บทที่ 1433

"ท่านพ่อ!"

สเตลล่าพูดขึ้นอย่างกระวนกระวายว่า “ปล่อยแดร์ริลไปเถิด!”

"ทำไมล่ะ?" เอริครู้สึกสับสน สเตลล่าชื่นชมแดร์ริลมากไม่ใช่เหรอ? แต่ทำไมเธอถึงต้องการให้เขาปล่อยแดร์ริลไป?

“ข้า…” สเตลล่ากัดริมฝีปากแน่น จากนั้นเธอก็พูดเบา ๆ ว่า “แดร์ริลเป็นฮีโร่ที่มีชื่อเสียง และข้าก็ดีใจมากที่ได้พบเขา ข้าเป็นเพียงผู้ที่ชื่นชมเขาเท่านั้น ข้าไม่ใช่เพื่อนของเขาด้วยซ้ำ แต่ท่านพ่อกลับขอให้เขาอยู่กับข้าเช่นนั้นได้อย่างไร?”

เอริคขมวดคิ้วอย่างครุ่นคิด

สเตลล่าพูดถูก เอริคตระหนักได้ว่าเขาทำเกินไปที่เขาจับตัวแดร์ริลมาเช่นนี้ และที่เลวร้ายไปกว่านั้น คือการที่เขาขอให้แดร์ริลอยู่กับลูกสาวของเขาจนกว่าเธอจะตาย

อย่างไรก็ตาม ถ้าหากว่าเอริคยอมปล่อยแดร์ริลไป ลูกสาวของเขาก็จะไม่ได้เห็นแดร์ริลอีก และนั่นจะไม่ทำให้เธอไม่มีความสุขมากกว่าเหรอ?

ดังนั้นเอริคจึงเกิดความรู้สึกขัดแย้ง

แดร์ริลพยักหน้าอย่างสุขุม ถึงแม้ว่าชายชราจะเป็นคนไร้เหตุผล แต่ลูกสาวของเขาก็เป็นคนมีเหตุผลและจิตใจดี

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชายทั้งสี่คนที่ยืนเงียบอยู่ข้าง ๆ สเตลล่าก็พูดขึ้นว่า

“หมายความว่าอย่างไรน้องเล็ก?”

“เราจับแดร์ริลที่น้องสาว