ตอนที่80

โกดังล้าง

แก้มใส มนธิรา.....

“ฮ่าๆๆๆ ฮ่ะๆๆ” เสียงหัวเราะเหมือนคนที่ขาดสติทำให้ฉันค่อยๆรู้สึกตัวขึ้นนี่ฉันหลับไปอย่างนั้นเหรอ ปวดหัวจังนี้ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย

“พิธีๆ” ฉันเริ่มขยับตัวแต่ก็ไม่มีส่วนไหนของร่างกายขยับได้เลยเหมือนถูกพันธนาการไว้ด้วยเชือก ดวงตาของฉันทั้งสองข้างถูกผ้าปิดไว้มือของฉันก็ถูกผูกด้วยเชือกจนฉันที่เริ่มขยับข้อมือรู้สึกได้ถึงความเจ็บแสบจากเชือกที่เสียดสีกับข้อมือของฉัน

“พิธีอะไรของแกยะ นังแก้มใส!!” เสียงดุดันและเเข็งกร้าวนี้ทำให้ฉันหยุดชะงักแล้วลองนึกเจ้าของเสียงหวานนี้ มันช่างคุ้นหูของฉันซะเหลือเกิน

พรึบ

“หึ! จำฉันไม่ได้รึไง!” ดาหลาเอ่ยขึ้นเมื่อเธอแก้ผ้าที่ปิดตาของฉันออกจนฉันสามารถมองเห็นร่างของเธอได้ เมื่อฉันเห็นหน้าเธอในใจของฉันก็รู้สึกกลัวขึ้นมา ฉันไม่ได้กลัวเธอหรอกน่ะ แต่ฉันกลัวความปลอดภัยของลูกฉันมากกว่า เธอจับร่างของฉันมัดติดไว้กับเก้าอี้ไม้เก่าๆตัวหนึ่งเธอมัดมือมัดเท้าฉันแถมมัดเชือกที่ท้องฉันด้วย ฉันรู้สึกอึดอัดตอนนี้ฉันรู้สึกเป็นห่วงลูกของฉันมาก ลูกแม่จะหายใจออกไหม?

“ดาหลา” ฉันเอ่ยชื่อของเธอขึ้นอย่างแผ่วเบา เธอจับฉันมาทำไม

“ทำไม ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ ไม่สมกับเป็