ใบหน้าอิดโรยก้าวขาลงจากรถคันหรูทันทีเมื่อเคลื่อนตัวลงมาจอดยังหน้าร้านขายอาหารตามสั่งของยายสายใจเธอเดินผ่านรถคันหรูโดยไม่คิดจะหันกลับไปมองเจ้าของรถที่กดเลื่อนกระจกลงมองใบหน้าสวยของเธอร่างสวยของชมพูเดินเข้าไปในร้านโดยที่ไม่เอ่ยพูดอะไรกับใครแม้แต่ยายสายใจที่ดีใจเมื่อเห็นหลานสาวกลับมา เธอเดินมุ่งหน้าตรงไปยังบนชั้นสองห้องนอนคือห้องที่เธอต้องการใช้เก็บตัวมากที่สุดในตอนนี้ดวงตาสั่นระริกมองเบอร์โทรของพี่สาวบนแผ่นกระดาษ ริมฝีปากสวยเม้มเข้าหากันเป็นเส้นตรงเมื่อปลายนิ้วแตะลงบนตัวเล็กก๊อก ก๊อก ก๊อก"ชมพูลูก หนูเป็นอะไรหรือเปล่า""ปะ...เปล่าค่ะยาย ชมพูไม่ได้เป็นอะไร"หญิงสาวพยายามกลั้นน้ำเสียงไม่ให้สั่นทั้งที่หัวใจของเธอในตอนนี้มันหนาวสะท้านไปถึงขั้วหัวใจ"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วลูก แล้วนี่หนูหิวหรือเปล่า""มะ...ไม่หิวค่ะ ยายคะชมพูขอนอนพักผ่อนสักแป๊บนะคะ เดี๋ยวชมพูจะลงไปช่วยยายทำงาน""ถ้าเหนื่อยมากไม่ต้องก็ได้ลูก หนูนอนพักเถอะยายไม่รบกวนแล้ว"ยายสายใจพูดกับหลายสาวคนสวยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ตอนที่ชมพูเดินผ่านเธอมองเห็นถึงความผิดแปลกไปของสีหน้าอีกฝ่ายร่างกายที่ดูอ่อนแรงใบหน้าอิดโรยราวกับคนไม่ได้หลับไม่
ใบหน้าเรียบตึงไม่แสดงอาการอะไรออกมา ร่างสูงใหญ่นั่งลงบนเก้าอี้ในห้องทำงานซึ่งอยู่ภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ด้วยความอ่อนแรง แสดงสว่างบนหน้าจอโทรศัพท์ดับลงแต่สายตาของเฟยหลงยังคงจ้องมองอยู่ในขณะที่คำพูดของลูกสาวคนรองยังคงดังอยู่ในหู"อั๊วไม่นึกมาก่อนเลยว่าสิ่งที่อั๊วทำ มันจะเป็นการทำร้ายหลาน ๆ ทั้งสามคนของอั๊วมากมายขนาดนี้""ผมก็ไม่นึกเหมือนกันครับป๊า"ดวงตาสั่นไหวเคลือบไปด้วยหยาดน้ำของสองพ่อลูกสบตามองหน้ากันสภาพของลูกสาวคนรองตอนที่นอนอยู่โรงพยาบาลเมื่อหลายเดือนก่อนมันเป็นภาพที่คอยหลอกหลอนเขามาจนถึงทุกวันนี้"ผมจะทำยังไงดีครับป๊า ผมคิดถึงยัยหนู""อั๊วก็คิดถึงอาหมวยเล็ก ไม่รู้ตอนนี้หลานสาวของอั๊วจะเป็นยังไงบ้าง""เป็นเพราะผมที่ทำให้ลูกต้องหนีไปแบบนี้"หลังจากที่รู้ความจริงเขาไม่นึกโกรธลูกคนไหนเลยสักคน แต่กลับนึกโทษตัวเองที่เป็นต้นเหตุทำให้ลูก ๆ ตัดสินใจแบบนี้ย้อนกลับไปตามหาตัวพิงค์ไวท์ทั่วทั้งแผ่นดินของประเทศจีนแต่ก็ไร้วี่แวว เข็นฆ่าทุกคนที่คิดว่ากล้ามาลักพาตัวลูกสาวไปแต่สุดท้ายก็คว้าน้ำเหลว นึกเอะใจว่าทำไมถึงตามหาตัวลูกสาวคนเล็กไม่เจอสักที หรือว่าเรื่องนี้จะมีคนอยู่เบื้องหลังและมันคงเป็นคนใ
"โต๊ะสามนะลูก""จ้ะยาย"ชมพูขานรับ นำจานอาหารไปเสิร์ฟให้กับลูกค้าด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ก่อนจะเดินกลับมาหายายสายใจซึ่งกำลังยืนทำอาหารให้กับลูกค้ารายต่อไปอย่างคล่องแคล่ว"โต๊ะหนึ่งนะลูก""ค่ะ"เธอยังคงรับหน้าที่เป็นพนักงานเสิร์ฟให้กับยาย แม้วันนี้อากาศจะร้อนอบอ้าวแต่ก็ยังมีลูกค้าแวะเวียนเข้ามาใช่บริการ จนเวลาผ่านไปลูกค้าในร้านเริ่มร่อยหรอชมพูจึงมีเวลามานั่งพักหลังจากเดินทำงานมาตลอดทั้งวัน"เหนื่อยหน่อยนะวันนี้""เหนื่อยแค่ไหนชมพูก็สู้ไหวค่ะยาย""ได้ยินว่าอยากทานข้าวผัด วันนี้ยายเลยจัดให้"ข้าวผัดรวมมิตรส่งกลิ่นหอมฉุดทำให้กระเพาะน้อย ๆ ของเธอเริ่มทำงาน"ขอบคุณค่ะ""อยากทานอะไรเพิ่มไหม เดี๋ยวยายทำให้""ไม่แล้วล่ะค่ะ แค่นี้ก็พอแล้ว"ชมพูตอบอย่างเกรงใจก่อนเธอจะลงมือทานอาหารตรงหน้ายายสายใจนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ภายในร้านเงียบสงัดเมื่อลูกค้าโต๊ะสุดท้ายเดินมาจ่ายตังค์ก่อนจะพากันเดินออกไป ดวงตาอ่อนโยนของหญิงสูงวัยมองใบหน้าอ่อนเยาว์มีเม็ดเหงื่อผุดไปตามกรอบหน้าจากความร้อนของอาการและความเหนื่อยจากงานที่ทำ"วันนี้นังลำดวนพาดอกแก้วไปหาหมอ มันดีใจใหญ่ที่มีหมอใจดีมาช่วยผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจให้ลูกสาวของมัน"
"เป็นอะไร ใครทำอะไรเธอ"ชายหนุ่มเอ่ยถามหลังจากประคองร่างสวยให้นั่งลงเก้าอี้ภายในห้องพัก ส่วนเขานั่งลงบนเตียงนอนเว้นระยะห่างจากเธอ"หอมถูกซ้อม""ใคร ผู้ชายคนนั้นเหรอ"หญิงสาวส่ายหน้า ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น"เปรมเขาขายหอมให้กับผู้ชายคนหนึ่ง หลังจากที่หอมคบกับเขาได้ไม่นาน""ขาย""ใช่ เปรมเขาติดการพนันหนัก ตอนนั้นเราทั้งสองคนแทบไม่มีเงินติดตัว เปรมเลยขายหอมให้กับเจ้าหนี้"ริมฝีปากสวยเม้มเข้าหาพลางก้มหน้าเมื่อชายหนุ่มยกฝ่ามือขึ้นมาปรามไม่ให้เธอพูดต่อเรื่องราวของอดีตแฟนสาวทำเอาชายหนุ่มถอนหายใจหนักด้วยความอัดอั้น ไม่คิดว่าชีวิตของเธอนั้นหลังจากเลิกกับเขาจะจมดิ่งลงเหวขนาดนี้"หอมรู้ว่าหอมผิดที่ทิ้งกันต์ไปในตอนนั้น แต่ตอนนี้หอมรู้ตัวแล้วนะกว่าหอมยังรักกันต์อยู่"ชายหนุ่มเงยหน้ามองหญิงสาว "หอมยังรักกันต์อยู่นะ เราสองคนกลับมาเป็นเหมือนเดิมกันได้ไหม"เธอขยับตัวลงมานั่งบนพื้นยื่นมือมากุมมือชายหนุ่มร้องขอให้เขากลับไปหาน้ำตาเม็ดใสค่อย ๆ ไหลออกมา ริมฝีปากสั่นระริกนั้นกำลังขอร้องให้เขากลับไปหาอย่างไม่ยอมแพ้"เรากลับมาคบกันอีกครั้งนะกันต์ หอมสัญญาว่าจะไม่ทำให้กันต์ต้องเสียใจอีก""...""ให้โอก
'อย่าทิ้งหัวใจของฉันอีกนะ'คำพูดนี้ของชายหนุ่มยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของชมพูซ้ำ ๆ วนไปมาราวกับว่ามีใครกดรีเพลย์ ยิ่งเธอคิดริมฝีปากสวยก็ยิ่งเม้มเข้าหากันแน่น สัมผัสอันอ่อนโยนในคืนนั้นที่เขาเป็นคนมอบให้ยังติดตราตรึงมาจนถึงตอนนี้แม้เวลาจะผ่านไปนานหลายชั่วโมงแล้วก็ตามครืด ครืด ครืดเจสสิก้า:เรื่องการตรวจร่างกายของน้องดอกแก้วผ่านไปได้ด้วยดีนะคะเจสสิก้า:คุณแมทธิวจะเป็นคนผ่าตัดครั้งนี้เองค่ะริมฝีปากสวยคลี่ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ เธอเก็บโทรศัพท์ใส่ลงในกระเป๋า นับว่าเป็นเรื่องดีที่ดอกแก้วจะได้ผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจ ชีวิตของเด็กน้อยจะได้กลับมาสดใสอีกครั้ง"ชมพู""ขายาย"น้ำเสียงสดใสดังขึ้น หญิงสาวช่วยยายสายใจทำงานไปจนถึงเวลาปิดร้าน ตลอดทั้งวันแม้เธอจะวุ่นวายอยู่กับการทำงานแต่สมองของเธอยังคงนึกถึงคำพูดของชายหนุ่มอยู่"เย็นนี้ยายไม่ต้องทำอาหารไว้ให้ชมพูนะคะ ชมพูจะไปทานข้างนอก"ยายสายใจเงยหน้ามองหลานสาวคนสวย เมื่อเห็นรอยยิ้มของหลานเหตุการณ์เมื่อเช้าก็ถูกกักเก็บเอาไว้ เพราะถ้าหญิงชราเผลอพูดออกไปอาจจะทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าสวยนั้นเลือนหายผู้หญิงคนนั้นคงไม่ใช่คนรักของเจ้ากันต์มัน เพราะท่าทีที่ฝ่ายชายแสดงออกไป
บรรยากาศภายในร้านร้อนอบอ้าวขึ้นไปอีกหลายเท่าตัว วันนี้ตลอดทั้งวันชมพูพูดแทบจะนับคำได้ทำเอายี่หวาซึ่งพึ่งกลับมาจากโรงพยาบาลและยายสายใจต่างพากันรู้สึกไม่สบายใจ"ชมพู พี่ขอคุยด้วยหน่อย""ค่ะพี่"ยี่หวาเดินนำหน้าชมพูเข้ามาหลังร้านจนถึงมุมตรงอ่างล้างจาน"เมื่อคืนพี่กันต์ไม่ได้มาหาชมพูใช่ไหม"ชมพูพยักหน้าเป็นคนตอบทำเอายี่หวาถอนหายใจ"พี่ไปสืบจากพี่กองทัพมาแล้ว ผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนเก่าของพี่กันต์"ดวงตาสั่นเครือช้อนมองใบหน้าของยี่หวาความรู้สึกในตอนนี้ภายในหัวใจของชมพูมันทั้งจุกและชา "พี่ไม่ได้อยากยุ่งเรื่องนี้หรอกนะ แต่พี่กองทัพบอกกับพี่ว่าพี่กันต์กับผู้หญิงคนนั้นเลิกกันไปนานหลายปีแล้ว ส่วนเรื่องที่ทั้งคู่ยังติดต่อกันอยู่พี่ไม่รู้หรอกนะ""...""ชมพู"ยี่หวาสัมผัสได้ถึงฝ่ามือสั่นทันทีเมื่อเธอคว้าขึ้นมากุม"ถ้าไม่ไหว...""ชมพูยังไหวค่ะ"ยี่หวาถอนหายใจออกมา เพราะคำพูดและแววตาของชมพูมันกลับสวนทางกัน"ให้ชมพูสู้อีกสักครั้งนะคะ บางทีตอนนี้เวลาของชมพูอาจจะเหลืออยู่ไม่มาก""...""เรื่องที่ชมพูหนีมาอยู่ที่นี่มันก็ไม่ได้เป็นความลับอีกต่อไปแล้ว ไม่แน่ ป๊ากับอากงอาจจะรู้แล้วก็ได้"ในแต่ละประโยคจากปากของหญิ
สายลมพัดเอื่อยเฉื่อยกระทบกับใบไม้สร้างความสดชื่นให้กับใครหลายต่อหลายคนที่เขามานั่งพักผ่อนอยู่ในสวนสาธารณะ ใบหน้าอ่อนเยาว์เรียบนิ่งในขณะที่ดวงตากลมโตยังคงจ้องมองไปด้านหน้า บรรยากาศรอบกายเงียบสงบ ชมพูเลือกนั่งพักยังจุดที่ไม่ค่อยมีผู้คนพลุกพล่านเพื่อต้องการความสงบให้กับตัวเอง'อย่าทิ้งหัวใจของฉันอีกนะ''พี่เห็นพี่กันต์อุ้มผู้หญิงคนหนึ่งเข้าไปในห้องฉุกเฉิน''พี่กันต์ไม่ได้มาตามนัดชมพูใช่ไหม''พี่ไปสืบมาแล้วนะ ผู้หญิงคนนั้นคือแฟนเก่าของพี่กันต์'"แล้วชมพูล่ะคะ เป็นอะไรสำหรับพี่"ดวงตาสั่นไหวก้มมองสร้อยข้อมือ สมองของเธอคิดถึงเรื่องราวต่าง ๆ นานาระหว่างเธอกับชายหนุ่ม ความรู้สึกที่คลุมเครือมันกำลังให้เธอยากที่จะเข้าใจในความสัมพันธ์ในครั้งนี้ได้เขาทำราวกับว่าให้ความหวัง ดึงเธอขึ้นไปจนสูงเฉียดฟ้าและก็พร้อมที่จะผลักเธอลงมาได้ทุกวินาที แม้ตอนนี้เธอกับเขาจะไม่ไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่แน่ชัด แต่ความรู้สึกของเธอมันชัดเจนเสียยิ่งกว่าอื่นใด'ไม่น่าพาหัวใจมาเจ็บเลยเรา'"หึ ๆ น่าตลกชะมัด""อกหักจนสมองกลับไปแล้วหรือไง"เสียงเข้มที่ดังขึ้นทำให้ชมพูหันไปมอง ดวงตาของเธอเบิกกว้างเท่าไข่ห่านเมื่อได้เห็นหน้าของ
"นึกยังไงถึงได้ชวนฉันออกมาทานอาหาร แถมยังเป็นเจ้ามือเลี้ยงอีก""ก็อยากเลี้ยง พี่กันต์กินนี่ดูสิ อร่อยนะ"กุ้งเผาตัวใหญ่ถูกวางลงบนจานอาหารของชายหนุ่มในขณะที่มืออีกข้างของเธอยังคงตักอาหารเข้าปากไม่หยุด"กินก่อนค่อยพูด"เขาอบอุ่นหยิบทิชชูเช็ดริมฝีปากให้เธอ หญิงสาวยิ้มกริ่มเคี้ยวอาหารในปากอยากเอร็ดอร่อยตอนนี้ทั้งสองกำลังนั่งทานอาหารอยู่ใกล้กับริมแม่น้ำเจ้าพระยา สามารถมองเห็นแสงสีจากอาคารใหญ่ฝั่งตรงข้ามได้ถนัดตา บรรยากาศเป็นดีเลิศเหมาะสำหรับการมานั่งทานอาหารกับครอบครัวไม่เว้นแม้แต่คู่รัก"พรุ่งนี้พี่กันต์มีซ้อมไหม""มีตลอด ทำไม"ชายหนุ่มวางช้อนยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม มองดูหญิงสาวกำลังตักอาหารจานอื่นเข้าปาก มื้อนี้ดูเธอเอ็นจอยมีความสุขกับการทานอาหารเสียเหลือเกิน"ชมพูว่าจะชวนพี่ไปเที่ยว ไปเช้าเย็นกลับ แต่ถ้าพี่มีซ้อมก็ไม่เป็นอะไร""อยากไปที่ไหนล่ะ""อยากไปทะเล พัทยา ใกล้ ๆ ก็ได้ อยากไปเล่นน้ำถ่ายรูป"ชายหนุ่มพยักหน้าเข้าใจเพราะระหว่างทางมาที่นี่เขาเห็นเธอให้ความสนใจอยู่กับสถานที่เที่ยวเกี่ยวกับทะเล"ได้สิ ช่วงนี้ยังไม่มีไฟล์ชก ไม่ต้องซ้อมสักวันอาจารย์ยอดคงไม่ว่า""แน่ใจนะ ชมพูทำให้พี่ลำบากใจหรือเป
ริมฝีปากของทั้งสองบดจูบกันอย่างดูดดื่มด้วยความต้องการทันทีเมื่อทั้งคู่ก้าวเขาผ่านประตูห้องพักสุดหรูของหญิงสาว ปังเพียงแค่ชายหนุ่มออกแรงใช้ปลายเท่าสะกิดประตูบานใหญ่ก็พร้อมจะปิดอย่างรู้หน้าที่"อืม พี่กันต์คะ"ริมฝีปากสั่นระริกเปล่งเสียงเรียกชายหนุ่ม ไฟแห่งความต้องการลุกโชนในดวงตาของทั้งคู่ "อืม ชมพู""ชมพู อ๊าส์ ต้องการพี่""พี่ก็ต้องการเธอ"ชายหนุ่มถอดเสื้อผ้าจนตัวเปลือย อุ้มร่างสวยของแฟนสาวไปวางไว้บนโซฟา จัดการถอดกระโปรงตัวสวยออกเหลือทิ้งไว้เพียงแต่ตัวเสื้อด้านบนที่จัดการปลดกระดุมแถวหน้าออกจนหมดเผยให้เห็นทรวดทรงสวยงามอย่างที่เขาเคยเห็นและสัมผัสมันมาก่อนแผล็บปลายเล็บทั้งสิบจิกลงบนเนื้อหนังของโซฟาตัวหนาเมื่อเรียวขาของเธอนั้นถูกชายหนุ่มจับอ้าเป็นรูปตัวเอ็มก่อนที่เขาจะนั่งคุกเข่าลงบนพรหมโน้มตัวลงไปกดปลายลิ้นลงบนร่องเปียกชื้น"อื้อ""ครางออกมา อย่ากลั้น""ฮึก พี่กันต์ขา"ไม่คิดว่าปลายลิ้นของเขาจะทำให้ทั่วทั้งร่างของเธอสั่นเทาได้ขนาดนี้ "อ๊าส์ พี่กันต์ ชมพู อืม""น้ำเธอหวาน ฉันชอบ"ชายหนุ่มเอ่ยปากชมเสียงสั่น โน้มตัวลงไปดูดดื่มน้ำหวานอีกครั้งอย่างหิวโหยจนหญิงสาวต้องยกเอวจนตัวลอย"อ๊าส์"น้
บรรยากาศภายในร้านอาหารสุดหรูติดอยู่กับริมแม่น้ำเจ้าพระยา บรรยากาศแบบเอาท์ดอร์มีโคมไฟตกแต่งเองเอาไว้ตามพุ่มไม้ มีสวนหย่อมของทางร้านอยู่ถัดออกไปไม่ไกลไว้ให้ลูกค้าได้ถ่ายรูปชื่นชมกับบรรยากาศภายในร้านได้อย่างสบายใจ"คุณนิลกาฬนี่ ลงทุนขนาดนี้เลยเหรอวะ""ลาภปากของพวกเราแล้วไหมล่ะ""แตกต่างจากเจ้าของค่ายคนเก่าเยอะ""มึงช่วยดูด้วย ลูกชายเจ้าพ่อมาเฟียจากประเทศจีนเลยนะน่ะ ธรรมดาซะที่ไหน""อิ่มแล้วเหรอว่ะไอ้กันต์""กินได้เรื่อย ๆ ไม่รีบ"ชายหนุ่มยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มเพื่อดับความกระหาย มองบรรยากาศภายในร้านนั่งฟังนักมวยคนอื่น ๆ พูดถึงเจ้าของค่ายคนใหม่"คุณนิลกาฬใจป้ำสุด ๆ ไปเลยว่ะ ปิดร้านอาหารเลี้ยงฉลองพวกเราทุกคนในค่ายเลย แถมยังใจดีให้พวกเราพายายกับพี่ลำดวนและน้องดอกแก้วมาด้วย"กองทัพหันไปมองโต๊ะที่ยายสายใจ พี่ลำดวนและลูกสาวกำลังนั่งร่วมโต๊ะกับยายหมูแม่บ้านของค่าย"เออ ไอ้กองทัพ กูว่าจะถามมึงตั้งแต่ที่ร้านของยายแล้ว ยี่หวาไปไหนวะทำไมกูไม่เห็น""ไปธุระสำคัญ กูโทรไปถามแล้ว เดี๋ยวจะตามมา"กองทัพตอบเพื่อนก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มในขณะที่ใช้สายตามองไปยังร่างหล่อของเพื่อนซึ่งกำลังนั่งมองแม่น้ำสายใหญ่"มองอะ
หลายเดือนผ่านไปปึก ปึก ปึกโห่ กรี๊ด"ไอ้กันต์ สู้มันเว้ย""ใจเย็น ๆ ไอ้กันต์ ล็อกเป้าหมาย หาจุดอ่อนของมันให้ได้"เสียงโห่ร้องดังมาพร้อมกับเสียงของอาจารย์ยอดและเพื่อนร่วมค่ายดังสนั่นstadium ทุกคนต่างจับจ้องมวยคู่เอกของการชกในไฟล์นี้ ดวงตาคมกริบวาววับจับจ้องคู่ต่อสู้อย่างไม่ละสายตา เพื่อหาจังหวะเข้าน็อกอีกฝ่ายเพื่อเร่งจบเกมในครั้งนี้ให้ได้ปึก ปึก ปึกแต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ง่าย เหมือนว่าอีกฝ่ายจะเตรียมตัวมาพร้อม"ชก""ยายว่าพี่กันต์จะชนะไหม ฉันตื่นเต้นจังเลยยาย""เออ ข้ารู้แล้ว ข้าก็ตื่นเต้นไม่แพ้เอ็งหรอก ใช่ไหมนังลำดวน""ใช่จ้ะป้า"ลำดวนต่อป้าสายใจในขณะที่เรียวแขนของเธอทั้งสองข้างโอบกอดลูกสาวเอาไว้ทุกตนต่างพากันแห่มาให้กำลังใจชายหนุ่มกับการขึ้นชกในครั้งนี้เนื่องด้วยไฟล์ชกครั้งนี้เป็นครั้งยิ่งใหญ่ในรอบปีเลยก็ว่าได้ การเปลี่ยนเจ้าของค่ายคนใหม่ดูเหมือนว่าจะทำให้อะไรมันดีขึ้น นักธุรกิจใหญ่ผู้มีอำนาจจากประเทศจีนได้รับช่วงต่อเป็นเจ้าของค่ายคนใหม่ ผลักดันให้นักมวยในค่ายได้มีรายการชกทุกคน โดยมีอาจารย์ยอดและเลขาของเขาคอยเป็นผู้ประสานงานให้ ประสิทธิภาพของนักมวยในค่ายหลังจากได้อยู่กับเจ้าของ
ปึก"นี่คือเอกสารทั้งหมดที่พิงค์จะต้องอ่านให้หมดภายในวันนี้ ทำความเข้าใจกับมันให้ครบแล้วสรุปงานมาให้เจ้อ่านตอนเย็น"อึก"หะ...หมดนี่เลยเหรอคะ""ใช่ ทำไม น้อยเกินไปเหรอ""เอ่อ ไม่ค่ะ กำลังพอดีเลย"พิงค์ไวท์กลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบากเมื่อมองแฟ้มเอกสารตรงหน้าสิบกว่าเล่ม'อ่านให้หมดภายในวันนี้ แล้วสรุปงานให้เจ้อ่าน มันจะโหดเกินไปไหม'"เจ้ให้คนยกโต๊ะทำงานมาไว้ให้แล้วนะ ไม่เข้าใจตรงไหนก็ถามเจ้ได้""ขอบคุณนะคะเจ้""ตั้งใจเรียนรู้งานนะ เจ้เอาใจช่วย"ฝ่ามืออบอุ่นของพี่สาวคนรองวางลงบนศีรษะทำให้พิงค์ไวท์ยิ้มออกมาได้"ขอบคุณนะคะเจ้"พิงค์ไวท์รู้สึกดีใจที่มีพี่สาวแสนดีกับเธอขนาดนี้ นับว่าเป็นเรื่องโชคดีที่เธอได้เกิดมาอยู่ในครอบครัวที่อบอุ่นเอกสารกองใหญ่ถูกเปิดอ่านครั้งแล้วครั้งเล่าในขณะที่พิงค์ไวท์สรุปงานใส่แผ่นกระดาษไปด้วยความตั้งใจ โดยมีสายตาคมกริบของผู้เป็นพี่สาวคอยเหลือบมองอยู่เป็นบางครั้งคราวก๊อก ก๊อก ก๊อก"เชิญ"ประตูห้องทำงานบานใหญ่ถูกเปิดออกทันทีเมื่อคนด้านในอนุญาต พลอยทับทิมมองผู้เป็นพี่ชายเดินหอบหิ้วของกินมากมายเดินเข้ามา และยังมีบางส่วนที่บอดี้การ์ดของพี่ชายถือเอาไว้"จะขนไปเลี้ยงแข
"ป๊ากับอากงมีอะไรอยากจะคุยกับหนูเหรอคะ"หญิงสาวถามขึ้นมาทันที เมื่อเธอทรุดกายนั่งลงบนโซฟาระหว่างกลางพี่ชายกับพี่สาวทั้งสองภายในห้องทำงานของบิดา"ก่อนที่จะคุยเรื่องอื่น ป๊ามีเรื่องจะถามหมวย แค่หมวยเล็กคนเดียวที่จะต้องตอบคำถามป๊า""อะไรคะ"พิงค์ไวท์มองหน้าบิดาและอากงด้วยสายตาไม่ไว้วางใจสักเท่าไหร่"ผู้ชายที่ชื่อกันต์ เป็นอะไรกับหมวยเล็ก""พี่กันต์เป็นคนที่หนูรักค่ะ""แค่นั้น""เราสองคนมีอะไรกันแล้วที่ทะเลก่อนหมวยจะกลับมาที่นี่ค่ะ"ปัง"นี่หมวย"ทุกคนภายในห้องทำงานต่างมีสีหน้าแตกตื่นเมื่อได้ฟังคำสารภาพผิดของพิงค์ไวท์"หมวยรักพี่กันต์ค่ะ เราสองคนรักกัน พี่กันต์ไม่ได้บังคับ หมวยสมยอมเอง"เธอบอกบิดาแค่นั้น ถ้าท่านรู้ว่าเธอเป็นซื้อถุงยางอนามัยให้ชายหนุ่มคงเป็นลมล้มพับลงไปนั่งกองอยู่กับพื้นแน่ เผลอ ๆ อากงของเธอคงจะช็อกหัวใจวาย"ให้ตายเถอะหมวย หนูเป็นผู้หญิงนะลูก""แต่เราสองคนป้องกันนะคะ แล้วอีกอย่างเรื่องนี้หมวยเป็นคนเริ่มก่อนเอง""เฮ้อ เอาไงดีครับป๊า เรื่องมันเป็นแบบนี้ไปแล้ว""เชื้อไม่ทิ้งแถวไม่มีผิด สมแล้วกับที่เป็นหลานของอาหมิง"องกงพยักหน้าในขณะที่นึกถึงภรรยาที่ล่วงลับ หลานชายคนโตและหลานสาวคน
"อาหมวย""อากงขา"อากงอ้าแขนโอบกอดหลานสาวคนสวยทันทีเมื่อเธอเดินเข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่ "อากงขอโทษนะลูก อากงขอโทษ""หนูก็ต้อง ฮึก ขอโทษที่หนีไป"ชายชรากอดร่างของหลานสาวเอาไว้ในอ้อมแขนแน่น เขาเฝ้านับวันเวลาที่จะได้เจอหลานสาวคนนี้เพื่อที่อยากจะบอกขอโทษในสิ่งที่ทำผิดพลาดไป"หนูขอโทษที่ทำให้ทุกคนต้องเป็นห่วง ฮึก ขอโทษนะคะ อากง ป๊า เฮีย เจ้""หนูก็ต้องขอโทษป๊ากับอากงเหมือนกัน""ผมด้วยครับ ขอโทษครับป๊า ขอโทษครับอากง"ประมุขใหญ่ทั้งสองมองหน้าลูกหลานทั้งสาม "ครั้งนี้ป๊ากับอากงจะถือว่าเป็นความผิดของลูกครั้งแรก แต่คราวหน้าคราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกเข้าใจไหม อยากจะไปไหนมาไหนให้บอกป๊า""ค่ะ/ครับ""เพราะว่าต่อไปป๊ากับอากงจะไม่บังคับพวกลูกทั้งสามคนเหมือนกับที่ผ่านมาอีกแล้ว ที่ผ่านมาป๊ากับอากงอยากจะขอโทษลูกทั้งสามคนในทุก ๆ เรื่อง แต่ตอนนี้ไม่ว่าพวกลูกทั้งสามคนอยากทำอะไรทำได้เลย ป๊าขอเพียงแค่อย่างเดียว ก่อนจะทำอะไรขอให้พวกลูกทั้งสามคนคิดให้รอบคอบก่อนที่จะลงมือทำ เข้าใจไหม""เข้าใจค่ะ/ครับ"ทั้งสามพยักหน้า พุ่งเข้ากอดบิดาและอากงของพวกเขา"ป๊ากับอากงรักพวกหนูทั้งสามคนมากนะลูก""พวกหนูก็รักป๊ากับอากงมากเหมือน
ร่างสูงใหญ่ทรุดกายนั่งลงบนเตียงนอนภายในห้องพักอย่างคนอ่อนแรกด้วยสีหน้าไม่ยิ้มแย้ม เพราะในตอนนี้เขากำลังไม่มีความสุข ปลายนิ้วแตะสัมผัสลงบนสร้อยข้อมือลูบคลำชื่อของหญิงสาวที่สลักอยู่"ไอ้กันต์"สายตาเหม่อลอยเงยมองหน้าผู้มาใหม่ กองทัพและยี่หวาเดินนำหน้าเข็มทิศเข้ามาในห้องพัก ทั้งสาวมองสภาพอันแสนน่าเศร้าของชายหนุ่มในตอนนี้ด้วยความเห็นใจ"น้องชมพูไปแล้วนะ"กองทัพเดินเข้ามาหา วางฝ่ามืออุ่นร้อนลงบนไหล่หนาออกแรงบีบอย่างต้องการให้กำลังใจกองทัพหันไปมองหน้ายี่หวา ราวกับต้องการให้เธออธิบายเรื่องพวกนี้ให้อีกฝ่ายได้เข้าใจ"อันที่จริงแล้ว ชมพูไม่ใช่น้องสาวของฉันและไม่ได้เป็นหลานสาวของยายอย่างที่ใคร ๆ รู้"ยี่หวาเกริ่นขึ้นมาในขณะที่สายตาของเธอยังคงจ้องหน้าชายหนุ่ม"วันนั้นฉันกลับมาจากตลาด เห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังโดนฉุดไปทำร้าย ฉันก็เลยช่วยเธอเอาไว้และพากลับมาที่บ้าน ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอเป็นใคร แต่พอเธอตื่นขึ้นมา เธอก็บอกฉันว่าเธอชื่อชมพูไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน"ทุกต่างตั้งใจฟังในสิ่งที่ยี่หวาเล่าออกมา"ฉันกับยายสงสารเพราะเห็นว่าเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนเดียวก็เลยให้พักอยู่ที่บ้าน และบอกทุกคนว่าชมพูเป็นหลาน
"เรื่องในคลับวันนั้น ผมกับปิ่นรวมหัวกันวางยาลูกสาวของท่านจริงครับ""เพราะอะไร""น้องสาวของผมชอบพอนักมวยในค่ายของผมครับ"อัศวินชี้นิ้วไปยังร่างสูงใหญ่ของกันต์ดึงสายตาของหลงเฟยหยางให้หันมองตาม"ผมกับปิ่นรวมหัวกันวางแผนกีดกันลูกสาวของท่านกับนักมวยในค่าย แต่ผมสาบานได้เลยนะครับว่าคืนนั้นผมไม่ได้มีอะไรกับลูกสาวของท่านเลยจริง ๆ จะให้ผมไปสาบานที่ไหนก็ได้"ชายหนุ่มยกมือชูสามนิ้วด้วยท่าทางร้อนรนกลัวว่าคนตรงหน้าจะไม่เชื่อ"ส่วนเรื่องวันนี้ที่เกิดขึ้น ก็เป็นฝีมือของผมกับน้องสาวเหมือนกันครับ นักมวยในค่ายของผมกับน้องสาว ที่จริงแล้วทั้งสองคนไม่ได้มีอะไรกันจริง ๆ ""...""มันเป็นแค่เพียงแผนจัดฉากเพื่อที่จะทำให้ลูกสาวของท่านเข้าใจผิด โดยมีผู้หญิงคนนั้นเป็นคนลงมือ"เมื่อถึงทางตันอัศวินจึงยอมปริปากพูดออกมาจนหมด เขาซัดทอดไปถึงผู้ร่วมขบวนการครั้งนี้อย่างน้ำหอมที่กำลังยืนตัวสั่น"ฉันถูกคุณอัศวินบังคับค่ะ เขากับหมอปิ่นขู่ ถ้าฉันไม่ยอมทำตามเขาจะปล่อยคลิปฉาวที่เราสองคนมีอะไรกัน""ฉันขอโทษคุณพิงค์ไวท์ด้วยนะคะ ฉันขอโทษนายด้วยนะกันต์"ชายหนุ่มเค้นเสียงหัวเราะในลำคอ สะบัดใบหน้าหันไปมองทางอื่น นึกรังเกียจผู้หญิงอย่างอ
ทันทีเมื่ออัศวินพูดจบ ทุกคนในค่ายก็ต่างหันไปมองชมพูซึ่งกำลังยืนร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของพี่สาวเป็นสายตาเดียวแม้แต่ชายหนุ่มอย่างกันต์เองก็ตาม"ชมพู ชื่อแท้จริงของเธอคือ พิงค์ไวท์ น้องสาวคนเล็กของฉัน ทีนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าจุดจบของแกควรออกมาเป็นแบบไหน""มะ...ไม่จริง เป็นไปไม่ได้"อัศวินส่ายหน้าอย่างคนไม่สามารถยอมรับความจริงได้ เพราะถ้าเป็นเช่นนั้นจริง วันนี้คือวันที่เขาจะได้ใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้"เป็นไปได้สิ เพราะนี่มันคือเรื่องจริง"อัศวินกระตุกยิ้ม เผชิญหน้ากับคุณนภดลอย่างไม่เกรงกลัว "ตกใจเหรอครับ ไม่ต้องตกใจหรอกนะครับ เพราะว่าวันนี้ยังมีอีกหลายเรื่องที่จะทำให้คุณตกใจ""ไม่จริงใช่ไหม เรื่องหนี้เจ็ดสิบล้าน"น้ำเสียงที่สั่นจากปากของคุณนภดลนั้นยิ่งฟังดูน่าขำ"ถามลูกชายของคุณเองเถอะครับว่าจริงไหม อันที่จริงแล้วผมก็ไม่ได้อยากจะพูดถึงเรื่องนั้นในตอนนี้หรอกนะครับ ถ้าลูกชายของคุณกับลูกสาวของคุณไม่ทำเลวระยำกับน้องสาวของผมเอาไว้"ปิ่นหทัยตัวสั่นเมื่อนิลกาฬเผลอชี้ปลายกระบอกปืนมาทางเธอ"วันนี้ผมก็เลยต้องจัดการทุกอย่างให้มันจบ"แกรก"ว่าไงครับเรื่องเงินที่ค้างผมอยู่"ปลายกระบอกปืนถูกจ่อไปยังศีรษะของอัศว