LOGINShare
บทที่ 115
Related chapters
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 116
ฉือหว่านเห็นฮั่วเสวียน ฮั่วเสวียนนั่งอยู่บนโซฟาตลอด เธอก็ร่วมสนุกไปด้วย ดูจะมีความสุขเป็นพิเศษฮั่วเสวียนยิ้ม “พี่ซือหาน พี่สะใภ้เจียวเจียว ถือโอกาสที่ทุกคนกำลังสนุกแบบนี้ ฉันขอเล่าเรื่องตลกให้ฟังสักเรื่องนะ”ฉือเจียวเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น “เรื่องตลกอะไรเหรอ”“เกี่ยวกับฉือหว่านน่ะ!”ฉือหว่านที่อยู่นอกประตู “…”ในช่วงเวลาที่ฮั่วซือหานกับฉือเจียวกำลังมีความสุขกันแบบนี้ จะดึงเธอเข้าไปคงไม่เหมาะหรอกนะ?เมื่อกี้ฉือหว่านยังรู้สึกว่าเธอเข้าไปในโลกของฮั่วซือหานกับฉือเจียวไม่ได้ ตอนนี้ล่ะดีเลย มีคนช่วยส่งเธอเข้าไปแล้วฮั่วเสวียน “วันนี้เป็นวันแรกที่ฉือหว่านเข้าเรียนมหาวิทยาลัยC เธอก็ขึ้นแท่นตำนานในวันเดียวเลยนะ”กู้เป่ยเฉินทำหน้าดูถูก “เธอมีปัญญาขึ้นแท่นตำนานด้วยเหรอ”ฮั่วเสวียน “แน่นอนสิ เป็นตำนานเทพแห่งการนอน! เธอนอนทั้งวันในมหาวิทยาลัย C เลยล่ะ”พรืดฮ่าๆๆๆๆๆกู้เป่ยเฉินหัวเราะนำ “ทีแรกตอนที่พี่รองส่งฉือหว่านเข้าเรียนมหาวิทยาลัยC ฉันยังไม่เข้าใจเลย ตอนนี้เข้าใจแล้ว พี่รองส่งฉือหว่านไปเพื่อให้สร้างเรื่องตลกให้พวกเรานี่เอง วันละเรื่อง ไม่มีซ้ำเลย ฮ่าๆๆ”ทุกคนต่างหัวเราะกันห
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 117
ฉือหว่านดึงเยี่ยฮวนเอ่อร์ออกมาแล้ว สองคนเข้าไปในห้องน้ำหญิง ขณะฟังเสียงที่ท่านหลินส่งมา ฉือหว่านพิมพ์ตอบกลับไปไม่กี่คำ "เสี่ยวหลิน สู้ๆ" ท่านหลินที่อยู่ในห้องหนังสือรู้สึกว่าเสียงเรียก "เสี่ยวหลิน" นั้นช่างสนิทสนมเหลือเกิน เขาส่งข้อความเสียงกลับไปอีกหนึ่งอัน "อืม อาจารย์ เสี่ยวหลินจะสู้ๆ ครับ!" ฉือหว่านเก็บมือถือใส่กระเป๋า เยี่ยฮวนเอ่อร์ดึงแขนเธอ "หวานหว่าน พวกเราออกไปกันเถอะ" สองคนกำลังจะออกไป แต่ตอนนั้นเอง ประตูห้องน้ำหญิงก็ถูกผลักเข้ามา แล้วสองคนก็เดินเข้ามา เป็นฉือเจียวกับฮั่วเสวียน สองคนนั้นก็มาห้องน้ำเหมือนกัน ทั้งสี่เผชิญหน้ากันตรงๆ ฉือเจียวแสยะยิ้มอย่างได้ใจ "ฉือหว่าน เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ได้ยินว่าซือหานไล่เธอออกจากคฤหาสน์ตระกูลฮั่ว ตอนนี้เธอไปอยู่หอในของมหาวิทยาลัย C แล้วเหรอ?" ฉือเจียวล้มลงจากบันไดแล้วคว้าชัยชนะอันยิ่งใหญ่ เธอแทบรอไม่ไหวที่จะเอาชัยชนะไปอวดฉือหว่าน ผู้พ่ายแพ้คนนี้ ฉือหว่านเลิกคิ้วเรียวขึ้น ไม่เพียงไม่โกรธ กลับยิ้มออกมา "ฉือเจียว นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันเห็นพวก 'รับช่วงต่อ' แล้วมีความสุขขนาดนี้" อะ...อะไรนะ? รับช่วงต่อ?
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 118
ฉือเจียว “เสวียนเสวียน คุณนายใหญ่ฮั่วที่บ้านใหญ่ยังไม่ยอมรับฉันเลย ฉันต้องได้การสนับสนุนจากตระกูลหลินมาให้ได้ เพราะงั้นเสี่ยวเยามีความสำคัญกับฉันมาก ขอแค่ฉันเกาะเธอไว้ได้ เอาใจเธอให้ได้ แล้วก็กลายเป็นเพื่อนสนิทกับเธอ ทีนี้ฉันก็จะได้แต่งงานกับซือหาน กลายเป็นคุณนายฮั่วอย่างสมบูรณ์แล้ว”ฉือเจียวเก่งเรื่องมัดใจคนมาก กู้เป่ยเฉิน ฮั่วเสวียน รวมถึงพวกคุณชายทายาทตระกูลดังในแวดวงของฮั่วซือหาน ทุกคนล้วนชอบเธอทั้งนั้นเพราะงั้น เธอต้องคว้าตัวเสี่ยวเยาให้ได้เสี่ยวเยาเป็นตัวแทนของการสนับสนุนจากทั้งตระกูลหลินนั่นคือสายตระกูลฝ่ายแม่ของฮั่วซือหาน สำคัญอย่างยิ่งฮั่วเสวียนพยักหน้า “พี่สะใภ้เจียวเจียว ฉันจะช่วยเธอตามหาเสี่ยวเยาต่อไป จริงๆ แล้วฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าเสี่ยวเยาเป็นใครกันแน่”……ฉือเจียวไม่เห็นฮั่วซือหานอยู่ในห้อง VIP สุดหรู ตั้งแต่เขาออกไปก็ยังไม่กลับมาเลยฉือเจียวตามหา จนมาเจอที่ห้องรับรองสุดหรู เธอเห็นฮั่วซือหานนั่งอยู่บนโซฟาฮั่วซือหานดื่มไปไม่น้อย ดูเหมือนอารมณ์จะยังไม่ดีนัก โทรศัพท์วางอยู่บนโต๊ะน้ำชา ส่วนแผ่นหลังสูงสง่าพิงโซฟาด้วยท่าทีเกียจคร้าน ขาทั้งสองยาวเหยียดไปข้างหน้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 119
ฉือเจียวให้ฮั่วซือหานจูบเธอฮั่วซือหานมองใบหน้าหวานเย้ายวนราวดอกกุหลาบแดงของฉือเจียว ไม่รู้ว่าดูว่านอนสอนง่ายกว่าใบหน้าเล็กๆ ใสๆ ขนาดเท่าฝ่ามือนั่นตั้งเท่าไหร่ฉือหว่านเอาแต่ทำให้เขาโมโห ทำให้เขาหงุดหงิดใจ แต่ฉือเจียวคือดอกไม้ที่รู้ใจเขาฮั่วซือหานค่อยๆ ก้มหน้าลง……………ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ดื่มกันไปนิดหน่อย เล่นสนุกกันในบาร์สักพักก็กลับออกมา สองคนออกจากบาร์มายืนริมถนนเตรียมเรียกรถแต่ที่นี่เป็นย่านหรูหรารถแท็กซี่ผ่านมาน้อยมากฉือหว่านคิดหาวิธี “ฮวนเอ่อร์ งั้นพวกเราสแกนเช่าจักรยานปั่นกลับกันดีไหม?”เยี่ยฮวนเอ่อร์เลิกคิ้ว “ไม่ต้องหรอกหวานหว่าน ฉันโทรหาลูกพี่ลูกน้องให้ส่งรถมารับดีกว่า”“ลูกพี่ลูกน้อง? ฮวนเอ่อร์เธอมีลูกพี่ลูกน้องด้วยเหรอ?”เยี่ยฮวนเอ่อร์กะพริบตาส่งสายตาลึกลับ “ใช่สิ”“แต่ไม่ต้องหรอก ดึกขนาดนี้แล้ว อย่าไปรบกวนลูกพี่ลูกน้องของเธอเลย”เยี่ยฮวนเอ่อร์หยิบมือถือออกมาแล้วกดโทรออกทันที “ลูกพี่ลูกน้องของฉันตอนนี้กำลังเริงร่าอยู่กับมือที่สาม พอดีเลย ฉันต้องหาเรื่องให้เขาทำบ้าง”ฉือหว่านตกใจ “ฮวนเอ่อร์ ลูกพี่ลูกน้องของเธอมีมือที่สามเหรอ?”“ใช่ ลูกพี่ลูกน้องของฉันแต่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 120
นี่คือสัญญาณอันตรายที่ชัดเจนมากตอนนั้นเอง ฮั่วซือหานก็ก้าวขายาวๆ ออกไป เขาสั่งให้เลขาจ้าวไปจัดการเรื่องรถแล้วเสี่ยวเยาคนนั้นช่างเป็นที่รักของเขาจริงๆ แค่เสี่ยวเยาโทรมา เขาก็รีบทำให้ทันทีเธอต้องรู้ให้ได้ว่าเสี่ยวเยาเป็นใครเธอต้องกลายเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของเสี่ยวเยาให้ได้!…………ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ยังยืนอยู่ริมถนน ไม่นานรถหรูโรลส์รอยซ์ก็แล่นมาจอดเทียบตรงหน้าคนขับเปิดประตูหลังด้วยท่าทีเคารพ ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ขึ้นรถไปด้วยกันฉือหว่านอึ้ง “ฮวนเอ่อร์ ลูกพี่ลูกน้องของเธอรวยขนาดนี้เลยเหรอ?”โรลส์รอยซ์ รถประจำตัวของฮั่วซือหานก็เป็นยี่ห้อนี้เหมือนกัน หรือว่ายี่ห้อนี้จะเป็นแบรนด์โปรดของพวกผู้ชายเลวๆ?เยี่ยฮวนเอ่อร์หัวเราะ “ใช่ ก็รวยใช้ได้เลย หวานหว่าน ฉันแนะนำเธอให้รู้จักลูกพี่ลูกน้องของฉันดีไหม เธอมาเป็นพี่สะใภ้ของฉันเถอะ”อะไรนะ อะไรนะ?ฉือหว่านรีบปฏิเสธ “ขอบคุณนะฮวนเอ่อร์ แต่ลูกพี่ลูกน้องของเธอ ฉันขอผ่านดีกว่า ฉันไม่คู่ควรหรอก”เยี่ยฮวนเอ่อร์ยิ้มเจ้าเล่ห์ แต่หวานหว่านเอ๋ย เธอก็เป็นพี่สะใภ้ของฉันอยู่แล้วนี่ลูกพี่ลูกน้องของฉันก็คือฮั่วซือหานไง!…………วันรุ่งขึ้น
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 1
ฉือหว่านพบว่าสามีของเธอ ฮั่วซือหานกำลังนอกใจ เขานอกใจไปหานักศึกษาหญิงคนหนึ่ง วันนี้เป็นวันเกิดของฮั่วซือหาน ฉือหว่านตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมอาหารหนึ่งโต๊ะ แต่ในตอนนั้นเอง "ติ๊ง" เสียงดังขึ้นมา โทรศัพท์มือถือของฮั่วซือหานที่ลืมไว้ที่บ้านดังขึ้น ฉือหว่านจึงเห็นข้อความที่นักศึกษาหญิงส่งมา [ตอนเอาเค้กออกมาชนเข้าไปจนเจ็บเลย ฮือๆๆ] ข้างล่างแนบภาพเซลฟี่มาด้วย ภาพนั้นไม่ได้เผยให้เห็นหน้า มีเพียงแต่ขาเท่านั้นที่ปรากฏในรูป ในภาพนั้น เด็กสาวสวมถุงเท้าสีขาวยาวดึงสูง รองเท้าหนังหัวกลมสีดำ กระโปรงนักศึกษาสีฟ้าขาวถูกดันขึ้น เผยให้เห็นเรียวขาที่เรียบเนียนและงดงาม หัวเข่าที่ขาวเนียนมีรอยแดงจากการกระแทก ผิวพรรณที่อ่อนเยาว์สดใสของเด็กสาวประกอบกับข้อความที่ออดอ้อน ยิ่งเพิ่มเสน่ห์ต้องห้ามที่ยากจะต้านทาน ว่ากันว่าประธานบริษัทที่ประสบความสำเร็จในการงาน มักจะชื่นชอบลักษณะเช่นนี้เมื่อเลือกชู้รัก ฉือหว่านกำโทรศัพท์ไว้แน่นจนปลายนิ้วซีดขาว ติ๊งนักศึกษาหญิงส่งข้อความมาอีกครั้ง [ประธานฮั่ว เจอกันที่โรงแรมหยุนถิงนะคะ คืนนี้ฉันจะฉลองวันเกิดให้คุณ~] วันนี้เป็นวันเกิดของฮั่วซือหาน แล
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 2
ฉือหว่านมองเขากลับเช่นกัน น้ำเสียงเบาแต่มั่นคง “เราหย่ากันเถอะ ฮั่วซือหาน คุณชอบของขวัญวันเกิดชิ้นนี้ไหม?” ฮั่วซือหานมองเธอด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง “เพราะแค่ผมไม่ได้ฉลองวันเกิดกับคุณ คุณถึงคิดจะหย่างั้นเหรอ?” ฉือหว่าน “ฉือเจียวกลับมาแล้วใช่ไหม?” เมื่อได้ยินชื่อฉือเจียว ฮั่วซือหานยกมุมปากบางๆ อย่างเย้ยหยัน เขาหัวเราะเบาๆ เขาก้าวขาเรียวยาวเข้าหาเธอทีละก้าว “คุณหึงฉือเจียวงั้นเหรอ?” ในฐานะนักธุรกิจอายุน้อยที่ถูกขนานนามว่าเป็นเทพเจ้าแห่งการค้า ฮั่วซือหานมีออร่าที่เกิดจากอำนาจ ความมั่งคั่ง และสถานะ เขาก้าวเข้ามาใกล้จนฉือหว่านเผลอก้าวถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัว แผ่นหลังอ่อนบางของเธอสัมผัสถึงความเย็น เธอชนเข้ากับกำแพง ในตอนนั้นเอง ทัศนวิสัยของเธอก็มืดลง ฮั่วซือหานพุ่งเข้าหา ร่างกายเขาประชิดเธอเต็มที่ มือข้างหนึ่งยันกำแพงไว้ข้างตัวเธอ ขังเธอไว้ระหว่างอกแข็งแกร่งของเขาและผนัง ฮั่วซือหานก้มเปลือกตาหล่อเหลา มองเธอด้วยสายตาเย็นชา มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน “คนทั้งไห่เฉิงรู้ว่าคนที่ผมจะแต่งงานด้วยคือฉือเจียว คุณไม่รู้เรื่องนี้ตอนที่พยายามทุกวิถีทางเพื่อแต่งงานแทนเธอมาเป็นคุณนายฮั่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 3
ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปากบางจนกลายเป็นเส้นโค้งเย็นชา “ฉือหว่าน กลับมาที่นี่เดี๋ยวนี้!” ฉือหว่านหัวเราะเบาๆ “คุณสั่งให้ฉันกลับมา ฉันก็ต้องกลับงั้นเหรอ? เราหย่ากันแล้ว ใครจะมาทำตามใจคุณอีกล่ะ!” ฮั่วซือหานกัดฟันแน่น “เรื่องเหตุผลการหย่า ฉันจะให้เธอโอกาสเขียนใหม่อีกครั้ง!” ฉือหว่านยิ้มกว้างขึ้น “ฉันเขียนผิดตรงไหนเหรอ ฮั่วซือหาน? คุณฟื้นมาได้ครึ่งปีแล้วใช่ไหม แต่ครึ่งปีนี้คุณไม่เคยจับมือฉันเลย คุณเป็นเจ้าชายนิทรามาสามปี ถึงแม้ตอนนี้ทุกระบบในร่างกายของคุณจะดูปกติดี แต่ฉันสงสัยอย่างมีเหตุผลว่าคุณมีปัญหาเรื่องสมรรถภาพทางเพศ คุณไม่ไหวแล้ว! รีบไปหาหมอแผนจีนดูสิ สิ่งที่ฉันขออวยพรให้คุณเป็นของขวัญหย่าคือ ขอให้คุณกลับมาฟิตสมชายไวๆ!” ฮั่วซือหาน “……” เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาเต้นตุบๆ ผู้หญิงคนนี้ช่างกล้าหาญเกินไปแล้ว! “ฉือหว่าน สักวันฉันจะทำให้เธอรู้ว่าฉันเก่งแค่ไหน!” “เสียใจด้วย คุณไม่มีโอกาสนั้นแล้ว!” “ฉือหว่าน!” เสียง “ตู๊ด ตู๊ด” ดังขึ้น สายโทรศัพท์ถูกตัดไป ในขณะที่ฮั่วซือหานโกรธจัดจนยังไม่ได้ระบายออก เขาก็ได้ยินเสียง “ตู๊ด ตู๊ด” ของสายที่ถูกตัดไป เขา “……” ฉือหว่าน!
Latest chapter
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 120
นี่คือสัญญาณอันตรายที่ชัดเจนมากตอนนั้นเอง ฮั่วซือหานก็ก้าวขายาวๆ ออกไป เขาสั่งให้เลขาจ้าวไปจัดการเรื่องรถแล้วเสี่ยวเยาคนนั้นช่างเป็นที่รักของเขาจริงๆ แค่เสี่ยวเยาโทรมา เขาก็รีบทำให้ทันทีเธอต้องรู้ให้ได้ว่าเสี่ยวเยาเป็นใครเธอต้องกลายเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของเสี่ยวเยาให้ได้!…………ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ยังยืนอยู่ริมถนน ไม่นานรถหรูโรลส์รอยซ์ก็แล่นมาจอดเทียบตรงหน้าคนขับเปิดประตูหลังด้วยท่าทีเคารพ ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ขึ้นรถไปด้วยกันฉือหว่านอึ้ง “ฮวนเอ่อร์ ลูกพี่ลูกน้องของเธอรวยขนาดนี้เลยเหรอ?”โรลส์รอยซ์ รถประจำตัวของฮั่วซือหานก็เป็นยี่ห้อนี้เหมือนกัน หรือว่ายี่ห้อนี้จะเป็นแบรนด์โปรดของพวกผู้ชายเลวๆ?เยี่ยฮวนเอ่อร์หัวเราะ “ใช่ ก็รวยใช้ได้เลย หวานหว่าน ฉันแนะนำเธอให้รู้จักลูกพี่ลูกน้องของฉันดีไหม เธอมาเป็นพี่สะใภ้ของฉันเถอะ”อะไรนะ อะไรนะ?ฉือหว่านรีบปฏิเสธ “ขอบคุณนะฮวนเอ่อร์ แต่ลูกพี่ลูกน้องของเธอ ฉันขอผ่านดีกว่า ฉันไม่คู่ควรหรอก”เยี่ยฮวนเอ่อร์ยิ้มเจ้าเล่ห์ แต่หวานหว่านเอ๋ย เธอก็เป็นพี่สะใภ้ของฉันอยู่แล้วนี่ลูกพี่ลูกน้องของฉันก็คือฮั่วซือหานไง!…………วันรุ่งขึ้น
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 119
ฉือเจียวให้ฮั่วซือหานจูบเธอฮั่วซือหานมองใบหน้าหวานเย้ายวนราวดอกกุหลาบแดงของฉือเจียว ไม่รู้ว่าดูว่านอนสอนง่ายกว่าใบหน้าเล็กๆ ใสๆ ขนาดเท่าฝ่ามือนั่นตั้งเท่าไหร่ฉือหว่านเอาแต่ทำให้เขาโมโห ทำให้เขาหงุดหงิดใจ แต่ฉือเจียวคือดอกไม้ที่รู้ใจเขาฮั่วซือหานค่อยๆ ก้มหน้าลง……………ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ดื่มกันไปนิดหน่อย เล่นสนุกกันในบาร์สักพักก็กลับออกมา สองคนออกจากบาร์มายืนริมถนนเตรียมเรียกรถแต่ที่นี่เป็นย่านหรูหรารถแท็กซี่ผ่านมาน้อยมากฉือหว่านคิดหาวิธี “ฮวนเอ่อร์ งั้นพวกเราสแกนเช่าจักรยานปั่นกลับกันดีไหม?”เยี่ยฮวนเอ่อร์เลิกคิ้ว “ไม่ต้องหรอกหวานหว่าน ฉันโทรหาลูกพี่ลูกน้องให้ส่งรถมารับดีกว่า”“ลูกพี่ลูกน้อง? ฮวนเอ่อร์เธอมีลูกพี่ลูกน้องด้วยเหรอ?”เยี่ยฮวนเอ่อร์กะพริบตาส่งสายตาลึกลับ “ใช่สิ”“แต่ไม่ต้องหรอก ดึกขนาดนี้แล้ว อย่าไปรบกวนลูกพี่ลูกน้องของเธอเลย”เยี่ยฮวนเอ่อร์หยิบมือถือออกมาแล้วกดโทรออกทันที “ลูกพี่ลูกน้องของฉันตอนนี้กำลังเริงร่าอยู่กับมือที่สาม พอดีเลย ฉันต้องหาเรื่องให้เขาทำบ้าง”ฉือหว่านตกใจ “ฮวนเอ่อร์ ลูกพี่ลูกน้องของเธอมีมือที่สามเหรอ?”“ใช่ ลูกพี่ลูกน้องของฉันแต่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 118
ฉือเจียว “เสวียนเสวียน คุณนายใหญ่ฮั่วที่บ้านใหญ่ยังไม่ยอมรับฉันเลย ฉันต้องได้การสนับสนุนจากตระกูลหลินมาให้ได้ เพราะงั้นเสี่ยวเยามีความสำคัญกับฉันมาก ขอแค่ฉันเกาะเธอไว้ได้ เอาใจเธอให้ได้ แล้วก็กลายเป็นเพื่อนสนิทกับเธอ ทีนี้ฉันก็จะได้แต่งงานกับซือหาน กลายเป็นคุณนายฮั่วอย่างสมบูรณ์แล้ว”ฉือเจียวเก่งเรื่องมัดใจคนมาก กู้เป่ยเฉิน ฮั่วเสวียน รวมถึงพวกคุณชายทายาทตระกูลดังในแวดวงของฮั่วซือหาน ทุกคนล้วนชอบเธอทั้งนั้นเพราะงั้น เธอต้องคว้าตัวเสี่ยวเยาให้ได้เสี่ยวเยาเป็นตัวแทนของการสนับสนุนจากทั้งตระกูลหลินนั่นคือสายตระกูลฝ่ายแม่ของฮั่วซือหาน สำคัญอย่างยิ่งฮั่วเสวียนพยักหน้า “พี่สะใภ้เจียวเจียว ฉันจะช่วยเธอตามหาเสี่ยวเยาต่อไป จริงๆ แล้วฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าเสี่ยวเยาเป็นใครกันแน่”……ฉือเจียวไม่เห็นฮั่วซือหานอยู่ในห้อง VIP สุดหรู ตั้งแต่เขาออกไปก็ยังไม่กลับมาเลยฉือเจียวตามหา จนมาเจอที่ห้องรับรองสุดหรู เธอเห็นฮั่วซือหานนั่งอยู่บนโซฟาฮั่วซือหานดื่มไปไม่น้อย ดูเหมือนอารมณ์จะยังไม่ดีนัก โทรศัพท์วางอยู่บนโต๊ะน้ำชา ส่วนแผ่นหลังสูงสง่าพิงโซฟาด้วยท่าทีเกียจคร้าน ขาทั้งสองยาวเหยียดไปข้างหน้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 117
ฉือหว่านดึงเยี่ยฮวนเอ่อร์ออกมาแล้ว สองคนเข้าไปในห้องน้ำหญิง ขณะฟังเสียงที่ท่านหลินส่งมา ฉือหว่านพิมพ์ตอบกลับไปไม่กี่คำ "เสี่ยวหลิน สู้ๆ" ท่านหลินที่อยู่ในห้องหนังสือรู้สึกว่าเสียงเรียก "เสี่ยวหลิน" นั้นช่างสนิทสนมเหลือเกิน เขาส่งข้อความเสียงกลับไปอีกหนึ่งอัน "อืม อาจารย์ เสี่ยวหลินจะสู้ๆ ครับ!" ฉือหว่านเก็บมือถือใส่กระเป๋า เยี่ยฮวนเอ่อร์ดึงแขนเธอ "หวานหว่าน พวกเราออกไปกันเถอะ" สองคนกำลังจะออกไป แต่ตอนนั้นเอง ประตูห้องน้ำหญิงก็ถูกผลักเข้ามา แล้วสองคนก็เดินเข้ามา เป็นฉือเจียวกับฮั่วเสวียน สองคนนั้นก็มาห้องน้ำเหมือนกัน ทั้งสี่เผชิญหน้ากันตรงๆ ฉือเจียวแสยะยิ้มอย่างได้ใจ "ฉือหว่าน เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ได้ยินว่าซือหานไล่เธอออกจากคฤหาสน์ตระกูลฮั่ว ตอนนี้เธอไปอยู่หอในของมหาวิทยาลัย C แล้วเหรอ?" ฉือเจียวล้มลงจากบันไดแล้วคว้าชัยชนะอันยิ่งใหญ่ เธอแทบรอไม่ไหวที่จะเอาชัยชนะไปอวดฉือหว่าน ผู้พ่ายแพ้คนนี้ ฉือหว่านเลิกคิ้วเรียวขึ้น ไม่เพียงไม่โกรธ กลับยิ้มออกมา "ฉือเจียว นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันเห็นพวก 'รับช่วงต่อ' แล้วมีความสุขขนาดนี้" อะ...อะไรนะ? รับช่วงต่อ?
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 116
ฉือหว่านเห็นฮั่วเสวียน ฮั่วเสวียนนั่งอยู่บนโซฟาตลอด เธอก็ร่วมสนุกไปด้วย ดูจะมีความสุขเป็นพิเศษฮั่วเสวียนยิ้ม “พี่ซือหาน พี่สะใภ้เจียวเจียว ถือโอกาสที่ทุกคนกำลังสนุกแบบนี้ ฉันขอเล่าเรื่องตลกให้ฟังสักเรื่องนะ”ฉือเจียวเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น “เรื่องตลกอะไรเหรอ”“เกี่ยวกับฉือหว่านน่ะ!”ฉือหว่านที่อยู่นอกประตู “…”ในช่วงเวลาที่ฮั่วซือหานกับฉือเจียวกำลังมีความสุขกันแบบนี้ จะดึงเธอเข้าไปคงไม่เหมาะหรอกนะ?เมื่อกี้ฉือหว่านยังรู้สึกว่าเธอเข้าไปในโลกของฮั่วซือหานกับฉือเจียวไม่ได้ ตอนนี้ล่ะดีเลย มีคนช่วยส่งเธอเข้าไปแล้วฮั่วเสวียน “วันนี้เป็นวันแรกที่ฉือหว่านเข้าเรียนมหาวิทยาลัยC เธอก็ขึ้นแท่นตำนานในวันเดียวเลยนะ”กู้เป่ยเฉินทำหน้าดูถูก “เธอมีปัญญาขึ้นแท่นตำนานด้วยเหรอ”ฮั่วเสวียน “แน่นอนสิ เป็นตำนานเทพแห่งการนอน! เธอนอนทั้งวันในมหาวิทยาลัย C เลยล่ะ”พรืดฮ่าๆๆๆๆๆกู้เป่ยเฉินหัวเราะนำ “ทีแรกตอนที่พี่รองส่งฉือหว่านเข้าเรียนมหาวิทยาลัยC ฉันยังไม่เข้าใจเลย ตอนนี้เข้าใจแล้ว พี่รองส่งฉือหว่านไปเพื่อให้สร้างเรื่องตลกให้พวกเรานี่เอง วันละเรื่อง ไม่มีซ้ำเลย ฮ่าๆๆ”ทุกคนต่างหัวเราะกันห
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 115
คืนนี้ ฮัวซือหานดวงไม่ดี เล่นไพ่แพ้ตลอด ทำให้เส้นกรามของเขาตึงเครียด สีหน้าหล่อเหลายิ่งดูเย็นชา ฉือเจียวกำลังดูไพ่ของตัวเอง มือข้างหนึ่งหยิบองุ่นสีม่วงลูกโตจากจานผลไม้ที่วางอยู่ข้างๆ เธอใช้ปลายนิ้วเรียวปอกเปลือกออกอย่างประณีต ก่อนจะส่งเนื้อองุ่นฉ่ำหวานไปจรดริมฝีปากของฮั่วซือหาน ฮั่วซือหานมองไพ่ในมือ แล้วอ้าปากรับองุ่นที่เธอป้อนเข้าไป ฉือเจียวอิงซบไหล่เขาอย่างออดอ้อน ยื่นมือรับเมล็ดองุ่นที่เขาคายออกมา ฉือเจียวดูแลเอาใจใส่ฮั่วซือหานราวกับภรรยาตัวน้อย เหล่าทายาทเศรษฐีหัวเราะกันอย่างมีเลศนัย "ไห่เฉิงของเรามีดอกกุหลาบหมายเลขหนึ่งแค่คนเดียว และคนที่ได้ครอบครองก็มีแค่ประธานฮั่วเท่านั้น!" "เขาว่ากันว่า โชคดีเรื่องความรัก โชคร้ายเรื่องการพนัน ไม่แปลกเลยที่ประธานฮั่วจะเสียเงินตลอดทั้งคืน" ฉือเจียวแกล้งค้อน "พวกนายนี่เอาแต่ล้อฉัน" ฉือหว่านที่ยืนอยู่นอกประตู มองเห็นทุกอย่างชัดเจน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเขาพาฉือเจียวออกมาสังสรรค์กับเพื่อนๆ หัวใจของฉือหว่านเจ็บแปลบขึ้นมาเล็กน้อยขณะนั้น ฮั่วซือหานแพ้อีกตา เขาปล่อยไพ่ลงบนโต๊ะ แล้วผลักชิปพนันทั้งหมดไปข้างหน้า "พวกนายเอาไปแ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 114
ในห้องพักของนักศึกษาหญิงของเธอตอนนี้มีอยู่สองคน คนหนึ่งคือเธอ อีกคนคือเยี่ยฮวนเอ่อร์ เยี่ยฮวนเอ่อร์มองฉือหว่านด้วยรอยยิ้มสดใส "เธอคือฉือหว่านใช่ไหม? ฉันคือเยี่ยฮวนเอ่อร์ ต่อไปพวกเราก็เป็นรูมเมทกันแล้วนะ!" เยี่ยฮวนเอ่อร์เป็นผู้หญิงที่สดใสร่าเริง แต่ที่ข้างแก้มด้านขวาของเธอมีปานสีดำขนาดใหญ่ ซึ่งตัดกับผิวขาวของเธออย่างเห็นได้ชัด เมื่อเห็นฉือหว่านมองปานของเธอ เยี่ยฮวนเอ่อร์ก็หัวเราะเบาๆ แล้วพูดอย่างเปิดเผย "ปานนี้ฉันเกิดมาพร้อมกับมัน หมอบอกว่าลบไม่ออกหรอก เพื่อนๆ หลายคนเลยชอบเรียกฉันว่า 'สาวตัวตลก' ลับหลัง ไม่มีใครอยากมาอยู่ห้องเดียวกับฉันเลย" พูดจบ เธอยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ "ถ้าเธอก็ไม่อยากอยู่กับฉันเหมือนกัน ก็…" ฉือหว่านแย้มยิ้ม "บังเอิญจัง ฉันก็เป็น 'ยัยบ้านนอก' ที่มาจากชนบท เห็นไหม? 'ยัยบ้านนอก' กับ 'สาวตัวตลก' นี่มันคู่หูที่ฟ้ากำหนดมาเลยนะ!" เธอยื่นมือออกไปหาเยี่ยฮวนเอ่อร์ เป็นการแสดงความเป็นมิตร เยี่ยฮวนเอ่อร์ยิ้มหวาน เธอจับมือฉือหว่านไว้แน่น พวกเธอสนิทกันอย่างรวดเร็ว ฉือหว่านชอบเยี่ยฮวนเอ่อร์มาก เธอเป็นคนมีข้อบกพร่องทางร่างกาย แต่กลับไม่เคยรู้สึกด้อยค่า เธอมั่น
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 113
ตอนนี้ท่านหลินกำลังยืนอยู่ ส่วนฉือหว่านกำลังนั่งอยู่ ตามหลักแล้ว ท่านหลินควรเป็นฝ่ายที่มีอำนาจเหนือกว่า แต่ฉือหว่านกลับนั่งตัวตรงอย่างสง่างาม ดวงตาใสกระจ่างของเธอจับจ้องท่านหลินอย่างเงียบๆ ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ แต่กลับให้ความรู้สึกกดดัน เป็นท่านหลินเสียเองที่ถูกเธอกดอยู่หนึ่งระดับ ท่านหลินกระแอม "อะ...เอ่อ ใช่" เดี๋ยวก่อน... ท่านหลินหมดคำจะพูดกับตัวเอง นี่เขากำลังพูดอะไรออกไป? ตลอดชีวิตนี้ นอกจากอาจารย์ที่เขาเคารพนับถือที่สุด "เทพ C" ก็ไม่เคยมีใครกล้าเรียกชื่อจริงเขาเลย แต่เจ้าสาวตัวแทนคนนี้ กลับไม่มีความเกรงใจเลยสักนิด! ท่านหลินกำลังจะตำหนิฉือหว่าน "เธอ..." แต่ฉือหว่านพูดขึ้นมาก่อน เธอพยักหน้าอย่างจริงจัง "โอเค งั้นคุณไปสอนต่อเถอะ" ท่านหลิน "……" เดี๋ยวนะ ใครเป็นอาจารย์ ใครเป็นนักศึกษา? เธอถึงขั้นกล้าสั่งเขา? แต่พอเขาสบตากับฉือหว่าน จู่ๆ ขาของเขาก็เดินไปยังโพเดียมโดยอัตโนมัติ จากนั้นก็หยิบชอล์กขึ้นมา แล้วเริ่มสอน… ช่วยด้วย ทำไมเขาถึงทำตามคำสั่งของฉือหว่านได้ง่ายๆ แบบนี้? เขาไม่ได้อยากทำตามเลยนะ! ท่านหลินเริ่มสอนแล้ว แต่ฉือหว่านยังรู้สึกง่วงอยู่ เ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 112
เธอก็แค่เจ้าสาวตัวแทนที่ถูกส่งมาแต่งงานแทน เป็นแค่เรื่องผิดพลาดเล็กๆ เท่านั้น เขายอมรับว่าเคยหลงใหลเธอชั่วขณะหนึ่ง แค่เพราะแรงปรารถนา แต่เขาไม่ได้ชอบเธอ คนที่เขาชอบคือฉือเจียว คนที่เขาต้องการก็คือฉือเจียว เขาไม่ชอบความสัมพันธ์ที่ต้องเวียนวนอยู่ระหว่างผู้หญิงสองคน ถึงเวลาต้องจบเรื่องระหว่างเขากับฉือหว่านแล้ว! … ซูเสี่ยวฝูกำลังจะเข้านอนในค่ำคืนอันเงียบสงบ ทันใดนั้น เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เธอหยิบเสื้อคลุมมาสวมแล้วเดินไปเปิดประตู "ใครน่ะ?" ฉือหว่านยืนอยู่หน้าประตู ฉือหว่านไม่ได้เอาสัมภาระอะไรติดตัวมาเลย มีเพียงเสื้อกั๊กไหมพรมสีเหลืองอ่อนที่คุณนายใหญ่ฮั่วถักให้ เธอเงยหน้ามองซูเสี่ยวฝู แล้วแย้มรอยยิ้มขื่นขม "เสี่ยวฝู ฉันไม่มีบ้านอยู่แล้ว เธอให้ฉันพักด้วยได้ไหม?" ซูเสี่ยวฝูรีบดึงเธอเข้ามา มือของฉือหว่านเย็นเฉียบ ซูเสี่ยวฝูรีบจับมือเธอขึ้นมาถูไถให้ความอบอุ่น "หวานหว่าน นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมดึกขนาดนี้เธอถึงออกมาอยู่ข้างนอกคนเดียว มันอันตรายนะ!" ฉือหว่านแย้มมุมปากเล็กน้อย "วันนี้ฉือเจียวกลิ้งตกลงมาจากบันได แล้วบอกฮั่วซือหานว่าไม่ให้ฉันอยู่ห้องเดียวกับเขา…ฉันก็เลยถู
