แดร์ริลคว้ามือถือของเขาและ โทรออกหาแคทเธอรีน"มิสแคทเธอรีน ผมฟื้นแล้ว เมแกนถูกมอบสิทธิในการประหารราชสีห์ทองคำไปหรือยัง?" แดร์ริลรีบถามแคทเธอรีนตกใจ อยู่อีกฝั่งของคู่สายขณะเธอได้ยินเสียงของแดร์ริล เธอนั้นประหลาดใจรวยรื่น และถาม "นายฟื้นแล้วเหรอ?"แคทเธอรีนเอามือลูบอกเบา ๆ อย่างโล่งใจ "นั่นคือข่าวที่วิเศษมาก ฉันดีใจมากที่นายไม่เป็นอะไร"แคทเธอรีนตริตรองขณะเธอกล่าว 'มีเพียงยาฟื้นสถาพเก้าโอสถเท่านั้นที่จะสามารถรักษาอาการบาดเจ็บของแดร์ริลได้ หรือเป็นไปได้ไหมว่าครอบครัวของเขาได้ค้นพบกับยาพิศวงนั้น?'เป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจอย่างมากแคทเธอรีนยังคงมึนงงขณะเธอได้ยินแดร์ริลกล่าวช้า ๆ "มิสแคทเธอรีน ได้โปรดฝากบอกผู้อำนวยการใหญ่ว่า ถึงเวลาที่เขาต้องทำตามสัญญาแล้ว ในเมื่อผมได้เป็นแชมป์เปี้ยน"แคทเธอรีนพยักหน้าและกล่าว "ไม่ต้องห่วง ฉันจะไปแจ้งให้กับผู้อำนวยการใหญ่ทราบ เขายังอยู่ที่โรงเรียนพร้อมกับบรรดาบุคคลระดับสูงของแต่ละสำนัก ฉันจะไปแจ้งให้พวกเขาทราบเดี๋ยวนี้"ตู้ด แคทเธอรีนวางสายในทันทีเมื่อเธอกล่าวจบประโยค...เป็นเวลาบ่าย 2คฤหาสน์ ลินดัน นั้นมีชีวิตชีวาเป็นอย่างมาก!รถยนต์หรูหรา
โอ้ แย่แล้วแดร์ริลมึนงงอย่างถึงที่สุดกับฉากเบื้องหน้าเขา เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะกลายเป็นที่นิยมชมชอบมากขนาดนี้ส่วนที่ตลกที่สุดก็คือบรรดาผู้อาวุโสของทั้งหกสำหลัก ปกติจะสูงส่งและเกรียงไกร แต่ตอนนี้พวกเขากลับเหมือนพ่อค้าแม่ค้าหาบเร่ตามท้องถนนที่คอยแย่งกันเรียกหาลูกค้ามันช่างเป็นช่วงเวลาที่น่าสนใจไม่ใช่น้อยเลยทีเดียวเกรแฮมก็หัวเราะดังสนั่นออกมาด้วย "ทุกคนหยุดเถียงกันก่อน แดร์ริลยังไม่ได้พักฟื้นเต็มที่กับอาการบาดเจ็บของเขา เขาต้องการพักผ่อนอย่างสงบ"ทุกคนต่างมองหน้ากันและหยุดถกเถียงเมื่อได้ยินคำพูดของเกรแฮม อย่างไรก็ตามสายตาของพวกเขายังคงจ้องมองแดร์ริลด้วยความศรัทธาแรงกล้าเหมือนเดิมแดร์ริลถอนหายใจอย่างโล่งอก ขอบพระคุณผู้อำนวยการใหญ่ที่ก้าวเข้ามาห้ามปราม ไม่เช่นนั้นมันคงเป็นเรื่องยากสำหรับแดร์ริลที่จะตัดสินใจกับบรรดาผู้อาวุโสทั้งหมดจากหกสำนักหลักที่ไม่ยอมท้อถอยในเวลานั้นเกรแฮมหยิบกุญแจออกมาและมอบให้กับแดร์ริล "แดร์ริล มันชัดเจนแล้วสำหรับทุกคนว่านายคือแชมป์เปี้ยนของการประชุมพิฆาตราชสีห์ ราชสีห์ทองคำถูกขังอยู่ในห้องลับของสถาบันหกวิถีและนี่คือกุญแจของห้องนั้น"สีหน้าท่าทางของแด
แดร์ริลเกาหัว "เอิ่ม... ผมมีภรรยาแล้ว ท่าน..."มีร่องรอยความผิดหวังแสดงอยู่ในดวงตาของโซรันขณะเขากล่าว "อ่าห์... ใช่สิ ฉันเดาว่าพ่อของนายจะต้องลืมเกี่ยวกับข้อตกลงเขาเรา อย่างไรซะเราก็ไม่ได้พบเจอกันมากว่า 20 ปี มันใช้ความพยายามอย่างมากในการจะติดต่อสื่อสารซึ่งกันและกัน ในเมื่อเทคโนโลยีสมัยก่อนยังไม่ก้าวหน้า และในที่สุดเราก็ห่างเหินกันไป จะว่าไปพ่อนายอยู่ที่ไหน?"แดร์ริลเกาหัวและยิ้ม "พ่อแม่ของผมอยู่ที่ชนบท"แดร์ริลหมดคำพูดเมื่อหยิบยกเรื่องนี้ขี้นมา เขาซื้อคฤหาสน์ติดกับคฤหาสน์หมายเลข 001 สำหรับพ่อแม่ของเขาเพื่อที่จะเสวยสุข แต่คนเฒ่าสองคนนี้ก็มีเรื่องตำหนิติเตียนมากมายรวมถึงรู้สึกขาดอิสระในแบบวิถีชนบท และอยู่อาศัยได้ไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์เลยด้วยซ้ำไปแดร์ริลไม่มีทางเลือกที่จะต้องปล่อยให้พวกเขากลับไปโซรันพยักหน้าและมองแดร์ริลอย่างจริงจัง "แดร์ริล โดยสิทธิแล้วนายควรจะมาเป็นลูกเขยของฉัน ตามข้อตกลงระหว่างพ่อของนายและฉัน แต่หลังจากที่ได้เห็นนายแต่งงานแล้ว นายจะมาเป็นลูกทูนหัวของฉันแทนได้ไหม?"อะไร?โซรันต้องการแดร์ริลไปเป็นลูกทูนหัว?ผู้คนรายรอบต่างตัวเย็นเยียบทันทีในอาการตกใจกับสีหน้าที่ไม
แดร์ริลควรจะตายตั้งแต่ได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนั้น เขาไม่เป็นอะไรได้ยังไง?เซอร์ซีกล่าวต่อ “เอเวอลิน ฉันจะไปกับเธอเพื่อไปหาแดร์ริล มาลองดูกันว่าเราจะสามารถโน้มน้าวให้เขา ปล่อยตัวคุณปู่ของเธอไปได้ไหม...”มีแสงแวววาวในดวงตาของเอเวลินขณะเธอกล่าวเบา ๆ “เซอร์ซี ขอบใจมากสำหรับข่าวนี้ ฉัน... ฉันจะไปหาเขาด้วยตัวเอง”เอเวอลินวางสายก่อนที่เซอร์ซีจะกล่าวตอบก่อนหน้านี้ เอเวอลินได้ทำให้แดร์ริลคุกเข่าขอโทษเธอและแม้กระทั่งให้เขาล้างเท้าให้เธอ เขาคงจะรังเกียจเธออย่างแน่นอนแดร์ริลคงจะทำให้เอเวอลินยากลำบากอย่างแน่นอนถ้าหากเธอไปขอความช่วยเหลือจากเขามันจะน่าอับอายเกินไปถ้าหากแดร์ริลปฏิเสธคำขอร้องของเธอต่อหน้าเซอร์ซี…ในเช้าตรู่วันต่อมา ลิลี่ป้อนข้าวต้มให้กับแดร์ริล ก่อนจะเร่งรีบออกไปโรงเรียนเธอลาเรียนมาแล้วสองวันเพื่อดูแลแดร์ริล และไม่สามารถจะล่าช้ากับการเรียนของเธอได้อีกแดร์ริลรู้สึกอนาถใจกับการอยู่บ้านคนเดียวในวันนี้ เขาไม่มีแม้กำลังเพื่อจะไปปลดทุกข์ในห้องน้ำด้วยตัวเองตามคำอธิบายในคัมภัร์โอสถแห่งอนันต์ แดร์ริลจะอ่อนแอมากในช่วงสามวันแรกหลังจากทานยาฟื้นสภาพเก้าโอสถ ขณะที่เม็ดยาค่อย ๆ ซ่อม
”ฉันจะถามแกอีกครั้ง กุญแจอยู่ไหน!?” เอเวอลินสะบัดข้อมือและชักกริชออกมาก่อนจะกดลงไปที่คอของแดร์ริล “ส่งกุญแจมา!”โอ้ แย่แล้ว!แดร์ริลสัมผัสได้ถึงใบมีดคมกริบเย็นยะเยือกกระทบกับผิวหนังของเขา เขาไม่สามารถจะหลบหลีกการโจมตีของเอเวอลินได้ ด้วยสภาพร่างกายเขาในตอนนี้เขากดดันเอเวอลินและกล่าว “เอาเลย ฆ่าฉันซะ เมื่อไหร่ที่ฉันตาย สำนักง้อไบ๊ก็จะเป็นคนจัดการกับคุณปู่ของเธอ มันก็คงจะไม่หวังสำหรับเธออีกแล้วที่จะหาทางช่วยคุณปู่ของเธอได้ทันเวลา”“แกมันดื้อดึงมาก!” เอเวอลิน กดกริชลงไปเบา ๆ ที่คอของแดร์ริลและทิ้งรอยเลือดไว้“เอาเลย สักทีสิ” แดร์ริลกล่าวเย็นชา เขามั่นใจว่าเอเวอลินคงจะไม่ฆ่าเขา!“แก…” เอเวอลินขบริมฝีปากของเธอและเก็บกริชลงไปหลังจากได้ยินคำกล่าวของแดร์ริล ก่อนจะกล่าวกับเขาในน้ำเสียงสุภาพอ่อนโยน “แดร์ริล ได้โปรด รบกวนคุณมอบกุญแจให้กับฉันได้ไหม?”แดร์ริลรู้สึกปลาบปลื้มใจ นี่คือครั้งแรกที่เธอพูดกับเขาในมารยาทอ่อนโยนขนาดนี้ เขายิ้มมองไปที่เธอและกล่าว “ในที่สุด ก็จริงใจกันบ้าง”เอเวอลินรีบหยิบแอปเปิ้ลและมีดปลอกผลไม้ข้าง ๆ แดร์ริลขณะเขาพูดจบประโยค “ฉันปลอกแอปเปิ้ลให้นายเอาไหม?”‘ตั้งแต่เม
เอเวอลินประคองตัวแดร์ริลลุกขึ้น ขณะเธอกล่าว“เฮ้ เธอแค่จับแขนของฉันไปเฉย ๆ ไม่ได้ เธอต้องเอาแขนโอบเอวฉันไว้ ไม่อย่างงั้นฉันจะเดินยังไงล่ะ?” แดร์ริลพึมพำในขณะที่เขาค่อย ๆ ลุกจากเตียง ขณะที่พยายามอย่างหนักที่จะไม่ทำให้แผลของเขาเปิดออกมาอีกเอเวอลินอดกลั้นความโกรธของเธอไว้ ขณะที่เธอค่อย ๆโอบแขนของเธอไปรอบเอวของแดร์ริล ในตอนที่ประคองเขาด้วยแขนอีกข้างของเธอเดินทีละก้าว...ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงห้องน้ำ เอเวอลินหน้าแดงและพลันหลับตาปี๋อย่างไรก็ตาม เธอกลับไม่ได้ยินเสียงอะไรตามมาอยู่สักพักหนึ่งเอเวอลินลืมตาด้วยความสงสัยและเห็นแดร์ริลกำลังจ้องมองเธออยู่กับรอยยิ้มแก้มปริบนใบหน้าของเขา‘ทำไมไอ้เวรนี่ยังไม่ทำธุระให้เสร็จไปสักที? เขามาจ้องมองฉันเพื่ออะไร?’เอเวอลินรู้สึกรำคาญ สูญเสียท่าทีอ่อนน้อมที่มีไปก่อนหน้านี้ และกล่าวเบา ๆ “แกต้องการอะไร?”แดร์ริลอดใจที่จะยิ้มไม่ได้ “ฉันจะชิ้งฉ่องได้ยังไงถ้ายังใส่กางเกงอยู่? ฉันไม่กล้าขยับแขน เธอช่วยฉัน... ปลดซิปกางเกงทีได้ไหม...?”เอเวอลินเลือดขึ้นหน้าอีกครั้งเมื่อได้ยินคำพูดของแดร์ริลขณะเธออุทาน “ทำไมแกไม่ไปลงนรกแทนซะล่ะ! ฉันไม่ทำ!”‘ไอ้ลามกจกกระเ
เอเวอลินสำรวมกิริยาของเธอและกล่าวกับเขาอย่างไม่สบสายตา “ได้โปรด ช่วยมอบกุญแจให้กับฉันได้หรือยัง?”“แน่นอนที่สุด!” แดร์ริลหัวเราะ เขารู้สึกกระชุ่มกระชวย เอนตัวนอนไปบนเตียงและยิ้มไปที่เธอก่อนจะกล่าวต่อ “แต่อย่างแรกเธอต้องเรียกฉันว่าพี่ชายที่แสนดีก่อน”“แกพูดว่าอะไรนะ?” สีหน้าท่าทางของเอเวอลินเปลี่ยนไปและดูเหมือนเธอกำลังจะสติหลุดเธอจะไปเรียกเขาแบบนั้นได้ยังไง!?“ไอ้สารเลว แกอยากตายรึไง?” เอเวอลินกล่าวขณะขบเคี้ยวฟันของเธอแดร์ริลไม่กล่าวคำใด ๆ ออกมาและยิ้มท่าทางภูมิใจในตัวเองเอเวอลินกำหมัด แต่เธอก็ยังไม่ได้แสดงความโกรธของเธอไปที่แดร์ริล เธอกัดริมฝีปากและอุทาน “พี่... พี่...”เลือดขึ้นหน้าเอเวอลินก่อนที่เธอกล่าวจะจบคำ‘ไอ้เวร!’ เอเวอลินด่าอยู่ในใจของเธอ เธอยอมจำนนและลำบากใจอยู่ชั่วครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวน้ำเสียงอ่อนนุ่มที่สุด “พี่... พี่ชายที่แสนดี! พอใจรึยัง?”แดร์ริลปลาบปลื้มเป็นอย่างมาก รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาเบิกบานมากขึ้นหลังจากได้ยินเอเวอลินเรียกเขาแบบนั้น “เธอช่างเป็นน้องสาวที่แสนดี เอาล่ะ ทีนี้เรียกฉันว่า พี่ชายที่แสนดีที่สุด”วันนี้ช่างเป็นวันที่วิเศษ และแดร์ริลไม่อยากจะปล่อ
แดร์ริลรู้สึกมีความสุขกับอาหารเช้าที่ลิลี่ดูแลจัดเตรียมไว้ให้แดร์ริลรู้สึกเจริญอาหาร ผลก็มาจากความสุขที่เขาได้หยอกล้อกับเอเวอลินเมื่อวาน เขาแม้กระทั่งหลับสนิทเต็มอิ่ม และตื่นขึ้นมาอย่างสดชื่นสดใสคัมภีร์โอสถแห่งอนันต์นั้นกล่าวไว้ถูกต้อง ตอนนี้เขาหายดีเป็นปกติแล้วหลังจากผ่านไปสามวันตั้งแต่ที่เขาทานยาฟื้นสภาพเก้าโอสถแดร์ริลอาบน้ำหลังจากที่ลิลี่ออกไปโรงเรียน เขาได้ยินเสียงเปิดประตูในทันทีหลังจากที่เขาอาบน้ำเสร็จและกำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้า เอเวอลินก็เดินรีบร้อนเข้ามา“ฉันขอเตือนแก อย่ามายียวนฉันในวันนี้ พาฉันไปหาคุณปู่เร็วเข้า” เอเวอลินกล่าวเย็นชา ขณะเธอลากแดร์ริลไปที่สถาบันหกวิถีเอเวอลินจะจดจำความน่าอับอายและความทุกข์ทรมานที่เธอถูกกระทำจากแดร์ริลแดร์ริลปล่อยให้เอเวอลินลากตัวเขาไปจนถึงทางเข้าของสถาบันหกวิถี“เอาล่ะ เอาล่ะ เรามาถึงทางเข้าแล้วตอนนี้ หยุดลากฉันได้แล้ว... ทำเหมือนกับฉันจะวิ่งหนีไปไหนได้...”แดร์ริลบ่นพึมพัมแดร์ริลถอนหายใจก่อนจะกล่าวมันเป็นช่วงเวลาพัก และบรรดานักเรียนก็กระจายตัวอยู่เต็มทั่วพื้นที่ของโรงเรียน แดร์ริลจะพาเอเวอลินผู้มีผมสีแดงเด่นสง่าอยู่เข้าไปได้อย่างไ
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ