LOGINShare
บทที่ 20
Related chapters
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 21
นัดเดท?บรรยากาศรอบตัวฮั่วซือหานเย็นลงในทันที เขายกมือขึ้นปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตอย่างแรงติ๊ง ติ๊ง ติ๊งซูเสี่ยวฝูส่งข้อความมาหลายข้อความ พร้อมกับข้อความเสียงที่เปิดเล่นอัตโนมัติ เสียงเหล่านั้นชัดเจนจนสะท้อนก้องไปทั่วห้อง"หวานหว่าน เธอดูผู้ชายคนนี้สิ กล้ามท้องแปดแพ็ก ชอบยกน้ำหนัก เธอชอบไหม? ต่อไปเธอสามารถนอนหนุนกล้ามท้องเขาได้เลย""แล้วคนนี้ล่ะ? เด็กหนุ่มขี้อายที่ว่านอนสอนง่าย ดูแล้วน่าจะสนุกมากเลยนะ""หรือคนนี้? หนุ่มแว่นทองนักธุรกิจสุดคูล สุภาพบุรุษเยือกเย็น เธออยากให้เขาคุกเข่าร้องเพลงโอ้ใจเอ๋ยให้เธอฟังไหม?""หวานหว่าน พวกเขาเป็นฮาเร็มของเธอ เลือกได้ตามสบายเลย"ฮั่วซือหาน : "..."เขาเม้มริมฝีปากบางจนเป็นเส้นโค้งเย็นเยือก เขาไม่เคยรู้เลยว่าฉือหว่านมี "ฮาเร็มหนุ่มหล่อ" ของตัวเองในตอนนั้น ฉือหว่านหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาตอบข้อความเสียง "โอเค เดี๋ยวฉันไป"เธอหมุนตัวกลับมาและพบว่าฮั่วซือหานกำลังยืนอยู่ตรงนั้นฉือหว่านส่งกระดาษในมือให้เขา "ประธานฮั่ว นี่คือสูตรยาอาหารบำรุงสำหรับคุณย่า วันอังคาร พฤหัส และเสาร์ ให้ต้มด้วยไฟแรงหนึ่งชั่วโมง แล้วให้คุณย่าทานตอนยังร้อนๆ"ฮั่วซือหานมองกระด
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 22
ฮั่วซือหานชะงักไปชั่วครู่ในตอนนี้ ฉือหว่านนอนอยู่ใต้ร่างเขา ผมดำยาวของเธอสยายอยู่บนผ้าปูที่นอนสีแดงสด ซึ่งคุณนายใหญ่จัดเตรียมไว้สำหรับห้องแต่งงานโดยเฉพาะ สีแดงทำให้ผิวขาวเนียนของเธอดูโดดเด่นและเปล่งประกายหากเธอนอนในสภาพนี้ใต้ร่างของผู้ชายคนอื่น…ฮั่วซือหานกำหมัดแน่น เขาต้องการอธิบายว่าเมื่อคืนเขาเพียงแค่ส่งยาให้เธอ ไม่ได้ส่งผู้ชาย แต่เมื่อคำพูดถึงปาก กลับไม่สามารถพูดออกมาได้ฉือหว่านมองเขาอย่างเย็นชา "ออกไป"เธอสั่งให้เขาออกไปฮั่วซือหานยังคงนิ่งไม่ขยับฉือหว่านเริ่มดิ้นรน ทุกครั้งที่เธอนึกถึงภาพที่เขาพาฉือเจียวไปที่วิลล่าซีย่วนเมื่อคืน เธอก็ไม่อยากมีการสัมผัสใดๆ กับเขาอีก"ฮั่วซือหาน ออกไป! คุณเพิ่งนอนกับฉือเจียวมา คุณล้างตัวแล้วหรือยัง?"ฮั่วซือหาน : "..."เขากดข้อมือทั้งสองข้างของฉือหว่านลงกับเตียง พร้อมออกคำสั่งเสียงเย็น "ฉือหว่าน อย่าขยับ!"แต่ฉือหว่านไม่มีทางฟังเขา เธอดิ้นรนยิ่งกว่าเดิมในตอนนี้ ร่างกายที่อ่อนนุ่มของเธอคล้ายกับงูน้ำเล็กๆ ที่ดิ้นอยู่ใต้ร่างเขา การเสียดสีระหว่างร่างกายของเธอกับเขาผ่านผ้าเนื้อบางสร้างความรู้สึกที่ชวนให้อึดอัดฮั่วซือหานนึกถึงภาพเมื่อค
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 23
ฮั่วซือหานนวดขมับเบาๆ เขาเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิทลู่หนานเฉิงกลับมาแล้วตระกูลฮั่วและตระกูลลู่ถือเป็นตระกูลมหาเศรษฐีระดับสูงในไห่เฉิง ทั้งสองตระกูลเป็นมิตรต่อกันมานาน ฮั่วซือหานกับลู่หนานเฉิงจึงเป็นเพื่อนสนิทที่เติบโตมาด้วยกันวันนี้ลู่หนานเฉิงกลับมาจากต่างประเทศ และตอนนี้ฉือเจียว กู้เป่ยเฉิน และฮั่วเสวียนกำลังอยู่ที่บาร์ 1996เสียงร่าเริงของฮั่วเสวียนดังมาจากสายด้วย "พี่ซือหานรีบมาสิ"ฮั่วเสวียนแอบชอบลู่หนานเฉิง ความฝันของเธอคือการได้แต่งงานกับเขา แต่ลู่หนานเฉิงเป็นคนที่มีมาตรฐานสูงมาก และแทบไม่มีผู้หญิงคนไหนที่สามารถดึงดูดสายตาเขาได้ฮั่วซือหาน "ฉันกำลังจะไปเดี๋ยวนี้"ฮั่วซือหานลุกขึ้นยืน ในความเป็นจริง ฉือหว่านจะออกไปหาผู้ชายเล่นหรือไม่ มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาแต่ทำไมเขาถึงโกรธ?เด็กผู้หญิงจากบ้านนอกคนหนึ่ง ที่นอกจากจะวิ่งหาผู้ชายเล่นสนุก ก็ไม่มีเรื่องอะไรที่สำคัญในชีวิต เธอช่างผิวเผินสิ้นดีเธอเทียบกับฉือเจียวไม่ได้เลยเธอจะเล่นอะไรก็เล่นไป ตามสบาย...กลางคืนรถเฟอร์รารีคันหรูวิ่งฉิวไปบนถนน "ฟู่!" เสียงลมพัดผ่าน ตัวรถดูโดดเด่นจนสะดุดตาซูเส
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 24
เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ดังขึ้นลู่หนานเฉิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เป็นสายจากฮั่วซือหานเขาคาดว่าน่าจะโทรมาชวนให้ไปที่บาร์ 1996ลู่หนานเฉิงเลี้ยวรถกลับทันที ในเมื่อไห่เฉิงคือถิ่นของฮั่วซือหาน การหาข้อมูลเจ้าของเฟอร์รารีคันนั้นไม่ใช่เรื่องยาก แค่ขอให้ซือหานช่วยตรวจสอบอีกด้านหนึ่งฉือหว่านขับเฟอร์รารีเข้าสู่ซอยแคบ ซูเสี่ยวฝูตะโกนด้วยความดีใจ "หวานหว่าน เธอสลัดเขาหลุดแล้ว!"แต่ยังไม่ทันที่คำพูดจะจบลง ก็เกิดเสียง "ปัง!"เฟอร์รารีชนเข้ากับกำแพงฉือหว่านตัวอ่อนแรงจนแทบยืนไม่อยู่ เธอไม่ได้แข่งรถมา 3 ปีแล้ว วันนี้กลับมาเจอคู่แข่งที่ร้ายกาจทำให้เธอต้องเร่งเครื่องจนหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะทั้งฉือหว่านและซูเสี่ยวฝูลงจากรถมา พบว่า กันชนหน้าของเฟอร์รารียุบเข้าไปอย่างเห็นได้ชัดซูเสี่ยวฝู "หวานหว่าน เราจะทำยังไงดี?"ฉือหว่านสูดลมหายใจลึกเพื่อสงบสติอารมณ์ "ไม่เป็นไร ฉันจะโทรหาเลขาของฮั่วซือหานให้เขามาจัดการเรื่องนี้"เธอกดโทรศัพท์และโทรหา เลขาจ้าว ทันที...บาร์ 1996ลู่หนานเฉิงเดินเข้ามาและนั่งในโซนวีไอพีที่หรูหราฮั่วซือหานนั่งอยู่ในตำแหน่งหลักของโซฟา และลู่หนานเฉิงนั่งลงข้างเขา ชา
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 25
ฮั่วซือหานก้มลงมองภาพถ่ายทะเบียนรถในโทรศัพท์ ดวงตาคมเย็นของเขาหรี่ลงอย่างรวดเร็วเฟอร์รารีคันนี้เขาคุ้นเคยมากเขาเงยหน้ามองลู่หนานเฉิง "ผู้หญิงคนนั้นขับรถคันนี้เหรอ?"ลู่หนานเฉิงพยักหน้า "ใช่ เธอยังขับรถหนีฉันไปได้อีก เธอเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจจริงๆ"ฮั่วซือหานจำได้อย่างชัดเจน เฟอร์รารีคันนี้เป็นของที่เขาให้ฉือหว่านนอกจากเช็คจำนวนมหาศาล เขายังให้รถและบ้านกับเธออีกหลายอย่าง ตอนนั้น เลขาจ้าว รายงานว่าเธอเลือกเฟอร์รารีคันนี้ ซึ่งเขาก็ยังแปลกใจว่าเธอขับรถสปอร์ตได้เหรอ?เขารู้ดีว่าฝีมือการขับรถของลู่หนานเฉิงนั้นยอดเยี่ยม เพราะเขาเองก็เคยแข่งรถกับลู่หนานเฉิงบ้างบางครั้ง แต่ฉือหว่านที่มาจากชนบท สามารถขับรถเฟอร์รารีจนหนีลู่หนานเฉิงไปได้?ในตอนนั้น เลขาจ้าวเดินเข้ามาหาเขา "ท่านประธาน"ฮั่วซือหานลุกขึ้นยืน "ฉันออกไปข้างนอกสักครู่"เขาเดินออกจากโซนวีไอพีไปยังมุมมืดของบาร์ เลขาจ้าวตามมารายงานเสียงเบา "ท่านประธาน เมื่อครู่คุณนายโทรมา บอกว่าเธอขับเฟอร์รารีออกไปเล่นตอนกลางคืน และดูเหมือนจะไปแข่งรถกับใครบางคน รถชนเข้ากับกำแพง ด้านหน้ารถพังยับเยิน"ฮั่วซือหานสีหน้าไม่ชัดเจน "เธอบาดเจ็บหรือเปล่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 26
ในบาร์ 1996 ทุกสายตาถูกดึงดูดไปยังฉือเจียวแสงไฟหลากสีสาดส่องให้ใบหน้าของเธอยิ่งเปล่งประกาย ฉือเจียวเต้นด้วยความมั่นใจและสง่างาม เธอหมุนตัวอย่างงดงามไปหยุดตรงหน้าฮั่วซือหาน ก่อนจะยื่นมือดึงเขาขึ้นมาฮั่วซือหาน ที่สูงโปร่งและสมส่วนยืนขึ้น ฉือเจียวใช้ร่างกายอ่อนนุ่มของเธอแนบชิดกับเขา และเริ่มเต้นร้อนแรงแบบแนบชิดการผสมผสานระหว่างชายหนุ่มรูปงามและหญิงสาวที่งดงามดั่งดอกไม้ พร้อมกับการเต้นที่เย้ายวนใจ ดึงดูดทุกสายตาในบาร์ บรรยากาศถูกผลักดันให้พุ่งถึงจุดสูงสุดในตอนนั้นเองฉือหว่านและซูเสี่ยวฝูเดินเข้ามาในบาร์ฉือหว่านเห็นภาพของ ฮั่วซือหานและฉือเจียวอยู่กลางแสงไฟที่เปล่งประกาย พวกเขายืนเด่นเป็นจุดสนใจ ฉือเจียวแนบชิดเต้นร้อนแรงกับเขา ขณะที่เขาก้มมองเธอด้วยสายตาที่ดูอ่อนโยนซูเสี่ยวฝูพ่นลมด้วยความไม่พอใจ "ดูสิ! อีผู้หญิงหน้าไม่อาย เต้นแนบชิดกับสามีคนอื่นแบบนี้ ไม่รู้จักอายบ้างเลย!"ฉือหว่านยิ้มจางๆ "พวกเขาเป็นคู่รักในฝันของวงสังคม จะไปสนใจทำไม ปล่อยพวกเขาไปเถอะ"ทั้งสองเดินไปยังโต๊ะส่วนตัวของพวกเธอซูเสี่ยวฝูยังไม่ยอมจบ "หวานหว่าน ฉันจำได้ว่าเธอก็เคยเรียนเต้นใช่ไหม?"ฉือหว่านเคยเร
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 27
ลู่หนานเฉิงจำฉือหว่านได้ทันทีฉือเจียวตกตะลึง เธอไม่คาดคิดว่าจะเห็นฉือหว่านอยู่บนฟลอร์เต้นรำ ฉือหว่านเต้นอย่างมีเสน่ห์ เธอขยับร่างกายที่อ่อนช้อยตามจังหวะเพลง เส้นโค้งของร่างกายเผยให้เห็นรูปร่างที่สมบูรณ์แบบสะโพกของเธอขยับไหวเหมือนนักเต้นไอดอลเกาหลีในฐานะนักเต้น ฉือเจียวต้องยอมรับว่า ฉือหว่านเต้นดีกว่าเธอดูมีเสน่ห์กว่าและที่สำคัญ เย้ายวนกว่าบรรยากาศในบาร์เปลี่ยนไปทันทีเสียงผิวปากและเสียงตะโกนดังขึ้นรอบๆ ผู้ชายหลายคนจ้องมองฉือหว่านด้วยความหลงใหลสายตาของพวกเขาบ่งบอกทุกอย่างฉือเจียวกัดฟันแน่น"ผู้หญิงบ้านนอกแบบนี้ยังเต้นได้ขนาดนี้?"เธอซึ่งเป็นผู้นำนักเต้นบัลเลต์ แต่ตอนนี้กลับถูกฉือหว่านขโมยซีนไปต่อหน้าต่อตาฉือหว่าน ทำไมมีเธอทุกที่?ในตอนนั้น ฮั่วซือหานปล่อยมือจากเอวของฉือเจียว เขาก้าวไปข้างหน้าเล็กน้อย สายตาจับจ้องบนตัวฉือหว่าน จนเสียนานก็ยังไม่ละสายตาเขากำลังจ้องฉือหว่านฉือเจียวโกรธจัด เธอแทบกัดฟันจนหักกู้เป่ยเฉินและกลุ่มเพื่อนต่างลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ พวกเขาจำได้ทันทีว่า ผู้หญิงที่สะกดทุกสายตาบนฟลอร์เต้นรำไม่ใช่ใครอื่น นอกจากฉือหว่านกู้เป่ยเฉินตะลึง "ฉือ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 28
ฉือหว่านเลือกที่จะเมินเฉย "ไม่รู้จัก"คำว่า "ไม่รู้จัก" สามคำนี้เพิ่งหลุดออกมา ฮั่วซือหานยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย เป็นการเย้ยหยันเธอโดยไร้คำพูดฉือหว่านไม่รู้จักลู่หนานเฉิง แต่ซูเสี่ยวฝูรู้จัก เห็นทีว่าจะได้ดูเรื่องสนุกแล้ว ลู่หนานเฉิงเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของฮั่วซือหานซูเสี่ยวฝูหัวเราะแล้วพูดว่า "คุณลู่ ดื่มเหล้าคงไม่ไหวหรอก ฉือหว่านของฉันต้องกลับบ้านแล้ว"ลู่หนานเฉิงรีบหยิบกุญแจรถของตัวเองขึ้นมา "งั้นฉันขับรถไปส่งพวกเธอเอง"ลู่หนานเฉิงเดินตามฉือหว่านและซูเสี่ยวฝูไปเมื่อทั้งสามคนเดินออกไป กู้เป่ยเฉินกับกลุ่มคุณผู้ชายเหล่านี้ก็เริ่มพูดกันเสียงดัง "นี่มันเกิดอะไรขึ้น คุณชายลู่ชอบฉือหว่านเหรอ?"กู้เป่ยเฉินพูดขึ้น "แต่ฉือหว่านยังไม่ได้หย่ากับพี่รองของฉันนี่นา หรือว่าพี่รองของฉันจะต้องโดนเมียตัวเองกับเพื่อนรักสวมเขาให้?"พอกู้เป่ยเฉินพูดจบ ฮั่วซือหานที่หลุบเปลือกตาคมคายขึ้นเล็กน้อย สายตาอันแหลมคมพุ่งไปหาเขากู้เป่ยเฉินรีบปิดปากเงียบทันทีฮั่วซือหานหยิบกุญแจรถของตัวเองขึ้นมา "พวกนายเล่นกันไปตามสบาย ฉันขอตัวก่อน"ฮั่วเสวียนดึงแขนเสื้อของฉือเจียวด้วยความหมดหนทาง "พี่สะใภ้เจียวเจียว ทำไ
Latest chapter
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 354
หลี่หลันนึกขึ้นได้ “ฉันพอจะจำได้ องค์กรถงเหรินถังน่าจะเข้าตลาดหลักทรัพย์ต่างประเทศวันที่ 11 เมษายน เลยถูกเรียกกันว่า ‘ตำนาน 411’”ฉือถังพยักหน้า “ใช่เลย”ฉือเจียวมองยาที่อยู่ในมือตัวเอง “ถ้าเป็นแบบนั้น ผู้ก่อตั้งองค์กรนี้ก็ต้องเป็นอัจฉริยะระดับตำนานเลยน่ะสิ ซือหาน คุณรู้จักเขาไหม?”ความจริงตอนนี้ฉือเจียวยังโกรธอยู่เต็มอก แต่เธอไม่กล้าระเบิดใส่ฮั่วซือหานอีกแล้ว ตรงกันข้าม เธอกลับยิ่งพยายามยึดเขาไว้ให้แน่น ทั้งหมดนี้ เธอเลือกจะระบายที่ฉือหว่านแทนฮั่วซือหานคิดอยู่สักพัก “เคยเจอกันครั้งหนึ่ง”ฮั่วซือหานเคยเจอกับผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังจริงๆ ตอนนั้นคือเมื่อหกปีก่อน ที่ลอสแอนเจลิส ประเทศสหรัฐอเมริกาในตอนนั้น เขาเป็นเจ้าพ่อวงการธุรกิจแล้ว และได้รับเชิญให้เข้าร่วมงานประชุมของแวดวงธุรกิจที่วอลสตรีท คืนนั้น เป็นคืนที่ผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังพาแบรนด์เข้าสู่ตลาดหุ้น เขาได้ยินเสียงเคาะระฆังตอนเที่ยงคืนที่เธอเป็นคนตีคนข้างๆ บอกกับเขาว่า ผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังคนนั้น อายุเพียงแค่ 16 ปีเท่านั้นเขาเองก็เคยเปิดบริษัทแรกในวัย 16 ปีเหมือนกันเธอเองก็พาองค์กรเข้าตลาดหุ้นตอนอายุ 16 เช่นก
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 353
"เดี๋ยวก่อน!" ฉือหว่านพูดแทรกขึ้นมากลางคัน ตัดบทคำด่าของฉือเจียวทันที "ฉือเจียว เธอเข้าใจผิดแล้ว เมื่อคืนฉันไม่ได้ยั่วยวนประธานฮั่วเลยนะ ตรงกันข้าม ฉันปฏิเสธเขาสุดชีวิต แต่ประธานฮั่วกลับใช้จังหวะที่ฉันกำลังเป็นไข้ตัวร้อน อ่อนแรงบังคับฉัน!"อะไรนะ?ฮั่วซือหานใช้กำลัง?ฉือเจียวไม่เชื่อสุดหัวใจ ฮั่วซือหานเป็นใคร เขามีสาวสวยอยู่รอบตัว ไม่เคยขาดผู้หญิงเลยสักวันแถมเธอเองก็เคยเสนอตัวให้เขาหลายครั้ง แต่เขากลับปฏิเสธโดยอ้างว่าไม่มีอารมณ์หรือไม่ก็งานยุ่งเขาจะเคร่งขนาดไหนก็เคร่งได้ขนาดนั้นแต่กลับมาใช้กำลังกับฉือหว่านตอนเธอป่วย?ฉือเจียวไม่เชื่อ "ไม่มีทาง! เธอพูดมั่ว!"ฉือหว่านหันไปมองฮั่วซือหาน "ประธานฮั่ว ตอนนี้คุณก็อยู่ตรงนี้ ช่วยบอกฉือเจียวหน่อย ฉันพูดมั่วจริงรึเปล่า?"ฮั่วซือหานมองฉือหว่านแวบหนึ่ง ก่อนจะเผยอริมฝีปากบางเอ่ยขึ้น "เธอพูดเรื่องจริงทั้งหมด"ฉือเจียว "......" เธอแทบจะพังทลายลงตรงนั้นเห็นสีหน้าของฉือเจียวเหมือนกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ฉือหว่านหัวเราะเย็นเยียบ "ฉือเจียว ตอนเธอไปเป็นมือที่สามของคนอื่น เธอเคยคิดบ้างไหมว่าจะมีวันโดนคนอื่นมาเป็นมือที่สามแทน? บอกไว้เลยนะ ประธาน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 352
”เป่ยเฉิน นายมองฉันด้วยสายตาแบบนี้ทำไม นายกำลังสงสัยฉันเหรอ สงสัยว่าฉันอยากระเบิดตายไปพร้อมกับนาย?”“เป่ยเฉิน ฉันน่ะเป็นซ้อเจียวเจียวของนายนะ นายมาสงสัยฉันแบบนี้ ฉันเสียใจมากเลยนะ ฉันว่า... นายเปลี่ยนไปจริงๆ”“นายบอกมาสิ ทำไมถึงไม่กลับมาให้ทันตามเวลาที่กำหนด แล้วตอนอยู่บนเรือยอชต์ นายไม่ได้ลงมือกับฉือหว่านใช่ไหม?”ฉือเจียวฉลาดมาก เธอเล่นบทอารมณ์เต็มที่ แถมยังชิงโจมตีกู้เป่ยเฉินก่อนเสียอีกกู้เป่ยเฉินบนเรือยอชต์ไม่ได้ลงมือกับฉือหว่านจริงๆ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาอ่อนลงเล็กน้อย “ซ้อเจียวเจียว ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น”“เป่ยเฉิน พวกเราต้องเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ห้ามให้ฉือหว่านมาทำลายความสัมพันธ์ของเราเด็ดขาด”…………ฉือหว่านเริ่มเก็บกระเป๋า เตรียมจะบินกลับไห่เฉิงเก็บของเสร็จ เธอเดินออกไปหารุ่นพี่หญิง แต่ในระหว่างเดินผ่านระเบียง เธอก็เห็นฉือเจียวฉือเจียวรอเธออยู่ตลอดฉือหว่านไม่ได้แปลกใจอะไร เดินตรงเข้าไปฉือเจียวยิ้ม “ฉือหว่าน เธอกลับมาอย่างปลอดภัยก็ดีแล้ว ฉันเป็นห่วงเธอมากเลยนะ”ฉือหว่านยกยิ้มนิดๆ “ฉือเจียว คนที่ลงมือคือเธอใช่ไหม?”“ฉันไม่เข้าใจว่าเธอกำลังพูดเรื่องอะไร ฉือหว่าน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 351
ฉือหว่านกับกู้เป่ยเฉินกำลังรอฮั่วซือหานอยู่ คนของฮั่วซือหานมาถึงแล้ว ล้อมหมู่บ้านนี้ไว้หมด ทำให้พวกเขาออกไปได้อย่างปลอดภัยแต่รอแล้วรออีก ฮั่วซือหานก็ยังไม่มา ไม่รู้เขาหายไปทำอะไร“พี่รองฉันทำไมยังไม่มาอีกล่ะ?”ในตอนนั้นเอง ร่างสูงสง่างามของฮั่วซือหานก็ปรากฏขึ้น เขามาแล้ว“พี่รอง หายไปไหนมานานเลย?” กู้เป่ยเฉินถามอย่างสงสัยฮั่วซือหานไม่ตอบ เขาใช้กระดาษทิชชู่เช็ดมือฉือหว่านสังเกตเห็นเลือดที่มือของเขาเลขาจ้าวเดินเข้ามา “ประธานครับ เรากลับกันได้แล้วครับ”ฮั่วซือหานพยักหน้า พวกเขาทั้งหมดขึ้นเรือยอชต์ ออกจากที่นั่น“พี่ซือหาน ฮือๆ~”ฉือหว่านได้ยินเสียงร้องไห้ เธอหันกลับไป เห็นหลิวชุนฮวาหลิวชุนฮวาร้องไห้ วิ่งเข้ามาหา ยืนอยู่ริมฝั่งอย่างอาลัยอาวรณ์“ประธานฮั่ว คุณทำร้ายจิตใจเด็กผู้หญิงเขาหรือเปล่า? ฉันดูแล้ว เด็กคนนั้นน่ะ รู้สึกกับคุณจริงๆ”ฮั่วซือหานปรายตามองฉือหว่านเย็นๆ “งั้นความรู้สึกจริงจังนั่นเอาไปให้เธอแล้วกัน เธออยากได้ไหมล่ะ?”ฉือหว่าน “……”…………ทุกคนกลับมาที่เวยไห่ โจวจิ่นกับรุ่นพี่คนอื่นๆ ก็มากันพร้อมหน้า โจวจิ่นมองฉือหว่าน “รุ่นน้องฉือ เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม? อยู่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 350
ฮั่วซือหานมองผู้หญิงในอ้อมแขน ดวงตายาวรีหรี่ลงเล็กน้อยอย่างเจ้าเล่ห์ “น้องสาวในใจก็ถือว่าเป็นน้องสาวไม่ได้เหรอ?”หน้าด้านที่สุด!ฉือหว่านยกเท้าถีบเขาทันทีฮั่วซือหานพลิกตัวกลับ กดเธอลงบนเตียงอีกครั้ง “จะลองอีกรอบไหมล่ะ?”ฉือหว่านมองเห็นแววตาที่มีประกายไฟของเขา ไม่ใช่แค่ล้อเล่น เขาเอาจริง!ผู้ชายคนนี้ แข็งแรงเกินมนุษย์!“ฉือหว่าน เราเหมือนจะยังไม่เคยทำกันตอนเช้าเลยนะ”ใบหน้าขาวใสขนาดพอดีฝ่ามือของฉือหว่านแดงก่ำขึ้นทันที โรคจิต!เธอออกแรงผลักเขา แล้วรีบลุกลงจากเตียงฮั่วซือหานยกมุมปากขึ้น ยิ้มออกมาอย่างพอใจ…ฮั่วซือหานกับฉือหว่านไปดูอาการของกู้เป่ยเฉิน ฉือหว่านตรวจดูแผลที่ขาของเขา อาการดีขึ้นมากแล้วคืนที่ยากที่สุด พวกเขาผ่านมันมาได้“คุณชายกู้ ขาของคุณปลอดภัยแล้ว” ฉือหว่านพูดอย่างมั่นใจกู้เป่ยเฉินมองเธอ “ฉือหว่าน อย่าคิดว่าฉันจะขอบคุณเธอ”“แค่คำขอบคุณจากนาย ฉันคงไม่เป็นอมตะหรอกมั้ง?”“…”กู้เป่ยเฉินถึงกับพูดไม่ออกฮั่วซือหานยืนดูอยู่ด้านข้าง แม้ว่ากู้เป่ยเฉินกับฉือหว่านจะยังปะทะคารมกันอยู่เหมือนเดิม แต่เขาก็สังเกตได้ว่าท่าทีของกู้เป่ยเฉินเริ่มจะเปลี่ยนไปแล้ว“พี่รอง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 349
พวกเขาหย่ากันไปแล้วแต่ฮั่วซือหานไม่เคยลืม “เธอเป็นไข้ ฉันก็แค่ช่วยให้ร่างกายเธออบอุ่นขึ้นเท่านั้น”ฉือหว่านกัดฟัน “…แค่ให้ความอบอุ่น ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้ คุณเคยทำแบบนี้ให้ผู้หญิงคนอื่นด้วยไหม?”“ผู้หญิงคนอื่นไม่เหมือนเธอ” ฮั่วซือหานมองเธอตรงๆ “ไม่มีใครกล้าปลดกระดุมเสื้อฉันแล้วล้วงเข้ามาเองแบบเธอหรอก เธอเป็นฝ่ายเริ่มก่อน”ฉือหว่านก้มมองเสื้อของเขา กระดุมหายไปหนึ่งเม็ดจริงๆ ฝีมือเธอแน่นอนเธอยกมือผลักเขา “ถอยไป!”ฮั่วซือหานจับมือเธอไว้ทั้งสองข้าง กดลงบนที่นอน แล้วโน้มตัวจูบลงบนใบหน้าเธออย่างรวดเร็วเขายังไม่อยากหยุดฉือหว่านดิ้นสุดแรง “ฮั่วซือหาน! เราหย่ากันแล้วนะ! ถ้าคุณต้องการแบบนี้ ก็ไปหาฉือเจียวสิ! ผู้ชายที่ยุ่งกับผู้หญิงสองคนขึ้นไปพร้อมกันอย่างคุณ น่าจะตรวจสุขภาพเป็นประจำไว้บ้างนะ! เดี๋ยวจะติดโรค!”ฮั่วซือหานหลุดหัวเราะอย่างไม่เชื่อหู เธอยังคงปากกล้าเหมือนเดิมเขาบีบแก้มเธอเบาๆ แล้วพูดชัดเจน “ฉันไม่เคยแตะต้องฉือเจียว”อะไรนะ?เขาไม่เคยแตะต้องฉือเจียวเลยงั้นเหรอ?ฉือหว่านถึงกับนิ่งไปพวกเขาคบกันมาตั้งนาน ทำไมถึงไม่เคยแตะต้องฉือเจียวเลยก่อนที่เธอจะคิดต่อได้ ฮั่วซือหาน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 348
ฮั่วซือหานรู้สึกได้ถึงมือเล็กๆ ของฉือหว่านที่เลื่อนไปบนตัวเขา เธอร้อนรุ่มและใจร้อนเกินไป ขณะที่ดึงกระดุมเสื้อเขาจนกระเด็นหลุดไปเม็ดหนึ่งลูกกระเดือกของเขาขยับขึ้นลง เขารีบจับมือเธอไว้เบาๆ “ฉือหว่าน ช้าหน่อย ที่นี่ไม่มีเสื้อผ้าสำรองนะ”ถ้าเสื้อผ้าของเขาขาดขึ้นมา เขาจะไม่มีเปลี่ยนนะแต่ฉือหว่านกลับไม่ฟัง เธอเพียงต้องการความอบอุ่นมากกว่านี้ มือเล็กๆ ถูกดึงออกไปได้ก็รีบซุกหน้าลงตรงซอกคอเขา “ไม่เอา…หนาว…”เสียงของเธอออดอ้อนอ่อนแรง ปนน้ำเสียงเจ็บไข้คล้ายเด็กน้อยกำลังอ้อนขอแน่นอนว่า ฮั่วซือหานรู้ดีว่าต่อให้เธอไม่ป่วย เธอก็ออดอ้อนเก่งอยู่แล้ว โดยเฉพาะเวลาที่พวกเขาอยู่กันสองต่อสองบนเตียงเธอเหมือนปีศาจน้อยตัวหนึ่งแค่หลังหย่ากัน ก็ไม่ได้ลิ้มลองอีกเลยฮั่วซือหานพยายามกลั้นใจ แต่สุดท้ายเขาก็อดไม่ไหว มือของเขาลูบไปที่กระดุมเสื้อของเธอ ราวกับตั้งใจจะช่วยเธอระบายความร้อนในกายทุกอย่างเริ่มวุ่นวายขึ้นมาเล็กน้อย เขาพลิกตัวทาบลงเหนือเธอ ทั้งสองสลับกันถอดผ้าเสื้อเชิ้ตของเขาถูกดึงออกไปครึ่งตัว กล้ามไหล่และแผ่นหลังแน่นตึงเผยออกชัด ฝ่ามือเย็นเฉียบของฉือหว่านสัมผัสกับร่างกายของเขาร่างของฮั่วซื
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 347
ฮั่วซือหานหันไปมองกู้เป่ยเฉิน “นายพักผ่อนให้ดี เรื่องอื่นไว้ค่อยคุยพรุ่งนี้”คืนนี้ฉือหว่านกับกู้เป่ยเฉินต้องการพักฟื้นก่อน เรื่องการกลับออกจากหมู่บ้านค่อยคิดพรุ่งนี้อีกทีกู้เป่ยเฉินได้พี่รองอยู่ข้างๆ ก็รู้สึกอุ่นใจทันที เขาพยักหน้า “ได้ครับ”ฮั่วซือหานอุ้มฉือหว่านออกมาจากกระท่อม หลิวชุนฮวาที่ยืนรออยู่ข้างนอกก็รีบเข้ามา “พี่ซือหาน น้องสาวพี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”“เธอเป็นไข้สูงครับ น้องชุนฮวา รบกวนช่วยจัดหาห้องพักให้เราได้ไหม?”พอได้เห็นใบหน้าหล่อเหลาสมบูรณ์แบบของฮั่วซือหานเข้าเต็มตา สาวบ้าหน้าตาอย่างหลิวชุนฮวาจะปฏิเสธได้อย่างไร? เธอรีบใช้อำนาจลูกสาวผู้ใหญ่บ้าน จัดหาห้องพักสะอาดเรียบร้อยให้เขาทันทีฮั่วซือหานอุ้มฉือหว่านไปวางลงบนเตียง ร่างกายเธอเย็นเฉียบ หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น เส้นผมปอยหน้าม้าเปียกชื้นแนบอยู่กับหน้าผากขาวเนียนจนดูน่าสงสารจับใจเขาเอื้อมมือไปเกลี่ยผมออกจากหน้าผากของเธอเบาๆ“พี่ซือหาน” ขณะนั้นเอง เสียงหลิวชุนฮวาก็ดังขึ้นฮั่วซือหานถึงเพิ่งนึกได้ว่ายังมีเธออยู่ในห้อง เขาหันไปถามตรงๆ “น้องชุนฮวา มีพี่ชายด้วยใช่ไหม?”หลิวชุนฮวาพยักหน้า “ใช่ค่ะ พี่ชายฉันชื่อหลิว
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 346
หลิวชุนฮวาหันไปมองเลขาจ้าวกับคนที่ตามมาด้วย “หมู่บ้านเราห้ามคนนอกเข้า พวกเขาเข้าไปไม่ได้ แต่ฉันจะแอบพาคุณเข้าไปได้คนเดียว”เลขาจ้าวรีบเอ่ย “ท่านประธาน เข้าไปคนเดียวมันอันตรายนะครับ”ฮั่วซือหานถามกลับเรียบๆ “อันตรายอะไร?”เลขาจ้าวพูดเบาๆ “ชุนฮวาคนนี้เหมือนจะหลงคุณนะครับ ระวังเธอล็อกตัวคุณไว้เป็นเจ้าบ่าวประจำหมู่บ้านล่ะ”ฮั่วซือหานเหลือบตาเย็นๆ ไปมองเลขาจ้าวแวบหนึ่งเลขาจ้าวรีบหุบปากเงียบแทบทันทีฮั่วซือหานสั่งการ “พวกนายพักอยู่ตรงนี้ก่อน เดี๋ยวฉันจะติดต่อไปเอง”เลขาจ้าวพยักหน้า “รับทราบครับ”ฮั่วซือหานหันไปทางหลิวชุนฮวา “น้องชุนฮวา รบกวนด้วยนะครับ พาผมเข้าไปที”“ไปกันเถอะ”หลิวชุนฮวาพาฮั่วซือหานเข้าไปในหมู่บ้าน ระหว่างเดินอยู่ข้างเขา หัวใจเธอเต้นแรงเหมือนกวางน้อยวิ่งในป่า “คุณชื่ออะไรเหรอ?”“ฉันชื่อฮั่วซือหาน”“งั้นฉันเรียกคุณว่าพี่ซือหานได้ไหมคะ?”“…ถ้าคุณชอบแบบนั้นก็เรียกได้”“คุณทำงานอะไรเหรอ?”“เปิดบริษัทน่ะ”“แล้วทำไมยังไม่แต่งงานล่ะ คุณชอบผู้หญิงแบบไหน?”เมื่อหลิวชุนฮวามองเขาด้วยสายตาเต็มไปด้วยความหวัง ฮั่วซือหานก็ยกยิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก “ฉันชอบผู้หญิงที่จิตใจดี เชื
