แม่ชีแห่งโชคชะตากำลังจะเอ่ยปากกล่าวขณะเธอถูกขัดจังหวะโดยชายในชุดดำเขาฉีกยิ้ม "ท่านแม่ชีแห่งโชคชะตา คุณรู้สึกอ่อนแอและไม่สามารถที่จะใช้กำลังภายในของตัวเองได้ใช่ไหม?"ในเวลานั้น สีหน้าท่าทางความรู้สึกของแม่ชีแห่งโชคชะตาก็เปลี่ยนไป เธอมองไปที่เขาอย่างสงสัย "คุณรู้ได้ยังไง?"ชายในชุดดำหัวเราะเยาะออกมาเสียงดัง "แน่นอน ก็ผมคือคนที่วางยาคุณเองไง"อะไร? แม่ชีแห่งโชคชะตาประหลาดใจและโกรธแค้น และเธอก็ยังตกตะลึงอีกด้วย! นี่มันยาพิษอะไร? มันรุนแรงมากเสียจนเธอไม่ทันได้รู้ตัว!บุรุษผู้นั้นฉีกยิ้มกว้าง ขณะเขาหยิบขวดหยกเล็ก ๆ ออกมาและมองไปที่แม่ชีแห่งโชคชะตา "ผมใช้ ยาพิษมลาน"ยาพิษมลาน! มีข่าวลือว่ายาพิษมีกลิ่นที่น่ารื่นรมย์ เมื่อสูดดมเข้าไปจะรู้สึกอ่อนแอปวกเปียกและไม่สามารถใช้กำลังภายในได้ แม่ชีแห่งโชคชะตาสามารถจับกลิ่นได้ แต่เธอไม่ได้สนใจเพราะคิดว่าเป็นกลิ่นน้ำหอมของลูกศิษย์สาวกของเธอ เธอไม่คาดคิดว่ามันคือยาพิษมลานมันเป็นยาพิษที่หายากมาก"แก..."แม่ชีแห่งโชคชะตานั้นประหลาดใจและโกรธเคืองเมื่อเธอได้ยินอย่างนั้น เธอจ้องเขม็งโกรธแค้นไปที่บุรุษผู้นั้นเธอใช้ชีวิตอยู่ในยุทธจักรมาเนิ่นนาน และเ
ในเวลาเดียวกันที่ห้องวิปัสสนาวัดเส้าหลินท่านประมุขอนันต์แห่งสำนักเส้าหลินในผ้าคลุมสีแดงกำลังนั่งวิปัสสนากรรมฐาน มาสเตอร์รี้ดก็นั่งอยู่ที่นั่นด้วยเช่นกันลูกศิษย์คนหนึ่งวิ่งไปที่ประตูและกล่าวอย่างสุภาพ “ท่านอาจารย์ มีคนมารออยู่ที่ประตูด้านนอก เขาบอกว่าเขาคือเซปไฟร์จากสำนักประตูสุราลัย เขาต้องการขอเข้าพบอาจารย์โดยด่วน”เซปไฟร์จากสำนักประตูสุราลัย?ท่านประมุขอนันต์ ลืมตาขึ้นและพยักหน้า "เยี่ยมไปเลย ฉันจะไปพบกับเขา"จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนและเดินมุ่งหน้าไปที่ห้องโถงสำนักประตูสุราลัยค่อนข้างโด่งดังขึ้นมาเมื่อเร็ว ๆ นี้พวกเขาสามารถจัดการกับองค์กรอาชญากรรมและกลุ่มผู้ชั่วร้ายเลวทรามได้ภายในเวลาอันสั้น การทำความดีของพวกเขาน่ายกย่องสรรเสริญ ท่านประมุขอนันต์ ชื่นชมผลงานของพวกเขาและต้องการจะพบพวกเขาเซปไฟร์คือหนึ่งในจตุขุนพล ท่านประมุขอนันต์นั้นปลาบปลื้มใจที่จะได้พบเจอกับเขาในเวลาเพียงวันเดียว ไม่ใช่แค่เพียงหกสำนักหลักเท่านั้นที่ได้รับคำเชิญชวนจากเซปไฟร์แห่งสำนักประตูสุราลัย แต่สำนักอื่น ๆ พวกเขาก็ยังได้รับคำเชิญชวนแบบเดียวกันในเวลาเดียวกันพวกเขาทั้งหมดเผชิญกับปัญหาเดียวกัน ท่านประมุขส
แดร์ริลมองไปที่เจด และพยักหน้า "บริษัทช่วงนี้ดำเนินกิจการเป็นยังไงบ้าง?""คุณพ่อ อสังหาริมทรัพย์ลินดันประสบความสำเร็จมีรายได้ประมาณ 3,000 ล้านต่อปี” เจดรายงานกับแดร์ริลเมื่อเร็ว ๆ นี้เจดได้ซื้อที่ดินที่มีประโยชน์เพิ่มเติมอีกสองสามแห่งจากธนาคาร เฟลิกซ์ เบลคลีที่มักจะผูกขาดตลาดอสังหาริมทรัพย์ของเมืองตงไห่เนื่องจากเขาออกไปทำธุรกิจในเมืองอื่น ทรัพยากรของเมืองตงไห่จึงเหลือไว้กับอสังหาริมทรัพย์ลินดันหลังจากที่เขาฟังรายงานของเจด แดร์ริลชื่นชมเธอในความพยายามของเธอและปล่อยให้เธอทำงานต่อไปเมื่อเจดออกไป แดร์ริลก็สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เขาถอนหายใจกำลังภายใน ข้างในร่างกายของเขาก็กลับมาเริ่มทำงานอีกครั้ง เม็ดยาเทวะออกฤทธิ์แล้วเขาได้บรรลุไประดับปปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นหนึ่ง! เปรี้ยะ! เปรี้ยะ!แดร์ริลได้ยินเสียงกระดูกในร่างกายของเขา มันเป็นปรากฏการณ์ที่น่าเหลือเชื่อสำหรับผู้บ่มเพาะที่จะบรรลุขั้นจากระดับปรมาจารย์ยุทธ์ไปเป็นระดับปรมาจารย์ยุทธ์เขาหัวเราะขึ้นมาอีกครั้งในที่สุดแดร์ริลก็ลุกขึ้นยืน เขานั้นตื่นเต้นมาก! เขาต่อยอากาศและมันก็แตกกระจายกลายเป็นเถ้าถ่านสีดำ!ช่างแข็งแกร่งอะไรเยี่ยงนี้!
หอคอยดาวปราถนา? แดร์ริลขมวดคิ้วของเขาเซปไฟร์กล่าวต่อ "ท่านประมุขสำนัก ผมได้ให้ทุกคนในสำนักเตรียมตัวไว้เราสามารถไปปิดล้อมหอคอยดาวปราถนาได้ในทันทีตอนนี้เลย ท่านประมุขสำนัก ท่านคิดว่า..."แดร์ริลขัดจังหวะเซปไฟร์ก่อนที่เขาจะกล่าวจบประโยค "ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น รอคำสั่งจากฉัน"พวกเขาได้ลักพาตัวบรรดาผู้นำที่มีอิทธิพลทั้งหมดไป สืบเนื่องจากวิธีการที่พวกเขาใช้ในการลักพาตัวพวกเขาต้องมีเบื้องหลังที่น่าเกรงขาม! สำนักประตูสุราลัยยังไม่เหมาะที่จะไปต่อกรกับพวกเขา แดร์ริลนั้นไม่อยากจะให้เหล่าสาวกได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิตจากการตัดสินใจของเขาแดร์ริลกล่าว "ไปตามตัวสองขุนพลสายฟ้า สิบปรมาจารย์สวรรค์ และจตุขุนพลมา เราจะไปที่นั่นด้วยกัน"ทั้งสิบหกคนอยู่ในระดับปรมาจารย์ยุทธ์ ถ้าหากเกิดอันตรายอะไรขึ้นจะทำให้ร่นถอยได้ง่ายกว่า"ขอรับ ท่านประมุขสำนัก"แดร์ริลวางสายและมุ่งหน้าออกประตูห้องเพื่อที่จะไปหอคอยดาวปราถนา...ที่หอคอยดาวปราถนาในเมืองตงไห่หอคอยดาวปราถนาตั้งอยู่ในเขตชานเมืองของเมืองตงไห่สร้างขึ้นในสมัยราชวงศ์ซ่ง มันได้รับการบำรุงรักษาและบูรณะใหม่มาโดยตลอดเป็นเวลาหลายร้อยปีที่ผ่านมา มันคือแหล่ง
เมื่อเธอได้ยินจำนวนตัวเลข อีเว็ตต์ก็ลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ และยิ้ม “ทำได้ดีมากองครักษ์มังกร นายเก่งมาก นายไม่เคยทำให้ฉันผิดหวัง”ชายทั้งสิบสองคนที่อยู่เบื้องหลังอีเว็ตต์นั้นคือสิบสององครักษ์ แต่ละคนเป็นตัวแทนของปีนักษัตรองครักษ์หนู, องครักษ์วัว, องครักษ์เสือ และบรรดาปีนักษัตรที่เหลือท่ามกลางพวกเขามีเพียงองครักษ์หนูและองค์รักษ์วัวเท่านั้นที่อยู่ในระดับปราญช์ยุทธ์ ส่วนคนที่เหลือต่างอยู่ในระดับปรมาจารย์ยุทธ์สิบสององครักษ์ทุกคนต่างมีความสามารถพิเศษเฉพาะตัวและมีพลังมหาศาล จักรพรรดิโลกใหม่ส่งพวกเขามาปกป้องเจ้าหญิงอีเว็ตต์“เจ้าหญิง ผมมีบางอย่างที่ยังไม่เข้าใจ” องครักษ์ถามขณะคุกเข่าต่อหน้าอีเวตต์"พูดมา" อีเว็ตต์กล่าวองครักษ์หนูเกาศีรษะของเขา “เจ้าหญิง เราจับตัวบรรดาประมุขสำนักเหล่านี้ไว้ได้หมดแล้ว ทำไมเราไม่ฆ่าพวกเขาทิ้งซะให้หมด ทำไมเราจะต้องพาตัวพวกเขามาที่หอคอยดาวปราถนาด้วย?”อีเวตต์ยิ้ม "จะฆ่าพวกเขาทิ้งไปเพื่ออะไร? มีจอมยุทธระดับสูงมากมายในจักรวาลโลก และเราคงจะไม่สามารถฆ่าพวกเขาทั้งหมดได้ มันไม่ดีกว่าเหรอถ้าเราจะจับเป็นพวกเขามาและปล่อยให้จักรวาลโลกวุ่นวายมากพอจนพวกเขาลุกขึ้นมาเข่น
ประมุขเลอค่ารู้สึกมีอารมณ์ “พวกแกได้ความนับถือจากฉัน ในตอนที่สำนักประตูสุราลัยไล่กำจัดอั้งยี่ผู้ชั่วร้าย ดูเหมือนว่าการกระทำนั้นจะเป็นเพียงแค่การแสดง พวกแกก็แค่รวบรวมพวกมันเพื่อจะมาคุกคามยุทธจักร”ประมุขเลอค่าเร่ิมที่จะไอสำลัก เขานั้นโมโหมากประมุขเลอค่าเคยเชื่อว่าพรรคนี้ไม่ใช่สำนักประตูสุราลัยเพราะพวกเขานั้นซื่อสัตย์ และพวกเขาไม่เคยใช้ยาพิษมลานอย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นอีเว็ตต์สวมหน้ากากทองคำ เขาก็มั่นใจว่าพรรคนี้นั้นมาจากสำนักประตูสุราลัย!นอกเหนือไปจากดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายแล้ว ก็ไม่มีใครที่สวมหน้ากากทองคำอีก“สำนักประตูสุราลัยช่างน่าสมเพช!”“พวกแกทั้งหมดเป็นแค่ขยะและเด็กเลี้ยงแกะ”ทุกคนเริ่มสาปแช่งขณะอีเว็ตต์ยิ้มอย่างมีความสุข ยิ่งพวกเขาโมโหมากเท่าไร อีเว็ตต์ก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้นดูเหมือนว่าแผนการของเธอที่จับตัวประมุขสำนักมาและใส่ร้ายสำนักประตูสุราลัยจะเป็นไอเดียที่บรรเจิด เธอยังต้องการที่จะทำให้พวกเขาอับอายขายขี้หน้าไปมากกว่านี้อีเว็ตต์มองไปที่แม่ชีแห่งโชคชะตาและยิ้ม “แม่ชีแห่งโชคชะตา ฉันเชิญพวกคุณทุกคนมาที่นี่ ไม่ได้จะฆ่าพวกคุณสักหน่อย ทำไมพวกคุณถึงอารมณ์เสียมากนัก
อีเว็ตต์ไม่ได้รู้สึกโกรธเคืองใด ๆ เธอลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ และกล่าว “ฉันได้ยินมาว่าแม่ชีแห่งโชคชะตามีบุคลิกที่แข็งแรง และในที่สุดฉันก็จะได้ลองสัมผัสมัน”เธอยืนอยู่เบื้องหน้าแม่ชีแห่งโชคชะตาขณะเธอจ้องเขม็ง “คุณมีใบหน้าที่สวยงามมาก คุณจะต้องเป็นสาวในฝันของผู้ชายหลายคนอย่างแน่นอน คุณมีแฟนมากี่คนแล้ว?”“แก…”ใบหน้าของแม่ชีแห่งโชคชะตาเป็นสีแดงระเรื่อขณะตัวของเธอสั่นไปด้วยความโกรธ "แกพูดว่าอะไร?" เขากล้าดียังไงมาเกี้ยวพานเธอ!ทันใดนั้น อีเว็ตต์ก็หอมเข้าไปที่แก้มของแม่ชีแห่งโชคชะตา ทุกคนต่างตกตะลึง มันเกิดอะไรขึ้น?ดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายหอมแก้มแม่ชีแห่งโชคชะตา?แม่ชีแห่งโชคชะตาเป็นถึงประมุขแห่งสำนักง้อไบ๊ เขากล้าดียังไงถึงไปหอมแก้มเธอ?นี่มันชักจะล้ำเส้นเกินไปแล้ว!แม่ชีแห่งโชคชะตายังตกอยู่ในอาการตกใจ ไม่รู้จะตอบสนองอย่างไร! มันเกิดอะไรขึ้น? ดาร์บี้ผุ้ไร้พ่ายกล้ามาหอมแก้มเธอ?แม่ชีแห่งโชคชะตาค่อย ๆ ฟื้นคืนสติของเธอ เธอจ้องเขม็งไปที่อีเว็ตต์อย่างโกรธแค้นและกรีดร้อง “ดาร์บี้ผู้ไร้พ่าย ไอ้สารเลว! ฉันจะฆ่าแก!”ในฐานะประมุขแห่งสำนักง้อไบ๊ แม่ชีแห่งโชตชะตาถือว่าความบริสุทธิ์ของเธอเป็นสิ่งสำคั
อีเว็ตต์ยกแก้วขึ้นจิบและฉีกยิ้ม “ท่านแม่ชีแห่งโชคชะตา คุณอย่าโมโหไปเลย นี่มันก็เพื่อประโยชน์ของตัวคุณเอง ผู้หญิงทุกคนจำเป็นต้องมีผู้ชาย ขอฉันหาให้คุณสักคนเถอะ จัดเป็นงานจับคู่ที่อลังการดีไหมล่ะ?”อีเว็ตต์หัวเราะอย่างมีความสุข “อย่ากังวลไปเลยท่านแม่ชีแห่งโชคชะตา ฉันจะหาสามีหล่อ ๆ ให้กับคุณเอง”“แก” แม่ชีแห่งโชคชะตาแทบจะเป็นลมจากความโกรธ เธอไม่สามารถจะอดทนได้อีกต่อไปและตะคอกเสียงแข็ง “ดาร์บี้ผู้ไร้พ่าย ฉันจะฆ่าแก แกไอ้ชั่วช้า!”เธอยกแขนขึ้น! อย่างไรก็ตาม เธอถูกชายในชุดดำคนที่อยู่ข้าง ๆ ฉุดรั้งเอาไว้อย่างง่ายดายอีเว็ตต์หัวเราะ‘ใช่ ฉันต้องการให้แกโกธ ยิ่งแกโกรธมากเท่าไหร่ แกจะยิ่งเกลียดสำนักประตูสุราลัยมากขึ้นเท่านั้น' อีเว็ตต์คิดอีเว็ตต์มีความสุขที่เห็นใบหน้าโกรธแค้นของแม่ชีแห่งโชคชะตาเธอป่าวประกาศ “ทุกคน มันจะเป็นเรื่องที่ดีงามที่สุดในชีวิตของพวกนาย ถ้าหากได้แต่งงานกับท่านแม่ชีแห่งโชคชะตา”จากนั้นเธอก็เปร่งเสียงสูงขึ้นและกล่าวถาม “มีใครในนี้อยากจะอาสาแต่งงานกับแม่ชีแห่งโชคชะตาบ้างไหม?”ทุกคนต่างนิ่งเงียบ พวกเขารู้สึกขัดใจ แต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะยืนหยัดลุกขึ้นไปข้างหน้านี้จะต้
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ