ฟลอเรียนยิ้มเสริมความมั่นใจให้กับเดรก "พ่อ ผมขังเธอไว้อย่างดี เธอไม่มีทางหนีไปได้""เยี่ยม!" เดรกพยักหน้ารับทราบแม่ชีแห่งโชคชะตาลุกขึ้นและยังคงไว้ซึ่งรอยยิ้ม "คุณดาร์บี้ มันค่อนข้างดึกมากแล้วฉันควรจะขอตัวก่อน เราจะล่อลวงแดร์ริลมาในเวลากลางคืนวันพรุ่งนี้ เพราะฉันจะต้องไปเข้าร่วมการประชุมพิฆาตราชสีห์ในเวลากลางวัน"มันคงจะเป็นการประชุมที่สำคัญมากและเธอจะพลาดไม่ได้เดรกยิ้มและหยักหน้า "แผนการในครั้งนี้เป็นความดีความชอบของคุณทั้งหมด ตระกูลดาร์บี้ขอสนับสนุนทุกการตัดสินใจของคุณ"...เป็นเวลาตีสามท้องฟ้านั้นสวยงามจนแทบหยุดหายใจกับแสงจันทร์ที่สว่างไสวกับกลุ่มดาวมหาศาลอย่างไรก็ตามควีนนี่นั้นหวาดกลัวอยู่ในห้องกำแพงหินส่วนตัวของดาร์บี้! เธอพยายามจะขยับตัวแต่จิตใต้สำนึกของเธอก็รู้ตัวทันทีว่าทำไม่ได้ เพราะเธอถูกมัดไว้แน่น เธอนั้นหวาดผวา'ฉันอยู่ที่ไหน? ...'จากนั้นก็มีเสียงฝีเท้าย่องเบา ๆ ใกล้เข้ามาอย่างต่อเนื่องที่ประตูเสียงฝีเท้านั้นค่อนข้างดังในความเงียบสงัดยามค่ำคืนของคฤหาสน์ดาร์บี้เอี๊ยด...ประตูถูกพลักเปิดออกมาอย่างช้า ๆ ควีนนี่กระวนกระวาย และมองไปยังชายหนุ่มในชุดกีฬาเดินเข
'อะไรนะ?'ร่างกายของควีนนี่สั่นเทาและมึนงงขณะมองไปที่แจ็คสันอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง จากนั้นเธอส่ายหัวรุนแรง "นายโกหก นายต้องใส่ร้ายเขาแน่! เขาไม่มีวันทำแบบนั้น! หยุดใส่ร้ายเขา! เขาคือคนดีที่สุดที่ฉันเคยเจอ!"แจ็คสันกำหมัดของเขาแน่น "ฉันจะพูดอีกครั้ง เขาคืออสูรกาย! ไม่ใช่แค่เพียงตระกูลดาร์บี้เท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ แม้กระทั่งทั้งเมือง ตงไห่ ก็รู้ทั้งนั้น! เธอไปถามใครก็ได้ในเมืองและเธอจะรู้ถึงชื่อเสียงที่เหม็นเน่าของเขา ฉันใส่ร้ายเขา? ขยะอย่างเขาไม่สมควรจะถูกฉันป้ายสีด้วยซ้ำ!"เสียงของเขาแหบแห้งจากการตะโกนที่ร้อนรน!ควีนนี่นั้นเศร้าโศก นำ้ตาของเธอไหลพราก "หยุดพูด ฉันไม่เชื่อนาย! นายพูดถึงเขาแบบนี้ไม่ได้! ฉันไม่อนุญาต...""อย่ามาโมโหใส่ฉัน ไปโกรธเขาแทนสิ"น้ำเสียงของแจ็คสันนั้นเย็นชา จากนั้นเขาก็พุ่งเข้าหาควีนนี่ราวกับเป็นคนบ้า!---สถาบันหกวิถี ในวันต่อมาสถาบันหกวิถีในวันนี้ค่อนข้างมีชีวิตชีวา มันคือวันจันทร์และนักเรียนต่างพากันเข้าโรงเรียนข่าวใหญ่กำลังแพร่สะพัดไปทั่วเมืองตงไห่ ว่าการประชุมพิฆาตราชสีห์จะจัดขึ้นในสถาบันหกวิถี! ทุกคนกำลังพูดถึงงานนี้เพราะว่าราชสีห์ทองคำ ไซออน เฟเ
'เธอตั้งตารออยู่ที่ประตูทางเข้าของโรงเรียนเพราะเธอกลัวว่าฉันจะไม่เอาโอสถบูรณาการมาให้? มิสแคทเธอรีนช่างน่าขบขัน ฮ่าฮ่า'แคทเธอรีนรีบหยิบยาและยัดใส่ลงไปในปากของเธอแดร์ริลอดกลั้นความสงสัยไว้ไม่ได้และถาม "การประชุมพิฆาตราชสีห์เป็นการประชุมที่ใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอ? ทุกคนพูดถึงมันในระหว่างที่ผมกำลังมาที่นี่"แคทเธอรีนยิ้มและกล่าวตอบปกติ "แน่นอน ไซออน เฟเธอร์สโตน นั้นเป็นหนึ่งในสมาชิกระดับสูงของนิกายตำหนักอมตะ มีชีวิตนับไม่ถ้วนต้องตายไปเพราะฝีมือของเขา! การจับกุมเขาถือเป็นเรื่องใหญ่สำหรับยุทธภพ นอกจากหกสำนักหลักแล้วยังมีสำนักอื่นอีกเป็นสิบ ๆ มาเข้าร่วมด้วยเช่นกัน"แดร์ริลพยักหน้าตอบรับ เขาไม่คาดคิดว่าคุณปู่ของเอเวลินจะเป็นผู้มีอิทธิพลในยุทธภพนี้แคทเธอรีนกัดริมฝีปากและระมัดระวังกล่าวถาม "แดร์ริล นาย... นายมีโอสถบูรณาการเพียงแค่เม็ดเดียวอยู่กับนายเหรอ?"แดร์ริลตอบอย่างเรียบเฉยขณะที่เขาวอกแวกกับการประชุมพิฆาตราชสีห์ "ใช่"จากนั้นเขาก็ก้าวยาวเดินไปในสนามแคทเธอรีนนั้นขุ่นเคืองและกระทื้บเท้าในความวิตกก่อนจะเดินตามหลังเขาไปการประชุมพิฆาตราชสีห์ได้เริ่มขึ้นแดร์ริลพบกับเพื่อน ๆ ร่วมห้องเร
ความมุ่งมั่นแน่วแน่สามารถเห็นได้ในสายตาของเอเวอลิน นี่คือโอกาสสุดท้ายที่เธอจะได้ช่วยคุณปู่ของเธอและเธอต้องทำสำเร็จให้ได้ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เขาคือคนในครอบครัวของเธอคนเดียวที่เหลืออยู่! ที่นั่งของผู้ชมเกือบจะเต็มแล้ว ถูกจับจองด้วยเหล่าจอมยุทธระดับเลิศจากประชาคม มีหลายคนที่คุ้นเคยหน้าตาโอฟีเลีย ประธานแห่ง สมาคมโอสถแห่งเจียงหนาน ก็อยู่ที่นี่พร้อมกับปรมาจารย์นักปรุงยาเป็นร้อย ๆ คนที่นั่งเรียงรายกันอยู่ข้างหลังเธอแม่ชีแห่งโชคชะตา สมาชิกอาวุโสของสำนักง้อไบ๊ก็อยู่ที่นี่ พร้อมกับสาวกเป็นร้อย ๆ คนอยู่ข้างหลังเธอ รวมถึง เมแกน คาสเตลโล'แ-่งเอ้ย' แม้เห็นหน้าของแม่ชีแห่งโชคชะตาก็สร้างความรำคาญให้กับแดร์ริลได้ผู้ลากมากดีหลายคนก็นั่งอยู่บนอัฒจันทร์"มิสแคทเธอรีน มีกลุ่มไหนบ้างนอกจากหกสำนักหลักที่มาในวันนี้?" แดร์ริลถามอย่างสงสัยแคทเธอรีนยิ้มอ่อนและแนะนำแต่ละกลุ่มให้เขาฟังมันมีหลายองค์กรและสำนักมากมายของเหล่าผู้บ่มเพาะในยุทธภพนี้ นอกเหนือไปจากหกสำนักหลักและสองลัทธิอย่างไรก็ตาม สำนักเหล่านี้ก็ไม่ได้โด่งดังหรือแข็งแกร่งเท่ากับหกสำนักหลัก บางสำนักมีประวัติศาสตร์มายาวนานอย่างเช่น นิกายวน
นักเรียนหลายคนประทับใจและได้รับแรงบันดาลใจจากคำกล่าวของผู้อำนวยการใหญ่เอเวลินนั่งตัวสั่นเทาอยู่ตรงนั่น ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อด้วยความโกรธเกรี้ยวอยู่ภายในดวงตาของเธอ'แกกล้าดียังไงถึงมาบอกว่าเป็นพวกที่ยุติธรรม ในเมื่อพวกแกเป็นสิบ ๆ คนทำการซุ่มโจมตีคุณปู่ของฉัน ตอนที่เขาอยู่ตัวคนเดียวและใช้วิธีสกปรกด้วยการวางยาพิษเขา? แกมันน่ารังเกียจ!'เสียงปรบมือดังต่อเนื่องอยู่สักพัก เกรแฮมรอให้เสียงสงบลงก่อนที่เขาจะกล่าวต่อ "การประหาร ไซออน เฟเธอร์สโตน ต่อที่สาธารณะไม่ได้เป็นเพียงการบ่งบอกถึงความชอบธรรมของหกสำนักหลัก มันยังมีอีกเหตุผล"ฝูงชนต่างเงียบสงบและจับจ้องสายตาไปที่เกรแฮม รอเพื่อที่เขาจะกล่าวต่อเกรแฮม ทำสีหน้ายิ้มเยาะเย้ยและกล่าวต่อ "มีข่าวลือมาตลอดว่ามีคัมภีร์มหาปริศนาอยู่เจ็ดเล่มในโลกใบนี้ และไซออน เฟเธอร์สโตน นั้นครอบครองไว้หนึ่งเล่มจากทั้งหมด"'คัมภีร์มหาปริศนา?' ฝูงชนต่างเริ่มกระวนกระวายใจทันทีที่พวกเขาได้ยินคำกล่าวเหล่านั้นทุกคนรู้ว่าใครก็ตามสามารถจะครองโลกได้หลังจากสะสมครบทั้งเจ็ดเล่มและเข้าใจความลับที่ข้างในพวกมันอย่างไรก็ตาม ยังไม่มีใครเคยทำสำเร็จเลยในรอบพันปี มันแทบจะเป็น
เกรแฮมยิ้มออกมาเบา ๆ และสั่ง "นำตัวไซออน เฟเธอร์สโตนมาที่นี่"เสียงกระทบของโซ่ตรวนได้ยินมาจากเวทีผู้คนต่างเงียบสงบและทุกคนต่างมองไปที่จุดยืนพิพากษาพวกเขาอยากรู้ว่าหนึ่งในจตุพิทักษ์ราชันย์จากนิกายตำหนักอมตะจะลงเอยเช่นไร!"เดินเร็วกว่านี้!" สาวกของสำนักบู๊ตึ้งสองคนกำกับ ไซออน เฟเธอร์สโตน และเดินมาที่จุดยืนพิพากษาไซออน สูญเสียความสง่างามในฐานะราชสีห์ทองคำไปโดยสิ้นเชิง แขนขาของเขาถูกล็อคด้วยโซ่เหล็กหนักและผมของเขาเสียทรงยุ่งเหยิง ร่างกายของเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือดและหน้าของเขาซีดขาวเป็นกระดาษ เขาดูไม่มีอะไรเหมือนกับจอมยุทธชั้นเลิศที่แข็งแกร่งด้วยลมหายใจที่บางเบาของเขาอย่างไรก็ตาม ความเกรี้ยวกราดก็ยังคงปรากฏอยู่ในดวงตาของเขาหลายคนผิดหวังกับสภาพของเขา ผู้คนต่างส่งเสียงโห่ร้องไล่ บางคนถึงกับเป่าปากในลักษณะเหยียดหยาม 'นี่หรือ ราชสีห์ทองคำ''ไม่เห็นจะมีอะไรพิเศษเลยในตัวเขา'ไซออนไม่สนใจสายตาจากฝูงชนและจับจ้องสายตาตัวเองไปที่ เกรแฮมและจอมยุทธชั้นสูงจากทั้งหกสำนักหลัก เขาเย้ยหยัน "กล้าดียังไงที่คนน่ารังเกียจอย่างพวกแกเรียกตัวเองว่าสำนักที่ชอบธรรมอย่างไร้ยางอาย? พวกแกวางกับดัก
ซอว์เยอร์นั้นมั่นใจมากพอที่ปล่อยให้แอรอนโจมตีก่อนฝูงชนต่างประหลาดใจสีหน้าแอรอนนั้นเดือดดาลเป็นสีแดงเขารู้สึกเหมือนถูกเหยียดหยาม เขาเย้ยหยัน "อย่ามาโทษฉันทีหลัง แกขอร้องความตายนี้เอง"เขาตะโกนข่มขวัญและดีดตัวขึ้นไปในอากาศราวกับกระสุนก่อนจะพุ่งเข้าใส่ซอว์เยอร์กับกำปั้นของเขา! เขารวบรวมพลังทั้งหมดไปที่หมัดของเขา! การตัดต้นไม้ที่โตเต็มที่เป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา!ตุ้บหมัดของเขาปะทะเข้าไปเต็ม ๆ อย่างรุนแรงที่ตัวของซอว์เยอร์ แต่เขาก็ยังยืนหยัดไม่สั่นไหว ราวกับก้อนหินศิลา!อะไร?แอรอนแสดงสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมากในวินาทีต่อมาเนื่องจากความเจ็บปวดจากแขนของเขา เขาก้มลงมองและเห็นกระดูกที่ข้อมือของเขาแตกเป็นเสี่ยง ๆ !"อ๊าก" เขากรีดร้องในความเจ็บปวด เขามองไปที่ซอว์เยอร์อย่างไม่เชื่อสายตาและมีสีหน้าที่หวาดผวา!"วิถีพิชิตมังกร?"มันคือวิชาขั้นสุดยอดของนิกายวนิพก ซึ่งมันจะเพิ่มพลังการป้องกันอย่างมหาศาล! ผู้ซึ่งจะสำเร็จวิชานี้ได้จะต้องมีพรสวรรค์อย่างสูงในการบ่มเพาะ! ไม่มีใครคาดคิดว่าคนมอมแมมอย่างซอว์เยอร์จะรู้จักทักษะนี้ซอเยอร์ยิ้มอย่างมีเลศนัย "นายได้ใช้โอกาสของนายไปแล้ว ทีนี้ถึงตาของฉันบ
แดร์ริลต้องไม่ขึ้นไปบนเวทีต่อสู้เด็ดขาด หากเขาตายในการประลอง ใครจะสามารถหาโอสถบูรณาการมาให้แคทเธอรีนได้?เมื่อเธอนึกถึงโอสถบูรณาการ แคทเธอรีนกัดริมฝีปากและยื่นขวดน้ำให้กับแดร์ริล "ดื่มน้ำไหม แดร์ริล?""ไม่จำเป็น ผมต้องการคนนวดเท้า" แดร์ริลตอบอย่างเป็นกันเองอะไร?แคทเธอรีนเดือดดาล ลูกศิษย์ของเธออยู่ที่นี่ทั้งหมด เธอจะไปนวดเท้าเขาได้อย่างไร?"เดี๋ยวก่อน ไว้ค่อยทำที่ออฟฟิศ ได้ไหม?""ไม่เป็นไร ไว้ก่อนก็ได้" แดร์ริลพยักหน้าในระหว่างที่เขาจดจ่ออยู่บนเวทีการต่อสู้ในเวลาเดียวกัน คนจากตระกูลไทชิขึ้นไปบนเวทีและกล่าวกับซอว์เยอร์ "ฟาเบียน ทราวิส จากตระกูลไทชิ ฉันมาที่นี่เพื่อขอท้าประลอง"ซอว์เยอร์ยิ้ม "ปรมาจารย์อาวุโสขั้นที่ห้า? ได้โปรดเถอะ"ฟาเบียนไม่เสียเวลา เขาหันตัวและต่อยซอว์เยอร์อย่างไรก็ตาม หมัดนั้นทั้งอ่อน และปวกเปียกซอว์เยอร์หัวเราะ "แกยังไม่ได้กินข้าวมารึยังไง?""โอ้ ไม่! ฟาเบียนเป็นไอ้ขี้แพ้ หมัดนั้นช่างปวกเปียก""ถูกต้อง..."ทุกคนรอบ ๆ เวทีต่างหยักหน้าปัง!พวกเขาแลกหมัดปะทะใส่กัน และสีหน้าหยิ่งผยองของซอว์เยอร์ก็เปลี่ยนไปในทันทีเขาสัมผัสได้ว่าฟาเบียนดูดกำลังภายในข
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ