"ทุกคนได้โปรดหยุดก่อน ขอผมกล่าวอะไรหน่อย" เสียงเคร่งขรึมดังก้องอยู่ในอากาศคิงส์ตันลุกขึ้นยืน ร่างกายของเขาสั่นสะเทือนในความโกรธขณะเขาตะคอกแดร์ริล "แดร์ริล แกมาทำอะไรที่นี่? ลูกสาวของฉันกำลังจะแต่งงาน แล้วมันจะมีอะไรที่เกี่ยวข้องกับแก? ไสหัวไป!"คิงส์ตันเกรี้ยวกราดเมื่อเห็นแดร์ริล เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาเห็นเขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงภาพที่เขาผูกเชือกมัดผู้หญิงสามคนไว้ โดยหนึ่งในนั้นคือลูกสาวของเขา!ในตอนแรก คิงส์ตันคิดว่าในที่สุดลูกสาวของเขาก็ถอดใจลืมแดร์ริลได้ และตัดสินใจแต่งงานกับเจเรมี่ ใครจะไปคิดว่าเหตุผลหลักที่ลูกสาวของเขาแต่งงานกับเจเรมี่ก็เพื่อช่วยชีวิตแดร์ริล"คุณลุงยัง!" แดร์ริลสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะเดินหน้าไปหาเขา "ตราบใดที่ผมยังอยู่ที่นี่ในวันนี้ ผมจะไม่อนุญาตให้อีวอนแต่งงานกับเจเรมี่! ทุกคนรู้ดีว่าเจเรมี่เป็นคนยังไง เขามันไม่เอาถ่านและไม่เคยทำอะไรเลย เขาจะดีพอสำหรับอีวอนได้ยังไง?""หุบปาก!" ทิโมธี เย้ยขึ้นมาขณะที่เขาไม่สามารถจะอดกลั้นได้อีกต่อไปแล้ว การมองดูลูกชายของเขาถูกหยามเหยียดในที่สาธารณะ "ใครกันแน่ที่ไร้ค่าไม่เอาถ่านที่ทั้งวันนี้ก็ไม่ได้ทำอะไรเลย? ไอ้เด็กไม่สนโลกอย
ถ้าหากเขามาที่เพื่อสร้างปัญหาในงานแต่งงานมันยังพอรับได้ อย่างไรก็ตามหากแดร์ริลติดสินบนลัทธินิกาย มันจะเป็นที่ยอมรับไม่ได้อย่างถึงที่สุด"บาปหนา นี่มันคือกาลี! ใครก็ได้มาโค่นแดร์ริลลงที!" รองหัวหน้าแห่งสำนักเทียนชาน แซคคารี ฮูม ตะโกนแดร์ริลมาทำลายพิธีวิวาห์ของลูกศิษย์เขาและปล่อยตัว ไซออน เฟเธอร์สโตนไป? สิ่งเหล่านี้ถือว่าเป็นอกุศลเจตตนาในวิถีของของแซคคารีทันใดนั้น ลูกศิษย์สำนักเทียนชานกว่าสิบ ๆ คนก็พุ่งพรวดเข้าไปหาแดร์ริล การที่เห็นสถานการณ์เปลี่ยนไป ฝูงชนต่างสลายตัวในความเร่งรีบ"ศิษย์สำนักง้อไบ๊ ฟังให้ดี!" แม่ชีแห่งโชคชะตาเรียกหา "จัดการไอ้สารเลวนี้ซะ!""ศิษย์สำนักบู๊ตึ้ง จัดการแดร์ริลซะ!"ทันใดนั้น ลูกศิษย์ทั้งหมดของหกสำนักหลัก โดยเฉพาะลูกศิษย์ของสำนักบู้ตึ๊งได้ยินคำสั่งของพวกเขาและรีบวิ่งไปห้อมล้อมรอบตัวแดร์ริล บรรดาพวกเขามีอย่างน้อยหนึ่งร้อยคน!บรรดาบุคคลอย่างมาสเตอร์ลีโอนาร์ด คิดกับแดร์ริลเป็นเพียงแค่เด็กนักเรียนจากสถาบันหกวิถีและไม่จำเป็นที่จะต้องออกแรงต่อสู้ด้วยตัวพวกเขาเอง เหล่าลูกศิษย์พวกนี้เก่งกาจมากพอที่จะทำลายเขาได้ ถึงแม้ว่าเขาจะเฉิดฉายออกมาจากการประชุมพิฆาตราชสีห์
'ไม่มีใครสามารถหยุดนายได้? มันจะเป็นไปได้ยังไง?' อีวอนคิด"แดร์ริล อย่าโง่เง่าไปหน่อยเลย!" น้ำตาของอีวอนไหลนองอย่างควบคุมไม่ได้ ในระหว่างนั้น สาวกหกสำนักหลักได้มาถึงอยู่เบื้องหน้าพวกเขา กระบี่เล่มยาวของพวกเขาถาโถมเข้ามาราวกับฝนฟ้าคะนองในเวลาเดียวกัน ฟลอเรียนก็มาร่วมอยู่ในการตีโฉบฉวยด้วยเขาดูปลื้มปริ่ม "แดร์ริล ฉันมาที่นี่ก็เพื่อแก้แค้นให้คุณปู่และสังหารไอ้สารเลวเนรคุณอย่างแก!"เนื่องจากมีคนจำนวนมากวิ่งกรูกันเข้ามา เขาจะพลาดโอกาสอันสวยหรูขนาดนี้ได้อย่างไร นอกจากนี้ เขาได้บ่มเพาะวิชาในคัมภัร์อาถรรพ์เทวะ เมื่อเร็ว ๆ นี้ และวันนี้ดูเหมือนจะเป็นโอกาสที่ดีเพื่อจะลองใช้มัน รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของยูมิ ผู้ซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ เขา"ที่รัก ฆ่าไอ้เวรนี่ซะ เพื่อเกียรติแห่งตระกูลดาร์บี้!" เธอตะโกน"ใช่ ไอ้สาวรเลวนี่สมควรตาย!" สมาชิกตระกูดาร์บี้เรียกร้องออกมา "ฟลอเรียน วันนี้นายจะต้องสังหารเขาในนามของความยุติธรรม! ห้ามไว้ชีวิตเขา!"'สังหารเขาในความยุติธรรม? ช่างเป็นข้ออ้างที่ชอบธรรมเหลือเกิน!' แดร์ริลคิดอย่าเคืองโกรธ ขณะเขากำข้อมือแน่น และดวงตาของเขาแดงระเรื่อ"แดร์ริล อย่าเป็นไอ้โง่! วิ่งหนีไป!
อาวุธถูกจัดลำดับจากต่ำไปสูงด้วยสีแดง, สีส้ม, สีเหลือง, สีเขียว, สีฟ้า, สีคราม, และสีม่วง ทุกลำดับสามารถแบ่งแยกออกไปได้อีกเป็นห้าระดับอื่น ๆในแต่ละสี เมื่อแดร์ริลได้ครอบครองดาบกลืนโลหิตเป็นครั้งแรก มันอยู่ที่ระดับต่ำสุดของลำดับสีแดง ตอนนี้ดาบของเขาเปื้อนเลือดสด ๆ ไหลซึมและดื้อด้านมีอารมณ์ดุร้ายในทันใด มันก็บรรลุถึงระดับสี่ของอันดับสีเขียว ซึ่งทำให้ฝูงชนโดยรอบต่างตกตะลึง"เกิดอะไรขึ้น? ทำไมไอ้เด็กนี่มันแข็งแกร่งขนาดนี้?""ภายใต้การโจมตีของสาวกระดับสูงหลายคน เขาก็ยังสามารถกำราบไปได้หลายคน? เขาเป็นอสูรกายเหรอ?""ไม่กี่วันก่อนที่การประชุมพิฆาตราชสีห์ เขายังเป็นแค่ปรมาจารย์อาวุโสขั้นที่สองอยู่เลย เขากลายมาเป็นปรมาจารย์อาวุโสขั้นที่สี่ได้ยังไงในตอนนี้?" ฝูงชนต่างพึมพัมแม่ชีแห่งโชคชะตากรอกลูกตามองแดร์ริลอย่างเย็นชา กำหมัดของเธอแน่น "ไอ้สารเลวอย่างแดร์ริลสามารถบรรลุได้สองขั้นภายในสองวัน! เขาจะต้องได้รับมอบอะไรสักอย่างจากนิกายตำหนักอมตะ หลังจากปล่อยตัวไซออน เฟเธอร์สโตนไป ถ้าหากจับเป็นไอ้เวรนี่ไม่ได้ ก็ควรสังหารเขาซะ! สำนักง้อไบ๊จะมอบรางวัลให้อย่างงามกับใครก็ตามที่จัดการกับไอ้เลวนี่"เมื่
ริมฝีปากของฟลอเรียนขดตัวเป็นรอยยิ้มเย้ยหยันขณะเขาชี้แดร์ริล “เตรียมตัวเผชิญกับความตายของแกซะเถอะ!”ฟ่อ!งูเหลือมดำยักษ์เปิดปากอันน่ากลัวของมันและจู่โจมไปที่แดร์ริล“อย่า!” อีวอนตะโกนด้วยเสียงแหบแห้งของเธอ ขณะขาของเธออ่อนปวกเปียกเกินจะยืนไหวเธอเสียใจที่บอกแดร์ริลเรื่องพิธีวิวาห์ ตอนนี้มันสายเกินไปแล้ว!“สามีที่รัก!” ลิลี่พุ่งเข้าไปหาแดร์ริลในรองเท้าส้นสูง ขณะน้ำตาของเธอไหลอาบใบหน้า เธอต้องการปกป้องแดร์ริลจากงูเหลือมถึงแม้ว่าแดร์ริลจะมาที่นี่เพื่อทำลายงานแต่งงาน ซึ่งทำร้ายจิตใจของลิลี่ แต่เธอก็ยังคงไม่อยากจะเห็นสามีของตัวเองตายในวันนี้“ลากตัวผู้หญิงคนนั้นออกไป!” ฟลอเรียนตะโกนท่ามกลางฝูงชน เสียงของเขาแหลมดังทะลุอากาศ “ในวันนี้ ฉันจะสังหารไอ้สารเลวนี่ในนามของคุณปู่ แดร์ริล ตายซะ”“ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันจะต้องตายงั้นเหรอ?” แดร์ริลกรอกตามองไปที่งูเหลือมยักษ์เป็นฟืนเป็นไฟ ร่างกายเขาเปี่ยมไปด้วยพลังหยางพิสุทธิ์“ถ้างั้น เอาล่ะ มาดูกันว่าวันนี้ใครจะตายกันแน่!” เขาเยาะเย้ย ในการเคลื่อนไหวฉับไว เขาเอื้อมมือออกไปแล้วชี้นิ้วขึ้นไปบนท้องฟ้า“เขา… เขากำลังจะทำอะไรน่ะ...” เสียงอุทานดังก้องไปทั่วฝ
แดร์ริลไม่มีพลังงานเหลืออยู่ในตัวเขาหลังจากใช้ลูกไม้ทั้งสองกระบวนท่าจบ เขาไม่สามารถหลบหนีได้ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเหวี่ยงฝ่ามือออกด้วยพลังงานที่เหลืออยู่เพื่อป้องกันตัวเองเปรี้ยง!ในขณะนั้น ฝ่ามือของพวกเขาปะทะกัน ความแข็งแกร่งของแม่ชีแห่งโชคชะตาก็ท่วมท้นแดร์ริล เธอตวัดฝ่ามือและเหวี่ยงโจมตีอีกครั้ง กระทบไปที่หน้าอกของแดร์ริลอย่างแม่นยำ“อ๊าก!” เขาตะโกนทั้งหมดที่แดร์ริลสัมผัสได้คือพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่พัดพาตัวเขาลอยขึ้นไปบนฟ้า ทำให้เขากระอักเลือดออกมา และทำให้เขาล้มลงกับพื้นในที่สุดเขารู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวอย่างรุนแรง และเส้นลมปราณทั้งหมดในตัวของเขาแตกโดยเฉพาะหลอดเลือดแดงของเขา ร่างกายของเขาอ่อนแอที่สุด เลือดไหลทะลักออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ เขาหายใจไม่ออกและรู้สึกราวกับว่าอวัยวะทั้งหมดของเขาแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย“สามีที่รัก…” ลิลี่ห้ามตัวเองไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมาด้วยความตื่นตระหนก เธอรู้สึกปวดร้าวหัวใจขณะที่ขาของเธออ่อนปวกเปียก และเธอก็ล้มลงกองกับพื้น“ฉันขอถามแก แกจะยอมรับในการกระทำหลงผิดของแกไหม!” แม่ชีแห่งโชคชะตา พูดด้วยอารมณ์เป็นศูนย์ขณะเธอกรอกตามองมาที่
แววโกรธฉายวับผ่านดวงตาของแม่ชีแห่งโชคชะตา ขณะเธอเย้ยหยันไร้ความรู้สึก “มิสเตอร์ คาร์เตอร์ คุณเข้าข้างกับไอ้ฉ้อฉลคนนี้!?”บุคคลระดับสูงอย่างมาสเตอร์รี้ด และมาสเตอร์ลีโอนาร์ด กรอกตาจ้องเขม็งไปที่ โซรัน“ฉ้อฉล? กฏของการประชุมพิฆาตราชสีห์กล่าวไว้ชัดเจน สิทธิเพื่อกำจัดจะเป็นของผู้ชนะเลิศ ลูกชายของฉันชนะในการประชุมและเขามีสิทธิของการกำจัด ฉะนั้นถึงแม้ว่าเขาจะปล่อยหรือไม่ปล่อยตัวราชสีห์ทองคำไป แล้วมันจะเกี่ยวอะไรกับพวกคุณ?” เขายิ้มเจื่อน ๆขณะเขาพูด สายตาที่ขู่ขวัญของเขามองสำรวจฝูงชนอย่างช้า ๆ และน่าสะพรึงกลัวเมื่อได้ยินคำกล่าวของโซรัน ฝูงชนต่างก็มองหน้ากันอย่างไม่สามารถจะกล่าวอะไรได้เลย“แม้ว่าเราจะปล่อยเรื่องนั้นไป เขาก็มาที่นี่เพื่อทำลายพิธีวิวาห์ สิ่งนี้เป็นที่ยอมรับไม่ได้!” แม่ชีแห่งโชคชะตาตอกหน้าโซรันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเมื่อเขาถามเธอ “โอ้? แค่พังพิธีวิวาห์? พวกคุณก็ต้องการจะฆ่าเขาเพราะเหตุนี้งั้นเหรอ?”“เขาฆ่าคุณปู่ของเขาและทำร้ายน้องสะใภ้ เหตุผลพวกนี้ดีพอที่จะฆ่าเขาไหม?!” แม่ชีแห่งโชคชะตาจ้องเขม็งคิ้วขมวดโซรัน สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และประกาศด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำและก้องกังวาน ซึ
ทุกคนมีสีหน้าโกรธกริ้วและตกใจ โดยเฉพาะบรรดาสาวกหกสำนักหลัก ทุกคนมีสีหน้าไม่พอใจเป็นอย่างยิ่งพวกเขามีอย่างน้อยหนึ่งร้อยคน แต่ก็ยังไม่มีใครสามารถจับไอ้เวรนั่นได้! หากมีข่าวลือหลุดออกไปผู้คนจะมองพวกเขาและชื่อเสียงของพวกเขาอย่างไร?ขณะพวกเขามองกันและกัน แม่ชีแห่งโชคชะตาลุกขึ้นยืนและมองไปรอบ ๆ ฝูงชน “เอาล่ะ แม้ว่าเราจะจับไอ้เวรนั่นไม่ได้ พวกคุณก็ไม่ต้องกังวล ฉันได้ทำลายหลอดเลือดแดงและเส้นลมปราณของเขา เขาอาจจะยังมีชีวิตรอด แต่เขาจะไม่สามารถบ่มเพาะได้อีกต่อไป”ฝูงชนรู้สึกดีขึ้นและมั่นใจขึ้นทันที อย่างไรก็ตาม ฟลอเรียนยืนขึ้นด้วยสายตาที่ไขว้เขว “แม้ว่าเขาจะไม่สามารถบ่มเพาะได้อีกต่อไป แต่เขาก็ยังมีชีวิตอยู่!” แววตาชั่วร้ายฉายวับในดวงตาของเขา “ตราบใดที่เขายังมีชีวิตอยู่ คุณปู่ของฉันก็จะไม่มีวันได้พักผ่อนอย่างสงบสุข”แดร์ริลจำเป็นต้องตาย ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ตาม! ตราบใดที่เขายังมีชีวิตอยู่ ฟลอเรียนไม่สามารถจะนอนหลับหรือทานอาหารได้อย่างสงบสุข เขาต้องใช้ชีวิตอยู่ในความหวาดผวาจากการทำร้ายและสังหารคุณปู่ของเขา เพราะกลัวว่าทั้งหมดจะถูกเปิดโปงในทุกวัน ขอเพียงแค่แดร์ริลตาย ฟลอเรียนก็จะสามารถใช้ชีวิตได
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ