เนื่องจากลักษณะภูมิศาสตร์ที่ติดทะเล สภาพอากาศของเมืองตงไห่จึงไม่ค่อยปกตินัก มันร้อนในเวลากลางวัน และหนาวในเวลากลางคืนแต่ก็มีสถานที่หนึ่งที่ทุกคนมักจะรวมตัวกันไม่ว่าสภาพอากาศจะเป็นอย่างไรตำหนักไข่มุกถูกต้องแล้ว ร้านแผงลอยข้างทางทั้งหมดเองก็ล้วนขายวัตถุโบราณ เหล่าผู้ที่หลงไหลในวัตถุโบราณเองก็ล้วนรวมตัวที่นี่เช่นกัน พวกเขาซื้อของราคาถูกโดยหวังว่ามันจะเป็นของที่มีมูลค่าสูงคนขายวัตถุโบราณไม่กี่คนกำลังมีการต่อรองที่ดุเดือดกับลูกค้าของพวกเขาเสียงของเครื่องยนต์รถดังออกมาเมื่อแดร์ริลหยุดรถ เขาเหลือบมองไปทั่วเพื่อดูให้มั่นใจว่าไม่มีอะไรที่เขาควรจะซื้อไว้ ก่อนจะเดินขึ้นชั้นบน อีวอนที่รอการมาถึงของเขามานานที่ตำหนักไข่มุกอยู่ชั้นบนอีวอนเดินมาหาเขาด้วยรองเท้าส้นเข็มของเธอพร้อมกับรอยยิ้มเมื่อเห็นว่าแดร์ริลมาถึง "ทำไมอยู่ ๆ คุณถึงสนใจหนังสือเกี่ยวกับอาวุธกองทัพขึ้นมาล่ะ?"อีวอนสงสัย ในวงการวัตถุโบราณ อาวุธกองทัพนั้นไม่ใช่สิ่งที่เป็นที่นิยมในหมู่พวกเขา แล้วแดร์ริลจะค้นคว้าพวกมันไปทำไมแดร์ริลยิ้ม "ก็ไม่มีอะไรมาก ผมแค่อยู่ ๆ ก็สนใจในสรรพาวุธอาวุธโบราณขึ้นมาเท่านั้นเอง"อีวอนกัดริมฝีปากแล้
หลังจากไม่กี่ชั่วโมง แดร์ริลก็ปาดเหงื่อของเขาแล้วจัดเก็บยาแก้พิษนับสิบที่เขาปลิดออกมา"ลูกพี่แดร์ริล คุณคือผู้ช่วยชีวิตของพวกเรา" สกายเลอร์รู้สึกซึ้งใจมากในขณะที่ถือยาแก้พิษพร้อมหยาดน้ำในดวงตาเขานำป้ายหยกออกมา "ลูกพี่แดร์ริล นี่เป็นของของมาสเตอร์แห่งนิกายจ้าวสวรรค์ มันเป็นสิ่งแทนตัวตนของมาสเตอร์ วันก่อนผมรีบมากไปและไม่ได้นำมันให้คุณ โปรดเก็บมันให้ดี หากมีเหตุการณ์ที่เกิดความเข้าใจผิดกับคนจากนิกายจ้าวสวรรค์ โปรดแสดงป้ายนี้ให้พวกเขาดู แล้วพวกเขาจะรู้ว่าคุณคือสมาชิกของนิกาย"แดร์ริลพยักหน้า แล้วเก็บป้ายหยกเข้าตัวก่อนจะจับไหล่ของสกายเลอร์ แล้วกล่าว "เร็วสิ ไปช่วยแก็งของนาย"สกายเลอร์พยักหน้าแล้วจากไปทันทีเมื่อเขาจากไป แดร์ริลก็เริ่มการค้นคว้าคัมภีร์โอสถแห่งอนันต์ ตอนนี้เขามีบุปผาสองสีแล้ว เขาอยากรู้ว่าเขาจะสามารถผลิตโอสถอะไรออกมาได้อีกในช่วงค่ำ ที่อาณาเขตตระกูลลินดันลิลี่และเจดนั่งอยู่ที่โซฟาทั้งคู่สวมกระโปรงสั้นในกำลังเพลิดเพลินกับไอศกรีมภายใต้อากาศที่ร้อนระอุลิลี่กล่าวเสียงนิ่ม "เจด ฉันไม่คิดเลยว่าจู่ ๆ เธอจะกลายมาเป็นเศรษฐีอสังหาฯ เธอไปพบใครมา? ใครลงทุนในธุรกิจของเธอ?"ล
มันก็แค่การออกทัศนศึกษา ทำไมต้องหาชุดใหม่ดด้วย?"ผมไม่ไปทัศนศึกษาได้ไหม?" แดร์ริลถามเคนท์ต้องอยู่ที่นั่นแน่ เพราะการจัดทัศนศึกษานั้นมาจากตระกูลฮูห์ แดร์ริลไม่อยากพบเขาซาแมนธาจ้องเขา "ความจริง ฉันเองก็ไม่อยากชวนแกไปงานของสังคมชั้นสูงหรอก แต่เพราะลิลี่เป็นประธานแล้ว และแกก็เป็นสามีของเธอ แกต้องไป"แดร์ริลพยักหน้า "ก็ได้ ผมจะไปซื้อชุดใหม่"ซาแมนธากล่าวอย่างเย็นชา "ค่อยดีหน่อย ไปเอาเงินที่ลิลี่ถ้าแกไม่มีเงินพอซื้อของดี ๆ อย่าใส่เสื้อผ้าถูก ๆ แล้วทำให้ลิลี่อับอาย"แดร์ริลพยักหน้าอีกครั้งในที่สุดซาแมนธาก็ออกไปจากห้องหลังจากบ่นเขาหลายครั้งเมื่อเธอออกไป แดร์ริลก็รีบนำหนังสือ 'สรรพาวุธกองทัพโบราณ' ออกมาอีกครั้งหนังสือนั้นปกคลุมด้วยรอยขีดข่วนและตัวอักษรก็อ่านได้ยากไม่เพียงเท่านั้น มันยังมีคราบสีน้ำตาลที่ดูเหมือนเลือดบนปก เมื่อสภาพของมัน หนังสือเล่มนี้ดูจะผ่านมาหลายยุคหลายสมัยเลยทีเดียวตระกูลยังนั้นเป็นนักสะสมวัตถุโบราณโดยแท้ พวกเขาแม้กระทั่งมีหนังสือแบบนี้แดร์ริลเริ่มอ่านหนังสือหน้าแรกนั้นเป็นชนิดของอาวุธที่เรียกว่า ค้อนอสนี ค้อนที่มีความสามารถในการอัญเชิญสายฟ้ามาได้ มันเป็
"หน้าไม่อาย คนอื่นเขาเรียกนายว่าลูกเขยบ้านคนอื่นนะ นายไม่รู้เหรอ?" ลิลี่หน้าแดง แต่เธอก็รีบขอโทษทันที "ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น"แดร์ริลไม่ได้ใส่ใจคำพูดของเธอ "ไม่ต้องห่วง ผมไม่สนใจสิ่งที่คนอื่นพูดหรอก คุณคือภรรยาของผม ผมสนใจแค่สิ่งที่คุณคิดกับผมเท่านั้น"ลิลี่ยิ้มและลากแดร์ริลไปชอปปิ้งเธอต้องการซื้อสูทให้เขา อย่างไรก็ตาม ตลอดสามปีที่แต่งงานมา แดร์ริลนั้นชินชากับการสวมใส่ชุดถูก ๆ ที่ไม่มียี่ห้อเสียแล้ว เขารู้สึกไม่สบายตัวเอาเสียเลย สุดท้าย หลังจากต่อรองอยู่นาน แดร์ริลก็ซื้อชุดไปรเวทมียี่ห้อมาสองชุดในขณะที่แดร์ริลกำลังจะจ่ายเงินที่แคชเชียร์หลังจากลองชุด ลิลี่ก็เข้ามาหยุดเขา"ฉันไม่เคยให้อะไรนายเลยตลอดสามปีที่แต่งงานกันมา ให้ฉันจ่ายมันให้นายเอง นายเพิ่งจะซื้อเสื้อผ้าให้ฉันตั้งมากมายก่อนหน้านี้ไม่ใช่เหรอ?" ลิลี่ยิ้มแดร์ริลรู้สึกอบอุ่นกับคำพูดของลิลี่มาก เขาไม่ได้ปฏิเสธและอนุญาตให้ลิลี่จ่ายบิลให้เขาเช้าวันต่อมา ตระกูลฮูห์ส่งรถขนส่งมารับตระกูลตระกูลฮูห์นั้นค่อนข้างมีชื่อเสียงในเมืองตงไห่ พวกเขาส่ง Mercedes Business-class มานับสิบ ๆ คัน รถทั้งหมดจอดอยู่ข้างถนนอย่างเร
"แกหัวเราะทำไม?"จัสตินอารมณ์เสีย เขาชี้ใส่แดร์ริลแล้วตะโกนเขารู้ว่าแดร์ริลเป็นลูกเขยที่อยู่บ้านภรรยา ทำไมเทพธิดาอย่างลิลี่ถึงได้แต่งงานกับคนไร้ประโยชน์ได้! แม้ว่ามันจะเป็นการแต่งงานหลอก ๆ มันก็ไม่ยุติธรรมอยู่ดีจัสตินอิจฉาแดร์ริล ดังนั้นเขาจึงระบายใส่เขา "ถ้าแกกล้าหัวเราะอีกครั้ง ฉันจะฉีกปากแกออกซะ ตลกอะไรนักหนา?""ไม่มีอะไร ชื่อของนายฟังดูเจ๋งดีนะ" แดร์ริลกล่าวคนรอบ ๆ เขาเริ่มออกเสียงชื่อของเขาหลังจากได้ยินคำพูดของแดร์ริล จัสติน ควินน์ จัส-อิน-ควีน?นั่นมันฟังดูตลกมากจัสตินเก็บความโกรธไม่ได้อีกเมื่อเห็นคนรอบข้างเริ่มหัวเราะใส่เขา เขากำลังจะพุ่งเข้าใส่แดร์ริล แต่ลิลี่หยุดเขา เธอกล่าวเสียงเบา "คุณควินน์ เรามาที่นี่เพื่อสนุกและเล่นเกมส์กัน คุณไม่จำเป็นต้องโมโหเลย""ก็ได้ เทพธิดาที่รักพูดถูก" จัสตินเก็บอารมณ์ทันที เขายื่นมือของเขาไปที่ลิลี่ แล้วคว้าจับมือไว้ "เทพธิดาที่รักของผม มันเป็นเกียรติของผมที่ได้พบคุณ ผมชื่นชมคุณมานานพอสมควรแล้ว"แดร์ริลแสยะยิ้ม เขาเกือบก่อเรื่องตอนที่ผู้คนนั้นหัวเราะเรื่องชื่อของชายคนนั้นก่อนที่เขาจะเปลี่ยนอารมณ์อย่างรวดเร็วแล้วพยายามจะพูดคุยกับภรรยาเ
เมแกนจ้องเขา "ฉันไม่อยากอารมณ์เสีย ถ้านายยังทำตัวแบบนี้อยู่อีก ก็ไม่ต้องมายุ่งกับฉันแล้วเชิญเที่ยวคนเดียว""ก็ได้ ฉันจะฟังเธอ" เคนท์ตอบพร้อมกับยิ้มทันทีแม้ว่าเขาจะบอกแบบนั้น แต่ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความโกรธเมื่อมองไปที่แดร์ริล'ลูกเขยบ้านคนอื่นกล้ามาท่องเที่ยวกับพวกเราได้ยังไง? ฉันจะทำให้แกต้องขายหน้า!' เคนท์คิด"สวัสดีทุกคน ขอบคุณที่อดทนรอ" เอ็ดเวิร์ด ฮูห์ เดินออกมาข้างหน้าแล้วพูดใส่ไมโครโฟนเอ็ดเวิร์ดคือพ่อของเคนท์ เขาเป็นหัวหน้าของตระกูลฮูห์ และเป็นผู้จัดการทัศนศึกษานี้ด้วยเช่นกันเขาเดินไปด้านหน้าฝูงชน มองไปรอบข้าง ก่อนจะกระแอมแล้วกล่าว "ทุกคน ณ ที่นี้ คือชนรุ่นใหม่ของตระกูลของพวกคุณ ผมเชื่อว่าทุกคนคงรู้กฏของการทัศนศึกษาครั้งนี้แล้ว เพราะฉะนั้นผมจะไม่บอกมันซ้ำอีก มีสิ่งเดียวที่ผมต้องย้ำเตือนทุกคน ได้โปรดดูแลความปลอดภัยของตนเอง ขอย้ำ ได้โปรดดูแลความปลอดภัยของตัวพวกคุณเอง!"เอ็ดเวิร์ดเสริม "ตอนนี้เราอยู่ที่ทะเลสาบมังกรทะยาน มันเป็นอ่าว ใกล้ทะเลนั้นมีปลามากมาย เราได้เตรียมคันเบ็ดตกปลาให้พวกคุณทุกคนแล้ว ดินเนอร์ของพวกเราขึ้นอยู่กับปลาที่พวกคุณตกได้!"ทุกคนหลุดหัวเราะออกมาหล
หนึ่งพันล้านบาท วิลเลียมจะตัดสินใจยังไง?ลิลี่เป็นผู้นำของตระกูลลินดัน แม้ว่าการแข่งขันว่ายน้ำจะเพื่อความบันเทิง แต่พันล้านบาทไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ ถ้าตระกูลลินดันต้องสูญเสียเงินหนึ่งพันล้านบาทไป ตระกูลของพวกเขาจะต้องพินาศวิลเลียมยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไรสักคำเคนท์หัวเราะ "งั้น ตระกูลลินดันก็ไม่เดิมพัน? มันก็แค่เกมส์ แต่ตระกูลลินดันก็กลัวซะแล้วเหรอ? ฉันนึกว่าแดร์ริล—ลูกเขยบ้านคนอื่น—จะเป็นคนขี้ขลาดแค่คนเดียว ฉันไม่รู้มาก่อนว่าทั้งตระกูลลินดันก็เป็นเหมือนกัน แม้แต่วิลเลียมก็เป็นไอ้ขี้ขลาด ฮ่าฮ่า"วิลเลียมหงุดหงิดเมื่อได้ยินแบบนั้น "ทำไมตระกูลลินดันจะไม่เข้าร่วมล่ะ?"เคนท์ดูถูกเขาได้ยังไง? เขาเป็นหลานคนโตที่สุดของตระกูลลินดันเชียวนะ! วิลเลียมโมโห แต่ลิลี่เป็นผู้นำตระกูล เขาหันไปหาลิลี่แล้วขอร้อง "ลิลี่ เราควรเข้าร่วมและแสดงการสนับสนุนในเมื่อเคนท์เชิญชวน เธอคิดว่าไง?"ความจริงคือ ทุกคนในตระกูลลินดันนั้นอิจฉาลิลี่ ผู้หญิงมาเป็นผู้นำของตระกูลพวกเขาได้ยังไง?หากพวกเขาแพ้การแข่งขันว่ายน้ำ ตระกูลลินดันจะเสียหนึ่งพันล้านบาทและลิลี่จะเป็นผู้รับผิดชอบเพียงคนเดียว! ลิลี่และแดร์ริลต้องเป็นตัวแทนขอ
สมัยที่เขาออกจากตระกูล แดร์ริลนั้นอาศัยอยู่ในหมู่บ้านพักหนึ่ง และเรียนการว่ายน้ำด้วยตัวเอง ดังนั้นท่าว่ายน้ำของเขาจึงดูประหลาด"ฮ่าฮ่า ดูลูกเขยลินกันสิ เขาว่ายท่าลูกหมาเหรอ?""โอ้ ท่าลูกหมา นั่นมันตลกชะมัด!"หญิงสาวบางคนเริ่มหัวเราะคิดคักลิลี่กัดริมฝีปากอย่างโมโหเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะจากที่หาด เมื่อเธอมองดูท่าว่ายน้ำของแดร์ริล เธอจึงรู้สึกว่ามันตลกเช่นกันมันชัดเจนว่าแดร์ริลไม่เคยได้รับการสอนว่ายน้ำระดับมืออาชีพมาก่อน แต่เขากลับมีความมั่นใจ แม้ว่าเขาจะไม่ช้า แต่ความเร็วของเขาไม่สามารถชนะการแข่งได้แน่ ถ้าไม่ได้อันดับหนึ่ง ก็เท่ากับแพ้เดิมพันเธอควรเชื่อในเขาไหม? เงินหนึ่งพันล้านเชียวนะ!ถ้าพวกเธอแพ้ ตระกูลลินดันจะต้องจ่ายพันล้านบาท อะไรจะเกิดหลังจากนั้น? บางทีเธออาจจะเสียตำแหน่งผู้นำตระกูลด้วยเมื่อคิดถึงเรื่องพวกนั้น ลิลี่เริ่มกังวล เธอพยายามอย่างที่สุดเพื่อเพิ่มความเร็ว ยังไงก็ตาม มันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะชนะทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงกรีดร้อง"นั่นอะไร?""โอ้ตายแล้ว นั่นมันฉลาม? ทำไมถึงมีครีบเทาอยู่ในน้ำ?""ฉลาม! ฉลาม! กลับมา! ว่ายกลับมาเร็ว!"ทั้งสิบผู้กำลังขมักเขม้นว่า
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ