LOGINShare
บทที่ 110
Related chapters
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 111
ความจริงแล้ว ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอชินกับการเร่ร่อนมาตลอด เร่ร่อนไปเรื่อยๆ… แล้วเธอก็เติบโตขึ้น แต่สุดท้ายแล้ว เธอเพิ่งรู้ว่า ความอบอุ่นต่างหากที่ทำให้คนเสียน้ำตาได้ง่ายกว่าความทุกข์ทรมาน คุณนายใหญ่ฮั่วยกมือขึ้นกอดฉือหว่านไว้ ลูบแผ่นหลังเธอเบาๆ เหมือนปลอบเด็ก “เด็กโง่ ทำไมถึงต้องมาพูดจาเกรงใจกับย่าแบบนี้อีกล่ะ?” "คุณย่า หนูมีเรื่องอยากบอกค่ะ" "ว่ามาสิ เรื่องอะไร?" ฮั่วซือหานที่ยืนอยู่หน้าประตู มองฉือหว่าน เธอซบหน้าลงบนไหล่ของคุณย่า ขนตายาวสั่นระริก และหยาดน้ำตาเม็ดโตไหลลงมาเงียบๆ "คุณย่า… หนูคงอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้วค่ะ หนูต้องไปแล้ว" คุณนายใหญ่ฮั่วตกใจ “ทำไมล่ะ? หรือว่าเจ้าซือหานนั่นแกล้งหนูอีก? เดี๋ยวย่าจะไปสั่งสอนเขาเอง!” ลุงฝูรีบยื่นไม้ขนไก่มาให้ “คุณนายใหญ่ ใช้อันนี้เลยครับ!” คุณนายใหญ่ฮั่วรับไว้ทันที “หวานหว่าน หนูไม่ต้องไปหรอก! ทำไมต้องเป็นหนูที่ต้องไป? ให้หมอนั่นออกไปแทน!” ฮั่วซือหานที่ยืนอยู่นอกประตู "..." เขาเป็นหลานแท้ๆ หรือเปล่า? หรือว่าโดนเก็บมาเลี้ยงกันแน่? ลุงฝูก็เหมือนกัน เขาไม่รู้แล้วว่าใครกันแน่ที่เป็นเจ้าของบ้านนี้! เวลานี้ เสียงห
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 112
เธอก็แค่เจ้าสาวตัวแทนที่ถูกส่งมาแต่งงานแทน เป็นแค่เรื่องผิดพลาดเล็กๆ เท่านั้น เขายอมรับว่าเคยหลงใหลเธอชั่วขณะหนึ่ง แค่เพราะแรงปรารถนา แต่เขาไม่ได้ชอบเธอ คนที่เขาชอบคือฉือเจียว คนที่เขาต้องการก็คือฉือเจียว เขาไม่ชอบความสัมพันธ์ที่ต้องเวียนวนอยู่ระหว่างผู้หญิงสองคน ถึงเวลาต้องจบเรื่องระหว่างเขากับฉือหว่านแล้ว! … ซูเสี่ยวฝูกำลังจะเข้านอนในค่ำคืนอันเงียบสงบ ทันใดนั้น เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เธอหยิบเสื้อคลุมมาสวมแล้วเดินไปเปิดประตู "ใครน่ะ?" ฉือหว่านยืนอยู่หน้าประตู ฉือหว่านไม่ได้เอาสัมภาระอะไรติดตัวมาเลย มีเพียงเสื้อกั๊กไหมพรมสีเหลืองอ่อนที่คุณนายใหญ่ฮั่วถักให้ เธอเงยหน้ามองซูเสี่ยวฝู แล้วแย้มรอยยิ้มขื่นขม "เสี่ยวฝู ฉันไม่มีบ้านอยู่แล้ว เธอให้ฉันพักด้วยได้ไหม?" ซูเสี่ยวฝูรีบดึงเธอเข้ามา มือของฉือหว่านเย็นเฉียบ ซูเสี่ยวฝูรีบจับมือเธอขึ้นมาถูไถให้ความอบอุ่น "หวานหว่าน นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมดึกขนาดนี้เธอถึงออกมาอยู่ข้างนอกคนเดียว มันอันตรายนะ!" ฉือหว่านแย้มมุมปากเล็กน้อย "วันนี้ฉือเจียวกลิ้งตกลงมาจากบันได แล้วบอกฮั่วซือหานว่าไม่ให้ฉันอยู่ห้องเดียวกับเขา…ฉันก็เลยถู
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 113
ตอนนี้ท่านหลินกำลังยืนอยู่ ส่วนฉือหว่านกำลังนั่งอยู่ ตามหลักแล้ว ท่านหลินควรเป็นฝ่ายที่มีอำนาจเหนือกว่า แต่ฉือหว่านกลับนั่งตัวตรงอย่างสง่างาม ดวงตาใสกระจ่างของเธอจับจ้องท่านหลินอย่างเงียบๆ ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ แต่กลับให้ความรู้สึกกดดัน เป็นท่านหลินเสียเองที่ถูกเธอกดอยู่หนึ่งระดับ ท่านหลินกระแอม "อะ...เอ่อ ใช่" เดี๋ยวก่อน... ท่านหลินหมดคำจะพูดกับตัวเอง นี่เขากำลังพูดอะไรออกไป? ตลอดชีวิตนี้ นอกจากอาจารย์ที่เขาเคารพนับถือที่สุด "เทพ C" ก็ไม่เคยมีใครกล้าเรียกชื่อจริงเขาเลย แต่เจ้าสาวตัวแทนคนนี้ กลับไม่มีความเกรงใจเลยสักนิด! ท่านหลินกำลังจะตำหนิฉือหว่าน "เธอ..." แต่ฉือหว่านพูดขึ้นมาก่อน เธอพยักหน้าอย่างจริงจัง "โอเค งั้นคุณไปสอนต่อเถอะ" ท่านหลิน "……" เดี๋ยวนะ ใครเป็นอาจารย์ ใครเป็นนักศึกษา? เธอถึงขั้นกล้าสั่งเขา? แต่พอเขาสบตากับฉือหว่าน จู่ๆ ขาของเขาก็เดินไปยังโพเดียมโดยอัตโนมัติ จากนั้นก็หยิบชอล์กขึ้นมา แล้วเริ่มสอน… ช่วยด้วย ทำไมเขาถึงทำตามคำสั่งของฉือหว่านได้ง่ายๆ แบบนี้? เขาไม่ได้อยากทำตามเลยนะ! ท่านหลินเริ่มสอนแล้ว แต่ฉือหว่านยังรู้สึกง่วงอยู่ เ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 114
ในห้องพักของนักศึกษาหญิงของเธอตอนนี้มีอยู่สองคน คนหนึ่งคือเธอ อีกคนคือเยี่ยฮวนเอ่อร์ เยี่ยฮวนเอ่อร์มองฉือหว่านด้วยรอยยิ้มสดใส "เธอคือฉือหว่านใช่ไหม? ฉันคือเยี่ยฮวนเอ่อร์ ต่อไปพวกเราก็เป็นรูมเมทกันแล้วนะ!" เยี่ยฮวนเอ่อร์เป็นผู้หญิงที่สดใสร่าเริง แต่ที่ข้างแก้มด้านขวาของเธอมีปานสีดำขนาดใหญ่ ซึ่งตัดกับผิวขาวของเธออย่างเห็นได้ชัด เมื่อเห็นฉือหว่านมองปานของเธอ เยี่ยฮวนเอ่อร์ก็หัวเราะเบาๆ แล้วพูดอย่างเปิดเผย "ปานนี้ฉันเกิดมาพร้อมกับมัน หมอบอกว่าลบไม่ออกหรอก เพื่อนๆ หลายคนเลยชอบเรียกฉันว่า 'สาวตัวตลก' ลับหลัง ไม่มีใครอยากมาอยู่ห้องเดียวกับฉันเลย" พูดจบ เธอยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ "ถ้าเธอก็ไม่อยากอยู่กับฉันเหมือนกัน ก็…" ฉือหว่านแย้มยิ้ม "บังเอิญจัง ฉันก็เป็น 'ยัยบ้านนอก' ที่มาจากชนบท เห็นไหม? 'ยัยบ้านนอก' กับ 'สาวตัวตลก' นี่มันคู่หูที่ฟ้ากำหนดมาเลยนะ!" เธอยื่นมือออกไปหาเยี่ยฮวนเอ่อร์ เป็นการแสดงความเป็นมิตร เยี่ยฮวนเอ่อร์ยิ้มหวาน เธอจับมือฉือหว่านไว้แน่น พวกเธอสนิทกันอย่างรวดเร็ว ฉือหว่านชอบเยี่ยฮวนเอ่อร์มาก เธอเป็นคนมีข้อบกพร่องทางร่างกาย แต่กลับไม่เคยรู้สึกด้อยค่า เธอมั่น
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 115
คืนนี้ ฮัวซือหานดวงไม่ดี เล่นไพ่แพ้ตลอด ทำให้เส้นกรามของเขาตึงเครียด สีหน้าหล่อเหลายิ่งดูเย็นชา ฉือเจียวกำลังดูไพ่ของตัวเอง มือข้างหนึ่งหยิบองุ่นสีม่วงลูกโตจากจานผลไม้ที่วางอยู่ข้างๆ เธอใช้ปลายนิ้วเรียวปอกเปลือกออกอย่างประณีต ก่อนจะส่งเนื้อองุ่นฉ่ำหวานไปจรดริมฝีปากของฮั่วซือหาน ฮั่วซือหานมองไพ่ในมือ แล้วอ้าปากรับองุ่นที่เธอป้อนเข้าไป ฉือเจียวอิงซบไหล่เขาอย่างออดอ้อน ยื่นมือรับเมล็ดองุ่นที่เขาคายออกมา ฉือเจียวดูแลเอาใจใส่ฮั่วซือหานราวกับภรรยาตัวน้อย เหล่าทายาทเศรษฐีหัวเราะกันอย่างมีเลศนัย "ไห่เฉิงของเรามีดอกกุหลาบหมายเลขหนึ่งแค่คนเดียว และคนที่ได้ครอบครองก็มีแค่ประธานฮั่วเท่านั้น!" "เขาว่ากันว่า โชคดีเรื่องความรัก โชคร้ายเรื่องการพนัน ไม่แปลกเลยที่ประธานฮั่วจะเสียเงินตลอดทั้งคืน" ฉือเจียวแกล้งค้อน "พวกนายนี่เอาแต่ล้อฉัน" ฉือหว่านที่ยืนอยู่นอกประตู มองเห็นทุกอย่างชัดเจน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเขาพาฉือเจียวออกมาสังสรรค์กับเพื่อนๆ หัวใจของฉือหว่านเจ็บแปลบขึ้นมาเล็กน้อยขณะนั้น ฮั่วซือหานแพ้อีกตา เขาปล่อยไพ่ลงบนโต๊ะ แล้วผลักชิปพนันทั้งหมดไปข้างหน้า "พวกนายเอาไปแ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 116
ฉือหว่านเห็นฮั่วเสวียน ฮั่วเสวียนนั่งอยู่บนโซฟาตลอด เธอก็ร่วมสนุกไปด้วย ดูจะมีความสุขเป็นพิเศษฮั่วเสวียนยิ้ม “พี่ซือหาน พี่สะใภ้เจียวเจียว ถือโอกาสที่ทุกคนกำลังสนุกแบบนี้ ฉันขอเล่าเรื่องตลกให้ฟังสักเรื่องนะ”ฉือเจียวเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น “เรื่องตลกอะไรเหรอ”“เกี่ยวกับฉือหว่านน่ะ!”ฉือหว่านที่อยู่นอกประตู “…”ในช่วงเวลาที่ฮั่วซือหานกับฉือเจียวกำลังมีความสุขกันแบบนี้ จะดึงเธอเข้าไปคงไม่เหมาะหรอกนะ?เมื่อกี้ฉือหว่านยังรู้สึกว่าเธอเข้าไปในโลกของฮั่วซือหานกับฉือเจียวไม่ได้ ตอนนี้ล่ะดีเลย มีคนช่วยส่งเธอเข้าไปแล้วฮั่วเสวียน “วันนี้เป็นวันแรกที่ฉือหว่านเข้าเรียนมหาวิทยาลัยC เธอก็ขึ้นแท่นตำนานในวันเดียวเลยนะ”กู้เป่ยเฉินทำหน้าดูถูก “เธอมีปัญญาขึ้นแท่นตำนานด้วยเหรอ”ฮั่วเสวียน “แน่นอนสิ เป็นตำนานเทพแห่งการนอน! เธอนอนทั้งวันในมหาวิทยาลัย C เลยล่ะ”พรืดฮ่าๆๆๆๆๆกู้เป่ยเฉินหัวเราะนำ “ทีแรกตอนที่พี่รองส่งฉือหว่านเข้าเรียนมหาวิทยาลัยC ฉันยังไม่เข้าใจเลย ตอนนี้เข้าใจแล้ว พี่รองส่งฉือหว่านไปเพื่อให้สร้างเรื่องตลกให้พวกเรานี่เอง วันละเรื่อง ไม่มีซ้ำเลย ฮ่าๆๆ”ทุกคนต่างหัวเราะกันห
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 117
ฉือหว่านดึงเยี่ยฮวนเอ่อร์ออกมาแล้ว สองคนเข้าไปในห้องน้ำหญิง ขณะฟังเสียงที่ท่านหลินส่งมา ฉือหว่านพิมพ์ตอบกลับไปไม่กี่คำ "เสี่ยวหลิน สู้ๆ" ท่านหลินที่อยู่ในห้องหนังสือรู้สึกว่าเสียงเรียก "เสี่ยวหลิน" นั้นช่างสนิทสนมเหลือเกิน เขาส่งข้อความเสียงกลับไปอีกหนึ่งอัน "อืม อาจารย์ เสี่ยวหลินจะสู้ๆ ครับ!" ฉือหว่านเก็บมือถือใส่กระเป๋า เยี่ยฮวนเอ่อร์ดึงแขนเธอ "หวานหว่าน พวกเราออกไปกันเถอะ" สองคนกำลังจะออกไป แต่ตอนนั้นเอง ประตูห้องน้ำหญิงก็ถูกผลักเข้ามา แล้วสองคนก็เดินเข้ามา เป็นฉือเจียวกับฮั่วเสวียน สองคนนั้นก็มาห้องน้ำเหมือนกัน ทั้งสี่เผชิญหน้ากันตรงๆ ฉือเจียวแสยะยิ้มอย่างได้ใจ "ฉือหว่าน เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ได้ยินว่าซือหานไล่เธอออกจากคฤหาสน์ตระกูลฮั่ว ตอนนี้เธอไปอยู่หอในของมหาวิทยาลัย C แล้วเหรอ?" ฉือเจียวล้มลงจากบันไดแล้วคว้าชัยชนะอันยิ่งใหญ่ เธอแทบรอไม่ไหวที่จะเอาชัยชนะไปอวดฉือหว่าน ผู้พ่ายแพ้คนนี้ ฉือหว่านเลิกคิ้วเรียวขึ้น ไม่เพียงไม่โกรธ กลับยิ้มออกมา "ฉือเจียว นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันเห็นพวก 'รับช่วงต่อ' แล้วมีความสุขขนาดนี้" อะ...อะไรนะ? รับช่วงต่อ?
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 118
ฉือเจียว “เสวียนเสวียน คุณนายใหญ่ฮั่วที่บ้านใหญ่ยังไม่ยอมรับฉันเลย ฉันต้องได้การสนับสนุนจากตระกูลหลินมาให้ได้ เพราะงั้นเสี่ยวเยามีความสำคัญกับฉันมาก ขอแค่ฉันเกาะเธอไว้ได้ เอาใจเธอให้ได้ แล้วก็กลายเป็นเพื่อนสนิทกับเธอ ทีนี้ฉันก็จะได้แต่งงานกับซือหาน กลายเป็นคุณนายฮั่วอย่างสมบูรณ์แล้ว”ฉือเจียวเก่งเรื่องมัดใจคนมาก กู้เป่ยเฉิน ฮั่วเสวียน รวมถึงพวกคุณชายทายาทตระกูลดังในแวดวงของฮั่วซือหาน ทุกคนล้วนชอบเธอทั้งนั้นเพราะงั้น เธอต้องคว้าตัวเสี่ยวเยาให้ได้เสี่ยวเยาเป็นตัวแทนของการสนับสนุนจากทั้งตระกูลหลินนั่นคือสายตระกูลฝ่ายแม่ของฮั่วซือหาน สำคัญอย่างยิ่งฮั่วเสวียนพยักหน้า “พี่สะใภ้เจียวเจียว ฉันจะช่วยเธอตามหาเสี่ยวเยาต่อไป จริงๆ แล้วฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าเสี่ยวเยาเป็นใครกันแน่”……ฉือเจียวไม่เห็นฮั่วซือหานอยู่ในห้อง VIP สุดหรู ตั้งแต่เขาออกไปก็ยังไม่กลับมาเลยฉือเจียวตามหา จนมาเจอที่ห้องรับรองสุดหรู เธอเห็นฮั่วซือหานนั่งอยู่บนโซฟาฮั่วซือหานดื่มไปไม่น้อย ดูเหมือนอารมณ์จะยังไม่ดีนัก โทรศัพท์วางอยู่บนโต๊ะน้ำชา ส่วนแผ่นหลังสูงสง่าพิงโซฟาด้วยท่าทีเกียจคร้าน ขาทั้งสองยาวเหยียดไปข้างหน้
Latest chapter
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 124
ตั้งแต่เธอย้ายออกจากคฤหาสน์ตระกูลฮั่ว เธอก็มาอยู่ที่นี่ ฮั่วซือหานเห็นเตียงเล็กๆ ของฉือหว่าน ผ้าห่มกับหมอนของเธอพับไว้อย่างเรียบร้อยดี แต่เมื่อกี้เธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ชุดสายเดี่ยวสีขาวตกอยู่บนเตียง ฮั่วซือหานเหลือบมองแวบหนึ่ง ก่อนจะเบือนสายตาออกไปอย่างรวดเร็ว เขาหันข้าง มองเด็กสาวที่ยืนอยู่ด้านหลัง ฉือหว่านอยากอธิบาย “วันนี้ฉันลงมือกับโจวเจิ้นอวี่เพราะว่า……” “ฉือหว่าน ฉันส่งเธอมาเรียนมหาวิทยาลัย C เพื่อให้ตั้งใจเรียน ตั้งใจศึกษาทางการแพทย์ แล้วตอนนี้เธอกำลังทำอะไร? เรียนก็ไม่เรียน เอาแต่นอนในห้องเรียน เลิกเรียนก็ตีกับคนอื่น? เธอไม่จำเป็นต้องเก่งเหมือนฉือเจียว แต่เธอก็อย่าหาเรื่องได้ไหม ตอนนี้ตระกูลโจวเขาจะไล่เธอออกจากมหาวิทยาลัย C อยู่แล้ว! ฉันไม่ได้มีเวลามาคอยตามแก้ปัญหาให้เธอตลอดเวลาหรอกนะ!” ฮั่วซือหานที่อัดอั้นความโกรธมาตลอดทาง ตอนนี้ระเบิดออกมาหมด ด่าฉือหว่านเป็นชุด ฉือหว่านมองเขาที่กำลังเดือดดาล “……” เขาไม่คิดจะฟังคำอธิบายของเธอเลย ในสายตาเขา เธอก็คงเป็นแค่คนแย่ๆ คนหนึ่ง เทียบกับฉือเจียวไม่ได้เลยสักนิด เขาในตอนนี้ ต่างจากเขาเมื่อคืนในห้อง VIP บาร์โดยสิ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 123
ฉือหว่านมองหัวหน้าฝ่ายปกครองด้วยความตกใจ “ไม่ใช่นะคะท่านหัวหน้า คุณโทรผิดแล้ว……”เสียงของเธอค่อยๆ เบาลง เพราะสายตาเธอถูกบดบังด้วยร่างสูงสง่าทรงอำนาจที่ก้าวมายืนตรงหน้าเธอ เงาทะมึนแผ่คลุมลงมาบนตัวเธอทันทีฮั่วซือหานใช้สายตาคมกริบดั่งมีดกวาดมองเยี่ยฮวนเอ่อร์แวบหนึ่ง ก่อนจะหันสายตามาจ้องฉือหว่าน “ใครเป็นคนเริ่มลงมือก่อน ก้าวออกมา!”ฮั่วซือหานเต็มไปด้วยอารมณ์เดือดดาล น่ากลัวจนเยี่ยฮวนเอ่อร์สะดุ้งแล้วแอบถอยหลังไปก้าวหนึ่ง เยี่ยฮวนเอ่อร์ยังแอบยื่นมือออกไป ดันตัวฉือหว่านไปข้างหน้าฉือหว่านพุ่งไปชนเข้ากับแผงอกของชายหนุ่มเต็มแรงอกเขาแข็งแกร่งเหมือนกำแพงเหล็ก เป็นกล้ามเนื้อที่แน่นเปรี๊ยะ เพราะเขารีบตรงจากห้องประชุมผู้บริหารมา ออร่าของซีอีโอระดับสูงยังคงแผ่ซ่าน ทำให้ใครก็ไม่กล้าขยับเข้าใกล้ฉือหว่านที่ชนเข้าไป ใบหน้าร้อนวูบขึ้นมาทันที ตอนนี้เธออยากมีตาขึ้นด้านหลังเพื่อจะได้ถลึงใส่เยี่ยฮวนเอ่อร์สักที คนทรยศ!ส่วนสูงของฉือหว่านพอดีอยู่ตรงระดับอกเขาพอดี ฮั่วซือหานก้มลงมองเธอ “ยืนดีๆ!”อื้อฉือหว่านรีบถอยหลังไปก้าวหนึ่งฮั่วซือหานสั่งเสียงเข้ม “เงยหน้าขึ้นมา!”ฉือหว่านเชื่อฟัง เงยหน้าข
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 122
ฮั่วเสวียนภูมิใจเป็นอย่างมาก มหาวิทยาลัย C คือถิ่นของเธอ การจัดการฉือหว่าน สำหรับเธอแล้วมันง่ายยิ่งกว่าพลิกฝ่ามือ“พี่สะใภ้เจียวเจียว คราวนี้ฉือหว่านมาเที่ยวมหาวิทยาลัย C แค่สองวันเอง เรื่องนี้พวกเราหยิบมาเป็นเรื่องตลกหัวเราะเยาะเธอได้ทั้งชาติเลย……”…………ฮั่วซื่อกรุ๊ปในห้องประชุม VIP ที่โต๊ะประชุมยาวเรียงรายไปด้วยผู้บริหารระดับสูงของฮั่วซื่อกรุ๊ป ทุกคนมีบัตรประจำตัวสีน้ำเงินแขวนคอเอาไว้ วันนี้คือวันประชุมผู้บริหารระดับสูง หัวหน้าฝ่ายการเงินกำลังรายงานผลการเงินในไตรมาสนี้ นอกจากเสียงรายงานของเขาแล้ว ทั้งห้องประชุมที่เคร่งขรึมและจริงจังแห่งนี้เงียบสนิทไร้เสียงอื่นใดฮั่วซือหาน ประธานฮั่วซื่อกรุ๊ป นั่งอยู่ที่หัวโต๊ะประชุม วันนี้เขาสวมสูทสีดำที่ตัดเย็บพอดีตัว หล่อเหลาและเปี่ยมด้วยความสูงศักดิ์ เขาก้มตาหล่อเหลาลงอ่านรายงานในมือ ออร่าของผู้นำระดับสูงที่ไม่ต้องแสดงออกมาก็แผ่กระจายไปทั่วแต่แล้ว ในตอนนั้นเอง ประตูห้องประชุมก็ถูกผลักเข้ามา เลขาจ้าวเดินเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเลขาจ้าวยื่นมือถือให้ฮั่วซือหาน พลางพูดเสียงเบาอย่างลำบากใจ “ท่านประธาน……”การประชุมผู้บริหารระดับ VIP แบบนี้ เลข
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 121
พวกนั้นทั้งหมดพุ่งเข้าหาฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์...ไม่นานนัก ในโรงเรียนก็มีเสียงตะโกนดังลั่น “แย่แล้ว! มีคนตีกัน! มีคนตีกันแล้ว!”ท่านหลินกำลังตรวจงานอยู่ในห้องทำงานของอธิการบดี ได้ยินดังนั้นก็เดินออกมาทันทีพร้อมน้ำเสียงเย็นชา “เกิดอะไรขึ้น?”“ท่านหลิน คุณชายโจวนำคนมารุมล้อมฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์... โดนหนักมากเลยครับ... ผมถูกกระชาก ใบหน้าก็ถูกข่วนจนเลือดซิบ...” นักเรียนชายพูดไปหอบไปอะไรนะ?สีหน้าท่านหลินเปลี่ยนไปทันที เขารีบวิ่งออกไปพร้อมกับหัวหน้าฝ่ายปกครองจากระยะไกล ท่านหลินก็เห็นภาพเหตุการณ์เต็มตา พวกสมุนทั้งหมดนอนกองอยู่บนพื้น ถูกยาสลบของฉือหว่านเล่นงานจนสลบไปหมด ส่วนโจวเจิ้นอวี่ถูกฉือหว่านกระชากผมกดลงกับพื้น เยี่ยฮวนเอ่อร์ก็ช่วยกันข่วนหน้าของเขาอย่างเมามันโจวเจิ้นอวี่ร้องโหยหวนด้วยความเจ็บ “โอ๊ย! ผมฉัน! โอ๊ย! หน้าฉัน!”ท่านหลิน “……”เมื่อกี้เขายังนึกว่าฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ถูกซ้อมซะอีก ที่ไหนได้ สองคนนี้กลับเป็นฝ่ายกดหัวโจวเจิ้นอวี่ลงกับพื้น ซ้ำยังกระชากผมเขาซะยุ่งเหยิงใครๆ ก็ว่า ในใต้หล้า สตรีหญิงกับคนเลว เป็นสิ่งที่จัดการยากที่สุด สตรีเวลาเปิดศึกก็โหดไม่แพ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 120
นี่คือสัญญาณอันตรายที่ชัดเจนมากตอนนั้นเอง ฮั่วซือหานก็ก้าวขายาวๆ ออกไป เขาสั่งให้เลขาจ้าวไปจัดการเรื่องรถแล้วเสี่ยวเยาคนนั้นช่างเป็นที่รักของเขาจริงๆ แค่เสี่ยวเยาโทรมา เขาก็รีบทำให้ทันทีเธอต้องรู้ให้ได้ว่าเสี่ยวเยาเป็นใครเธอต้องกลายเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของเสี่ยวเยาให้ได้!…………ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ยังยืนอยู่ริมถนน ไม่นานรถหรูโรลส์รอยซ์ก็แล่นมาจอดเทียบตรงหน้าคนขับเปิดประตูหลังด้วยท่าทีเคารพ ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ขึ้นรถไปด้วยกันฉือหว่านอึ้ง “ฮวนเอ่อร์ ลูกพี่ลูกน้องของเธอรวยขนาดนี้เลยเหรอ?”โรลส์รอยซ์ รถประจำตัวของฮั่วซือหานก็เป็นยี่ห้อนี้เหมือนกัน หรือว่ายี่ห้อนี้จะเป็นแบรนด์โปรดของพวกผู้ชายเลวๆ?เยี่ยฮวนเอ่อร์หัวเราะ “ใช่ ก็รวยใช้ได้เลย หวานหว่าน ฉันแนะนำเธอให้รู้จักลูกพี่ลูกน้องของฉันดีไหม เธอมาเป็นพี่สะใภ้ของฉันเถอะ”อะไรนะ อะไรนะ?ฉือหว่านรีบปฏิเสธ “ขอบคุณนะฮวนเอ่อร์ แต่ลูกพี่ลูกน้องของเธอ ฉันขอผ่านดีกว่า ฉันไม่คู่ควรหรอก”เยี่ยฮวนเอ่อร์ยิ้มเจ้าเล่ห์ แต่หวานหว่านเอ๋ย เธอก็เป็นพี่สะใภ้ของฉันอยู่แล้วนี่ลูกพี่ลูกน้องของฉันก็คือฮั่วซือหานไง!…………วันรุ่งขึ้น
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 119
ฉือเจียวให้ฮั่วซือหานจูบเธอฮั่วซือหานมองใบหน้าหวานเย้ายวนราวดอกกุหลาบแดงของฉือเจียว ไม่รู้ว่าดูว่านอนสอนง่ายกว่าใบหน้าเล็กๆ ใสๆ ขนาดเท่าฝ่ามือนั่นตั้งเท่าไหร่ฉือหว่านเอาแต่ทำให้เขาโมโห ทำให้เขาหงุดหงิดใจ แต่ฉือเจียวคือดอกไม้ที่รู้ใจเขาฮั่วซือหานค่อยๆ ก้มหน้าลง……………ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ดื่มกันไปนิดหน่อย เล่นสนุกกันในบาร์สักพักก็กลับออกมา สองคนออกจากบาร์มายืนริมถนนเตรียมเรียกรถแต่ที่นี่เป็นย่านหรูหรารถแท็กซี่ผ่านมาน้อยมากฉือหว่านคิดหาวิธี “ฮวนเอ่อร์ งั้นพวกเราสแกนเช่าจักรยานปั่นกลับกันดีไหม?”เยี่ยฮวนเอ่อร์เลิกคิ้ว “ไม่ต้องหรอกหวานหว่าน ฉันโทรหาลูกพี่ลูกน้องให้ส่งรถมารับดีกว่า”“ลูกพี่ลูกน้อง? ฮวนเอ่อร์เธอมีลูกพี่ลูกน้องด้วยเหรอ?”เยี่ยฮวนเอ่อร์กะพริบตาส่งสายตาลึกลับ “ใช่สิ”“แต่ไม่ต้องหรอก ดึกขนาดนี้แล้ว อย่าไปรบกวนลูกพี่ลูกน้องของเธอเลย”เยี่ยฮวนเอ่อร์หยิบมือถือออกมาแล้วกดโทรออกทันที “ลูกพี่ลูกน้องของฉันตอนนี้กำลังเริงร่าอยู่กับมือที่สาม พอดีเลย ฉันต้องหาเรื่องให้เขาทำบ้าง”ฉือหว่านตกใจ “ฮวนเอ่อร์ ลูกพี่ลูกน้องของเธอมีมือที่สามเหรอ?”“ใช่ ลูกพี่ลูกน้องของฉันแต่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 118
ฉือเจียว “เสวียนเสวียน คุณนายใหญ่ฮั่วที่บ้านใหญ่ยังไม่ยอมรับฉันเลย ฉันต้องได้การสนับสนุนจากตระกูลหลินมาให้ได้ เพราะงั้นเสี่ยวเยามีความสำคัญกับฉันมาก ขอแค่ฉันเกาะเธอไว้ได้ เอาใจเธอให้ได้ แล้วก็กลายเป็นเพื่อนสนิทกับเธอ ทีนี้ฉันก็จะได้แต่งงานกับซือหาน กลายเป็นคุณนายฮั่วอย่างสมบูรณ์แล้ว”ฉือเจียวเก่งเรื่องมัดใจคนมาก กู้เป่ยเฉิน ฮั่วเสวียน รวมถึงพวกคุณชายทายาทตระกูลดังในแวดวงของฮั่วซือหาน ทุกคนล้วนชอบเธอทั้งนั้นเพราะงั้น เธอต้องคว้าตัวเสี่ยวเยาให้ได้เสี่ยวเยาเป็นตัวแทนของการสนับสนุนจากทั้งตระกูลหลินนั่นคือสายตระกูลฝ่ายแม่ของฮั่วซือหาน สำคัญอย่างยิ่งฮั่วเสวียนพยักหน้า “พี่สะใภ้เจียวเจียว ฉันจะช่วยเธอตามหาเสี่ยวเยาต่อไป จริงๆ แล้วฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าเสี่ยวเยาเป็นใครกันแน่”……ฉือเจียวไม่เห็นฮั่วซือหานอยู่ในห้อง VIP สุดหรู ตั้งแต่เขาออกไปก็ยังไม่กลับมาเลยฉือเจียวตามหา จนมาเจอที่ห้องรับรองสุดหรู เธอเห็นฮั่วซือหานนั่งอยู่บนโซฟาฮั่วซือหานดื่มไปไม่น้อย ดูเหมือนอารมณ์จะยังไม่ดีนัก โทรศัพท์วางอยู่บนโต๊ะน้ำชา ส่วนแผ่นหลังสูงสง่าพิงโซฟาด้วยท่าทีเกียจคร้าน ขาทั้งสองยาวเหยียดไปข้างหน้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 117
ฉือหว่านดึงเยี่ยฮวนเอ่อร์ออกมาแล้ว สองคนเข้าไปในห้องน้ำหญิง ขณะฟังเสียงที่ท่านหลินส่งมา ฉือหว่านพิมพ์ตอบกลับไปไม่กี่คำ "เสี่ยวหลิน สู้ๆ" ท่านหลินที่อยู่ในห้องหนังสือรู้สึกว่าเสียงเรียก "เสี่ยวหลิน" นั้นช่างสนิทสนมเหลือเกิน เขาส่งข้อความเสียงกลับไปอีกหนึ่งอัน "อืม อาจารย์ เสี่ยวหลินจะสู้ๆ ครับ!" ฉือหว่านเก็บมือถือใส่กระเป๋า เยี่ยฮวนเอ่อร์ดึงแขนเธอ "หวานหว่าน พวกเราออกไปกันเถอะ" สองคนกำลังจะออกไป แต่ตอนนั้นเอง ประตูห้องน้ำหญิงก็ถูกผลักเข้ามา แล้วสองคนก็เดินเข้ามา เป็นฉือเจียวกับฮั่วเสวียน สองคนนั้นก็มาห้องน้ำเหมือนกัน ทั้งสี่เผชิญหน้ากันตรงๆ ฉือเจียวแสยะยิ้มอย่างได้ใจ "ฉือหว่าน เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ได้ยินว่าซือหานไล่เธอออกจากคฤหาสน์ตระกูลฮั่ว ตอนนี้เธอไปอยู่หอในของมหาวิทยาลัย C แล้วเหรอ?" ฉือเจียวล้มลงจากบันไดแล้วคว้าชัยชนะอันยิ่งใหญ่ เธอแทบรอไม่ไหวที่จะเอาชัยชนะไปอวดฉือหว่าน ผู้พ่ายแพ้คนนี้ ฉือหว่านเลิกคิ้วเรียวขึ้น ไม่เพียงไม่โกรธ กลับยิ้มออกมา "ฉือเจียว นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันเห็นพวก 'รับช่วงต่อ' แล้วมีความสุขขนาดนี้" อะ...อะไรนะ? รับช่วงต่อ?
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 116
ฉือหว่านเห็นฮั่วเสวียน ฮั่วเสวียนนั่งอยู่บนโซฟาตลอด เธอก็ร่วมสนุกไปด้วย ดูจะมีความสุขเป็นพิเศษฮั่วเสวียนยิ้ม “พี่ซือหาน พี่สะใภ้เจียวเจียว ถือโอกาสที่ทุกคนกำลังสนุกแบบนี้ ฉันขอเล่าเรื่องตลกให้ฟังสักเรื่องนะ”ฉือเจียวเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น “เรื่องตลกอะไรเหรอ”“เกี่ยวกับฉือหว่านน่ะ!”ฉือหว่านที่อยู่นอกประตู “…”ในช่วงเวลาที่ฮั่วซือหานกับฉือเจียวกำลังมีความสุขกันแบบนี้ จะดึงเธอเข้าไปคงไม่เหมาะหรอกนะ?เมื่อกี้ฉือหว่านยังรู้สึกว่าเธอเข้าไปในโลกของฮั่วซือหานกับฉือเจียวไม่ได้ ตอนนี้ล่ะดีเลย มีคนช่วยส่งเธอเข้าไปแล้วฮั่วเสวียน “วันนี้เป็นวันแรกที่ฉือหว่านเข้าเรียนมหาวิทยาลัยC เธอก็ขึ้นแท่นตำนานในวันเดียวเลยนะ”กู้เป่ยเฉินทำหน้าดูถูก “เธอมีปัญญาขึ้นแท่นตำนานด้วยเหรอ”ฮั่วเสวียน “แน่นอนสิ เป็นตำนานเทพแห่งการนอน! เธอนอนทั้งวันในมหาวิทยาลัย C เลยล่ะ”พรืดฮ่าๆๆๆๆๆกู้เป่ยเฉินหัวเราะนำ “ทีแรกตอนที่พี่รองส่งฉือหว่านเข้าเรียนมหาวิทยาลัยC ฉันยังไม่เข้าใจเลย ตอนนี้เข้าใจแล้ว พี่รองส่งฉือหว่านไปเพื่อให้สร้างเรื่องตลกให้พวกเรานี่เอง วันละเรื่อง ไม่มีซ้ำเลย ฮ่าๆๆ”ทุกคนต่างหัวเราะกันห
