แม่ชีแห่งโชคชะตามีเรื่องกับแดร์ริลทุกที่ที่เธอไป!การโจมตีของแม่ชีแห่งโชคชะตาในงานแต่งงานทำให้แดร์ริลสูญเสียพลังของเขาและอีวอนรู้สึกไม่ชอบเธอเป็นพิเศษจึงทำให้อีวอนไม่อยากจะทักทายเธอ! ตอนนั้นเองอีวอนซ่อนตัวอยู่ด้านหลังหินก้อนใหญ่ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เจอแม่ชีแห่งโชคชะตา “เจ้าสำนักเฮนเดอร์สัน ประตูสุราลัยน่ารังเกียจจริง ๆ !” แม่ชีแห่งโชคชะตาไม่เห็นอีวอนและพูดกับลีรอย“แม่ชีแห่งโชคชะตาไม่ต้องกังวล สำนักคุนหลินจะช่วยคุณในการกำจัดประตูสุราลัย!” ลีรอยพูดด้วยรอยยิ้ม “โอ้ ใช่ ตอนที่ดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายจับเหล่าชนชั้นสูงของสำนักต่าง ๆ เขาทำให้พวกคุณหายหน้าอย่างไร?”แม่ชีแห่งโชคชะตากำหมัดแน่นอย่างช่วยไม่ได้เมื่อเธอนึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้น เธอไม่อยากจะเชื่อว่าดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายบังคับให้เธอแต่งงานกับปรมาจารย์ลีโอนาร์ด!ช่างเป็นการขายหน้าที่ยิ่งใหญ่!แม่ชีแห่งโชคชะตาผ่านการเดินทางมาอย่างมากมายและไม่เคยรู้สึกขายหน้าอย่างนี้มาก่อน มันมีเหตุผลอย่างมากที่เธอต้องกำจัดประตูสุราลัย!แม่ชีแห่งโชคชะตารู้สึกโกรธแต่ก็รู้สึกว่ามันไม่สมควรที่ะพูดมันออกมา “อย่าคุยเรื่องนี้กันเลย”“ก็ได้ ก็ได้ ผมจะไม่พูดถึงมั
ริมชายฝั่งเมืองตงไห่เรือลำหนึ่งกำลังแล่นเข้าชายฝั่งอย่างช้า ๆ โดยมีแดร์ริลออกจากห้องโดยสารเรือ เขาเพิ่งจะมาถึงเมืองตงไห่หลังเดินทางจากเกาะสราญรมย์แดร์ริลรู้สึกมีชีวิตชีวาหลังจากได้รู้เรื่องน่ายินดี แดร์ริลรู้สึกตื่นเต้นที่รู้ว่าโมนิก้าท้อง เขารู้สึกเหมือนได้รับการเติมพลังหลังจากกอดนายหญิงแห่งนิกายจนหลับไปเมื่อคืนแดร์ริลยืนขึ้นบนเรือโดยมีกระสอบสมุนไพรที่ก่อนหน้านี้เขาเก็บเกี่ยวจากเกาะสราญรมย์ในมือแดร์ริลรู้สึกหิวเมื่อเขาขึ้นฝั่งเพราะเขายังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เมื่อคืนก่อนเขามองไปรอบ ๆ เห็นร้านบะหมี่ร้านหนึ่งอยู่ใกล้ ๆ และเขาก็เดินเข้าไปทันทีเมื่อมีความคิดว่าเขาจะกินบะหมี่ “ขอบะหมี่หนึ่งจานครับ” แดร์ริลพูดเมื่อเขานั่งอยู่ที่ร้านบะหมี่“ได้เลย รอสักครู่นะ” เจ้าของร้านพูดด้วยรอยยิ้มแดร์ริลหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อที่จะจ่ายเงิน แต่เขาก็เห็นว่าโทรศัพท์ของเขาแบตเตอรี่หมดเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากขอยืมสายชาร์จจากเจ้าของร้าน เขาชาร์จโทรศัพท์ขณะที่เขากำลังกินเมื่อแดร์ริลกำลังมีความสุขกับมื้ออาหาร เขาสังเกตว่ามีลูกค้าสี่คนที่นั่งโต๊ะใกล้ ๆ สวมเครื่องแบบที่คุ้นเคยและมีดาบเหน็บ
ทะเลสาบมังกรทะยานลีรอยเดินริมทะเลโดยมีลูกศิษย์ที่กำลังลากร่างที่ไม่มีสติของแดร์ริลเดินตามมา ก่อนที่จะพบกับจีนในเวลาต่อมาลีรอยยิ้ม “จีน แม่ชีแห่งโชคชะตาอยู่ที่ไหน? ฝากบอกเธอว่าฉันจับแดร์ริลได้แล้ว”จีนมองไปที่แดร์ริลอย่างอดยิ้มไม่ได้!‘เจ้าสำนักคุนหลินเชื่อถือได้จริง! เขาทำตามที่พูดและจับแดร์ริลมาได้!’ จีนชื่นชมอย่างเงียบ ๆจีนตอบกลับ “เจ้าสำนักเฮนเดอร์สัน อาจารย์กำลังบ่มเพาะพลังในห้องของเธอ มันจะใช้เวลาประมาณอีกหนึ่งชั่วโมงกว่าเธอจะเสร็จ” “ไม่เป็นไร!” ลีรอยพูดพร้อมพยักหน้า หลังจากนั้นเขาหันไปสั่งลูกศิษย์ที่อยู่ด้านหลัง “เอาแดร์ริลไปขังไว้ที่ชั้นใต้ดิน ปล่อยให้แม่ชีแห่งโชคชะตาจัดการกับมันเองหลังจากที่เธอบ่มเพาะพลังเสร็จ”“ครับอาจารย์!” เหล่าลูกศิษย์ตอบกลับอย่างกระตือรือร้น พวกเขาแย่งกันเอาแดร์ริลไปขังไว้ที่ชั้นใต้ดิน ครึ่งชั่วโมงต่อมาแดร์ริลได้สติแดร์ริลรู้สึกถึงความเจ็บปวดของร่างกายทันทีที่เขาลืมตา‘ไอ้บัดซบเอ๊ย ลีรอยงี่เง่าคนนี้โหดเหี้ยมเกินไป’ แดร์ริลคิดแดร์ริลพยายามที่จะยืนแต่ก็เพราะว่ามือและเท้าของเขาถูกมัดไว้อย่างแน่น ไม่มีทางเลยที่เขาจะเคลื่อนไหวได้!แดร์ริลมอ
แดร์ริลรู้สึกผิดเป็นอย่างมากเมื่อได้ยินคำพูดของอีวอน“ผมขอโทษ...”แดร์ริลปาดน้ำตาบนหน้าของอีวอนด้วยหัวใจที่เจ็บปวดเป็นอย่างมาก “อีวอน ผมผิดเอง มันเป็นความผิดของผมทั้งหมด ผมมันเป็นคนโง่เง่าอย่าโกรธคนโง่อย่างผมเลย อย่าโกรธนะ ตกลงไหม?”แดร์ริลทำหน้าและส่งเสียงคล้ายหมูใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาของอีวอนเปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะเพราะการกระทำของแดร์ริล เธอชกหน้าอกเขาอ่อนโยน “ก็ได้ ฉันจะไม่โกรธแล้ว ยืนขึ้น พวกเราต้องออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดก่อนที่พวกลูกศิษย์คุนหลินจะรู้ว่าคุณไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว”แดร์ริลพยักหน้าและกำหมัดแน่น‘ในฐานะเจ้าสำนักคุนหลิน ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าไอ้เ_ี้ยลีรอยคนนี้เห็นด้วยที่จะต่อต้านผม! ฉันไม่เคยรุกรานเขา! นายหญิงแห่งนิกายบอกว่าลีรอยกลายเป็นขี้ข้าของโลกใหม่ไปแล้ว ไอ้คนเลวทรามต่ำช้า!’ แดร์ริลกร่นด่าลีรอยอย่างโกรธแค้นในใจก่อนที่จะออกจากห้องใต้ดินแดร์ริลจับมืออีวอนและรีบวิ่งออกไปเมื่อพวกเขาออกมาข้างนอกได้ บริเวณรอบ ๆ ทะเลสาบมังกรทะยานนั้นกว้างมากและใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมงที่จะออกจากที่นี่แต่เมื่อแดร์ริลวิ่งไปได้ไม่นานก็ต้องหยุดอย่างกะทันหัน!เขารู้สึกได้ถึงคลื
ทันใดนั้น ไม่รู้อะไรดลใจอีวอน เธอโผลเข้ากอดแดร์ริลแน่นเพื่อป้องกันการโจมตีของลีรอยได้อย่างทันท่วงที!พลั่ก!ฝ่ามือของลีรอยฟาดลงบนหลังของอีวอนอย่างรุนแรง!ร่างกายของอีวอนล้มลงไปด้านหน้าจากแรงนั้น เธอล้มลงบนแขนของแดร์ริล ในเวลาเดียวกันก็สำลักออกมาเป็นเลือด!“อีวอน!” แดร์ริลตะโกนอย่างบ้าคลั่งและรู้สึกใจสลาย!อีวอนใช้พลังที่เหลืออยู่ของเธอพูดกับแดร์ริลว่า “หนี หนีเร็ว!”“หนีเหรอ? จะไม่มีใครได้ไปไหนทั้งนั้น” ลีรอยพูดอย่างเย็นชาในขณะที่เขาลอยมาอยู่ตรงหน้าของพวกเขาพร้อมหมัดที่กำแน่น “หนี แดร์ริล หนีไป!” อีวอนตะโกนสุดเสียงและใช้แรงทั้งหมดที่เธอมีผลักแดร์ริลออกไป!อย่างไรก็ตาม ลีรอยบินมาข้างอีวอนและคว้าเธอไว้“หึหึหึ เธออยากช่วยขยะแดร์ริลงั้นหรือ?” มือขวาของลีรอยกำรอบคอของอีวอนแน่น พร้อมกับดวงตาที่ดูน่ากลัวของเขา “ถ้าอย่างนั้น เธอควรจะตายด้วย วันนี้ฉันยังไม่ได้ดื่มพลังวิญญาณผู้หญิง อย่าว่านะถ้าฉันทำเพราะเธอเสนอตัวเธอเอง!”ลีรอยกางมือขวาออกและจับหัวของอีวอนทันทีอีวอนรู้สึกตกใจและรู้สึกว่าพลังของร่างกายเธอทั้งหมดค่อย ๆ เหือดหายไปก่อนที่เธอจะตอบสนอง!“อีวอน!” แดร์ริลคำรามอย่างบ้าคลั่
“อีวอน อย่าทำให้ผมกลัวสิ...” แดร์ริลน้ำตาซึมเมื่อเขาสำลักคำพูดของตัวเอง! เขารู้สึกราวกับว่าถูกแทงไปที่หัวใจ!แดร์ริลรู้สึกได้ถึงลมหายใจของอีวอนที่ค่อย ๆ โรยรินอย่างช้า ๆตอนนั้นเอง อีวอนซบอ้อมแขนของแดร์ริล เธอรู้สึกเหนื่อยแต่ก็ฝืนยิ้มได้ในที่สุด “ฉัน… ฉันไม่เป็นไร ฉันแค่รู้สึกเหนื่อยมาก...”“อีวอน ฟังผม คุณจะไม่เป็นอะไร พวกเราจะไม่เป็นอะไร...” เสียงของแดร์ริลสั่นในขณะที่เขาพูดอย่างแผ่วเบาแม่ชีแห่งโชคชะตาหัวเราะอย่างเยือกเย็นก่อนที่แดร์ริลจะพูดจบ “ยังจะทำตัวเจ้าชู้แม้ว่าประตูความตายจะอยู่ตรงหน้า แดร์ริล วันนี้ไม่มีทางเลยที่แกจะหนีไปได้ ฉันต้องฆ่าแกแทนปู่ของแก นี่คือความอัปยศของตระกูลดาร์บี้” แม่ชีแห่งโชคชะตาสะบัดข้อมือและดาบเล่มยาวก็ปรากฏในมือของเธอ หลังจากนั้นเธอก็ฟาดมันไปที่แดร์ริลอย่างไม่ลังเลแดร์ริลกัดฟัน เขาไม่อยากยืดเวลาการต่อสู้ออกไปอีกแล้ว เขาสู้เธอกลับด้วยการเหวี่ยงดาบกลืนโลหิตไปที่แม่ชีแห่งโชคชะตา หลังจากนั้นก็ถือโอกาสหนีไปพร้อมกับอีวอนที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา!“อย่าขยับ!” แม่ชีแห่งโชคชะตาอยากจะไล่ล่าแต่เธอช้าเกินไป เมื่อแดร์ริลได้หายตัวไปท่ามกลางความมืดของค่ำคืนเฮ่อ
จิตใจของแดร์ริลสั่นไหวเมื่อได้ยินคำพูดของเชลลี่!เชลลี่เป็นหมอที่เก่งที่สุดทั่วทั้งเมืองตงไห่ มันเป็นจุดจบที่แท้จริงถ้าเธอพูดว่ามันไม่มีความหวังแดร์ริลพูดอะไรไม่ออกเมื่อเขารู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แทงลึกลงไปในอกและค่อย ๆ อุ้มอีวอนอย่างเงียบ ๆ ออกจากโรงพยาบาลอีวอนพูดอย่างแผ่วเบา “แดร์ริล… อย่าเสียแรงเลย ฉัน… ฉันแค่อยากใช้เวลาช่วงสุดท้ายกับคุณ...”แดร์ริลน้ำตาคลอเมื่อเขาเดินมาถึงทางเข้าของโรงพยาบาล “ไม่! ผมไม่เชื่อว่าคุณจะไม่รอด โรงพยาบาลนี้มันไร้ประโยชน์ ไปหาที่อื่นกันเถอะ อีวอน ช่วยรอหน่อยนะ...”แดร์ริลอุ้มอีวอนและเดินรอบเมืองตงไห่เพื่อหาหมออย่างกับคนบ้าคลั่งไม่รู้ว่าพวกเขาไปกี่โรงพยาบาล แต่ทั้งหมดให้คำตอบเดียวกันว่า “ฉันไม่มีความสามารถ” ลีรอบดูดดื่มพลังวิญญาณของอีวอนไปจนหมด มันเท่ากับว่าพลังชีวิตของเธอได้สูญสิ้นไปจากเธอแล้ว ไม่มีทางที่จะช่วยอีวอนได้แม้ว่าเทคโนโลยีทางการแพทย์จะล้ำหน้ามากแค่ไหนแดร์ริลรู้สึกสิ้นหวังอย่างมากเมื่อเขาเดินออกจากโรงพยาบาลสุดท้าย เขาไม่สามารถระงับความโกรธได้อีกต่อไปและปล่อยมันทั้งหมดในเวลาเดียวกัน!“อ๊า!”แดร์ริลคำรามขึ้นไปบนฟ้าและเสียงของเขาสามารถ
ขณะแดร์ริลกล่าว เขาก็คุกเข่าลงและโขกหน้าผากลงกับพื้นซ้ำไปซ้ำมา ในชั่วพริบตาหน้าผากของเขาก็เริ่มมีเลือดไหล แต่เขากลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดใด ๆ โซรันรู้สึกสงสารแดร์ริลและรีบรั้งเขาไว้ เขาหันกลับไปมองที่อีวอนและห้ามตัวเองไม่ได้ที่จะงวยงงโซรันมองไปที่อีวอนด้วยความตกใจและไม่เชื่อสายตา “พลังจิตวิญญาณของสาวน้อยคนนี้ถูกดูดออกไปใช่ไหม?”"พ่อทูนหัว มันพอจะมีทางช่วยชีวิตเธอไว้ได้ไหมครับ?" แดร์ริลวิตกกังวลขณะเขากล่าวถามในท่าทีมีความหวัง!สีหน้าของโซรันไม่สบายใจขณะเขากล่าวอย่างเคร่งขรึม “มีข่าวลือเกี่ยวกับวิชามารเมื่อหลายศตวรรษก่อนเรียกว่าวิถีแห่งด้านมืด หลังจากบรรลุการบ่มเพาะแล้วผู้ที่ฝึกวิชานี้จำเป็นจะต้องดูดซับพลังจิตวิญญาณของใครอีกคนหนึ่ง หรือว่าสาวน้อยคนนี้ได้รับบาดเจ็บจากวิชามาร?”โซรันอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและกล่าวต่อ “วิชามารนี้ร้ายกาจมาก เมื่อพลังจิตวิญญาณของใครก็ตามถูกดูดซับไป พวกเขาจะหมดเรี่ยวแรงและขยับเข้าใกล้ความตายอย่างรวดเร็ว ไม่มีใครสามารถจะช่วยพวกเขาได้”อะไร?แดร์ริลตัวสั่นสะเทือน ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงในทันทีขณะที่เขาร้องไห้และคุกเข่าลงกับพื้น “ได้โปรดพ่อทูนหัว คุณ
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ