การได้ยินเสียงควีนนี่กับลิลี่ที่เล่นกันอยู่ในห้องน้ำนั้นทำให้แดร์ริลทุรนทุราย เขาอดไม่ได้ที่จะนึกย้อนไปถึงครั้งที่บ้านของเมแกนหลังจากพวกโจรปล้น—ห้องอาบน้ำของเธอก็เป็นกระจกขุ่นเหมือนกัน มันเป็นเหุตการณ์คล้ายกัน ยกเว้นแต่ครั้งนี้นั้นมีหญิงสาวสองคนแทนที่จะเป็นหนึ่งในห้องน้ำ ควีนนี่กำลังเล่นกับฟองสบู่ เธอหัวเราะกับลิลี่ "นี่มันนานแล้วนะ พวกพี่สองคนยังไม่นอนเตียงเดียวกันอีกเหรอ?"ก่อนหน้านี้ ลิลี่ดูถูกแดร์ริลมาก แต่ตอนนี้ความสัมพันธ์ของพวกเธอค่อนข้างดีเลยทีเดียว ควีนนี่จึงเล่นตลกกับเรื่องนี้ได้อย่างเปิดเผยลิลี่หน้าแดง เธอกัดริมฝีปากของเธอแล้วกล่าวเบา ๆ "รีบอาบน้ำให้เสร็จได้แล้ว! ทำไมอยู่ ๆ ต้องพูดถึงเขาด้วยเนี่ย?"หัวใจของลิลี่เต้นเร็วขึ้น ด้วยความสัตย์จริง ความสัมพันธ์ของเธอกับแดร์ริลนั้นดีขึ้นเรื่อย ๆ เธอคิดถึงเรื่องนอนเตียงเดียวกันทุกคืน ถึงเธอจะคิดถึงมันก็ตาม แต่เธอก็ค่อนข้างกระวนกระวายเกี่ยวกับมันเช่นกัน—เธอยังเตรียมใจไม่พร้อมเท่าไหร่เมื่อเห็นเธอหน้าแดง ควีนนี่ก็หัวเราะแล้วกล่าว "ลิลี่ นี่พี่อายเหรอ? พี่หน้าแดงนะ!"จากนั้นเธอก็กล่าวอย่างมีเลศนัย "เขินเหรอ? งั้นทำไมไม่ให้หนูช่ว
สิ่งที่สวยงามที่สุดของพวกเธอสองคนคือการที่พวกเธอไม่ใส่อะไรเลย!หัวของแดร์ริลขาวโพลนไปหมด เขาจ้องมองพวกเธอหลังจากความเงียบครู่หนึ่ง ลิลี่ก็ตอบสนอง เธอกรี้ดแล้วคว้าผ้าขนหนูมาปกปิดร่างกายตัวเอง เธอกล่าว "ออก… ออกไป!"ควีนนี่พลันตั้งสติได้เช่นกัน เธอสังเกตเห็นสายตาของแดร์ริลที่มองเธอและลิลี่ เธอตัวสั่น เธอยุ่งกับการแกล้งลิลี่จนลืมนึกไปว่าเธอเองก็ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเหมือนกัน!เธอหน้าแดงแล้วกรี้ดดังกว่าลิลี่เสียอีก แดร์ริลเห็นเธอเปลือย! เธออับอายสุดขีด"ฉัน… ฉันไปก่อนนะ" แดร์ริลกล่าว เขาไม่รู้เลยว่าเขาต้องหัวเราะหรือร้องไห้ดี เขาหันหลังแล้วเดินไป แต่กลับเดินชนเข้ากับประตูกระจกเขากุมหัวของตัวเองแล้วทิ้งตัวลงโซฟา เขาทำใจให้สงบลงไม่ได้แม้จะผ่านไปนาน เพราะภาพที่เขาเห็นก่อนหน้านี้หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ประตูห้องน้ำก็เปิดออก ลิลี่และควีนนี่เดินออกมา พวกเธออยู่ในชุดนอน แต่ใบหน้ายังคงแดงระเรื่อจากเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อเห็นแดร์ริลอยู่ข้างนอก พวกเธอทั้งคู่ก็อึดอัดมาก พวกเธอนั่งลงบนโซฟา ไม่รู้ว่าต้องพูดอะไรกันต่อควีนนี่โพล่งออกมา "พี่ลิลี่ ออกไปข้างนอกบ้านกันสักพักเถอะ"ลิลี่กัดริมฝีปา
ลิลี่ส่ายหัว เธอจ้องที่ควีนนี่แล้วกล่าว "ถ้าเธอยังพูดอะไรเพ้อเจ้ออีก พี่จะกลับบ้านแล้วนะ!"นั่นไม่ได้ทำให้ควีนนี่กลัวเลยสักนิด เธอหัวเราะแล้วกล่าวว่า "แหงล่ะ ถ้าหนูไม่อยู่ที่บ้าน พวกพี่สองคนก็จะได้สวีทกันสองคนไง!""เธอ..." ลิลี่โมโห แต่เธอทำอะไรไม่ได้ ให้พูดตามตรง สิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้มันทำให้เธออับอายแบบสุด ๆ ไปเลย เธอไม่รู้ว่าจะสู้หน้าแดร์ริลคนเดียวยังไงควีนนี่หัวเราะคิกคัก เธอกล่าว "ก็ได้ หนูจะหยุด ยังไงก็เถอะ ในเมื่อเราออกมาแล้ว เราไปสนุกกันเถอะ!""เธอวางแผนจะไปไหน?" ลิลี่ถามควีนนี่คิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าวอย่างตื่นเต้น "หนูรู้จักบาร์เปิดใหม่ ชื่อบาร์ ทิวราตรี บรรยากาศที่นั่นดีมาก ไปกันเถอะ!"อะไรนะ? บาร์?ลิลี่ส่ายหัว "ฉันไม่อยากไปที่แบบนั้น" เธอไม่ชอบบาร์ และหลังจากผ่านเหตุการณ์กับเอเวอลิน เฟเธอร์สโตน เธอยิ่งไม่ชอบมันมากกว่าเดิมควีนนี่กอดแขนลิลี่แล้วอ้อนวอน "ไปเถอะน่า! เราไม่ดื่มก็ได้ เราแค่นั่งฟังเพลงก็พอ ไปกับหนูเถอะนะ?"ลิลี่ต้านทานการขอร้องของเธอไม่ได้ เธอจึงต้องยอม...บาร์ทิวราตรี ที่อันโปรดปรานของเหล่าคนหนุ่มสาวมันมีข่าวลือว่าหากคุณไม่น่าเกลียด คุณจ
คนจำนวนมากมองที่พวกเธอแล้วตอนนี้ นักเลงหลายคนหัวเราะเบา ๆ"โยเอลได้เป้าหมายใหม่แล้วแฮะ""สองคนนั้นโคตรเด็ด! โยเอลนี่รสนิยมดีชะมัด"พวกเขาคุยกันในหมู่นักเลง โยเอลนั้นอับอายเล็กน้อย เขาไม่เคยพลาดในการจับสาวที่เขาต้องการมาก่อน หากเขาทำไม่สำเร็จวันนี้ มันต้องเป็นอะไรที่น่าอับอายสำหรับเขาสุด ๆ แน่ด้วยเหตุนั้น เขาจึงกระดกเบียร์ แล้วคว้าควีนนี่ไว้ เขากล่าว "ฉันบอกได้เลยว่าเธอเป็นสเปคฉัน ถ้าเธอไม่ดื่มกับฉัน ก็อย่าหวังจะได้ออกไปวันนี้!"ควีนนี่ไม่แม้แต่จะขยับตัว เธอสะบัดมือของเขาออก แล้วมองเขาด้วยความดูถูกและขยะแขยง "กล้าดียังไง ไม่รู้เหรอว่าสามีของลูกพี่ลูกน้องของฉันเป็นใคร? เขาคือแดร์ริล ดาร์บี้!" เธอกล่าวด้วยความภาคภูมิใจก่อนหน้านี้ หากเธอเผชิญกับเหตุการณ์แบบนี้เข้า เธอคงกระวนกระวายสุด ๆ ยังไงก็ตาม เมื่อเธอรู้ว่าแดร์ริลนั้นมีอำนาจถึงขนาดทำให้ดาราคำนับเขาได้ เขาก็ต้องจัดการกับนักเลงจิ๊บจ๊อยนี่ได้อย่างง่ายดายอะไรนะ? แดร์ริล ดาร์บี้? พวกเขาต้องตะลึงเหรอ? หมอนั่นเป็นใคร? เขาทรงอำนาจเหรอ?โยเอลขมวดคิ้ว เขาเริ่มสร่างทีละน้อย เขาไม่รู้หรอกว่าแดร์ริลเป็นใคร แต่บรรยากาศของควีนนี่นั้นทั้งมั
จีนยังคงเงียบกริบ เพราะเธอแอบหนีมา อาจารย์ของเธอบอกไว้ชัดเจนว่าสาวกสำนักง้อไบ๊ ไม่อนุญาตให้ไปสถานบันเทิง อย่างเช่นบาร์หรือคาราโอเกะ"อาจารย์ ฉัน... ฉันไม่ได้เข้าไป ฉันอยู่แค่ที่หน้าประตูทางเข้า" จีนโกหกแม่ชีแห่งโชคชะตาพยักหน้า "นั่นพอรับได้ จำเอาไว้ในฐานะหนึ่งในหกสำนักหลัก เราไม่สามารถจะเข้าไปในสถานที่แบบนี้ได้ ฉันจะไปถึงในเร็ว ๆ นี้""รับทราบ อาจารย์!"จีนถอนหายใจ โล่งอกหลังจากวางสายและวิ่งเหยาะ ๆ กลับเข้าไปในบาร์ลิลี่และควีนนี่ดื่มไปพอประมาณ หลังจากนั้นลิลี่ก็ไปเข้าห้องน้ำ เป็นเวลาประมาณเที่ยงคืนควีนนี่เลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ของเธอในระหว่างรอลิลี่ ผู้หญิงทรวดทรงโค้งเว้าเดินเข้ามาในบาร์พร้อมแส้ในมือของเธอ ใบหน้าสวยงามอันเงียบสงบจนอ่านสีหน้าไม่ออก การก้าวเดินของเธอดูบางเบาราวกับขนนกและดูเหมือนเธอลอยตัวเลื่อนเข้ามานั่นคือ แม่ชีแห่งโชคชะตาเงียบสงัดทั้งบาร์ตกอยู่ในความเงียบในขณะที่เธอปรากฏตัวรังสีของเธอนั้นล้นหลามขนาดที่ว่า ดีเจ ยังหยุดเล่นเพลงทุกคนจับจ้องไปที่แม่ชีแห่งโชคชะตา"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"หลังจากนั้นไม่นานเสียงหัวเราะดังลั่นแทรกขึ้นมาในความเงียบ มีอันธพาลยืนขำกุมท้อง
แม่ชีแห่งโชคชะตา สั่งด้วยน้ำเสียงที่ไม่แยแสก่อนจะหันกลับออกไปจากบาร์...คฤหาสน์ดาร์บี้เป็นช่วงเวลาที่ดึกดื่น แต่ในห้องโถงก็ยังเต็มไปด้วยผู้คน เดรก ดาร์บี้ นั่งอยู่ตรงกลางพร้อมกับสีหน้าเคร่งเครียดและความเศร้าโศกในดวงตาบรรดาลูกหลานตระกูลดาร์บี้ยืนเป็นสองแถวอยู่ด้านข้างการเสียชีวิตของนายท่านชราดาร์บี้ทำให้ชื่อเสียงของตระกูลดาร์บี้ในเมืองตงไห่ลดลงอย่างมาก พวกเขากำลังจัดประชุมกันเพื่อถกเถียงอนาคตของตระกูลดาร์บี้"แม่ชีแห่งโชคชะตามาถึงแล้ว!"มีใครบางคนตะโกนมาจากด้านนอกทรวดทรงโค้งเว้าของแม่ชีแห่งโชคชะตาปรากฏอยู่ตรงประตูและเธอกำลังเดินเข้ามาเดรกเร่งรีบลุกขึ้นเพื่อทักทายและโค้งคำนับอย่างสุภาพ "สวัสดี ท่านแม่ชี"แม่ชีแห่งโชคชะตาพยักหน้าตอบรับและขบขันเล็กน้อย "คุณดาร์บี้ โปรดอภัยการมาเยี่ยมของฉันอย่างกะทันหัน มันดึกแล้วทำไมคุณถึงยังไม่พักผ่อน? หรือคุณมีปัญหาเพราะไอ้สวะแดร์ริล ดาร์บี้ นั่น?"นำ้เสียงของเธอแสดงออกถึงความรู้สึกผิดในฐานะที่เหล่าสาวกและตัวเธอได้อยู่อาศัยกับตระกูลดาร์บี้มาเป็นระยะเวลานานและพวกเขาก็ต้อนรับดูแลพวกเธออย่างดี แม่ชีแห่งโชคชะตาจึงอยากจะทำอะไรบางอย่างเพื่อเป็
ยูมิ กริฟ ยืนขึ้นและกล่าวในน้ำเสียงเบา ๆ "ท่านแม่ชี แดร์ริล ดาร์บี้ นั้นเป็นของท่าน เมื่อเขามาเพื่อน้องสาวของเขา ท่านคือคนที่เที่ยงธรรมและน่าเคารพ ท่านช่างสมกับเป็นฮีโร่แห่งรุ่นนี้!""แน่นอน! อาจารย์ของเราเป็นเสาที่ค้ำจุนให้กับสำนักง้อไบ๊ เธอคือหนึ่งในคนที่โดดเด่นที่สุดจากทั้งหกสำนัก" จีนก้าวออกมาและกล่าวอย่างภาคภูมิใจเธอนั้นเป็นที่โปรดปรานของแม่ชีแห่งโชคชะตาในฐานะลูกศิษย์อายุน้อยที่มีไหวพริบเมื่อฝูงชนกำลังไขว้เขว ยูมิหยิบโทรศัพท์ออกมาพิมข้อความส่งไปหาฟลอเรียน เป็นข้อความที่สั้นกระชับตรงไปตรงมา [รีบกลับมาเร็ว คิดมุขหาข้ออ้างไม่ออกแล้ว! มันจะจบไม่สวยแน่ถ้านายไม่กลับมาภายในสามนาทีนี้]มันเพิ่งจะผ่านไปแค่ห้านาทีหลังจากที่ฟลอเรียนนำตัวควีนนี่ไปขัง เขาต้องมีความคิดสกปรกต่อควีนนี่อย่างแน่นอน ในการที่เขาอาสาตัวเองไปขังควีนนี่ซึ่งเขาเป็นคนมีนิสัยเกียจค้าน!ยูมิรู้จักนิสัยของสามีเธอเป็นอย่างดี 'ทำไมฉันถึงได้มาแต่งงานกับไอ้คนไร้ค่าเช่นนี้?'--ฟลอเรียนมัดควีนนี่แน่นหนา อยู่ในห้องส่วนตัวของดาร์บี้มันเป็นห้องที่หวงห้าม ใช้เมื่อนายท่านชราดาร์บี้บ่มเพาะวิชาอย่างสันโดษ ห้องนี้ถูกทิ้งไม่ได้
ฟลอเรียนยิ้มเสริมความมั่นใจให้กับเดรก "พ่อ ผมขังเธอไว้อย่างดี เธอไม่มีทางหนีไปได้""เยี่ยม!" เดรกพยักหน้ารับทราบแม่ชีแห่งโชคชะตาลุกขึ้นและยังคงไว้ซึ่งรอยยิ้ม "คุณดาร์บี้ มันค่อนข้างดึกมากแล้วฉันควรจะขอตัวก่อน เราจะล่อลวงแดร์ริลมาในเวลากลางคืนวันพรุ่งนี้ เพราะฉันจะต้องไปเข้าร่วมการประชุมพิฆาตราชสีห์ในเวลากลางวัน"มันคงจะเป็นการประชุมที่สำคัญมากและเธอจะพลาดไม่ได้เดรกยิ้มและหยักหน้า "แผนการในครั้งนี้เป็นความดีความชอบของคุณทั้งหมด ตระกูลดาร์บี้ขอสนับสนุนทุกการตัดสินใจของคุณ"...เป็นเวลาตีสามท้องฟ้านั้นสวยงามจนแทบหยุดหายใจกับแสงจันทร์ที่สว่างไสวกับกลุ่มดาวมหาศาลอย่างไรก็ตามควีนนี่นั้นหวาดกลัวอยู่ในห้องกำแพงหินส่วนตัวของดาร์บี้! เธอพยายามจะขยับตัวแต่จิตใต้สำนึกของเธอก็รู้ตัวทันทีว่าทำไม่ได้ เพราะเธอถูกมัดไว้แน่น เธอนั้นหวาดผวา'ฉันอยู่ที่ไหน? ...'จากนั้นก็มีเสียงฝีเท้าย่องเบา ๆ ใกล้เข้ามาอย่างต่อเนื่องที่ประตูเสียงฝีเท้านั้นค่อนข้างดังในความเงียบสงัดยามค่ำคืนของคฤหาสน์ดาร์บี้เอี๊ยด...ประตูถูกพลักเปิดออกมาอย่างช้า ๆ ควีนนี่กระวนกระวาย และมองไปยังชายหนุ่มในชุดกีฬาเดินเข
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ