ฮั่วซือหานหันไปมองโหลวซินเยว่ข้างกายแวบหนึ่ง “ลงไป”เขาไล่เธอลงจากรถเขาทิ้งเธอไว้กลางทางโหลวซินเยว่ลงจากรถ จากนั้นรถธุรกิจหรูคันนั้นก็แล่นออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งควันเสียไว้เต็มหน้าของเธอโหลวซินเยว่โกรธจนกระทืบเท้า…ฉือหว่านมาถึงคฤหาสน์ตระกูลฮั่วแล้ว เธอนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น พูดคุยกับคุณนายใหญ่ฮั่วไม่นาน ประตูคฤหาสน์ก็เปิดออก ลมหนาวเย็นจากภายนอกพัดพาร่างสูงสง่างามของใครบางคนเข้ามา ฮั่วซือหานกลับมาแล้วสาวใช้กล่าวทักทายด้วยความเคารพ “คุณชาย”ฮั่วซือหานเปลี่ยนรองเท้าที่หน้าประตู จากนั้นก้าวขายาวเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น เขาเห็นฉือหว่านหลังจากวันนั้นในห้องพยาบาลมหาวิทยาลัย พวกเขาก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย ฉือหว่านผอมลง ตัวบางลง ใบหน้าสวยจัดที่เล็กเท่าฝ่ามือดูเย็นชาและโดดเด่นยิ่งขึ้นเธอรีบมาจากมหาวิทยาลัย ยังใส่ชุดนักศึกษาอยู่ เสื้อเชิ้ตขาวกระโปรงลายสก็อต ด้านนอกคลุมด้วยแจ็กเก็ต ผมดำสนิทถูกรวบเป็นหางม้าสูง กลิ่นอายความบริสุทธิ์ของนักศึกษาหญิงกระจายฟุ้งออกมาฮั่วซือหานมองเธอแวบหนึ่ง แต่ไม่ได้พูดอะไร“ซือหาน กลับมาแล้วเหรอ มากินข้าวกันเถอะ”ทั้งสามคนนั่งที่โต๊ะอาหาร คุณนาย
ใบหน้าหล่อเหลาของฮั่วซือหานพลันเย็นยะเยือกขึ้นทันที เรื่องที่เธอกินยาคุมเพื่อลู่หนานเฉิง เขายังจำได้ขึ้นใจ ตลอดช่วงเวลาที่ไม่ได้ติดต่อกัน เขาก็แค่พยายามจะห่างจากเธอ และตัดขาดความสัมพันธ์แต่เธอกลับมากินข้าวที่คฤหาสน์ เขานึกว่าเธอกลับมาเพื่ออ่อนข้อให้เขา แต่เธอพูดอะไรออกมา?เธอบอกว่า…ฮั่วซือหาน ฉันจะหย่ากับคุณเธอยังบอกอีกว่า…ไม่อยากรอแม้แต่วันเดียวเธอคิดว่าเขาเป็นคนไม่รู้จักโกรธหรือยังไง?สายตาของฮั่วซือหานคมดุราวกับใบมีด เขาคว้าแขนเรียวของเธอไว้ทันที “ฉือหว่าน เธอกลับมาคืนนี้เพื่อทำให้ฉันอารมณ์เสียใช่ไหม?”ฉือหว่านสะบัดแขนออกตามสัญชาตญาณ “อย่าเอามือสกปรกของคุณมาแตะต้องตัวฉัน!”เธอว่าอะไรนะ?ฉือหว่านเงยหน้าขึ้น สายตาเย็นเฉียบสบกับสายตาอันมืดดำของเขา ก่อนจะพูดชัดถ้อยชัดคำ “ฮั่วซือหาน คุณมันสกปรกที่สุด!”สกปรกจนเธอรับไม่ไหวแล้วเส้นเลือดบนขมับของฮั่วซือหานเต้นตุบๆ เขายื่นมือไปบีบลำคอขาวเนียนของเธอแล้วดันตัวเธอชนเข้ากับรถโรลส์รอยซ์แฟนธอมหรูหรานั่น “ฉือหว่าน เธออยากตายหรือไง?”ฉือหว่านรู้สึกว่าตัวเองน่าขันเกินไป เธอเคยนึกว่าเขาอาจจะชอบเธอสักนิดแต่ไม่มีเลย!ไม่เพียงแค่ไม่มี เ
“พอแล้ว! หยุดพูดได้แล้ว!” ฉือหว่านเอ่ยเสียงแข็ง ตัดบทเขาทันที เธอไม่อยากฟังแม้แต่นิดเดียวก็ไม่อยากฮั่วซือหานหัวเราะเย็นชา เขาตั้งใจให้ฉือหว่านฟัง เขาอยากให้เธอจำไว้ให้ขึ้นใจ...ว่าสิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่เธอเป็นคนไม่ต้องการเองเธอไม่ต้องการ… เขาก็เลยเอาไปให้เพื่อนของเธอแทน!ฮั่วซือหานปล่อยมือจากเธอทันที เสียงเย็นชาพูดว่า “ได้ หย่าก็หย่า พรุ่งนี้เลย ถ้าไม่ติดคุณย่าฉัน ฉันไล่เธอลงจากตำแหน่งคุณนายฮั่วไปนานแล้ว ผู้หญิงข้างนอกยังต่อแถวรออีกเพียบ!”หัวใจของฉือหว่านเจ็บจนแทบแตก เธอกำมือขาวซีดแน่น ขอบตาแดงก่ำ “งั้นพรุ่งนี้เก้าโมงเช้า เจอกันหน้าสำนักงานทะเบียนสมรส”พูดจบ ฉือหว่านก็เดินจากไปโดยไม่หันกลับมาแม้แต่น้อยฮั่วซือหานมองแผ่นหลังบอบบางของเธอ สีหน้าเย็นเยียบ งั้นก็หย่ากันไปเลยเขาเองก็อยากจะตัดขาดกับเธออยู่แล้วชีวิตแต่งงานระหว่างเขากับเธอ ควรจะจบลงนานแล้วในตอนนั้น เสียงเรียกเข้ามือถือก็ดังขึ้น เป็นสายจากเลขาจ้าวเลขาจ้าว “ประธานครับ วันนี้คุณโหลวตกจากสลิง คนที่ตัดสายสลิงยังถูกขังอยู่ในสถานีตำรวจ คุณโหลวไม่อยากปล่อยไป อยากให้คนนั้นติดคุกไปตลอดชีวิต”ตอนนี้ฮั่วซือหานอารมณ์ย่ำแย
ฉือหว่านยกเท้าขึ้น กำลังจะเดินเข้าไปหาแต่ในตอนนั้น เสียงเรียกเข้ามือถือก็ดังขึ้น เป็นสายจากทนายหลี่“ฮัลโหล คุณฉือ มีปัญหาที่สถานีตำรวจนิดหน่อย รีบมาด่วนเลยครับ!”หัวใจฉือหว่านสะดุด เกิดอะไรขึ้นกับเสี่ยวฝู?เธอหมุนตัวแล้วรีบวิ่งออกไปทันที…เมื่อฉือหว่านมาถึงสถานีตำรวจ ทนายหลี่ก็รีบเดินเข้ามาหาเธอ “คุณฉือ”“เสี่ยวฝูเป็นอะไร?”คำพูดของฉือหว่านหยุดลงทันที เพราะเธอเห็นร่างหนึ่งที่คุ้นเคย โหลวซินเยว่มาแล้ววันนี้โหลวซินเยว่สวมชุดแบรนด์หรู ห้อมล้อมด้วยทีมงานราวกับซูเปอร์สตาร์ แถมวันนี้ยังมีทนายความสองคนตามมาด้วยเธอเดินเข้ามาหาฉือหว่าน ยิ้มเย็นแล้วพูดว่า “หวานหว่าน ได้ยินว่าเธอมาประกันตัวซูเสี่ยวฝูใช่ไหม? ไม่ต้องคิดแล้วล่ะ เพื่อนรักของเธอจะต้องอยู่ในนั้นตลอดชีวิต ไม่มีวันออกไปได้อีก”ทนายหลี่พูดเสียงเบาใกล้หูเธอ “คุณฉือ วันนี้โหลวซินเยว่นำทนายความมาสองคน เป็นทนายมือทองจากฮั่วซื่อกรุ๊ป ทีมกฎหมายของฮั่วซื่อกรุ๊ปถือว่าเป็นอันดับต้นๆ ของประเทศ ไม่เคยแพ้คดี พวกเขาปฏิเสธคำขอประกันตัวของเรา พอมีฮั่วซื่อหนุนหลัง คดีของคุณซูสถานการณ์ไม่ค่อยดีเลยครับ”ฉือหว่านมองอีกฝ่ายด้วยแววตาเยือกเย็น
“ประธานฮั่ว ฉันอยากคุยกับคุณสักหน่อย…”“ไม่มีเวลา” เขาปฏิเสธอย่างเย็นชา “มีเรื่องอะไรไปบอกเลขาฉัน นัดคิวให้เรียบร้อย”พูดจบ เขาก็วางสายทันทีเสียง “ตู๊ด ตู๊ด” ดังขึ้นจากปลายสายที่ถูกตัดไปเพื่อช่วยซูเสี่ยวฝู ฉือหว่านจึงไม่มีทางเลือก นอกจากไปหาฮั่วซือหานด้วยตัวเอง “ทนายหลี่ รอข่าวจากฉันนะคะ”…ฉือหว่านไปถึงสวนหลวง สาวใช้เปิดประตูให้ “คุณนาย”“ฮั่วซือหานอยู่ไหม ช่วยไปบอกเขาทีว่าฉันอยากเจอเขา”“ได้ค่ะคุณนาย รอสักครู่นะคะ”ฉือหว่านยืนรออยู่ด้านนอก ไม่นานสาวใช้ก็กลับมา “คุณนาย คุณผู้ชายอยู่ในห้องทำงาน แต่เขาบอกว่าไม่อยากพบคุณค่ะ”เขาไม่อยากเจอเธอฉือหว่าน “งั้นฉันจะยืนรออยู่ตรงนี้ จนกว่าเขาจะอยากเจอ”ทันใดนั้น รถตู้หรูคันหนึ่งก็มาจอดลง โหลวซินเยว่สวมรองเท้าส้นสูงคริสตัลก้าวลงจากรถเธอเห็นฉือหว่านแล้วยิ้มเยาะ “หวานหว่าน เธอมาเจอประธานฮั่วเหรอ? เขาไม่ออกมาหาเธอหรอก ประธานฮั่วไม่ได้ชอบเธอ เธอจะตามตื๊อไปก็ไม่มีประโยชน์”พูดจบ โหลวซินเยว่ก็เดินเชิดหน้าเข้าไปในบ้านอย่างภูมิใจมือทั้งสองข้างของฉือหว่านที่แนบอยู่ข้างตัวกำแน่นจนสั่นในห้องทำงาน ฮั่วซือหานนั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงาน กำลังอ
ฮั่วซือหานเหลือบตาไปมองโหลวซินเยว่ตอนนี้โหลวซินเยว่เอามือกดมือเขาไว้ เธอรู้สึกถึงโครงกระดูกนิ้วมือที่เรียวยาวแข็งแรงของเขา และยังสัมผัสได้ถึงนาฬิกาข้อมือสุดหรูบนนั้น เย็นเยียบ หรูหราราวกับตัวเขา ทั้งห่างไกล ทั้งน่าหลงใหลจนอดใจไม่อยู่ใบหน้าบริสุทธิ์ราวนางเอกสาววัยใสของโหลวซินเยว่เริ่มมีสีแดงเรื่อ “ประธานฮั่ว คืนนั้น…ฉันเต็มใจนะคะ แล้วคืนนั้นก็ยัง…ยังเป็นครั้งแรกของฉันด้วย คุณยังจำคืนนั้นของเราได้ไหม?”กู้เป่ยเฉินเห็นสถานการณ์ชักไม่ดี กำลังจะอ้าปากพูด “พี่รอง…”แต่เพื่อนนักธุรกิจหนุ่มข้างๆ กดเขาไว้ แล้วกระซิบเตือนเบาๆ “คุณชายกู้ ผมว่าเรื่องระหว่างประธานฮั่วกับสาวน้อยคนนี้มันชัดเจนแล้วล่ะ ถ้าประธานฮั่วเอ็นดูใคร คนนั้นแหละถึงจะได้เป็นพี่สะใภ้ของคุณ”แต่กู้เป่ยเฉินไม่คิดแบบนั้น สำหรับเขา คนที่คู่ควรเป็นพี่สะใภ้ มีแค่เจียวเจียวคนเดียวฮั่วซือหานมองใบหน้าหวานเขินของโหลวซินเยว่ แท้จริงแล้วตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาแทบไม่ได้คิดถึงคืนนั้นเลยเพราะความทรงจำของเขาในคืนนั้น เต็มไปด้วยภาพของเขากับฉือหว่านความฝันอันเร่าร้อนระหว่างเขากับฉือหว่านเขาจำได้แม่นถึงภาพที่ฉือหว่านเบ่งบานอยู่ใต้ร่างเข
ทันทีที่เธอก้าวขึ้นเวที เสียงฮือฮาก็ดังขึ้นทั่วทั้งบาร์เสียงดนตรีเริ่มบรรเลง ร่างบนเวทีเคลื่อนไหวตามจังหวะทันทีเธอโหนตัวขึ้น เสมือนงูน้ำไหลลื่น พันร่างเข้ากับเสาเหล็ก หมุนตัว พลิกกายร่างกายอ่อนช้อยยืดหยุ่นดั่งกิ่งหลิว บิดโค้งเป็นรูปร่างต่างๆ ได้อย่างง่ายดาย ความเคลื่อนไหวเร้าใจจนเรียกเสียงกรี๊ดจากชายหนุ่มทั่วทั้งบาร์หนุ่มไฮโซในโซนวีไอพี ตื่นเต้นจนดึงแขนกู้เป่ยเฉินไว้ “คุณชายกู้! ที่นี่มีสาวเซ็กซี่แบบนี้อยู่ในบาร์ตั้งแต่เมื่อไหร่! เก็บเงียบไม่แบ่งกันเลยนะ!”กู้เป่ยเฉินมองหญิงสาวบนเวทีอย่างมึนงง สาวสวยระดับนี้ แทบจะกลายเป็นตัวหลักของบาร์ได้เลย แล้วทำไมเขาไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน?เธอเป็นใคร?ในตอนนั้นเอง มือใหญ่ที่ถือขวดเหล้าของฮั่วซือหานก็ชะงักกะทันหัน สายตาของเขาจับจ้องไปยังหญิงสาวบนเวทีแน่นิ่ง ไม่ละสายตาแม้แต่วินาทีเดียวฉือหว่านที่กำลังเต้นอยู่บนเวที รู้ทันทีว่าเขากำลังมองเธอเธอแย้มยิ้มเย้ายวน แล้วก็โชว์ท่าสปลิตกลางอากาศได้อย่างสบายว้าว!เสียงกรี๊ดของชายหนุ่มในบาร์ดังขึ้นราวกับพายุชายคนหนึ่งอุทาน “บ้าเอ๊ย! ร่างกายนี่อ่อนเป็นบ้า!”“สปลิตกลางอากาศได้สบายแบบนี้ คนที่ได้เ
ฉือหว่านเหลือบสายตาไปมองโหลวซินเยว่ก่อนเป็นอันดับแรก “คุณคะ ช่วยหลบหน่อยได้ไหม คุณบังฉันกับประธานฮั่วอยู่น่ะค่ะ”ฉือหว่านเย้ยหยันอย่างชัดเจน ไล่โหลวซินเยว่ออกไปโดยตรงโหลวซินเยว่โกรธจนกำหมัดแน่น เธอไม่อยากหลบให้เลยสักนิดแต่พวกหนุ่มไฮโซรอบข้างก็พากันส่งเสียงเชียร์ “ซุปตาร์โหลว หลีกให้หน่อยสิ!”“…” โหลวซินเยว่จ้องฉือหว่านด้วยสายตาเคียดแค้น ก่อนจะจำใจขยับออกไปอย่างไม่เต็มใจฉือหว่านแค่นหัวเราะเย็นในใจ เธอมองเห็นธาตุแท้ของโหลวซินเยว่ชัดเจนแล้ว นี่แหละคือการเอาคืนของเธอ!และการเอาคืนของเธอเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น!ฉือหว่านหันไปสบตากับฮั่วซือหาน เขาจ้องเธอไม่วางตา ส่วนเธอก็ไม่หวั่นไหวแม้แต่น้อย ริมฝีปากอวบอิ่มแดงระเรื่อยกยิ้ม ก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งคร่อมบนตักของเขาวู้วววเสียงเฮดังลั่นทั่วบาร์!“โห! สาวน้อยคนนี้กล้าปีนขึ้นไปนั่งบนตักประธานฮั่วเลยเว้ย แถมยังเต้นแนบชิดอีก”ใบหน้าของฉือหว่านยังคงถูกปกปิดด้วยผ้าบาง เธอซึ่งเคยดูสงบ สะอาด บริสุทธิ์ราวเทพธิดา ตอนนี้กลับกลายเป็นปีศาจสาวสุดเร่าร้อน ไม่มีใครจำเธอได้ เธอยิ้มยั่วแล้วกล่าว “จริงเหรอคะ? ประธานฮั่วออกจะฮอต ผู้หญิงไม่เคยขาด อย่างซุ
…………ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เย่ฮวนเอ่อร์หยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ออกมาเธอหันหลัง กำลังสวมชุดชั้นในอยู่จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะดังขึ้นที่ประตูมีคนมาเคาะประตูหวานหว่านมาเร็วจัง?เย่ฮวนเอ่อร์ “เข้ามาได้เลย”ประตูห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าถูกเปิดออกมีคนเดินเข้ามาไม่ใช่ฉือหว่าน แต่คือเฉินจิ้นเฉินจิ้นมาถึงแล้วพอเขาเดินเข้ามาก็เห็นเย่ฮวนเอ่อร์กำลังเปลี่ยนเสื้อข้างล่างยังสวมกระโปรงยูนิฟอร์มส่วนด้านบนเธอสวมบราใหม่สองมือเรียวขาวกำลังไขว้หลังพยายามติดตะขอบราเฉินจิ้นชะงักไป เขาเคาะประตูแล้วนะ แต่ไม่คิดว่าจะได้เห็นภาพแบบนี้ผิวของเด็กผู้หญิงขาวเนียนจนแสบตาโครงร่างบอบบาง ผมยาวสีดำขลับไหลลงมาสลวยพันอยู่กับต้นแขนของเธอแผ่นหลังของเธอสวยมากเนื้อเนียนละเอียดกับเอวคอดบางเส้นโค้งรูปตัว S เด่นชัดเตะตาเฉินจิ้นชะงักไปชั่วครู่ จากนั้นก็เบือนสายตาหนีเขาหันหลัง เตรียมจะเดินออกไปแต่เสียงนุ่มนวลของเด็กสาวก็ดังขึ้น “ตะขอบราด้านหลังฉันติดไม่ได้ ช่วยฉันหน่อยสิ”เด็กสาวถอยหลังไม่กี่ก้าวมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา “ตรงนี้ ติดไม่เข้าเลย”เฉินจิ้นยังคงยืนนิ่งเด็กสาวเริ่มร้อนรน “ช่วยหน่อยเถอะ มือฉันเจ็บแถมตัวก็ปวดไปหมด ซี้
ไม่นานก็มีนักศึกษาคนอื่นแห่กันเข้ามาดู “แย่แล้ว ตรงนี้มีคนตีกัน!”หวังจื่อเหยาได้ยินเข้าก็เริ่มกลัวขึ้นมา เพราะการตีกันในโรงเรียนถือเป็นเรื่องร้ายแรงอาจถูกบันทึกความผิดทางวินัยได้ ที่สำคัญคือ เธอโดนต่อยจนเจ็บแทบขาดใจ ฮือๆทั้งเหตุการณ์หวังจื่อเหยาโดนเย่ฮวนเอ่อร์กดอยู่กับพื้นและซัดไม่ยั้ง แม้เพื่อนๆ จะรุมเย่ฮวนเอ่อร์แต่มันก็ไม่อาจหยุดยั้งเธอได้เลย หวังจื่อเหยารู้สึกเหมือนตัวเองโดนไฟเผาไปทั้งตัวหวังจื่อเหยาดันเย่ฮวนเอ่อร์ออก “เย่ฮวนเอ่อร์ รอดูเถอะฉันจะไปเรียกคนมา!”พูดจบหวังจื่อเหยาก็พาเพื่อนสาววิ่งหนีไปทันทีเย่ฮวนเอ่อร์ก็มีแผลอยู่เหมือนกันเสื้อผ้าของเธอก็ถูกดึงจนขาด เธอเก็บกระเป๋าขึ้นจากพื้นแล้วเดินไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า จำเป็นต้องเปลี่ยนชุด ไม่งั้นออกไปข้างนอกไม่ได้แน่เธอไม่รู้สึกเสียใจเลยที่ตบกับหวังจื่อเหยา กับคนปากเสีย เธอไม่มีวันยอมให้อภัยหวังจื่อเหยาไปเรียกคน เธอก็รออยู่ตรงนี้แหละเย่ฮวนเอ่อร์ถอดเสื้อออกแต่พอขยับตัวก็เจ็บจนต้องร้อง “ซี้ด” รอยข่วนแดงๆ เต็มแผ่นหลังตอนชกต่อยกันไม่รู้สึกตอนนี้เจ็บเหมือนโดนมีดกรีดในขณะนั้นเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเย่ฮวนเอ่อร์
นักเรียนหญิงคนหนึ่งพูด “พ่อของเฉินจิ้นเป็นพ่อค้ายาใช่ไหม?”หวังจื่อเหยาพยักหน้า “ใช่ เฉินจิ้นเป็นลูกของพ่อค้ายาแถมแม่ของเขาก็ตาบอด น้องสาวกำลังเรียนมัธยมต้น ฐานะครอบครัวแย่มาก แต่บ้านพ่อค้ายา แม่ตาบอด น้องสาวยังเรียนหนังสือและเขาที่แหลกสลายมันกลับทำให้ฉันอยากท้าทายเขายิ่งขึ้น ฮ่าๆ!”หวังจื่อเหยากับกลุ่มเพื่อนหญิงหัวเราะเสียงดังหัวเราะจนตัวสั่น พวกเธอหัวเราะเยาะครอบครัวของเฉินจิ้นเย่ฮวนเอ่อร์เริ่มไม่พอใจเธอเอื้อมมือไปปิดก๊อกน้ำดวงตากลมโตสวยสดใสจ้องมองไปยังกลุ่มของหวังจื่อเหยา “พวกเธอหัวเราะพอหรือยัง?”คำพูดของเย่ฮวนเอ่อร์ ทำให้หวังจื่อเหยากับพวกถึงกับชะงักหวังจื่อเหยาหันมามองเย่ฮวนเอ่อร์ และจำได้ทันที “นี่ไม่ใช่เย่ฮวนเอ่อร์ที่กำลังดังอยู่ตอนนี้เหรอ เรื่องที่เราพูดมันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วยล่ะ!”เย่ฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “พวกเธอไม่ควรเอาความทุกข์ของคนอื่นมาล้อเล่น ความลำบากของคนอื่นไม่ใช่เรื่องที่ควรถูกเอามาขำ!”เธอเคยไปที่บ้านของเฉินจิ้น เป็นบ้านที่อบอุ่น แม่กับน้องสาวของเฉินจิ้นเป็นคนใจดีและอ่อนโยนแม้สภาพแวดล้อมจะมืดทึบและชื้นแฉะ เฉินจิ้นเพิ่งจะบรรลุนิติภาวะ คืนวันนั้นชายเมามายคนหนึ
ฮั่วซือหานพูดว่า ฉือหว่าน ตอบมา!ฉือหว่านถึงกับหัวเราะออกมาเขาคิดว่าเขาเป็นใครกัน? เจ้านายของเธอหรือไง? เธอจะต้องฟังเขาด้วยเหรอ?ฉือหว่านเมินเขาอีกครั้งเซียวอี้ที่นั่งขับอยู่หัวเราะ “หวานหว่าน แม้ว่าเธอกับประธานฮั่วจะหย่ากันแล้ว แต่ทำไมฉันรู้สึกว่าพวกเธอยังไม่ได้ตัดกันจริงๆ เลย ประธานฮั่วเขายังคิดอะไรกับเธออยู่ใช่ไหม?”ฉือหว่าน “ไม่รู้สิ”เซียวอี้ “ตอนอยู่ที่เคาน์เตอร์ฉันโอบเธอไว้ สายตาของประธานฮั่วแทบจะอยากหั่นแขนฉันทิ้ง ยัยหนู การสวมบทแฟนเธอนี่มันงานเสี่ยงสูงจริงๆ นะ”ฉือหว่านหันไปมองเซียวอี้ “งั้นพี่จะไม่เล่นบทนี้แล้วใช่ไหม ถ้าไม่ ฉันจะไปขอรุ่นพี่ใหญ่หรือรุ่นพี่รองแทน”“อย่าเลย! เพื่อเธอน่ะ พี่ยอม แม้จะลุยไฟก็ไม่หวั่น!”ทั้งสองคนพูดเล่นกันอย่างอารมณ์ดี ในที่สุดก็ถึงมหาวิทยาลัย C ฉือหว่านไปถึงหอพัก เย่ฮวนเอ่อร์ยังไม่กลับมาฉือหว่านก็เลยนั่งรอเธออยู่ที่นั่นที่จริงแล้ว สิ่งที่ฉือหว่านเดาก็ถูก ตอนนี้เย่ฮวนเอ่อร์กำลังไปหาเฉินจิ้นเธอมาถึงห้องเรียนของเฉินจิ้น ยังไม่ทันเรียกก็มีนักศึกษาชายสองคนรีบวิ่งเข้ามาทัก “คุณเย่คนสวย สวัสดีครับ!”เย่ฮวนเอ่อร์แปลกใจ “พวกคุณรู้จักฉันด้วย
ฉือเหว่ยเย่และหนีหงต่างก็พอใจมากกับเทพ C ว่าที่ลูกเขยคนนี้แต่สีหน้าของฉือถังกลับไม่สู้ดีเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเทพ C ทันทีปลายสายรับสายแล้วฉือถังก็ตื่นเต้นพูดออกไป “ฮัลโหล เทพ C!”แต่เสียงที่ได้ยินกลับเป็นเสียงผู้หญิงแบบหุ่นยนต์เย็นชา “ขออภัย หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้”หมายเลขใช้ไม่ได้!?หัวใจของฉือถังสะดุดวูบ เธอกดโทรอีกครั้งแต่ก็ยังเป็นเสียงเดิม “ขออภัย หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้”ฉือถังรีบเปิดวีแชท พิมพ์ข้อความส่งไปหาเทพ Cแต่ข้อความไม่สามารถส่งได้ขึ้นเป็นเครื่องหมายตกใจสีแดงเทพ C บล็อกเธอแล้วเบอร์กลายเป็นเบอร์ว่าง วีแชทโดนบล็อก ผู้ชายที่เมื่อวานยังพูดจาหวานหูกับเธอ วันนี้กลับหายตัวไปเหมือนไม่เคยมีตัวตนมาก่อนไม่สามารถติดต่อได้เลยเพล้งโทรศัพท์ในมือของฉือถังตกกระแทกพรมตัวเธอเองเหมือนลูกบอลที่ถูกปล่อยลมทรุดตัวลงนั่งกับพื้นทันที“ถังถัง เป็นอะไรไปลูก?”“ถังถัง ทำไมมานั่งบนพื้นล่ะ ลุกขึ้นเร็ว”ฉือเหว่ยเย่กับหนีหงรีบเข้ามาดึงเธอ ถึงได้พบว่าตัวของฉือถังเย็นเฉียบแขนขาก็ยังสั่นไม่หยุดฉือถังกำลังตัวสั่น…………ฉือหว่านกับเซียวอ
เทพ C เป็นผู้หญิง?คุณนายใหญ่ฉือกับฉือถังถึงกับชะงัก สีหน้าทั้งคู่เปลี่ยนทันที “คุณชายสามเซียว คุณพูดอะไรน่ะ? เทพ C จะเป็นผู้หญิงได้ยังไงเขากำลังคบกับฉันอยู่ เขาเป็นผู้ชายนะ!”เซียวอี้ยกคิ้วเล็กน้อย “ผมรู้จักกับเทพ C แถมยังสนิทกันด้วย ผมบอกว่าเธอเป็นผู้หญิง ก็แปลว่าเธอเป็นผู้หญิง”ฉือถังถึงกับยืนตัวแข็งไปเธอส่ายหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา “เป็นไปไม่ได้! คุณชายสามเซียว คุณต้องล้อฉันเล่นแน่ๆ!”คุณนายใหญ่ฉือก็ไม่ยอมเชื่อเช่นกัน “คุณชายสามเซียว แม้ว่าตอนนี้คุณจะเป็นแฟนของฉือหว่าน แต่ก็ไม่จำเป็นต้องล้อเล่นกันแบบนี้นี่?”สองคนนี้ไม่ยอมเชื่อเซียวอี้จึงได้แต่ยักไหล่ “เทพ C เป็นผู้หญิงจริงๆ คุณจะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่ หวานหว่าน เราไปกันเถอะ”“อืม”เซียวอี้พาฉือหว่านจากไปคุณนายใหญ่ฉือกับฉือถังยืนแข็งอยู่กับที่คุณนายใหญ่ฉือรีบจับแขนฉือถัง “ถังถัง ทำไมคุณชายสามเซียวถึงพูดว่าเทพ C เป็นผู้หญิงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”ตอนนั้นฉือเจียวเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วก็เดินออกมา หลี่หลันกับฉือเจียวรีบเข้ามาร่วมวง สีหน้าของทุกคนตึงเครียด “ฉือถังคนที่เธอกำลังคบอยู่คือเทพ C จริงๆ เหรอ แน่ใจใช่ไหมว่าไม่ผิดคน?” “ถัง
ฉือเจียวก็เรียกความมั่นใจกลับคืนมาได้อีกครั้ง เธอหันไปมองฉือหว่านด้วยแววตาท้าทาย จากนั้นก็เข้าไปในห้องลองเสื้อไม่นานฉือเจียวก็เดินออกมา หลี่หลันกับฉือถังต่างก็ชมเปาะ “เจียวเจียว สวยมากเลย”ฉือเจียวใส่เดรสลูกไม้ ก็ดูสวยไม่เบา แต่สีหน้าเธอกลับดูแปลกๆ เพราะรู้สึกว่าเอวรัดแน่นเกินไปตอนอยู่ในห้องลองเสื้อ เธอต้องกลั้นหายใจสุดตัว ถึงจะรูดซิปตรงเอวขึ้นมาได้ฉือเจียวหมุนตัวหนึ่งรอบตรงหน้าฮั่วซือหาน “ซือหาน ฉันสวยไหม?”ฮั่วซือหานมองฉือเจียว แต่ไม่ได้พูดอะไรหลี่หลันรีบชม “เจียวเจียวของเราสวยแน่อยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นจะได้เป็นนักเต้นบัลเลต์ตำแหน่งลีดเดอร์เหรอ สวยชนะพวกแม่บ้านไปหลายช่วงตัวเลย”คำพูดของหลี่หลันยังไม่ทันจบก็มีเสียง “ฉีก” ดังขึ้นเป็นเสียงผ้าขาดเท่านั้นแหละเดรสลูกไม้ของฉือเจียวขาดตรงช่วงเอวเลยทีเดียวหลี่หลัน “……”ฉือเจียว “อ๊าย!” ร้องเสียงหลงรีบยกมือขึ้นปิดตรงเอวทันทีชุดของเธอขาด!ทำไมเรื่องน่าอายแบบนี้ต้องมาเกิดขึ้นกับเธอด้วย?แถมยังอยู่ต่อหน้าฮั่วซือหานกับฉือหว่านอีกพนักงานขายพูดอย่างลำบากใจ “เดรสตัวนี้ไม่ใช่ไซส์ของคุณลูกค้านะคะ คุณลูกค้าควรใส่ไซส์ใหญ่กว่านี้”ที่
ฉือเจียวขอเดรสที่ฉือหว่านใส่อยู่จากฮั่วซือหานความทะเยอทะยานในการเอาชนะของผู้หญิงคนนี้มันร้ายกาจ เธอไม่ยอมแพ้ให้ฉือหว่าน ได้แต่มองเห็นฉือหว่านโดดเด่นกว่าไม่ได้เพราะแบบนั้น เธอถึงต้องได้เดรสตัวนี้ที่จริงก็ไม่ใช่ครั้งแรกแล้ว ตอนที่พวกเธอไปแช่น้ำพุร้อนกัน ฉือเจียวก็เคยแย่งเสื้อผ้ากับฉือหว่านมาแล้วฮั่วซือหานหันไปมองฉือหว่านในตอนนั้นเองเซียวอี้เอื้อมแขนมาโอบเอวบางของฉือหว่านไว้ เขายิ้มที่มุมปาก “ประธานฮั่ว ทุกอย่างต้องมีลำดับก่อนหลัง นี่คือกฎไม่ใช่เหรอครับ?”สายตาของฮั่วซือหานจ้องไปที่มือของเซียวอี้ เมื่อกี้แค่เห็นเซียวอี้โอบไหล่ฉือหว่านเขายังรู้สึกขัดตาตอนนี้ถึงขั้นโอบเอว ในดวงตาเย็นเฉียบของเขามีประกายเย็นชาปรากฏขึ้นฉือเจียวออดอ้อน “ซือหาน ตอนนี้คุณชายสามเซียวกลายเป็นแฟนของฉือหว่านแล้ว ฉือหว่านเลยได้ใจไปใหญ่ แต่คุณคือแฟนของฉันนะ คุณจะปล่อยให้ฉันแพ้ฉือหว่านไม่ได้หรอกใช่ไหม?”ฮั่วซือหานขบเม้มริมฝีปาก จากนั้นก็หันไปมองเซียวอี้ “คุณชายสามเซียว กฎของโลกนี้ล้วนถูกมนุษย์เขียนขึ้น ใครมีอำนาจมากกว่าก็มีสิทธิ์เขียนกฎ”เซียวอี้ “งั้นประธานฮั่วหมายความว่า?”ฮั่วซือหานหันไปมองฉือหว่าน “ฉือ
ฉือเจียว ฉือถัง และหลี่หลันก็รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าด้วยเช่นกันฉือหว่านหันไปมองฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว ตอนนี้คุณเชื่อฉันแล้วใช่ไหม?”ในดวงตาใสกระจ่างของเธอเปล่งประกายแววเฉลียวฉลาดตอนนี้เธอยังถูกเซียวอี้โอบอยู่ในอ้อมแขนสีหน้าหล่อเหลาของฮั่วซือหานมืดดำเหมือนจะมีน้ำหยดออกมาผู้หญิงคนนี้มันนางมารชัดๆถึงขนาดทำให้คุณชายสามเซียวหลงจนหัวปักหัวปำ เธอมันร้ายจริงๆ!“หวานหว่าน ฉันพาเธอมาเลือกเสื้อผ้านะ ดูสิ มีชุดไหนที่เธอชอบบ้าง?”พนักงานขายรีบยื่นเดรสลูกไม้ตัวนั้นให้ “ชุดนี้เหมาะกับคุณลูกค้ามากเลยค่ะ”ฉือหว่านพยักหน้า “ฉันอยากลองดู”“ไปลองสิ”ฉือหว่านถือเดรสลูกไม้เดินเข้าไปในห้องลองชุดฉือเจียวรู้สึกว่าความอารมณ์ดีของวันนี้พังพินาศหมด เธอยื่นมือไปดึงแขนฮั่วซือหาน “ซือหาน คุณดูสิฉันบอกแล้วว่าฉือหว่านไม่น่าไว้ใจ เธอกล้าถึงขนาดไปคบกับคุณชายสามเซียว แถมคุณชายสามยังดูเหมือนจะหลงเธอมากด้วย คงโดนเธอทำให้เคลิ้มไปแล้วแน่ๆ!”ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปาก ไม่พูดอะไรในตอนนั้นเอง เซียวอี้เดินเข้ามา “ประธานฮั่ว ยังไงคุณก็เป็นอดีตสามีของหวานหว่าน ช่วงที่ผ่านมา ขอบคุณที่ดูแลเธอนะครับ แต่นับจากนี้ไปไม่ต้องลำ