โดน็อกยิ้มและไม่พูดอะไรอีกขณะที่เขาเข้าเมืองหลวงไปพร้อมเดบร้าตอนนั้นทางเข้าเมืองหลวงของเวสต์ริงตันมีทั้งหมดสี่ประตูและทุกด้านก็มีการเฝ้ายามแน่นหนาโดน็อกอยู่ที่เวสต์ริงตันมาหลายปีและเขาก็คุ้นเคยกับเมืองหลวงอย่างมาก เขาเลี่ยงยามทั้งหมดที่เฝ้าประตูอยู่ได้อย่างง่ายดายเมื่อพวกเขาเข้ามาถึงเมืองหลวง เขาก็เจอโรงเตี๊ยมที่ตั้งอยู่ในที่ห่างไกลเงียบ ๆ และสั่งให้เจ้าของเตรียมห้องไว้สองห้องช่วงที่พวกเขาได้ใช้ร่วมกันสองสามวันมานี่ โดน็อกนั้นทำตัวเป็นสุภาพบุรุษมาก เขานั้นทั้งฉลาดและทำให้เดบร้าประทับใจด้วยพลังของโดน็อกนั้นเขาสามารถจะล่วงเกินเดบร้าได้ตลอดเวลา แต่ว่าเขาก็ไม่ทำโดน็อกมีแผน มันจะมีความหมายกับเขามากหากว่าสามารถเอาชนะใจเดบร้าได้แทนที่จะได้เพียงร่างกายเธอมาเท่านั้นเขารู้ว่าเดบร้าและแดร์ริลมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน หากว่าเขาอยากเอาชนะใจเดบร้า แดร์ริลต้องใจสลายแน่ ไม่มีเรื่องอะไรที่จะทำให้ผู้ชายรู้สึกแย่ได้ไปกว่าการที่ต้องเสียคนรักให้กับชายอื่นเมื่อพวกเขาเข้ามาในโรงเตี๊ยม เดบร้าก็มองท้องถนนที่วุ่นวายตรงหน้าและรู้สึกตื่นตา “ศิษย์น้อง เมืองหลวงนี่ใหญ่จริง ๆ มีเรื่องหลายอย่างเกิดขึ้
”ฝ่าบาท กระหม่อมมั่นใจว่าเป็นโดน็อก” เฟรดคุกเข่าลงกับพื้นและพูดอย่างระมัดระวัง “แล้วก็มีผู้หญิงมากับเขาด้วย พวกเขาดูสนิทสนมกันมาก”‘ผู้หญิงเหรอ?’ เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น แดร์ริลก็อึ้งไป เขานั้นมีความสงสัยเต็มหัวใจอึดใจต่อมา แดร์ริลก็อดถามไม่ได้ว่า “ผู้หญิงคนนั้นท่าทางเป็นยังไง?”“สวยมีเสน่ห์มาก” เฟรดตอบอย่างลังเล เขาคิดอยู่พักหนึ่งและอธิบายหน้าตาของเธอ‘เวร’ เมื่อได้ยินเช่นนั้น แดร์ริลก็สิ้นหวังมาก เพราะว่าผู้หญิงที่เฟรดอธิบายมานั้นเห็นได้ชัด ๆ ว่าคือเดบร้า‘เดบร้าอยู่กับโดน็อกแล้วพวกเขาพูดคุยและหัวเราะกันเหรอ? ไม่มีทางเป็นไปได้ เดบร้ารู้ว่าระหว่างฉันกับโดน็อกมีความแค้นฝังลึกกันแค่ไหน แม้ว่าโดน็อกจะจับกุมเธอไว้ เธอก็ต้องดูเครียด เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะยิ้มและหัวเราะกับโดน็อก’ เขาคิดจากนั้นเขาก็สั่งเฟรด “รวบรวมองครักษ์หลวงมาแล้วไปล้อมโรงเตี๊ยมไว้ อย่าให้มีแม้แต่แมลงวันสักตัวหนีออกมาได้”“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท” เฟรดตอบ ไม่กล้าที่จะขัดขืนคำสั่งเขาและจากไปทันใดเมื่อเขาจากไป แดร์ริลก็เปลี่ยนไปทันทีและเดินก้าวยาว ๆ ออกไปตอนนั้นแววตาเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง‘โดน็อก เมื่อสามวันก่อนแกหนี
ตึงตอนนั้นร่างกายของแดร์ริลสั่นสะท้านและสมองเขาก็ปั่นป่วน น้ำตาทำให้สายตาเขาพร่ามัวยามที่จ้องเดบร้าตาไม่กะพริบเดบร้าจริง ๆ เธออยู่กับโดน็อกจริง ๆก่อนนี้ตอนที่เฟรดมารายงานเขา แดร์ริลไม่ยอมเชื่อ แต่เมื่อเขาเห็นว่าเป็นเดบร้าจริง ๆ แม้ใจจะยินดีแต่ว่าก็สงสัยอึดใจต่อมา แดร์ริลก็ไม่สามารถเก็บกักความรู้สึกได้อีกต่อไป เขาตะโกนเรียกเดบร้าเสียงดัง “เดบร้า นั่นคุณใช่ไหม? มีเรื่องมากมายที่ทำให้ผมมาช้า ผมก็เลยไม่ได้มาช่วยคุณจากเมืองหลวงของโลกใหม่ ผมขอโทษที่ปล่อยให้คุณต้องทุกข์ทรมาน ผมดีใจที่ตอนนี้เห็นคุณสบายดี ดีมากจริง ๆ”หลังจากไม่เห็นเธอมาพักใหญ่ เดบร้าดูสบายดี แต่ว่าเธอดูผอมไปจากเมื่อก่อนมาก และนั่นทำให้เขาปวดใจใบหน้าเดบร้าเต็มไปด้วยความสงสัย เธอเลิกคิ้วและถามโดน็อก “ศิษย์น้อง คนนี้ใครกัน? ทำไมเขาถึงรู้จักชื่อของฉันด้วย?”หลังจากที่ดื่มน้ำพุลืมเลือนไป เดบร้าก็ลืมทุกสิ่งที่ผ่านมาจนหมดสิ้น เธอไม่สามารถจำแดร์ริลได้เฮ้อโดน็อกสูดหายใจลึกและพูดช้า ๆ ว่า “ศิษย์พี่นี่คือแดร์ริล เขาเป็นคนที่ทำให้คุณต้องเสียความทรงจำ”ขณะที่พูดเช่นนี้โดน็อกก็มีสีหน้าจริงจัง แต่ว่าหัวใจเขาเต้นไม่เป็นส่ำ‘
’บ้าเอ๊ย’ ใบหน้าแดร์ริลเขียวคล้ำและหัวใจก็เต็มไปด้วยโทสะเขาไม่พูดอะไรต่อ แต่เขาอยากจะพุ่งเข้าไปในโรงเตี๊ยมและจัดการโดน็อก แต่เขาก็กลัวว่าจะทำให้เดบร้าบาดเจ็บ เขาจึงยั้งตัวเองไว้เขาพยายามจะระงับโทสะ แต่เขาก็อดตวาดโดน็อกไม่ได้ “โดน็อก แกเป็นคนมีชื่อเสียง แต่ทำไมถึงได้ขี้ขลาดหดหัวอยู่ในโรงเตี๊ยมล่ะ? ไม่รู้สึกอายตัวเองหรือไง?”‘ไอ้เวร ฉันจะด่าแกไปเรื่อย ๆ หากว่าแกไม่ยอมออกมา ฉันไม่เชื่อหรอกว่าแกจะทนไหว’สีหน้าโดน็อกมืดครึ้มและดวงตาเขาก็ฉายแววโทสะหลายปีที่ผ่านมาโดน็อกมีตำแหน่งสูงในเวสต์ริงตันและเขาก็มีชื่อเสียง เขาเคยโดนคนตวาดใส่แบบนี้เมื่อไรกัน?แต่เขารู้ว่าแดร์ริลตั้งใจที่จะล่อเขาออกไป ดังนั้นเขาจึงสงบสติอารมณ์ได้อย่างรวดเร็ว เขาพูดสบาย ๆ พร้อมยิ้ม “แดร์ริล อย่าเสียเวลาเลย ฉันเข้ามาในโรงเตี๊ยมนี้และก็ยังไม่ได้พักให้ดีเลย ฉันไม่ออกไปหรอก หากว่าแกกล้าก็เข้ามา”ขณะที่แดร์ริลตวาดเขา โดน็อกก็ยิ่งมั่นใจกับข้อสงสัยของตัวเอง แดร์ริลไม่กล้าบุกเข้ามาเพราะเขากังวลว่าจะทำให้เดบร้าบาดเจ็บด้วยความมั่นใจเช่นนี้ โดน็อกจึงไร้ความกลัวเขาวางแผนไว้ว่าก่อนที่ฟ้าจะมืด เขาจะไม่มีทางออกจากโรงเตี๊ยม
ความจริง แดร์ริลปล่อยนางสนมทั้ง 108 เป็นอิสระและไม่ได้ไล่ไปเป็นขอทานแต่อย่างใด เขาเพียงพูดเพื่อให้โดน็อกโมโหเท่านั้น‘โดน็อก แกมีความอดทนนักใช่ไหม? ฉันจะรอดูว่าแกจะทนได้สักแค่ไหน’ แดร์ริลคิดสีหน้าโดน็อกเปลี่ยนไปทันใดเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น เขาโมโหเดือดจัดเขานั้นเลือกนางสนมทั้ง 108 นางมาทุกคนด้วยตนเอง เขาถึงกับมีความรู้สึกให้กับพวกนางหลายคน แล้วไอ้สวะแดร์ริลให้พวกนางไปเป็นขอทานได้อย่างไรมันน่าอายมากแดร์ริลรู้สึกได้ถึงโทสะของโดน็อก เขาหัวเราะและพูดต่อว่า “อ้อใช่ แกยังจำเมียของแกเชนเทล่า ซีออนได้ไหม? คนที่จูปาเจี๋ยลักพาตัวไปตอนที่อยู่สุสานโบราณลิโป้นั่นน่ะ? เมื่อวานฉันได้ข่าวมาว่าเมียแกคลอดลูกให้จูปาเจี๋ยแล้วนะ เธอยังบอกอีกว่าจะไม่มีวันกลับมาหาแกเพราะว่าเธอรู้สึกไม่ปลอดภัยเวลาที่อยู่กับแกเพราะว่าแกปกป้องผู้หญิงของตัวเองไม่ได้ แกมันคนไร้ประโยชน์”แน่นอนว่าแดร์ริลแต่งเรื่องทั้งหมดขึ้น เขาเห็นว่าตนสามารถกระตุ้นให้โดน็อกมีโทสะได้และเขาก็อยากจะยิ่งทำให้โดน็อกยิ่งเดือดดวงตาโดน็อกแดงฉานทันใด แดร์ริลสามารถก่อให้เกิดโทสะขึ้นในใจเขาได้จริง ๆแม้ว่าโดน็อกจะเป็นจักรพรรดิองค์ก่อนและมีสนมถึ
โดน็อกโมโหจัด เขาจ้องแดร์ริลขณะที่ลอยอยู่กลางอากาศ “แดร์ริล ฉันจะตัดหัวแกออกแน่วันนี้ จากนั้นฉันจะไปหาจูปาเจี๋ยแล้วก็หั่นมันเป็นหมื่น ๆ ชิ้น”แดร์ริลหัวเราะเสียงเย็น “ก็ได้ ถ้าแกอยากจะฆ่าฉันก็เข้ามาเลย”ปังรังสีอันตรายน่ากลัวระเบิดออกจากร่างของแดร์ริล ตอนนั้นบรรยากาศรอบข้างพวกเขาก็ราวกับถูกแช่แข็งปังพวกเขาต่างได้ยินเสียงกระจ่างดังสนั่นและง้าวสวรรค์ก็ปรากฏขึ้นในมือของแดร์ริล เพียงพริบตารังสีเลือดของง้าวสวรรค์ก็บังเกิดและอากาศก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายของเลือด“มาดูกันว่าวันนี้แกจะตัดหัวฉัน หรือฉันตัดหัวแกกันแน่” แดร์ริลพูดเสียงเย็นชาพวกเขาต่างก็จ้องมองกันอยู่กลางอากาศ กลิ่นอายจากร่างของทั้งสองทำให้ท้องฟ้าเปลี่ยนผันหลายคนที่อยู่บนพื้นดินต่างก็กังวลใจแทนแดร์ริล แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งและมีง้าวสวรรค์แต่โดน็อกก็มีอาวุธมหาประลัย แดร์ริลอาจจะเอาชนะโดน็อกไม่ได้แต่แดร์ริลนั้นไม่กังวลแม้แต่น้อย เขาไม่ได้เข้าโจมตีทันทีแต่คำรามว่า “องครักษ์สวรรค์ ตั้งค่ายกล”ทันใดนั้นเงาร่างสิบกว่าร่างจากกลุ่มทหารม้าดำก็เหาะขึ้นมาบนฟ้า พวกเขาต่างก็ใส่เกราะสีม่วงทองและมีกลิ่นอายแข็งแกร่ง พวกเขาคือทหารแถวหน้า
ตอนนั้นเดบร้าอยากจะช่วยโดน็อก แต่ว่าค่ายกลสวรรค์นั้นซับซ้อนเกินไป เธอไม่สามารถหาวิธีแก้ค่ายกลได้เลยสักนิด ดังนั้นเธอจึงไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามขณะที่แดร์ริลโจมตีโดน็อกอยู่ด้วยการช่วยเหลือขององครักษ์สวรรค์ เขาก็ไม่ลืมเรื่องของเดบร้า“เดบร้า ผมขังโดน็อกไว้แล้ว คุณไม่อยู่ในอันตรายแล้ว ไม่ต้องกลัวรีบออกมาเร็ว” แดร์ริลตะโกนบอกเดบร้า‘ก่อนนี้ฉันต้องระมัดระวังเพราะว่าโดน็อกอยู่กับเดบร้า ตอนนี้ฉันขังเขาไว้แล้ว ก็ไม่มีอะไรต้องกังวลอีก’ เขาคิดแต่แดร์ริลก็ต้องงงเมื่อเดบร้าได้แค่ยืนนิ่งอยู่ที่ระเบียง เหมือนกับว่าเธอไม่ได้ยินสักคำที่เขาพูดไปแดร์ริลกังวล ‘เกิดอะไรขึ้น? เดบร้าโดนโดน็อกวางยาเหรอ?’เขารีบสั่งเฟรดที่อยู่บนพื้นว่า “เฟรด ไปพาเดบร้าออกมาเร็วเข้า”“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท” เฟรดตอบ เฟรดนั้นเป็นศิษย์ของโดน็อกและเขาก็ภักดีต่อแดร์ริลเพราะว่าแดร์ริลเป็นจักรพรรดิ เขานำทหารกลุ่มหนึ่งมุ่งเข้าไปในโรงเตี๊ยมทันทีพวกเขาไปถึงห้องนั้นบนชั้นสอง เฟรดพูดกับเดบร้าอย่างนอบน้อมว่า “พระนาง โดน็อกโดนจักรพรรดิขังไว้แล้ว ได้โปรดรีบไปกับพวกเราเถอะพ่ะย่ะค่ะ”เฟรดเป็นคนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมามาก และเมื่อเขาเห็นว่าแด
ตอนนั้นพลังที่น่าสะพรึงก็ไปรวมกันที่ขวานแยกนภาขวานแยกนภานั้นดูดซับพลังแรงกล้าจากพระอาทิตย์ที่แผดแสงสว่างด้านบนอยู่แล้ว ลำแสงที่แผ่ออกมาจากขวานนั้นก็แข็งแกร่งกว่าที่เคยเป็น มันสว่างเจิดจ้าจนทุกคนแทบลืมตาไม่ขึ้นโดน็อกนั้นได้เปิดใช้พลังของขวานแยกนภาขั้นสุด เพราะโทสะที่เปี่ยมล้นของเขาทำให้เขาเสียสติไป เขานั้นถึงกับลืมไปว่าพลังของขวานแยกนภาต้องอาศัยความสมดุลของหยินและหยาง เขาจดจ่อเพียงการทำลายค่ายกลให้ได้โดนพลันและฆ่าแดร์ริลปังอึดใจต่อมา โดน็อกก็ยกขวานแยกนภาไว้ในมือและกวัดแกว่งอย่างน่ากลัว พลังที่มากล้นจนและน่าสะพรึงระเบิดออกจากขวานแยกนภาและกลายเป็นพลังที่น่าหวาดหวั่นตอนนั้นทุกคน แม้แต่แดร์ริลและองครักษ์สวรรค์ต่างก็พากันตกตะลึง‘เวร ขวานแยกนภามีพลังมากล้นจริง ๆ’ แดร์ริลคิดเขาไม่มัวรีรอ รีบปล่อยพลังภายในออกมาและสร้างเกราะพลังป้องกันทันที เวลาเดียวกันเขาก็ขยับร่างกายและถอยหลังไปอย่างรวดเร็วแต่พวกองครักษ์สวรรค์ไม่เคลื่อนไหวได้เร็วเช่นนั้น เพียงพริบตาองครักษ์สวรรค์กว่าสิบคนก็โดนลำแสงกวาดหายไป“อ๊าก” องครักษ์สวรรค์ร้องอย่างเจ็บปวดก่อนนอนกองจมกองเลือดทุกคนที่อยู่ใกล่ต่างก็สูดหาย
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ