ตอนนั้นเหล่าเสนาบดีต่างก็หันมามองแดร์ริล พวกเขาดูไม่พอใจการที่แดร์ริลไม่เพียงไม่ช่วยพวกเขา แต่ก็ยังจะมาหัวเราะพวกเขาอีก“แดร์ริล”ควินซี่ทนต่อไปไม่ไหว สีหน้าของเธอบึ้งตึงและตวาดเขาว่า “หากว่านายไม่มีอะไรจะทำก็ไปซะ อย่ามาสร้างปัญหาที่นี่”‘ปัญหาเหรอ?’แดร์ริลไม่รู้ว่าควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี‘ฉันก็แค่หัวเราะแล้วไม่ได้พูดอะไรสักคำ ฉันสร้างปัญหาตรงไหน?’แดร์ริลยิ้มและมองควินซี่ก่อนพูดช้า ๆ ว่า “องค์หญิง กระหม่อมไม่ได้ตั้งใจจะก่อปัญหา กระหม่อมเพียงคิดว่า ข้อเสนอพวกนี้น่าสนใจ ดังนั้นเลยอดหัวเราะออกมาไม่ได้”อะไรนะ?เหล่าเสนาบดีต่างก็อับอายและโมโห พวกเขาจ้องแดร์ริลเขม็งแดร์ริลกล้าดีอย่างไรมาหัวเราะข้อเสนอของพวกเขาเขานั้นเสียบัลลังก์ไป แล้วมีสิทธิ์อะไรมาหัวเราะเยาะคนอื่น?จากนั้นเสนาบดีก็บอกว่า “แดร์ริล ท่านมีวิธีหยุดหยางเจียนไม่ให้มาบุกเราเหรอ?”“แน่นอน” แดร์ริลยิ้มและพยักหน้า ท่าทางเขาดูสบาย ๆ แต่ว่าสีหน้าดูมั่นใจทั้งห้องโถงเงียบสนิทเมื่อได้ยินคำตอบแบบฉับพลันของแดร์ริลเหล่าเสนาบดีมองหน้ากัน พวกเขาพากันอึ้งงันกับคำตอบของเขาแต่ไม่กี่อึดใจต่อมา ทุกคนต่างก็ระเบิดหัวเราะออ
แดร์ริลเดือดเมื่อรู้ว่าควินซี่ไม่เชื่อใจเขา เขานั้นเกือบจะหลุดหัวเราะออกมาเสียงดัง “องค์หญิง แน่ใจเหรอว่ากระหม่อมจะแพ้หยางเจียน?”เขาอยากหัวเราะนี่มันเรื่องตลกเหรอ? เขาหมายความว่า ตัวเองสามารถสู้กับหยางเจียนได้จริง ๆ เหรอ?ฝูงชนพากันหัวเราะเสียงดังตอนนั้นควินซี่เองก็หัวเราะด้วยโทสะ จากนั้นสีหน้าเธอก็เปลี่ยนเป็นจริงจังและเธอบอกว่า “แดร์ริล โลกใต้เมฆีกำลังอยู่ในช่วงหน้าสิ่วหน้าขวาน เราไม่มีเวลามาเล่นกับนาย”แดร์ริลยิ้มอย่างโมโห “องค์หญิง เรามาพนันกันไหมล่ะ?”พนันเหรอ?ควินซี่นิ่วหน้าและพูดอย่างห้วน ๆ “เราจะพนันอะไรกัน?”“มาพนันว่า กระหม่อมจะต่อสู้กับทัพโมอาน่าได้” แดร์ริลยิ้มอย่างมั่นใจควินซี่นั้นดูถูกเขามาตลอด ดังนั้นเขาจะต้องให้เธอได้เห็นพลังที่แท้จริงของเขาแดร์ริลจำค่ายกลไป๋ฉี่ได้แล้ว เมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับหยางเจียนแล้วเอาค่ายกลนี้ออกมาใช่ก็ไม่มีปัญหา หากว่าสถานการณ์เลวร้ายเขาก็จะขอให้ผางถ่งช่วย ดังนั้นไม่มีเรื่องต้องกังวล“ก็ได้” ควินซี่คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดกับแดร์ริลอย่างเย็นชา “หากว่านายแพ้ เราก็จะล้มเลิกพิธีอภิเษกของเรา จากนั้นเป็นต้นไปนายก็ไม่ได้รับอนุญา
ซี๊ดพวกเขาต่างสูดหายใจเมื่อมาถึงประตูเมืองและเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นด้านนอก แดร์ริลอึ้งค้างไป เขารู้สึกว่าในหัวมีเสียงอื้ออึงมีทหารของโมอาน่าเหนือสองสามแสนนายยืนเข้าแถวเป็นระเบียบอยู่ที่หน้าประตูเมืองพร้อมดาบยาว ทหารมีมากมายเหลือเกิน เพียงกวาดตามองไปสุดลูกหูลูกตาก็เห็นว่ามีชายใส่เกราะดำอยู่เต็มไปหมด มันเป็นภาพที่น่าหวาดหวั่นนักหยางเจียนยืนอยู่หน้าแถว เขานั้นใส่ชุดเกราะสีทองและลอยอยู่กลางอากาศ เขาดูยิ่งใหญ่และสง่างามมากกงกง แอมโบรส และเอร่ายืนเงียบ ๆ อยู่ที่แถวหน้า แอมโบรสมาที่นี่กับหยางเจียนและเอร่าก็ติดตามมาเพราะห่วงเรื่องความปลอดภัยของพี่ชายแอมโบรส… เอร่าแดร์ริลผงะเมื่อเขาเห็นแอมโบรสและเอร่า เขาอึ้งพูดไม่ออก‘ทำไมพี่น้องสองคนนี่ถึงได้มากับกองทัพโมอาน่าเหนือ?’แดร์ริลไม่รู้ว่าแอมโบรสได้กลายเป็นมือขวาของหยางเจียนหลังจากที่โลกใหม่ล่มสลายแอมโบรสและเอร่าเองก็ตะลึงไม่ต่างกันเมื่อได้เห็นแดร์ริลที่หน้าประตูไม่นานเอร่าก็ได้สติกลับมา แต่เธอก็ยังตกใจอยู่‘ทำไมพ่อถึงได้อยู่ที่นี่? เขาต้องอยู่ที่จักรวาลโลกไม่ใช่เหรอ?’แอมโบรสยังคงเกลียดชังชายคนนี้ เขานั้นได้ยินมาว่า แดร์ริลเป็นราช
หยางเจียนพูดเสียงดังกึกก้อง เสียงเขาดังกังวาลไปทั่วทั้งใต้หล้า “ทุกคนจงฟัง บุก”“บุก”แอมโบรสนำทัพ เขาเหวี่ยงค้อนทรราชและพุ่งเข้าใส่กองทัพโลกใต้เมฆีเวลาเดียวกันทหารของโมอาน่าเหนือนับแสนต่างก็บุกเข้าโจมตีลิลี่เดลดั่งระลอกคลื่นใบหน้างามของจักรพรรดินีซีดเผือด โลกใต้เมฆีนั้นมีทหารเพียงแค่แสนนายเท่านั้น แล้วพวกเขาจะรับมือทหารหลายแสนของหยางเจียนได้อย่างไร?“ทหารทั้งหลายจงฟัง ปกป้องดินแดนของเรา” จักรพรรดินีตะโกนฉากหน้าจักรพรรดินีดูสงบนิ่ง แต่ที่จริงพระนางตระหนกมากกองทหารของโลกมต้เมฆีไม่ได้วางแผนว่าจะตั้งหลักปกป้องที่มั่นอย่างไร ดังนั้นพวกเขาเลยทำได้แค่เพียงต่อสู้กับข้าศึกเท่านั้น“อ๊าก”ทั้งสองกองทัพเข้าปะทะกัน และทหารโลกใต้เมฆีหลายนายต่างกรีดร้องและล้มลงจมกองเลือดกองทัพโมอาน่าเหนือนั้นแข็งแกร่งกว่าทัพโลกใต้เมฆี ดังนั้นทัพโลกใต้เมฆีจึงไม่ใช่คู่มือของกองทัพโมอาน่าเหนือเมื่อต้องปะทะกัน ความแตกต่างระหว่างความแข็งแกร่งของทั้งสองทัพนั้นไม่เป็นการดีต่อโลกใต้เมฆีเลย“แดร์ริล”ควินซี่กัดริมฝีปากและตวาดแดร์ริลอย่างโกรธเกรี้ยว “ทั้งหมดนี่เป็นเพราะนาย หากว่านายไม่ไปทำให้หยางเจียนโมโห สถ
หลังจากที่พวกเขาได้ยินคำสั่งของแดร์ริลและเห็นป้ายบัญชาการในมือ ทหารทั้งหลายก็รีบทำตามคำสั่งขยับไปทางซ้ายตามคำบอกของเขา“ทหารสองหมื่นนายแรก เดินไปทางตะวันตก 50 ก้าว” แดร์ริลสูดหายใจเข้าลึกและตะโกนสั่ง “อีกสองหมื่นนายที่เหลือ เดินไปทางตะวันออก 50 ก้าว ส่วนคนที่เหลืออยู่ตรงกลางกระจายตัวเป็นรูปพัด เร็วเข้า ลงมือ”แดร์ริลดูจริงจัง และเขาก็กระวนกระวายมากเขารู้ว่าการที่ทำแบบนี้เป็นเรื่องที่เสี่ยงแต่หากว่าเขาทำสำเร็จก็จะสามารถพลิกสถานการณ์ได้ทันทีกองทหารโลกใต้เมฆีเชื่อฟังคำสั่งเป็นอย่างดี พวกเขาทำตามที่แดร์ริลบอกและเข้าประจำตำแหน่งอย่างไม่อิดออดแต่ขณะที่กำลังเคลื่อนที่นั้น กองทหารโลกใต้เมฆีก็เสียกำลังรบไปชั่วขณะ ทำให้มีทหารหลายพันนายล้มลงจมกองเลือด“แดร์ริล”ควินซี่ดูร้อนรนและตะโกน “นายออกคำสั่งมั่ว ๆ อะไรเนี่ย? คืนตราบัญชาการมาเร็วเข้าแล้วก็เลิกเล่นซะที”เธอรู้ว่าแดร์ริลไม่ได้มีแผนอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน นี่มันแค่เรื่องไร้สาระจักรพรรดินีและเหล่าเสนาบดีกลาโหมต่างก็สิ้นหวัง‘คำสั่งของแดร์ริลได้ผลเหรอ? ทำไมเราถึงดูแพ้เร็วกว่าเดิม?’จักรพรรดินีกัดปากแน่น พระนางรู้สึกเสียใจ พระนางคิดว่า
”ทุกคนจงฟัง อย่าเสียท่าให้ศัตรูและตีฝ่าการโอบล้อมออกมาให้ได้…” หยางเจียนตะโกนออกคำสั่งและแสดงให้เห็นว่าเขาต้องการถอยทัพ ก่อนหน้านี้โลกใต้เมฆีกำลังจะพ่ายแพ้ แต่เมื่อแดร์ริลมาออกคำสั่งให้ใช้ค่ายกลก็เปลี่ยนความพ่ายแพ้ให้เป็นชัยชนะหยางเจียนอดกลั้นความต้องการที่จะเข้าไปร่วมศึกด้วยกำลังของหยางเจียนก็เป็นไปได้ที่เขาจะช่วยกองทัพโมอาน่าเหนือให้กลับมาเป็นต่ออีกครั้ง แต่หากว่าเขาทำเช่นนั้นกองทัพโมอาน่าเหนือก็ต้องเสียแต้มอย่างหนักถึงอย่างไรค่ายกลพันไพรปริศนาของแดร์ริลก็ซับซ้อนมากเกินไปหยางเจียนมีความตั้งใจจะเอาชนะทวีปอื่น ๆ มันไม่เป็นการดีสำหรับเขาหากว่าต้องเสียทหารมากเกินไปภายในวันเดียว ดังนั้นการล่าถอยจึงทำให้เกิดการสูญเสียน้อยลงสำหรับโมอาน่าเหนือด้วยคำสั่งของหยางเจียน ทหารของโมอาน่าเหนือหลายนายก็ตีฝ่าวงล้อมออกมาได้ แต่นายพลและทหารอีกหลายคนยังคงติดอยู่ในค่ายกล และแอมโบรสก็เป็นหนึ่งในนั้นเด็กหนุ่มร่างอาบไปด้วยเลือด แม้ว่าเลือดส่วนใหญ่จะไม่ใช่ของเขา แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปมากจนตอนนี้รู้สึกอ่อนแรง“แอมโบรส”แดร์ริลร้าวรานเมื่อเห็นลูกชาย เขาบอกว่า “วันนี้เธอเอาชนะไม่ได้หรอก ยอมแพ้ซะ แล้
แดร์ริลยิ้มแต่ไม่ตอบอะไรควินซี่นั้นโมโหเดือดจากนั้นเธอก็คิดบางอย่างขึ้นมาได้และดวงตาก็ฉายแววโทสะ เธอจ้องแดร์ริลเขม็ง “เพราะแม่ทัพหนุ่มนั้นใช่ไหม? เขาดูเหมือนว่าจะเป็นองค์ชายของโลกใหม่ และฉันก็ได้ยินมาว่าเขาเป็นลูกชายแท้ ๆ ของนาย แบบนี้นายเลยปล่อยเขาไปใช่ไหม?”“ใช่แล้ว”แดร์ริลไม่หลบเลี่ยงคำถาม เขาพยักหน้ายอมรับ เขารู้สึกขมขื่นขณะที่เอ่ยตอบลูกชายของเขาทำเหมือนเขาเป็นศัตรู ในฐานะของพ่อเขาเจ็บปวดมากควินซี่หัวเราะ ใบหน้างามของเธอฉายแววพอใจ เธอหยันเขา “ลูกชายตัวเองยังต่อต้านนายเลย แดร์ริลนายนี่ชีวิตล้มเหลวซะจริง”แดร์ริลไม่โมโหสักนิด แต่เขากลับยิ้มและบอกว่า “องค์หญิง เราอย่าคุยเรื่องนี้เลย กระหม่อมป้องกันการรุกรานของโมอาน่าเหนือได้สำเร็จ ท่านต้องทำตามที่เราพนันกันใช่ไหม?”โอ้…ริมฝีปากของควินซี่สั่นระริกเมื่อนึกได้ หน้าเธอแดงก่ำด้วยความอับอาย‘ตอนนี้ฉันจะทำยังไงดี?’เธอคิดว่าแดร์ริลเป็นแค่สวะที่ไม่มีทางรับมือกับการรุกรานของหยางเจียนได้ เธอไม่คาดคิดว่า เขาจะสามารถทำได้จริง เขาถึงขนาดสร้างค่ายกลที่น่าประทับใจจนทำให้ฝูงชนต้องประหลาดใจ‘แต่ที่นี่มีคนอยู่เยอะเกิน แล้วเงื่อนไขของแ
”แดร์ริล”จักรพรรดินีกล่าว “วันนี้เราได้เปิดหูเปิดตาแล้วที่ได้เห็นวิธีการในการสั่งการของทัพของนาย จากวันนี้เป็นต้นไปนายก็ถือตราบัญชาการไว้ เราหวังว่านายจะสามารถเอาชนะทัพโมอาน่าเหนือได้และทำให้หยางเจียนล้มเลิกความคิดที่จะเข้ามายึดครองโลกใต้เมฆี”แดร์ริลนั้นมีความสามารถมาก เขาเป็นเพียงคนเดียวที่ประสบความสำเร็จในการหยุดยั้งกองทหารโมอาน่าเหนือจากการรุกรานโลกใต้เมฆี ดังนั้นให้เขาถือตราบัญชาการก็เป็นเรื่องเหมาะสมแล้วเขานั้นยังเป็นพระสวามีขององค์หญิงด้วย เขาไม่ใช่คนนอก“ขอบพระทัยฝ่าบาทที่ไว้วางใจกระหม่อม” แดร์ริลรับบัญชา เขายิ้มพร้อมพยักหน้าจากนั้นแดร์ริลก็หันไปหาเหล่าแม่ทัพนายพลทั้งหลายและบอกว่า “รวบรวมทหารมาและรอคำสั่งฉัน”“พ่ะย่ะค่ะ ราชบุตรเขย” เหล่าแม่ทัพตอบและรีบจากไปตอนแรกเหล่าแม่ทัพต่างก็ดูถูกแดร์ริล พวกเขาเปลี่ยนใจเมื่อเห็นความสามารถในการบัญชาการที่โดดเด่น– พวกเขาชื่นชมแดร์ริลมาก และต่างก็อยากจะทำตามคำสั่งการของเขา“องค์หญิง”แดร์ริลหันกลับมาและมองควินซี่พร้อมรอยยิ้ม “กระหม่อมจะไปสั่งการทหารเพื่อเตรียมแผนป้องกันก่อน บางทีพระองค์อาจจะรออยู่ที่นี่แล้วทำความสะอาดห้อง คงจะยิ่ง
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ