแล้วส่วนร่างกายนั้น เพียงแค่คำพูดของหลินตง เย่ชิงหวู่ก็ไม่ลังเลที่จะมอบมันให้กับเขาหลินตงมองเย่ชิงหวู่ด้วยความรู้สึกจริงใจในดวงตาของเขาแววตานั่นดูแปลกๆ นะ!พี่สาว! อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะฉันแค่อยากให้คุณช่วยฉันซื้อสมาคมการค้าสักสองสามแห่ง แค่ใช้เงินไม่กี่ล้านล้าน ห้าสิบล้านล้าน อย่าให้โดนหลอกหลินตงรีบหันศีรษะและมองไปทางอื่นแววตานั่นคุ้นเคยกับเขาเกินไปเห็นได้ชัดว่าเธอหลงใหลในรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาและบุคลิกอันสูงส่งของเขาผู้หญิงเพียงไม่กี่คนบนโลกที่มองมาที่เขาเป็นครั้งคราวก็มีสายตาแบบนี้ในขณะนี้ เย่ชิงหวู่ก็ฟื้นคืนสติและควบคุมอารมณ์ของเธอได้“ท่านหลิน เนื่องจากคุณไว้ใจฉันมาก การที่ชิงหวู่ปฏิเสธอีกครั้งคงจะเป็นการไม่รู้จักบุญคุณเล็กน้อย ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยให้คุณจัดการเรื่อง
ป้าเทียนหลบหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานได้เพียงฉิวเฉียด แต่ยังไม่ทันได้โต้กลับ หมัดอีกข้างของเฉินจิ้งจื่อหานหมัดอีกข้างก็พุ่งเข้าใส่ทันทียังคงเป็นหมัดดาวสวรรค์สยบมารอันทรงพลัง ป้าเทียนถึงกับมองเห็นอย่างลางๆ ที่เหนือหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานมีดาวเคราะห์สีแดงเพลิงขนาดมหึมาความร้อนแผ่ซ่าน ทำให้เขารู้สึกว่าผิวหนังกำลังร้อนแสบหมัดนี้ เขาหลบไม่ทัน จึงทำได้แค่รับมันไว้อย่างเต็มแรงหมัดราชันย์!!!แต่ป้าเทียนก็ไม่ยอมแพ้สวนกลับด้วยหมัดราชันย์ สุดยอดไม้ตายของมังกรทลายฟ้าฟาดใส่เเฉินจิงจื่อหานเต็มแรงเฉินจิงจื่อหานเผยสีหน้าเหยียดหยามถึงหมัดของป้าเทียนจะดูทรงพลังไม่น้อยแต่หากเทียบกับ หมัดดาวสวรรค์สยบมาร หนึ่งในสุดยอดวิชาของสำนักดาวสวรรค์แล้ว ยังห่างกันเกินไป และไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันด้วยซ้ำและที่สำคัญ ตอนนี้เฉินจิงจื่อหานยังมีศาสตราเทพมายาที่พ่อมอบให้---เปลวตะวันสนับมือถูกสร้างขึ้นมาโดยเฉพาะ เพื่อใช้คู่กับหมัดดาวสวรรค์สยบมาร เมื่อทั้งสองผสานรวมกัน พลังจะยิ่งรุนแรงยิ่งกว่าเดิมแม้จะยังเทียบไม่ได้กับตอนที่หลินตงใช้ดาบกำราบมารร่ายวิชาดาบกำราบมารแต่ถึงอย่างนั
ไม่แน่อาจจะมีชิ้นที่สาม หรือชิ้นที่สี่ก็ได้และคนที่ดีใจที่สุดท่ามกลางทุกคน คงหนีไม่พ้นป้าเทียนแห่งมังกรทลายฟ้าเขามีวิชาหมัดราชันย์ ซึ่งต้องอาศัยสนับมือช่วยเสริมพลัง จึงจะสามารถปลดปล่อยพลังออกมาอย่างเต็มที่ไม่ทันได้ออกแรง ก็มีคนเอามาประเคนถึงหน้าสนับมือศาสตราเทพมายาคู่นั้น ต้องเป็นของเขาป้าเทียนเมื่อได้สนับมือมาครอบครองแล้ว พลังของหมัดราชันย์ จะต้องเพิ่มขึ้นแบบก้าวกระโดดอย่างแน่นอน“ฮ่าๆ นึกไม่ถึงจริงๆ พวกแกรู้ได้ยังไงว่า ฉันกำลังต้องการสนับมือศาสตราเทพมายาอยู่? ถึงกับรีบเอามาส่งให้ฉันถึงที่ ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันก็ไม่เกรงใจล่ะนะ สนับมือคู่นี้ ใครก็ห้ามแย่ง ส่วนของอย่างอื่น ฉันไม่ต้องการ” ป้าเทียนพูดพร้อมหัวเราะเสียงดัง“ได้เลย! ป้าเทียน! สนับมือคู่นี้ให้คุณ ส่วนศาสตราเทพมายาชิ้นอื่น ไม่ว่าจะมีอีกกี่ชิ้น คุณห้ามแตะต้องเด็ดขาด”“ใช่! ป้าเทียน สนับมือคู่นั้นให้คุณ แล้วต่อให้หลินตงไม่มีศาสตราเทพมายาเหลืออีก เราก็จะไม่แย่งกับคุณ แต่คุณก็ต้องให้สัญญาว่า จะเอาแค่สนับมือเท่านั้น”“ตกลง!!! ฉันจะเอาแค่สนับมือ ส่วนของชิ้นอื่นให้พวกคุณ” ป้าเทียนตอบกลับ"สัญญา!!!""สัญญา!!!"“ดูท่าพวกแก
ท่ามกลางฝูงอสูรยักษ์สีทองอาณาจักรนิรันดระดับเซียนเดินดินกว่าสิบตัวที่ล้อมรอบอยู่ ทุกตัวดูฮึกเหิมและพร้อมเปิดฉากโจมตีหลินตงไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย และพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ฉันคิดไว้อย่างดีแล้ว ก็อยากให้พวกนายได้ศาสตราเทพมายามากกว่านี้เหมือนกัน แต่มันก็ช่วยไม่ได้! หามาได้แค่อันเดียวเอง ฉันก็ไม่ใช่นักมายากล จะเสกของตามใจพวกนายได้ยังไง""ทุกคน! ดูท่าหลินตงจะไม่คิดยกศาสตราเทพมายาให้ พวกเราจะรออะไรกันอีก ลงมือเลยเถอะ! แค่ฆ่าหลินตงให้ได้ ไม่ว่าเขาจะมีศาสตราเทพมายากี่ชิ้น สุดท้ายก็เป็นของพวกเราทั้งนั้นแหละ!" หยวนหมิงที่อยู่ข้างๆ เร่งเร้าเขาอยากจัดการหลินตงให้จบๆ โดยเร็วถ้าปล่อยไว้นานเกินไป อาจมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นก็ได้เพราะหยวนหมิงสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติเมื่อต้องเผชิญหน้ากับปรมาจารย์ระดับเดียวกันมากมายขนาดนี้หลินตงไม่เผยความกลัวแม้แต่น้อย มีเพียงความเยือกเย็นส่วนชายหนุ่มที่มากับเขา ก็แสดงสีหน้าเหยียดหยามออกมาแค่แวบเดียวแม้สีหน้านั้นจะปรากฏเพียงแวบเดียว แต่ก็ยังถูกหยวนหมิงสังเกตเห็นที่เกิดสถานการณ์แบบนี้ไม่อย่างนั้นสองคนนี้ก็ซื่อบื้อมากหรือไม่ก็ยังไม่ได้เอาไ
แผนฆ่าคนไม่ให้มือตัวเองเปื้อยนเลือด เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบแทบไม่ต้องเปลืองแรงใด ๆ ก็สามารถกำจัดมังกรเก้าหัวได้อย่างไรก็ตาม วิกฤตนั้นได้รับการแก้ไขอย่างง่ายดายโดยหยวนหมิงหลินตงมองดูท่าทางของอสูรยักษ์สีทองมากกว่าสิบตัวที่อยู่รอบตัวเขาเขารู้ว่าคำพูดของหยวนหมิงมีอิทธิพลต่อพวกเขาแล้วศาสตราเทพมายาชิ้นเดียว ก็สามารถทำให้พวกเขาต่อสู้จนตายได้ไม่ต้องพูดถึงหลายชิ้นหรือแม้แต่สิบชิ้นประเด็นสำคัญคือหลินตงไม่มีทางอธิบายสถานการณ์นี้ได้เดิมทีตั้งใจจะยืมมีดฆ่าศัตรู แต่จู่ ๆ ก็ถูกตลบหลังโดยไม่ทันตั้งตัวตอนนี้กลับกลายเป็นเขาเองที่จนมุม ไม่มีทางให้ถอยแล้วหลินตงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้แน่นอนว่าหยวนหมิง ผู้ซึ่งสามารถขึ้นสู่อาณาจักรนิรันดรและกลายเป็นผู้นำเผ่ามังกรเก้าหัว ไม่ใช่คนโง่ในขณะเดียวกัน เฉินจิงจื่อหานเฝ้าดูทุกอย่างดำเนินไปด้วยความสนใจอย่างยิ่งด้วยฐานะของเขา จึงไม่จริงจังกับอารยธรรมระดับกลางเช่นนี้มากนักแม้ว่าคู่ต่อสู้จะมีจำนวนมากและทรงพลัง แต่ถ้าเขาต่อสู้อย่างจริงจังและใช้ไพ่เด็ดทั้งหมด เขาก็ไม่กลัวสัตว์ร้ายมากกว่าสิบตัวเหล่านี้ท้ายที่สุดแล้ว อารยธรรมระดับสูงนั้นเกินกว่าที่
ปรมาจารย์อาณาจักรนิรันดรของอสูรกาแล็กซีต่างก็พยักหน้ารับรู้ขณะที่พวกเขากำลังเตรียมโจมตีและสังหารหยวนหมิงและหยวนเซิงจู่ๆ หยวนหมิงก็คิดวิธีที่ดีในการหาทางออกขึ้นมาเขาตะโกนทันที "ทุกคน ได้โปรดอย่าหลงกลอุบายของหลินตง เป้าหมายของเขา คือการใช้ศาสตราเทพมายาเพื่อล่อพวกเราอสูรกาแล็กซีให้ต่อสู้กันเอง ตราบใดที่เราร่วมมือกันฆ่าเขา ศาสตราเทพมายาก็จะเป็นของทุกคนไม่ใช่เหรอ? มังกรเก้าหัวของฉันสัญญาว่าจะไม่เข้าร่วมการแย่งชิงนี้ พวกคุณได้ไตร่ตรองยัง? มีศาสตราเทพมายาเพียงหนึ่งเดียว แล้วทุกคนจะแบ่งกันอย่างไร? มันจะเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดอีกครั้งภายใอสูรกาแล็กซี ซึ่งหลินตงได้วางแผนไว้แล้ว จิตใจของเขาชั่วร้ายเกินกว่าจะปล่อยไว้ได้"หลังจากหยุดชั่วครู่ หยวนหมิงก็พูดต่อ "นอกจากนี้ หลินตงยังเจอศาสตราเทพมายาในซากปรักหักพังโบราณอีกด้วย ใครเล่าจะรับประกันได้ว่าเขาเจอเพียงชิ้นเดียว? ถ้าเขาเจอเพียงชิ้นเดียวจริง ๆ แล้วศาสตราเทพมายาล้ำค่าขนาดนี้ เขาจะเต็มใจเอาออกมาให้ทุกคนเหรอ? ฉันคิดว่า เขาต้องพบหลายชิ้นแน่ๆ ตอนนี้เอาออกมาเพียงชิ้นหนึ่งเพียง เพื่อกระตุ้นความขัดแย้งภายในอสูรกาแล็กซีของเรา"“สิ่งที่เราควรทำตอนน
พวกมันก็ไม่จำเป็นต้องซ่อนตัวอีกต่อไป"หลินตง! ในเมื่อแกรู้แล้ว ก็จงคิดให้ดีและมอบศาสตราเทพมายาในมือของแกมา ด้วยวิธีนี้ แกจะยังสามารถรักษาชีวิตของแกได้ อย่ารอให้พวกเราลงมือ มิฉะนั้นแล้ว แม้ว่าแกจะอยู่ในอาณาจักรนิรันดร แกก็จะไม่สามารถหยุดยั้งการโจมตีของผู้แข็งแกร่งมากมายเช่นเราได้""ใช่แล้ว! หลินตง ตราบใดที่แกมอบศาสตราเทพมายาในมือของแก เราสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายแกและจะส่งแกออกจากอสูรกาแล็กซีอย่างปลอดภัย ไม่อย่างนั้นก็อย่าโทษเราที่หยาบคาย""มอบศาสตราเทพมายามา แล้วจะไว้ชีวิตแก!!!"กลุ่มปรมาจารย์ทรงพลังแห่งอาณาจักรนิรันดรพูดขึ้นบังคับให้หลินตงส่งมอบดาบกำราบมารในมือของเขาหยวนหมิงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติถ้าหลินตงส่งมอบศาสตราเทพมายาจริงๆ เขาจะได้รับอนุญาตให้ออกจากอสูรกาแล็กซีได้หรืออย่างไรแล้วมังกรเก้าหัวของเขาจะเกิดอะไรขึ้น?ไม่เพียงแต่พวกเขาต้องเสียหายอย่างหนักเท่านั้น แถมยังปล่อยเสือกลับเข้าป่าอีก เท่ากับว่าทิ้งปัญหาไว้ให้ระเบิดทีหลังไม่แน่นอน!!!ไม่สามารถปล่อยให้หลินตงมอบศาสตราเทพมายาได้!ในขณะนั้น หลินตงก็พูดขึ้นอย่างกะทันหัน "ถ้าพวกแกทุกคนต้องการดาบเล่มนี้ ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็
"พี่หง หลินตงจะตกอยู่ในอันตรายหรือเปล่า? ได้โปรดช่วยหลินตงด้วยพี่หง" หวงฝู่ซีเยว่พูดเสียงดังคำพูดของเธอทำให้ยุนซีและคนอื่นๆ นึกขึ้นได้คนเดียวที่สามารถช่วยหลินตงได้ในตอนนี้ คงจะเป็นไป๋หลี่เหยียนหงผู้แสนจะลึกลับทุกคนพูดขึ้นเพื่อขอความช่วยเหลือจากเธอ"พี่หง ได้โปรดช่วยหลินตงด้วย""ใช่แล้ว! พี่หง! ได้โปรดช่วยหลินตงด้วย...."เมื่อทุกคนรีบร้อนขอความช่วยเหลือเสียงของไป๋หลี่เหยียนหงก็ดังก้องอยู่ในหูของทุกคน"ไม่ต้องกังวล ในเมื่อมีจื่อหานอยู่ที่นี่ หลินตงก็จะไม่เป็นไรแน่นอน พวกเขาไม่มีความกล้าที่จะทำร้ายหลินตง"เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋หลี่เหยียนหงทุกคนสามารถคลายความกังวลได้ชั่วคราวอย่างไรก็ตาม พวกเธอยังคงจ้องมองร่างของหลินตงข้างหน้าด้วยความกังวลหลินตงมองไปที่อสูรยักษ์สีทองมากกว่าสิบตัวรอบตัวเขาอย่างอธิบายไม่ถูกสถานการณ์แบบนี้มันอะไรกัน?เมื่อสักครู่ไม่มีใครสนใจคำพูดของหยวนหมิงทำไมทุกคนถึงเปลี่ยนใจกะทันหัน?อาจเป็นเพราะการโจมตีก่อนหน้านี้ของเขามีรัศมีกว้างเกินไปงั้นเหรอ?แต่จากข้อมูลที่หลินตงได้รับมาอาณาจักรนิรันดรอันสูงส่งเหล่านี้ไม่สนใจความเป็นหรือความตายของสิ่งมีชีวิ
คนแบบเดียวกันมักจะดึงดูดกันเองเผ่ามังกรเก้าหัวก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันมากนักไม่ต้องพูดถึงสองคนนี้หากอยู่บนโลก คงทำให้เด็กๆ กลัวจนร้องไห้กลางดึกแน่ๆ แถมอาจใช้เป็นยันต์กันเลยทีเดียวหยวนหมิงมองอสูรยักษ์สีทองทั้งสองตัว ที่เข้าร่วมสนามรบด้วยความรู้สึกขุ่นเคืองในใจพวกเขาคงมาถึงนานแล้ว แต่เพิ่งจะลงมือตอนนี้ถ้าไม่ใช่เพราะหลินตงหยิบศาสตราเทพมายาออกมา ก็ยังไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะปรากฏตัวหรือไม่!ล้วนเป็นพวกเลวทรามทำได้ทุกอย่างถ้าแลกกับผลประโยชน์แต่หยวนหมิงลืมคิดไปว่ามังกรเก้าหัวก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?ต่างก็ไม่มีใครดีไปกว่าใครสถานการณ์ปัจจุบันกลายเป็นสี่ต่อสามแม้ว่าหยวนเซิงจะได้รับบาดเจ็บบ้าง แต่ก็ยังมีแรงเหลือพอสู้ได้แม้ว่าในใจจะไม่พอใจ แต่หยวนหมิงก็พูดอย่างสุภาพว่า "ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ! หากวันนี้ฉันฆ่าศัตรูได้ มังกรเก้าหัวของฉันจะตอบแทนคุณอย่างงาม""ฮ่าๆ พี่หยวนหมิงไม่ต้องทำแบบนั้นก็ได้ สองเผ่าของเราเป็นเพื่อนเก่ากัน เผ่ามังกรเก้าหัวของคุณกำลังมีปัญหา เราจะยืนดูเฉยๆ ได้อย่างไร!" หมาป่านรกสามหัวหัวเราะและพูด"พี่หมาป่า! มิตรภาพก็ส่วนมิตรภาพ แต่บุญคุณก็ต้องชดใช้ให้ชัด
หลินตงใช้ศาสตราเทพมายาโจมตีเพียงครั้งเดียว จนทำให้มังกรเก้าหัวได้รับความเสียหายอย่างหนัก ซ้ำยังทำให้พวกเขาเสียหน้าหนักมากในอสูรกาแล็กซี“หลินตง! แกดูถูกกันเกินไปแล้ว!!! ที่นี่คืออสูรกาแล็กซี ไม่ใช่กาแล็กซี่ทางช้างเผือก แกอยากจะจุดชนวนสงครามหรือไง?” หยวนหมิงจ้องเขม็งไปยังหลินตงที่ยืนอยู่ไกล พูดพร้อมกัดฟันด้วยความโกรธหลินตงเหวี่ยงดาบกำราบมารในมือเป็นวง และเก็บเข้าฝักไป เขาหัวเราะอย่างเย็นชา จากนั้นตอบกลับด้วยเสียงเรียบนิ่งว่า "หยวนหมิง! แกเลิกขู่ได้แล้ว! คิดว่าตัวเองเป็นแทนอสูรกาแล็กซีทั้งหมดเหรอ! แล้วที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ฉันก็แค่ป้องกันตัวเท่านั้นเอง ส่วนผลที่ตามมา ไม่ใช่ความผิดของฉัน แต่เป็นพวกแกต่างหาก ที่แกว่งเท้าหาเสี้ยนเอง"“แก…”หยวนหมิงถึงจุกจนพูดไม่ออก เมื่อโดนหลินตงตอกกลับจากนั้นหันไปยังความว่างเปล่า ตะโกนดังเสียงหนักแน่นว่า "ทุกท่าน! หลินตง ไอ้คนนอกผู้นี้ ได้กระทำการอุกอาจในอสูรกาแล็กซีของฉัน! ยิ่งไปกว่านั้น ยังทำให้มังกรเก้าหัวของฉันตายเจ็บนับไม่ถ้วน เพื่อชำระแค้นให้แก่พี่น้องของฉัน และเพื่อรักษาศักดิ์ศรีของอสูรกาแล็กซีแห่งนี้ ฉันหยวนหมิง ขอวิงวอนต่อทุกท่าน ได้โปรดร่วมม