เมื่อเธอได้ยินจำนวนตัวเลข อีเว็ตต์ก็ลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ และยิ้ม “ทำได้ดีมากองครักษ์มังกร นายเก่งมาก นายไม่เคยทำให้ฉันผิดหวัง”ชายทั้งสิบสองคนที่อยู่เบื้องหลังอีเว็ตต์นั้นคือสิบสององครักษ์ แต่ละคนเป็นตัวแทนของปีนักษัตรองครักษ์หนู, องครักษ์วัว, องครักษ์เสือ และบรรดาปีนักษัตรที่เหลือท่ามกลางพวกเขามีเพียงองครักษ์หนูและองค์รักษ์วัวเท่านั้นที่อยู่ในระดับปราญช์ยุทธ์ ส่วนคนที่เหลือต่างอยู่ในระดับปรมาจารย์ยุทธ์สิบสององครักษ์ทุกคนต่างมีความสามารถพิเศษเฉพาะตัวและมีพลังมหาศาล จักรพรรดิโลกใหม่ส่งพวกเขามาปกป้องเจ้าหญิงอีเว็ตต์“เจ้าหญิง ผมมีบางอย่างที่ยังไม่เข้าใจ” องครักษ์ถามขณะคุกเข่าต่อหน้าอีเวตต์"พูดมา" อีเว็ตต์กล่าวองครักษ์หนูเกาศีรษะของเขา “เจ้าหญิง เราจับตัวบรรดาประมุขสำนักเหล่านี้ไว้ได้หมดแล้ว ทำไมเราไม่ฆ่าพวกเขาทิ้งซะให้หมด ทำไมเราจะต้องพาตัวพวกเขามาที่หอคอยดาวปราถนาด้วย?”อีเวตต์ยิ้ม "จะฆ่าพวกเขาทิ้งไปเพื่ออะไร? มีจอมยุทธระดับสูงมากมายในจักรวาลโลก และเราคงจะไม่สามารถฆ่าพวกเขาทั้งหมดได้ มันไม่ดีกว่าเหรอถ้าเราจะจับเป็นพวกเขามาและปล่อยให้จักรวาลโลกวุ่นวายมากพอจนพวกเขาลุกขึ้นมาเข่น
ประมุขเลอค่ารู้สึกมีอารมณ์ “พวกแกได้ความนับถือจากฉัน ในตอนที่สำนักประตูสุราลัยไล่กำจัดอั้งยี่ผู้ชั่วร้าย ดูเหมือนว่าการกระทำนั้นจะเป็นเพียงแค่การแสดง พวกแกก็แค่รวบรวมพวกมันเพื่อจะมาคุกคามยุทธจักร”ประมุขเลอค่าเร่ิมที่จะไอสำลัก เขานั้นโมโหมากประมุขเลอค่าเคยเชื่อว่าพรรคนี้ไม่ใช่สำนักประตูสุราลัยเพราะพวกเขานั้นซื่อสัตย์ และพวกเขาไม่เคยใช้ยาพิษมลานอย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นอีเว็ตต์สวมหน้ากากทองคำ เขาก็มั่นใจว่าพรรคนี้นั้นมาจากสำนักประตูสุราลัย!นอกเหนือไปจากดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายแล้ว ก็ไม่มีใครที่สวมหน้ากากทองคำอีก“สำนักประตูสุราลัยช่างน่าสมเพช!”“พวกแกทั้งหมดเป็นแค่ขยะและเด็กเลี้ยงแกะ”ทุกคนเริ่มสาปแช่งขณะอีเว็ตต์ยิ้มอย่างมีความสุข ยิ่งพวกเขาโมโหมากเท่าไร อีเว็ตต์ก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้นดูเหมือนว่าแผนการของเธอที่จับตัวประมุขสำนักมาและใส่ร้ายสำนักประตูสุราลัยจะเป็นไอเดียที่บรรเจิด เธอยังต้องการที่จะทำให้พวกเขาอับอายขายขี้หน้าไปมากกว่านี้อีเว็ตต์มองไปที่แม่ชีแห่งโชคชะตาและยิ้ม “แม่ชีแห่งโชคชะตา ฉันเชิญพวกคุณทุกคนมาที่นี่ ไม่ได้จะฆ่าพวกคุณสักหน่อย ทำไมพวกคุณถึงอารมณ์เสียมากนัก
อีเว็ตต์ไม่ได้รู้สึกโกรธเคืองใด ๆ เธอลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ และกล่าว “ฉันได้ยินมาว่าแม่ชีแห่งโชคชะตามีบุคลิกที่แข็งแรง และในที่สุดฉันก็จะได้ลองสัมผัสมัน”เธอยืนอยู่เบื้องหน้าแม่ชีแห่งโชคชะตาขณะเธอจ้องเขม็ง “คุณมีใบหน้าที่สวยงามมาก คุณจะต้องเป็นสาวในฝันของผู้ชายหลายคนอย่างแน่นอน คุณมีแฟนมากี่คนแล้ว?”“แก…”ใบหน้าของแม่ชีแห่งโชคชะตาเป็นสีแดงระเรื่อขณะตัวของเธอสั่นไปด้วยความโกรธ "แกพูดว่าอะไร?" เขากล้าดียังไงมาเกี้ยวพานเธอ!ทันใดนั้น อีเว็ตต์ก็หอมเข้าไปที่แก้มของแม่ชีแห่งโชคชะตา ทุกคนต่างตกตะลึง มันเกิดอะไรขึ้น?ดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายหอมแก้มแม่ชีแห่งโชคชะตา?แม่ชีแห่งโชคชะตาเป็นถึงประมุขแห่งสำนักง้อไบ๊ เขากล้าดียังไงถึงไปหอมแก้มเธอ?นี่มันชักจะล้ำเส้นเกินไปแล้ว!แม่ชีแห่งโชคชะตายังตกอยู่ในอาการตกใจ ไม่รู้จะตอบสนองอย่างไร! มันเกิดอะไรขึ้น? ดาร์บี้ผุ้ไร้พ่ายกล้ามาหอมแก้มเธอ?แม่ชีแห่งโชคชะตาค่อย ๆ ฟื้นคืนสติของเธอ เธอจ้องเขม็งไปที่อีเว็ตต์อย่างโกรธแค้นและกรีดร้อง “ดาร์บี้ผู้ไร้พ่าย ไอ้สารเลว! ฉันจะฆ่าแก!”ในฐานะประมุขแห่งสำนักง้อไบ๊ แม่ชีแห่งโชตชะตาถือว่าความบริสุทธิ์ของเธอเป็นสิ่งสำคั
อีเว็ตต์ยกแก้วขึ้นจิบและฉีกยิ้ม “ท่านแม่ชีแห่งโชคชะตา คุณอย่าโมโหไปเลย นี่มันก็เพื่อประโยชน์ของตัวคุณเอง ผู้หญิงทุกคนจำเป็นต้องมีผู้ชาย ขอฉันหาให้คุณสักคนเถอะ จัดเป็นงานจับคู่ที่อลังการดีไหมล่ะ?”อีเว็ตต์หัวเราะอย่างมีความสุข “อย่ากังวลไปเลยท่านแม่ชีแห่งโชคชะตา ฉันจะหาสามีหล่อ ๆ ให้กับคุณเอง”“แก” แม่ชีแห่งโชคชะตาแทบจะเป็นลมจากความโกรธ เธอไม่สามารถจะอดทนได้อีกต่อไปและตะคอกเสียงแข็ง “ดาร์บี้ผู้ไร้พ่าย ฉันจะฆ่าแก แกไอ้ชั่วช้า!”เธอยกแขนขึ้น! อย่างไรก็ตาม เธอถูกชายในชุดดำคนที่อยู่ข้าง ๆ ฉุดรั้งเอาไว้อย่างง่ายดายอีเว็ตต์หัวเราะ‘ใช่ ฉันต้องการให้แกโกธ ยิ่งแกโกรธมากเท่าไหร่ แกจะยิ่งเกลียดสำนักประตูสุราลัยมากขึ้นเท่านั้น' อีเว็ตต์คิดอีเว็ตต์มีความสุขที่เห็นใบหน้าโกรธแค้นของแม่ชีแห่งโชคชะตาเธอป่าวประกาศ “ทุกคน มันจะเป็นเรื่องที่ดีงามที่สุดในชีวิตของพวกนาย ถ้าหากได้แต่งงานกับท่านแม่ชีแห่งโชคชะตา”จากนั้นเธอก็เปร่งเสียงสูงขึ้นและกล่าวถาม “มีใครในนี้อยากจะอาสาแต่งงานกับแม่ชีแห่งโชคชะตาบ้างไหม?”ทุกคนต่างนิ่งเงียบ พวกเขารู้สึกขัดใจ แต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะยืนหยัดลุกขึ้นไปข้างหน้านี้จะต้
”ก้มโค้งคำนับครั้งที่สองสำหรับผู้อาวุโส และครั้งที่สามก้มโค้งคำนับให้แก่กันและกัน!”อีเว็ตต์หัวเราะอย่างมีความสุข เธอหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาและถ่ายวิดีโอบันทึกทุกอย่างมันไม่มีโทรศัพท์มือถือในโลกใหม่ อีเว็ตต์ไม่เคยใช้โทรศัพท์มือถือ ก่อนที่เธอจะมาที่จักรวาลโลก สาวฉลาดอย่างเธอยื่นมือเข้าถึงเทคโนโลยีในทันทีไม่กี่นาทีต่อมา พิธีวิวาห์สุดฮาแต่อลังการก็เสร็จสิ้นอีเว็ตต์มองไปที่สิบสององครักษ์และกล่าว “เอาล่ะ ปล่อยตัวทุกคนไป แม่ชีแห่งโชคชะตาและท่านประมุขเลอค่าจะไปฮันนีมูนกันเดี๋ยวนี้”นั่นควรจะเป็นการทรมานที่เพียงพอสำหรับทุกคน ทุกคนคงเกลียดสำนักประตูสุราลัยเข้าไส้ในตอนนั้น ในเมื่อบรรลุวัตถุประสงค์ไปแล้วก็ถึงเวลาที่จะปล่อยตัวทุกคนออกไป เพื่อให้พวกเขาไปรวบรวมกองกำลังกันเพื่อทำลายสำนักประตูสุราลัย!“ขอรับ ท่านประมุขสำนัก! เราจะปล่อยตัวทุกคนไป” องค์รักษ์เสือขานรับเมื่อได้ยินคำสั่งของอีเว็ตต์อะไร?'ปล่อยตัวทุกคน? พวกเขาจับทุกคนมาเพียงเพื่อจะทำให้พวกเราอับอาย?' ทุกคนแทบไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้นประมุขสำนักเลอค่ามองไปที่อีเว็ตต์และกล่าวถาม "แกกำลังจะปล่อยตัวพวกเรา? ฉันหลงคิดว่าแกจะปล
แดร์ริลต่อยอีเว็ตต์ในทันที!อีเว็ตต์ตอบสนองอย่างฉับไว เธอกระโจนตัวหลบและเริ่มวิ่งหนี"วิ่งหนีงั้นเหรอ?" แดร์ริลตะโกนอย่างเย็นชาและวิ่งตามเธอไป เขาหันไปหาจตุขุนพลและตะโกน "เซปไฟร์ ลงไปที่เนินเขาเดี๋ยวนี้ แจ้งกับทุกสำนักว่ามีคนแอบอ้างปลอมตัวเป็นสำนักประตูสุราลัย เราจำเป็นต้องไปชี้แจงเรื่องเข้าใจผิดในครั้งนี้กับพวกเขาให้กระจ่าง”“ขอรับท่าน!” เซปไฟร์และคนที่เหลือขานรับอีเว็ตต์วิ่งล่วงหน้าไปก่อนสองสามนาที แต่ระยะห่างระหว่างแดร์ริลกับเธอใกล้ประชิดเข้ามาเรื่อย ๆ เขาจะตามทันเธอในเร็ว ๆ นี้!อย่างไรก็ตาม อีเว็ตต์ไม่รู้สึกกังวลเธอยิ้ม มีป่าอยู่ด้านหน้า เธอได้วางกับดักไว้ที่นั่น ไม่มีใครสามารถจะเอาชีวิตรอดออกไปจากป่าได้ เธอพุ่งเข้าไปในป่าอย่างไม่ลังเลแดร์ริลหยุดอยู่ข้างนอกป่า เขาไม่ได้บุ่มบ่ามเข้าไปในป่าเขายืนอยู่ข้างนอกขณะพินิจสถานที่นั้น มีบางอย่างผิดปกติ ในป่ามีกับดักอีเว็ตต์ถอนหายใจอย่างโล่งอก เธอฉีกยิ้มให้แดร์ริล “ฉันไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกับนาย แล้วนายจะมาวิ่งไล่ล่าฉันทำไม?”"ไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกับฉันงั้นเหรอ?" แดร์ริลหัวเราะอย่างไม่สบอารมณ์ “แกแกล้งปลอมตัวเป็นฉัน ลักพาตัวบรรดาบุคคล
แดร์ริลสามารถจัดการเข้ามาขวางทางออกของเธอได้“แก…” อีเว็ตต์ขบริมฝีปากของเธอ เธอนั้นอยู่ในอาการตกใจ“เธอคิดว่าจะดักจับฉันด้วยกับดักพลังหกทิศธรรมดา ๆ ได้อย่างนั้นเหรอ?” แดริลกล่าวถามอย่างเย็นชาอีเว็ตต์นั้นมึนงง เขารู้เรื่องกับดักได้อย่างไร? มันเป็นไปไม่ได้!ขณะที่อีเว็ตต์กำลังครุ่นคิด แดร์ริลก็เอื้อมมือออกไปและกระชากหน้ากากทองคำของเธอออก! เธอไม่ทันคิดว่าเขาจะทำอย่างนั้น!ว้าว!แดร์ริลเคลิบเคลิ้มในความสวยงามของอีเว็ตต์ในทันที ทั้งสองคนต่างตกตะลึงอีเว็ตต์? เธอคือคนที่ปลอมเป็นเขา?ความสวยของอีเว็ตต์ดึงดูดความสนใจของแดร์ริล ผมยาวของเธอม้วนมัดเป็นมวยและเธอสวมเสื้อคลุมสีดำ แม้ว่าทรวดทรงที่ไร้ที่ติของเธอจะถูกปกปิด แต่รูปลักษณ์ที่สวยงามของเธอยังคงเห็นเด่นพราวเสน่ห์อีเว็ตต์รู้สึกละอายใจและโกรธเคือง เธอเอื้อมมือไปกระชากหน้ากากของแดร์ริลอย่างฉับพลัน เธอชะงักทันทีเมื่อเห็นว่าใครอยู่เบื้องหน้าเธอ“แดร์ริล! มันเป็นนายไปได้ยังไง?”ตัวเธอสั่นสะท้าน เธอยังคงสรรหาคำพูดไม่ออกเธอคิดมาโดยตลอดว่าผู้ก่อตั้งสำนักประตูสุราลัยจะเป็นคนที่ยิ่งใหญ่เกรียงไกรและมีชื่อเสียงโด่งดัง!เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว
อีเว็ตต์ยิ้มเมื่อเธอเห็นดาบกลืนโลหิต เธอหลับตาแล้วกล่าว “แดร์ริล นายอยากรู้ว่าฉันเป็นใครใช่ไหม? ฉันจะไม่มีวันบอกนาย ฆ่าฉันก็ได้ถ้านายต้องการ แต่ถ้านายฆ่าฉันตายนายก็จะไม่มีวันล่วงรู้ถึงภูมิหลังของฉัน และคนของฉันจะตามไปไล่ฆ่านาย”แดร์ริลขบริมฝีปากของเขา เขานั้นงวยงงเห็นได้ชัดว่าเธอพยายามที่จะทำให้มันเป็นเรื่องยาก“ฆ่าฉัน ไม่อย่างนั้นก็ปล่อยตัวฉันไป อย่ามาทำให้ฉันเสียเวลา” อีเว็ตต์ลืมตาขึ้นมาและฉีกยิ้มแดร์ริลสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วยิ้มให้เธอ “ฉันจะไม่ฆ่าเธอ แต่ฉันจะทำให้เธอรู้สึกว่าเธอไม่อยากจะเกิดมา”แดร์ริลถอดเสื้อของเขาออกแล้วฉีกเป็นเส้น ๆ จากนั้นเขาก็ทำเชือกจากริ้วผ้าเหล่านั้นเขาแบกตัวอีเว็ตต์ขึ้นและมัดเธอไว้แน่นหนาบนต้นไม้“แดร์ริล นี่แกจะทำอะไร” อีเว็ตต์ตะคอกอย่างเดือดดาลแดร์ริลไม่สนใจเธอ เขายกมือขึ้นและอีเว็ตต์ก็สัมผัสได้ถึงพลังอันเข้มข้น จากนั้นต้นไม้ที่อยู่ทั้งสองข้างก็แตกเป็นเสี่ยงอีเว็ตต์ตะโกน "แกทำอะไร แกไม่กล้าที่จะฆ่าฉัน แกเลยเอาความโกรธไปลงกับต้นไม้งั้นเหรอ?” เขาเสียสติไปแล้วหรือไง?แดร์ริลไม่ได้กล่าวอะไรสักคำ เขายกมือขึ้นอีกครั้งและต้นไม้อีกสองสามต้นก็แตกเป็นเส
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ