”แก”ใบหน้างามของเดบร้าเปลี่ยนสีหน้าทันใด เธอแอบรวบรวมพลังภายในของเธอแต่ว่าเธอสัมผัสมันไม่ได้สักนิดเดียว ร่างกายของเธออ่อนแรงจนเธอต้องนั่งลงบนเก้าอี้เดบร้ารู้ว่าเธอไม่ฟื้นพลังเลยสักนิดหลังจากที่ดื่มของเหลวในแก้วนั้นเข้าไปไม่เพียงเท่านั้นเธอยังเริ่มรู้สึกเวียนหัวด้วย“แกมันไอ้เลวหน้าด้าน!” เดบร้ารู้แล้วว่าโดนหลอก เธอรู้สึกทั้งอับอายและโกรธเกรี้ยว เธอตวาดใส่ฟลอเรียน“เดบร้าคนสวยของฉัน ไม่มีเรื่องหลอกลวงอะไรที่มากเกินไปหรอก ให้ฉันบอกอะไรเธออย่างนะ สิ่งที่เธอเพิ่งดื่มเข้าไปมีผงมึนงงผสมอยู่ ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงสงบเสงี่ยมเรียบร้อยขนาดไหน รับรองว่าดื่มไปแล้วต้องกระสันอยากแน่” ฟลอเรียนพูดอย่างเจ้าเล่ห์ขณะที่เขาเดินเข้าไปในห้องโถงช้า ๆ‘อะไรนะ? ผงมึนงงเหรอ?’เดบร้าตกตะลึงไปเมื่อได้ยินเธอจ้องฟลอเรียน “คนชั่วช้า แกไม่กลัวผลกรรมบ้างหรือไง?”เดบร้ารู้สึกเสียใจเมื่อเธอพูดไปเช่นนั้นทุกคนรู้ดีว่าฟลอเรียนนั้นทำให้น้องสะใภ้ตนเองต้องแปดเปื้อนและใส่ความแดร์ริลตอนที่อยู่เมืองตงไห่ ฟลอเรียนนั้นเป็นสัตว์เดรัจฉาน แล้วเขาจะสำนึกเสียใจได้อย่างไร?ทำไมเธอถึงลดความระมัดระวังลงนะ?ฟลอเรียนเดินเข้าไป
”ฟลอเรียนไอ้คนเฮงซวย นายบอกฉันว่าวันนี้มีงานราชการที่ต้องทำและคืนนี้จะไม่กลับบ้าน นี่เรียกว่างานราชการเหรอไง? นายทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง? ไอ้คนชั่ว! รู้สึกผิดบ้างไหมที่ทำกับฉันแบบนี้?”ตึก!ฟลอเรียนสติแตกเพราะเขารู้สึกได้โทสะที่เปี่ยมล้นของภรรยา เขารีบคุกเข่าลงบนพื้นและตบหน้าตัวเองไม่หยุด “ภรรยาที่รัก ฉันผิดไปแล้ว ฉันเลวยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน ฉันมันหมกมุ่นเรื่องอย่างว่า ฉันขอโทษนะ ฉันขอโทษ–”เขาพยายามจะอธิบายตัวเอง “ที่จริงฉันไม่ได้ทำอะไรหล่อนเลย ฉันแค่สอบปากคำเท่านั้น”เขายังไม่ได้ถอดเสื้อผ้าตัวเองออกหรือยังไม่ได้แตะต้องเดบร้า เขาสามารถแถเอาตัวรอดไปได้แน่!“นายบอกว่าสอบปากคำงั้นเหรอ?”ยูมิหัวเราะหึ เธอไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง “งั้นทำไมต้องมีอาหารแล้วก็ไวน์ด้วย? นายวางยาหล่อนใช่ไหมล่ะ?”ยูมิรู้จักสามีของตัวเองดี เขานั้นมากตัณหาและแค่ชำเลืองมองเขาเธอก็บอกได้แล้วว่าเขาโกหกอยู่เอ่อ…ฟลอเรียนอับอายแต่เขาก็ยังพยายามอธิบายเต็มที่ “หล่อนไม่ยอมบอกข้อมูลอะไรฉันเลย ฉันก็เลยตัดสินใจที่จะใช้ยากับหล่อนเพื่อที่ว่าหล่อนจะได้ยอมบอกว่าแดร์ริลอยู่ที่ไหน ไวน์นั่นก็เพื่อให้หล่อนเมาแล้วหล่อนจะได้ลดกา
’อะไรนะ?’ฟลอเรียนตระหนก เขาพูดอย่างร้อนรน “ฉันกลัวว่าจะไม่ได้น่ะสิ หล่อนเป็นนักโทษที่ฝ่าบาทคุมขัง-”ยูมิขัดฟลอเรียนอย่างเย็นชาก่อนที่เขาจะทันพูดจบ “เลิกหลอกฉันได้แล้ว นายคิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่านายแอบพาตัวผู้หญิงคนนี้ออกมาน่ะ ถ้านายฝ่าฝืนกฎของรัฐและพาหล่อนออกมาจากคุกได้ แล้วทำไมถึงจะทิ้งไว้ให้ฉันจัดการไม่ได้?”เอ่อ…ฟลอเรียนรู้สึกอับอายเมื่อโดนภรรยารู้ทัน เขายิ้มและบอกว่า “งั้นฉันจะยกหล่อนให้เธอจัดการก็แล้วกัน”ฟลอเรียนพูดพร้อมใบหน้าประดับรอยยิ้มแต่ว่าในใจเขาหดหู่เกินบรรยายเวรเอ๊ย เขาเกือบจะได้ใช้เวลากับเดบร้าแล้วยูมิสั่งให้องครักษ์พาเดบร้าออกมาจากหน่วยควบคุมอย่างไม่รีรอฤทธิ์ของยาส่งผลกับเธออย่างมาก เดบร้าหมดสติไปเลยไม่นานพวกเขาก็กลับมาถึงบ้านของยูมิ เธอจัดการให้โยนเดบร้าเข้าไปในห้องมืดหลังเวลาผ่านไป ฤทธิ์ของยาในร่างกายของเดบร้าก็ค่อย ๆ หายไป เธอตื่นขึ้นมาอย่างงุนงงและรู้สึกปวดหัวจนแทบแตก‘อืม? นี่เขาทำอะไรกับฉันหรือเปล่า?’เดบร้าลุกขึ้นนั่ง เธอรู้สึกงุนงงเมื่อเห็นว่าเสื้อผ้าของเธอยังคงอยู่ในสภาพเรียบร้อยดีเดบร้ามองไปรอบ ๆ ตัวขณะที่เธอกำลังคิดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น ทันใด
เดบร้าจะยอมให้คนอื่นมาหยามเกียรติเธอได้อย่างไร? เธอเป็นประมุขของสำนักพรานผู้สูงส่งและเป็นผู้หญิงของแดร์ริลนะ!เอสเตลล่ามีสีหน้าพึงพอใจ “แกมันเป็นนักโทษที่กำลังจะตายอยู่แล้ว แต่แกยังกล้ามายั่วยวนนายท่านอีก ไร้ยางอายสิ้นดี! ฉันจะสั่งสอนแกแทนคุณผู้หญิงเอง!”ขวับ!หลังจากที่เอสเตลล่าพูดจบ แส้อ่อนในมือก็ฟาดลงบนร่างของเดบร้าอย่างแรงแม้ว่าแส้นี้จะไม่มีหนามแต่มันก็ชุบน้ำเกลือมา จึงทำให้เกิดแผลเหวอะหวะบนร่างของเดบร้าในทุกตำแหน่งที่แส้ฟาดใส่ ไม่นานเลือดก็ไหลออกมาจากแผลของเดบร้าและติดบนชุดยาวของเธอร่างของเดบร้าสั่นสะท้านอย่างรุนแรงด้วยความปวดแสบปวดร้อนจากน้ำเกลือ แต่เธอก็กัดริมฝีปากแน่นไม่ยอมหลุดเสียงร้องออกมา“มัดมันไว้!”ยูมิยิ่งโมโหเมื่อเห็นว่าเดบร้าทนรับการโบยได้ ดังนั้นเธอจึงออกคำสั่งใหม่อย่างเย็นชาตึก ตึก…องครักษ์หลายคนเดินเข้าไปหาเดบร้าและมัดเธอไว้เพียงพริบตาเดบร้าก็ถูกมัดไว้แน่นจนกระดิกตัวไม่ได้สักนิดยูมิเดินเข้าไปหาเดบร้าช้า ๆ เธอดูภาคภูมิและบอกว่า “ฉันได้ยินมากว่าแกเป็นประมุขของสำนักพรานและคนในทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่ก็นับถือแกมาก มันคงจะน่าแปลกใจที่แกโดนจับมาเป็นนักโทษแ
”ฉันอยากจะทรมานเดบร้าและฆ่าหล่อนทิ้งซะ” ยูมิพูดพร้อมรอยยิ้ม เธอชิงชังเดบร้า หล่อนกล้าดีอย่างไรมายั่วยวนผู้ชายของเธอ? หล่อนสมควรตาย“คุณนายดาร์บี้!”เจมส์ตกใจมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขารีบเกลี้ยกล่อมยูมิ “คุณทำแบบนั้นไม่ได้นะ”“ทำไม?” ยูมิขมวดคิ้ว เธอรู้สึกไม่เข้าใจเจมส์ยิ้ม จากนั้นเขาก็ลดเสียงลงและกระซิบกับยูมิอย่างจริงจัง “ลองคิดดูสิ เดบร้าเป็นนักโทษและองค์จักรพรรดิเป็นคนสั่งคุมขังเธอด้วยตัวเอง คุณพาหล่อนมาที่บ้านแล้วทรมาน มันก็ไม่เป็นอะไรหรอก แต่ถ้าหล่อนมาตายอยู่ที่บ้านคุณล่ะ? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าองค์จักรพรรดิทรงทราบเรื่องขึ้นมา?”โอ้…ยูมิตกใจเมื่อได้ยินเจมส์อธิบายสถานการณ์ให้เธอฟัง ในที่สุดเธอก็ใจเย็นลงได้เจ้าศักดินาเคนนี่ให้ฟลอเรียนกับยูมิทุกอย่างที่พวกเขาได้เพลิดเพลินตอนนี้ หากว่าพวกเขาทำให้พระองค์ขุ่นเคือง สิ่งของหรูหราพวกนี้ก็ต้องหายไปเช่นกัน ยูมิคิดเรื่องนี้และเธอก็ร้อนใจขึ้นมา “งั้นฉันควรทำยังไงดี? ฉันควรส่งหล่อนกลับเข้าคุกไหม?”เดบร้าเป็นผู้หญิงคนสำคัญของแดร์ริล การทรมานเพียงเท่านี้ยังไม่สามารถคลายโทสะของยูมิลงได้เจมส์หัวเราะ เขาบอกว่า “ง่ายนิดเดียว ถ้าคุณอยากจะเล่นส
เห็นได้ชัดว่าในการปะทะฝ่ามือนี้ไม่มีใครเหนือกว่ากันกงกงตกใจมาก! เธอนั้นอยู่ในขั้นเทพยุทธ์แล้วและเธอก็บ่มเพาะมานานหลายพันปี แถมเธอยังเป็นเทพธิดาวารี แดร์ริลสามารถรับมือพลังการโจมตีของฝ่ามือเธอได้อย่างไรกัน?กงกงยังไม่รู้ว่าแม้แดร์ริลจะอยู่ที่จักรพรรดิยุทธ์ขั้นห้าแต่ว่าพลังภายในของเขาเพิ่มขึ้นมามากหลังจากที่เขากินโอสถในพระราชวังโมอาน่าเหนือของจักรพรรดิโฮ่วอี้เข้าไป เขานั้นอีกขั้นก็จะเป็นระดับเทพยุทธ์แล้วกงกงนั้นทั้งตกใจและอับอาย เธอตะโกนใส่แดร์ริล “ข้าไม่เห็นเจ้าแค่ไม่กี่วัน พลังของเจ้าก็เพิ่มขึ้นมานิดหน่อย ไม่ว่ายังไงวันนี้เจ้าก็ต้องมาคุกเข่ายอมแพ้ให้ข้าแน่!”“มาสิ! ใครสนเรื่องนั้นกันล่ะ?” แดร์ริลสวนไปอย่างเย็นชา เขานั้นไม่เกรงกลัวใด ๆแดร์ริลโมโหมากควีนนี่เกือบจะโดนหลอมเป็นโอสถตอนที่เมแกนจับพวกเขาไว้ จากนั้นเคนท์ก็หยามหมิ่นเขา แดร์ริลก็ยังอดทนได้ แต่ตอนนี้แดร์ริลจะไม่ทนเมื่อกงกงเขามาขัดขวางเขาไว้ ตอนนี้ชีวิตของเซลีนกับควีนนี้นั้นเหมือนแขวนอยู่บนเส้นด้ายบัดซบ!แดร์ริลจะไม่มีวันให้อภัยกงกงหากว่าเขารักษาผู้หญิงทั้งสองคนนี้ไม่ทันเวลาเขาขยับข้อมืออย่างมีโทสะก่อนที่จะส่งฝ่ามือโ
แดร์ริลตกอยู่ในความงุนงง เขาตกใจอย่างมาก เขาตลึงจนแทบสิ้นสติ! ใครบ้างที่จะไม่เคยได้ยินชื่อของสุดยอดปรมาจารย์เอ้อหลาง? เขาเป็นตำนานของประวัติศาสตร์ แทบทุกคนที่จะต้องรู้จักเขา ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงดูแข็งแกร่งถึงแม้ว่าเขาจะขี่สุนัขก็ตาม! นั่นจะต้องเป็นสุนัขคำรนสวรรค์แน่ ๆ เลยใช่ไหม? ควีนนี่เองก็ตกใจไปเช่นกัน สรุปชายผู้นี้ก็คือสุดยอดปรมาจารย์เอ้อหลางนี่เอง! นั่นคือยอดปรมาจารย์เอ้อหลางตำนานใช่หรือไม่? เขาดูทรงพลังและน่าเกรงขามยิ่งนัก! ใช่แล้ว ชายในชุดเกราะสีทองคือ สุดยอดปรมาจารย์เอ้อหลางผู้มีชื่อเสียง หยางเจียน! เช่นเดียวกับกงกง หยางเจียนเองก็รับใช้ภายใต้จักรพรรดิโฮ่วอี้ แต่เขามีตำแหน่งที่สูงกว่ามาก เขาจะขึ้นตรงต่อจักรพรรดิเท่านั้น และเขามีคนมากกว่าหนึ่งหมื่นคนอยู่ภายใต้บังคับบัญชาของเขา หยางเจียนมีอำนาจและสิทธิ์ในการตัดสินใจในทวีปโมอาน่าเหนือรองจากจักรพรรดิโฮ่วอี้และฉางเอ๋อ หยางเจียนตกใจอย่างมากกับการสิ้นพระชนม์อย่างกะทันหันของจักรพรรดิโฮ่วอี้ ตอนที่เขาได้ยินข่าวเกี่ยวกับการสิ้นพระชนม์ของจักรพรรดิโฮ่วอี้ เขาเพิ่งจะกลับมาที่วังจากการเดินทาง แล้วจากนั้นเขาก็ได้พบกับก
เซลีนและควีนนี่เองก็มึนงงไปเช่นกัน! “ยอดเยี่ยมจริง ๆ!” หยางเจียนตอบอย่างแผ่วเบา จากนั้นเขาก็กระโจนขึ้นไปกลางอากาศและพุ่งตรงไปยังแดร์ริล หยางเจียนมาถึงตรงหน้าแดร์ริลด้วยเวลาเพียงเสี้ยววินาที ดวงตาของเขาลุกโชนด้วยความดูถูกเหยียดหยาม “ช่างเป็นเด็กที่เยี่ยมดีจริง ๆ มันน่าทึ่งมากเลยที่เห็นว่าเจ้าสามารถต่อสู้กับกงกงได้นานขนาดนี้ ยอมแพ้และจำนนซะเถอะ!” ฉึ่บ! หยางเจียนแผ่ออร่าอันน่าสะพรึงกลัวและบรรยากาศโดยรอบดูเหมือนจะค้างหยุดนิ่งลงในทันที! รัศมีอันน่าเกรงขามของเขาไม่อาจหยั่งรู้ได้ แรงกดดันของมันช่างน่ากลัวมาก! วินาทีต่อมา หยางเจียนยกมือขวาขึ้นช้า ๆ และอัดพลังฝ่ามือโจมตีใส่แดร์ริล! เวรเอ๊ย! ความเร็วนั้นมัน! แดร์ริลรู้สึกตกใจตอนที่รับรู้ถึงความเร็วของสายฟ้าแลบของหยางเจียน เขาไม่มีเวลาที่จะหลบเลี่ยงมัน ดังนั้นเขาจึงจับง้าวสวรรค์ไว้แน่นเพื่อพยายามหลีกเลี่ยงการโจมตีนี้! แดร์ริลไม่อาจเบามือ เขารวบรวมพลังภายในทั้งหมดเพื่อป้องกันตัวเอง! ปัง!พลังฝ่ามือของหยางเจียนฟาดลงไปที่ง้าวสวรรค์ แดร์ริลรู้สึกได้ถึงพลังที่พุ่งเข้ามาหาเขา เขาโอดครวญและถอยกรูไปหลายสิบก้าว เขารู้สึกได้ว่าเลือดข
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ