แดร์ริลตกอยู่ในความงุนงง เขาตกใจอย่างมาก เขาตลึงจนแทบสิ้นสติ! ใครบ้างที่จะไม่เคยได้ยินชื่อของสุดยอดปรมาจารย์เอ้อหลาง? เขาเป็นตำนานของประวัติศาสตร์ แทบทุกคนที่จะต้องรู้จักเขา ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงดูแข็งแกร่งถึงแม้ว่าเขาจะขี่สุนัขก็ตาม! นั่นจะต้องเป็นสุนัขคำรนสวรรค์แน่ ๆ เลยใช่ไหม? ควีนนี่เองก็ตกใจไปเช่นกัน สรุปชายผู้นี้ก็คือสุดยอดปรมาจารย์เอ้อหลางนี่เอง! นั่นคือยอดปรมาจารย์เอ้อหลางตำนานใช่หรือไม่? เขาดูทรงพลังและน่าเกรงขามยิ่งนัก! ใช่แล้ว ชายในชุดเกราะสีทองคือ สุดยอดปรมาจารย์เอ้อหลางผู้มีชื่อเสียง หยางเจียน! เช่นเดียวกับกงกง หยางเจียนเองก็รับใช้ภายใต้จักรพรรดิโฮ่วอี้ แต่เขามีตำแหน่งที่สูงกว่ามาก เขาจะขึ้นตรงต่อจักรพรรดิเท่านั้น และเขามีคนมากกว่าหนึ่งหมื่นคนอยู่ภายใต้บังคับบัญชาของเขา หยางเจียนมีอำนาจและสิทธิ์ในการตัดสินใจในทวีปโมอาน่าเหนือรองจากจักรพรรดิโฮ่วอี้และฉางเอ๋อ หยางเจียนตกใจอย่างมากกับการสิ้นพระชนม์อย่างกะทันหันของจักรพรรดิโฮ่วอี้ ตอนที่เขาได้ยินข่าวเกี่ยวกับการสิ้นพระชนม์ของจักรพรรดิโฮ่วอี้ เขาเพิ่งจะกลับมาที่วังจากการเดินทาง แล้วจากนั้นเขาก็ได้พบกับก
เซลีนและควีนนี่เองก็มึนงงไปเช่นกัน! “ยอดเยี่ยมจริง ๆ!” หยางเจียนตอบอย่างแผ่วเบา จากนั้นเขาก็กระโจนขึ้นไปกลางอากาศและพุ่งตรงไปยังแดร์ริล หยางเจียนมาถึงตรงหน้าแดร์ริลด้วยเวลาเพียงเสี้ยววินาที ดวงตาของเขาลุกโชนด้วยความดูถูกเหยียดหยาม “ช่างเป็นเด็กที่เยี่ยมดีจริง ๆ มันน่าทึ่งมากเลยที่เห็นว่าเจ้าสามารถต่อสู้กับกงกงได้นานขนาดนี้ ยอมแพ้และจำนนซะเถอะ!” ฉึ่บ! หยางเจียนแผ่ออร่าอันน่าสะพรึงกลัวและบรรยากาศโดยรอบดูเหมือนจะค้างหยุดนิ่งลงในทันที! รัศมีอันน่าเกรงขามของเขาไม่อาจหยั่งรู้ได้ แรงกดดันของมันช่างน่ากลัวมาก! วินาทีต่อมา หยางเจียนยกมือขวาขึ้นช้า ๆ และอัดพลังฝ่ามือโจมตีใส่แดร์ริล! เวรเอ๊ย! ความเร็วนั้นมัน! แดร์ริลรู้สึกตกใจตอนที่รับรู้ถึงความเร็วของสายฟ้าแลบของหยางเจียน เขาไม่มีเวลาที่จะหลบเลี่ยงมัน ดังนั้นเขาจึงจับง้าวสวรรค์ไว้แน่นเพื่อพยายามหลีกเลี่ยงการโจมตีนี้! แดร์ริลไม่อาจเบามือ เขารวบรวมพลังภายในทั้งหมดเพื่อป้องกันตัวเอง! ปัง!พลังฝ่ามือของหยางเจียนฟาดลงไปที่ง้าวสวรรค์ แดร์ริลรู้สึกได้ถึงพลังที่พุ่งเข้ามาหาเขา เขาโอดครวญและถอยกรูไปหลายสิบก้าว เขารู้สึกได้ว่าเลือดข
“เจ้าเด็กน้อยเอ๊ย!” หยางเจียนพินิจพิเคราะห์แดร์ริลก่อนที่จะเยาะเย้ยเขา “มีแค่นี้เองเหรอ? ลุกขึ้นต่อกันเถอะ”หยางเจียนจับกระบี่สองคมสามแฉกของเขาพร้อมกับเดินเข้าไปหาแดร์ริลอย่างช้า ๆกลิ่นอายที่น่าเกรงขามของเขาแผ่กระจายไปทั่วป่า อึก!แดร์ริลรู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก เขากลืนน้ำลายอย่างระแวดระวังและคร่ำครวญถึงชะตากรรมของเขาอยู่ในใจ!“ช้าก่อน!” แดร์ริลร้องขอความเมตตาเมื่อหยางเจียนเดินเข้ามาใกล้ ๆ เขาตะโกนว่า “ท่านยอดปรมาจารย์เอ้อหลาง ข้ายอมจำนนแล้ว เลิกสู้กันเถอะ ขอร้องล่ะ…” แดร์ริลเป็นเจ้าสำนักประตูสุราลัยและเขายอมตายเสียดีกว่าที่จะยอมจำนน แต่เขาเองก็ไม่มีทางเลือกเนื่องจากความแข็งแกร่งของยอดปรมาจารย์เอ้อหลางนั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้ นี่คงเป็นการฆ่าตัวตายชัด ๆ หากยังคงสู้กับเขาต่อไป ยอดปรมาจารย์เอ้อหลางเป็นนักสู้ที่มีชื่อเสียงมานานนับพันปี แดร์ริลไม่รู้สึกอับอายเลยสักนิดที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ต่อคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังเช่นนี้! ที่สำคัญกว่าไปนั้น เซลีนกำลังตกอยู่ในอันตราย เธอยังคงต้องการแดร์ริลให้ช่วยเธออยู่ หวือ!แววตาของหยางเจียนเป็นประกายเมื่อเขาได้ยินคำพูดของแดร์ริล เขายกมือขึ้นและเ
หยางเจียนไม่ปล่อยใฟ้เสียเวลาไปมากกว่านี้ เขากวักมือเรียกแดร์ริล “เร็วเข้าสิ เพื่อนเจ้าจะทนไม่ไหวแล้วนะ” “ขอบคุณครับ ท่านยอดปรมาจารย์เอ้อหลาง!” แดร์ริลมีปลื้มปีติมาก เขาชูกำปั้นขึ้นเพื่อคารวะหยางเจียน ก่อนที่เขาจะพุ่งไปหาเซลีนและควีนนี่ เขานั่งขัดสมาธิลงตรงหน้าเซลีนทันทีและยิ้มออกมา เขาพูดว่า “มาเริ่มกันเลย!” แดร์ริลฟังดูผ่อนคลาย แต่ใบหน้าของเขาซีดเซียว และเขาก็อ่อนแรงมาก เขาได้รับบาดเจ็บหลังจากกาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อต้านการโจมตีถึงสองครั้งของหยางเจียน แต่อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อความตั้งใจของเขาที่จะช่วยชีวิตเซลีนเลย เขาต้องใช้เปลวเพลิงเย็นไร้มลทินเพื่อกำจัดแกนเปลวเพลิงแห่งสวรรค์ในตัวเธอออกไป เขาไม่มีความจำเป็นที่ต้องใช้พลังภายในของเขา อืม! เซลีนพยักหน้า จากนั้นเธอก็กัดริมฝีปากของเธอก่อนที่จะพูดเบา ๆ “คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” แม้ว่าแดร์ริลจะดูผ่อนคลาย แต่เซลีนรู้ดีว่าแดร์ริลค่อนข้างได้รับบาดเจ็บสาหัสเป็นแน่ ความใส่ใจของเขาทำให้เธอประทับใจมาก แล้วในไม่ช้า แดร์ริลก็เริ่มทำการกำจัดแกนเปลวเพลิงแห่งสวรรค์ มือขวาของเขาวางไว้บนสนามพลังของเซลีนอย่างนุ่มนวล หืม!
หัวใจของแดร์ริลเต้นรัว ‘ฉันคงไม่ใช่เบาะแสที่เขาบอกว่าหาเจอใช่ไหม?’ ‘ไม่มีทาง ฉันแค่กินยาตอนที่ฉันออกมาจากห้องโถ่งของจักรพรรดิโฮ่วอี้เท่านั้นเองนะ ฉันค่อนข้างมั่นใจว่าไม่ได้ทิ้งร่องรอยอะไรไว้เลย’ “เจ้าพบเจอสาเหตุการตายของจักรพรรดิแล้วรึ? ถ้างั้นก็ไปกันเถอะ!” หยางเจียนกล่าวอย่างเย็นชา แล้วเขาก็กระโดดขึ้นไปบนสุนัขคำรนสวรรค์และรีบไปที่พระราชวังทันที ตึก ตึก ตึก… กงกงอาศัยตอนที่แดร์ริลเผลอ เธอยื่นมือออกไปและสกัดจุดของเขา เซลีนและควีนนี่เองก็ไม่เว้น เธอก็สกัดจุดทั้งสองคนด้วยเช่นกัน “พาคนพวกนี้ไปให้หมด!” ริมฝีปากของกงกงปริปากขึ้นขณะที่เธอส่งคำสั่งไปยังหัวหน้าองครักษ์ หัวหน้าตอบกลับอย่างรวดเร็ว “รับทราบ กงกง!” จากนั้นเขาก็เดินไปหาแดร์ริลและมัดเขาเอาไว้ “อี๊!” แดร์ริลมองไปที่กงกงอย่างอดไม่ได้และพูดว่า “กงกง คุณบอกว่าจะพาผมไปคนเดียว พวกเขาสองคนนั้นไม่รู้เรื่องอะไรด้วยนะ!” กงกงตะคอกและเยาะเย้ยเขา “เจ้าคิดว่าเจ้ามีสิทธิ์ต่อรองอะไรกับข้าได้งั้นรึ?”แดร์ริลโกรธมาก แต่เขาเองก็รู้สึกหดหู่อย่างมากในขณะเดียวกัน ถึงแม้ว่ากงกงจะเป็นถึงเทพแห่งน้ำ แต่เธอก็เป็นคนไร้ซึ่งเหตุผล “กงกง คุณควรร
ฉางเอ๋อหันหน้าไปช้า ๆ เมื่อรับรู้ถึงการจ้องมองของแดร์ริล ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาตอนที่เธอมองไปที่เขา! “แดร์ริล?” ฉางเอ๋อขมวดคิ้ว ใบหน้าที่สวยงามของเธอดูราวกับว่าเธอกำลังอับอายและโกรธ! ไม่กี่เดือนที่ผ่านมา แดร์ริลได้ปล่อยตัวจูปาเจี๋ยไป ตอนนั้นชายคนนั้นได้ใช้ผงแปลงร่างและแสร้งทำเป็นจักรพรรดิโฮ่วอี้ ฉางเอ๋อจะไม่มีวันลืมว่าเขาหลอกเธอได้อย่างไร “เกิดอะไรขึ้น?” เสียงเย็นยะเยือกดังออกมาจากปากของฉางเอ๋อ รัศมีอันทรงพลังของเธอนั้นไม่มีใครไม่รู้ “พระมเหสีฉางเอ๋อ!” กงกงก้าวไปข้างหน้าและพูดอย่างเคารพว่า “หม่อมฉันกำลังลาดตระเวนอยู่และได้พบกับแดร์ริลเข้า ดังนั้นหม่อมฉันจึงจับกุมเขา! แดร์ริลปล่อยให้จูปาเจี๋ยหนีไป ดังนั้นเขาจึงเป็นอาชญากร!” อืม... ฉางเอ๋อพยักหน้าเงียบ ๆ จากนั้นเธอก็โบกมือราวกับหยกของเธอ “จับเขาไว้!” หากเรื่องนี้เกิดขึ้นเร็วกว่านี้ ฉางเอ๋อคงจะหาวิธีสั่งสอนบทเรียนให้กับแดร์ริลได้อย่างแน่นอน แต่ทว่าจักรพรรดิโฮ่วอี้เพิ่งสิ้นพระชนม์ เธอจึงไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเพราะใจของเธอกำลังแหลกสลาย “เพคะ พระมเหสีฉางเอ๋อ!” กงกงขานรับ จากนั้นเธอก็โน้มตัวเข้าไปกระซิบที่หูของฉางเอ๋อ
ในขณะที่ทุกคนพูดถึงคำจารึกที่จักรพรรดิโฮ่วอี้ทิ้งเอาไว้! “เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? คำเหล่านี้ถูกจารึกไว้บนแท่นหยกได้ยังไงกัน?” “จำตอนที่จูปาเจี๋ยขุ่นเคืองจักรพรรดินีฉางเอ๋อและจักรพรรดิโฮ่วอี้ขังเขาไว้ในค่ายกลได้ไหม?” “ตอนนั้นจักรพรรดินีฉางเอ๋อและจูปาเจี่ยกำลังแอบคบหาดูใจกันงั้นเหรอ? และฝ่าบาททรงเห็นพวกเขาโดยบังเอิญเข้าและนั่นคือสาเหตุที่พระองค์สิ้นพระชนม์เหรอ?” การสนทนาเกิดขึ้นด้วยน้ำเสียงกระซิบกระซาบ แต่ฉางเอ๋อก็ได้ยินอย่างชัดเจน! ฉางเอ๋อหน้าแดงก่ำและสมองของเธอก็มึนงง เธอรู้สึกว้าวุ่นใจ ‘สิ่งนี้จะเกิดขึ้นได้ยังไง? จูปาเจี๋ยและฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลยเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทำไมฝ่าบาทถึงได้สลักชื่อของเราไว้บนแท่นหยกล่ะ?’ ชั่วขณะหนึ่งนั้นเอง บรรยากาศในห้องนั้นก็เลวร้ายมาก แดร์ริลหัวเราะในใจ ‘นั่นคือเบาะแสเหรอ?’ แดร์ริลเดาว่าจักรพรรดิต้องหลงกลเสียงของเขา เขาคงจะต้องได้ยินว่าจูปาเจี๋ยและฉางเอ๋อแอบคบหาดูใจกัน แล้วจึงใช้นิ้วมือสลักชื่อทั้งสองลงบนแท่นหยกเป็นแน่ ตอนที่จักรพรรดิโฮ่วอี้มองกลับมาและตระหนักว่าแดร์ริลคือคนเดียวที่อยู่ตรงนั่น มันก็ได้สายเกินไปแล้ว “หยางเจียน!”ฉางเอ๋อดึงส
จักรพรรดิโฮ่วอี้มีนักรบผู้กล้าหาญอยู่สองสามคน ท่านยอดปรมาจารย์เอ้อหลางอยู่ในอันดับที่หนึ่ง และเอ้อไหลอยู่ในอันดับที่สอง แต่ลำดับที่สองจะไม่ค่อยเข้ามาแทรกแซงทางการเมืองเท่าไหร่นัก เขาถูกวางไว้เพื่อเคียงข้างฉางเอ๋อในการปกป้องเธอ เขาเป็นองครักษ์ส่วนตัวของฉางเอ๋อนั่นเอง ถึงแม้ว่าเอ้อไหลจะดูร้ายกาจแต่เขาก็เป็นคนที่ห่วงใยเอาใจใส่ เขารู้ว่าฉางเอ๋อและจักรพรรดิโฮ่วอี้รักกันมาก และจักรพรรดินีจะไม่มีวันนอกใจจักรพรรดิโฮ่วอี้ ดังนั้นเขาจึงรับไม่ได้ที่หยางเจียนตั้งข้อสงสัยกับฉางเอ๋ออย่างไร้ความปรานีในที่โจ่งแจ้งเช่นนี้ เอ้อไหลเป็นคนเดียวในทวีปโมอาน่าเหนือที่กล้าท้าทายหยางเจียน เขาจ้องมองไปที่หยางเจียนพร้อมกับตะโกนว่า “เจ้าสรุปได้อย่างไรว่าพระมเหสีฉางเอ๋อกำลังคบกับจูปาเจี๋ย ด้วยเพียงแค่คำสลักไม่กี่คำ? หยางเจียน เจ้ามันช่างโอหังยิ่งนัก อย่าใส่ร้ายพระมเหสีฉางเอ๋อถ้าหากเจ้าไม่มีหลักฐาน!” เฮ้อ! หยางเจียนถอนหายใจแรง ๆ ให้กับความคิดเห็นของเอ้อไหล รูปร่างที่หล่อเหลาของเขายังคงเด่นตระหง่าน เขาพูดเบา ๆ ว่า “ข้าเป็นคนยุติธรรมเสมอ พวกเรากำลังตรวจสอบว่าอะไรเป็นสาเหตุของการสิ้นพระชนม์อย่างกะทันหันของ
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ