เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 74
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 75
ฮั่วซือหานใจป้ำเกินไปแล้ว หวังกังคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบ "ประธานฮั่วจะให้เท่าไหร่ก็แล้วแต่คุณเถอะ" ฮั่วซือหาน "ห้าล้านบาทพอไหม?" ห้าล้านบาท? หวังกังเบิกตากว้าง เขาไม่คิดเลยว่าฮั่วซือหานจะโยนเงินให้เขาง่ายๆ ถึงขนาดนี้ "พอครับ" ฮั่วซือหานหยิบเช็คออกมาแล้วยื่นให้หวังกัง หวังกังรับไปนับจำนวนศูนย์ด้านหลัง ห้าล้านบาทจริงๆ เขายิ้มกว้าง "ขอบคุณประธานฮั่ว งั้นผมขอตัวก่อน" หวังกังเดินออกไปด้วยสีหน้าปลื้มปริ่ม พร้อมเช็คห้าล้านบาทในมือ ... ฮั่วซือหานกลับเข้ามาในห้องนอน ฉือหว่านนั่งรอเขาอยู่ก่อนแล้ว เธอมองเขาแล้วถาม "เมื่อกี้หวังกังคุยอะไรกับคุณ?" ฮั่วซือหานยกมือปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำออกหนึ่งเม็ด เผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าที่ดูดีของเขา ก่อนจะยกมุมปากยิ้มบางๆ "เธอคิดว่าเขาจะพูดอะไรกับฉันล่ะ?" ฉือหว่านขมวดคิ้ว "ฉันถามจริงๆ นะ ไม่ได้พูดเล่น" ฮั่วซือหานถอดนาฬิกาข้อมือสุดหรูออก วางไว้บนโต๊ะข้างเตียง เขามองเธอที่สีหน้าเคร่งเครียด แล้วเลิกคิ้วขึ้น "ไม่ได้พูดอะไรหรอก แค่ขอเงินฉันเท่านั้น" ฉือหว่านหน้าถอดสี "แล้วคุณให้เขา?" "ให้" "ให้เท่าไหร่?" "ห้าล้านบาท
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 76
หวังกังติดคุกมาสิบปี พอออกมาก็อยากหาความสำราญทันที มาม่าซังของไนต์คลับเห็นเช็คห้าล้านบาทก็ยิ้มแก้มปริ "สาวๆ ได้เวลารับแขกแล้ว!" หญิงสาวที่แต่งตัวจัดจ้านกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา พวกเธอยืนเรียงแถวตรงหน้าหวังกัง มาม่าซังยิ้มประจบ "พี่หวัง คุณชอบคนไหนคะ?" หวังกังกวาดสายตามอง "พวกนี้แก่ไป ฉันชอบเด็กๆ ยิ่งเด็กยิ่งดี" มาม่าซังชะงักไปเล็กน้อย "พี่หวัง เด็กพวกนี้เพิ่งจะยี่สิบเองนะ ยังเด็กมากอยู่เลย" หวังกังเลียริมฝีปากอย่างน่ารังเกียจ ขณะที่แววตาเต็มไปด้วยความสกปรก "ฉันชอบเด็กกว่านี้อีก" มาม่าซังเริ่มมองเขาด้วยสายตาแปลกๆ… นี่มันพวกวิปริตหรือเปล่า? ขณะนั้นเอง ประตูห้อง VIP ถูกถีบเปิดออก หวังกังเงยหน้าขึ้น ฉือหว่านยืนอยู่ตรงนั้น มาม่าซังตกใจ "โอ๊ะ! หนูน้อยคนสวยมาจากไหน? มาหาใครจ๊ะ?" ฉือหว่านไม่แม้แต่จะปรายตามองมาม่าซัง เธอมองตรงไปที่หวังกังด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะยื่นฝ่ามือออกไป "คืนเช็คห้าล้านบาทมา!" "หวานหว่าน มาแล้วเหรอ?" หวังกังเห็นใบหน้าสวยราวกับนางฟ้าของฉือหว่าน มองรูปร่างอวบอิ่มของเธอ เทียบกับผู้หญิงที่นี่แล้ว คนพวกนั้นกลายเป็นแค่ของไร้ค่า หวังกังหัวเราะ หยิบเ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 77
เด็กหญิงฉือหว่านตัวเล็กๆ เธอต้องรับช่วงต่อจากผู้หญิงผู้น่าสงสารคนนั้น ซักผ้า ทำอาหาร และทนรับการทุบตีของหวังกัง หวังกังดึงผมเธอ ใช้เท้าเตะเธอ บางครั้งก็เอาเข็มขัดเฆี่ยนเธอจนเป็นรอยแผลช่วงเวลานั้นมันทุกข์ทรมานเหลือเกิน พอเธอเริ่มโตขึ้น ใบหน้าของเธอเริ่มเผยเค้าความงาม แต่ในสถานที่แบบนั้น ความสวยงามกลับยิ่งทำให้เกิดอันตรายมากขึ้น แล้วเรื่องที่น่ากลัวที่สุดก็เกิดขึ้น หวังกังเริ่มมองเธอด้วยสายตาหื่นกระหาย เขาจับเธอนั่งบนตักตัวเอง ริมฝีปากที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหล้าและเหงื่อของเขาพยายามจูบหน้าของเธอ ตอนเธออาบน้ำในตอนกลางคืน เธอจะล็อกประตูอย่างระมัดระวังที่สุด แต่เมื่อเธอหันกลับไป เธอเห็นดวงตาคู่นั้น ดวงตาหื่นกระหาย เต็มไปด้วยความตื่นเต้น มันจ้องมองเธอจากรอยแยกของประตู ริมฝีปากของเขาแสยะยิ้มลามกมันเป็นฝันร้ายในวัยเด็กที่ไม่มีวันลบเลือนได้ มีอยู่ครั้งหนึ่ง หวังกังพาเพื่อนขี้เมาสองคนกลับมาดื่มเหล้าที่บ้าน หนึ่งในนั้นหัวเราะพลางพูดขึ้นว่า "พี่หวัง ทำไมไม่หาเมียใหม่ล่ะ?" หวังกังหัวเราะเสียงต่ำ "ฉันมีเมียใหม่แล้วนี่ไง กำลังเลี้ยงให้อายุเยอะขึ้นอีกหน่อย" เพื่อนทั้งสองคนมองมาที่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 78
เธอกำลังช่วยตัวเองให้รอดพ้นจากอดีต คืนนี้สายลมเย็นสบาย ผู้คนที่เดินอยู่บนถนนล้วนมีรอยยิ้ม ฉือหว่านรู้สึกหนาวเล็กน้อย เธอยกมือขึ้นกอดตัวเองที่โดดเดี่ยว ... ฉือหว่านกลับมาที่คฤหาสน์ตระกูลฮั่ว เธออยากไปดูคุณย่า เมื่อเดินมาถึงหน้าห้องของคุณนายใหญ่ฮั่ว เธอเห็นคุณนายใหญ่กำลังจับมือฮั่วซือหานคุณนายใหญ่ฮั่วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "ซือหาน วันนี้พ่อบุญธรรมของหวานหว่านมาที่นี่ ฉันว่าสภาพอารมณ์ของหวานหว่านดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เธอควรหาเวลาสนใจเธอให้มากกว่านี้" พูดจบคุณนายใหญ่ฮั่วก็ถอนหายใจ "หวานหว่านถูกส่งไปอยู่ชนบทตั้งแต่เด็ก พ่อแท้ๆ จากไปเร็ว ส่วนแม่ก็ไม่เคยดูแลเธอดี ฉันมองออกว่าหวานหว่านเป็นเด็กที่โดดเดี่ยวมาก และอยากจะถูกรัก" "พ่อบุญธรรมของหวานหว่าน แม้จะติดคุกมาสิบปีแต่เขาก็สามารถเลี้ยงดูหวานหว่านได้ดี และยังส่งเธอเข้ามาเป็นสะใภ้ของตระกูลฮั่วได้ เราควรจะรู้สึกขอบคุณเขา แกดูแลให้เรียบร้อย ไม่ว่าจะเป็นบ้าน ที่ทำงาน หรือเงิน ให้เขาทุกอย่างที่จำเป็น ถือซะว่าเป็นการตอบแทนแทนหวานหว่าน" คุณนายใหญ่ฮั่วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ฮั่วซือหานที่อยู่ในแสงไฟนวลตา ใบหน้าหล่อเหลาของเขาดูอ่อนโยนขึ้นเ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 79
คำว่า "แม่" ที่หลุดออกมาจากปากเขา ทำให้ฮั่วซือหานอดรู้สึกขอบคุณโชคชะตาไม่ได้ ที่ไม่มีใครรู้เรื่องนี้นอกจากเขา ศักดิ์ศรีของเขาหายไปไหนแล้ว? ทั้งชีวิตนี้เขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลย! แต่โชคดีที่คำว่า "แม่อยู่นี่แล้ว" สามารถปลอบฉือหว่านได้จริงๆ เธอซุกตัวเข้าหาอ้อมแขนของฮั่วซือหาน แขนเล็กๆ ของเธอโอบรอบเอวแกร่งของเขาแน่น ก่อนจะหลับสนิท ฮั่วซือหานมองลงมา เธอช่างเป็นคนที่ขี้อ้อนจริงๆ ดวงตาของเขาตกลงไปมองเธอที่แนบอยู่กับอกเขา เธอไม่ร้องไห้อีกแล้ว แต่หยาดน้ำตาที่ยังหลงเหลือทำให้ขนตาเรียวยาวของเธอเปียกชื้นไปหมด ดูแล้วน่าสงสารและน่าเอ็นดูในเวลาเดียวกัน ฮั่วซือหานยกมุมปากขึ้น "ฉันไม่ใช่แม่ของเธอ ฉันเป็นพ่อของเธอต่างหาก! ฉือหว่าน ลองเรียกฉันว่าพ่อหน่อยสิ" แต่ฉือหว่านที่อยู่ในฝัน ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ฮั่วซือหานกอดไหล่เธอไว้หลวมๆ ก่อนจะปิดตา เข้าสู่ห้วงนิทราตามเธอไป ... เช้าวันรุ่งขึ้น ฉือหว่านค่อยๆ ลืมตาขึ้น แสงแดดยามเช้าส่องเข้ามาในห้อง อากาศอบอุ่นและสดใส เป็นเช้าที่เงียบสงบ ฉือหว่านขยับตัวเพื่อจะลุกขึ้นจากเตียง แต่ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกถึงบางอย่างที่ผิดปกติ แขนแกร่งและอบอุ่นข้าง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 80
เขากำลังเรียกชื่อเธอฉึก!ฉือหว่านดึงเส้นผมของตัวเองออกอย่างแรง ในที่สุดก็หลุดออกมาได้เธอลุกขึ้นนั่ง “มีอะไร?”ฮั่วซือหาน จ้องมองเธอ “ตั้งใจใช่ไหม?”ฉือหว่านเพิ่งรู้ตัวว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง ตอนที่เธอกำลังปลดกระดุมเมื่อครู่นี้ เธอปีนขึ้นไปนั่งอยู่บนตัวเขาแล้ว!ตอนนี้ท่าทางของพวกเขาคือ ชายอยู่ล่าง หญิงอยู่บน!ดวงตาของฉือหว่านเบิกกว้าง สมองของเธอพลันว่างเปล่า เธอรีบหดขาเข้าหากันโดยสัญชาตญาณแต่ เอวสอบแข็งแกร่งของฮั่วซือหานอยู่ตรงใต้เธอพอดี เรียวขาขาวของเธอแยกออกเล็กน้อย ขณะที่ขาทั้งสองข้างพาดอยู่ข้างลำตัวเขา ภาพนี้ มันร้อนแรงเกินไปการเคลื่อนไหวของเธอทำให้ฮั่วซือหานหรี่ตาลง ประกายร้อนแรงในดวงตาเพิ่มขึ้นทันที ใต้ชุดนอนผ้าไหมสีดำ กล้ามเนื้อของเขาเกร็งแน่นเป็นมัดๆ เขายกมือใหญ่ขึ้น จับเอวคอดของเธอไว้ทั้งสองข้าง เสียงแหบพร่ากระซิบต่ำ “ปล่อย”ใบหน้าเล็กของฉือหว่านร้อนวูบ ผมยาวสลวยกระจายอยู่รอบๆ ดวงตากลมโตสั่นระริกเหมือนลูกกวางตื่นตกใจ เธอไม่เข้าใจ “ปล่อยอะไร?”ฮั่วซือหานกลืนน้ำลาย ฝืนระงับความรู้สึกในร่างกายอย่างยากลำบาก “ขา… แน่นเกินไป”ฉือหว่าน “……”เธอรู้สึกได้ถึง การเปลี่ยนแ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 81
ฉือหว่านออกมาจากห้องน้ำ ฮั่วซือหานไม่อยู่แล้ว คาดว่าเขาคงถูกฉือเจียวโทรตามให้ไปหา เธอยกมุมปากขึ้น ยิ้มเย้ยหยันให้กับตัวเอง ทันใดนั้นเอง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เป็นสายจากหลี่หลัน ฉือหว่านกดรับสาย หลี่หลันพูดขึ้น "หวานหว่าน วันนี้เจียวเจียวชวนเพื่อนๆ มาที่บ้าน เธอเองก็มาด้วยสิ" เธอจะมีน้ำใจขนาดนั้นเลย? ฉือหว่านตอบกลับด้วยเสียงเรียบ "ได้ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้" ซูเสี่ยวฝูที่เพิ่งได้รับข่าว รีบวิ่งเข้ามาหาเธอทันที "หวานหว่าน ฉันว่าแปลกๆ นะ หลี่หลันไม่น่าจะหวังดี ตอนนี้ไอ้สัตว์เดรัจฉานหวังกังออกจากคุกแล้วด้วย เธอแน่ใจเหรอว่าจะไปบ้านตระกูลฉือ?" ฉือหว่านสีหน้าสงบนิ่ง "ฉันมีเรื่องที่ต้องไปยืนยัน" ซูเสี่ยวฝูเป็นห่วงมาก เธอจึงตัดสินใจไปกับฉือหว่าน บ้านตระกูลฉือในวันนี้ดูคึกคักเป็นพิเศษ เพื่อนๆ ของฉือเจียวมาถึงกันหมดแล้ว ทั้งกู้เป่ยเฉินและกลุ่มทายาทเศรษฐีรุ่นที่สอง ทันทีที่กู้เป่ยเฉินเห็นฉือหว่าน สีหน้าของเขาก็บูดบึ้งทันที "ฉือหว่าน! เธอมาทำอะไรที่นี่?" ฉือเจียวยิ้มหวาน "เป่ยเฉิน ฉันเป็นคนเชิญฉือหว่านมาเอง" กู้เป่ยเฉินทำหน้าเหม็นเบื่อสุดขีด "พี่สะใภ้เจียวเจียว ทำไมต้อง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 82
หวังกังหันหลังเตรียมจะเดินออกไป “เดี๋ยวก่อน!” กู้เป่ยเฉินตะโกนเรียกหวังกังไว้ หวังกังชะงักฝีเท้า กู้เป่ยเฉินหันไปมองฉือหว่านด้วยสายตาโกรธจัด ก่อนกล่าวตำหนิเธอเสียงดัง “ฉือหว่าน! เธอยังเป็นคนอยู่ไหม!? นี่คือพ่อบุญธรรมของเธอนะ แต่เธอกลับไม่ยอมรับเขา!” กลุ่มทายาทเศรษฐีที่ยืนอยู่ต่างพากันเห็นด้วยและมองฉือหว่านด้วยสายตาเหยียดหยาม “ฉือหว่าน เธอมีพื้นเพแย่ก็ว่าแย่แล้ว ไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นคนเห็นแก่ตัวขนาดนี้! เธอเป็นพวกดูถูกคนจน อยากเข้าหาแต่คนรวย!” “ประธานฮั่วไปแต่งงานกับเธอได้ยังไงกัน? เธอเป็นแค่จุดด่างพร้อยของเขาเท่านั้น!” เสียงตำหนิติเตียนดังระงมไปทั่ว ฉือหว่านกลายเป็นเป้าหมายของทุกคน ฉือเจียวที่ยืนอยู่ข้างกู้เป่ยเฉิน แอบยิ้มอย่างพอใจ ซูเสี่ยวฝูอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ฉือหว่านยกมือขึ้นรั้งเธอไว้ ขณะนั้นเอง หลี่หลันเดินเข้ามาข้างหน้า เธอมองฉือหว่านด้วยสีหน้าแสร้งทำเป็นห่วงใย “หวานหว่าน ที่จริงเรื่องนี้เธอผิดจริงๆ นะ หวังกังเป็นพ่อบุญธรรมของเธอ เธอควรจะพาเขากลับไปดูแลที่บ้าน” หลี่หลันและฉือเจียวมั่นใจว่าฉือหว่านจะไม่กล้าเปิดเผยความเลวร้ายของหวังกัง พวกเธอรู้ดี
บทล่าสุด
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 372
…………ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เย่ฮวนเอ่อร์หยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ออกมาเธอหันหลัง กำลังสวมชุดชั้นในอยู่จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะดังขึ้นที่ประตูมีคนมาเคาะประตูหวานหว่านมาเร็วจัง?เย่ฮวนเอ่อร์ “เข้ามาได้เลย”ประตูห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าถูกเปิดออกมีคนเดินเข้ามาไม่ใช่ฉือหว่าน แต่คือเฉินจิ้นเฉินจิ้นมาถึงแล้วพอเขาเดินเข้ามาก็เห็นเย่ฮวนเอ่อร์กำลังเปลี่ยนเสื้อข้างล่างยังสวมกระโปรงยูนิฟอร์มส่วนด้านบนเธอสวมบราใหม่สองมือเรียวขาวกำลังไขว้หลังพยายามติดตะขอบราเฉินจิ้นชะงักไป เขาเคาะประตูแล้วนะ แต่ไม่คิดว่าจะได้เห็นภาพแบบนี้ผิวของเด็กผู้หญิงขาวเนียนจนแสบตาโครงร่างบอบบาง ผมยาวสีดำขลับไหลลงมาสลวยพันอยู่กับต้นแขนของเธอแผ่นหลังของเธอสวยมากเนื้อเนียนละเอียดกับเอวคอดบางเส้นโค้งรูปตัว S เด่นชัดเตะตาเฉินจิ้นชะงักไปชั่วครู่ จากนั้นก็เบือนสายตาหนีเขาหันหลัง เตรียมจะเดินออกไปแต่เสียงนุ่มนวลของเด็กสาวก็ดังขึ้น “ตะขอบราด้านหลังฉันติดไม่ได้ ช่วยฉันหน่อยสิ”เด็กสาวถอยหลังไม่กี่ก้าวมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา “ตรงนี้ ติดไม่เข้าเลย”เฉินจิ้นยังคงยืนนิ่งเด็กสาวเริ่มร้อนรน “ช่วยหน่อยเถอะ มือฉันเจ็บแถมตัวก็ปวดไปหมด ซี้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 371
ไม่นานก็มีนักศึกษาคนอื่นแห่กันเข้ามาดู “แย่แล้ว ตรงนี้มีคนตีกัน!”หวังจื่อเหยาได้ยินเข้าก็เริ่มกลัวขึ้นมา เพราะการตีกันในโรงเรียนถือเป็นเรื่องร้ายแรงอาจถูกบันทึกความผิดทางวินัยได้ ที่สำคัญคือ เธอโดนต่อยจนเจ็บแทบขาดใจ ฮือๆทั้งเหตุการณ์หวังจื่อเหยาโดนเย่ฮวนเอ่อร์กดอยู่กับพื้นและซัดไม่ยั้ง แม้เพื่อนๆ จะรุมเย่ฮวนเอ่อร์แต่มันก็ไม่อาจหยุดยั้งเธอได้เลย หวังจื่อเหยารู้สึกเหมือนตัวเองโดนไฟเผาไปทั้งตัวหวังจื่อเหยาดันเย่ฮวนเอ่อร์ออก “เย่ฮวนเอ่อร์ รอดูเถอะฉันจะไปเรียกคนมา!”พูดจบหวังจื่อเหยาก็พาเพื่อนสาววิ่งหนีไปทันทีเย่ฮวนเอ่อร์ก็มีแผลอยู่เหมือนกันเสื้อผ้าของเธอก็ถูกดึงจนขาด เธอเก็บกระเป๋าขึ้นจากพื้นแล้วเดินไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า จำเป็นต้องเปลี่ยนชุด ไม่งั้นออกไปข้างนอกไม่ได้แน่เธอไม่รู้สึกเสียใจเลยที่ตบกับหวังจื่อเหยา กับคนปากเสีย เธอไม่มีวันยอมให้อภัยหวังจื่อเหยาไปเรียกคน เธอก็รออยู่ตรงนี้แหละเย่ฮวนเอ่อร์ถอดเสื้อออกแต่พอขยับตัวก็เจ็บจนต้องร้อง “ซี้ด” รอยข่วนแดงๆ เต็มแผ่นหลังตอนชกต่อยกันไม่รู้สึกตอนนี้เจ็บเหมือนโดนมีดกรีดในขณะนั้นเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเย่ฮวนเอ่อร์
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 370
นักเรียนหญิงคนหนึ่งพูด “พ่อของเฉินจิ้นเป็นพ่อค้ายาใช่ไหม?”หวังจื่อเหยาพยักหน้า “ใช่ เฉินจิ้นเป็นลูกของพ่อค้ายาแถมแม่ของเขาก็ตาบอด น้องสาวกำลังเรียนมัธยมต้น ฐานะครอบครัวแย่มาก แต่บ้านพ่อค้ายา แม่ตาบอด น้องสาวยังเรียนหนังสือและเขาที่แหลกสลายมันกลับทำให้ฉันอยากท้าทายเขายิ่งขึ้น ฮ่าๆ!”หวังจื่อเหยากับกลุ่มเพื่อนหญิงหัวเราะเสียงดังหัวเราะจนตัวสั่น พวกเธอหัวเราะเยาะครอบครัวของเฉินจิ้นเย่ฮวนเอ่อร์เริ่มไม่พอใจเธอเอื้อมมือไปปิดก๊อกน้ำดวงตากลมโตสวยสดใสจ้องมองไปยังกลุ่มของหวังจื่อเหยา “พวกเธอหัวเราะพอหรือยัง?”คำพูดของเย่ฮวนเอ่อร์ ทำให้หวังจื่อเหยากับพวกถึงกับชะงักหวังจื่อเหยาหันมามองเย่ฮวนเอ่อร์ และจำได้ทันที “นี่ไม่ใช่เย่ฮวนเอ่อร์ที่กำลังดังอยู่ตอนนี้เหรอ เรื่องที่เราพูดมันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วยล่ะ!”เย่ฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “พวกเธอไม่ควรเอาความทุกข์ของคนอื่นมาล้อเล่น ความลำบากของคนอื่นไม่ใช่เรื่องที่ควรถูกเอามาขำ!”เธอเคยไปที่บ้านของเฉินจิ้น เป็นบ้านที่อบอุ่น แม่กับน้องสาวของเฉินจิ้นเป็นคนใจดีและอ่อนโยนแม้สภาพแวดล้อมจะมืดทึบและชื้นแฉะ เฉินจิ้นเพิ่งจะบรรลุนิติภาวะ คืนวันนั้นชายเมามายคนหนึ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 369
ฮั่วซือหานพูดว่า ฉือหว่าน ตอบมา!ฉือหว่านถึงกับหัวเราะออกมาเขาคิดว่าเขาเป็นใครกัน? เจ้านายของเธอหรือไง? เธอจะต้องฟังเขาด้วยเหรอ?ฉือหว่านเมินเขาอีกครั้งเซียวอี้ที่นั่งขับอยู่หัวเราะ “หวานหว่าน แม้ว่าเธอกับประธานฮั่วจะหย่ากันแล้ว แต่ทำไมฉันรู้สึกว่าพวกเธอยังไม่ได้ตัดกันจริงๆ เลย ประธานฮั่วเขายังคิดอะไรกับเธออยู่ใช่ไหม?”ฉือหว่าน “ไม่รู้สิ”เซียวอี้ “ตอนอยู่ที่เคาน์เตอร์ฉันโอบเธอไว้ สายตาของประธานฮั่วแทบจะอยากหั่นแขนฉันทิ้ง ยัยหนู การสวมบทแฟนเธอนี่มันงานเสี่ยงสูงจริงๆ นะ”ฉือหว่านหันไปมองเซียวอี้ “งั้นพี่จะไม่เล่นบทนี้แล้วใช่ไหม ถ้าไม่ ฉันจะไปขอรุ่นพี่ใหญ่หรือรุ่นพี่รองแทน”“อย่าเลย! เพื่อเธอน่ะ พี่ยอม แม้จะลุยไฟก็ไม่หวั่น!”ทั้งสองคนพูดเล่นกันอย่างอารมณ์ดี ในที่สุดก็ถึงมหาวิทยาลัย C ฉือหว่านไปถึงหอพัก เย่ฮวนเอ่อร์ยังไม่กลับมาฉือหว่านก็เลยนั่งรอเธออยู่ที่นั่นที่จริงแล้ว สิ่งที่ฉือหว่านเดาก็ถูก ตอนนี้เย่ฮวนเอ่อร์กำลังไปหาเฉินจิ้นเธอมาถึงห้องเรียนของเฉินจิ้น ยังไม่ทันเรียกก็มีนักศึกษาชายสองคนรีบวิ่งเข้ามาทัก “คุณเย่คนสวย สวัสดีครับ!”เย่ฮวนเอ่อร์แปลกใจ “พวกคุณรู้จักฉันด้วย
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 368
ฉือเหว่ยเย่และหนีหงต่างก็พอใจมากกับเทพ C ว่าที่ลูกเขยคนนี้แต่สีหน้าของฉือถังกลับไม่สู้ดีเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเทพ C ทันทีปลายสายรับสายแล้วฉือถังก็ตื่นเต้นพูดออกไป “ฮัลโหล เทพ C!”แต่เสียงที่ได้ยินกลับเป็นเสียงผู้หญิงแบบหุ่นยนต์เย็นชา “ขออภัย หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้”หมายเลขใช้ไม่ได้!?หัวใจของฉือถังสะดุดวูบ เธอกดโทรอีกครั้งแต่ก็ยังเป็นเสียงเดิม “ขออภัย หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้”ฉือถังรีบเปิดวีแชท พิมพ์ข้อความส่งไปหาเทพ Cแต่ข้อความไม่สามารถส่งได้ขึ้นเป็นเครื่องหมายตกใจสีแดงเทพ C บล็อกเธอแล้วเบอร์กลายเป็นเบอร์ว่าง วีแชทโดนบล็อก ผู้ชายที่เมื่อวานยังพูดจาหวานหูกับเธอ วันนี้กลับหายตัวไปเหมือนไม่เคยมีตัวตนมาก่อนไม่สามารถติดต่อได้เลยเพล้งโทรศัพท์ในมือของฉือถังตกกระแทกพรมตัวเธอเองเหมือนลูกบอลที่ถูกปล่อยลมทรุดตัวลงนั่งกับพื้นทันที“ถังถัง เป็นอะไรไปลูก?”“ถังถัง ทำไมมานั่งบนพื้นล่ะ ลุกขึ้นเร็ว”ฉือเหว่ยเย่กับหนีหงรีบเข้ามาดึงเธอ ถึงได้พบว่าตัวของฉือถังเย็นเฉียบแขนขาก็ยังสั่นไม่หยุดฉือถังกำลังตัวสั่น…………ฉือหว่านกับเซียวอ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 367
เทพ C เป็นผู้หญิง?คุณนายใหญ่ฉือกับฉือถังถึงกับชะงัก สีหน้าทั้งคู่เปลี่ยนทันที “คุณชายสามเซียว คุณพูดอะไรน่ะ? เทพ C จะเป็นผู้หญิงได้ยังไงเขากำลังคบกับฉันอยู่ เขาเป็นผู้ชายนะ!”เซียวอี้ยกคิ้วเล็กน้อย “ผมรู้จักกับเทพ C แถมยังสนิทกันด้วย ผมบอกว่าเธอเป็นผู้หญิง ก็แปลว่าเธอเป็นผู้หญิง”ฉือถังถึงกับยืนตัวแข็งไปเธอส่ายหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา “เป็นไปไม่ได้! คุณชายสามเซียว คุณต้องล้อฉันเล่นแน่ๆ!”คุณนายใหญ่ฉือก็ไม่ยอมเชื่อเช่นกัน “คุณชายสามเซียว แม้ว่าตอนนี้คุณจะเป็นแฟนของฉือหว่าน แต่ก็ไม่จำเป็นต้องล้อเล่นกันแบบนี้นี่?”สองคนนี้ไม่ยอมเชื่อเซียวอี้จึงได้แต่ยักไหล่ “เทพ C เป็นผู้หญิงจริงๆ คุณจะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่ หวานหว่าน เราไปกันเถอะ”“อืม”เซียวอี้พาฉือหว่านจากไปคุณนายใหญ่ฉือกับฉือถังยืนแข็งอยู่กับที่คุณนายใหญ่ฉือรีบจับแขนฉือถัง “ถังถัง ทำไมคุณชายสามเซียวถึงพูดว่าเทพ C เป็นผู้หญิงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”ตอนนั้นฉือเจียวเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วก็เดินออกมา หลี่หลันกับฉือเจียวรีบเข้ามาร่วมวง สีหน้าของทุกคนตึงเครียด “ฉือถังคนที่เธอกำลังคบอยู่คือเทพ C จริงๆ เหรอ แน่ใจใช่ไหมว่าไม่ผิดคน?” “ถัง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 366
ฉือเจียวก็เรียกความมั่นใจกลับคืนมาได้อีกครั้ง เธอหันไปมองฉือหว่านด้วยแววตาท้าทาย จากนั้นก็เข้าไปในห้องลองเสื้อไม่นานฉือเจียวก็เดินออกมา หลี่หลันกับฉือถังต่างก็ชมเปาะ “เจียวเจียว สวยมากเลย”ฉือเจียวใส่เดรสลูกไม้ ก็ดูสวยไม่เบา แต่สีหน้าเธอกลับดูแปลกๆ เพราะรู้สึกว่าเอวรัดแน่นเกินไปตอนอยู่ในห้องลองเสื้อ เธอต้องกลั้นหายใจสุดตัว ถึงจะรูดซิปตรงเอวขึ้นมาได้ฉือเจียวหมุนตัวหนึ่งรอบตรงหน้าฮั่วซือหาน “ซือหาน ฉันสวยไหม?”ฮั่วซือหานมองฉือเจียว แต่ไม่ได้พูดอะไรหลี่หลันรีบชม “เจียวเจียวของเราสวยแน่อยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นจะได้เป็นนักเต้นบัลเลต์ตำแหน่งลีดเดอร์เหรอ สวยชนะพวกแม่บ้านไปหลายช่วงตัวเลย”คำพูดของหลี่หลันยังไม่ทันจบก็มีเสียง “ฉีก” ดังขึ้นเป็นเสียงผ้าขาดเท่านั้นแหละเดรสลูกไม้ของฉือเจียวขาดตรงช่วงเอวเลยทีเดียวหลี่หลัน “……”ฉือเจียว “อ๊าย!” ร้องเสียงหลงรีบยกมือขึ้นปิดตรงเอวทันทีชุดของเธอขาด!ทำไมเรื่องน่าอายแบบนี้ต้องมาเกิดขึ้นกับเธอด้วย?แถมยังอยู่ต่อหน้าฮั่วซือหานกับฉือหว่านอีกพนักงานขายพูดอย่างลำบากใจ “เดรสตัวนี้ไม่ใช่ไซส์ของคุณลูกค้านะคะ คุณลูกค้าควรใส่ไซส์ใหญ่กว่านี้”ที่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 365
ฉือเจียวขอเดรสที่ฉือหว่านใส่อยู่จากฮั่วซือหานความทะเยอทะยานในการเอาชนะของผู้หญิงคนนี้มันร้ายกาจ เธอไม่ยอมแพ้ให้ฉือหว่าน ได้แต่มองเห็นฉือหว่านโดดเด่นกว่าไม่ได้เพราะแบบนั้น เธอถึงต้องได้เดรสตัวนี้ที่จริงก็ไม่ใช่ครั้งแรกแล้ว ตอนที่พวกเธอไปแช่น้ำพุร้อนกัน ฉือเจียวก็เคยแย่งเสื้อผ้ากับฉือหว่านมาแล้วฮั่วซือหานหันไปมองฉือหว่านในตอนนั้นเองเซียวอี้เอื้อมแขนมาโอบเอวบางของฉือหว่านไว้ เขายิ้มที่มุมปาก “ประธานฮั่ว ทุกอย่างต้องมีลำดับก่อนหลัง นี่คือกฎไม่ใช่เหรอครับ?”สายตาของฮั่วซือหานจ้องไปที่มือของเซียวอี้ เมื่อกี้แค่เห็นเซียวอี้โอบไหล่ฉือหว่านเขายังรู้สึกขัดตาตอนนี้ถึงขั้นโอบเอว ในดวงตาเย็นเฉียบของเขามีประกายเย็นชาปรากฏขึ้นฉือเจียวออดอ้อน “ซือหาน ตอนนี้คุณชายสามเซียวกลายเป็นแฟนของฉือหว่านแล้ว ฉือหว่านเลยได้ใจไปใหญ่ แต่คุณคือแฟนของฉันนะ คุณจะปล่อยให้ฉันแพ้ฉือหว่านไม่ได้หรอกใช่ไหม?”ฮั่วซือหานขบเม้มริมฝีปาก จากนั้นก็หันไปมองเซียวอี้ “คุณชายสามเซียว กฎของโลกนี้ล้วนถูกมนุษย์เขียนขึ้น ใครมีอำนาจมากกว่าก็มีสิทธิ์เขียนกฎ”เซียวอี้ “งั้นประธานฮั่วหมายความว่า?”ฮั่วซือหานหันไปมองฉือหว่าน “ฉือ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 364
ฉือเจียว ฉือถัง และหลี่หลันก็รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าด้วยเช่นกันฉือหว่านหันไปมองฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว ตอนนี้คุณเชื่อฉันแล้วใช่ไหม?”ในดวงตาใสกระจ่างของเธอเปล่งประกายแววเฉลียวฉลาดตอนนี้เธอยังถูกเซียวอี้โอบอยู่ในอ้อมแขนสีหน้าหล่อเหลาของฮั่วซือหานมืดดำเหมือนจะมีน้ำหยดออกมาผู้หญิงคนนี้มันนางมารชัดๆถึงขนาดทำให้คุณชายสามเซียวหลงจนหัวปักหัวปำ เธอมันร้ายจริงๆ!“หวานหว่าน ฉันพาเธอมาเลือกเสื้อผ้านะ ดูสิ มีชุดไหนที่เธอชอบบ้าง?”พนักงานขายรีบยื่นเดรสลูกไม้ตัวนั้นให้ “ชุดนี้เหมาะกับคุณลูกค้ามากเลยค่ะ”ฉือหว่านพยักหน้า “ฉันอยากลองดู”“ไปลองสิ”ฉือหว่านถือเดรสลูกไม้เดินเข้าไปในห้องลองชุดฉือเจียวรู้สึกว่าความอารมณ์ดีของวันนี้พังพินาศหมด เธอยื่นมือไปดึงแขนฮั่วซือหาน “ซือหาน คุณดูสิฉันบอกแล้วว่าฉือหว่านไม่น่าไว้ใจ เธอกล้าถึงขนาดไปคบกับคุณชายสามเซียว แถมคุณชายสามยังดูเหมือนจะหลงเธอมากด้วย คงโดนเธอทำให้เคลิ้มไปแล้วแน่ๆ!”ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปาก ไม่พูดอะไรในตอนนั้นเอง เซียวอี้เดินเข้ามา “ประธานฮั่ว ยังไงคุณก็เป็นอดีตสามีของหวานหว่าน ช่วงที่ผ่านมา ขอบคุณที่ดูแลเธอนะครับ แต่นับจากนี้ไปไม่ต้องลำ
