“แดร์ริล มาสอนฉันหน่อย! ฉันไม่รู้จะเปิดสิ่งนี้ยังไง” อีเว็ตต์พูด เธอหันไปหาลิลี่และแกล้งเธอ “ลิลี่ ฉันจะยืมสามีเธอแปปนึงนะ หวังว่าเธอจะไม่ถือสา”ลิลี่พลันหน้าแดง เธอหัวเราะ “ไม่อยู่แล้ว แต่จำไว้ว่าเธอต้องคืนเขาให้ฉันนะ!”ลิลี่ดึงแดร์ริลมาด้านข้างแล้วพูด “อีเว็ตต์ ขอให้คุณช่วย ไปช่วยเธอสิ แต่จำไว้ว่าอย่าทำอะไรโง่ ๆ ล่ะ!”“ครับ ครับ ท่านภรรยาผู้ทรงอำนาจ” แดร์ริลหัวเราะ เขาเดินตรงไปที่เรือของอีเว็ตต์และนั่งด้านหลังเธอทันใดนั้น อีเว็ตต์ก็หน้าแดงขึ้นมา “อะไร… คุณกำลังทำอะไร?” อีเว็ตต์เขิน“กำลังสอนคุณไง?” แดร์ริลตอบ เขาชี้ไปที่กุญแจจุดชนวนแล้วพูดว่า “คุณต้องกดปุ่มนี้เพื่อจุดชนวน แล้วใช้มือควบคุมพวงมาลัย”อีเว็ตต์เข้าใจสาระของมันอย่างรวดเร็ว แดร์ริลกระโดดลงจากเรือเมื่อเขาสังเกตุเห็นจุดแดงบนแขนของเธอ เขารู้สึกประหลากใจนั่นเป็นเครื่องหมายพรหมจรรย์?เครื่องหมายพรหมจรรย์เป็นสิ่งโบราณที่ใช้ระบุถึงความบริสุทธ์ มันเป็นเรื่องเล่าต่อกันมาว่าเครื่องหมายนี้ไม่สามารถล้างออกได้ แต่เมื่อคุณมีความสัมพันธ์กับผู้ชาย มันจะหายไปในทันที อย่างไรก็ตาม ไม่มีผู้หญิงคนไหนมีเครื่องหมายนี้แล้วตั้งแต่สมัยราชว
แมนนี่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เขาได้วางแผนที่จะหลอกเอาเงินจากพวกเด็กนักเรียน! พวกนั้นดูร่ำรวยและเขาต้องหาทางเอาเงินจากบรรดาลูกคุณหนูพวกนี้ให้ได้ เขายักคิ้วและกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ฉันขอคิดก่อน พวกนายเช่าเรือของฉันไปทั้งหมด 60 ลำและมันมีราคา 300 บาท ต่อหนึ่งรอบ ในเมื่อพวกนายแต่ละคนขับไปคนละ 400 รอบ โดยรวมแล้วทั้งหมดมันจะเป็น 7,200,000 บาท”อะไรนะ?!พวกเขาแต่ละคนขับไปถึงคนละ 400 รอบ?เดคแลนชี้ไปที่เขาและตะคอกเสียงแข็ง “ไอ้เวร! เราขับไปแค่ครึ่งชั่วโมงเอง! มันจะเป็นไปได้ยังไงที่เราจะขับไปถึง 400 รอบ?”แมนนี่เขี่ยบุหรี่อย่างเรียบเฉยและกล่าว “ก็ฉันบอกว่าพวกนายขับไป 400 รอบ มันก็ต้องเป็น 400 รอบสิ”“ไอ้สารเลว!” เดคแลนสบถด่า มันชัดเจนแล้วว่าแมนนี่นั้นพลิกลิ้นปลิ้นปล้อน“หยุดไร้สาระกันสักที!” แมนนี่หมดความอดทน เขาชักมีดพร้าออกมาจากเสื้อแจ็คเก็ต เขาถือไว้ด้วยมือข้างเดียวขณะที่เขารบเร้า “เอาล่ะ สรุปพวกแกจะจ่ายตังไหม ไอ้พวกเวรนี่?”คนธรรมดาปกติทั่วไปก็คงจะหวาดกลัวยอมแพ้เมื่อเห็นมีดพร้าอย่างไรก็ตาม บรรดาเด็กนักเรียนเหล่านี้มาจากตระกูลที่มั่งคั่ง และพวกเขาไม่ใช่คนขี้ขลาดเดคแลนเดินไปข้างหน้า
ชาวประมงไม่กี่คนที่ยืนเห็นเหตุการณ์อยู่ไกล ๆ อดไม่ได้ที่จะต้องเข้ามา พวกเขาเข้ามาหาบรรดาเด็กนักเรียนและให้คำแนะนำ "ไอ้หนู จ่ายเงินพวกมันไปเถอะ ถือว่ามันเป็นค่ารับประกันความปลอดภัยของพวกหนูเอง พวกหนูคงไม่อยากมีปัญหากับพวกมันหรอก พวกมันมาจากสำนักชายฝั่ง! พวกหนูฉิบหายแน่ถ้าไม่ยอมจ่ายตังให้พวกมันในวันนี้"คนในท้องถิ่นบริเวณใกล้เคียงต่างก็พยักเห็นด้วยในความเป็นห่วงสำนักชายฝั่งตั้งอยู่ที่ชายหาดทองคำตั้งแต่โบราณกาล อิทธิพลของพวกเขาไม่ควรที่จะถูกประเมินต่ำเกินไป! สมาชิกของสำนักมักทำตัวกร่างออกอาละวาดตามบริเวณชายหาด!สำนักเป็นเจ้าของกิจการธุรกิจกีฬาเรือยนต์และไม่ว่าใครก็ตามที่มาเช่าเรือของพวกเขา มักจะโดนโกงเงินไปก้อนใหญ่บรรดานักท่องเที่ยวจะไม่นึกถึงอิทธิพลของสำนักชายฝั่ง แต่บรรดาชาวประมงในท้องถิ่นจะรู้จักกับพวกเขาเป็นอย่างดี!สำนักได้ครอบงำอุตสาหกรรมอาหารทะเลเนื่องจากจำนวนคนและอิทธิพลของพวกเขา ชาวประมงทุกคนถูกบังคับให้ยกผลกำไรให้แก่พวกเขา ถ้าหากไม่ทำตามจะถูกพวกเขาข่มเหงรังแก และจะขัดขวางพวกเขาจนไม่สามารถทำการประมงได้ บรรดาชาวบ้านต่างเกลียดชังพวกเขา แต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะส่งเสียงออกมา!บ
เซอซีกระโจนเข้าไปร่วมในการต่อสู้อย่างไม่ลังเล"ให้ตายสิ ล้มพวกมันให้ได้!"ในที่สุดบรรดานักเรียนชายก็ตอบสนองและพุ่งไปข้างหน้าพร้อมกับเสียงโห่ร้องฮึกเหริม เหล่าเด็กนักเรียนต่างเกรงกลัวที่จะต้องต่อสู้ แต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น ถึงอย่างไรพวกเขาก็จะดูเหมือนกับคนขี้ขลาดหากพวกเขาเลือกที่จะหลบซ่อนอยู่ข้างหลังสาวสวยสองคนที่พุ่งไปข้างหน้าแล้ว บรรดาเด็กนักเรียนต้องมารวมพลังกัน เมื่อต้องมาผัวพันในการต่อกรกับลูกสมุนของแมนนี่!มีเด็กนักเรียนประมาณ 80 คนจากทั้งสองห้องเรียน ฉะนั้นจำนวนคนของพวกเขาทั้งสองฝั่งถือว่าสูสีบรรดาเด็กนักเรียนพอจะมีทักษะอยู่บ้างหลังจากได้เล่าเรียนวิชาในสถาบันหกวิถี นักเรียนชายต่อสู้อย่างห้าวหาญด้วยแรงใจที่จะปกป้องเหล่านักเรียนหญิงเพื่อนร่วมห้อง"อ๊าก!"ชายหาดตกอยู่ในความโกลาหล กับเสียงร้องที่ไม่มีวันสิ้นสุด!ตุ้บ! ตับ! ตุ้บ!ทั้งสองฝ่ายต่างได้รับความเสียหาย ลูกสมุนของแมนนี่กว่า 20 คนร่วงกราวลงไปกองกับพื้นนักเรียนชายสองสามคนก็ได้รับบาดเจ็บด้วยเช่นกัน อย่างไรก็ตามบาดแผลของพวกเขานั้นไม่ถึงขั้นรุนแรงและชีวิตของพวกเขายังไม่ตกอยู่ในขีดอันตรายโดยภาพรวมทั้งหมด ฝ่ายเด็กน
ฝูงชนต่างพากันปิดปากเงียบ เมื่ออีเว็ตต์ขอให้พวกเขาหยุดอย่างไรก็ตามสายตาของพวกเขาก็ยังมองแดร์ริลด้วยความดูแคลน"โอ้! ฉิบหายแล้วพวกเรา! ดูนั่น เรือของแมนนี่กำลังแล่นมาทางพวกเรา!" ใครบางคนในฝูงชนอุทานออกมาหวือ!บรรดาเด็กนักเรียนหันสายตามองไปที่ทะเล พวกเขาเห็นเรือลำใหญ่หลายลำกำลังมุ่งหน้ามาที่ชายฝั่งด้วยความเร็วสูง!บนเรือนั้นเต็มไปด้วยชายฉกรรจ์ถือมีดดาบเล่มยาว!"อะไร? นี่มันเกิดอะไรขึ้น" เดคแลคตาเหลือก เรือก็ถูกลากขึ้นมาเทียบบนชายฝั่งภายในไม่กี่วินาที!ชายฉกรรจ์เกือบ 800 คนกระโจนขึ้นฝั่งอย่างรวดเร็วและเดินไปหาเหล่าเด็กนักเรียนอย่างกระฉับกระเฉง เป็นฉากที่ใหญ่โตมโหฬาร!ชายหัวโล้นหน้าตาเหมือนกันสองคนเป็นผู้เดินนำมา มันเห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นฝาแฝดและมีรัศมีที่ทรงพลัง!ฝาแฝดคู่นี้คือ หัวหน้าและรองหน้าของสำนักชายฝั่งฝาแฝดคนโตมีนามว่า โอเชี่ยน พาวเตอร์ และฝาแฝดคนน้องมีนามว่าริเวอร์ พาวเตอร์ ทั้งคู่อยู่ในระดับปราชญ์ยุทธ์ขั้นสาม!เด็กนักเรียนต่างตกใจเมื่อพวกเขาเห็นปราชญ์ยุทธ์ขั้นสามทั้งสองคนนำกองกำลังกว่า 700 คนมุ่งหน้ามาหาพวกเขา หัวใจของพวกเขาเต้นเร็วขึ้นและในหัวของเขาก็ว่างเปล่า!
เดคแลนและคนอื่น ๆ ต่างตกตะลึงงัน พวกเขาชำเลืองมองกันอย่างขื่นขมมันไม่ใช่เงินจำนวนน้อย ๆ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมาจากตระกูลที่ร่ำรวย! มันก็ค่อนข้างจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเมื่อเปรียบเทียบกันระหว่างสินทรัพย์สุทธิสองแสนล้านบาทกับเงินสดสองแสนล้านบาท!แม้แต่ตระกูลที่มีอิทธิพลบารมีมากที่สุด ก็ยังมีเงินสดแค่เพียงสามสิบล้านบาท มันยังไม่ใกล้เคียงกับความเป็นไปได้ที่จะมีถึงสองแสนล้านบาท!อย่างไรก็ตามพวกเขาตกอยู่ในสถานะที่ไม่สามารถจะปฏิเสธกับข้อเสนอได้!"พวกแกมีเงินไหมหรือว่าไม่มี?" โอเชี่ยนข่มขู่ เขาหมดความอดทน"มี มี..." เดคแลนผู้ซึ่งกำลังนั่งคุกเข่าอยู่ ตะโกนวนเวียนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ขณะเขาบังคับตัวเองให้ฉีกยิ้ม "พวกคุณให้เวลาพวกเราเพื่อรวบรวมเงินสักสองสามนาทีได้ไหม?"โอเชี่ยนโบกมืออย่างหมดความอดกลั้น "พวกแกมีเวลาสิบนาที เร็วเข้า"เขาลดกระบี่ลง ขณะลูกสมุนสองคนหยิบเก้าอี้มาให้หัวหน้าของพวกเขา โอเชี่ยนและริเวอร์นั่งลงเดคแลนลุกขึ้นอย่างขวัญหนีดีฟ่อ และโบกมือเรียกเพื่อนร่วมห้องมารวมตัวกันรอบ ๆ ตัวเขา"เราจะทำยังไงกันดี?"เหล่าเด็กนักเรียนถกเถียงกันในความตื่นตระหนกแม้แต่เคนท์ก็ยังรู้สึกประหม่าข
"แดร์ริลแกบ้าไปแล้วหรือไง?" เดคแลนหงุดหงิด เขาชี้ไปที่แดร์ริลและตะคอก "ทำไมพวกสำนักชายฝั่งจะต้องช่วยแกด้วย? แกคิดว่าแกเป็นใคร?"'เขาจะต้องล้อกันเล่นอย่างแน่นอน' คนอื่น ๆ ก็ต่อว่าเขาเช่นกัน"ที่รัก หยุดเถอะ..." ลิลี่กระทืบเท้าในความสิ้นหวัง ขณะกระตุกชายเสื้อของแดร์ริล หน้าของเธอเป็นสีแดงในความอับอาย เธออยากจะขุดหลุมและมุดตัวลงไปซ่อน เมื่อคนอื่น ๆ เอาแต่เยาะเย้ยแดร์ริล"พอได้แล้ว! ไม่ต้องไปสนใจเขา" เดคแลนโบกมือปรามและตำหนิพวกเขา "ไปหาเงินกันเถอะ"แดร์ริลถอนหายใจ ขณะแอบหยิบโทรศัพท์ออกมาพิมหาเซปไฟร์ ดิกสันอย่างลับ ๆฝาแฝดพาวเตอร์ เดินมาหาพวกเขาเมื่อหมดเวลาสิบนาที พวกเขาลากกระบี่กับพื้นทำให้เกิดเสียงกึกก้องและสเก็ดไฟระหว่างเดินมา"พวกนายมีเงินกันรึยัง มันก็แค่สองแสนล้านเอง เร็วหน่อย" โอเชี่ยนหมดความอดทนแค่สองแสนล้าน?เดคแลนและคนอื่น ๆ แทบอยากจะร้องไห้'เงินมันไม่ได้งอกเงยออกมาจากต้นไม้นะโว้ย! แม้แต่คนรวยในทีวีก็ยังไม่สามารถจะควักเงินสดออกมาได้ถึงสองแสนล้านบาท ต่อให้พวกเขาจะมีสินทรัพย์มูลค่าสุทธิหลายแสนล้านก็ตาม'มูลค่าสุทธิทางทีวีหมายถึงสินทรัพย์ทางการเงินทั้งหมดของบุคคลรวมถึงบริ
"แกพูดว่าอะไรนะ?"โอเชี่ยนนั้นตกตะลึงมึนงงขณะเขาคิดว่าได้ยินแดร์ริลผิดไป เขามองไปที่ชายหนุ่มอย่างประหลาดใจขณะเขาเขี่ยขี้หูในท่าทีประชดประชัน "พูดอีกทีสิ?"'ไอ้เด็กคนนี้มันใจถึงที่พยายามจะทำตัวเป็นฮีโร่''เขาไม่มีกำลังภายในเลย เขาจะต้องโง่มากแน่นอน'แดร์ริลจ้องไปที่โอเชี่ยนอย่างเย็นชา และกล่าวถามซ้ำอีกครั้ง "ฉันบอกว่าเอามือสกปรกของแกออกไปจากตัวเธอ""ไอ้ห่า แกอยากตายใช่ไหม?" โอเชี่ยนตะคอกพรึ่บ!ลูกสมุนของโอเชี่ยนรีบเร่งเข้าไปหาตัวแดร์ริลเมื่อหัวหน้าของพวกเขาตะคอก พวกเขาเหลือบมองแดร์ริลด้วยสายตาขึงขังขณะรอรับคำสั่ง พวกเขาพร้อมที่จะสับแดร์ริลเป็นชิ้น ๆ!อย่างไรก็ตามแดร์ริลยังคงยืนหยัดไม่มีแม้แต่ร่องลอยของความหวาดกลัวบนใบหน้า!“เฮ้ย ไอ้หนู แกนี่มันตลกดี” โอเชี่ยนหัวเราะ “พวกแกมีกันตั้งหลายคน แต่มีแค่แกคนเดียวที่ใจถึงก้าวออกมา แกแค่รนหาที่ตายใช่ไหมล่ะ?” แดร์ริลยิ้มและกล่าวตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย ฉันไม่สนว่าพวกแกจะมารีดไถ่เงินชาวบ้าน แต่พวกแกจะมาไล่จับผู้หญิงพวกนี้ไปไม่ได้ ฉะนั้นเอามือสกปรกของแกออกไปจากพวกเธอซะ ฉันจะไม่พูดซ้ำอีกครั้ง”“ว้าว โอเค เท่ากับแกอ
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ