“หนูขวัญไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว”
ปู่พจน์คิดว่าถึงเวลาแล้วที่จะต้องบอกความจริง
“อ้าว...ออกไปอยู่ไหนครับปู่...แต่งงานแต่งการมีครอบครัวไปแล้วหรือยัง?”
พยัคฆ์ถาม
“ยังไม่ได้แต่งงาน...ตอนนี้หนูขวัญไปอยู่สุโขทัย ปู่ให้ไปอยู่บ้านที่ปู่เคยซื้อไว้”
“แล้วทำไมต้องไปอยู่ที่นั่นล่ะครับ?”
พยัคฆ์เริ่มสงสัย
“ขวัญไปเลี้ยงเด็ก...”
ปู่พจน์ค่อยๆ เฉลย
“เด็กที่ไหนครับ?”
“หลานปู่”
“อ๋อ...ขวัญไปเป็นพี่เลี้ยงเด็ก”
พยัคฆ์เข้าใจว่าอย่างนั้น
“ขวัญเลี้ยงหลานปู่...อ้อ...ต้องเรียกว่าเหลนสินะ ตอนนี้ปู่มีเหลนอายุได้ขวบนึงแล้ว กำลังน่ารักน่าชังเชียว”
ไม่ทันที่ปู่พจน์จะได้พูดอะไรต่อ พยัคฆ์ก็ชิงตัดสายไปก่อนเพราะมีสายด่วนจากพ่อตาโทรแทรกเข้ามาพอดี
“ปู่ครับเดี๋ยวผมโทรกลับ”
“เออ...ไม่มีอะไรแล้ว...ทำงานของแกไปเถอะ”
“อาทิตย์หน้าเจอกันที่เมืองไทยครับ...ผมคิดถึงปู่นะครับ”
บอกแล้วพยัคฆ์ก็ตัดสาย
เสียงของปู่ทำให้เขารู้สึกคิดถึงเมืองไทย หลังจากยุ่งอยู่กับงานที่ฮ่องกงจนไม่มีเวลากลับไปเยี่ยมเยียนคนที่เมืองไทย
อีกสัปดาห์ต่อมา
เมื่อมาถึงเมืองไทย สิ่งที่ทำให้พยัคฆ์แปลกใจก็คือปู่พจน์ไม่ได้อยู่ที่เรือนไม้หลังเดิมที่สร้างเอาไว้หลังคฤหาสน์
“ปู่พจน์ไปไหน?”
พยัคฆ์ถามป้าชื่น
“คุณท่านไปอยู่ที่บ้านสุโขทัยค่ะ”
ป้าชื่นตอบตามที่รู้ ถึงตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบปีแล้ว ที่คุณท่านไปใช้ชีวิตอยู่เงียบๆ ในจังหวัดสุโขทัย
“ทำไมปู่พจน์ต้องไปอยู่ที่นั่น”
พยัคฆ์สงสัย
“คุณท่านบอกว่าเบื่อกรุงเทพฯ ค่ะ...คงอยากไปสูดอากาศบริสุทธิ์ที่ต่างจังหวัด แล้วท่านยังกำชับด้วยนะว่าห้ามใครไปรบกวน”
ป้าชื่นกล่าว เพราะว่าเรื่องที่พลอยขวัญไปอาศัยอยู่ที่บ้านในจังหวัดสุโขทัยของปู่พจน์มีเพียงคนางค์คนเดียวเท่านั้นที่รู้
คนางค์ปิดบังเรื่องที่พลอยขวัญท้องมาจนถึงทุกวันวันนี้ ตอนนั้นสองแม่ลูกก็มืดแปดด้าน ไม่รู้จะหาทางออกยังไง โชคดีที่ปู่พจน์รู้เรื่องแล้วยื่นมือเข้าช่วยเหลือ ให้ที่พักพิงกับพลอยขวัญอยู่นานนับปีโดยไม่มีใครรู้
แม้จะมีคนสงสัยอยู่บ้าง เรื่องที่พลอยขวัญหายตัวไป แต่คนางค์ก็บอกเพียงแค่ว่าพลอยขวัญไปอาศัยอยู่กับญาติที่ต่างจังหวัด
“ปู่อยู่ไหนครับ?”
ด้วยความร้อนใจ พยัคฆ์รีบโทรหาปู่พจน์ คุยกันจนรู้ว่าเรือนไทยที่ผู้เป็นปู่ซื้อเอาไว้นั้นอยู่ตรงไหน จากนั้นก็รีบขับรถมุ่งตรงไปยังจังหวัดสุโขทัยในทันที
ในเวลาต่อมา
ตอนที่พยัคฆ์มาถึงสุโขทัย บรรยากาศก็โพล้เพล้ จวนเจียนจะค่ำ รถเบนซ์สีดำคันหรูราคาหลายสิบล้านแล่นเข้ามาจอดภายในอาณาบริเวณบ้านสวนซึ่งปลูกสร้างเป็นซุ้มเรือนไทยหลังใหญ่ รอบๆ บริเวณบ้านโอบล้อมไปด้วยคลองและแมกไม้นานาชนิด แผ่กิ่งก้านร่มครึ้ม ใกล้ชิดอิงแอบธรรมชาติจนพยัคฆ์รู้สึกประทับใจตั้งแต่แรกเห็น ไม่แปลกใจแล้วว่าเพราะเหตุใดนายใหญ่ของบ้านอย่างปู่พจน์จึงตัดสินใจปลีกวิเวกมาใช้ชีวิตอยู่ในจังหวัดสุโขทัยแห่งนี้
“เฮ้ย! ไอ้เสือ”
เสียงเรียกคุ้นหูดังขึ้นในขณะที่พยัคฆ์กำลังกวาดสายตาแลสำรวจไปรอบๆ บ้าน
ชายหนุ่มรู้ว่าปู่พจน์ดีใจที่เห็นตน ทว่าพยัคฆ์กลับเป็นฝ่ายตกใจมากกว่า...ที่เห็นปู่พจน์กลับมาเดินได้เป็นปกติอีกครั้ง แม้จะยังเชื่องช้าและมีไม้เท้าคอยช่วย แต่ก็ดูแข็งแรงจนผิดหูผิดตา เมื่อเทียบกับสภาพเมื่อสองปีก่อนที่ต้องใช้ชีวิตอยู่บนรถเข็นตลอดเวลา
“ปู่เดินได้แล้ว”
พยัคฆ์ตรงรี่เข้ามาสวมกอดนายใหญ่ผู้เป็นต้นตระกูลของบ้าน
“อาการของปู่ค่อยๆ ดีวันดีคืน คิดว่าอีกหน่อยปู่คงไม่ต้องพึ่งไม้เท้า”
ปู่พจน์อยากจะบอกว่าที่ตนสามารถเดินได้ทุกวันนี้ก็ด้วยการเอาใจใส่ดูแลของพลอยขวัญ ที่จ้างหมอนวดแผนโบราณฝีมือดีมาบีบนวดขาทั้งสองข้างทุกเช้าทุกเย็นจนอาการอัมพาตดีขึ้นเรื่อยๆ กระทั่งสามารถเดินได้อย่างที่เห็น
“แล้วนี่แกจะอยู่กี่วัน”
“ผมคงอยู่ได้แค่สองสามวันเท่านั้นครับปู่...เพราะมีงานที่ฮ่องกง”
“ตอนนี้ใกล้ค่ำแล้ว...อย่าบอกนะว่าจะไม่ค้างกับปู่สักคืน”
“ผมจะอยู่กินข้าวเย็นกับปู่...แต่คงไม่ค้างครับ”
“ขับรถกลางคืนอันตรายนะ”
ปู่พจน์ห่วง ทั้งที่ความจริงอยากให้หลานรักคนนี้ได้เจอครอบครัวมากกว่า...ครอบครัวที่พยัคฆ์ทิ้งไปนานเป็นปีๆ
“ไม่เป็นไรครับ...ผมขับจนชินแล้ว”
พยัคฆ์ตอบขณะสายตาเหลือบไปเห็นเด็กชายในวัยหนึ่งขวบเศษ กำลังเดินเตาะแตะอยู่ที่ลานกว้างหน้าบ้าน
“นั่นเด็กที่ไหนครับปู่”
พยัคฆ์ถาม เมื่อเหลือบไปเห็นเด็กผู้ชายรูปร่างสมบูรณ์จ้ำม่ำ กำลังเดินเตาะแตะออกมากับพี่เลี้ยงเด็ก
“ก็เด็กแถวนี้แหละ...เจ้าลีโอหลานปู่”
ปู่พจน์ตอบเพียงสั้นๆ
“หลานปู่...?”
พยัคฆ์ทำหน้างง ครั้นเมื่อเด็กชายหันหน้ามามองตน นาทีนั้นหัวใจของพยัคฆ์ก็กระตุกวูบลงมากองอยู่ที่ตาตุ่ม เพราะว่าทั้งใบหน้าและแววตาของเด็กชายที่ชื่อ ‘ลีโอ’ คนนี้มีความละม้ายคล้ายตนเหลือเกิน โดยเฉพาะลักษณะของความเป็นลูกครึ่งฝรั่งที่ยืนยันชัด ทั้งสีผิว สีผม และสีของดวงตา
“ปู่...เด็กคนนี้...ลูกใครครับ?”
พยัคฆ์หันไปมองหน้าปู่พจน์ด้วยสายตาตั้งคำถาม
ปู่พจน์อมยิ้ม ครั้นแล้วก็เอ่ยออกมาว่า
“ลูกไม่มีพ่อน่ะ...แต่ช่างเถอะ...ลูกใครก็ช่าง...ปู่เลี้ยงเอง”
ปู่พจน์ตอบสั้นๆ เพราะก็ยังไม่แน่ใจนัก...ว่าจะหาทางออกให้กับเรื่องนี้ยังไงดีแต่อีกใจก็คิดว่าปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปก่อนก็ดีเหมือนกัน...เหมือนอย่างที่พลอยขวัญเคยบอกว่าหล่อนจะเลี้ยงดูลูกเอง จะไม่บอกให้พยัคฆ์รู้เป็นอันขาด เพราะกลัวว่าจะเกิดปัญหากระทบถึงครอบครัวของพยัคฆ์ที่อยู่ฮ่องกง “ลีโอ...” พยัคฆ์เดินเข้าไปหาเด็กชาย โอบร่างจ้ำม่ำขึ้นมาอุ้มเอาไว้ในอ้อมแขน และด้วยสายใยของความเป็นพ่อลูก ดูเหมือนว่าลีโอก็ถูกชะตากับพยัคฆ์ตั้งแต่วินาทีแรกเห็น “รถ...รถ...” ลีโอชี้ไปที่รถเบนซ์สีดำคันหรูของพยัคฆ์ที่จอดอยู่หน้าบ้าน ลีโอชอบรถมาก ที่จดจำได้ก็เพราะว่ามีรถของเล่นหลายคัน “หนูชอบรถใช่ไหม” พยัคฆ์ชี้ให้เด็กชายดูรถของตนที่จอดไว้หน้าบ้าน “รถ...รถ...” ลีโอเป็นเด็กพูดเก่ง ฉายแววฉลาดมาตั้งแต่เล็กๆ เรียนรู้การพูดได้เร็ว เพราะพลอยขวัญเลี้ยงดูลูกด้วยตัวเอง เอาใจใส่ใกล้ชิดตลอดเวลา ทำให้ลีโอสามารถพูดคำสั้นๆ ได้หลายคำ เรียกชื่อ ‘แม่’ กับ ‘ปู่’ ได้ชัดเจน...แต่ยังไม่เคยเรียกชื่อ ‘พ่อ’ “ลีโอเป็นลูกใครครับปู่?” พยัคฆ์ถามขณะ
“ขวัญ...”เสียงเรียกที่ดังขึ้นจากด้านหลังทำเอาพลอยขวัญสะดุ้ง สายบัวที่มือข้างหนึ่งหอบเอาไว้เกือบจะร่วงหล่นลงสู่ผิวน้ำ ในทันทีที่หันมาพบว่าเจ้าของเสียงที่หล่อนจดจำได้ไม่ลืมนั้นคือชายที่เฝ้ารอทุกลมหายใจเข้าออก...ว่าสักวันเขาจะมา“เฮีย...”เสียงของพลอยขวัญสั่นเครือ ความดีใจแล่นร้าวไปทั่วสรรพางค์ ครั้นแล้วก็ต้องพยายามสะกดเก็บความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลที่มีต่อเขา เพราะว่าวันนี้พยัคฆ์ไม่ใช่ ‘เฮียเสือ’ คนเดิมที่หล่อนเคยรู้จัก พยัคฆ์ไม่ใช่คนโสดที่หล่อนจะรักและคิดถึงได้อย่างเมื่อในอดีต“ไม่ดีใจหรอกหรือที่เจอเฮีย”พยัคฆ์รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เพราะคิดว่าจะได้เห็นพลอยขวัญออกอาการดีใจกว่านี้“เฮียมาเยี่ยมปู่พจน์หรือคะ”พลอยขวัญกลัวว่าพยัคฆ์จะถามเรื่องลูก“ใช่...เฮียเพิ่งรู้ว่าขวัญอยู่สุโขทัย...เกิดอะไรขึ้น...ขวัญ...”พลอยขวัญรู้สึกหนักอึ้งในอก หล่อนเบือนหน้าออกไปจากสายตาของชายหนุ่มที่จ้องมองอย่างคาดคั้นจะเอาคำตอบ“ตอบ...”เสียงเข้มดุเหมือนคนเอาแต่ใจ...นี่แหละคือนิสัยของเฮียเสือที่พลอยขวัญรู้จัก เขาไม่เคยเปลี่ยน“ลีโอเป็นลูกเฮียใช่ไหม”เป็นประโยคที่ทำให้หยาดน้ำตาของพลอยขวัญไหลพรากออกมาอาบแก้ม ถึงตอนน
“ผมจะทำยังไงดีครับปู่”พยัคฆ์อุ้มลูกชายเข้าไปหาปู่พจน์ที่นั่งชมดาวอยู่ริมระเบียง“ก็ปล่อยให้มันเป็นไปแบบนี้...ในเมื่อทุกอย่างได้ถูกลิขิตเอาไว้แล้วให้เป็นเช่นนี้ ยากนักที่จะฝืนชะตาลิขิต”“ผม...ผมรักลูก...ผมขอลูกไปเลี้ยงได้ไหม”พยัคฆ์โพล่งออกมาแบบคนใจร้อน เห็นแก่ตัว ทั้งที่ยังคิดอ่านไม่รอบคอบว่าพลอยขวัญจะคิดยังไง“แบบนี้มันจะไม่พังหรือวะ...เมียแก...ไอ้จางเหว่ยพ่อตาแกมันคงไม่ปลื้ม...งานนี้แกพังแน่ๆ ไอ้เสือ”“ขวัญไม่ให้นะคะ...ลูกเป็นทุกอย่างของขวัญ...ถ้าเฮียพรากลีโอไปจากขวัญ...ก็เท่ากับเฮียควักหัวใจออกไปจากอกของขวัญ”พลอยขวัญเดินเข้ามาแย่งลูกไปอุ้ม“อันที่จริงปู่ว่ายกตาหนูให้ไอ้เสือไปเลี้ยงให้รู้แล้วรู้รอดก็ดีเหมือนกันนะหนูขวัญ เพราะว่าหนูจะได้ไปมีชีวิตใหม่ มีครอบครัวของตัวเองบ้าง...ปู่ว่าไอ้เมฆมันก็ไม่เลวนะ...ผู้คนแถวนี้ก็รู้ว่ามันเป็นคนดี ดูท่าทางมันรักหนูจริง”ปู่พจน์โพล่งออกมาบ้าง เพราะรู้ว่ามันจะทำให้คนอย่างพยัคฆ์เดือดเป็นฟืนเป็นไฟ...ซึ่งก็ได้ผล“อะไรนะ! นี่ลูกเพิ่งขวบเดียวเธอก็แรดคิดจะมีผัวใหม่แล้วหรือ...มันจะร่านเกินไปแล้ว คิดจะมีผัวใหม่ทั้งที่ยังเป็นแม่ลูกอ่อน”พยัคฆ์กำมือแน่นด้วย
“มาหาลูก”พยัคฆ์ตอบ“แค่นั้นหรือคะ”“เปล่า...มาหาแม่ของลูกด้วย”เขาทำเสียงหวาน“เฮียกลับไปเถอะค่ะ...อย่าลืมนะคะว่าตอนนี้เฮียไม่ใช่คนโสดอีกต่อไปแล้ว”พลอยขวัญหวังว่าคำพูดของหล่อนจะให้สติเขา“ขวัญ...เฮียอยากอธิบาย...ที่เฮียตัดสินใจไปอยู่ฮ่องกงก็เพราะเข้าใจผิดคิดว่าขวัญรักไอ้พีร์”“หยุดเถอะค่ะ...ไม่มีประโยชนที่จะพูดถึงเรื่องราวเก่าๆ ในอดีต...มันผ่านมานานมากแล้ว ไม่มีประโยชน์ที่จะไปรื้อฟื้นขึ้นมาอีก...เฮียกลับไปเถอะค่ะ”พลอยขวัญต้องข่มอารมณ์สุดๆ หล่อนต้องรวบรวมความเข้มแข็งอย่างมาก...เพื่อที่จะกล่าวประโยคนี้ออกมา เพราะถ้าพยัคฆ์กลับไปจริงๆ คนที่หัวใจแตกสลายก็คือตัวหล่อน“ขวัญ...อย่าไล่เฮียเหมือนหมูเหมือนหมา”เสียงของพยัคฆ์เข้มขึ้นมาทันที“ขวัญไม่ได้ไล่ค่ะ แต่อยากให้เฮียกลับไป เพราะว่าตอนนี้ขวัญกับลูกเข้มแข็งพอที่จะอยู่ได้โดยไม่ต้องมีเฮีย...เฮียคงไม่รู้หรอกว่าเมื่อก่อนขวัญทุกข์ขวัญทรมานปานจะขาดใจเพราะคิดถึงเฮีย...ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับขวัญที่ต้องพยายามข้ามผ่านความทุกข์มาถึงสองปีกว่า...ตอนนี้ขวัญเข้มแข็งแล้วค่ะ...ขวัญอยู่ได้...ขวัญสัญญาว่าจะเลี้ยงลูกเอง เฮียปล่อยให้เราอยู่กันตามประสาแม่ลูกเถอ
“เฮีย...เฮียมีครอบครัวแล้วนะคะ...อย่าลืมว่าวันนี้ไม่เหมือนก่อน”พลอยขวัญเตือน“ขอเวลาหน่อย...เฮียจะคุยกับเหมยฮัว...เฮียจะหาทางออกให้เรื่องนี้”พยัคฆ์ฉวยจังหวะจูบไซ้ซอกคอของพลอยขวัญจากทางด้านหลังด้วยความลืมตัว“อย่าค่ะเฮีย...อื๊อ...ไม่เห็นหรือไงว่าขวัญกำลังให้นมลูก...อุ๊ย”หล่อนเอี้ยวกายขัดขืน ทำทีเป็นรำคาญ“ลูกอิ่มแล้ว...”พยัคฆ์รู้ดี เพราะเห็นริมฝีปากน้อยๆ ของลูกชายคลายจากหัวนมของพลอยขวัญหลังจากดูดดื่มให้คนเป็นพ่อนั่งมองอยู่พักใหญ่ๆ ด้วยความรู้สึกอิจฉา“เฮียช่วยอุ้มลูกลงเปลนะ”พยัคฆ์รีบอาสาเข้ามาอุ้มลูก เมื่อเห็นว่าลีโอกินนมอิ่มแล้วดวงตาก็หรี่พริ้ม...เจ้าตัวน้อยทำท่าเหมือนจะหลับและในตอนที่อุ้มลูกมาจากพลอยขวัญ ผ้าอ้อมที่พันตัวลูกเอาไว้หลวมๆ หลุดออกมา ทำให้พยัคฆ์เห็นอาวุธประจำกายของลีโอ“ว้าว...ไอ้จ้อนเบ้อเริ่มเลยไอ้หนูเอ๊ย...แบบนี้ติดพ่อชัดๆ”กล่าวขณะวางร่างจ้ำม่ำของเด็กชายลงในเปลซึ่งเป็นระบบแกว่งไกวอัตโนมัติจากนั้นคุณพ่อจอมหื่นก็หันกลับมาจัดการกับแม่ของลูก พยัคฆ์กอดจูบลูบไล้พลอยขวัญ สายตาเต็มไปด้วยความปรารถนา จ้องมองทรวงอกของแม่ลูกอ่อนเพราะอยากกินนม“เฮีย...ยะ อย่า...”“เฮียคิดถึงข
เมื่อพยัคฆ์ก้มลงจูบไซ้ลงมาถึงท้องน้อย ขณะสองมือยังเอื้อมขึ้นมาบีบขยำสองเต้าอวบคัด ทำเอาแม่ลูกอ่อนร้องคราง ฮื่อ...ฮึก…น้ำนมสีขาวพุ่งไหลออกมาแฉะร่องอกอวบใหญ่ “ฮึก...สะ เสียว...เหลือเกินเฮีย”ร่างกายของพลอยขวัญสั่นผวา สองมือขยุ้มศีรษะของพยัคฆ์เอาไว้แน่น รั้งให้เขาจูบไซ้ขึ้นมาที่ทรวงอก เส้นผมสีน้ำตาลเข้มของเขาถูกสางเข้ามากำแน่นในซอกมือของหล่อนที่โอบไปถึงท้ายทอย แอ่นสองเต้าตั้งขึ้นรับริมฝีปากของพยัคฆ์ที่ครอบลงมาดูดหัวนมสลับไปมาทั้งสองข้าง“อ่า...สะใจเฮียเหลือเกิน”พยัคฆ์จ้วงลิ้นตวัดเลียหัวนมลนลาน“ซี้ด...อ๊อย”พลอยขวัญเสียวจนร้องคราง พยัคฆ์ตาวาว มองเม็ดหัวนมเป็นทรงสวยเหมือนลูกเชอร์รี เขาจดจำได้ว่าเมื่อก่อนวงป้านหัวนมนั้นยังเล็กๆ แต่ความเป็นแม่ลูกอ่อนทำให้วงป้านกว้างและมีสีเข้มขึ้นเล็กน้อยหากก็ยังสวยงามน่ามองไปอีกแบบ เร่งเร้าใช้เขาใช้นิ้วบีบบี้จนน้ำนมไหลพุ่งปรี๊ดออกมา ครอบริมฝีปากประกบดูดเสียงดังจ๊วบจั๊บ กลืนกินน้ำนมสีขาวที่หลั่งไหลออกมาตามแรงดูดดึงของอุ้งปาก“เฮีย...ขวัญเสียว...เฮียดูดแรงจัง...ขวัญเจ็บนมไปหมดแล้ว...อ่า ซี้ด”พยัคฆ์กระตุกยิ้มที่เห็นแม่ลูกอ่อนเคลิบเคลิ้ม พลอยขวัญเห
“เยิ้มเลย...ขวัญจ๋า...แบบนี้แสดงว่าคิดถึงเฮียมากใช่ไหม...ตั้งแต่มีลูกขวัญอวบขึ้นเป็นกอง ไม่ว่าจะจับจะต้องตรงไหนก็เต็มไม้เต็มมือ...โดยเฉพาะ...”พยัคฆ์บอกพลางทาบฝ่ามือลงบนสองเต้า เพราะอยู่ในช่วงที่ยังเป็นแม่ลูกอ่อนให้นมลูก ทำให้สองเต้านั้นอวบคัดสุดๆ ใหญ่จนล้นออกมาข้างลำตัว พยัคฆ์บีบเบาๆ พอน้ำนมสีขาวไหลออกมาก็รีบก้มลงตวัดลิ้นดูดเลียกินนมอย่างเอร็ดอร่อย “ซี้ด...อูย...ไม่ไหวแล้ว…ทรมานเหลือเกิน...เฮีย...อ๊อย...ดูดอยู่นั่นแหละ...อูย”“นมขวัญคัดมาก...เฮียช่วยดูดให้นะครับ...ปล่อยเอาไว้เดี๋ยวปวดนะ...ดูท่าทางน้ำนมเยอะจนลูกกินไม่ทัน แบบนี้ต้องให้พ่อช่วยกินนะครับ”เสียงกระเส่าปะเหลาะปะแหละ ดูดเลียสองเต้าจนหัวนมแดงเรื่อ เมื่อหนำใจก็จูบต่ำลงมาที่สะดือ วนลิ้นไล้เลียอ้อยอิ่งอยู่ที่เนินหน้าท้องแบนราบของพลอยขวัญ ก่อนจะแกล้งทิ่มแทงผิวเนื้ออ่อนๆ ด้วยตอเคราแข็ง ครูดความระคายปักแทงลงในหลุมสะดือเซ็กซี่ลีลาสุดร้ายกาจของเฮียเสือ ทำเอาแม่ลูกอ่อนร้องคราง หลับตาปี๋ เนื้อตัวอ่อนระทวยวูบวาบสะดุ้งสะท้านไปทั้งร่าง “ขวัญจ๋า...เฮียทนไม่ไหวแล้ว...เฮียอยากเข้าไปในตัวขวัญ...สองปีกว่าที่ผ่านมาขวัญรอแต่เฮียใช่ไหม...ขวัญไ
“ไม่ไหวแล้วเฮีย...ใส่เสียทีเถอะ ขวัญเสียว...ขวัญไม่ไหวแล้ว...เอาขวัญเสียทีเถอะนะคะ...เอาลึกๆ...เอาแรงๆ...ขวัญคิดถึงเฮียเหลือเกิน”หญิงสาวหมดสิ้นความกระดากอาย ด้วยเพราะว่าทรมานเกินกว่าจะสะกดกลั้นความต้องการเอาไว้ได้พลอยขวัญถึงกับร้องขอออกมาเอง ริมฝีปากของหล่อนระริกสั่น ร่องสวาทขมิบตอดหมุบๆ เหมือนเรียกร้องให้ดุ้นเนื้อมหึมาของเฮียเสือสอดใส่เข้ามาลึกๆ อย่างที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วในชีวิตของหล่อน...อย่างที่เคยได้สัมผัส ลิ้มลอง จดจำ และประทับใจไม่ลืมจนถึงทุกวันนี้“เฮียจ๋า...ฮื่อๆ...”สติของพลอยขวัญขาดผึงลงแล้ว หลังจากโดนเฮียเสือสุดหื่นเลียร่องสวาทจนความชุ่มลื่นหลั่งไหลออกมาอีกระลอก“เฮีย.. ขวัญไม่ไหวแล้ว”อารมณ์ของหล่อนโลดแรงขึ้นทุกขณะ ร่างกายเกิดอาการกระสันหาการร่วมเพศจนหยุดตัวเองไม่ได้ รีบขยับขึ้นมาคุกเข่า หันสะโพกเย้ายวนให้เขา สองมือเกาะพนักหัวเตียงเอาไว้แน่น แอ่นบั้นท้ายอวบขาวออกมาหาพยัคฆ์“อู้ว...เมียของเฮียร้อนแรงสุดๆ...ได้เลย เฮียจะจัดให้หนักๆ”พยัคฆ์บอกพลางทาบสองมือรวบขยำก้นขาวอวบของแม่ลูกอ่อน คุกเข่าประกบจากทางด้านหลัง ท่าทางอยากทิ่มทะลวงเข้าไปในตัวหล่อนให้ลึกสุดโคนพวงสวรรค์“ค่อยๆ น
“แหม...ตอนปอกมะละกอดูเงอะงะ...แต่พอจับสากตำลงในครกนี่ถนัดนะคะคุณเสือ” ป้าชื่นหัวเราะพยัคฆ์เองก็เขินๆ ไม่เคยคิดมาก่อนเหมือนกันว่าตัวเองจะต้องมานั่งตำส้มตำให้เมียที่กำลังแพ้ท้อง “นี่ค่ะใส่เลย” ป้าชื่นส่งถ้วยใส่ถั่วฝักยาวหั่นมาให้ “พอแล้วค่ะ...ไม่ต้องตำจนแหลก” ป้าชื่นตักมะละกอที่ขูดเป็นเส้นใส่ลงในครก” “ใส่น้ำปลาสองช้อนค่ะ” “ไงต่อครับ”“น้ำตาลปี๊บอีกครึ่งช้อนค่ะ...มะนาวด้วยค่ะ แล้วก็กุ้งแห้ง ถั่วลิสง เท่านั้นก็แซบแล้วล่ะค่ะ”เสียงกระแทกสากลงครกของเฮียเสือดังลั่นออกมาจากครัว ทำให้พลอยขวัญอดสงสัยไม่ได้เพราะว่าสามีหายมานาน กระทั่งลงมาเห็น“ทำอะไรกันอยู่คะป้าชื่น…”คนที่ชะโงกหน้าเข้ามาในครัวเอ่ยถามด้วยความสงสัย สีหน้าตกใจเล็กน้อยที่เห็นเฮียเสือกำลังนั่งตำส้มต้มอย่างเอาจริงเอาจัง“เฮียลงมาตำส้มตำให้ขวัญจ้ะ”สามีตอบเสียงหวาน ออกอาการเขินนิดๆ ตั้งใจว่าจะแอบยกจานส้มตำไปให้หล่อนถึงที่ แต่ความก็แตกเสียก่อนที่จะได้เซอร์ไพรส์ภรรยาทว่าสิ่งที่ได้เห็น ก็ทำให้พลอยขวัญปลื้มใจจนพูดอะไรไม่ออก ใครเลยจะคิดว่าจะได้เห็นภาพของเฮียเสือมานั่
“เฮียจ๋า...ขวัญรักเฮีย”เสียงกระซิบสั่นพร่า ดวงตาพริ้ม หลังจากความทรมานได้ลุล่วงไปสู่อาการออกัสซั่มรุนแรงเมื่อถึงสวรรค์“เฮียก็รักขวัญจ้ะ...ยอดรักของเฮีย”พยัคฆ์บอกขณะท่อนเนื้อยังเสียบคา สวรรค์ชั้นเจ็ดกำลังพร่าเลือนอยู่ภายใต้เปลือกตาของเขาเช่นกัน รับรู้ในความเสียวซ่านสุดจะบรรยายไม่ต่างจากหล่อนเนื้อตัวของพลอยขวัญอ่อนเปลี้ยเหมือนขี้ผึ้งที่ถูกไฟลน พยัคฆ์เชี่ยวชาญชั้นเชิงกามสุดๆ เขาเปิดฉากจู่โจมหล่อนอีกครั้งทั้งล่างทั้งบน ขณะสองเต้าเต่งตึงกำลังโดนดูดเสียงดังจ๊วบจั๊บ ที่ง่ามขาก็โดนลำนิ้วทิ่มทะลวงเข้าใส่เสียงดังพลั่กๆ จนน้ำหล่อลื่นทะลักสวนนิ้วออกมา ลีลาดุเด็ดของเฮียเสือสุดหื่นทำเอาพลอยขวัญเสียวกระสันไปทุกสรรพางค์กาย“ขวัญจ๋า...รอบนี้ขย่มให้เฮียนะจ๊ะ...ขึ้นให้เฮียนะครับ”พยัคฆ์บอกพลางรั้งเอวของพลอยขวัญให้ตามมาทรุดร่างอรชรลงนั่งบนโซฟาที่ตั้งอยู่กลางห้อง“ค่ะ...”พลอยขวัญมองท่อนเนื้อล้อมเม็ดมุกตะปุ่มตะป่ำด้วยสีหน้าแบ่งรับแบ่งสู้ รู้ว่าอาจจะเจ็บระบมบ้างตอนที่กลีบเสียวแสนบอบบางจะต้องกลืนเม็ดมุกตะปุ่มตะป่ำเข้าไปจนสุดตอแต่ความเสียวซ่านจากสัมผัสเสียดสีที่ทำเอาติดใจ ก็ทำให้แม่ลูกอ่อนสูดหายใจแรง รว
“ลองจับให้ถนัด”พยัคฆ์ชักท่อนเนื้อฝังมุกออกมาจากรูสวาทฟิตแน่นพลอยขวัญยิ่งลูบไล้ก็ยิ่งรู้สึกร้อนผ่าวในช่องท้อง แอบขมิบกลีบหมุบๆ เพราะอยากหนีบอยากกลืนดุ้นเนื้อฝังมุกของเฮียเสือ“เฮียจ๋า...ขวัญจะขาดใจแล้ว...ขวัญอยาก”“งั้นเฮียจะกระแทกให้แตกเลยนะจ๊ะ”พยัคฆ์คว้าข้อเท้าของแม่ลูกอ่อนขึ้นมาพาดเอาไว้บนบ่าบึกบึนของตัวเองอีกครั้งจากนั้นก็ช้อนท่อนเนื้อแข็งแกร่งขึ้นมากำแน่น บีบจนหัวมังกรแดงก่ำมีน้ำหล่อลื่นเหนียวๆ เล็ดไหลออกมาปริ่มปลาย ขนาดมหึมาของมันทำให้มือของตนซึ่งแม้จะมีขนาดใหญ่มาก...แต่ก็ยังไม่สามารถกำได้รอบ“อูย...แน่นรูสุดๆ”พลอยขวัญพริ้มตา หน้าบูดหน้าเบ้ พยัคฆ์ส่ายเสียดหัวมังกรกระแซะเสียบเข้าใส่กลีบเนื้อสีชมพูจนเผยอแยะแบะอ้าออกทีละน้อยก่อนที่แม่ลูกอ่อนจะร้องครางลั่นกับความพิสดารของอาวุธประจำกายของสามีที่กำลังเคลื่อนเข้ามาคับแน่นในช่องทางบอบบางจนสุดโคนพวงสวรรค์ เนื้อแนบเนื้อจนเส้นขนของหล่อนกับเขาเสียดสีกันร้อนผ่าว ราวจะลุกติดไฟขึ้นมาได้“อ่า...ฮึก...”พลอยขวัญหลับตาปี๋ อานุภาพของเม็ดมุกที่เสียบเข้ามาเสียดสีในกลีบเนื้อบอบบาง ทำให้หล่อนรู้สึกเจ็บในตอนแรก แต่ความเสียวกระสันที่มีมากกว่า ก็ทำใ
“อ๊อย...ขวัญจะขาดใจ”คนหื่นยังคงตั้งปลายลิ้นเป็นลำแข็ง เสียบแทงเข้าไปในรูสวาทของหล่อนไม่ยั้งแจ๊บๆ ๆ ๆ ๆเสียงปลายลิ้นสากกวาดเลียผนังเนื้อนุ่มแน่นบอบบางในระหว่างสองกลีบอย่างเร่าร้อน“ชอบมั้ย”ถามขณะแบะบีบจนกลีบปลิ้นออกมารับปลายลิ้นจ้วงทะลวงเข้าเลียรูสวาทอย่างเมามัน การจู่โจมแบบดิบเถื่อน เร่าร้อน ถึงอกถึงใจ ทำให้เลือดในกายของหญิงสาวราวจะเดือดขึ้นมาได้“ชอบค่ะ...อ่า...ซี้ด”พลอยขวัญเสียวจนต้องขมิบกลีบเนื้อรัวๆ เมื่อเฮียเสือดูดกลีบสีชมพูจนปลิ้นทะลักออกมารับปลายลิ้นหนา จ้วงเลียเข้ามาดูดกินน้ำคาวสวาทหอมหวานของหล่อนอย่างเอร็ดอร่อย“ห้ามไปให้ผู้ชายคนอื่นทำแบบนี้นะ”พยัคฆ์หวง“ขวัญไม่เคยให้ใครทำ...ขวัญให้เฮียคนเดียว”หญิงสาวกล่าวตามความจริง นอกจากพยัคฆ์ก็ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนได้ทำกับร่างกายของหล่อนขนาดนี้“ขวัญรักเฮียคนเดียว”หล่อนใช้คำพูดที่ทำให้หัวใจของสามีพองโต ไม่ต่างจากลูกโป่งที่สูบลมจนเต็ม“ชื่นใจเฮียที่สุด”“ไม่ไหวแล้วค่ะเฮียขา...ขวัญเสียวเหลือเกิน”“จ้ะ...เดี๋ยวเฮียเสียบให้ ขวัญจะได้หายทรมานเสียที”พยัคฆ์มองสองมือของหล่อนที่ขยุ้มขยำจนผ้าปูที่นอนยับย่น รู้ว่าหล่อนกำลังทรมานมาก เขารีบกระเ
พยัคฆ์ค่อยๆ บีบคลำสองเต้าซึ่งอวบขาวและคัดไปด้วยน้ำนมแม่ลูกอ่อน สองเต้าของหล่อนขาวจนแลเห็นเส้นเลือดสีเขียวกระจายเป็นสายรางๆ อยู่ภายใต้ความเปล่งปลั่งนวลเนียน“นมคัดมาก...เฮียช่วยนะ” พลอยขวัญขัดขืนเล็กน้อยพอเป็นพิธี มือน้อยๆ ทุบตีไหล่ของคนหื่นที่คร่อมลงมาจูบฟัดร่างอวบอัดแล้วดูดนมเมามัน“อ๊อย...ขวัญเสียวหัวนม”ทรวงอกของแม่ลูกอ่อนแอ่นหยัดขึ้นด้วยความเสียวซ่าน หัวนมโดนดูดจนปูดบาน น้ำนมสีขาวทะลักไหลออกมาชุ่มปากคนเป็นพ่อของลูก“เสียวล่ะสิ”พยัคฆ์กระตุกยิ้ม“เสียวค่ะ”พลอยขวัญยอมรับว่าหล่อนรักผู้ชายคนนี้หมดหัวใจ ไม่ว่าเขาจะสัมผัสแตะต้องตรงส่วนไหนของร่างกาย หล่อนก็รู้สึกมีอารมณ์ไปหมด“จากนี้เฮียขอแย่งลูกกินนมทุกวันนะครับ”บอกขณะกอดจูบแล้วดูดนมพัลวัน ก่อนที่มือซุกซนข้างหนึ่งจะล้วงเข้ามาที่ง่ามขาอวบขาว สอดนิ้วกลางแหวกกลีบ“อ๊อย...”พลอยขวัญสะดุ้ง ขมิบกลีบสวาทรัดดุ้นนิ้วของเฮียที่เสียบเข้ามา“ขอเฮียใช้นิ้วให้ลื่นก่อนนะครับ...”พยัคฆ์กระซิบข้างหู ดูดนมขณะเสียบนิ้วกลางรัวๆ จนแม่ลูกอ่อนร้องคราง ไม่นานน้ำหล่อลื่นเหนียวๆ ก็หลั่งออกมาชุ่มมือของเฮียเสืออีกระลอกพยัคฆ์ร้อนแรงและหื่นมาก ใช้เล่ห์สา
“ระยำ...” พยัคฆ์ปรี่เข้าหาหยางไห่ด้วยความโกรธจัด ไม่ใช่เรื่องยากเลยสักนิดที่พยัคฆ์จะกระทืบหยางไห่ให้ตายคามือ เพราะพยัคฆ์มีโครงร่างสูงใหญ่และแข็งแกร่งกำยำกว่ามากหากสุดท้ายพยัคฆ์ก็เลือกที่จะไม่ใช้กำลัง แต่ตัดสินใจที่จะก้าวเดินออกมาจากเหตุการณ์อันน่าอัปยศอดสูด้วยหัวใจที่ยอมรับความจริง...ว่าเหมยฮัวรักคนอื่น เช่นเดียวกับเขา...ที่รู้ซึ้งแล้วว่าผู้หญิงที่หัวใจของตนปรารถนาจะใช้ชีวิตร่วมกันไปจนวาระสุดท้ายของชีวิตก็คือ ‘พลอยขวัญ’ พยัคฆ์สูดหายใจแรง ครั้นเมื่อระงับความโกรธได้ก็หันไปหาเหมยฮัวที่ยืนตาแดงๆ คล้ายจะร้องไห้ “ผมขอโทษที่มาขัดจังหวะความสุขของคุณสองคน สนุกกันต่อเถอะครับ ขอบคุณนะเหมยฮัว...ขอบคุณที่ทำให้ผัวโง่ๆ อย่างผมตาสว่างเสียที...ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่าคุณไม่ได้รักผม...ต่อจากนี้ไปผมจะถือว่าหัวใจของเราสองคนเป็นอิสระจากกัน” สุ้มเสียงของพยัคฆ์มีความขมขื่นอย่างเห็นได้ชัด หากก็ยอมรับว่าโชคชะตาได้ลิขิตเอาไว้แล้ว พยัคฆ์ไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าชีวิตคู่ของตนกับเหมยฮัวจะต้องปิดฉากลงเพราะเรื่องบัดสีที่เกิดขึ้นในวันนี้...แต่มันก็เกิดขึ้นแล้วจริงๆ
“อูย...ซี้ด...”เมื่อดุ้นเนื้อร้อนผ่าวเคลื่อนเข้ามาจนมิดสุดโคนพวงสวรรค์ พยัคฆ์ก็ขยับเบาๆ ก่อนจะกระเด้ารัวแรงลึกเต็มอารมณ์หื่นพลั่กๆ ๆ ๆ ๆ “อ๊ายยยย...อูย...ขวัญเสียว”ดวงตาของหญิงสาวหรี่พริ้ม เพราะคนข้างหลังทิ่มรัวเข้ามาชุดใหญ่ สองมือของหล่อนเกาะขอบเคาน์เตอร์เอาไว้แน่น แอ่นบั้นท้ายรับการลงทัณฑ์อันดิบเถื่อนของพยัคฆ์ด้วยความเต็มใจ“อ่า...แน่นสุดๆ เลยขวัญจ๋า...ของขวัญรัดของเฮียปลิ้นเลยจ้ะ”สายตาของเฮียเสือจับจ้องอยู่ที่ภาพของแท่งเนื้อกำลังเสียบความแข็งแกร่งเข้าๆ ออกๆ เสียบรัวจนพลอยขวัญขมิบไม่ทัน ส่งผลให้น้ำหล่อลื่นหลั่งซ่านออกมาอาบดุ้นเอ็นของพยัคฆ์“อ๊อย...เฮีย”ไหล่ทั้งสองข้างของพลอยขวัญส่ายสะบัด เพราะก้นกลมกลึงตึงเต่งอวบขาวแอ่นหยัดขึ้นรับความแข็งแกร่งที่เสียบแทงเข้ามารัวๆ ทรวงอกอวบใหญ่เบียดแนบกับพื้นเคาน์เตอร์เพราะฝ่ามือของเฮียที่กดเอาไว้“เฮีย...ขวัญไม่ไหวแล้ว” หล่อนเร่งเร้าพลั่กๆ ๆ ๆพยัคฆ์สนองให้ เสียงเนื้อกับเนื้อสลักแน่นเข้าด้วยกัน เนื้อตัวของพลอยขวัญบิดเร่าทรมาน สองเต้าอวบคัดเบียดบดอยู่กับพื้นเคาน์เตอร์แกรนิตโต้จนมีน้ำนมสีขาวไหลเลอะออกมาข้างลำตัว“อีกนิด...เฮียจะแตกแล้ว
“คิดว่าไปไหน”คนที่หวาดระแวงหึงหวงจนขึ้นสมองรู้สึกโล่งใจที่รู้ว่าหล่อนอยู่ในครัว“ทำอะไร”สายตาจับอยู่ที่บั้นท้ายหนั่นแน่นของพลอยขวัญ ขณะหล่อนกำลังก้มๆ เงยๆ ทำอะไรสักอย่าง“ขวัญกำลังจะเจียวไข่ให้ตาหนูค่ะ...ตาหนูชอบทานไข่เจียว...ว่าแต่เฮียเข้ามาทำไม...หิวแล้วหรือคะ”ถามขณะมือเรียวเอื้อมหยิบไข่กำลังจะตอกลงในถ้วย“ใช่...เฮียหิว...แต่ไม่ใช่หิวข้าว”เฮียเสือตอบเสียงกระเส่า ทว่าในขณะที่พลอยขวัญเหลียวมามอง หล่อนก็มีอันต้องสะดุ้งตกใจเพราะได้ยินเสียงล็อกประตู จากนั้นร่างหนาของคนหื่นก็ตรงรี่เข้ามาสวมกอดหล่อนจากทางด้านหลัง“อุ๊ย...”พลอยขวัญตกใจ มือสั่นจนเกือบตอกไข่ไม่ตรงถ้วย“เฮียหิวขวัญ...อยากกินขวัญ...ขอจัดหนักให้ขวัญทิ้งทวนก่อนเฮียไปฮ่องกงนะ...ขวัญจะได้อิ่มนานๆ ในระหว่างเฮียไม่อยู่ ดีมะ”พยัคฆ์กระซิบกระซาบพร้อมกับจูบไซ้ซอกคอ หอมแก้มหล่อนลนลานพลอยขวัญรู้ว่าเขาเอาจริง หล่อนไม่รอดแน่ๆ ยืนยันด้วยแท่งเนื้อมหึมาของเขาที่กำลังแข็งเป็นดุ้น ไถถูมอบความอบอุ่นอยู่กับบั้นท้ายหนั่นแน่นของหล่อนเหมือนค้นหาช่องทางของความสุข“เฮีย...มะ ไม่...เดี๋ยวใครมาเห็น”พลอยขวัญกลัว แต่ก็เริ่มเกิดอาการร้อนวูบวาบหลังจาก
“คุณขวัญมีแขกค่ะ”บัวผันตอบ ที่รู้ก็เพราะว่าเพิ่งเดินออกมาจากห้องรับแขก“ใคร...แขกที่ไหน...ผู้หญิงหรือผู้ชาย”ความหึงหวงพลอยขวัญทำให้พยัคฆ์รีบถาม“ผู้ชายค่ะ”บัวผันตอบตามตรง คำว่า ‘ผู้ชาย’ ทำให้พยัคฆ์หูผึ่ง คิ้วขมวดเข้าหากัน“ใคร”เสียงเข้มดุจนน่ากลัว“คุณเมฆค่ะ”“ดีเลย...ฝากตาหนูเดี๋ยว...อยากเห็นหน้านักไอ้พวกชอบย่องมาตีท้ายครัวคนอื่นตอนผัวไม่อยู่”พยัคฆ์ก้าวยาวๆ ตรงไปยังห้องรับแขกของบ้าน ปู่พจน์รู้สึกตกใจที่เห็นพยัคฆ์แสดงอาการหวงเมียจนออกนอกหน้าที่หน้าห้องรับแขกพยัคฆ์ผลักประตูเข้าไปโดยไม่เคาะ ตอนนั้นเมฆกับพลอยขวัญกำลังนั่งคุยกัน จึงหันมามองร่างสูงใหญ่ไซส์ฝรั่งเกินกว่าร้อยแปดสิบเซนติเมตรที่ยืนตระหง่านอยู่หน้าประตู สีหน้าถมึงทึง แววตาเหี้ยมเกรียมดูน่ากลัวสุดๆพยัคฆ์ยังไม่พูดอะไร เดินอาดๆ เข้ามานั่งเคียงข้างพลอยขวัญ โอบไหล่แล้วหอมแก้มเสียงดังฟอด ประกาศให้รู้กันไป...ว่าผู้หญิงคนนี้เมียกู“นายใช่ไหมที่ชื่อเมฆ”พยัคฆ์ถามไม่เกรงใจ“ครับ...”เมฆพยักหน้า ไม่คิดว่าจะได้เจอสามีของพลอยขวัญ เพราะไม่รู้ว่าพยัคฆ์มา“ผู้หญิงคนนี้เป็นเมียผม...คุณมีธุระอะไรกับเมียผม”พยัคฆ์ถามเสียงเข้ม ขณะมือโอบเอวข