ด้านนอกของห้างสรรพสินค้า อีวอน, แมตต์, แดร์ริล และลิลี่ เดินพูดคุยไปด้วยกันลิลี่เสนอว่าพวกเขาควรไปทานอาหารค่ำ พวกเขาก็เห็นด้วยเป็นเสียงเดียวกันระหว่างที่พวกเขาพูดคุยกัน โทรศัพท์ของอีวอนก็ดังขึ้นเป็นสายมาจากพ่อของเธอ คิงส์ตันเสียงของคิงส์ตันดังขึ้นทันทีหลังจากรับสาย "ลูกรัก ออกเดตเป็นยังไงบ้าง? แมตต์ค่อนข้างเป็นสุภาพบุรุษใช่ไหม?"การพยายามจับคู่ให้กับลูกสาวของเขาส่วนใหญ่ล้มเหลว และเขาก็มาถึงข้อสรุปอีวอนปฏิเสธตัวเลือกที่มีทั้งหมด เพราะเธอมีใจให้กับแดร์ริลแดร์ริลนั้นมีความวิเศษอย่างไร? เขาก็แค่มีทักษะประเมินวัตถุโบราณนิดหน่อยเมื่อเขารู้เช่นนี้ คิงส์ตันรีบติดต่อแมตต์ทันที ถึงเขาจะยังเยาว์วัยแต่เขาก็เป็นเลิศในทักษะประเมินโบราณวัตถุเหมือนกัน! เขาเป็นถึงนักประเมินโบราณวัตถุระดับโลก เป็นลูกศิษย์ของ ไซมอม โจ!ทักษะของแดร์ริลไม่สามารถทัดเทียบแมตต์ได้ อีกอย่างแมตต์ก็ทั้งฉลาดและมุ่งมั่น ไม่มีเหตุผลอะไรที่ อีวอนจะไม่ชอบเขา"ลูกสาวสุดที่รัก บอกพ่อทีว่าคิดยังไงกับแมตต์?" คิงส์ตันถามอย่างร้อนรนอีวอนไม่อยากทำร้ายจิตใจของพ่อเธอจึงตอบกลับสั้น ๆ ว่า "พอใช้ได้...""แค่พอใช้?" คงส์ตันถอนหา
เมื่อพวกเขาทั้งสี่คนมาถึง สถานที่นั้นดูมีผู้คนเนืองแน่นอีวอนและลิลี่ กลายเป็นจุดสนใจของสายตาทันทีเทพธิดาสองนางนี้ช่างงดงามเหลือเกินผู้ชายบางคนถึงกับไม่ละสายตา หญิงสาวสองคนนี้ช่างสวยงามมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง!ทั้งสองไม่ทันได้สังเกตุว่ากำลังตกเป็นจุดสนใจของใครหลายคน พวกเธอกำลังสนใจกับร้านแผงลอยที่ตั้งขนาบทั้งสองข้างทางของถนน มีแผงลอยตั้งขายโบราณวัตถุกันมากมายอยู่เต็มไปหมดม้วนกระดาษอักษรลายมือโบราณ, หยก, เซรามิก และสิ่งของงานฝีมือปราณีตสวยงามมากมายล้วนดูน่าสนใจแดร์ริลเดินเที่ยวเล่นและมองไปรอบ ๆ งานเทศกาลโบราณวัตถุของที่นี่น่าสนใจเป็นพิเศษ เขาสังเกตุเห็นของดีมีคุณภาพอยู่บ้างประปรายตามทางที่เขาเดินผ่านในที่สุดพวกเขาก็มาถึงร้านแผงลอยที่ใหญ่ที่สุดในตลาด มีหลายคนยืนเรียงรายรอบร้านนั้นอยู่ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือ คิงส์ตันอีวอนชื่นใจที่ได้เจอพ่อของเธอและรีบเข้าไปหาตัวเขา "พ่อ"คิงส์ตันหันหลังมาพยักหน้าตอบรับ "แมตต์ มาเร็ว ช่วยดูหน่อย ภาพวาดนี่ราคาสักเท่าไหร่?!"เจ้าของร้านแผงลอยยืนถือภาพวาดไว้ในมือมันคือภาพวาดของเสือท่าทางปราดเปรียว อุ้มเท้าของมันอยู่บนหินภูเขาขณะคำรามหันหน้า
คิงส์ตันหัวเราะชอบใจเมื่อได้ยินแมตต์ประเมินภาพวาดเขาเลือกคนไม่ผิด! แมตต์วิเคราะห์ได้เฉียบขาดจนกระจ่างชัด คลายความสงสัยของคิงส์ตันในตัวเขา นั่นคือมาตรฐานสากลของนักประเมินราคาโบราณวัตถุผู้เชี่ยวชาญระดับโลกอีกอย่างแมตต์นั้นดูหล่อเหลาเอาการ ช่างเหมาะสมกับลูกสาวของเขา!อีวอนก็พยักหน้าเห็นด้วยกับการวิเคราะห์พรสวรรค์การประเมินวัตถุโบราณของแมตต์นั้นน่าประทับใจผู้ขายวัตถุโบราณออสตินถึงกับยกนิ้วโป้งชื่นชม "ดูเหมือนคุณจะเป็นมืออาชีพ! คุณวิเคราะห์ภาพวาดได้ง่ายดายแต่กระจ่างชัดแจ้งแมตต์ยิ้มอย่างภาคภูมิใจแต่ไม่ได้ตอบอะไร ในฐานะผู้ประเมินวัตถุโบราณชื่อดัง เขาคุ้นชินกับการตกเป็นจุดสนใจและรับคำชื่นชมคิงส์ตันหัวเราะด้วยความสุขใจและกล่าว "เอาล่ะ ออสติน ฉันจะซื้อมัน!"หนึ่งพันล้าน! แม้ว่าเขาจะต้องสิ้นเนื้อประดาตัว เขาก็ยังรู้สึกว่ามันคุ้มค่า ถ้าหากเขาขายภาพวาดออกไปได้ในภายหลัง เขาก็หาเงิน 3 พันล้านได้โดยเร็วอีวอนปลื้มปริ่ม เธอไม่สามารถละสายตาจากภาพวาดได้เลยนักสะสมของโบราณรอบ ๆ ต่างถอนหายใจ เมื่อคิงส์ตันซื้อภาพวาดไปพวกเขาก็คงไม่มีโอกาสได้ซื้อมันอีกตลอดกาล พวกเขาเสียโอกาสที่จะหาเงินได้มหาศา
เห็นได้ชัดเจนกับสิ่งที่คิงส์ตันได้กล่าวแม้ว่าแดร์ริลนั้นจะมีความรู้เกี่ยวกับการประเมินโบราณวัตถุอยู่บ้าง แต่แมตต์คือผู้ประเมินหนึ่งเดียวที่มีชื่อเสียงโด่งดังทุก ๆ คนเห็นด้วยกับคิงส์ตันแมตต์นั้นคือผู้ประเมินโบราณวัตถุมืออาชีพอาจารย์ ไซมอน โจ มีชื่อเสียงมากในประเทศ เขาคือผู้ประเมินวัถตุโบราณมืออาชีพ ไซมอนนั้นได้ปรากฏอยู่ในนิตยสารโบราณวัตถุบ่อยครั้ง และแมตต์คือลูกศิษย์ของเขาแมตต์นั้นกล่าวไว้ได้ถูกต้อง ภาพวาดเสือภูเขาคำรามนั่นจะต้องเป็นของแท้ลิลี่รู้สึกค่อนข้างละอาย เธอดึงแดร์ริลอย่างนุ่มนวลและกล่าว "ที่รัก ระวังคำพูดหน่อย"ตระกูลยัง เป็นผู้ค้าขายวัตถุโบราณมีชื่อเสียงโด่งดังในเมืองตงไห่ แม้แต่คิงส์ตันยังคิดว่าภาพวาดนั่นเป็นของแท้ แดร์ริลได้สร้างปัญหาให้กับทุกคน อีวอนนั้นก็ประหม่า "แดร์ริล นายแน่ใจไหมว่าภาพวาดนั่นเป็นของปลอม?"แดร์ริลยิ้มและอธิบาย "แมตต์พูดถูกถึงภาพวาดของวัตต์ ทอมป์สันจะมีเอกลักษณ์และลักษณะพิเศษ ภาพวาดของเขานั้นทรงพลังและอ่อนโยนจากจิตวิญญาณของศิลปิน ผมก็ต้องยอมรับ ภาพวาดเสมือนชิ้นนี้ก็มีเอกลักษณ์ของเขาอยู่เช่นกัน"ฝูงชนหัวเราะเยาะ'เขาก็ยังกล่าวหาว่าภาพวาด
ทุก ๆ คนจ้องมองไปที่รอยพับของแดร์ริลที่เขาทำบนภาพวาดแดร์ริลหัวเราะ "คุณออสติน คุณบอกไว้ว่าถ้าหากภาพวาดเป็นของปลอม คุณจะเกษียณตัวเองออกจากธุรกิจวัตถุโบราณ?"ออสตินไม่กล้าตอบสนองเมื่อเขาเห็นกระบวนพับนกนางนวล ก่อนหน้านั้นเขาได้เสาะแสวงหาผู้เชี่ยวชาญประเมินวัตถุโบราณเป็นสิบ ๆ และทุก ๆ คนตอบเป็นเสียงเดียวกันว่าภาพวาดนั่นเป็นของแท้ แดร์ริลนั้นไม่ได้เป็นคนที่มีชื่อเสียงโด่งดังในวงการนี้ แล้วเขาสามารถมาตัดสินภาพวาดนั่นได้อย่างไรว่าเป็นของปลอม?ออสตินอารมณ์เสีย "ใช่ และฉันจะกล่าวทวนอีกครั้ง ถ้าหากมันเป็นของปลอมฉันจะออกจากวงการธุรกิจนี้! อย่างไรก็ตาม ถ้าหากมันถูกพิสูจน์แล้วว่าเป็นของแท้ แกจะต้องคุกเข่าขอขมาฉัน!"แดร์ริลสูดลมหายใจเข้า "วัตต์ ทอมป์สัน เคยวาดภาพมามากมายในช่วงชีวิตของเขา อย่างไรก็ตาม ผลงานหลายชิ้นก็ถูกเก็บสะสมไป ช่วงต้นศตวรรษที่ยี่สิบ นั้นจะมีศิลปินนามว่า เฮอร์แมน แลนดี้ เขายกย่องภาพวาดของ ทอมป์สันเป็นอย่างมาก และเขาก็เก็บสะสมภาพวาดต้นฉบับไว้มากมาย เขาใช้เวลาหลายปีในการเลียนแบบงานของทอมป์สัน"แดร์ริล กล่าวต่อ "ภาพวาดเสือภูเขาคำราม น่าจะเป็นหนึ่งในงานของเขา"ใครบางคนในฝูงชนกล่
สถานการณ์นี้เข้าสู่ความโกลาหลไอ้เจ้าลูกเขยบ้านคนอื่นนั่นประเมินผิดพลาด!อาจารย์ไซมอนบอกว่ามันเป็นของแท้ แล้วมันจะเป็นของปลอมได้อย่างไร?"ไอ้หนุ่ม นายได้ยินไหม?" ออสตินยืนขึ้นกล่าวกับแดร์ริล "คุกเข่าขอโทษฉัน!""คุณออสติน ได้โปรดอย่าเพิ่งโกรธและใจเย็น ๆ" อีวอนเร่งรีบเข้าปรามเขา "เพื่อนของฉันนั้นผิดพลาดไป อย่าได้ถือสา ภาพวาดนี้ราคา 1 พันล้านใช่ไหม? เราจะขอซื้อมัน"เธอยิ้มอักอ่วนและหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เธอพร้อมที่จะทำการโอนเงินชำระให้กับออสติน แดร์ริลเร่งรีบ ฉกโทรศัพท์มือถือของแมตต์"มีอะไรผิดปกติกับสายตาของคุณหรือเปล่า อาจารย์ไซมอน โจ?" แดร์ริลกล่าวอย่างเย็นชา ขณะมองไปที่หน้าจอ "แหกตาดูให้ดี ว่านี่มันคือภาพวาดของแท้รึไง? จงดูอีกรอบ!"แมตต์นั้นเดือดดาลเมื่อเห็นการกระทำของแดร์ริล "นายกล้าพูดกับอาจารย์ของฉันด้วยมารยาทแบบนี้ได้ยังไง? รู้จักกาลเทศะบ้างไหม? เอามือถือฉันคืนมา!"อาจารย์โจ อายุมากกว่าหกสิบปี และเขายังเป็นถึงผู้ประเมินราคาโบราณวัตถุอันดับต้น ๆ ทุก ๆคน ให้ความเคารพเขาอย่างนอบน้อมช่างไร้มารยาทสิ้นดีไอ้ลูกเขยข้านคนอื่น! กล้าดียังไงถึงกล่าววาจาแบบนั้นกับอาจารย์!ฝูงชนก็ป
ลิลี่สะเทือนอารมณ์ขณะยื่นอยู่ข้าง ๆ แม้ว่าเธอจะไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับเรื่องของโบราณวัตถุ เธอก็ยังเคยได้ยินชื่อเสียงของไซมอน โจ เขามักจะอยู่ในงานเทศกาลของโบราณ เธอไม่คาดคิดว่าไซมอนจะมีความเคารพอย่างสูงให้กับสามีของเธอแดร์ริลวางสายและโยนภาพวาดทิ้ง และกล่าว "คุณออสติน คุณบอกไว้ว่าหากภาพวาดนั่นเป็นของปลอม คุณจะเกษียณตัวออกจากธุรกิจวัตถุโบราณ""ฉัน" ออสตินขุ่นเคืองอย่างถึงที่สุด ทันใดนั้นเขาก็ล้มกองลงกับพื้นและสลบไปแดร์ริลยิ้มและหันไปหาคิงส์ตัน "คุณยัง เมื่อผมเดินมาถึงที่นี่ ผมเห็นแจกันแกะสลักมาจากสมัยราชวงศ์ชิงที่ร้านแผงลอยร้านที่สามทางซ้ายมือ มันคุ้มค่าหากซื้อมันในราคาต่ำกว่า 20 ล้าน"แม้ว่าแดร์ริลกล่าวอย่างเบา ๆ หลายคนในฝูงชนก็ได้ยินเขา"ไปซื้อกันเลย!" บางคนตะโกนขึ้นในฝูงชน และทุก ๆ คนก็รีบมุ่งหน้าไปร้านแผงลอยที่สามนั่น!ทุก ๆ คนเชื่อกับคำกล่าวของแดร์ริล ไม่มีใครสงสัยในตัวเขาอีก!คิงส์ตันเป็นกังวล เขาอายุมากแล้ว เขาจะสามารถวิ่งไปร้านแผงลอยที่สามนั่นทันคนอื่น ๆ ได้อย่างไร?หลังจากทุก ๆ คนวิ่งหายไป แดร์ริลยิ้มและกล่าวกับคิงส์ตัน "คุณยัง คุณไม่จำเป็นต้องห่วง ปล่อยพวกเขาไป ร้า
อิซาเบลล่าตอบ "ที่ห้างสรรพสินค้าเนปจูน"จตุรัสเนปจูนคือห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในเมือง ตงไห่ มันตั้งติดกับถนนแอตแลนติกตลอดสาย ขนาดของมันประมาณเจ็ดถึงแปดสนามฟุตบอลทุก ๆ คืน คนชราจะชอบมาฝึกซ้อมเต้นลีลาศและคนหนุ่มสาวจะมาเล่นสเก็ต มีผู้คนหนาตาอยู่ตลอดเวลาเมื่อแดร์ริลและอิซาเบลล่ามาถึง จตุรัสเนปจูนนั้นเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย รถยนต์หรูหราหลายคันจอดเรียบรายกันอยู่ในลานจอดรถมีเวทีขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลาง ประดับด้วยธงหลากสีมากมาย สลักชื่อของแต่ละสำนักเช่น เส้าหลิน บู๊ตึ๊ง และง้อไบ๊ งานแข่งขันปรุงโอสถดึงดูดผู้เที่ยวชมจากทั่วสารทิศ ผู้คนทั้งหลายมาที่เพื่อชมการแข่งขันปรุงยาโอสถบนเวทีเมื่อมองไปจะเห็นมีหม้อปรุงยาหลายใบเตรียมไว้เพื่อการแข่งขัน หม้อทุกใบล้วนทำมาจากทองแดง นั่นคือสิ่งนำความร้อนได้ดีที่สุด โดยปกติจะใช้เวลาหนึ่งถึงสองชั่วโมงในการปรุงโอสถ แต่มันจะใช้เวลาน้อยลงไปอีกเป็นชั่วโมงหากใช้หม้อทองแดงจตุรัสเนปจูนเต็มไปด้วยคนคุ้นเคยมากหน้าหลายตา แดร์ริลเห็น เคนท์,เมแกน,จัสติน,วิลเลียม,ไซเลอร์ และคนอื่น ๆหลายคน ๆ ที่ออกจากบ้านกันมาก่อนได้มารวมตัวกันที่นี่ ถ้าจะกล่าวให้ถูกต้องนั
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ