LOGINShare
บทที่ 142
Last Updated:
2024-01-03 10:27:44Related chapters
จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 143
เมื่อเซี่ยเซียนอินได้ยินเสียงของโต้วโต่ว เธอก็ใช้เรี่ยวแรงที่มีอยู่ทั้งหมดเพื่อลืมตาขึ้น สุดท้ายก็มีแสงเจิดจ้าปรากฎขึ้นตรงหน้าเธอ แล้วใบหน้าของโต้วโต่วก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเธอ โต้วโต่วดวงตาแดงก่ำ เมื่อเธอเห็นแม่ตัวเองฟื้นขึ้นมาแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา "แม่คะ แม่เป็นอะไรคะ? ใครตีแม่! โต้วโต่วจะไปคิดบัญชีกับพวกมัน!" โต้วโต่วกำหมัดน้อย ๆ เอาไว้แน่นแล้วโมโหจนตัวสั่น "อย่า......" เซี่ยเซียนอินเอ่ยขึ้นด้วยความอ่อนแรง ในยามนี้เอง ประตูก็เปิดออกแล้วหลี่ชิงเฟิงก็เดินเข้ามา! เมื่อเห็นเซี่ยเซียนอินที่นอนอยู่บนเตียงมีผ้าพันมือเท้าเอาไว้ ดวงตาประดุจพยัคฆ์ของเขาก็พลันกลัดเลือดขึ้นมาทันที! "ใครมันเป็นคนทำ?" หลี่ชิงเฟิงถามเน้นทีละคำ เซี่ยเซียนอินรู้ว่าเจิ้งเหล่าลิ่วมีอิทธิพลมาก มิหนำซ้ำตอนนี้บรรดานักพัฒนาล้วนอยากจะเป็นพี่เป็นน้องกับเขากันทั้งนั้น คนเช่นนั้นไม่อาจล่วงเกินได้! เซี่ยเซียนอินส่ายหน้า "ไม่มีอะไรหรอก ฉันบังเอิญหกล้ม..." หลี่ชิงเฟิงเดินมาตรงหน้าเตียงแล้วถลกแขนเสื้อของเธอขึ้น เผยให้เห็นแขนที่เกิดรอยฟกช้ำจนดูน่ากลัว! เรียกได้ว่านอกจากใบหน้าแล้ว เซี่ยเซียนอ
Last Updated : 2024-01-03จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 144
เดิมทีฮ่าวเทียนยังควบคุมเป้าหลงได้ ทว่ายามนี้ฮ่าวเทียนตายไปแล้ว เป้าหลงก็ยิ่งมีอำนาจมากขึ้น! คนพวกนี้มารวมตัวกันเพื่อเพลิดเพลินกับการดื่มกิน จากนั้นสายตาของพวกเขาก็ทอดมองมาที่เสี่ยวอิ๋ง "เสี่ยวอิ๋ง! รีบมานี่เร็วเข้า! มาดื่มฉลองกันสักสองสามแก้วเถอะ!" เจิ้งเหล่าลิ่วยิ้มพลางกวักมือเรียก เสี่ยวอิ๋งไม่พลาดโอกาสที่จะได้พบพี่ใหญ่ทั้งหลาย ดังนั้นเธอจึงรีบเดินเข้าไปหาแล้วยิ้มพลางเอ่ยทักทายพวกเขาแต่ละคน เสี่ยวอิ๋งเป็นคนสวยและคุยเก่ง ดังนั้นพี่ใหญ่ทั้งหลายจึงชื่นชมเธอมาก "นายท่านลิ่ว หากกวาดตามองไปทั่วทั้งเมืองเซี่ยชวน คุณคงจะเป็นคนเดียวที่สามารถโทรเรียกพี่ใหญ่พวกนี้มากินดื่มร่วมโต๊ะเดียวกันแล้วล่ะมั้ง?" "ฉันรู้สึกตื่นตันใจที่ได้รับผลประโยชน์จากนายท่านลิ่วจริง ๆ ค่ะ! ฉันขอดื่มให้อีกสองสามแก้ว!" "ถ้าวันหน้าฉันประสบปัญหาเข้า ขอให้พวกพี่ใหญ่ช่วยดูแลฉันทีนะคะ~" เสี่ยวอิ๋งดื่มไวน์ลงไปในอึกเดียวด้วยความเบิกบานใจ! เป้าหลงหัวเราะลั่น "ฉันชอบยัยหนูคนนี้จริง ๆ! ตรงไปตรงมา! เธอไม่เสแสร้งเลยสักนิดเดียว!" เสี่ยวอิ๋งยิ้มให้ "งั้นวันข้างหน้าพี่เป้าหลงจะต้องดูแลฉันให้ดี ๆ นะคะ..." "ไม่ต้องห
Last Updated : 2024-01-03จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 145
พิรุณเทกระหน่ำ กอปรกับลมกระโชกแรงและฟ้าแลบ! เจตนาสังหารที่มองไม่เห็นก็ปกคลุมไปทั่วทั้งคฤหาสน์! ในยามนี้เอง เมื่อเจิ้งเหล่าลิ่วและคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้างในหน้าต่างเห็นเช่นนี้ พวกเขาก็รู้สึกตกตะลึงจนพูดไม่ออก! โดยเฉพาะเสี่ยวอิ๋ง การได้เห็นหลี่ชิงเฟิงในสภาพนี้ทำให้ความคิดที่เธอมีต่อหลี่ชิงเฟิงเมื่อก่อนหน้านี้เปลี่ยนแปลงไปโดยสิ้นเชิง! ไอ้หมอนี่มันเป็นปีศาจชัด ๆ! หลี่ชิงเฟิงก้าวข้ามศพของเป้าหลงแล้วเดินเข้ามาหาพวกเขาทีละก้าว ๆ เสี่ยวอิ๋งหนังศีรษะชาหนึบ ตอนนี้เธอไม่สนใจเรื่องสัญญาอีกต่อไปแล้ว จากนั้นเธอก็หันหลังวิ่งขึ้นชั้นบนเพื่อหาห้องสักห้องแล้วซ่อนอยู่ใต้เตียงนอน! ตอนนี้เจิ้งเหล่าลิ่วและคนอื่น ๆ ก็กำลังตื่นตระหนกเช่นกัน น่าเสียดายที่พวกเขาไม่ว่องไวเท่ากับเสี่ยวอิ๋ง เมื่อพวกเขารู้สึกตัวอีกที หลี่ชิงเฟิงก็เดินเข้ามาแล้ว ไอเย็นยะเยือกเข้าปกคลุมพวกเขาไว้ทันที แล้วอุณหภูมิทั่วทั้งห้องก็ลดฮวบหลายองศา! หลี่ชิงเฟิงใช้ดวงตากลัดเลือดกราดมองผู้คนพลางเอ่ยเสียงเรียบนิ่งว่า "ใครคือเจิ้งเหล่าลิ่ว!" เจิ้งเหล่าลิ่วใจเต้นแรงแล้วบังคับตัวเองให้สงบนิ่ง จากนั้นก็ตะโกนดังลั่นขึ้นมาว่า "คนอยู่ที่
Last Updated : 2024-01-03จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 146
เจิ้งเหล่าลิ่วกระแทกผนังอย่างแรงแล้วกระอักเลือดออกมาคำหนึ่ง! หลี่ชิงเฟิงแผ่กลิ่นอายสังหารพลางเดินเข้ามาหาเจิ้งเหล่าลิ่วทีละก้าว ๆ แล้วพึมพำว่า "มือข้างไหนที่ทุบตีเซียนอิน?" ตอนนี้เจิ้งเหล่าลิ่วรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาจริง ๆ แล้ว เขาเช็ดเลือดตรงปากพลางเอ่ยวิงวอนอย่างอ่อนแรง "ยะ...อย่าฆ่าผมเลย..." หลี่ชิงเฟิงคว้ามือขวาของเขาแล้วบิดอย่างแรง! กึก! ตั้งแต่นิ้วมือถึงท่อนแขน ข้อต่อทุกข้อและกระดูกทุกนิ้วแทบจะแหลกละเอียด! "อ๊าก!!" น้ำเสียงเจ็บปวดรวดร้าวของเจิ้งเหล่าลิ่วดังก้องไปทั่วทั้งคฤหาสน์! เสี่ยวอิ๋งที่ยังอยู่ใต้เตียงนอนในห้องนอน กลัวจนแทบฉี่ราดอยู่แล้ว! ตอนที่หลี่ชิงเฟิงปล่อยมือ เจิ้งเหล่าลิ่วก็หมดสติเพราะความเจ็บปวดแสนสาหัสไปเสียแล้ว เขาเตะชายโครงของเจิ้งเหล่าลิ่วแล้วความเจ็บปวดก็ปลุกให้เขาฟื้นตื่นขึ้นมา! "คุณหลี่...ผะ...ผมผิดไปแล้ว! ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย..." "ผมจะขายคฤหาสน์หลังนี้ให้คุณ ไม่สิ... ผมจะยกให้คุณเลย ตกลงไหม? อย่าฆ่าผมเลย..." ดูเหมือนว่าหลี่ชิงเฟิงจะไม่ได้ฟังสิ่งที่เขาพูดเลยสักนิด เขาโน้มตัวลงมาหักกระดูกซี่โครงของเจิ้งเหล่าลิ่วทีละท่อน ๆ จนหมด! เจิ้งเหล่
Last Updated : 2024-01-03จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 147
ไม่นานคุณย่าก็รับสาย "เป็นยังไงบ้างล่ะ เสี่ยวอิ๋ง? หลานได้สัญญามาไว้ในมือแล้วใช่ไหม?" คุณย่าเซี่ยยังไม่ทราบเรื่องที่เกิดขึ้น ดังนั้นเธอจึงถามพร้อมยิ้มออกมา เสี่ยวอิ๋งสูดหายใจลึก ๆ พยายามระงับความหวาดกลัวแล้วเอ่ยเสียงเบาว่า "คุณย่าคะ เกิดเรื่องเข้าแล้ว..." "มีเรื่องอะไรกันแน่?" น้ำเสียงของคุณย่าเซี่ยพลันเปลี่ยนเป็นอึมครึมขึ้นมาทันที "นายท่านลิ่ว ขะ...ขะ...เขาถูกหลี่ชิงเฟิงฆ่าตายแล้ว!" "อะไรนะ!" เมื่อคุณย่าเซี่ยที่อยู่ปลายสายได้ยินข่าว เธอก็ลุกพรวดขึ้นมาจากเก้าอี้โยก! หน้าตาของเธอซีดขาว! "หลานหมายความว่า หลี่ชิงเฟิงฆ่านายท่านลิ่วงั้นเหรอ? หลานพูดจริงใช่ไหม?" คุณย่าเซี่ยนึกไม่ออกเลยว่า ไอ้ขี้แพ้อย่างหลี่ชิงเฟิงจะสังหารนายท่านลิ่วได้อย่างไรกัน? นี่คงไม่ใช่เรื่องเพ้อฝันหรอกมั้ง! เสี่ยวอิ๋งผงกศีรษะ "จริงสิคะ...มะ...มันน่ากลัวเกินไปแล้ว! คุณย่าคะ หลี่ชิงเฟิงมันเป็นปีศาจ!" เสี่ยวอิ๋งร้องตะโกนใส่โทรศัพท์ เดิมทีคุณย่าเซี่ยคิดว่าอีกฝ่ายกุเรื่องขึ้นมาปกปิดเรื่องที่เจรจาธุรกิจล้มเหลว ทว่ายามนี้ดูเหมือนว่าสิ่งที่เธอพูดจะเป็นความจริง "ไม่ต้องตื่นตระหนก! หลานรีบกลับมาเล่าเรื่อง
Last Updated : 2024-01-03จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 148
"เซียนอิน!" "เกิดอะไรขึ้นกับแกน่ะ? ใครมันทุบตีแกจนเป็นแบบนี้!" เซี่ยหมิงจื้อกลับตื่นตระหนกยิ่งกว่า เขาจ้องมองหลี่ชิงเฟิงด้วยสายตาน่ากลัว จากนั้นก็ใช้มือข้างเดียวคว้าลำคอของอีกฝ่ายเอาไว้ "ไอ้สารเลว! แกทำอะไรน่ะ! แกทำร้ายลูกสาวฉัน วันนี้ฉันจะขอสู้ตายกับแก!" "พ่อคะ! ใจเย็น ๆ ก่อน! เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลย!" เซี่ยเซียนอินใช้เวลาเกลี้ยกล่อมเซี่ยหมิงจื้ออยู่สักพักแล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น หลังจากฟังจบแล้ว พวกเขาสองคนก็รู้สึกโกรธจัด! หร่วนเหมยเหลือบมองหลี่ชิงเฟิงด้วยสายตาถมึงทึงแล้วเอ่ยเสียงเบาว่า "ผู้ชายที่ปกป้องแม้แต่ภรรยาตัวเองไม่ได้ หลังจากโดนทุบตีจนเป็นแบบนี้ ก็เอาแต่ยืนโง่ ๆ อยู่ที่นี่ ช่างไร้ประโยชน์จริง ๆ!" "แม่คะ พอได้แล้ว ชิงเฟิงเองก็รู้สึกไม่สบายใจเหมือนกัน" หร่วนเหมยถอนหายใจแล้วมองเซี่ยหมิงจื้อพลางกล่าวว่า "ฉันจะบอกให้นะ คราวนี้ลูกสาวของฉันได้รับบาดเจ็บเพื่อบริษัท ถ้าหากคุณแม่ของคุณยังปฏิบัติกับลูกสาวของพวกเราอย่างที่เคย ฉันก็รับไม่ได้จริง ๆ!" เซี่ยหมิงจื้อเองก็ร้อนใจเช่นกัน "เธอพูดเรื่องอะไรน่ะ! ตอนนี้คุณแม่ก็ดีกับเซียนอินมากกว่าเดิมไม่ใช่หรือไง? ท่านถึงขนา
Last Updated : 2024-01-03จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 149
หลี่ชิงเฟิงรีบเดินเข้ามาในห้องทำงานแพทย์แล้วเห็นแพทย์ผู้ดูแลของเซี่ยเซียนอินกำลังจัดการกับคอมพิวเตอร์อยู่ตรงนั้น เขาก้าวเดินเข้ามาหาพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงขรึมเคร่งว่า "ขาของเซี่ยเซียนอินเป็นยังไงบ้างครับ?" หมอสีหน้าไม่สู้ดีนักแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "คุณไม่มีมารยาทหรือไง? ตอนจะเข้ามาไม่รู้จักเคาะประตูงั้นเหรอ? ออกไปซะ!" หลี่ชิงเฟิงคว้าคอเสื้อของหมอแล้วยกเขาขึ้นกลางอากาศทันที หมอไม่เคยเห็นใครแข็งแรงเช่นนั้นมาก่อน จากนั้นก็หวาดกลัวเสียจนหน้าตาซีดขาว! "ปล่อยผมนะ! คุณจะทำอะไร!" หลี่ชิงเฟิงถามเน้นทีละคำ "ตอนนี้ขาของเซี่ยเซียนอินเป็นยังไงบ้าง?" "ปล่อยผมลง เดี๋ยวผมจะช่วยตรวจดูให้ดีไหมล่ะ?" หลี่ชิงเฟิงโยนหมอลงบนเก้าอี้ ส่วนหมอก็หวาดกลัวมากเสียจนรีบเปิดแฟ้มเวชระเบียบ จากนั้นก็พลิกดูผ่าน ๆ แล้วบอกว่า "กะ...กระดูกสะบ้าของเธอแหลกละเอียดและขาซ้ายพิการไปแล้ว” คำพูดเหล่านี้ราวกับกระสุนปืนที่กระหน่ำยิงใส่หน้าอกของหลี่ชิงเฟิง ชวนให้เขาหายใจแทบไม่ออก ไม่รู้ว่าเขานิ่งงันอยู่ตรงนั้นมานานแค่ไหนก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องทำงานแพทย์ ขณะที่กำลังจะกลับไปที่ห้องพักผู้ป่วยก็เจอเย่เซียวเข้าโดยบ
Last Updated : 2024-01-03จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 150
บรรยากาศในห้องประชุมคราวนี้แตกต่างไปจากคราวก่อนอย่างเห็นได้ชัด คุณย่าเซี่ยมองเซี่ยเซียนอินด้วยสายตาไม่เป็นมิตร "ทุกคนอยู่ที่นี่กันหมดแล้วใช่ไหม? งั้นฉันจะขอประกาศว่าตระกูลเซี่ยของพวกเราได้ที่ดินในหาดชิงไห่มาแล้ว" "เสี่ยวอิ๋งเป็นฝ่ายที่ได้มา" หลังจากคุณย่าเซี่ยพูดจบก็หยิบสัญญาออกมาแล้วโยนมาตรงหน้าเซี่ยเซียนอิน จากนั้นก็ยิ้มเยาะ "ดูสิ นี่เป็น" เมื่อเซี่ยเซียนอินเห็นสัญญาซื้อขายก็หน้าเปลี่ยนสีอยู่บ้าง สัญญาเป็นของจริงแน่ ๆ แต่คนที่ลงนามกลับไม่ใช่เจิ้งเหล่าลิ่ว ดูเหมือนคุณย่าเซี่ยจะรู้ว่าอีกฝ่ายต้องมีท่าทีแปลก ๆ ดังนั้นเธอจึงอธิบายว่า "เจิ้งเหล่าลิ่วหายตัวไป ไม่มีใครรู้ว่าเป็นหรือตาย ผู้ที่ลงนามคือลูกสะใภ้วัยสี่สิบปี เธอเป็นญาติเพียงคนเดียวของเจิ้งเหล่าลิ่ว ดังนั้นสัญญาจึงมีผลผูกพันทางกฎหมาย" หลังจากคุณย่าเซี่ยพูดจบ เธอก็เหลือบมองหลี่ชิงเฟิงด้วยสายตาเปี่ยมความหมายแล้วค่อย ๆ เอ่ยขึ้นมาว่า "ฉันเกรงว่าใครบางคนที่มีแรงจูงใจแอบแฝงคงจะยอมรับผลลัพธ์แบบนี้ไม่ได้ ถูกไหมล่ะ?" "แกมันยังไร้เดียงสาเกินไป" เมื่อหลี่ชิงเฟิงได้ยินเช่นนี้ แทนที่เขาจะโกรธแต่กลับยิ้มออกมา "ขอแสดงความยินดีกั
Last Updated : 2024-01-03
Latest chapter
จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 286
"พ่อไม่ไปนะ!" จู่ ๆ เซี่ยเทาก็แผดเสียงร้องพลางกระโดดข้ามโซฟาแล้ววิ่งไปที่ประตูหลัง! เจ้าหน้าที่ตำรวจสองนายตอบสนองว่องไว! เพียงก้าวเดียวก็ประชิดตัวพลางจับเขากดลงกับพื้นแล้วบังคับสวมกุญแจมือ สิบนาทีต่อมา ภายในห้องสอบสวน เสี่ยวอิ๋งนั่งหน้าเครียดอยู่ตรงนั้นพร้อมด้วยความคิดมากมาย ตำรวจที่อยู่ฝั่งตรงข้ามดูวิดีโอแล้วถามว่า "เท่าที่พวกเราทราบมา คนที่อยู่ในวิดีโอคือเซี่ยเทาพ่อของคุณ ตอนนี้เขาอยู่ห้องข้าง ๆ คุณจะอธิบายสิ่งที่เขาพูดว่ายังไงล่ะ?" เสี่ยวอิ๋งสูดลมหายใจลึก ๆ พลางผุดรอยยิ้มขึ้นบนใบหน้า "ฉันไม่รู้หรอกค่ะ ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าเขากำลังพูดถึงเรื่องอะไร ทำไมคุณถึงไม่ถามเขาเองล่ะคะ?" "แน่นอนว่าพวกเราย่อมต้องถามเขาอยู่แล้ว แต่คุณเป็นลูกสาวของเขา คุณจะไม่รู้เรื่องนี้เลยเชียวเหรอ?" เซี่ยอิ่งลูบคางพลางครุ่นคิดอย่างรอบคอบแล้วจู่ ๆ ก็พูดขึ้นมาว่า "จริงด้วยสิ! ดูเหมือนเขาจะเคยบอกว่าทำความผิดร้ายแรงบางอย่างแล้วอยากจะหนีไป! ฉันถามเขาว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ แต่เขาก็ไม่ยอมบอกอะไรเลยแถมยังบอกว่ายิ่งฉันรู้ให้น้อยเท่าไรก็ยิ่งดี! วันหน้าให้ฉันดูแลตัวเองให้ดี ๆ..." "พูดต่อไปสิ" "จากนั้น
จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 285
"จะวิธีอะไร ฉันก็อยากลองดูทั้งนั้น!" เสี่ยวอิ๋งเอ่ยโดยไม่ลังเล "ขอเพียงคุณช่วยให้ฉันไม่ต้องติดคุก! วิธีไหนฉันก็อยากจะลองดู!" เย่เจี้ยนเหอเงยหน้ามองเธอแล้วพูดเสียงเย็นชาว่า "โยนความผิดเรื่องทั้งหมดนี้ให้พ่อของเธอแบกรับไว้!" เมื่อเสี่ยวอิ๋งได้ยินเช่นนี้ ศีรษะของเธอก็ส่งเสียงอื้ออึง! ตอนแรกสังเวยคุณย่าไปแล้ว ตอนนี้ถึงทีพ่อของเธอแล้วงั้นเหรอ? เย่เจี้ยนเหอจ้องมองเธอ "ไม่มีเวลาคิดแล้ว จะตกลงหรือจะติดคุก!" "ฉันตกลง! ฉันตกลงค่ะ! ขอเพียงคุณช่วยให้ฉันไม่ต้องติดคุก คุณอยากให้ฉันทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น!" เสี่ยว อิ๋งผงกศีรษะซ้ำไปซ้ำมา เย่เจี้ยนเหอจึงพยักหน้าแล้วพูดว่า "เดี๋ยวฉันจะเรียกทนายเข้ามา พวกเขาจะบอกเธอว่าต้องพูดหรือทำอะไร จากนั้นเธอก็แค่รอให้ตำรวจเรียกตัว" เสี่ยวอิ๋งผงกศีรษะ "ฉะ...ฉันเข้าใจแล้วค่ะ" พอกลับมาถึงบ้าน เสี่ยวอิ๋งก็เจอพ่อของเธอ เมื่อทั้งสองคนสบตากัน ดวงตาของเสี่ยวอิ๋งก็ฉายแววน่าหวาดกลัว เซี่ยเทาก็รู้ได้โดยไม่ต้องคิดเลย ลูกสาวของเขารู้เรื่องแล้ว "เสี่ยวอิ๋ง พ่อทำอาหารให้ลูกกินด้วยนะ ดูสิ..." "กินบ้าอะไรเล่า!" เสี่ยวอิ๋งพลันควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ขึ้นมาทันที! เธอร
จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 284
ในสถานการณ์เช่นนี้ ขืนเสี่ยวอิ๋งมัวแต่เข้าไปพัวพันคงได้จบเห่กันพอดี การเก็บเธอไว้น่าจะยังพอมีประโยชน์อยู่บ้าง เสี่ยวอิ๋งเองก็เป็นคนฉลาดจึงผงกศีรษะแล้ววิ่งออกทางประตูหลัง... เย่เซียวคิดจะเข้าไปขวาง แต่กลับถูกหลี่ชิงเฟิงห้ามเอาไว้ "ไม่ต้องไล่ตามหรอก วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของหวังเจิ้น อย่าทำอะไรน่าเกลียดเกินไปเท่านี้ก็พอแล้ว" เย่เซียวพยักหน้าแล้วยืนอยู่ข้างหลังโดยไม่พูดอะไรสักคำ ในตอนนี้เอง ปี้ไห่เทาก็เดินยิ้มเข้ามา "เหล่าหวัง วันนี้ฉันต้องขอโทษด้วยจริง ๆ นะ! ทั้ง ๆ ที่เป็นงานเลี้ยงวันเกิดดี ๆ ที่นายควรจะมีความสุขแท้ ๆ แต่กลับลงเอยแบบนี้เสียได้..." หวังเจิ้นถอนหายใจ "ช่างเถอะ" "เหล่าหวัง ตระกูลเย่ก็เป็นหนึ่งในสมาชิกหอการค้าเทียนเหมินของพวกเรา เย่เจี้ยนเหอดันพานังคนชั้นต่ำแบบนั้นมาเสียได้ กลับไปเมื่อไหร่ฉันย่อมต้องตำหนิเขาแน่! ฉันจะทำให้เขาจำให้ขึ้นใจเชียวล่ะ! เมื่อพวกเรากลับถึงเมืองหลวงเมื่อไหร่ ไห่เทาย่อมต้องมาขอขมาของแน่นอน" หวังเจิ้นโบกมือ "คุณเกรงใจเกินไปแล้ว ช่างมันเถอะ ผมไม่ถือสาหรอก" ปี้ไห่เทาพยักหน้าพลางขยิบตาให้เย่เจี้ยนเหอ จากนั้นพวกเขาสองคนก็ก้าวเดินจากไป ขณ
จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 283
เสี่ยวอิ๋งโมโหจนคิดอะไรไม่ออกแล้ว เธอชี้นิ้วใส่หลี่ชิงเฟิงแล้วด่ากราดว่า "แกคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน! คู่ควรที่จะมอบของขวัญให้ฉันแล้วงั้นเหรอ?" "หุบปากไปซะ พ่อตาของแกโดนซ้อมขนาดนั้น เขยอย่างแกไม่กล้าแม้แต่จะผายลมเสียด้วยซ้ำไป! แกยังกล้ามาก่อเรื่องที่นี่อีกงั้นรึ?" "ถ้าฉันเป็นแกล่ะก็ คงได้โหม่งเสาโทรศัพท์ตายไปแล้ว!" "ไร้ยางอายสิ้นดี!" เมื่อเห็นเสี่ยวอิ๋งหน้าแดงก่ำและลำคอแข็ง หลี่ชิงเฟิงกลับยิ่งขบขันพลางกล่าวว่า "ฉันคิดว่าเธอต่างหาก มั้งที่น่าจะเป็นฝ่ายโหม่งเสาโทรศัพท์?" ทันทีที่เขาพูดจบ หน้าจอขนาดยักษ์ข้างหลังล็อบบี้ก็พลันสว่างขึ้น! หลังจากนั้นไม่กี่วินาที แสงก็สลัวลงแล้ววิดีโอก็เริ่มฉายบนหน้าจอขนาดยักษ์ เมื่อเสี่ยวอิ๋งหันหน้าไป สิ่งแรกที่เธอเห็นก็คือเซี่ยเทาที่กำลังนอนเปลือยเปล่าอยู่บนเตียง โดยมีสาวสวยอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเธออยู่ข้างกาย! หึ่ง! เสี่ยวอิ๋งศีรษะจวนจะระเบิดอยู่แล้ว! เธอได้แต่ยืนนิ่งงันอยู่ตรงนั้น! มันเป็นวิดีโอที่ก่อนหน้านี้หลี่ชิงเฟิงถ่ายเอาไว้นั่นเอง! เมื่อเห็นเสี่ยวอิ๋งนิ่งงันไป หลี่ชิงเฟิงก็นิ้มแล้วพูดเสียงดังขึ้นมาว่า "ทุกท่าน ผู้ชายที่อยู่ในวิดี
จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 282
เงินหลายล้านบาทไม่ได้จ่ายไปโดยไร้ประโยชน์แล้ว! ศาสตราจารย์เฒ่าโดนเขาหลอกเข้าแล้วจริง ๆ! เสี่ยวอิ๋งเองก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ทันใดนั้นก็ยิ้มพลางชี้นิ้วมาที่หลี่ชิงเฟิง "ตอนนี้แกจะว่ายังไงเล่า? เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแจกันของแกมันเป็นของปลอม!" "น่าตลกชะมัดเลย! ฉันเสนอทางออกให้ แต่แกกลับยืนกรานที่จะขุดหลุมฝังตัวเองให้ได้! ไม่มีใครห้ามแกได้เลย!" เมื่อหลี่ชิงเฟิงได้ยินเช่นนี้ก็ยิ้มจาง ๆ แล้วหันมามองศาสตราจารย์หลี่พลางพูดว่า "ศาสตราจารย์หลี่ ช่วยดูขอองผมอีกสักครั้งเถอะครับ" คาดไม่ถึงว่าศาสตราจารย์หลี่จะส่ายหน้าแล้วยิ้มพลางกล่าวว่า "ไม่ต้องดูหรอก" เซี่ยอิ่งหัวเราะพลางกล่าวว่า "แจกันใบนั้นของแกมันปลอมชัดเจนเกินไป! ศาสตราจารย์หลี่ไม่มองให้เสียสายตาหรอก!" ในยามนี้เอง ศาสตราจารย์หลี่ก็เหลือบมองเธอแล้วสายหน้า "สาวน้อย ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นสักหน่อย ฉันยังพูดไม่ทันจบเลย ถึงแม้ว่าแจกันใบนี้จะฝีมือยอดเยี่ยมจนเกือบจะสมบูรณ์แบบ แต่มันเป็นของปลอมจริง ๆ" "ส่วนแจกันของคุณหลี่ ทันทีที่เข้ามาผมก็เห็นแล้วล่ะ มันเป็นของจริง ดังนั้นผมจึงไม่ต้องตรวจดูเลย" หลังจากศาสตราจารย์หลี่พูดจบ ทั้งห้องก็เ
จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 281
ไม่มีใครคาดคิดว่าหลี่ชิงเฟิงจะมีท่าทีแข็งกร้าวเช่นนั้น! ปี้ไห่เทาที่คอยสังเกตการณ์อยู่ข้าง ๆ แอบรู้สึกว่าชักไม่ได้การเสียแล้ว หลี่ชิงเฟิงคนนี้ดูไม่เหมือนเขยไร้ประโยชน์อย่างที่ข่าวร่ำลือกันเอาไว้เลยสักนิด การที่ยังสามารถสงบนิ่งได้ในภาวะคับขันเช่นนั้น มิหนำซ้ำยังพูดจาเสียคล่องปากและท่าทีเจ้าแผนการของอีกฝ่าย เขาไม่เชื่อหรอกว่าคนแบบนี้จะเป็นเขยไร้ประโยชน์ไปได้ สิ่งที่น่าสงสัยมากที่สุดคือ ต่อให้อีกฝ่ายจะก่อเรื่องเช่นนั้น แต่หวังเจิ้นที่อยู่ข้าง ๆ กลับไม่มีวี่แววที่จะโมโหเลยสักนิด พวกเขาต่างอาศัยอยู่ในเมืองหลวง เขาเองก็รู้นิสัยของหวังเจิ้น อีกฝ่ายไม่ใช่ตาเฒ่าที่นิสัยดิบดีอะไรเลย พอปี้ไห่เทานึกได้เช่นนี้ เขาก็ทอดสายตามองเย่เจี้ยนเหออีกครั้ง เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายสายตาหลุกหลิกอยู่บ้าง เขาก็พอจะเข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว ดูเหมือนว่าแจกันลายครามสมัยราชวงศ์หยวนใบนี้จะมีบางอย่างผิดปกติจริง ๆ เสียด้วย ตอนนี้เย่เซียวยืนอยู่ตรงนั้นพร้อมเจตนาสังหารอันแรงกล้า! เย่เจี้ยนเหอกับเสี่ยวอิ๋งหวาดกลัวจนไม่กล้าขยับตัวไปชั่วขณะ ไม่นานปี้ไห่เทาก็ลุกขึ้นแล้วมองหลี่ชิงเฟิงด้วยสายตาเย็นชา "ทำแบบนี้
จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 280
"ฉุดเศรษฐกิจให้ดิ่งลงเหวงั้นรึ? ถ้าทุกคนทำตัวเป็นไอ้เศษสวะชอบหลอกกินข้าวนิ่มอย่างแก ประเทศชาติก็คงจะพินาศไปตั้งนานแล้ว!" "ช่างน่าหัวเราะสิ้นดี! แกมันก็แค่มดปลวกตัวหนึ่งแท้ ๆ กล้าดียังไงถึงได้มาหัวเราะเยาะใส่พวกเรา?" ในตอนนี้เอง จู่ ๆ หวังเจิ้นที่เอาแต่เงียบมาจนถึงตอนนี้ก็ตบโต๊ะ! ทุกคนพลันหุบปากฉับ! หวังเจิ้นแววตามืดมน เขาเหลือบมองทุกคนแล้วเอ่ยน้ำเสียงเย็นชาว่า "พวกคุณหมายความว่ายังไงกัน? คิดจะก่อจลาจลในงานเลี้ยงวันเกิดของผมรึไง? พวกคุณไม่เห็นแก่หน้าผมเลย! คิดจะทำอะไรกันแน่!" เมื่อหวังเจิ้นโกรธขึ้นมา แม้แต่ปี้ไห่เทาก็ยังไม่กล้าล่วงเกิน นับประสาอะไรกับพวกเขากันเล่า "เหล่าหวัง ได้โปรดใจเย็นลงก่อนเถอะ เอาแบบนี้เป็นยังไง เพื่อจะได้รู้ว่าแจกันลายครามสมัยราชวงศ์หยวนใบไหนเป็นของจริงใบไหนเป็นของปลอม คุณก็แค่เชิญผู้เชี่ยวชาญให้มาประเมินก็ได้แล้วไม่ใช่เหรอ?" "คุณเองคร่ำหวอดอยู่ในแวดวงของเก่ามานานหลายปี เช่นนั้นก็น่าจะรู้จักผู้เชี่ยวชาญในวงการนี้เยอะอยู่บ้างใช่ไหมล่ะ?" หวังเจิ้นถอนหายใจพลางพยักหน้าแล้วพูดว่า "ก็ได้! ในเมื่อพวกคุณอยากเถียงกันดีนัก งั้นก็มาทำให้เรื่องนี้กระจ่างกันไปเลย
จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 279
หลังจากหลี่ชิงเฟิงพูดจบ ทุกคนก็ตะลึงงันไปชั่วขณะแล้วหัวเราะลั่น! เสี่ยวอิ๋งกับเย่เจี้ยนเหอหัวเราะอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง จากนั้นพวกเขาก็ชี้นิ้วใส่หลี่ชิงเฟิงแล้วพูดว่า "แกมันขี้โม้จนไม่เลือกเวลาจริง ๆ พับผ่าสิ! ลำพังแค่คุยโวโอ้อวดต่อหน้าพ่อตาโง่ ๆ ของแกไม่พอ แต่ยังจะมาคุยโวโอ้อวดต่อหน้าพวกเราอีกงั้นเหรอ?" ปี้ไห่เทาที่อยู่อีกด้านเองก็มีสีหน้าที่เต็มไปด้วยแววดูถูกดูแคลน "ลำพังแค่พวกเราคนใดคนหนึ่งก็ผ่านโลกมามากกว่าแกถึงสิบชาติภพรวมกันเสียอีก แกกล้าพูดแบบนั้นออกมาได้ คิดว่าพวกเราโง่หรือไงกัน?" "ผ่านโลกมามาก? คุณคิดว่าตัวเองผ่านโลกมามากแล้วงั้นรึ?" หลี่ชิงเฟิงยิ้มเหยียดหยันพลางเอ่ยเสียงทุ้มลึก "วันนี้ผมจะช่วยเปิดโลกทัศน์ของคุณเองก็แล้วกัน เย่เซียว เอาของขวัญของพวกเราออกมา" เย่เซียวผงกศีรษะ จากนั้นเขาก็หยิบแจกันลายครามสมัยราชวงศ์หยวนออกมาจากกล่องแล้ววางลงต่อหน้าทุกคน ทันทีที่พวกเขาเห็นแจกันลายครามสมัยราชวงศ์หยวน ทุกคนก็ถูกแจกันใบนั้นดึงดูดความสนใจเข้าแล้วจริง ๆ เย่เจี้ยนเหอหน้าถอดสีแล้วตรวจสอบแจกันลายครามสมัยราชวงศ์หยวนโดยละเอียดถี่ถ้วนแล้วให้รู้สึกสับสน ฝีมือช่างวิจิตรประณีตนัก!
จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 278
เย่เจี้ยนเหอยิ้มเหยียดหยัน "แกคิดจะแข่งกับฉันงั้นรึ? ก็ได้ ฉันจะเอาออกมาให้แกได้เปิดหูเปิดตาก็แล้วกัน ฉันขอพนันเลยว่าชั่วชีวิตแกน่าจะได้เห็นเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้นแหละ" หลังจากเย่เจี้ยนเหอพูดจบก็ดีดนิ้ว จากนั้นผู้ช่วยคนงามที่อยู่ข้างหลังก็รีบเดินเข้ามา ของขวัญของอีกฝ่ายเองก็อยู่ในกล่อง มิหนำซ้ำยังมีขนาดพอ ๆ กับของเขาอีกต่างหาก เย่เจี้ยนเหอยิ้มอวดดีแล้วพูดว่า "มหาเศรษฐีหวัง ผมได้ยินมาว่าคุณชอบสะสมของเก่ามากทีเดียว ดังนั้นผมจึงสั่งให้เพื่อนที่อยู่ต่างประเทศประมูลของสิ่งนี้มาให้คุณเป็นพิเศษ เชิญดูเอาเองเถอะครับ!" หลังจากพูดจบ ผู้ช่วยสาวก็เปิดกล่องแล้วสายตาของทุกคนก็ทอดมองมาที่มือของผู้ช่วยสาว! แจกันลายครามใบหนึ่งค่อย ๆ เผยรูปลักษณ์ที่แท้จริงออกมา! เมื่อหลี่ชิงเฟิงเห็นแจกันใบนี้ก็ถึงกับตะลึงงัน... ช่างเหมือนกับแจกันลายครามที่เขาซื้อมาไม่มีผิดเพี้ยนเลย! เขาเหลือบมองเย่เซียวที่อยู่ข้างหลังโดยไม่รู้ตัว จากนั้นเย่เซียวก็เอ่ยกระซิบข้างหูว่า "เป็นของปลอมแน่ ๆ ครับ" ในยามนี้เอง เย่เจี้ยนเหอก็หยิบแจกันขึ้นมาแล้วเดินมาอยู่ตรงหน้าทุกคนแล้วพูดเสียงดังว่า "แจกันลายครามสมัยราชวงศ์ห
