โอ้ ใช่ แดร์ริลสร้างกระท่อมใบไม้เพียงแค่หลังเดียว พวกเธอทั้งหมดจะอยู่ยังไง?อีวอนและลิลี่พลันรู้สึกฉงนแดร์ริลหัวเราะและกล่าว "มันไม่ง่ายที่จะสร้างสักหลังขึ้นมา อีกอย่าง คืนนี้ก็หนาวเย็น เราจะแบ่งปันความอบอุ่นกันได้หากอยู่ใกล้กัน พวกคุณไม่เห็นด้วยเหรอ?"ฮ่าฮ่า จะมีเทพธิดาถึงสองคนใช้เวลายามราตรีกับเขา เขาจะสร้างกระท่อมอีกหลังทำไม?ลิลี่หน้าแดง "นายอยากจะนอนอยู่ระหว่างพวกเราใช่ไหม? อย่าแม้แต่จะคิดเชียว!" จากนั้นเธอก็ดึงอีวอนไปแล้วกล่าว "เราเข้าไปพักกันเถอะ"ลิลี่ตะโกนเมื่อพวกเธอเข้าไปในกระท่อม "แดร์ริล ได้โปรดเฝ้าข้างนอกกระท่อมด้วย นายเก่งที่สุด!"ลิลี่ถึงกับตัวสั่นเมื่อพูโแบบนั้น เธอไม่เคยอ่อนโยนกับแดร์ริลแบบนี้มาก่อน"คุณ… คุณจะทิ้งผมไว้ข้างนอก?" แดร์ริลขอร้องในขณะที่ลิลี่เพียงหัวเราะออกมา "นายเข้ามาไม่ได้เพราะว่าอีวอนยังโสดอยู่"เฮ้อ! แดร์ริลจุดบุหรี่แล้วหลับตาลงแดร์ริลตื่นขึ้นมาเพราะความหนาวโดยที่ไม่รู้เวลา เขาเพียงได้ยินเสียงหายใจของสตรีด้านในและถึงกับกลืนน้ำลายแดร์ริลคิด 'พวกเธอหลับอยู่รึเปล่า? ฉันควรแอบดูไหม? ไม่ทำอะไร ก็แค่แอบดูนี่ ใช่ไหม?'ในขณะที่แดร์ริลกำลังจะคลาน
คนทั้งหมดในถ้ำเริ่มตอบสนอง "คุณแดร์ริล ดึงฉันขึ้นไปก่อน...""แดร์ริล ช่วยฉันก่อน...""คุณแดร์ริล ช่วยภรรยาฉันก่อน เธอท้องสองเดือน..."มันยังมีหินที่ตกลงมาในถ้ำอีก และดูเหมือนว่าถ้ำกำลังจะถล่มอีกครั้งในอีกไม่นานภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ทุกคนล้วนต้องการถูกช่วยเหลือก่อนเพราะยิ่งนานไปก็ยิ่งอันตราย!เคนท์ร้องออกมาในขณธที่เขาดันตัวเองไปข้างหน้า เขาเงยหน้าไปหาแดร์ริลด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง "คุณแดร์ริล คุณชายแดร์ริล ช่วยฉันก่อน ฉันจ่ายให้คุณได้..."เคนท์ไม่สนใจว่าเขาจะเคยมีความแค้นกับแดร์ริลหรือไม่ เขาเพียงต้องการมีชีวิตรอด!แดร์ริลมองเขาด้วยรอยยิ้ม "เคนท์ นายลืมไปแล้วเหรอว่าพูดอะไรกับฉันไว้? ไม่ใช่ว่านายบอกว่าจะเรียกฉันว่าคุณพ่อเหรอ?""แก!"ไอ้ลูกเขยบ้านคนอื่นนี่ล้ำเส้นเกินไปแล้ว!เคนท์จะไม่สนใจมันเลย หากไม่ใช่เพราะว่าเขาอยู่ต่อหน้าคนนับร้อย! มากไปกว่านั้น เมแกนก็อยู่กับเขาด้วย!แดร์ริลแค่นเสียงหัวเราะอย่างเย็นชาแล้วเมินเขาก่อนจะกล่าวเสียงดัง "ทุกคนเงียบลงก่อน ฉันจะช่วยทุกคน แต่สุภาพสตรีก่อนนะ"หลังจากที่แดร์ริลกล่าวจบ เขาก็มองที่เมแกน "มาสิ คุณรออะไรอยู่?"แดร์ริลต้องช่
เมแกนที่ปกติสูงส่งและอหังการนั้นไม่รู้เลยว่าทำไมเธอถึงกล่าวอะไรแบบนี้ ใบหน้าของเธอพลันแดงเมื่อกล่าวจบ และมันยิ่งมีเสน่ห์เหนือปกติเมื่ออยู่ภายใต้แสงจันทร์แดร์ริลเลิกคิ้วของเขา ต่อให้ได้ฟังที่เมแกนกล่าว เขาก็ไม่มีความต้องการจะช่วยเคนท์!หมอนี่มันเน่าถึงราก เขาล่อฉลามตัวจริงให้มันโจมตีในตอนกลางวันจนพวกเขาเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด ไม่มีทางที่แดร์ริลจะให้อภัยเขา"ได้โปรด พี่ชาย… ได้โปรดช่วยเขา..." เมแกนกล่าวย้ำอย่างแผ่วเบาและจับแขนแดร์ริลแน่นเคนท์รู้สึกเหมือนมีหนามยอกในหัวใจเมื่อได้ยินเทพธิดาของเขาเรียกชายอื่นว่า 'พี่ชาย' แต่เขาไม่กล้าพูดถึงเรื่องนี้แดร์ริลถอนหายใจแล้วใจอ่อนหลังจากได้ยินการขอร้องที่แสนมีเสน่ห์ของเมแกน เขาใช้เชือกแล้วดึงเคนท์ออกมาจากถ้ำแดร์ริลไม่แม้แต่จะสนใจพูดกับเคนท์หลังจากช่วยเขาขึ้นมา เขาเพียงแค่กลับไปที่กระท่อมใบไม้"แดร์ริล นายน่าทึ่งมาก ๆ"ลิลี่ ผู้ซึ่งรอคอยเขาที่กระท่อมด้วยความยินดี ทนไม่ไหวจนต้องตะโกนหาแดร์ริลเมื่อเขาเข้ามาลิลี่ได้สอบถามคนที่พักผ่อนอยู่รอบข้างว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วพบว่าแดร์ริลนั้นได้ช่วยเหลือพวกเขาด้วยตัวเองนี่แดร์ริลยังใช่คนที่ถูกเรียกว่า
ไบรอันนั้นมอบวิธีบ่มเพราะที่เรียกว่า คัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็น ให้นายท่านชราแห่งดาร์บี้เป็นของขวัญเมื่อห้าปีก่อนสำนักเส้าหลินและสำนักบู๊ตึ๊งนั้นมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดฉันพี่น้อง เหล่าบรรพบุรุษของทั้งสองสำนักได้ร่วมมือกันสร้างคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นที่บรรดาศิษย์ของทั้งสองสำนักได้ใช้ฝึกบ่มเพาะ แน่นอน มันสงวนไว้ให้เพียงเหล่าศิษย์ชั้นยอด ศิษย์ดาดดื่นทั่วไปไม่มีทางได้เห็นมันนายท่านชราแห่งดาร์บี้ได้เริ่มปิดประตูบ่มเพาะหลังจากได้รับคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็น และห้าปีก็ผ่านไปราวกับกะพริบตา ตอนนี้ในที่สุดนายท่านชราแห่งดาร์บี้ก็ได้บรรลุพลัง การเก็บตัวของเขาสิ้นสุดแล้วในวันนี้!ตัวตนสำคัญมากมายในเมืองตงไห่และแม้กระทั่งเมืองรอบ ๆ ได้เร่งมาที่คฤหาสน์เพื่อแสดงความยินดีกับนายท่านชราแห่งดาร์บี้เมื่อได้รับข่าวงานเลี้ยงยิ่งใหญ่ได้จัดขึ้นในถฤหาสน์พร้อมมื้อจัดเลี้ยงที่เลิศหรูแม้แต่เหล่าบริกรก็ยังงดงามทุกคนล้วนกระตือรือร้นที่จะรอดูนายท่านชราแห่งดาร์บี้ ในที่สุดเขาก็ปรากฏตัวนายท่านชราแห่งดาร์บี้สวมชุดผ้าฝ้ายแบบจีนซึ่งแผ่รังสีความแตกต่างออกมา ท่าทางของเขาทั้งยินดี แต่ก็แฝงไว้ด้วยความจริงจังและอหังการ"คุ
ปัง!คำพูดของยูมิยิ่งเติมเชื้อไฟให้ความโกรธของนายท่านชรา จนทำให้เขาฟาดมือใส่โต๊ะ "คนของฉัน จงไปนำตัวแดเนียลและภรรยาของเขามา ฉันอยากจะถามพวกเขาว่าเลี้ยงลูกมายังไง!"อารมณ์ของนายท่านชราแห่งดาร์บี้เดือดพล่านในตอนนั้น!แบรนดอนและแอ๊บบี้ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ต่างมองหน้ากันอย่างกังวล พวกเขารู้สึกว่าแดร์ริลไม่ใช่คนไม่ดีจากการที่ได้ปฏิสัมพันธ์กันคราวก่อนใครจะไปคิดว่าเขาจะทำเรื่องแบบนี้!นี่เขาเป็นหมาป่าในคราบแกะงั้นเหรอ?สามวันต่อมา ณ ทะเลสาบมังกรทะยานวันนี้อากาศค่อนข้างแจ่มใส และดวงอาทิตย์ก็เจิดจ้า ตระกูลฮูห์ได้เรียกรถบัสมาเพื่อรับพวกเขาในตอนเช้าตรู่เพราะการทัศนิศึกษาได้จบลงคนมากมายมีแผลฟกช้ำจากสิ่งที่เกิดขึ้นในถ้ำเมื่อไม่กี่วันก่อน เด็กร่ำรวยพวกนี้ถูกประคบประหงมมาตั้งแต่เด็ก ดังนั้นต่อให้แผลของพวกเขาเริ่มจะฟื้นตัวและไม่มีอันตรายถึงชีวิตแล้วก็ตาม แต่พวกเขาก็ยังยืนกรานจะไปตรวจอาการที่โรงพยาบาลโดยไม่ต้องคิดให้มากความ เหล่าผู้บาดเจ็บชุลมุนวุ่นวายพากันขึ้นรถบัสเมื่อมาถึงแด๊กซ์, เวนดี้, แดร์ริล, เมแกน, และที่เหลือที่ไม่ได้มีอาการบาดเจ็บได้ขึ้นรถบัสคันสุดท้ายมันเป็นเวลากลางวัน รถบัสได้
"เร็วเข้า เปิดประตูสิ" เมแกนทนไม่ไหวและบอกคนขับรถมันเป็นเรื่องที่ดีเสมอในการช่วยเหลือคนในยามที่เขาไม่มีคนช่วยคนขับรถเห็นด้วยแล้วเปิดประตู แฝดทั้งคู่ดีใจที่เห็นแบบนั้น พวกเขาพยุงน้องสาวไปที่ประตูหน้าอย่างไรก็ตาม ในตอนนั้นเองที่แดร์ริลยืนขึ้น "เดี๋ยวก่อน ฉันคิดว่าเราแค่โทรเรียกรถพยาบาลมารับพวกเขาก็พอ""ทำไม?"เมแกนขมวดคิ้วด้วยความงุนงงแดร์ริลหัวเราะ "ไม่มีเหตุผลโดยเฉพาะหรอก ก็แค่รถบัสเต็มแล้ว จะมีที่ไหนว่างให้พวกเขาอีก?"ทุกคนบนรถโกรธเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของแดร์ริลแดร์ริลพูดอะไรที่ไร้มนุษยธรรมแบบนี้ได้ยังไง? พวกเขาขึ้นมาไม่ได้เพราะไม่มีที่นั่ง? น้องสาวของพวกเขาบาดเจ็บรุนแรง จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอไปถึงโรงพยาบาลไม่ทันเวลาในความจริง ไม่ใช่ว่าแดร์ริลไม่เห็นอกเห็นใจ แต่เป็นเพราะเขาเห็นบางอย่างผิดปกติเมื่อพี่น้องเหล่านี้ปรากฏตัวมินนี่ดูเหมือนจะบาดเจ็บและเจ็บปวด แต่กลับไม่มีเหงื่อสักหยดบนใบหน้าของเธอ ชัดเจนว่าเธอต้องแกล้งทำ มากยิ่งไปกว่านั้น แดร์ริลแอบเห็นรอยสักใต้มือซ้ายของเธอในขณะที่เธอยกแขนขึ้นจากการมองเพียงครั้งเดียว มันดูเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติกับพี่น้องฝาแฝดทั้งสอง แต่แ
"หยุดพล่ามเพ้อเจ้อสักที!" วิลเลียมกรอกตาใส่แดร์ริล"แดร์ริล เรากำลังช่วยพี่น้องสามคนนี้ ไม่ว่าแกจะชอบหรือไม่ก็ตาม แกจะลงไปจากรถก็ได้ถ้าแกไม่ชอบใจ"นี่มันตลกอะไรกันกัน! แดร์ริลหมดคำพูดเลยทีเดียว"แดร์ริล พี่น้องสามคนนี้ดูน่าสงสารมาก ให้พวกเขาขึ้นมาเถอะ" ลิลี่พูดเสียงเบาแล้วดึงแขนเขา ในขณะที่นั่งอยู่ข้างเขาบางทีลิลี่อาจจะนั่งเงียบอยู่ถ้ามันเป็นเรื่องอื่น แต่เรื่องนี้มันเป็นความเป็นความตาย เธอจะไม่พูดได้ยังไง?แดร์ริลส่ายหัวอย่างเชื่องช้าแล้วมองลิลี่ผู้คนบนรถเริ่มวิพากษ์วิจารณ์แดร์ริลทีละคน"ทำไมเราถึงยังคุยกับเขาอยู่อีก?" เคนท์หัวเราะ "ตระกูลของฉันจัดทริปนี้และเรียกบัสคันนี้มา ฉันจะให้พวกเขาขึ้นมา"หลังจากเคนท์กล่าวจบ เขาก็รีบไปที่ประตูแล้วพลักมันเปิดออกในทันทีที่ประตูเปิด ฮิวจ์ก็พุ่งเข้ามาในรถพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาพลันควักมีดสั้นขึ้นมาแล้วจี้ที่คอของคนขับ "อ-อ-อย่า...แม้แต่จะขยับ" เขาด่าทอทิมมี่เดินขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มเย็นชาและปืนสีดำแวววาวในมือ เขาตรวจดูรถบัสด้วยตาเหล่ของเขา "ห-ห-หยุด! นี่คือการ ป-ป-ปล้น" เขาติดอ่างวิธีการพูดของทิมมี่นั้นมันน่าขัน แต่ไม่มีใครเลยที่ห
แดร์ริลพยักหน้า พยายามกลั้นหัวเราะ"ฉันขอเตือนแก อย่าวุ่นวายให้มาก ส่ง เ-เ-เงินของแกมา แล้วพวกแกจะไม่เป็นไร!" ฮิวจ์ด่าทอ หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็รีบเดินไปที่วิลเลียมพร้อมกับท่าทางที่ดูน่ากลัว"เข้าใจผิดแล้วครับ ผมไม่ได้โทรหาตำรวจ ผมไม่ได้นำบัตรธนาคารมาด้วย ผมเลยจะโอนเงินผ่านมือถือของผม"วิลเลียมกระวนกระวายมาก เหงื่อของเขาไหลอย่างหนักในขณะที่อธิบายฮิวจ์ไม่ได้สนใจคำอธิบายของวิลเลียมด้วยซ้ำ เขาฉกมือถือไปแล้วตบหัวของวิลเลียมอย่างรุนแรง"ไอ้เ-ี้ย แกคิดจะหลอกใคร?" ฮิวจ์ด่าวิลเลียมอย่างโหดเหี้ยมแล้วทุบตีเขาต่อไปต่อให้วิลเลียมไม่ได้จะโทรหาตำรวจ แต่การโอนเงินจะเปิดเผยตัวตนของฮิวจ์ เขาโกรธมาก เมื่อคิดว่าวิลเลียมต้องการจะหลอกเขา"โอ๊ย! อย่าตีผม!" เขาร้อง "ผมไม่มีบัตรจริง ๆ"วิลเลียมขอร้องในขณะที่ถูกทุบตี เลือดไหลลงมาจากแก้มของเขา"ผมไม่มีบัตรธนาคารจริง ๆ นะ!" วิลเลียมโอดครวญคนในรถบัสหวาดกลัว หญิงสาวบางคนร้องไห้เมื่อเห็นใบหน้าของวิลเลียมที่โชกเลือด ฮิวจ์โหดร้ายมากในขณะที่ฝูงชนกำลังหวาดผวา เมแกนรู้สึกเสียใจและรู้สึกผิดในหัวใจแดร์ริลเคยช่วยเด็กนักเรียนและหญิงสาวที่เขาไม่เคยรู้จักที่
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ