หยางเจียนที่ลอยอยู่กลางอากาศสังเกตการต่อสู้อยู่ขณะที่เขาเห็นแอมโบรสสายตาเขาจับจ้องแอมโบรส จากนั้นก็ฉายแววแปลกใจและสับสนน่าสนใจ พลังของเด็กหนุ่มคนนี้ไม่แกร่งมาก แต่ว่าอาวุธของเขาค่อนข้างดีแต่หยางเจียนไม่ได้ลงมือทำอะไร แต่เขาทำแค่เพียงลอยอยู่กลางอากาศคอยดูการต่อสู้ไปเรื่อย ๆเขานั้นเป็นจักรพรรดิของโมอาน่าเหนือ ทำไมเขาต้องลงไปรบเองด้วย? กงกงก็สามารถรับมือเจ้าเด็กที่มีค้อนยักษ์นั้นได้แต่หยางเจียนประมาทความสามารถของแอมโบรสเกินไปไม่นานก็ผ่านไปครึ่งชั่วโมงกงกงใช้ไปมากมายหลายกระบวนท่า แต่เธอก็ไม่สามารถเอาชนะแอมโบรสได้ เธอนั้นแข็งแกร่งกว่าเด็กหนุ่มมาก แต่ว่าเขามีค้อนทรราช เขานั้นเลยทัดเทียมกับกงกงเพราะว่ามีอาวุธนั่น“กงกง”ในที่สุดหยางเจียนก็ทนไม่ไหว เขาบอกว่า “ถอยไป”“เพคะ ฝ่าบาท” กงกงดูรู้สึกผิดขณะที่เธอขานตอบเขาและรีบหลบไปด้านข้างหยางเจียนไม่พูดอะไร เขารีบเหาะพุ่งไปหาแอมโบรสหยางเจียนนั้นไปอยู่ต่อหน้าแอมโบรสในพริบตา เขามองแอมโบรสอย่างครุ่นคิด “หายากที่จะเจอคนที่ต่อสู้กับกงกงได้นานขนาดนี้ แต่โลกใหม่ต้องพ่ายแพ้ในศึกนี้แน่ เจ้าควรยอมแพ้เสียโดยดี”เสียงของเขาไม่ดัง แต่ว่าก็กึ
บ้าเอ๊ยแอมโบรสตัวสั่นเมื่อเห็นเช่นนั้น เขาทั้งรู้สึกเสียใจและกระวนกระวายหยางเจียนจับเขาได้และกำลังจะข่มขู่พ่อของเขาให้อาณาจักรต้องยอมสวามิภักดิ์ พ่อของเขานั้นต้องผ่านอะไรมามากมาย และได้เป็นจักรพรรดิหลังจากการทุ่มเทอย่างมาก แล้วเขาจะยอมจำนนเพื่อลูกชายเหรอ?ไม่นานกงกงก็เขียนจดหมายเสร็จ เธอให้ทหารไปส่งจดหมายนี้ที่พระราชวังโลกใหม่ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา ในเมืองหลวงของโลกใหม่ให้ห้องโถงแห่งพลังที่พระราชวังเหล่าเสนาบดียืนเรียงรายเป็นสองแถว สีหน้าต่างซับซ้อน พวกเขากำลังหวาดกลัวเจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดใส่ชุดคลุมมังกรสีทองนั่งอยู่บนบัลลังก์ สีหน้าของเขามืดครึ้มแฝงร่องรอยของความวิตกและกังวลใจ พวกเขาเพิ่งได้รับจดหมายขอให้ยอมพ่ายศึก เขาอ่านได้ความว่า หยางเจียนจับกุมแอมโบรสไว้ และพวกนั้นจะประหารลูกชายของเขาหากว่าไม่ยอมจำนนนแต่โดยดีเจ้าศักดินาเคนนี่นั้นร้อนใจอย่างมาก เขารีบเรียกรวมบรรดาเสนาบดีให้มาหาข้อแก้ไขกัน เขาคิดว่าแอมโบรสนั้นเป็นลูกชายของตน แม้ว่าทางสายเลือดจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลยก็ตาม มีคนจับแอมโบรสไว้แล้วเขาจะไม่เป็นห่วงได้อย่างไร?“ท่านเสนาบดีทั้งหลาย”เจ้าศักดินาเคนนี่มองไปรอบ
พวกเขาจบสิ้นแล้วราชวงศ์โลกใหม่ที่อยู่มานับพันปีดูเหมือนว่าจะโดนทำลายในอีกไม่นานนี้หยางเจียนยินดีที่เจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดยอมจำนน เขารีบนำกองทัพและพาแอมโบรสเข้าเมืองหลวง การเดินทางนั้นเป็นไปอย่างราบรื่นครึ่งวันต่อมา กองทัพโมอาน่าเหนือก็มาถึงเมืองหลวงของโลกใหม่ตอนนั้นเจ้าศักดินาเคนนี่และเสนาบดีทั้งหลายก็มาอยู่ที่ทางเข้าเมืองหลวงโอ้เจ้าศักดินาเคนนี่และเสนาบดีต่างพากันตกใจเมื่อเห็นทหารโมอาน่าเหนือหลายแสนนายพร้อมรังสีสังหารพวกเขารู้สึกได้ถึงพลังอันน่าหวาดหวั่นของหยางเจียนความรู้สึกปั่นป่วนของเจ้าศักดินาเคนนี่ค่อย ๆ สงบนิ่งแม้ว่าเขาจะตกใจมากก็ตามสุดยอดปรมาจารย์เอ้อหลางดูสูงส่งและกดข่ม และเขาก็มีพลังที่โดดเด่น ไม่มีใครในเก้าทวีปสามารถต่อกรกับเขาได้ มันไม่น่าอายที่ต้องก้มหัวให้คนอย่างหยางเจียนเมื่อเขาคิดเรื่องนี้ เจ้าศักดินาเคนนี่ก็ถอนใจโล่งอกเมื่อได้เห็นแอมโบรสท่ามกลางหมู่ทหารเขาไม่สนใจบัลลังก์ตราบใดที่แอมโบรสปลอดภัยโอ้สุดท้ายเจ้าศักดินาเคนนี่ก็สูดหายใจลึก เขาทำใจให้นิ่งก่อนที่จะเดินออกมาช้า ๆ เขาก้มหัวให้หยางเจียน “ฝ่าบาททรงพระเจริญ” ในเมื่อเขาจำนนให้หยางเจียนแล้ว เ
หยางเจียนพยักหน้าเห็นชอบ จากนั้นสายตาเขาก็เลื่อนไปมองแอมโบรส เขาไม่สามารถปกปิดความชื่นชมไว้ได้ “เจ้าหนู เจ้ายังเด็กแต่ก็มีความกล้าหาญในสนามรบ ข้าต้องการคนมีความสามารถเช่นเจ้า เจ้ายินดีจะติดตามข้าออกศึกไหม?”เอ่อ…แอมโบรสตะลึงไปทันที จากนั้นเขาก็พยักหน้าอย่างดุดัน “พ่ะย่ะค่ะ”แอมโบรสนั้นโมโหมากตอนที่โดนจับกุม เขาเป็นองค์ชายที่แข็งแกร่งสูงส่ง เขาจะมาเจอกับความอับอายแบบนี้ได้อย่างไรกัน?แต่เมื่อเขารู้ถึงตัวตนของหยางเจียน แอมโบรสก็ยอมรับได้หยางเจียนคือสุดยอดปรมาจารย์เอ้อหลางที่เลื่องชื่อ ดังนั้นการแพ้ให้เขาจึงไม่ใช่เรื่องน่าอายจากนั้นผู้บ่มเพาะแข็งแกร่งคนนี้ก็ชวนให้เขาเข้าร่วมทีม นี่เป็นเกียรติไม่ว่ากับใครก็ตาม ดังนั้นเขาจะปฏิเสธได้อย่างไร?“ดีมาก ดี” หยางเจียนหัวเราะเขานั้นอารมณ์ดีมากเมื่อแอมโบรสรับคำขอ เขายังคงหัวเราะอย่างพึงพอใจเขารู้ว่าจะเป็นการง่ายขึ้นที่จะได้ครองทวีปอื่น ๆ เมื่อมีคนมีฝีมือเพิ่มขึ้นข้างกาย แล้วจะไม่มีความสุขได้อย่างไร?จากนั้นเจ้าศักดินาเคนนี่ก็พาหยางเจียนเข้าวังไปพักผ่อนวันต่อมาหยางเจียนก็เตรียมตัวจากไป เขานำทัพหลายแสนนานมุ่งหน้าไปสู่โลกใต้เมฆีโลกใต
ที่เมืองลิลี่เดล ทางด้านตะวันตกเฉียงเหนือของโลกใต้เมฆีเมืองลิลี่เดลนั้นเป็นด่านแรกของคนที่จะมาโลกใต้เมฆีทางด้านตะวันตกเฉียงเหนือตอนนั้นมีคนเดินเตร่ไปที่ประตูเมืองชายคนนี้สูงและมีกลิ่นอายเฉพาะตัว เขาดูเหนื่อยล้าเพราะการเดินทางที่ยาวนานชายคนนี้ก็คือ แดร์ริลหลังจากที่ได้ข่าวว่าเดบร้าอยู่ที่โลกใต้เมฆี แดร์ริลก็เหาะมาหนึ่งวันและในที่สุดก็มาถึงที่นี่‘ให้ตายสิ’ตอนนั้นแดร์ริลตกใจเมื่อเห็นว่าเมืองลิลี่เดลอยู่ห่างไปไม่ไกลเขาเห็นว่ามีทหารอยู่ที่กำแพงเมืองรอบลิลี่เดล พวกเขามีดาบยาวในมือขณะที่ยืนเฝ้ายาม ยังมีจุดตรวจสอบที่ประตูเมืองที่คอยตรวจตราทุกคนที่เข้าออกเมืองตอนนี้ลิลี่เดลมีการป้องกันที่แน่นหนา เป็นเหมือนกำแพงเหล็กที่แม้แต่แมลงวันก็ผ่านเข้าไปไม่ได้กองทัพโมอาน่าเหนือตั้งค่ายอยู่ที่ป่าห่างออกไปไม่กี่กิโลเมตรนอกเมืองลิลี่เดล แม้ว่าจะอยู่ห่างออกไปแต่ก็รู้สึกแทบหายใจไม่ออกจากรังสีสังหารที่แผ่ออกมาแดร์ริลกลับมาได้สติหลังผ่านไปชั่วอึดใจดูเหมือนว่าหยางเจียนเข้ามารุกโลกใต้เมฆีแล้ว พวกเขาต้องคอยเฝ้าระวังอยู่ขณะที่เขาบ่นกับตัวเอง แดร์ริลก็รีบเดินไปทิศทางนั้นพวกเขาจะสู้ก็สู้กัน
แดร์ริลโดนมัดไว้แต่เขาก็ไม่ได้ร้อนใจ อีกอย่างตัวตนของเขาก็จะเปิดเผยชัดเจนเมื่อเขาได้พบกับจักรพรรดินีโลกใต้เมฆีไม่นานทอชและทหารอีกสองสามนายก็พาแดร์ริลเข้าไปในเมืองโอ้แดร์ริลอ้าปากค้างกับภาพที่ได้เห็นเมื่อเข้าไปในเมืองลิลี่เดลเขาเห็นว่ามีทหารเดินตรวจตราอยู่ทั่วเมืองลิลี่เดล ทหารอีกสองสามร้อยนายและองครักษ์หลวงกว่าแสนนายรวมตัวกันอยู่ใกล้กองบัญชาการของทอชจักรพรรดินีโลกใต้เมฆีตกใจมากเมื่อทวีปโมอาน่าเหนืออยากที่จะรุกรานที่นี่ เมื่อพระนางได้รับข่าวก็พาเสนาบดีทั้งหมดมาที่เมืองลิลี่เดล พระนางต้องการอยู่แนวหน้าเพื่อให้กำลังใจทหารในการต่อสู้กองบัญชาการหลักเป็นค่ายศูนย์กลางสำหรับจักรพรรดินีของโลกใต้เมฆีตอนนั้นเองในห้องโถงของกองบัญชาการจักรพรรดินีของโลกใต้เมฆีอยู่ในเสื้อคลุมหงส์มังกรและพระนางก็นั่งอยู่บนบัลลังก์ สีหน้าบนใบหน้างดงามนั้นดูกลัดกลุ้มและหม่นหมองควินซี่ ลองก์ยืนอยู่เงียบ ๆ ข้างกายพระนาง เธอนั้นอยู่ในชุดเกราะอ่อนสีทองแสดงให้เห็นเรือนร่างที่กระชับของเธอ และสีหน้าของเธอนั้นว่างเปล่าเสนาบดีต่างก็ยืนเข้าแถวกันเป็นระเบียบสองฝั่ง พวกเขาต่างก็มีสีหน้าสับสน และต่างก็ยืนกันเงียบ
ทอชเจ้าคนงี่เง่า การที่ต้องไปเฝ้าชายแดนนานหลายปีทำให้เขาโง่ไปหรือไงกัน? เขาดันจับตัวราชบุตรเขยมาซะได้เวลาเดียวกันทั้งจักรพรรดินีและควินซี่ต่างก็ตัวสั่นระริก พวกเขาต่างก็ตกใจมากแต่ว่าจักรพรรดินีก็ยินดีด้วยเช่นกันสีหน้าของควินซี่นั้นเย็นชา เธอไม่อาจเก็บซ่อนความอับอาย โทสะ และความไม่ยินยอมในใจไว้ได้หืม?ทอชอึ้งงันไป ในสมองของเขาเต็มไปด้วยคำถามนี่มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมจักรพรรดินีและเหล่าเสนาบดีถึงได้มองชายผู้นี้แบบนั้น?เขาเป็นราชบุตรเขยจริง ๆ เหรอ?หัวใจทอชเต้นรัว เขาร้อนใจมาก“ผู้บัญชาการทอช”มีคนหนึ่งในบรรดาเสนาบดีหัวเราะเบา ๆ และบอกว่า “คุณเป็นอะไรไปเนี่ย? ทำไมถึงได้จับตัวราชบุตรเขยมาแล้วบอกว่าเขาเป็นสายลับกัน?”หลายคนต่างก็มองทอชและยิ้มอย่างแฝงความนัยอะไรนะ?ทอชรู้สึกราวกับโดนฟ้าผ่า เขาอึ้งจนพูดไม่ออก เขามองแดร์ริลอย่างตกตะลึง เขาพูดอะไรไม่ออกและรู้สึกหวาดกลัวชายคนนี้คือราชบุตรเขยเหรอ? วีรบุรุษของจักรวาลโลก ประมุขสำนักประตูสุราลัย แดร์ริล ดาร์บี้เหรอ?“ทอช”จักรพรรดินีตั้งสติได้ พระนางมองทอชเงียบ ๆ “นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ชายคนนี้คือแดร์ริล ดาร์บี้ เราแต่งตั้งให้เขา
”องค์หญิง”จักรพรรดินีโลกใต้เมฆีนิ่วหน้าทันทีเมื่อได้ยินว่า น้องสาวของพระนางต้องการจะยกเลิกการแต่งงาน พระนางจึงเอ่ยกับควินซี่เบา ๆ “อย่างเอาเรื่องนี้มาล้อเล่น”พระนางเป็นคนสั่งการอภิเษกของแดร์ริลและควินซี่ และทั้งเก้าทวีปต่างก็รู้เรื่องนี้ หากว่าควินซี่ยกเลิกพวกเขาก็จะเป็นเรื่องตลกให้คนอื่นหัวเราะเยาะจักรพรรดินีคิดว่า แดร์ริลและน้องสาวของพระนางมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันตอนที่อยู่ในสุสานโบราณของลิโป้ แล้วพวกเขาจะมาเลิกกันแบบนี้ได้อย่างไร?จักรพรรดินีไม่รู้ว่าตอนนั้นควินซี่ธาตุไฟเข้าแทรก เธอรู้สึกร้อนรุ่ม นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เธอดึงทึ้งเสื้อผ้าของตนออก เธอไม่ได้มีอะไรกับแดร์ริล“ฝ่าบาท”ควินซี่รู้สึกร้อนใจ เธอกระทืบเท้า “หม่อมฉันไม่มีความรู้สึกอะไรกับแดร์ริล หม่อมฉันจะไม่แต่งงานกับเขาแน่ไม่ว่าจะยังไง”จากนั้นควินซี่จ้องแดร์ริลและพูดต่อว่า “คนอื่นอาจจะคิดว่าเขาเป็นวีรบุรุษ แต่สำหรับหม่อมฉันเขาก็เป็นแค่คนขี้แพ้ เขาเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน แต่โดน็อกก็ยึดบัลลังก์เขาคืนได้ภายในสองวัน เขาปกป้องบัลลังก์ของตัวเองไม่ได้แล้วเขาจะปกป้องผู้หญิงของตัวเองได้ยังไง?”หลายคนในโลกของการบ่มเพาะอาจ
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ