LOGINShare
บทที่ 166
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 167
คลิฟฟอร์ดเรียกตัวเองว่าชายผู้ประสบความสำเร็จในงานเลี้ยงรุ่นครั้งก่อน แต่มันกลายเป็นว่าเขาก็แค่มีแม่บุญธรรมที่ดีเท่านั้น"เป็นยังไงล่ะ? ของขวัญของแม่บุญธรรมฉันเป็นยังไง?" คลิฟฟอร์ดมองแดร์ริลด้วยความรู้สึกชนะ เหมือนคนที่กำลังถือไพ่เหนือกว่า"มันเป็นของขวัญที่ดีจริง แต่ไม่ว่ามันจะดีขนาดไหน มันก็ไม่ใช่ของนายนี่ นายภูมิใจอะไร ถึงได้มาอวดของขวัญของแม่บุญธรรมที่นี่? นายนี่มันหน้าไม่อายชะมัด" แดร์ริลยิ้มในตอนนั้น ทุกคนในห้องโถงเบนความสนใจไปที่คลิฟฟอร์ดไม่ว่าชายหนุ่มคนนี้จะพยายามอวดสักแค่ไหน มันก็ยังเป็นแค่ของขวัญจากแม่บุญธรรมของเขาอยู่ดี'เวรเอ๊ย!' คลิฟฟอร์ดสาปแช่งในใจเมื่อสังเกตสายตาของทุกคนที่มองมา คลิฟฟอร์ดก็โกรธ แต่เขาไม่ได้แสดงมันออกมา "ใครบอกว่าฉันไม่มีของขวัญให้?"คลิฟฟอร์ดยืนขึ้น เดินจ้ำไปที่แด๊กซ์ แล้วนำกล่องของขวัญที่ดูหรูหราออกมา"ท่านประธานแซนเดอร์ส เป็นเกียรติของผมในวันนี้ที่ได้ฉลองวันเกิดของคุณปู่ของคุณ นี่เป็นเหรียญตราแทนความชื่นชมของผม โปรดรับมันไว้" คลิฟฟอร์ดเปิดกล่องของขวัญแล้วกล่าวอย่างเคารพหลังจากที่คลิฟฟอร์ดกล่าว เขาก็ไม่ลืมที่จะหันไปมองแดร์ริลอย่างยั่วยุบาง
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 168
คลิฟฟอร์ดโกรธขึ้นมาทันที เขาชี้ไปที่แดร์ริล "แดร์ริล หุบปากไปซะ! แกมันไม่รู้อะไร! แกพูดเรื่องเพ้อเจ้ออะไรอยู่!? อะไรทำให้แกคิดว่ามันมีค่าแค่สองล้านบาท?"'เวรเอ๊ย ไอ้หมอนี่ต้องบ้าแน่' คลิฟฟอร์ดคิดลุงของคลิฟฟอร์ดซื้อจี้หยกนี้มา และลุงของเขาก็สะสมวัตถุโบราณมาเป็นสิบปีแล้ว! ราคาจริงของจี้หยกคู่นี้คือสามล้านบาท เขาแกล้งบอกราคาห้าล้านบาทไปก็เพื่ออวดเบ่งเท่านั้นอย่างไรก็ตาม แดร์ริลบอกว่ามันมีค่าแค่สองล้านบาท ซึ่งคลิฟฟอร์ดคิดว่ามันไร้สาระ!แดร์ริลส่ายหัว "มันมีชื่อเรียกอีกชื่อสำหรับจี้หยกชนิดนี้ พวกคุณรู้ไหมว่ามันถูกเรียกว่าอะไร?"ทุกคนต่างสงสัยและส่ายหัวแดร์ริลถอนหายใจแล้วอธิบาย "พวกมันถูกเรียกว่าจี้เมถุนในสมัยโบราณ มันเป็นของสินสอดที่พิเศษสำหรับการแต่งงานของผู้หญิงในสมัยราชวงศ์หมิง ในยุคราชวงศ์หมิงนั้นค่อนข้างจริงจังเรื่องมารยาทมาก ดังนั้นจี้เมถุนจึงได้รับความชื่นชอบสูง หลังจากที่หญิงสาวนำจี้ไปที่บ้านของสามี ชิ้นหนึ่งจะถูกมอบให้ผู้เป็นสามี และอีกชิ้นจะถูกสวมโดยฝ่ายหญิง อีกอย่าง ชื่อของแต่ละฝ่ายจะถูกสลักลงในจี้ของฝ่ายตรงข้าม เพื่อแสดงถึงความรักใคร่กลมเกลียวที่จะยาวนานนับร้อย ๆ ปี"แ
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 169
ลิลี่กระวนกระวายอย่างมาก แดร์ริลจะถูกดูหมิ่นอีกครั้งหากเขาไม่สามารถหาของขวัญได้แต่ให้เขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับแด๊กซ์ มันก็ยอมรับไม่ได้ในการทำเรื่องไร้เหตุผลแบบนี้"ฮ่าฮ่า! แดร์ริล ไหนล่ะของขวัญแก? นี่แกยังอวดเก่งอีกเหรอ? เมียแกไม่เชื่อแกด้วยซ้ำ! มาสิ เอาของขวัญของแกออกมา ให้ฉันดูหน่อย" คลิฟฟอร์ดหัวเราะเสียงดัง"มันจะมาถึงเร็ว ๆ นี้" แดร์ริลมองนาฬิกา "ฉันให้คนนำมันมาส่ง"'ให้คนนำมาส่ง? ฮ่าฮ่าฮ่า ตลกชะมัด!' คลิฟฟอร์ดคิดคลิฟฟอร์ดกุมท้องแล้วหัวเราะ “ฮ่าฮ่า ทุกคน! พวกคุณคงไม่รู้ แต่แดร์ริลน่ะขี่แค่จักรยานไฟฟ้าที่เสียงดังน่ารำคาญมาที่งานเลี้ยงรุ่นของเราไม่กี่วันก่อน ไม่มีใครสนใจเขาด้วยซ้ำ! เขาไม่มีเพื่อนเลย แล้วใครจะเอาของขวัญมาให้เขา? อย่าบอกนะว่าแกสั่งเดลิเวอรี่มาน่ะ? ฮ่าฮ่า!"หญิงสาวบางคนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะคิกคักออกมา"ท่านประธานดิกคินสันมาที่นี่!" มีเสียงดังมาจากด้านนอกโถงทุกคนมองไปหน้าประตูทันที จากนั้น เอมิลี่ก็เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว ในชุดทางการ เธอสวมกระโปรงรัดรูปและส้นสูง เอมิลี่นั้นงดงามอย่างมาก กระโปรงนั้นขับเน้นเรือนร่างอันไร้ที่ติของเธอ ไม่เพียงแค่เธอปลดปล่อยแรงดึงดูด
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 170
เอมิลี่ตบหน้าของคลิฟฟอร์ดอย่างรุนแรงโดยไร้ซึ่งคำเตือนใด ๆรอยตบพลันปรากฏอยู่บนใบหน้าของคลิฟฟอร์ด"แม่… แม่บุญธรรม คุณตบผมทำไม...?" คลิฟฟอร์ดเสียใจมากขณะที่กุมใบหน้า เขาตะลึงแม่บุญธรรมของเขาตามใจเขามากตลอดสามปีที่ผ่านมา เธอดูแลเขาเหมือนเขาเป็นลูกแท้ ๆ เขาเสียใจมากที่จู่ ๆ ก็ถูกตบ"แกคิดว่าฉันตบแกทำไม? แกเกือบสร้างปัญหาใหญ่แล้ว" เอมิลี่เดือดจนตบเข้าซ้ำอีกรอบไม่มีใครควรล่วงเกินแดร์ริล เอมิลี่คงไม่มีวันนี้หากไม่ใช่เพราะแดร์ริล"ไป คุกเข่าแล้วขอโทษคุณแดร์ริล" เอมิลี่เปล่งเสียงหลังจากตบคลิฟฟอร์ดซ้ำไปอีกหลายฉาดคลิฟฟอร์ดตัวสั่นเทา เขาไม่กล้าตั้งคำถามอีกในตอนนั้น เขาเดินไปแล้วคุกเข่าลงต่อหน้าแดร์ริล ฝืนยิ้มออกมา "ผม...ผมผิดไปแล้ว ผมขอโทษ..."แขกทั้งหลายอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจอย่างหนาวเย็นรังสีของเอมิลี่เข้มข้นมาก มันมากพอจะทำให้เหล่าบุรุษรู้สึกด้อยกว่าไปเลยใครจะกล้าเถียงกับสตรีผู้ทรงอำนาจคนนี้กัน?แดร์ริลนั่งอยู่ที่เดิม ไร้ซึ่งอารมณ์ใด เขาจ้องคลิฟฟอร์ดทั้งโถงพลันเงียบลงในขณะที่สายตาของทุกคนจดจ้องที่แดร์ริลเอมิลี่ที่ยืนข้าง ๆ กัดริมฝีปากของเธอและไม่กล้าพูดอะไรออกมาเมื่อเห็นความ
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 171
"ถึงแม้แดร์ริลจะเป็นผู้ที่กระทำการเสื่อมทรามเอง แต่ในฐานะพ่อของเขา แกก็ไม่สามารถได้รับการยกเว้น! ถ้าแกไม่ยอมรับความผิดที่ทำลงไปวันนี้ ฉันจะตีแกจนกว่าจะตาย!" นายท่านชราแห่งดาร์บี้ตวาดอย่างเย็นชาเพี๊ยะ! เพี๊ยะ!ไม้หวายหวดลงหลังพ่อของแดร์ริลจนเลือดสด ๆ ไหลลงที่พื้นลูน่านั้นร้องไห้หนักจนเสียงของเธอหายไป "ได้โปรดหยุดตีเขา! ได้โปรดหยุด! ถ้ายังไม่หยุด คุณจะฆ่าเขาตายได้!""หยุดตีเขา?" ยูมิเดินไปหานายท่านชราแห่งดาร์บี้ "คุณปู่คะ หนูคิดว่าแดเนียล ดาร์บี้ คงไม่สำนึกหรอกต่อให้เขาตาย เขาต้องคิดว่าคุณปู่ชราแล้ว และต้องเห็นใจจนไม่กล้าลงมือกับเขา!""ใช่ คุณปู่! ถ้าเราไม่ลงโทษแดร์ริลกับพ่อแม่ของมัน มันจะไม่ยุติธรรมกับคนอื่น!" ฝูงชนคนอื่นก็ตะโกนร่วมเข้ามาเมื่อได้ยินคนอื่นกล่าว ใบหน้าของนายท่านชราแห่งดาร์บี้ก็บิดเบี้ยว "ใครก็ได้ ใช้การธำรงวินัยภายใน!"เฮือกเมื่อได้ยินคำว่า 'ธำรงวินัยภายใน' สมาชิกเกือบทั้งตระกูลก็หายใจกันอย่างหนาวเย็น ใบหน้าของแดเนียลมืดลงด้วยความหวาดกลัว ร่างกายของเขาพลันสั่นเทิ้มอย่างควบคุมไม่อยู่การลงโทษภายในของตระกูลดาร์บี้นั้นโด่งดังในด้านความน่าหวาดกลัวของมัน! มันถูกรู
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 172
"พ่อครับ! พ่อ!" แดร์ริลตะโกนด้วยดวงตาสีแดงในขณะที่ตัดเชือกด้วยดาบแล้วอุ้มพ่อของเขาไว้ในอ้อมแขนในขณะเดียวกัน ร่างกายของแดเนียลนั้นเสียหายโดยสิ้นเชิงแล้ว ร่างของเขาส่งกลิ่นเหม็นไหม้ ผิวหนังและเสื้อผ้าของเขาผสมปนเปไปด้วยเลือดและเนื้อ"ลูกพ่อ… ลูก บอกพ่อสิ ลูกได้ทำมันหรือเปล่า? ลูกทำเรื่องแบบนั้นรึเปล่า?" แดเนียลพึมพำด้วยใบหน้าซีดเผือดและริมฝีปากสีขาวจากความเจ็บปวดในร่างกายที่เกินคำบรรยาย เขาสั่นเทา"ผมไม่ได้ทำ ผมไม่ได้ทำมัน!" แดร์ริลร้องไห้ เสียงของเขาผสมกับน้ำตาที่ไม่อาจควบคุม"ดี… จริง..." แดเนียลกล่าวด้วยกำลังที่เขาเหลืออยู่ทั้งหมดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ นั้น ดวงตาของเขาก็ปิดลง พวกเขาไม่รู้ว่าชายคนนี้เป็นหรือตาย"พ่อ! พ่ออย่าทำให้ผมกลัวสิ ได้โปรด อย่าหลอกผมสิ!" แดร์ริลกรีดร้องจนเสียงแหบ เขาเขย่าร่างของแดเนียลอย่างแรง แต่มันก็ไม่มีการตอบสนองเลย"หยุดแหกปากซะ มันสำคัญหรอกหรอกว่าพ่อแกตายรึเปล่า มันสมควรตายแล้ว!" ยูมิเดินเข้ามาพร้อมส้นสูง ชี้นิ้วของเธอไปที่แดร์ริล "แกโตมาในคฤหาสน์ดาร์บี้ตั้งแต่ยังเด็ก แต่ตอนนี้แกกลับมากับคนมากมายเพื่อสร้างปัญหา แกไม่กลัวสวรรค์จะลงทัณฑ์แกบ้างรึไง?"ปัง
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 173
เมื่อแดร์ริลได้หายไปจากครรลองสายตา ยูมิก็คลานขึ้นมาอย่างเชื่องช้า แล้ววิ่งไปหานายท่านชราแห่งดาร์บี้ "คุณปู่คะ นี่มันเกินไปแล้วนะ!"ยูมิเดือดพล่านด้วยความโกรธ ใบหน้าสวยงามของเธอมีรอยมือของแดร์ริลและมีรอยเลือดนายท่านชราแห่งดาร์บี้ตัวสั่น เขาเมินยูมิแล้วมองไปที่อีกด้านของห้อง ด้านหน้าของทางเข้านั้นมีแด๊กซ์ แซนเดอร์ส ยืนอยู่ พร้อมกับคนรับร้อยของเขาในขณะเดียวกัน สมาชิกตระกูลดาร์บี้ของเขาถูกทุบตีจนหมด เลือดสาดไปทั่วพื้น"แกเป็นใคร?!" นายท่านชราแห่งดาร์บี้ถาม เขามองที่แด๊กซ์แด๊กซ์เดินมาข้างหน้าแล้วตอบพร้อมรอยยิ้ม "แด๊กซ์เป็นชื่อต้นของฉัน ส่วนแซนเดอร์ส เป็นนามสกุล"อะไรนะ?ทุกคนถึงกับกลั้นหายใจ 'แด๊กซ์ แด๊กซ์ แซนเดอร์ส?' ทุกคนในเมืองตงไห่รู้จักชื่อนี้แด๊กซ์ แซนเดอร์สนายท่านชราแห่งดาร์บี้ยืนขึ้นแล้วกล่าว "โอ้ แซนเดอร์สนี่เอง แล้วเธอมาทำอะไรในคฤหาสน์ของดาร์บี้? เธอพยายามจะเข้ามายุ่งเกี่ยวกับปัญหาของตระกูลพวกเรางั้นรึ!"ในขณะเดียวกัน ยูมิเพิ่งฟื้นจากอาการตกใจ "ใช่ ตระกูลดาร์บี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพวกแซนเดอร์ส ทำไมคุณถึงนำคนมาที่คฤหาสน์ดาร์บี้ด้วย?"เหล่าแซนเดอร์สนั้นมีความเกี่ยวข้อ
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 174
นายท่านชราแห่งดาร์บี้จ้องไปทั่วโถงเหล่าสมาชิกตระกูลนอนกองอยู่บนพื้น ร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วทั้งพื้น และมีแม้กระทั่งคนที่เสียชีวิต"เรียกหน่วยแพทย์มา! จดจำนวนผู้บาดเจ็บไว้ด้วย" นายท่านชราแห่งดาร์บี้สั่ง หอบหายใจอย่างช่วยไม่ได้เดรก ผู้ที่อยู่ข้าง ๆ เขา ได้สั่งให้ดูแลคนบาดเจ็บ ความขุ่นเคืองและเคียดแค้นได้ลอยไปทั่วทั้งคฤหาสน์ริมฝีปากของยูมิมีเลือดไหล และรอยตบบนใบหน้าของเธอก็ยังแสบร้อนอย่างเผาไหม้อยู่"คุณปู่ ทำไมปู่ไม่สู้กลับก่อนหน้านี้คะ?" เธอโพล่งออกมา เธอยังรู้สึกถึงความเจ็บปวดแสบร้อนบนใบหน้าของเธอ ดวงตาของเธอมีแต่ความแค้นนายท่านชราแห่งดาร์บี้ได้บ่มเพาะมาถึงห้าปี และปัจจุบันเขาก็อยู่ในระดับปรมาจารย์อาวุโสขั้น 3 หากเขาโต้กลับตอนนี้ เรื่องนี้จะไม่เกิดขึ้นเขายังคงเงียบในขณะที่ใบหน้ามืดมนลงยูมิอยากจะพูดต่อ แต่ฟลอเรียนเดินมาจากมุมที่เขาซ่อนตัวเพื่อตัดบทเธอ "หุบปาก! เธอก็เห็นแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับตาตัวเอง! แด๊กซ์ แซนเดอร์ส พาคนมากับเขานับร้อย คุณปู่จะสู้พวกเขาทั้งหมดได้ยังไง?""คุณกล้าตะโกนใส่ฉันได้ยังไง? คุณอยู่ไหนตอนที่แด๊กซ์ แซนเดอร์ส มา? คุณหลบอยู่ใน
Latest chapter
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2090
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2089
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2088
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2087
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2086
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2085
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2084
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2083
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2082
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ
