สำหรับอเล็กซิโอนั้นไม่มีส่วนไหนที่บ่งบอกว่าเขามีสายเลือดไทยผสมอยู่ เพราะใบหน้าหล่อเหลาคมคายนั้นประกอบด้วยดวงตาสีฟ้าเข้มจัดจนแทบจะเป็นสีน้ำเงิน จมูกโด่งได้รูปรับกับริมฝีปากหยักสีแดงเข้ม เรือนผมสีดำสนิทหยักศกน้อยๆ ยาวประบ่าซึ่งเจ้าตัวก็มัดรวบไว้ที่ท้ายทอยอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย แต่ในเวลาปกติที่ไม่ได้ทำงานเขาก็จะปล่อยให้มันปลิวไสวไปตามธรรมชาติของมัน ผิวสีแทนเข้มคร้ามทำให้ร่างสูงใหญ่ราว 189 เซนติเมตรดูแข็งแกร่งน่าเกรงขาม
“ไม่เคยดูไม่รู้จัก แล้วนายไปดูไอ้การ์ตูนติ๊งต๊องนี่ตอนไหนวะ ไม่ยักรู้ว่านายชอบอะไรแบบนี้”
“เฮ้ย.. ฉันป่าวชอบ แค่เคยเห็น น้องนีน่า ดู ฉันเห็นตัวการ์ตูนมันน่ารักดีก็เลยดูกับหลาน” โจพูดถึงน้องนีน่าลูกของน้องสาวตน น้องนีน่า หรือ เด็กหญิงนิรชา อายุห้าขวบซึ่งชอบดูการ์ตูนเรื่องนี้มากและเขาก็จำเป็นต้องดูด้วยเพราะเดี๋ยวคุยกับหลานไม่รู้เรื่อง
“อ้อ เหรอ..”
“พูดมากน่า มาเถอะ เดี๋ยวฉันจะขึ้นไปกล่าวเปิดงานก่อน นายรออยู่ตรงนี้ล่ะ เดี๋ยวให้พนักงานมาเทคแคร์ในฐานะที่นายมาเป็นแขกดอย”
“ไม่ต้องเลย ฉันโตแล้วดูแลตัวเองได้”
“เปล่า ไม่ได้ห่วงนาย แต่กลัวว่านายจะไปฉุดลูกน้องฉันขึ้นห้องก็เลยจะให้คนมาคอยดูนายไว้เท่านั้น”
“หึหึ.. ก็พูดเกินไปฉันก็เลือกนะเว้ย ไม่ได้มั่ว”
“ไม่รู้เว้ย กันไว้ดีกว่าแก้ แย่แล้วจะแก้ไม่ทัน” โจพูดยิ้มๆ แล้วตบบ่าเพื่อนรักเบาๆ ก่อนเดินไปหลังเวทีเพื่อเตรียมตัวขึ้นไปกล่าวเปิดงาน เสียงกรี๊ดกร๊าดของบรรดาพนักงานสาวๆ ทั้งสาวแท้สาวเทียมสาวน้อยสาวใหญ่ดังกึกก้องไปทั้งห้องประชุมอันกว้างของของโรงแรม
โจนาธานนับว่าเป็นนักบริหารหนุ่มที่อนาคตไกลและเป็นที่รักเคารพของพนักงานทุกคนมาก เนื่องจากบุคลิกที่เป็นกันเองเรียบง่าย ไม่เรื่องมากใจดีกับทุกคน แต่ก็เป็นคนที่เจ้าระเบียบจัดและเด็ดขาดมากหากพนักงานทำอะไรที่ไม่ถูกต้อง ก็จะต้องถูกจัดการตามกระบวนการโดยไม่ไว้หน้าใคร ซึ่งกฎระเบียบของโรงแรมนั้นจะใช้กฎระเบียบเดียวกันทั้งหมดทุกสาขาทั้งที่ไทยและต่างประเทศ...
“บิ๊กบอสเราหล่อมากเลยแก โอ้ย.. ฉันรักเขา” กวินทำตาหวานเยิ้มเคลิ้มฝัน
“ใช่หล่อ แต่ก็เจ้าชู้มากกกก ก.ไก่ล้านตัว”
“เขาไม่ได้เรียกเจ้าชู้เขาเรียกว่า รวยเลือกได้ย่ะ ก็เห็นว่าสาวๆ นี่ตอมกันหึ่ง อยากจะเป็นคู่ควงคุณโจกันทั้งนั้น บางคนแค่ได้เดินเอานมไปชนหลังเบาๆ ก็เอามาฝันจนเสร็จ..”
“วินนี่ก็พูดน่าเกลียด มันไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง” ขนมหวานว่าเพื่อนรัก เธอไม่ได้ใสซื่อจนไม่รู้ว่าเพื่อนสาวหมายถึงอะไร
“น้อยไปสินะหล่อน ไม่รู้อะไร คุณโจนี่นะ ขึ้นชื่อว่าเป็น จอมมารร้ายสายหื่น เลยนะยะ ขาเม้าท์ว่ากันว่า สาวๆ แทบคลานลงจากเตียงกันเลยทีเดียว แหม.. ฉันละอยากรู้จริงๆ ว่าลีลาจะเด็ดแค่ไหน อยากลองๆๆ อิอิ” กวินจีบปากจีบคอพูดอย่างสนุกปากแต่สาวๆ ทั้งสองที่ฟังเขาพูดก็พากันหน้าแดงอย่างช่วยไม่ได้
“แต่เขาก็ว่าคุณโจมีเพื่อนอีกคนที่ได้ข่าวว่าแซ่บสะเด็ด เผ็ดมากไม่แพ้กัน ได้ฉายาว่า จอมมารล่ารัก คนนี้ยังไม่ค่อยมีใครเห็นหน้านักเพราะพ่อคุณค่อนข้างเก็บตัว ไม่ค่อยออกสื่อแต่ก็ว่ากันว่าหล่อมากกกก ลากไส้ลากพุง รวยมากเช่นกันทำธุรกิจเกี่ยวกับอู่ต่อเรือ เดินเรือหรือขุดเจาะน้ำมันนี่ล่ะ เก้งกวางบ่างชะนีเห็นแล้วน้ำแทบเดินลีลาร้อนแรงแทงยับจนแทบขาดใจตายคาเตียงไม่แพ้กัน อันนี้วินนี่ก็อยากลอง อิอิ..”
“รู้มากเสียจริงนะยะแม่วินนี่” พี่ลิซ่าส่ายหน้ายิ้มๆ
“แล้วจริงไหมล่ะคะพี่ลิซ่าใกล้ชิดหนิดหนมกับบอสมากกว่าใคร ไหนบอกมาซิคะ” กวินหันมาเซ้าซี้พี่ลิซ่าต่อ
“โอ๊ย.. พี่พูดไม่ได้หรอกจ้า พูดไปจะเป็นการนินทาเจ้านาย”
“จริงเหรอว่าพูดไม่ได้” กวินถามพลางรินไวน์เพิ่มให้พี่ลิซ่าที่ดูเหมือนจะเริ่มมึนๆ แล้ว แต่แผนการฉกข่าวของบอสสุดหล่อมันต้องมาดังนั้นมอมไวน์พี่ลิซ่าเลยก็แล้วกัน
“อันที่จริงมันก็พอจะพูดได้นิดหน่อยอะนะ.. คือคุณโจเนี่ยแกมีเพื่อนชื่ออเล็กซิโอหล่อมาก ก.ไก่ล้านๆ ตัวพอๆ กัน และรวยมากมหาศาล คุณอเล็กซิโอเป็นคนอิตาลีแต่ก็มีแม่เป็นลูกครึ่งหรือลูกเสี้ยวไทยนี่ล่ะ จำไม่ได้ค่อย พูดถึงความหล่อรวยที่อลังการมากอย่างที่วินนี่พูดมานั่นล่ะ อดีตต้นตระกูลเป็นมาเฟียใหญ่ แต่จะทำอะไรก็เรื่องของเขาไม่พูดมากเจ็บเข่าเจ็บคอ แต่ว่าคุณอเล็กซิโอเขามีธุรกิจที่อิตาลีเป็นส่วนใหญ่ไม่ค่อยได้มาประเทศไทยนัก พี่เคยเห็นอยู่สองสามครั้ง ค่อนข้างถือตัว ดูเงียบๆ แต่เรื่องความฮอตปรอทแตกนี่ก็เป็นอย่างที่วินนี่ว่าทุกอย่างนั่นล่ะ”
“แล้วเขาไม่มีครอบครัวหรือคะ หมายถึงภรรยา” ขนมหวานถามอย่างสงสัย จริงๆ แล้วชีวิตของพวกเธอนั้นห่างชั้นกับคนระดับบอสของตนมาก แต่รู้ไว้ประดับสมองก็ไม่เสียหายอะไร
“คนระดับนี้เขาไม่เอาใครมาเป็นเมียง่ายๆ หรอก หรืออาจจะมีคู่หมั้นคู่หมายเป็นคนระดับเดียวกันนั่นล่ะ”
“แต่หนูหวานว่า ถ้าฮอตขนาดนั้นใครเป็นเมียก็คงจะช้ำใจหรือไม่ก็นอนไม่หลับเพราะระแวงผัวตัวเองแน่ๆ และไม่รู้ว่าจะสู้รบตบมือกับผู้หญิงของเขาได้รึเปล่าคงมีแต่นางแรงๆ แหงๆ หรือบางทีก็คงปวดหัววันละสามเวลาก่อนอาหารและสามเวลาหลังอาหาร สมมติถ้าหนูหวานได้เป็นเมียอีตาบอสสุดหล่อนี่นึกภาพไม่ออกเลยว่าจะทำยังไง คงนอนโง่ๆ อยู่บนเตียงไปสามวันเจ็ดวัน แล้วก็ปลงชีวิตไปเลย แต่ก็อย่างว่าอะเนอะ เราคงไม่มีวันนั้นหรอก ฮ่าๆ อย่าสนใจพวกเรา เอ๊า ชนแก้ว..” แสนหวานว่าพลางหัวเราะแล้วยกแก้วเหล้าปั่นขึ้น ทั้งสามสาวก็ยกแก้วของตนชนกับแสนหวาน
คืนนี้ขนมหวานเองก็อนุญาตให้ตัวเองดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์กับเพื่อนๆ เป็นครั้งแรกเพราะคิดว่าตนโตพอที่จะดูแลตัวเองได้และในโรงแรมนี้ก็อยู่กับเพื่อนๆ ไม่ได้ออกไปที่ไหน ถ้าเมาก็แค่พากันเดินกลับห้องพักแล้วนอนเท่านั้นเอง
“หนมหวานเมายาง..” กวินเริ่มถามเสียงยาน
“ยังนะ รอลุ้นรางวัลพนักงานดีเด่นหรือจ๊ะน้องหนมหวาน”
ตอนที่4.“ไม่หรอกค่ะ แค่รอลุ้นว่าใครจะได้แล้วใครได้รางวัลอะไรบ้าง ทุกคนแต่งตัวกันแบบไม่มีใครยอมใครต้องสนุกแน่ๆ”ขนมหวานยิ้มหวานให้พี่ลิซ่าก็เพราะเธอกับแสนหวานยังไม่ได้บรรจุเป็นพนักงานของโรงแรมยังคงสถานะเป็นเด็กฝึกงานอยู่และได้ทำงานพาร์ตไทม์ด้วย เพราะพี่ลิซ่าช่วยเหลือให้โอกาสและพวกเธอก็ทำได้ดี แว่วว่าพอเรียนจบพวกเธอก็อาจจะได้ทำงานที่โรงแรมต่อทันทีเลยก็นับว่าเป็นข่าวดีมาก แม้ว่าพวกเธอจะไม่ได้เรียนจบมาด้านการโรงแรมโดยตรงแต่ขนมหวานก็เรียนมาทางด้านเทคโนโลยีอาหาร ส่วนแสนหวานนั้นเรียนด้านการเงินการจัดการ และทางโรงแรมก็ต้องการผู้ช่วยทั้งสองแผนก จึงรับให้พวกเธอเข้ามาฝึกงานและแผนกต้อนรับก็กำลังขาดคนพี่ลิซ่าจึงให้พวกเธอทำงานพาร์ตไทม์ช่วยวันในหยุดหรือหลังเลิกจากเวลาฝึกงาน ซึ่งได้รับอนุญาตจากผู้ใหญ่แล้วเรียบร้อย และผลงานของพวกเธอทั้งสองก็ถูกใจผู้บริหารมากด้วย เรียกได้ว่าเด็กสร้างของพี่ลิซ่านั้นอนาคตไกลทีเดียว ส่วนกวินนั้นเป็นเลขาของพี่ลิซ่ามาได้ปีกว่าแล้วเพราะเขาเรียนจบก่อนเพื่อนๆ ทั้งสอง เพราะเขาอายุมากกว่าสองปีแต่ก็มักเรียกขานกันแบบสนิทสนมมากกว่ามีคำนำหน้าว่าพี่“แต่รู้สึกเหมือนว่าหนูหวานจะไม่ไห
ตอนที่1.“ยายจ๋าพักได้แล้วไม่ต้องทำแล้วเดี๋ยวก็เป็นลมเป็นแล้งไปอีก” ขนมหวาน จิตใส หรือที่เพื่อนๆ เรียกเธอว่า หนมหวาน สาวน้อยวัยสิบแปดปีพูดกับ ยายเข็มทอง ผู้เป็นยายของตนที่เอาแต่วุ่นวายหยิบจับข้าวของตรงหน้าทั้งที่เพิ่งฟื้นจากอาการเป็นลมหน้ามืดไปเมื่อครู่ใหญ่“ให้ยายช่วยน่ะดีแล้วจะได้เสร็จไวๆ เดี๋ยวไปไม่ทันตลาดวายเสียก่อน”“ยังไงก็ทันจ้ายายไม่ต้องห่วง เอาล่ะเสร็จแล้วค่ะ เดี๋ยวหนมหวานไปก่อนนะยาย อยู่บ้านดีๆ ล่ะอย่าดื้ออย่าซน”“แหม หลานคนนี้นี่ พูดอย่างกับยายเป็นเด็กๆ”“ยายน่ะยิ่งกว่าเด็กค่ะ ดื้อมาก.. ไม่เอาละหนมหวานไปขายของก่อน นั่นไง กวิน กับ แสนหวาน มารับแล้ว”ขนมหวานหันมาทำเสียงดุใส่ยายเข็มทองแล้วรีบเข็นรถเข็นที่มีขนมไทยหลากหลายอย่างออกไปหน้าบ้านซึ่งมีรั้วไม้สีขาวเก่าซีดที่เริ่มผุพังไปตามกาลเวลา โดยมี กวิน และ แสนหวาน เพื่อนชาย เพื่อนหญิงคนสนิทของเธอรีบกุลีกุจอมาช่วยหลังจากที่ทำความเคารพยายเข็มทองแล้วยายเข็มทองมองดูหลานสาวที่เข็นรถเข็นออกไปจนลับสายตาแล้วถอนใจ ดวงตาที่เริ่มฝ้าฟางไปตามกาลเวลาหันไปมองรูปถ่ายของนางที่ถ่ายไว้สมัยที่แม่ของขนมหวานยังมีชีวิตอยู่ในรูปมีกันอยู่สามสาวคือมีตัวนา
ตอนที่2.“ไปกันได้แล้วยายตะกละ” ขนมหวานบอกเพื่อนรักเมื่อเห็นกวินขับรถมอเตอร์ไซค์คันเก่งมาจอดหน้าบ้าน“เดินทางปลอดภัยกันนะลูก”“ขอบคุณค่าคุณยาย” สองสาวก้มลงกราบที่ตักของคุณยายอย่างอ่อนช้อย แล้วพากันหิวกระเป๋าเดินทางใบย่อมของตนเดินไปขึ้นรถของกวินทางโรงแรมที่ขนมหวานทำงานนั้นจัดเลี้ยงปีใหม่ หลังจากที่ทุกคนทำงานหนักมาตลอดช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา ทางโรงแรมจึงจัดเลี้ยงตอบแทนพนักงานและมีการจับรางวัลกันอย่างสนุกสนาน ซึ่งรางวัลใหญ่ของปีนี้ผู้จัดการร้านบอกว่าเป็นทองคำหนักหนึ่งบาทถึงสิบรางวัลเลยทีเดียว ซึ่งทำให้พนักงานพากันตื่นเต้นมาก และงานปีนี้ทางโรงแรมไปจัดงานที่สาขาชลบุรีเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ ให้พนักงานได้พักผ่อนกันสองวันสองคืนเลยทีเดียว“กรี๊ดดดด ทะเล้ ทะเล” กวินกรีดร้องออกมาอย่างตื่นเต้นจนลืมมาดชายหนุ่มของตนไปเลยทีเดียว“เบาๆ นังวินนี่ รักษาอิมเมจด้วยย่ะ” แสนหวานสะกิดเพื่อนรักที่แสดงออกเกินหน้าเกินตา กวินรู้สึกตัวรีบเก๊กท่าทางเคร่งขรึม แต่ทุกคนบนรถพากันหัวเราะขบขัน“ไม่ต้องมาหัวเราะกันเลยนะ แล้วช่วยปิดเรื่องนี้เป็นความลับด้วย ไม่งั้นพ่อแม่เอาวินนี่ตายเลย”“จ้าไม่บอกหรอกจ้ะ กลัววินนี่ตายแล้วไม่มี