หูจิ้นหย่วนถึงกับสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกท้าทายแบบนั้น ในฐานะนายแพทย์ใหญ่ของโรงพยาบาลปักกิ่ง เขาเคยชินกับการที่คนอื่นเคารพนับถือคำพูดของเขา แต่ครั้งนี้กลับมีหญิงสาวชาวบ้านคนหนึ่งมาท้าทายความรู้ความสามารถของเขาอย่างไม่เกรงกลัว ทำให้ความรู้สึกไม่พอใจผุดขึ้นมาในใจของเขา"พนันก็พนันสิ ใครกลัวกัน!"หมอหูจิ
บทที่ 29 พ่อ!! คุณพ่อรอผมด้วย!!!หลงเหยียนปังสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ รู้สึกถึงอากาศบริสุทธิ์ที่ไหลผ่านเข้าไปในร่างกายอย่างเต็มที่ ความรู้สึกนี้ช่างแปลกใหม่เหลือเกิน เพราะตั้งแต่เจ็บป่วยมาเขาก็ไม่เคยสูดหายใจได้ลึกและเต็มปอดแบบนี้มาก่อน ความเจ็บปวดที่หน้าอกและปอดที่เคยเป็นอุปสรรคในการหายใจลึกๆ ก็หายไปร
“ปู่หายแล้ว ไม่มีอาการปวดเอว ปวดหลัง แล้วทั่วทั้งร่างไม่เจ็บเลย” ทันทีที่ท่านนายพลเหยียนปังพูดเช่นนั้นออกมา ตอนนี้สายตาทุกคู่ของคนในห้องต่างก็มองจ้องไปที่หญิงสาวที่ตอนแรกพวกเขาก็คิดว่าเธอเป็นหมอเถื่อนเหมือนกัน ตอนนี้พอเห็นผลการรักษาของเธอที่วิเศษขนาดนี้พวกเขาต่างก็ตาวาววับทีเดียวส่วนหมอหูจิ้นหยวนน
ชายชราจีนมุงที่ดูเหตุการณ์มาตั้งแต่แรกเอ่ยขึ้นมา เขาค้อมศีรษะคำนับให้เธอหนึ่งครั้ง โดยไม่รู้ว่าเพราะอะไรด้วยมันเหมือนกันปฎิกิริยาของร่างกายเป็นไปเองเมื่อเจอกับคนใหญ่คนโตอะไรอย่างนั้น..หยางซีซีหันไปมองชายชราที่เอ่ยปากขอความช่วยเหลือ สายตาของเธอเปี่ยมไปด้วยความเมตตา เธอเห็นความทุกข์ทรมานจากโรคที่เขาเ
บทที่ 30 เงินทองไหลมาเทมาดั่งสายน้ำขณะที่หยางซีซีกกำลังจะก้าวออกจากร้าน หมอหูจิ้นหยวนที่เหมือนจะหลุดออกมาจากโลกของตัวเองได้แล้ว ก็หันมาเห็นพอดี เขารีบวิ่งตามมาและเอ่ยเรียกเธอด้วยเสียงอันดังลั่นไปหมดว่า…“พ่อ!! คุณพ่อ!! อย่าเพิ่งไป!! รอผมด้วย ผมมีเรื่องอยากจะถามเยอะมาก!!ที่โรงพยาบาลยังมีคนไข้ที่อากา
หยางซีซีถึงกับถอนหายใจและเหล่ตามองพี่ใหญ่ที่เดินอยู่ข้างๆ เธอเห็นว่ามุมปากพี่ใหญ่ยกขึ้นมาเล็กๆ ด้วย...เมื่อเดินมาถึงโรงแรมหยางซีซีก็หันกลับมามองหมอหูอีกครั้งก่อนจะเอ่ยขึ้นมาอีกว่า“ฉันมาที่ปักกิ่งเพื่อทำธุระเท่านั้นค่ะคุณหมอหู อีกไม่กี่วันก็จะกลับไปหางโจวแล้ว ยังไม่ได้จะมาปักหลักที่นี่และอย่างที่ฉั
ตอนนี้นั้นถือได้ว่าหานหรูอี้คือน้องสาวของเธอคนหนึ่งเป็นคนในครอบครัวของเธอดังนั้นหยางซีซีจึงต้องดูแลเธอด้วยหานหรูอี้เห็นเงินที่หยางซีซียื่นมาให้ก็รับมาอย่างยินดี เพราะอย่างไรเสียชีวิตนี้ของเธอก็ต้องติดตามฮองเฮาผู้นี้ตลอดไปอยู่แล้ว การใช้เงินของฮองเฮาก็น่าจะไม่เป็นอะไร เมื่อคิดได้ก็สบายใจแล้ว สองแม่ลู
บทที่ 30 การตบหน้าสาวเมืองหลวงสไตล์ฮองเฮา“ทำไมห้างหลินเจียถึงได้ให้ชาวไร่ชาวนายากจน พวกนี้เข้ามาซื้อของกันนะ เห็นแล้วไม่เจริญหูเจริญตาเลยจริงๆ”น้ำเสียงสะบัดเล็กๆ ขณะที่พูดนั้นดังมาจากหญิงสาวคนหนึ่งที่อยู่ในกลุ่ม หยางซีซีเหลือบตามองดูพวกเธอเล็กน้อยจึงได้รู้ว่าหญิงสาวกลุ่มนั้นกำลังว่าพวกของเธอนั้นเอ
ท่านยมทูตที่ยืนมองทั้งสองคนพูดคุยกันเงียบๆ ค่อยๆ ก้าวเข้ามา พร้อมกล่าวขึ้นด้วยเสียงที่หนักแน่นและทรงพลัง "เจียงกุ้ยเฟย เจ้าจะต้องถูกจองจำในนรกที่เต็มไปด้วยความทุกข์ทรมาน วิญญาณที่เจ้าทำร้ายจะได้รับการชดเชย และเจ้าจะต้องเผชิญหน้ากับผลของการกระทำชั่วที่เจ้าก่อไว้ตลอดชั่วนิรันดร์…"วิญญาณที่อาฆาตของเจี
ท่านยมทูตดำพยักหน้าเบา ๆ และกล่าวทิ้งท้าย"ข้าขอให้ครอบครัวของเจ้าพบแต่ความสุขและความสงบ เจ้าได้ผ่านพ้นสิ่งที่ยากลำบากมาแล้ว และขอให้เวลาต่อจากนี้เป็นเวลาที่เจ้าจะได้พบกับความรักและความอบอุ่นที่แท้จริง"หลังจากนั้นเงาทะมึนของท่านยมทูตดำค่อยๆ หายไปในความมืด เหลือเพียงครอบครัวหยางที่เต็มไปด้วยความสุขแ
บทสุดท้าย : ฝาแฝดหงส์มังกร / การเผชิญหน้าครั้งสุดท้ายวันเวลาผ่านไปหลายเดือนจนกระทั่งครรภ์ของหยางซีซีนั้นตั้งครรภ์ครบเก้าเดือน ครอบครัวหยางก็กำลังเตรียมพร้อมสำหรับเหตุการณ์สำคัญของตระกูล พวกเขาจองห้องพิเศษที่โรงพยาบาลเอาไว้และหยางซีซีก็เข้าพักทันทีในวันคลอด หยางซีซีต้องเผชิญกับความเจ็บปวดอย่างหนัก
ท่านนายพลเซี่ยไม่ได้มีความคิดแบบครึ่งๆ กลางๆ หากเขาต้องการอะไรแล้ว เขาต้องทำให้ได้อย่างเด็ดขาด โดยเฉพาะเมื่อมันเกี่ยวกับครอบครัวของเขาเอง เมื่อตั้งใจว่าต้องการให้ ดร.หยางไป่หลง มาเป็นลูกเขยของเขา ก็ไม่มีอะไรจะหยุดยั้งได้ ท่านนายพลจึงตัดสินใจเริ่มต้นปฏิบัติการทันที โดยการให้ลูกสาวนั้นเชิญ ดร.หยางไป่ห
"อาจารย์หยางค่ะ ฉันคิดว่าเราอาจจะมีปัญหากับผลลัพธ์การทดลองนี้ ฉันไม่แน่ใจว่าเครื่องมือวิเคราะห์ข้อมูลทำงานถูกต้องหรือไม่"หยางไป่หลงเงยหน้าจากบันทึกการทดลองของเขา และเดินตรงมาที่โต๊ะของเซี่ยจื่อหาน เขามองเห็นหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่แสดงผลการวิเคราะห์ข้อมูลที่ผิดปกติ บนหน้าจอนั้นมีกราฟที่ไม่สอดคล้องกับค่
หยางไป่หลงหันมองเธอพร้อมกับยิ้มเล็กๆ“ใช่ครับ ผมกำลังทำงานวิจัยเกี่ยวกับการใช้ AI ในการช่วยวิเคราะห์ข้อมูลทางการแพทย์ คุณสนใจมาร่วมงานด้วยหรือครับ?”เขาพูดอย่างสุภาพ แต่ในน้ำเสียงมีความเป็นทางการเล็กน้อย“สนใจค่ะ แต่ฉันคิดว่ามีหลายประเด็นที่คุณอาจจะมองข้ามไป เช่น ความเสี่ยงทางจริยธรรมในการใช้ AI ในก
เขาคิดว่าตัวเองนั้นมีภาษีดีกว่าคนอื่นจึงได้รีบลงมือทันที เขานั้นอยากจะให้ไม้กลายเป็นเรือข้าวสารเป็นข้าวสุกให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย คนเก่งๆ และนิสัยดีอย่างดร.หยางจะได้ไม่หลุดมือไปไหน เพราะว่าจะรอให้ลูกสาวของเขาจัดการนั้นคงยาก เพราะว่าตอนนี้ไม่รู้ว่ารู้ตัวหรือยังว่า ตัวเองนั้นชอบเพื่อนร่วมงานเข้าแล้วท่า
ความคิดแบบนี้ยิ่งทำให้เธอหงุดหงิดใจไปมากขึ้นเมื่อได้พบหยางไป่หลงในแต่ละครั้ง ไม่ว่าจะเป็นในห้องสอนหรือตอนเขาเดินผ่านไปในมหาวิทยาลัยที่มีแต่คนทักทายและให้ความเคารพ เขาทำท่าเหมือนกับว่าเขาคู่ควรกับการเคารพนั้นอย่างไม่มีที่ติ เซี่ยจื่อหานรู้สึกเหมือนมีอะไรกระตุกในใจทุกครั้งที่เห็นภาพนั้น เธอแอบหมั่นไส้
ตอนพิเศษ 2 ดร.หยางไป่หลงในวันที่อากาศสดใสวันหนึ่ง ดร.หยางไป่หลงกำลังยืนอยู่หน้าชั้นเรียน สอนนักศึกษาเกี่ยวกับแนวคิดการประยุกต์ใช้ปัญญาประดิษฐ์ในการวิเคราะห์ข้อมูลทางการแพทย์ เขามีท่าทีที่เป็นมิตรและเป็นกันเอง แต่ว่าขณะเดียวกันก็เต็มไปด้วยความตั้งใจในการสอน หลังจบชั้นเรียน เขาได้ยินเสียงเคาะประตู