เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 71
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 72
กู้เป่ยเฉินเอาชนะฉือหว่านไม่ได้ เลยไปขอให้พี่รองช่วยเอาคืนแทน ฮั่วซือหานเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “เธอออกจากเกมไปแล้ว” ฉือหว่านออกจากระบบแล้ว ไอคอนของเธอกลายเป็นสีเทา กู้เป่ยเฉินเสียดายสุดๆ “พี่รอง! คราวหน้า พี่ต้องแข่งเกมกับฉือหว่านนะ!” ฮั่วซือหานไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ แต่เขาก็ไม่ได้รังเกียจความคิดนี้ ฮั่วซือหานหันไปมองกู้เป่ยเฉิน “ไปละ” ขณะนั้น กู้เป่ยเฉินนึกอะไรขึ้นมาได้ “พี่รอง! พี่แอดเพื่อนรุ่นน้องอัจฉริยะคนนั้นไปหรือยัง!?” ฮั่วซือหานปรายตามองเขา “นายสนใจเธอขนาดนั้นเลย?” “แน่นอน! เธอเป็นไอดอลของฉันเลยนะ!” “ฉันกับเธออยู่ในกลุ่มเดียวกัน” กู้เป่ยเฉินตื่นเต้นสุดขีด “จริงเหรอพี่รอง! รีบๆ ลากผมเข้ากลุ่มเลย! ผมอยากแอดไอดอลเป็นเพื่อน!” สุดท้าย ฮั่วซือหานทนกู้เป่ยเฉินออดอ้อนไม่ไหว เขาหยิบมือถือขึ้นมาแล้วดึงกู้เป่ยเฉินเข้ากลุ่ม กู้เป่ยเฉินกวาดสายตาหาชื่อในกลุ่ม แล้วเจอ… W ไอดอลของเขา! เขาไม่น่ามาเสียเวลากับฉือหว่าน ยัยลูกเป็ดขี้เหร่นั่นเลย! ตอนนี้ กู้เป่ยเฉินลืมความเจ็บใจทั้งหมด ตื่นเต้นจนแทบกระโดด กู้เป่ยเฉินรีบกดส่งคำขอเป็นเพื่อนถึง W "
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 73
ฉือหว่านกลับมาถึงคฤหาสน์ตระกูลฮั่ว พอเดินเข้าไปในห้องรับแขก เธอก็เห็นคนคนหนึ่ง คนที่เธอไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต...หวังกัง เมื่อก่อน หลี่หลันส่งเธอไปอยู่ที่ชนบท ที่นั่นก็คือบ้านของหวังกัง ซึ่งถือว่าเป็นพ่อบุญธรรมของเธอ ตอนนี้คุณนายใหญ่ฮั่วกับหวังกังกำลังนั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก คุณนายใหญ่ฮั่วให้การต้อนรับหวังกังอย่างอบอุ่น “หวานหว่านเติบโตขึ้นมาในชนบท ตลอดเวลาที่อยู่ที่นั่นต้องขอบคุณคุณจริงๆ คุณเลี้ยงดูหวานหว่านมาดีมาก ตอนนี้เธอแต่งเข้าตระกูลฮั่วเป็นสะใภ้ของเราแล้ว” หวังกังตาบอดข้างหนึ่ง ตอนนี้กลายเป็นชายตาเดียว ร่างกายกำยำ เคยเป็นคนติดเหล้าและชอบใช้กำลังกับภรรยา ตอนนี้เขานั่งอยู่บนโซฟาหรูหรา ดวงตาข้างที่เหลือกวาดมองไปทั่วคฤหาสน์ตระกูลฮั่ว ความโอ่อ่าหรูหราและภาพวาดโบราณที่แขวนอยู่ตามมุมต่างๆ ทำให้เขาทั้งตื่นเต้นและโลภ แต่ต่อหน้าคุณนายใหญ่ฮั่ว เขากลับแสร้งทำเป็นซื่อๆ และนอบน้อม “คุณนายใหญ่ พูดเกินไปแล้ว หวานหว่านแต่งเข้าตระกูลฮั่ว ไม่ได้สร้างปัญหาอะไรให้พวกคุณใช่ไหม?” คุณนายใหญ่ฮั่วพึงพอใจฉือหว่านมาก “จะเป็นไปได้ยังไง หวานหว่านเป็นเด็กดีมาก”หวังกังไม่รู้ว่านึกถึงอะไรข
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 74
หวังกังยิ้มอย่างซื่อๆ "ประธานฮั่ว สวัสดีครับ ไม่คิดเลยว่าหวานหว่านจะแต่งงานได้ดีขนาดนี้ ตอนนี้เห็นพวกคุณเหมาะสมกันทั้งรูปสมบัติและจิตใจ ผมก็สบายใจแล้ว งั้นผมขอตัวก่อน ไม่รบกวนพวกคุณแล้ว" คุณนายใหญ่ฮั่วรีบเอ่ยรั้ง "อยู่ทานมื้อเย็นด้วยกันสิ คุณมาถึงที่นี่ทั้งที ฉันให้สาวใช้เตรียมอาหารไว้แล้ว คืนนี้พวกเราทานข้าวพร้อมหน้ากันในฐานะครอบครัว" ฮั่วซือหานมองหวังกัง "อยู่ทานมื้อเย็นด้วยกันเถอะ" เมื่อทั้งฮั่วซือหานและคุณนายใหญ่ฮั่วเชื้อเชิญ หวังกังจึงยิ้มออกมา "ถ้าอย่างนั้น ผมคงต้องขอรับน้ำใจไว้..." ขณะนั้นเอง เสียงเย็นชาของฉือหว่านดังขึ้นขัดจังหวะ "เขาจะไม่อยู่ทานมื้อเย็น" หวังกังชะงักไป มองไปทางฉือหว่าน ฉือหว่านสบตากับเขา "คุณเพิ่งออกจากคุก ต่อไปนี้คฤหาสน์ตระกูลฮั่ว คุณไม่ต้องมาอีก" ทันทีที่คำพูดนี้จบลง บรรยากาศในห้องก็เต็มไปด้วยความอึดอัด คุณนายใหญ่ฮั่วหยุดชะงักไป เธอมองหวังกังอย่างประหลาดใจ "คุณเคยติดคุกมาก่อนเหรอ?" ฉือหว่านตอบเรียบๆ "ใช่ค่ะ ติดคุกมาตั้งสิบปี" คุณนายใหญ่ฮั่วตกตะลึง "แล้วคุณต้องคดีอะไรเหรอ?" หวังกังปรายตามองฉือหว่าน "คุณนายใหญ่ ถ้าคุณอยากรู้ว
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 75
ฮั่วซือหานใจป้ำเกินไปแล้ว หวังกังคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบ "ประธานฮั่วจะให้เท่าไหร่ก็แล้วแต่คุณเถอะ" ฮั่วซือหาน "ห้าล้านบาทพอไหม?" ห้าล้านบาท? หวังกังเบิกตากว้าง เขาไม่คิดเลยว่าฮั่วซือหานจะโยนเงินให้เขาง่ายๆ ถึงขนาดนี้ "พอครับ" ฮั่วซือหานหยิบเช็คออกมาแล้วยื่นให้หวังกัง หวังกังรับไปนับจำนวนศูนย์ด้านหลัง ห้าล้านบาทจริงๆ เขายิ้มกว้าง "ขอบคุณประธานฮั่ว งั้นผมขอตัวก่อน" หวังกังเดินออกไปด้วยสีหน้าปลื้มปริ่ม พร้อมเช็คห้าล้านบาทในมือ ... ฮั่วซือหานกลับเข้ามาในห้องนอน ฉือหว่านนั่งรอเขาอยู่ก่อนแล้ว เธอมองเขาแล้วถาม "เมื่อกี้หวังกังคุยอะไรกับคุณ?" ฮั่วซือหานยกมือปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำออกหนึ่งเม็ด เผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าที่ดูดีของเขา ก่อนจะยกมุมปากยิ้มบางๆ "เธอคิดว่าเขาจะพูดอะไรกับฉันล่ะ?" ฉือหว่านขมวดคิ้ว "ฉันถามจริงๆ นะ ไม่ได้พูดเล่น" ฮั่วซือหานถอดนาฬิกาข้อมือสุดหรูออก วางไว้บนโต๊ะข้างเตียง เขามองเธอที่สีหน้าเคร่งเครียด แล้วเลิกคิ้วขึ้น "ไม่ได้พูดอะไรหรอก แค่ขอเงินฉันเท่านั้น" ฉือหว่านหน้าถอดสี "แล้วคุณให้เขา?" "ให้" "ให้เท่าไหร่?" "ห้าล้านบาท
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 76
หวังกังติดคุกมาสิบปี พอออกมาก็อยากหาความสำราญทันที มาม่าซังของไนต์คลับเห็นเช็คห้าล้านบาทก็ยิ้มแก้มปริ "สาวๆ ได้เวลารับแขกแล้ว!" หญิงสาวที่แต่งตัวจัดจ้านกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา พวกเธอยืนเรียงแถวตรงหน้าหวังกัง มาม่าซังยิ้มประจบ "พี่หวัง คุณชอบคนไหนคะ?" หวังกังกวาดสายตามอง "พวกนี้แก่ไป ฉันชอบเด็กๆ ยิ่งเด็กยิ่งดี" มาม่าซังชะงักไปเล็กน้อย "พี่หวัง เด็กพวกนี้เพิ่งจะยี่สิบเองนะ ยังเด็กมากอยู่เลย" หวังกังเลียริมฝีปากอย่างน่ารังเกียจ ขณะที่แววตาเต็มไปด้วยความสกปรก "ฉันชอบเด็กกว่านี้อีก" มาม่าซังเริ่มมองเขาด้วยสายตาแปลกๆ… นี่มันพวกวิปริตหรือเปล่า? ขณะนั้นเอง ประตูห้อง VIP ถูกถีบเปิดออก หวังกังเงยหน้าขึ้น ฉือหว่านยืนอยู่ตรงนั้น มาม่าซังตกใจ "โอ๊ะ! หนูน้อยคนสวยมาจากไหน? มาหาใครจ๊ะ?" ฉือหว่านไม่แม้แต่จะปรายตามองมาม่าซัง เธอมองตรงไปที่หวังกังด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะยื่นฝ่ามือออกไป "คืนเช็คห้าล้านบาทมา!" "หวานหว่าน มาแล้วเหรอ?" หวังกังเห็นใบหน้าสวยราวกับนางฟ้าของฉือหว่าน มองรูปร่างอวบอิ่มของเธอ เทียบกับผู้หญิงที่นี่แล้ว คนพวกนั้นกลายเป็นแค่ของไร้ค่า หวังกังหัวเราะ หยิบเ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 77
เด็กหญิงฉือหว่านตัวเล็กๆ เธอต้องรับช่วงต่อจากผู้หญิงผู้น่าสงสารคนนั้น ซักผ้า ทำอาหาร และทนรับการทุบตีของหวังกัง หวังกังดึงผมเธอ ใช้เท้าเตะเธอ บางครั้งก็เอาเข็มขัดเฆี่ยนเธอจนเป็นรอยแผลช่วงเวลานั้นมันทุกข์ทรมานเหลือเกิน พอเธอเริ่มโตขึ้น ใบหน้าของเธอเริ่มเผยเค้าความงาม แต่ในสถานที่แบบนั้น ความสวยงามกลับยิ่งทำให้เกิดอันตรายมากขึ้น แล้วเรื่องที่น่ากลัวที่สุดก็เกิดขึ้น หวังกังเริ่มมองเธอด้วยสายตาหื่นกระหาย เขาจับเธอนั่งบนตักตัวเอง ริมฝีปากที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหล้าและเหงื่อของเขาพยายามจูบหน้าของเธอ ตอนเธออาบน้ำในตอนกลางคืน เธอจะล็อกประตูอย่างระมัดระวังที่สุด แต่เมื่อเธอหันกลับไป เธอเห็นดวงตาคู่นั้น ดวงตาหื่นกระหาย เต็มไปด้วยความตื่นเต้น มันจ้องมองเธอจากรอยแยกของประตู ริมฝีปากของเขาแสยะยิ้มลามกมันเป็นฝันร้ายในวัยเด็กที่ไม่มีวันลบเลือนได้ มีอยู่ครั้งหนึ่ง หวังกังพาเพื่อนขี้เมาสองคนกลับมาดื่มเหล้าที่บ้าน หนึ่งในนั้นหัวเราะพลางพูดขึ้นว่า "พี่หวัง ทำไมไม่หาเมียใหม่ล่ะ?" หวังกังหัวเราะเสียงต่ำ "ฉันมีเมียใหม่แล้วนี่ไง กำลังเลี้ยงให้อายุเยอะขึ้นอีกหน่อย" เพื่อนทั้งสองคนมองมาที่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 78
เธอกำลังช่วยตัวเองให้รอดพ้นจากอดีต คืนนี้สายลมเย็นสบาย ผู้คนที่เดินอยู่บนถนนล้วนมีรอยยิ้ม ฉือหว่านรู้สึกหนาวเล็กน้อย เธอยกมือขึ้นกอดตัวเองที่โดดเดี่ยว ... ฉือหว่านกลับมาที่คฤหาสน์ตระกูลฮั่ว เธออยากไปดูคุณย่า เมื่อเดินมาถึงหน้าห้องของคุณนายใหญ่ฮั่ว เธอเห็นคุณนายใหญ่กำลังจับมือฮั่วซือหานคุณนายใหญ่ฮั่วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "ซือหาน วันนี้พ่อบุญธรรมของหวานหว่านมาที่นี่ ฉันว่าสภาพอารมณ์ของหวานหว่านดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เธอควรหาเวลาสนใจเธอให้มากกว่านี้" พูดจบคุณนายใหญ่ฮั่วก็ถอนหายใจ "หวานหว่านถูกส่งไปอยู่ชนบทตั้งแต่เด็ก พ่อแท้ๆ จากไปเร็ว ส่วนแม่ก็ไม่เคยดูแลเธอดี ฉันมองออกว่าหวานหว่านเป็นเด็กที่โดดเดี่ยวมาก และอยากจะถูกรัก" "พ่อบุญธรรมของหวานหว่าน แม้จะติดคุกมาสิบปีแต่เขาก็สามารถเลี้ยงดูหวานหว่านได้ดี และยังส่งเธอเข้ามาเป็นสะใภ้ของตระกูลฮั่วได้ เราควรจะรู้สึกขอบคุณเขา แกดูแลให้เรียบร้อย ไม่ว่าจะเป็นบ้าน ที่ทำงาน หรือเงิน ให้เขาทุกอย่างที่จำเป็น ถือซะว่าเป็นการตอบแทนแทนหวานหว่าน" คุณนายใหญ่ฮั่วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ฮั่วซือหานที่อยู่ในแสงไฟนวลตา ใบหน้าหล่อเหลาของเขาดูอ่อนโยนขึ้นเ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 79
คำว่า "แม่" ที่หลุดออกมาจากปากเขา ทำให้ฮั่วซือหานอดรู้สึกขอบคุณโชคชะตาไม่ได้ ที่ไม่มีใครรู้เรื่องนี้นอกจากเขา ศักดิ์ศรีของเขาหายไปไหนแล้ว? ทั้งชีวิตนี้เขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลย! แต่โชคดีที่คำว่า "แม่อยู่นี่แล้ว" สามารถปลอบฉือหว่านได้จริงๆ เธอซุกตัวเข้าหาอ้อมแขนของฮั่วซือหาน แขนเล็กๆ ของเธอโอบรอบเอวแกร่งของเขาแน่น ก่อนจะหลับสนิท ฮั่วซือหานมองลงมา เธอช่างเป็นคนที่ขี้อ้อนจริงๆ ดวงตาของเขาตกลงไปมองเธอที่แนบอยู่กับอกเขา เธอไม่ร้องไห้อีกแล้ว แต่หยาดน้ำตาที่ยังหลงเหลือทำให้ขนตาเรียวยาวของเธอเปียกชื้นไปหมด ดูแล้วน่าสงสารและน่าเอ็นดูในเวลาเดียวกัน ฮั่วซือหานยกมุมปากขึ้น "ฉันไม่ใช่แม่ของเธอ ฉันเป็นพ่อของเธอต่างหาก! ฉือหว่าน ลองเรียกฉันว่าพ่อหน่อยสิ" แต่ฉือหว่านที่อยู่ในฝัน ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ฮั่วซือหานกอดไหล่เธอไว้หลวมๆ ก่อนจะปิดตา เข้าสู่ห้วงนิทราตามเธอไป ... เช้าวันรุ่งขึ้น ฉือหว่านค่อยๆ ลืมตาขึ้น แสงแดดยามเช้าส่องเข้ามาในห้อง อากาศอบอุ่นและสดใส เป็นเช้าที่เงียบสงบ ฉือหว่านขยับตัวเพื่อจะลุกขึ้นจากเตียง แต่ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกถึงบางอย่างที่ผิดปกติ แขนแกร่งและอบอุ่นข้าง
บทล่าสุด
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 220
ก่อนจะยื่นแก้วให้โหลวซินเยว่ ฉือหว่านได้ลองแตะอุณหภูมิน้ำแล้ว ไม่ร้อนเลยสักนิดดวงตากลมโตสีดำขลับของฉือหว่าน มองตรงไปยังใบหน้าของโหลวซินเยว่ “เธอใส่ร้ายเสี่ยวฝู เพื่อจะเล่นงานฉันใช่ไหม?”โหลวซินเยว่มองเธอแล้วยักไหล่ ยิ้มออกมาแบบไม่แยแส “ใช่”เยี่ยฮวนเอ่อร์โกรธจนตัวสั่น “โหลวซินเยว่ เธอบ้าไปแล้วหรือไง! หวานหว่านเห็นเธอเป็นเพื่อนแท้ ลืมแล้วเหรอว่าใครเป็นคนช่วยเธอไว้ ตอนที่เธอเกือบถูกประธานจางลากตัวไปที่โรงแรมจินหลิงน่ะ? ตอนนี้เธอกลายเป็นดาราดัง ไม่จำเป็นต้องรู้จักใครก็ไม่เป็นไร แต่เธอตอบแทนบุญคุณด้วยการหักหลังแบบนี้ จิตใจเธอถูกหมากินไปแล้วเหรอ?!”โหลวซินเยว่ไม่รู้สึกผิดแม้แต่น้อย เธอกลับหัวเราะเย็น “ในที่สุดพวกเธอก็พูดความในใจออกมา จริงๆ พวกเธอก็แค่อิจฉาฉันใช่ไหม? อิจฉาที่ฉันมีแฟนรวย อิจฉาที่ฉันเป็นซุปตาร์!”อิจฉา?เยี่ยฮวนเอ่อร์อึ้งจนพูดไม่ออก “งั้นถ้าแน่จริง บอกชื่อแฟนเธอมาสิ!”ฉือหว่านยื่นมือไปดึงเยี่ยฮวนเอ่อร์มาอยู่ด้านหลัง สายตาเธอใสแจ่มและแฝงแววฉลาดเฉลียว “แฟนของเธอ ฉันรู้จักไหม?”โหลวซินเยว่ชอบพูดเรื่องแฟนต่อหน้าเธอหลายครั้งแล้ว คนคนนั้น เธอน่าจะรู้จักแต่โหลวซินเยว่ไม่ตอ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 219
ซูเสี่ยวฝูถูกจับไปที่สถานีตำรวจ?สีหน้าของฉือหว่านเปลี่ยนไป เธอวางสายแล้วบอกกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ “ฮวนเอ่อร์ ฉันต้องไปสถานีตำรวจแปปนึง”“หวานหว่าน ฉันไปด้วย”…ฉือหว่านและเยี่ยฮวนเอ่อร์อยู่ที่สถานีตำรวจ พวกเธอได้เจอกับซูเสี่ยวฝูที่ถูกควบคุมตัวอยู่ ฉือหว่านจับมือซูเสี่ยวฝูที่เย็นเฉียบไว้ “เสี่ยวฝู เกิดอะไรขึ้นน่ะ ทำไมเธอถึงถูกขังไว้แบบนี้?”ใบหน้าซูเสี่ยวฝูซีดเซียวเต็มไปด้วยความงุนงง “หวานหว่าน เรื่องนี้เกี่ยวกับซุปตาร์โหลวซินเยว่”ซูเสี่ยวฝูเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง “ซุปตาร์โหลวไปถ่ายแบบให้นิตยสารของ ELLA ต้องใช้สลิงช่วยยกตัวขึ้น แต่สายสลิงกลับถูกตัดไว้ก่อน เธอก็เลยร่วงลงมา ตอนนั้นซุปตาร์โหลวกลับชี้มาที่ฉัน บอกว่าเห็นฉันเป็นคนตัดสายสลิงเองกับตา ตำรวจก็เลยจับฉัน”“หวานหว่าน เธอต้องเชื่อฉันนะ ไม่ใช่ฉันจริงๆ ฉันไม่ได้ตัดสายสลิง ฉันกับซุปตาร์โหลวก็ไม่ได้มีเรื่องบาดหมางอะไรกัน ฉันไม่มีเหตุผลที่จะทำร้ายเธอเลย!”ซูเสี่ยวฝูเองก็ยังสับสน โหลวซินเยว่กล่าวหาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ตอนนี้เธอถูกมองว่ามีเจตนาฆ่าคนไปแล้วเยี่ยฮวนเอ่อร์ก็งงไม่ต่างกัน “ตกลงใครเป็นคนตัดสายสลิงกันแน่ เสี่ยวฝูไม่ได้ทำแน่นอน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 218
โหลวซินเยว่หยุดเดินในทันที “หวานหว่าน ฮวนเอ๋อร์ บังเอิญจัง พวกเธอก็มาเหมือนกันเหรอ”ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์กำลังจะเดินเข้าไปหาเธอแต่ถูกบอดี้การ์ดชุดดำของโหลวซินเยว่ขวางไว้ “หยุดตรงนั้น!”โหลวซินเยว่โบกมือยิ้ม “ไม่เป็นไร พวกเธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นฉันเอง”บอดี้การ์ดจึงถอยออกไป ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์เดินเข้าไปหาเธอ“ซินเยว่… เธอกลายเป็นดาราดังไปแล้วเหรอ?” เยี่ยฮวนเอ่อร์มองเธออย่างประหลาดใจโหลวซินเยว่ยกคิ้ว “ใช่ ฉันมีแฟนแล้ว แฟนของฉันผลักดันให้ฉันเป็นซุปตาร์”“แฟน? ซินเยว่ เธอมีแฟนเหรอ? ทำไมไม่เคยบอกพวกเรามาก่อนเลย?”โหลวซินเยว่ยิ้มหวาน “แฟนฉันทั้งหล่อ ทั้งรวย แล้วก็รักฉันมากๆ เลย”พูดจบ เธอก็เดินเข้าไปคว้ามือเล็กของฉือหว่าน “หวานหว่าน ตอนนี้ฉันมีความสุขมาก เธอต้องดีใจกับฉันแน่เลย เธอต้องอวยพรให้ฉันกับแฟนใช่ไหม?”ฉือหว่านมองหน้าเธอนิ่งๆ ด้วยดวงตาใสแจ่ม “ซินเยว่ ยินดีด้วยนะ”“หวานหว่าน ขอบใจนะ งั้นฉันไปก่อนล่ะ ไว้มีเวลาค่อยมานั่งคุยกัน”โหลวซินเยว่หมุนตัวกลับ แล้วเดินจากไปพร้อมกลุ่มผู้ติดตามเยี่ยฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “หวานหว่าน แฟนของซินเยว่คือใครกัน? คนที่มีเงินขนาดนี้ในไห่เ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 217
ฉือหว่านนอนหันหลังให้เขา ฮั่วซือหานนั่งอยู่ที่ขอบเตียง ทั้งสองคนดูไม่ต่างจากคู่สามีภรรยาที่กำลังทะเลาะกันฮั่วซือหานกำมือแน่นอยู่นานก่อนจะเอ่ยออกมาคำเดียว “โอเค”จากนั้นเขาก็ลุกขึ้น แล้วเดินออกไปเขาไปแล้วน้ำตาในดวงตาของฉือหว่านก็หยุดไว้ไม่อยู่ เธอดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมใบหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา ไม่เป็นไร แค่ถูกผู้ชายคนนึงนอนด้วยแล้วเขาไม่รัก เธอก็แค่โดนหมากัด ไม่มีอะไรต้องเสียใจแต่หัวใจมันเจ็บเหลือเกินฉือหว่านรู้ดี เธอยังรักฮั่วซือหาน รักมาก มากเหลือเกิน...หลังจากวันนั้น ฉือหว่านกับฮั่วซือหาน ก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย ช่วงนี้ คนที่มาแรงที่สุดไม่ใช่ใครอื่น แต่คือโหลวซินเยว่จู่ๆ โหลวซินเยว่ก็ได้เข้าร่วมรายการวาไรตี้ยอดนิยมระดับประเทศ ด้วยภาพลักษณ์ใสซื่อ น่ารัก ทำให้เธอแจ้งเกิดในชั่วข้ามคืน ได้รับฉายา “นางฟ้าน้อย” มีแฟนคลับตามเป็นล้าน กลายเป็นดาวรุ่งพุ่งแรงในวงการบันเทิงแถมยังมีข่าวลือว่า โหลวซินเยว่กำลังจะได้เล่นหนังของผู้กำกับจางชื่อดัง ในเรื่อง "เฟิงฮวา" เธอจะรับบทเป็นนางเอกยังไม่พอ โหลวซินเยว่ยังได้ขึ้นปกนิตยสารดังระดับประเทศถึง 5 ฉบับ ได้แบรนด์ดังหลายแบรนด์มาเซ็นส
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 216
ขอบตาขาวของฉือหว่านแดงจัดขึ้นมาในทันที เธอรู้มาตลอดว่าฮั่วซือหานเก่งแค่ไหนในเรื่องการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีคนอื่นถ้าเขาจะเหยียบใครสักคน เขาจะเหยียบไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเนื้อ จะต้องลอกหนัง ถอนกระดูก ทำให้คนผู้นั้นอับอายที่สุดเธอไม่ได้เป็นคนให้เยี่ยฮวนเอ่อร์โทรหาเขาแต่ต่อให้เธอเป็นคนให้โทรล่ะ? แล้วไง?เขาเป็นฝ่ายที่ไม่ป้องกันเองไม่ใช่เหรอ!“ฉันเข้าใจความหมายของประธานฮั่วแล้วค่ะ วางใจได้เลย ต่อไปฉันจะไม่โทรหาอีก คุณกลับไปได้แล้ว”ฉือหว่านพยายามเงยหน้าขึ้น อดกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา เธอไม่อยากร้องไห้ให้เขาเห็นฮั่วซือหานมองเห็นดวงตาแดงก่ำของเธอแล้ว ในใจเขากลับรู้สึกพึงพอใจอย่างแปลกประหลาด เหมือนได้ล้างแค้นสำเร็จ เขารู้ว่าเขาเกลียดเธอเกลียดที่คืนนั้นเธอไม่มาเขาจงใจโทรหาผู้ช่วยตัวเอง เพราะรู้อยู่แล้วว่าเลขาจ้าวจะไปตามเธอแต่เธอก็ยังไม่มาเขายิ่งเกลียดที่เธอเป็นลมแล้วให้คนโทรหาเขาแพ้ยาคุมเพราะลู่หนานเฉิง แล้วเรียกเขามาเนี่ยนะ? เขาคืออะไรในสายตาเธอ?ฮั่วซือหานยกริมฝีปากบาง พูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบจนไร้ความรู้สึก “เราหย่ากันเถอะ เรื่องย่า ฉันจะปิดไว้ก่อน เราไปจดทะเบียนหย่ากันก่อน...
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 215
ฮั่วซือหานชะงักไปทันทีฉือหว่านกินอะไรเข้าไปถึงเป็นลมนะ?ยาคุมฉุกเฉิน?เขาอยากจะถาม แต่เสียง “ตู๊ด ตู๊ด” ก็ดังขึ้น เยี่ยฮวนเอ่อร์ตัดสายไปแล้วฉือเจียวได้ยินทั้งหมด เธอมองเขาด้วยความตกใจ “ซือหาน ฉือหว่านเป็นลมเพราะกินยาคุมเหรอ?”ฮั่วซือหานไม่พูดอะไร เขาผลักฉือเจียวออกจากอกทันที “ฉันจะไปมหาวิทยาลัย C”ฮั่วซือหานรีบออกไปอย่างรวดเร็วฉือเจียวหันไปมองหลี่หลัน “แม่คะ เรื่องนี้มันยังไงกันแน่? ซือหานกับฉือหว่านไม่ได้มีอะไรกันไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมฉือหว่านต้องกินยาคุม?”หลี่หลันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่สีหน้ากลับเคร่งเครียด “เจียวเจียว แม่จะสืบเรื่องนี้ให้เอง”...ฮั่วซือหานขับรถด้วยความเร็วสูงมาถึงมหาวิทยาลัย C และตรงไปที่ห้องพยาบาลทันที“ประธานฮั่ว! ในที่สุดคุณก็มาซะที! รีบดูหวานหว่านเร็ว!” เยี่ยฮวนเอ่อร์รีบลากเขามาหน้าเตียงฮั่วซือหานก้มหน้าลงมองร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง ฉือหว่านขดตัวอยู่ สีหน้าเจ็บปวดมากชวนให้รู้สึกสงสารขณะนั้น ขนตาของฉือหว่านกระตุกเบาๆ เธอลืมตาขึ้นมา“หวานหว่าน เธอฟื้นแล้ว!” เยี่ยฮวนเอ่อร์รีบช่วยพยุงเธอลุกขึ้นนั่งฉือหว่านมองเห็นฮั่วซือหาน ก็ตกใจเล็กน้อย “คุณมา
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 214
เธอทำได้เพียงถามเพื่อนสนิทของตัวเองเท่านั้นติ๊ง!ซูเสี่ยวฝูตอบกลับมา “แสดงว่าเพื่อนเธอเอาไม่อยู่ไงล่ะ สามีนอนกับหล่อนครั้งเดียวก็เบื่อแล้ว”จริงเหรอ?เป็นแบบนั้นจริงๆ เหรอ?ความรักที่ยืนยาวได้ ต้องมีความเข้ากันในทุกด้าน โดยเฉพาะเรื่องบนเตียงฉือหว่านรู้ดีว่าผู้ชายอย่างฮั่วซือหาน เป็นคนที่ให้ความสำคัญกับเรื่องนั้นสูงมาก เขาต้องการผู้หญิงที่ทำให้เขามีความสุขในเรื่องบนเตียงเมื่อคืน เธอไม่สามารถมัดใจเขาไว้ได้เลยเหรอ?ฮั่วซือหานนอนกับเธอครั้งเดียว ก็เบื่อแล้ว?ติ๊ง!ข้อความจากซูเสี่ยวฝูเด้งเข้ามาอีกครั้ง “หวานหว่าน เพื่อนที่เธอพูดถึงคงไม่ใช่ตัวเธอเองหรอกนะ? เธอกับประธานฮั่วมีอะไรกันเหรอ?”ฉือหว่านไม่รู้จะตอบยังไง เธอเลยเลือกที่จะปฏิเสธไปก่อน “ไม่ใช่ฉันหรอก”หลังวางมือถือ เธอก็เข้าสู่ห้วงฝันอันวุ่นวายพอลืมตาตื่นอีกครั้งก็เป็นตอนเช้าแล้ว เธอลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันตามปกติแต่จู่ๆ เธอก็นึกเรื่องสำคัญขึ้นได้ เมื่อคืนฮั่วซือหานไม่ได้ป้องกัน!เขากดเธอไว้ถึงสามรอบ รุนแรงและควบคุมตัวเองไม่ได้เลยสักครั้ง และทุกครั้งก็จบที่ปล่อยในเมื่อวานเธอลืมกินยาคุมหัวใจฉือหว่านเต้นแรงจนวูบวา
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 213
ฮั่วซือหานบอกว่า เขากับฉือหว่านจบกันแล้วฉือเจียวดีใจจนแทบคลั่ง เธอโถมตัวเข้าไปกอดเขาแน่น “ซือหาน ฉันรู้ว่าฉือหว่านเก่งเรื่องอ่อยผู้ชาย คุณเผลอรู้สึกกับเธอบ้างฉันไม่โทษหรอก ฉันรู้ว่าคุณไม่มีวันทิ้งฉัน เพราะคนที่คุณรักที่สุดก็คือฉัน”เขาอาจจะรู้สึกกับฉือหว่านอยู่บ้าง แต่คนที่เขารักที่สุด ก็ยังเป็นเด็กสาวในถ้ำคนนั้น เด็กคนนั้นก็คือฉือเจียวฮั่วซือหานยกมือกอดเธอกลับฉือไห่ผิงมองภาพตรงหน้าอย่างโล่งใจ ขอแค่ฉือเจียวมีความสุข เขาในฐานะพ่อก็พอใจแล้วหลี่หลันเองก็รู้สึกดีขึ้น แต่พอคิดถึงฉือหว่าน แววตาของเธอก็แฝงไปด้วยความเคียดแค้นไม่เคยคิดเลยว่าเด็กบ้านนอกอย่างฉือหว่าน จะทำให้ฮั่วซือหานถึงกับรู้สึกอะไรขึ้นมาบ้างได้นังเด็กบ้านี่!...ฉือหว่านรีบไปที่โรงพยาบาล ลู่หนานเฉิงจัดของเตรียมตัวออกจากโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว“คุณชายลู่ ขอโทษทีนะคะ วันนี้ฉันมีเรื่องเลยมาช้า” ฉือหว่านเอ่ยอย่างรู้สึกผิดลู่หนานเฉิงยิ้มมุมปาก “ไม่เป็นไร ไปกันเถอะ”“ค่ะ เดี๋ยวฉันช่วยถือของ”ฉือหว่านเดินไปยกกระเป๋า แต่กระเป๋าหนักมาก บวกกับตัวเธอที่ปวดระบมไปหมด พอออกแรงยกเลยเซล้มไป“หวานหว่าน ระวัง!”ลู่หนานเฉิงรี
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 212
ขณะนั้นเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ฉือหว่านก็ดังขึ้น คนที่โทรมาคือลู่หนานเฉิง“หวานหว่าน วันนี้ฉันจะออกจากโรงพยาบาลแล้วนะ ถ้าเธอไม่มา ฉันจะออกเองละนะ”ฉือหว่านตบหน้าผากตัวเองเบาๆ เธอลืมไปเลยว่าวันนี้ลู่หนานเฉิงออกจากโรงพยาบาลเธอรีบมุ่งหน้าไปโรงพยาบาลทันที...ฮั่วซือหานก็มาถึงโรงพยาบาลเช่นกัน เขาไปที่ห้องพิเศษ VIP และเห็นฉือเจียวฉือเจียวนอนอยู่บนเตียง สวมชุดผู้ป่วยตัวใหญ่ ใบหน้าซีดขาวราวกระดาษ ยังคงไม่ได้สติฮั่วซือหานเดินไปที่ข้างเตียง “ฉือเจียวเป็นอะไร?”“ประธานฮั่ว เมื่อคืนคุณทิ้งเจียวเจียวไว้คนเดียว เธอเสียใจมากจนช็อก ล้มลงไปกับพื้น ต้องถูกส่งเข้าห้องผ่าตัดด่วนเพื่อช่วยชีวิต”“แม้ตอนนี้เธอจะรอดมาได้แล้ว แต่ก็ยังไม่ฟื้นเลย”ฉือไห่ผิงกับหลี่หลันต่างก็เต็มไปด้วยความวิตกและเครียด พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าฮั่วซือหานจะผลักฉือเจียวออกในสถานการณ์แบบนั้น แถมยังทิ้งเธอไว้คนเดียวอีกฮั่วซือหานรู้สึกผิดและเสียใจอย่างมาก เมื่อคืน ฉือเจียวผลักเขาลงเตียง พยายามจะจูบเขา แต่ในหัวของเขากลับมีแต่ภาพของ…ฉือหว่านเขาเอาแต่คิดถึงฉือหว่าน สุดท้าย เขาก็ผลักฉือเจียวออก แล้วออกจากบ้านตระกูลฉือไปห
