LOGINShare
22
Last Updated:
2024-12-05 12:10:53
Related chapters
คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 23
“เรื่องมันผ่านมาตั้งนาน ฉันไม่รู้ค่ะ ไม่เห็นจะจำได้ มาทวงอะไรตอนนี้ล่ะ?” น้ำเสียงว่ารำคาญ ยามสบเสน่หาลึกซึ้งภายในแววตาเป็นประกายซึ่งสั่นคลอนจิตใจอยู่ไม่น้อยเหมือนจะนึกอะไรออก เรื่องปืนรุ่นโบราณ... ด้ามจับพอดีมืออุณหภูมิสูงลิบเห่อขึ้นบนใบหน้าร้อนผ่าว ภาพลาง ๆ ในความทรงจำ พร้อมด้วยน้ำเสียงของชายแปลกหน้า“อริส...” เขายิ้มแล้วปรับสีหน้าเข้มเครียด “เรื่องค่าจ้างน่ะ ผมล้อเล้น แต่แค่เอาปากแตะกันน่ะ... มันนับเป็นจูบไม่ได้ ผมนับเป็นค่าพันข้อเท้าให้ก็แล้วกัน”“มีใครเคยบอกไหมคะว่าหมอไอเป็นผู้ชายขี้งก ขี้ทวง เจ้าชู้ด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้... อย่ามาหลอกแต๊ะอั๋งฉันอีกเชียวนะ” ว่าพลางมองค้อนวงโต สะบัดมือออกจากเสื้อที่เผลอกำไว้หลายนาน ขยับขาออกจากหน้าตักของเขาเพื่อวางพักเท้าไว้บนพื้นใบหน้าหล่อเหลาเป็นฝ่ายโน้มลงหา หยุดดวงตาคู่เรียวคมไว้เหนือปลายจมูกโด่งงาม เอ่ยทีละคำ “คนแรกนี่แหละ”จากนั้นเขาก็ก้มตัวลงหยิบรองเท้าแตะมาสวมให้ ระยะห่างที่ทิ้งไปอย่างไม่ทันให้ตั้งตัว เธอดันนึกว่าเขาจะจูบ!ไม่สิ เขาจูบเป็นแต่มาขอให้เธอจูบ พอสบโอกาสเขาก็ควรจะดึงเธอเข้าไปจูบอย่างเร่าร้อนใช่ไหม...!?อริสาสะบัดหน้าพรืด ไม่รู้ว
Last Updated : 2024-12-05คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 24
หนุ่มใหญ่วัยห้าสิบสองชะงักนิ่ง ความทรงจำอันพร่าเลือนผุดวาบขึ้นมา เพราะคำพูดของตัวเขาเองเมื่อสักครู่ บรรยากาศอันน่าอึดอัดเกิดขึ้นระหว่างคนทั้งสอง ทว่าพอคนลูกหมุนกายจากไป เขาลุกพรวดตามไปคว้ามือนุ่มไว้ “อริส... ฟังพ่อก่อน คุยกับพ่อก่อน ค่อยไปนะลูก” ในน้ำเสียงอ่อนโยนลง ลูกสาวหันกลับมาอีกครั้ง เพื่อลองตั้งใจฟังพ่อ... เอ่ยด้วยแววตาเว้าวอน “เตชินกับลูกเหมาะสมกันจะตาย ขนาดแม่ยังบอกกับพ่อว่าลูกกับเตชินเหมือนพระเอกนางเอกในละครที่แม่ชอบ ลูกจำได้ไหม?” ก้อนแข็งจุกตันคอทำให้เขาเงียบไป พิภพกะพริบตาถี่ ๆ ยามนึกถึงภรรยาในวินาทีสุดท้ายก่อนลาจากโลกไป ก้มหน้าลงมองมือทั้งสองของตนที่กุมมือเล็กไว้... มันอาจเป็นเรื่องยากสำหรับลูกสาวที่จะเข้าใจ แต่เขาจะพยายามอย่างเต็มที่ “นางเอกเจ็บขา ก็ต้องให้พระเอกดูแล พาไปหาหมอ... แต่หมอมันคือตัวประกอบ ตัวประกอบมันแค่ผ่านฉากมา สุดท้ายแล้วยังไงนางเอกต้องกลับไปหาพระเอกอยู่ดี พ่อเชื่อนะว่าแม่อยากให้เรากับเตชินแต่งงานกันเหมือนพระเอกนางเอกที่แม่ชอบ ลูกเก็บเรื่องนี้ไปคิดหน่อยได้ไหม?” ‘พระเอกนางเอก’ แม่เคยพูด
Last Updated : 2024-12-05คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 25
ความรู้สึกแปลกประหลาดก่อตัวขึ้นในใจหญิงสาว ไม่มีเหตุผลอะไรมาก ขณะที่ดวงตารุ่มร้อนคู่นั้นมักจ้องมองมาเป็นระยะและก็คงจะไม่ใช่แค่เธอที่เห็นว่ามันแปลก เจ้าที่รักยังนั่งทำหน้าสงสัย หลังจากที่มันเพิ่งเดินเหยาะแหยะมาด้วยเท้าทั้งสี่ข้าง เตรียมพร้อมติดสอยห้อยตามเจ้านายไปทุกที่ในฟาร์ม“คุณอริสา...” ในน้ำเสียงอ่อนโยนทว่าจริงจัง ร่างสูงยืนอยู่ข้าง ๆ กันหันไปประจันหน้าหญิงสาวที่เชยคอขึ้นมองเขาด้วยสีหน้าสงสัย วงหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความรักใคร่เอ็นดูค่อย ๆ โน้มลงกระซิบข้างหูทีละคำ“มาเป็นแฟนพี่หมอไหมครับ?”คำถามนั้นพาใจเต้นโครมคราม อริสากะพริบตาปริบ ๆ เมื่อใบหน้าหล่อเหลาถอยห่างออกไป เปรยยิ้มให้“บ้า... พูดอะไรน่ะ?”“ผมพูดจริง อริสชอบผม ผมก็ชอบอริส ถ้านับตั้งแต่ผมวันที่ผมแอดไลน์ไป เราคุยกันสามอาทิตย์แล้วหรือเปล่า?” คนถามกำลังนึกถึงข้อความแชทนอกเหนือจากการถามสารทุกข์สุกดิบ ก็แทบจะคุยกันทั้งวัน เขาพูดเรื่องนี้อยู่หลายครั้งแต่เจ้าตัวยังไม่ให้คำตอบสักที“ไม่รู้... ฉันไม่เคยมีแฟน เป็นแบบนี้แหละ ดีแล้ว”“อริสมาเป็นแฟนพี่เถอะ... พี่จะกลับบ้านแล้ว มาคิดถึงบ่อย ๆ ไม่ได้นะ”ได้ยินคำว่า ‘พี่’ เท่านั้นแหละ เธอ
Last Updated : 2024-12-05คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 26
กางเกงยีนสีซีดส่ายไปมาเพราะสะโพกเต่งตึง ชายเสื้อโปโลสีชมพูอ่อนยังเลิกขึ้นเล็กน้อยจนเห็นแผ่นหลังขาวโบ๊ะ! วับ ๆ แวม ๆอย่างว่าเธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กผอม แต่ตูดเป็นตูด เอวเป็นเอว... นมจะขนาดไหน?คิดแล้วก็รู้ตัวว่าเข้าถึงสัจธรรมความขาวในเวลาอันไม่เหมาะควร จึงหันไปมองทางข้างหน้าอีกครั้งเอี๊ยด...! เสียงเบรกดัง ฉับพลันกับที่มืออีกข้างกอดสะโพกเข้าหมับเต็มแขน เป็นโชคดีที่เขาลดความเร็วลงก่อนหน้านี้ และช่างเป็นโชคช่วยของเจ้าสัตว์ขนาดใหญ่ยักษ์ซึ่งกำลังเดินข้ามถนน ในเขตพื้นที่สัตว์ป่า“ช้างเดิน เห็นไหมเล่า? ผมบอกว่าค่อยเอาของไง ทำไมดื้อจัง ฮึ!” ว่าเสียงขึ้นจมูก มือยังไม่ปล่อยคนที่เอี้ยวตัวกลับมาพร้อมของในมือ“ขอโทษค่ะ ได้แล้ว กล้องแพงด้วยนะ แหม... เกือบหล่นแหนะ”กล้องตัวใหญ่ถูกใจทำให้เธอฉีกยิ้มกว้างหวาน กลับไปนั่งที่ตัวเอง รัดเข็มขัดนิรภัยอย่างเรียบร้อย เพื่อจัดการปรับแต่งมันให้เหมาะสมสำหรับงานถ่ายภาพ ไม่ได้รู้สึกผิดสักนิดยังชอบพออ้อมกอดเมื่อครู่ไอศูรย์ได้แต่โมโหเธออยู่เพราะถ้าเขารับไม่ทันคงได้มีคนเจ็บตัว แต่ก็โมโหได้ไม่นาน เมื่อมาถึงอุทยานแห่งชาติฯตามที่นัดกับเจ้าหน้าที่ไว้ เขาแค่ดูอาการอีกเพียง
Last Updated : 2024-12-05คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 27
“ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ต้องไปหรอก ฉันขี้เกียจเดินละ ไปหาร้านนั่งกินกาแฟ ถ่ายรูปสวย ๆ ดีกว่า” เธอตอบอย่างว่าง่ายเสียจนคุณหมอหนุ่มขมวดคิ้วนิ่วหน้าเพราะกำลังคิดอยู่ว่ายัยคุณหนูเอาแต่ใจควรจะตีโพยตีพาย ดันทุรังลงไปให้ได้ แต่ก็ไม่เลย เธอแค่เลิกตื่นเต้นกับมันไปเฉย ๆ เดินกลับไปในทางที่มา จากนั้นก็บอกแค่ว่าไม่อยากให้เขาไม่สบายใจเรื่องม้าหรือช้างตายแค่นั้นก็สั่นคลอนหัวใจชายหนุ่มอย่างรุนแรง จนเขาต้องหลับตาลงสะบัดศีรษะเพื่อพยายามสะกดกลั้นความปรารถนา...กว่าจะกลับมาถึงรถยนต์ที่จอดอยู่ใช้เวลาเดินอยู่เล็กน้อย อากาศโดยรอบเย็นสดชื่นเลยไม่ทำให้เสียเหงื่อมาก ผู้ชายตัวโตที่สวมเชิ้ตมาเสื้อเปียกชุ่มขึ้นรถแล้วก็ปรับแอร์แรงสุดขณะนั่งพักเอาแรงในรถ“หมอไอร้อนหรือคะ? ฉันว่าอากาศกำลังสบาย ๆ ดีออก”“ร้อนสิ ผมใส่เสื้อเชิ้ตทำงานมาเนอะ” คนพูดเขย่าคอเสื้อ รู้สึกร้อนเพราะอย่างอื่นมากกว่า มันคงไม่เกี่ยวกับเสื้อหรือสภาพอากาศ แต่ก็เข้าทางเขาอยู่พอดี ขณะที่ดวงตาคู่สวยหยุดลอบมองเสื้อเปียกชื้นที่เผยให้เห็นกล้ามเป็นมัด ๆ ชัดเต็มสองตา เออออตาม“ออ... ก็ไม่ใส่เสื้อโปโลมาแต่แรกนี่คะ ข้างในเขาก็ไม่ได้ว่าซะหน่อย”“นั่นสิ... สงสัยว่าผ
Last Updated : 2024-12-05คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 28
แม่ตามใจเขาทุกอย่างไม่เคยขัดใจแม้สักเรื่อง หลังเวลาเลิกงานของแม่คือเวลาของเขา ขณะที่ลูกชายไม่รักดีอย่างเขาชอบที่จะทำตัวเสเพล คบเพื่อนเกเรอยู่เป็นนิจ รู้ตัวอีกทีว่าควรตอบแทนพระคุณแม่ ก็ตอนท่านนอนป่วยด้วยโรคระบบทางเดินหายใจในห้องไอซียูร่วมสองเดือนห้องผู้ป่วยข้าง ๆ กันมีหญิงสาวป่วยด้วยโรคมะเร็งปอด และเด็กสาววัยสิบสองปีเป็นโรคปอดอักเสบเรื้อรังเนื่องมาจากควันบุหรี่มือสองผ่านกระจกนิรภัยบานหนาของห้องปลอดเชื้อผู้ป่วยขั้นวิกฤต ใบหน้าเศร้าหมองของเด็กผู้หญิงร่างผอมจนแทบจะเห็นแค่เนื้อติดกระดูกบนเตียงที่เต็มไปด้วยสายระโยงระยางยังอยู่ในห้วงความทรงจำเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ต้องทนรับความทรมานทุกครั้งที่หมอและพยาบาลเดินเข้าออก เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยไม่ต่างจากหมูในโรงฆ่าสัตว์ ทุกครั้งที่เขาไปเยี่ยมแม่ เขาจึงแวะไปหาเธอและแม่ของเธอด้วยห้องปลอดเชื้อส่วนใหญ่ไม่อนุญาตให้บุคคลภายนอกที่ไม่เกี่ยวข้องเข้าไป แต่เป็นเพราะว่าผู้ป่วยเลิกต่อต้านการรักษา เลิกดื้อรั้นกับหมอและพยาบาลทำให้คุณหมอทำงานได้ง่ายขึ้น เธอยังแอบส่งยิ้มให้หนุ่มรูปหล่อทุกวัน จึงไม่มีใครว่าอะไรเขาที่คอยให้กำลังใจผู้ป่วยสาวแค่ตรงนั้น ไม่ได้รบกวนอ
Last Updated : 2024-12-05คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 29
เจ้าของร่างสูงใส่รองเท้าเสร็จเรียบร้อยดี กระแทกเหยียบมันลงบนพื้นครั้งหนึ่ง ก่อนสาดประกายตาคมวับบอก “พ่อ... สมัยนี้เขาเลิกจีบกันแล้ว จับทำเมียสิ รออะไรครับ?” แล้วก็มุดหนีจากท่อนแขนเป็นล่ำสัน พรวดพราดออกจากบ้านไปกระโดดขึ้นบีเอ็มดับบลิวสีขาวที่จอดอยู่ โดยไม่สนใจเสียงโกรธจัดตะโกนไล่หลังตาม“ไอ้อาย! มึงกลับมาคุยกันกูก่อน ลูกสาวบ้านไหนเขามีพ่อมีแม่ไหมวะ? มึงจะไปจับเขาทำเมียได้ไง เดี๋ยวได้โดนยิงตายหรอก ไอ้ห่า!”-------------------------------หญิงสาวเลือกสวมเดรสระบายลูกไม้สีดำสนิทคอลึกกว้างงานแบรนด์มาใส่ แต่งตัวสวยแตกต่างไปจากทุกวัน เดินทางไปจัดการธุระประปรังในเมืองแทนพ่อที่กำลังยุ่งกับงานรีสอร์ต เมื่อทางหุ้นส่วนลงความเห็นว่าระหว่างปิดปรับปรุง เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาควรจะตกแต่งเพิ่มเติมทั้งสถาปนิกและวิศวกรเข้ามาดูหน้างานในช่วงบ่าย หนีไม่พ้นว่านายพิภพจะต้องวานเตชิน... ว่าที่ลูกเขยหนุ่มดีกรีปริญญาโท วิศวกรรมโยธา จบทางด้านการออกแบบ การก่อสร้างมาโดยตรง อริสาจึงตั้งใจว่าจะกลับบ้านให้ช้ากว่าเวลา แต่เป็นเพราะโทรศัพท์ดังถี่ยิบ[ถึงยังเนี่ย? พ่อรีบใช้เอกสารที่ดินนะ เอามาให้เร็ว ๆ หน่อ
Last Updated : 2024-12-05คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 30
“อริส...! พ่อจะตัดบัตรเครดิตลูก พ่อไม่รับลูกเขยที่ไหนด้วย ถ้าไม่ใช่เตชิน!” เสียงตวาดไล่หลังพาวงหน้าหวานส่ายไปมา ก่อนหันหลังกลับไปบอก“พ่ออยากทำอะไร พ่อทำเลย เอาที่พ่อสบายใจ แต่บางที... พ่อควรสละเวลาให้นักสืบไปสืบเรื่องของหนูมากกว่าเรื่องหมอไอ หนูมีทรัพย์สินส่วนตัวอยู่เท่าไร ไม่รวมที่แม่ทิ้งไว้ให้หนู... หนูถึงได้ไม่ใช้เงินพ่อเพราะแบบนี้ไง”ท้ายคำนั้นทำให้คนพ่อพยายามสงบสติอารมณ์ เมื่อเขาไม่เคยใช้ไม้แข็งได้ผลกับอริสา ก้าวตามไปรั้งไว้ด้วยเสียงอ่อน “ลูกจะไปไหน? งานที่ฟาร์มเสร็จดีแล้วเหรอ ศพสีนวล... ลูกจะเอายังไง? จะมาเผามันไหม หรือจะให้พ่อทำปุ๋ย”“หนูจะฝังมันเอง” พูดเท่านั้น เธอก็กระตุกมือหนาของคนข้างกาย ให้เดินไปจากสถานที่อันน่าอึดอัด เพราะไม่คิดว่าพ่อจะเอาเรื่องม้ามาข่มขู่เธอไอศูรย์สัมผัสได้ว่ามือที่กอบกุมกันนั้นสั่นเทาและเย็นเฉียบ แม้กระทั่งว่าเปิดประตูให้เธอขึ้นรถยนต์แล้วเขาต้องสตาร์ทเครื่องทิ้งไว้ด้วยหวังจะให้เธอใจเย็นลงตามเครื่องปรับอากาศ เอื้อมไปกุมมือเล็กไว้อีกครั้งอย่างแผ่วเบา“ผม... ทำให้คุณกับพ่อทะเลาะกันหรือเปล่า?”“ไม่เกี่ยวกับหมอไอหรอกค่ะ พ่อเป็นแบบนี้มานานแล้ว ฉันด้วย... ฉัน
Last Updated : 2024-12-05
Latest chapter
คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 62
“ลูก...?” เป็นคำถามแรกของอริสา ที่ตอนนี้ก็ยังรู้สึกผิดในวินาทีที่เธอไม่ควรพรวดพราดออกไปหาอันตรายอย่างนั้น ไอศูรย์พยักหน้าเบา ๆ พาความปลื้มปิติขึ้นในหัวใจ เรี่ยวแรงของเธอตอนนี้ทำได้แค่ยกมือข้างที่เต็มไปด้วยสายน้ำเกลือขึ้นสะกิดบ่าแกร่ง แม้ว่าอยากกอดเขาแน่น ๆ สักแค่ไหน “ฉันขอโทษ... พี่... เป็นห่วงฉันมากเลยใช่ไหม?” “ไม่เป็นไร... เราไม่เป็นไรพี่ก็ดีใจแล้ว” ใบหน้าหล่อเหลาเกรอะคราบน้ำตาผละออกมองดวงหน้าซีดขาวราวกระดาษ เบียดตัวนั่งลงข้างเตียง กุมมือน้อยไว้แผ่วเบา ไม่ให้เธอได้รู้สึกถึงความเจ็บแม้สักนิดกับรอยเข็มบนนั้น “ไม่เป็นไรทำไมตาแดงคะ? กินข้าวหรือยัง ได้นอนบ้างหรือเปล่าเนี่ย?” เสียงพร่าของคนป่วยตัดพ้อ อริสาสัมผัสได้ถึงมืออันอบอุ่นของชายทั้งสอง ไม่ลืมหันไปทางอีกคนที่คงหวาดกลัวไม่ต่าง จากดวงตาแดงก่ำที่พายุความโศกเศร้าได้สงบลงไปสักพัก “ไม่เป็นไรแล้วนะลูกพ่อ” ใบหน้างามพริ้มระบายยิ้มจาง ๆ “หนูไม่เป็นไร... พ่ออย่าร้องไห้ เวลาพ่อร้องไห้ พ่อจะมองอะไรไม่เห็น...” แล้วเลื่อนสายตาไปทางชายที่ยังคงจ้องหน้าเธออยู่ไม่ห่าง ไม่ได้มองคน
คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 61
กว่าสิบชั่วโมงที่ผ่านมาเขาไม่ต่างจากคนเสียสติ ในวินาทีที่อุ้มร่างโชกเลือดไปหาอาจารย์ในโรงพยาบาลสัตว์ หยาดน้ำตาเปียกชุ่มใบหน้าอย่างที่ตัวเขาเองไม่เคยจะร้องไห้ให้ใครได้เท่านี้ แม้แต่ในวันที่แม่จากไป เขาเสียใจแต่ยังคงความเป็นบุรุษที่เข้มแข็งเช่นพ่อ รถพยาบาลที่มาได้อย่างรวดเร็วที่สุด แต่ละนาทีช่างยาวนาน ผู้ชายตัวโต ๆ อย่างเขาแค่นั่งสั่นอยู่ตรงนั้นไม่รับรู้สิ่งใดแม้เสียงเรียกของเพื่อนที่คอยให้กำลังใจอยู่ตลอด เขายังจินตนาการไม่ออกเหมือนกันว่าถ้าไม่ได้เห็นรอยยิ้ม ใบหน้าสวย ๆ ของผู้หญิงคนนี้อีกตลอดไป ชีวิตที่เหลือจะเป็นอย่างไร กับลูกที่ได้เห็นหน้าเพียงครั้งผ่านจอสีเทาดำ สิ่งมีชีวิตที่ทำให้เขารักแต่แรกพบเหมือนอริสา... ความหวังอันเบาบาง เด็กที่เกิดจากความรักของเขาและเธอยังรอปาฏิหาริย์ “พี่จะรีบกลับมานะ... เราไม่ต้องห่วงพี่ พี่จะดูแลตัวเอง...” ในน้ำเสียงและแววตาแสนอ่อนโยน มือหนาค่อยเลื่อนขึ้นปัดไรผมบนขมับอย่างที่เขาชอบทำ ก่อนจะหยัดกายลุกจากเก้าอี้ที่นั่งมานานนับชั่วโมง มองเปลือกตาที่ยังคงปิดอยู่อย่างนั้น ก่อนออกจากห้องไป ชายหนุ่มตั้งใจจะตรงกลับบ้าน
คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 60
“ไหวไหมลุงชา?” ใบหน้าซีดขาวของชายวัยหกสิบขยับเบา ๆ มือกระชับอาวุธในมือไว้เหนือเข่า แม้เลือดโชกชุ่มกาย ตัวต้นเหตุของบาดแผลฉกรรจ์นั้นนอนอยู่ข้าง ๆ ถึงห้าตัว พวกมันสามารถมีน้ำหนักตัวสูงสุดได้ถึงหกสิบสองกิโลกรัม มีอุ้งเท้าอันใหญ่โต แรงกัดมหาศาลด้วยกรามอันทรงพลังยังออกล่าเป็นฝูง หมาป่าสีเทาเกรวูฟที่กำลังหิวโหยดุร้ายถูกลักลอบมากับรถบรรทุกไม่มีป้ายทะเบียน ไม่ไกลจากฟาร์มของพิภพมากนัก คำขอความช่วยเหลือของพลตำรวจเอกปรีชา ประจวบเหมาะพอดีกับหญิงสาวจะออกไปตามล่าหาเสือโคร่ง ดันได้รางวัลเป็นหมาป่าขย้ำคอคนแก่อยู่กับลูกปืนจากพวกลักลอบค้าของเถื่อน ปัง! ปัง! กระสุนแสกผ่านเหล็กหนา เมอร์เซเดสเบนซ์สีดำสนิทรุ่นกันกระสุนของท่านนายพลอยู่ในสภาพยับเยิน ผู้หมวดสาวในร่างชายหนุ่มยิงสวนกลับไปเพียงครั้ง ก่อนแนบหลังไว้กับที่กำบัง หันไปถามนายตำรวจใหญ่ “ท่านรองกำลังเสริมใกล้ถึงรึยัง? กระสุนจะหมด...” “อือ... ข้างหน้า...” แรงตอบเฮือกสุดท้ายของพลตำรวจเอกปรีชาที่เอนร่างลงนอนพักไหล่ของหญิงสาว สติพร่าเลือนเต็มที “ลุงชา ๆ !” เรียกเสียงดัง มือเรียวเขย่าบ
คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 59
มือหนากำหมัดแน่นแม้จะมีแค่รีโมตในมือ แววตาวาวโรจน์สาดประกายไปยังรายการตลก ซึ่งเขาไม่มีอารมณ์จะดูมันเหมือนทุก ๆ วัน “ถ้าแกจะมาตอกย้ำฉันก็ไปเถอะ… ไปไหนก็ไป...” “โธ่… พ่อ… ไอ้เมธพนธ์มันโคตรร้ายเลยนะพ่อ หนูไม่ชอบมัน ทำไมพ่อต้องเป็นแบบนี้ด้วย หนูไม่เข้าใจ” พ่อที่พูดไม่รู้เรื่องยังดีกว่าคุณพ่อเซ็งโลก ทำหูทวนลม อริสาพยายามเซ้าซี้เรื่องเดิม ๆ อยู่อย่างนั้น ทว่าคงไม่มีคำตอบจากร่างสูงในสภาพอิดโรย ขอบตาดำคล้ำด้วยความที่คงนอนคิดอะไรหลาย ๆ อย่าง จนเธอถึงกับถอนหายใจเสียงดัง ยกมือขึ้นลูบบ่าลูบหลังปลอบประโลม “พ่ออกหักยังไงพ่อยังมีหนู หนูไม่ทิ้งพ่ออยู่แล้ว... พ่อเหนื่อย พ่อหยุดงานไปนะ ดูตลกดูหนัง หนูไปทำป๊อปคอร์นให้” พิภพยิ้มเจื่อน ไม่ได้ดีใจกับคำปลอบของลูกสาวเลย ในที่สุดเขาก็ต้องถาม “อะไรนะ? แกบอกว่าฉันอกหัก?” “ใช่... พ่ออกหักแน่นอน ถ้าพ่อยังนั่งอยู่แบบนี้นะ เอาจริง ๆ ถ้าหนูเป็นพ่อ หนูปล้ำน้องพายไปนานแล้ว ไม่ปล่อยให้เสือโหยคาบไป ป่านนี้กินอิ่มท้องไปแล้วมั้ง เอาเถอะ...ไว้หนูแนะนำเพื่อนสาว ๆ สวย ๆ เอ๊าะ ๆ ให้พ่อใหม่ส
คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 58
“เซ็นแล้ว... ผมมีของขวัญให้พี่สาวคุณด้วยนะ แต่ว่า... มันอยู่ในมือถือ ไม่รู้ว่าอยากดูไหม?” “คุณ... หมายความว่าไง?” ขณิกาหน้าชาวาบ เพียงชายตรงหน้าสลัดคราบเทพบุตรเป็นซาตานร้ายใช่... ตลอดระยะเวลาที่รู้จักกันมาขณิการู้ว่าถ้าเขาร้าย เขาจะร้ายได้แค่ไหน! “พี่ยักษ์ก็หมายความอย่างที่พูด ของขวัญให้คนรักไอ้พิภพอย่างน้องพาย อืม... แต่พี่ว่านะ มันรักลูกสาวกับเมียเก่าที่สุด ไม่มีเศษซากความรักเหลือเผื่อแผ่ให้ส่วนเกินหรอก” “คุณทำแบบนั้นไม่ได้นะคุณเมฆ อย่าไปยุ่งกับพี่อริสเลย... ที่แล้วมาก็ให้แล้วกันไปเถอะนะ พายขอ” ทั้งน้ำเสียงและแววตาเว้าวอน มือเรียวเอื้อมไปแตะลงบนท่อนแขนแกร่งที่สะบัดออกอย่างไม่ไยดี “อย่ามาแตะต้องตัวผม...” ท่าทางเย็นชาของเขาสั่นคลอนหัวใจอย่างรุนแรง ริมฝีปากคู่งามเม้มเข้าหากันจนเหยียดตรง ยามสบมองวงหน้าหล่อเหลาของคนที่เคยอบอุ่น อ่อนโยนกับเธอมาเสมอ “พี่สาวคุณก็ทำร้ายคนของผมนะอย่าลืม ที่เล่นอะไรแบบเด็ก ๆ น่ะ คุณเมฆไม่ทำ ผมเป็นคนเล่นใหญ่” “คุณเมฆ... คุณเป็นอะไรของคุณเนี่ย... คุยกับพายดี ๆ ได้ไหม
คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 57
นายหัวฟาร์มม้าดูจะทำตัวหม่นหมองลงทุกวันจนคนรอบกายพลอยเครียดตาม สิ่งหนึ่งที่เธอชื่นชมขณิกาคือไม่หวั่นไหวไปกับผู้ชายมากคารมอย่างเมธพนธ์ที่ไม่ได้หน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ ยังมีฐานะร่ำรวยกับธุรกิจสีเทาที่จับอยู่ ความเจ้าเล่ห์ของนายเมธพนธ์นับว่าเป็นตัวร้ายได้อย่างสมบูรณ์แบบ ขณะที่อีกคนไม่ได้เข้าใจในความหมายของเธอเลย หันกลับไปทางภรรยาที่เสียชีวิตในวัยสามสิบเจ็ดปี “แกไม่รักแม่แกแล้วหรือ? อริส” หญิงสาวสะบัดศีรษะอย่างหัวเสีย และที่ว่าจะไม่พูดก็ไม่น่าไหว... “แม่ตายไปตั้งกี่ปีแล้วพ่อ นี่คือชีวิตของคนเป็น คนที่ต้องเอาใจใส่คือคนที่ยังอยู่ ไม่ใช่คนตาย” หัวใจหนุ่มใหญ่พลันกระตุกวาบกับคำพูดตรง ๆ ของลูกสาว เขาไม่เคยสนใจความสุขนั้นเลย ยังพยายามยัดเยียดความคิดให้ลูกแต่งงานกับเตชิน เพราะเป็นความต้องการของคนตาย... เพราะเขาเป็นฆาตกร... ยังไม่สามารถทำตามคำสั่งเสียสุดท้ายของภรรยาได้ ดวงตาคู่คมเอ่อคลอหยดน้ำใสกับทุกความรู้สึกผิดในอดีต เสียงทุ้มสั่นเครือ “มาไหว้แม่ก่อน” หน้าเจดีย์ที่มีกระเบื้องหลากสีใต้ร่มไม้ พ
คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 56
“เจ้าหน้าที่จากกรมปศุฯ กำลังมา ผมตั้งไลน์กลุ่มใหม่มาสามกลุ่ม ให้ลูกศิษย์มาช่วย รุ่นไหนใครสมัครใจมาก็มา บางคนไปเช่าอพาร์ทเม้นต์ คอนโดฯ ไม่ไกล บางคนก็มาบ้านผม ตอนนี้เต็มมาก เพื่อน ๆ รุ่นหมอ ไปอยู่บ้านหมอละกันนะ” “ฮะ? อะไรนะ... ครับ? บ้านผม?” สีหน้าของเขาตกใจยิ่งกว่าเมื่อสักครู่ เพราะนอกจากเขาจะต้องทำงานล่วงเวลาซึ่งพอเข้าใจได้ แต่การต้องสละพื้นที่ในบ้าน... “ได้ยินว่าหมอเพิ่งซื้อบ้านใหม่นี่ หลังใหญ่กว่าบ้านผมอีก โครงการคฤหาสน์เหลือ ๆ ห้องเยอะแยะ” “อาจารย์ครับ... อาจารย์ออกจะกำไร ระดับผู้อำนวยการโรงพยาบาลสัตว์เอกชน มีคลินิกครบวงจร สัตว์เล็กใหญ่ เปิดยี่สิบสี่ชั่วโมงอีก ขนมหมาของใช้หมาแมวนี่ก็ขายดี๊ดี.. ผมไม่ได้ส่วนแบ่งสักบาท” ไอศูรย์ยิ้มเจื่อนประชดอย่างสุภาพ คุณหมอรุ่นใหญ่ก็ทำแบบเดียวกัน “บ้านหมอออกจะรวย ผมนี่สิลูกสี่ เดือนนี้ก็ยอดตก ตั้งแต่หมอมีเมียน่ะ” ตาคมสาดประกายวับใส่ลูกศิษย์ที่แค่ยกยิ้มตอบ “ผมมารักษาสัตว์นะครับ ไม่ได้มาเป็นเซลล์ขายของ ลูกอาจารย์โต ๆ หมดแล้ว ลูกผมยังว่ายน้ำอยู่ในท้องคุณแม่เลย” “จริงรึหมอ? ผมดีใจด้ว
คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 55
“อาภพลืม ๆ เรื่องของผมกับอริสเถอะครับ น้าแก้วแค่เห็นว่าผมกับน้องน่ารักดี ไม่เห็นต้องไปคิดจริงจัง ผมไม่อยากสร้างเวรสร้างกรรม ไปพรากคนรักกันมันบาปกรรม น้องพายเคยบอกผม” พิภพแค่ได้ยินชื่อคนรักเขาจึงได้สติกลับมา หยิบกล่องเล็ก ๆ สีแดงใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเสื้อเชิ้ต วางลงบนโต๊ะเบา ๆ มันเคยเป็นของสำคัญที่สุดของเขาที่ดื้อรั้นมาจนสุดทาง คงไม่มีหวังอะไรอีก “ก่อนแก้วเสีย แก้วให้อาไว้ ให้อาให้เต อยากเอาไปทำอะไรก็ทำเถอะ...” เตชินหน้าตะลึงงัน กล่องกำมะหยี่สีแดงเก่า ๆ เบื้องหน้าสายตา เดาได้ไม่ยากเลยว่าข้างในเป็นอะไร และด้วยเหตุใดเจ้าของบ้านจึงกำชับนักหนาว่าเขาจะต้องมาในวันนี้ “อาขอไปคุยกับลูกก่อนนะ” ในสายตาอาลัยอาวรณ์เป็นครั้งสุดท้ายกับแหวนแต่งงานที่เขาให้กับอดีตภรรยาผู้ล่วงลับไปด้วยควันบุหรี่มือสองของเขาเอง พร้อมคำสั่งเสียซึ่งเขาไม่สามารถทำมันได้ ร่างสูงลุกไปทิ้งสองแม่ลูกไว้ “น้าแก้วนะน้าแก้ว... คนเขาวุ่นวายกันไปหมดเพราะแหวนน้าแก้ววงเดียวเนี่ย” คนบ่นคว้ากล่องมาเก็บไว้ลวก ๆ อย่างไม่พอใจ โครม! เสียงของหล่นกระจายจากที่ไหนสักแห่งใน
คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 54
“นั่นอ่านหนังสืออะไร?” ไม่ทันได้คำตอบ แขกทั้งสองคนก็ปรากฏตัว ต่างคนยกมือไหว้กัน รวมถึงอริสาที่วางหนังสือลงประนมมือนอบน้อม “สวัสดีค่ะ ป้าขวัญ พี่เต” “สวัสดีจ้ะลูก เป็นไงบ้างน่ะเรา? ป้าไม่เจอหน้าเลยนะ” ขวัญฤดีแย้มยิ้มอย่างสดชื่น ก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ กันกับลูกชายในฝั่งตรงข้ามกับเจ้าของบ้าน “สบายดีค่ะ ป้าขวัญกับพี่เตสบายดีนะคะ?” “ก็ดีเนอะแม่ เรื่อย ๆ” เตชินแย่งตอบ ดีใจอยู่ที่ได้พบหน้ากันหลังไม่ได้พบกันนานนับเดือน ถึงจะยังงง ๆ อยู่ว่าทำไมเธอถึงได้ดูอารมณ์ดียังทักทายเขาก่อน “วันมะรืนนี้ ผมว่าจะไปทำบุญให้แก้วอีกรอบ พี่ขวัญว่างหรือเปล่า?” พิภพถามด้วยสีหน้าระรื่นความสุขที่ได้กลับมานั่งรับประทานอาหารพร้อมหน้าพร้อมตา ถึงจะคอยชะเง้อคอมองประตูหาหญิงสาวรุ่นลูกอีกคนหนึ่งว่าจะมาหาเขาไหม แต่ก็ไม่มีวี่แวว... “ช่วงบ่าย ๆ พี่ว่าน่าจะได้นะภพ พี่ไม่ได้ติดธุระอะไร อยากไปหาแก้วอยู่เหมือนกัน” ระหว่างที่ลูกสาวเจ้าของบ้านไม่อยู่ ขวัญฤดียังมาเยี่ยมเยียนบ้าง เว้นแต่เตชินที่ยุ่ง ๆ อยู่กับกิจการร้านทองธุรกิจครอบครัว พิภพนั้นไปอุดหนุน
