บทที่ 157

เมแกนที่ปกติสูงส่งและอหังการนั้นไม่รู้เลยว่าทำไมเธอถึงกล่าวอะไรแบบนี้ ใบหน้าของเธอพลันแดงเมื่อกล่าวจบ และมันยิ่งมีเสน่ห์เหนือปกติเมื่ออยู่ภายใต้แสงจันทร์

แดร์ริลเลิกคิ้วของเขา ต่อให้ได้ฟังที่เมแกนกล่าว เขาก็ไม่มีความต้องการจะช่วยเคนท์!

หมอนี่มันเน่าถึงราก เขาล่อฉลามตัวจริงให้มันโจมตีในตอนกลางวันจนพวกเขาเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด ไม่มีทางที่แดร์ริลจะให้อภัยเขา

"ได้โปรด พี่ชาย… ได้โปรดช่วยเขา..." เมแกนกล่าวย้ำอย่างแผ่วเบาและจับแขนแดร์ริลแน่น

เคนท์รู้สึกเหมือนมีหนามยอกในหัวใจเมื่อได้ยินเทพธิดาของเขาเรียกชายอื่นว่า 'พี่ชาย' แต่เขาไม่กล้าพูดถึงเรื่องนี้

แดร์ริลถอนหายใจแล้วใจอ่อนหลังจากได้ยินการขอร้องที่แสนมีเสน่ห์ของเมแกน เขาใช้เชือกแล้วดึงเคนท์ออกมาจากถ้ำ

แดร์ริลไม่แม้แต่จะสนใจพูดกับเคนท์หลังจากช่วยเขาขึ้นมา เขาเพียงแค่กลับไปที่กระท่อมใบไม้

"แดร์ริล นายน่าทึ่งมาก ๆ"

ลิลี่ ผู้ซึ่งรอคอยเขาที่กระท่อมด้วยความยินดี ทนไม่ไหวจนต้องตะโกนหาแดร์ริลเมื่อเขาเข้ามา

ลิลี่ได้สอบถามคนที่พักผ่อนอยู่รอบข้างว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วพบว่าแดร์ริลนั้นได้ช่วยเหลือพวกเขาด้วยตัวเอง

นี่แดร์ริลยังใช่คนที่ถูกเรียกว่า