เมื่อคิดได้เช่นนั้นหานหรูอี้ก็กลับเข้าห้องและนำซาลาเปามาหานอวี้ลูกสาวตัวน้อยร่างผอมของเธอกินทันที และตัวเธอเองก็กัดซาลาเปาเข้าไปคำใหญ่เลย ทันทีพวกเธอกันกินถึงเนื้อที่หมักอย่างดีความหอมกรุ่นของเครื่องเทศก็กระจายฟุ้งไปทั่วปากทันที เมื่อกลืนลงไป ร่างกายที่หนาวเหน็บของสองแม่ลูกก็รู้สึกถึงความอบอุ่นขึ้นม
บทที่ 22 พี่ใหญ่…เย่วเย่วเจ็บ!!..หยางซีซีที่นั่งมาในรถรับจ้างไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกถึงความไม่สบายใจและร้อนใจอย่างรุนแรงเช่นนี้..ความรู้สึกกระวนกระวายใจเริ่มก่อตัวขึ้นภายในจิตใจของเธออย่างรวดเร็ว เธอพยายามจะหาสาเหตุของความรู้สึกแปลกๆ นี้ แต่ก็หาคำตอบไม่ได้สักที จนกระทั่งนึกถึงความเป็นจริงที่ว่าร่
“ได้…ฉันจะพาน้องฉันออกไป ตอนนี้น้องสาวอยู่ห้องเดิมหรือเปล่าฉันจะขึ้นไปดู” หยางซีซีเอ่ยถามเสียงเย็นหลิวเจินทำตาลุกลิกเล็กน้อยก่อนจะตอบว่า“พอดีว่าเจ้าใหญ่กำลังจะมีลูก ฉันก็เลยยกห้องเก่าของเธอให้กับเจ้าใหญ่ไป ส่วนชิงเย่วเธอขอย้ายไปอยู่ห้องด้านหลัง” พูดเสร็จก็แอบหันไปมองหน้าลูกชายคนเล็กแว๊บหนึ่ง“ห้อง
บทที่ 23 ร้ายมาร้ายกลับ ฮองเฮาไม่เคยโกงหยางซีซีโอบกอดน้องสาวแน่น ร่างกายนี้ของเธอสั่นเทาด้วยความโกรธแค้นและความเสียใจ ความทรงจำในอดีตที่เลวร้ายผุดขึ้นมาในหัวของเธอ ภาพของน้องสาวที่ถูกทารุณกรรม ภาพของลุงที่ยืนมองด้วยสายตาเฉยเมย ภาพที่หลิวตงลูกชายของเขา ผลักน้องสาวเธอจนล้มกระแทกพื้นจนมือถูกหินบาดเลื
ลุงของเธอหลิวฟู่ เมื่อเขาเห็นหยางซีซีเดินเข้ามาในห้องรับแขกของบ้าน บนใบหน้าของเขามีความรู้สึกผิดเล็กน้อยพาดผ่าน มันเล็กน้อยมากจนหากว่าไม่สังเกตก็จะไม่เห็นว่าเขารู้สึกผิดเลยทีเดียว หยางซีซีเดินมาและยืนอยู่ตรงหน้าคนทั้งครอบครัวมองพวกเขาด้วยสายตาของฮองเฮาที่มองไปที่มดปลวกไร้ค่าน่าขยะแขยง ก่อนจะเอ่ยขึ้น
เมื่อยื่นน้ำทิพย์ให้แล้ว หยางซีซีก็เอ่ยขึ้นมาอีกครั้งว่า.“ฉันขออวยพรให้ครอบครัวของคุณป้าประสบแต่ความโชคดี เจริญรุ่งเรืองตลอดไปนะคะ ลาก่อน”ป้ากุ้ยที่รับขวดยามาก็งงเล็กน้อยเพราะเธอไม่รู้ว่าหยางซีซีรู้ได้อย่างไรว่าเธอหวังอยากจะให้สะใภ้ใหญ่นั้นตั้งครรภ์นั้นเอง และหากว่าป้ากุ้ยเงยหน้ามองไปที่ท้องฟ้าไกล
บทที่ 24 หยางเฟยหลง"ปัง! ปัง! ปัง!"เสียงปืนดังสนั่นไปทั่วบริเวณ สนามรบกลายเป็นนรกที่เต็มไปด้วยควันไฟและกลิ่นคาวเลือดและร่างที่บาดเจ็บล้มตายของทหาร หยางเฟยหลงเบี่ยงตัวหลบกระสุนปืนที่พุ่งมาใส่ราวกับฝน เขาจ้องมองไปที่ศัตรูที่กำลังล้อมพวกเขาอยู่โดยรอบด้วยสายตาที่แข็งกร้าว ใบหน้าคมสันเปื้อนไปด้วยเขม่าด
เมื่อหมอกควันจางหาย ก็ปรากฏร่างของทั้งสามคน บนเตียงปรากฎร่างที่ชราภาพมากแล้วขององค์ฮ่องเต้หยางเฟยหลงสีหน้าของพระองค์นั้นไม่มีความเจ็บปวดหรือหวาดกลัวแต่อย่างใดมันเหมือนกับว่าพระองค์นั้นทราบว่าถึงเวลาของพระองค์แล้วนั้นเอง ข้างๆ พระองค์เป็นหวงฮองเฮาคู่ทุกข์คู่ยากของพระองค์ที่กำลังร้องไห้และจับมือพระองค
ท่านยมทูตที่ยืนมองทั้งสองคนพูดคุยกันเงียบๆ ค่อยๆ ก้าวเข้ามา พร้อมกล่าวขึ้นด้วยเสียงที่หนักแน่นและทรงพลัง "เจียงกุ้ยเฟย เจ้าจะต้องถูกจองจำในนรกที่เต็มไปด้วยความทุกข์ทรมาน วิญญาณที่เจ้าทำร้ายจะได้รับการชดเชย และเจ้าจะต้องเผชิญหน้ากับผลของการกระทำชั่วที่เจ้าก่อไว้ตลอดชั่วนิรันดร์…"วิญญาณที่อาฆาตของเจี
ท่านยมทูตดำพยักหน้าเบา ๆ และกล่าวทิ้งท้าย"ข้าขอให้ครอบครัวของเจ้าพบแต่ความสุขและความสงบ เจ้าได้ผ่านพ้นสิ่งที่ยากลำบากมาแล้ว และขอให้เวลาต่อจากนี้เป็นเวลาที่เจ้าจะได้พบกับความรักและความอบอุ่นที่แท้จริง"หลังจากนั้นเงาทะมึนของท่านยมทูตดำค่อยๆ หายไปในความมืด เหลือเพียงครอบครัวหยางที่เต็มไปด้วยความสุขแ
บทสุดท้าย : ฝาแฝดหงส์มังกร / การเผชิญหน้าครั้งสุดท้ายวันเวลาผ่านไปหลายเดือนจนกระทั่งครรภ์ของหยางซีซีนั้นตั้งครรภ์ครบเก้าเดือน ครอบครัวหยางก็กำลังเตรียมพร้อมสำหรับเหตุการณ์สำคัญของตระกูล พวกเขาจองห้องพิเศษที่โรงพยาบาลเอาไว้และหยางซีซีก็เข้าพักทันทีในวันคลอด หยางซีซีต้องเผชิญกับความเจ็บปวดอย่างหนัก
ท่านนายพลเซี่ยไม่ได้มีความคิดแบบครึ่งๆ กลางๆ หากเขาต้องการอะไรแล้ว เขาต้องทำให้ได้อย่างเด็ดขาด โดยเฉพาะเมื่อมันเกี่ยวกับครอบครัวของเขาเอง เมื่อตั้งใจว่าต้องการให้ ดร.หยางไป่หลง มาเป็นลูกเขยของเขา ก็ไม่มีอะไรจะหยุดยั้งได้ ท่านนายพลจึงตัดสินใจเริ่มต้นปฏิบัติการทันที โดยการให้ลูกสาวนั้นเชิญ ดร.หยางไป่ห
"อาจารย์หยางค่ะ ฉันคิดว่าเราอาจจะมีปัญหากับผลลัพธ์การทดลองนี้ ฉันไม่แน่ใจว่าเครื่องมือวิเคราะห์ข้อมูลทำงานถูกต้องหรือไม่"หยางไป่หลงเงยหน้าจากบันทึกการทดลองของเขา และเดินตรงมาที่โต๊ะของเซี่ยจื่อหาน เขามองเห็นหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่แสดงผลการวิเคราะห์ข้อมูลที่ผิดปกติ บนหน้าจอนั้นมีกราฟที่ไม่สอดคล้องกับค่
หยางไป่หลงหันมองเธอพร้อมกับยิ้มเล็กๆ“ใช่ครับ ผมกำลังทำงานวิจัยเกี่ยวกับการใช้ AI ในการช่วยวิเคราะห์ข้อมูลทางการแพทย์ คุณสนใจมาร่วมงานด้วยหรือครับ?”เขาพูดอย่างสุภาพ แต่ในน้ำเสียงมีความเป็นทางการเล็กน้อย“สนใจค่ะ แต่ฉันคิดว่ามีหลายประเด็นที่คุณอาจจะมองข้ามไป เช่น ความเสี่ยงทางจริยธรรมในการใช้ AI ในก
เขาคิดว่าตัวเองนั้นมีภาษีดีกว่าคนอื่นจึงได้รีบลงมือทันที เขานั้นอยากจะให้ไม้กลายเป็นเรือข้าวสารเป็นข้าวสุกให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย คนเก่งๆ และนิสัยดีอย่างดร.หยางจะได้ไม่หลุดมือไปไหน เพราะว่าจะรอให้ลูกสาวของเขาจัดการนั้นคงยาก เพราะว่าตอนนี้ไม่รู้ว่ารู้ตัวหรือยังว่า ตัวเองนั้นชอบเพื่อนร่วมงานเข้าแล้วท่า
ความคิดแบบนี้ยิ่งทำให้เธอหงุดหงิดใจไปมากขึ้นเมื่อได้พบหยางไป่หลงในแต่ละครั้ง ไม่ว่าจะเป็นในห้องสอนหรือตอนเขาเดินผ่านไปในมหาวิทยาลัยที่มีแต่คนทักทายและให้ความเคารพ เขาทำท่าเหมือนกับว่าเขาคู่ควรกับการเคารพนั้นอย่างไม่มีที่ติ เซี่ยจื่อหานรู้สึกเหมือนมีอะไรกระตุกในใจทุกครั้งที่เห็นภาพนั้น เธอแอบหมั่นไส้
ตอนพิเศษ 2 ดร.หยางไป่หลงในวันที่อากาศสดใสวันหนึ่ง ดร.หยางไป่หลงกำลังยืนอยู่หน้าชั้นเรียน สอนนักศึกษาเกี่ยวกับแนวคิดการประยุกต์ใช้ปัญญาประดิษฐ์ในการวิเคราะห์ข้อมูลทางการแพทย์ เขามีท่าทีที่เป็นมิตรและเป็นกันเอง แต่ว่าขณะเดียวกันก็เต็มไปด้วยความตั้งใจในการสอน หลังจบชั้นเรียน เขาได้ยินเสียงเคาะประตู