"นายโชคดีที่เจอฉันวันนี้ ไม่งั้นนายคงตายไปแล้ว" แดร์ริลเย้ยออกมาในขณะที่นำบุปผาสองสีลงไปในหม้อดินเผา แล้วเขาก็เริ่มเตรียมวัตถุดิยอื่นนอกจากบุปผาสองสี สิ่งที่ยาแก้พิษต้องการอีกก็คือ น้ำส้มสายชูข้าง และกลีบดอกพีโอนี่ แดร์ริลทำให้สกายเลอร์งงงันในขณะที่มองเขาทำงานนี่เขากลั่นยาแก้พิษตรงนั้นเลย? นี่เขารู้สูตรยาจริง หรือแค่แกล้ง? ยาแก้พิษของโอสถนิกายจ้าวสวรรค์… มีใครนอกจากประมุขนิกายรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?คำถามมากมายท่วมความคิดของ ในที่สุด โอสถก็ปรากฏในมือของแดร์ริล เขาทำมันเสร็จแล้ว"กินมัน" แดร์ริลสั่งพร้อมยัดเม็ดยาใส่ปากของสกายเลอร์ แม้ว่าแดร์ริลจะดูสงบนิ่ง แต่ลึก ๆ แล้วเขาก็ยังกระวนกระวาย ถ้ายานี่ไม่ได้ผลแล้วสกายเลอร์ตาย ศิษย์ข้างนอกต้องเข้าใจว่าเขาฆ่าสกายเลอร์ และหายนะก็จะเกิดอย่างไรก็ตาม แดร์ริลคิดมากเกินไป ภายในห้านาที ใบหน้าซีดเซียวของสกายเลอร์ก็กลับมาปกติ ร่างกายของเขาหยุดกระตุกแดร์ริลถอนหายใจด้วยความโล่งอก สิ่งที่บอกใน 'โอสถแห่งอนันต์' นั้นถูกต้อง! เขากลั่นโอสถได้สำเร็จถึงสองชนิดแล้ว ชนิดแรกคือเม็ดยาเทวะ ตอนนี้ก็ยาแก้พิษ"ขอบคุณ… ขอบคุณ!" ในที่สุดสกายเลอร์ก็ยืนขึ้น แต่ยังเ
"แดร์ริล แก้มัดให้เราที แล้วก็ คนพวกนั้นคือใครน่ะ พวกเขามาทำอะไรที่นี่?" ลิลี่ถามเงียบ ๆ"ไม่มีอะไรมากหรอกครับ" แดร์ริลส่ายหัว "ผมไม่รู้จักพวกเขาด้วยซ้ำ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด พวกเขามาหาผิดคนน่ะ"เขาไม่มีทางบอกใครเด็ดขาดกว่าเขากลายเป็นฮอล์มาสเตอร์ แหงล่ะ ยังไงซะ นิกายจ้าวสวรรค์นั้นก็ไม่ได้มีชื่อเสียงดีอยู่แล้วในขณะที่เขาแก้มัดให้พวกเธอ พวกเขาก็ได้ยินเสียงประตูเปิด ตามมาด้วยโทสะมากมาย"แดร์ริล? นั่นเธอคิดจะทำอะไร?!"เมื่อมองไปทางประตู เขาคือพ่อของอีวอน คิงส์ตัน ยัง นั่นเอง เขายืนอยู่ที่ประตู ใบหน้าของเขามืดมนจากความหวาดกลัวและโทสะในดวงตา หางตาของเขากระตุกเล็กน้อย"โอ้ พระเจ้า โอ้!" คิงส์ตันจับหน้าอกตัวเอง หอบอย่างหนัก เขาโยนกนะเป๋าลงกับพื้น "ฉันรู้ว่าเด็กสมัยนี้เปิดกว้างมาก แต่นี่มัน… นี่มันผิด โอ้พรเจ้า!"คิงส์ตันกรีดร้องในขณะที่จับหน้าอกของตัวเองไป เขาหายใจหนักมาก ตั้งแต่เธอยังเด็ก เขาเลี้ยงลูกของเขามาอย่างหัวโบราณ แต่ตอนนี้ ภาพตรงหน้าของเขาคือลูกสาวที่เคยเชื่อฟังของเขากำลังทำกิจกรรมแบบนั้น!"มันเป็นความผิดของพ่อเอง มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด!" คิงส์ตันถอยหลังเซไปหลายก้าว ดว
"พ่อ พ่อพูดเรื่องอะไรคะเนี่ย? หนูไปอยาก..." อีวอนกระทืบเท้า ใบหน้าเธอแดงเรื่อแม้ว่าภายนอกเธอจะพูดไปแบบนั้น แต่ในหัวเธอกลับฉายภาพของแดร์ริลอย่างช่วยไม่ได้ มันน่าท้าทาย เธออยากรู้ว่าแดร์ริลนั้นคิดอะไรอยู่ เขามักจะทำให้ทุกคนแปลกใจได้เสมอ จากที่คนอื่นบอก เขาคือขยะโดยแท้จริง เป็นไอ้ขี้ขลาด เป็นคนไร้ค่า แต่แดร์ริลที่เธอรู้จักนั้นกลับเป็นชายที่มีความลึกลับมากมายเหมือนมหาสมุทร เมื่ออยู่กับเขา เธอรู้สึกปลอดภัยแปลก… ทำไมเธอถึงมีความคิดพิลึก ๆ แบบนี้? เธอหน้าแดงหลังจากออกมาจากบ้าน ลิลี่จอดรถที่หน้าทางเข้าซูเปอร์มาร์เก็ต"แดร์ริล ทำไมนายไม่ไปส่งเจดที่บ้าน?" ลิลี่ถาม "ฉันจะซื้อของไปทำมื้อค่ำให้นายคืนนี้"'ทำมื้อค่ำให้เรา?!' แดร์ริลคิดอย่างตกใจ สามปีที่ผ่านมา มันเป็นเขามาตลอดที่เป็นคนทำมื้อค่ำให้พวกเธอ เขาไม่เคยจินตนาการว่าลิลี่จะเป็นคนทำอาหารให้เขาเลย"แน่นอน แน่นอนครับ!" แดร์ริลพยักหน้า เขาขับรถออกไปหลังจากเห็นลิลี่เข้าซูเปอร์มาร์เก็ตไปแล้วทั้งสองที่เหลืออยู่ในรถ เมื่อเห็นเจดดูอึดอัด แดร์ริลจึงหัวเราะออกมา "อย่ากระวนกระวายไปเลยน่า ฉันไม่กัดหรอก""ไม่ ฉันไม่ได้กระวนกระวาย" เธอกระซิบ เธอ
กลางวันเดือนสิงหาคม อากาศสดใส แต่บรรยากาศในคฤหาสน์ดาร์บี้กลับมืดมนทั้งตระกูลได้รวมตัวกันในโถง จ้องมองไปที่แจ็คสันและรีเบคก้าด้วยท่าทางมืดมัว"แจ็คสัน นี่ลูกคิดดีแล้วเหรอ?" เดรกถาม"ครับพ่อ" แจ็คสันพยักหน้า "ผมสนับสนุนอย่างเต็มกับการตัดสินใจที่จะเก็บเด็กไว้ของรีเบคก้า" เขามองไปที่ท้องของเธอใช่แล้ว เธอตั้งท้อง แต่ทั้งเธอและแจ็คสันนั้นไม่ได้มีอะไรกันในวันแต่งงานตั้งแต่ที่รีเบคก้าถูกข่มขืนในวันแต่งงาน แจ็คสันเว้นระยะให้เธอฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บทางจิตใจ ยังไงซะ มันก็ยังคงยากสำหรับเธอ แต่แจ็คสันไม่ติดว่ารีเบคก้าจะตั้งท้อง ซึ่งไม่จำเป็นต้องเดาว่าใครเป็นพ่อเด็กข่าวการตั้งท้องของรีเบคก้าดังไปทั่วตระกูลดาร์บี้ภายในวันเดียว"แจ็คสัน นายมันบ้าไปแล้ว!""ใช่ เด็กนั่นไม่ใช่ลูกนาย จะเก็บไว้ทำไม?""แดร์ริลข่มขืนเมียแก แต่แกยังอยากเก็บเด็กไว้เนี่ยนะ?"ทุกคนในตระกูลตะโกนอย่างไม่พอใจ แจ็คสันกำหมัดแน่นปัง!ยูมิตบที่โต๊ะ เธอยืนขึ้นแล้วกล่าว "แจ็คสัน นี่แกเป็นบ้าเหรอ? แดร์ริล สัตว์เดรัจฉานนั่นเหยียบย่ำเราด้วยการกระทำต่ำทราม ตอนนี้ ถ้าแกกับรีเบคก้าเก็บเด็กไว้—แล้วทั้งโลกรับรู้—มันจะส่งผลเสียก
มันคือดาบสีแดงโลหิตที่มีรูปสลักลายมังกรเหมือนจริงอยู่บนนั้น ความยาวของมันอยู่ที่ประมาณสามฟุตกับอีกสองนิ้ว คำว่า 'ดาบกลืนโลหิต' ถูกสลักไว้อีกด้านของใบดาบนี่นันเกิดอะไรขึ้น?แดร์ริลตอบสนองไม่ถูกเมื่อได้ยินเสียงอื้ออึงปริศนาดังขึ้นในหัวของเขา"ดาบกลืนโลหิตได้ยอมรับนายแห่งมัน ระดับปัจจุบัน: ลำดับชั้น สีแดง ขั้นหนึ่ง"'ว้าว!' แม้แต่อาวุธก็มีระดับของมันด้วย 'ลำดับชั้นสีแดง ระดับหนึ่ง' มันต้องแข็งแกร่งแน่!' แดร์ริลคิดอย่างตื่นเต้นเขาหยิบมือถือออกมาแล้วต่อสายหาเมแกน เมแกนนั้นเป็นศิษย์รุ่นพี่ของสำนักง๊อไบ๊ เธอต้องรู้เรื่องมากกว่าเขาเมื่อสายถูกต่อติด แดร์ริลก็ถามทันที "เจ้าหน้าที่แคสเทลโล อาวุธมีความแตกต่างของระดับรึเปล่า?"พวกเขาไม่ได้ติดต่อกันมาหลายวัน และนี่เป็นคำถามแรกที่เขาถาม?เมแกนพยักหน้า "ใช่ พวกมันมีระดับแตกต่างกัน" เธอตอบ "คุณได้รับมันมาเหรอ?""ดาบเล่มหนึ่ง" แดร์ริลหัวเราะ "ไม่นานนี้เอง มันดูประหลาด ผมเลยโทรหาคุณเพื่อขอคำแนะนำ แล้วระดับของลำดับชั้นล่ะ?""แล้วฉันจะบอกคุณทำไมล่ะ?" เธอหัวเราะคิกคักเอ่อ...เมแกนกล่าวต่อ "เรียกฉัน 'พี่สาวที่ยอดเยี่ยมของผม' สิ แล้วฉันจะบอกคุ
แดร์ริลส่ายหัวไปมา 'นรกเถอะ นี่ฉันแต่งตัวไม่ดีตรงไหน? ฉันเพิ่งซื้อมันมาเองนะ! ทำไมคนถึงได้ชอบดูถูกฉันนัก?'ถึงเขาจะซื้อพวกมันมาจากร้านข้างทาง แต่มันก็ถูกและใส่สบาย!"ก็ได้ ผมจะไม่เข้าไป" แดร์ริลกล่าว เขายอมแพ้ เขาไม่อยากเสียเวลาทะเลาะกับเธอเขากำลังจะโทรหาเมแกนเพื่อบอกเธอว่าเขาจะรอยู่ที่ทางเข้า ในตอนนั้นชารอนก็เดินตึงตังเข้ามาหาเขาด้วยส้นสู.ของเธอ"หากคุณต้องการโทรศัพท์ กรุณาทำมันข้างนอก! อย่ารบกวนแขกวีไอพีของเรา" เธอสั่ง"นี่ฉันโทรก็ไม่ได้?" แดร์ริลงุนงง"ไม่ได้!" เธอเอ็ด พร้อมชี้ไปที่ทางเข้าหลัก "ทางเข้าวีไอพีของเราไม่ใช่ที่ที่คุณจะเดินไปมาได้ โปรดโทรข้างนอก"พนักงานรักษาความปลอดภัยเข้ามา "คุณผู้ชาย นี่เป็นพื้นที่วีไอพี" เขาขมวดคิ้ว "โปรดอย่าเข้ามาบริเวณนี้ คุณจะรบกวนแขกได้"ลูกค้าคนอื่นเริ่มสังเกตเหตุการณ์"ไอ้ยาจกนั่นอะไรน่ะ คนจนแต่พยายามเข้ามาพื้นที่วีไอพีเหรอ?""เขาต้องพยายามแซงคิวแน่!""ดูสิ นั่นไม่ใช่ลูกเขยของตระกูลลินดันเหรอ?" ใครบางคนโพล่งขึ้นมากะทันหัน"ฮ่าฮ่า! จริงด้วย!"ชารอนเริ่มวางท่าใหญ่โตกว่าเดิมต่อหน้าแดร์ริลเมื่อได้ยินพวกเขาพูดกัน'งั้น หมอนี่ก็แค่ของเล
ทุกคนตะลึงเมื่อเห็นกระเป๋าเงินสดสองใบ"ท่านคะ นี่เงินห้าล้านค่ะ" ชารอนเข้าหาแดร์ริลด้วยความระมัดระวัง เธอสุภาพแบบสุดขีดและไม่กล้าแม้แต่มองตาของแดร์ริล"ทีนี้ฝากพวกมันแล้วเอาออกมาหนึ่งพัน" แดร์ริลกล่าวเสียงเรียบเขาไม่ได้ต้องการเงินสดมากขนาดนี้ เพียงหนึ่งพันก็เพียงพอแล้วสำหรับเขา ชารอนไม่กล้าขัดขืน เธอรีบไปแล้วกลับมาพร้อมเงินหนึ่งพันอย่างรวดเร็วเมแกนปรากฏตัวในเวลาเดียวกัน "แดร์ริล คุณถอนแค่หนึ่งพัน ทำไมคุณถึงมาอยู่ในที่วีไอพีล่ะเนี่ย?" เธอถามอย่างสับสนที่วีไอพีเปิดให้เข้าอย่างสาธารณะแล้วเหรอ? มันเคยมีกฏเคร่งครัดว่าต้องทำธุรกรรมจำนวนไม่น้อยกว่าหนึ่งล้าน นี่ธนาคารอะลุ่มอล่วยต่อแนวทางปฏิบัติของพวกเขาเองเหรอ?เมแกนไม่ได้สวมเครื่องแบบในวันนี้ เธอใส่เชิ้ตขาว และกระโปรงแบบแนบเนื้อ เธอดูน่าดึงดูดสุด ๆ คนที่ผ่านไปมาต่างจ้องเธออย่างสนใจ"ธนาคารนี้บริการลูกค้ายอดเยี่ยมมาก พวกเขาทำเหมือนผมเป็นวีไอพี ถึงแม้ผมจะถอนแค่พันบาท" แดร์ริลตอบเขาเสริม "ไม่เหมือนบางคนที่ดูถูกผมที่ไม่มีเงิน—คู่หมั้นคุณน่ะ ถ้าจะให้ยกตัวอย่าง เขาคิดว่าเขาจะเหยียดหยามใครก็ได้เพียงเพราะมีเงินเมแกนขมวดคิ้ว เธอกล่าวปกป้
ชายเหล่านั้นตกใจกับการกระทำของเมแกนพวกเขามองสำรวจเธอ—ส้นสูง เชิ้ตขาว และกระโปรงแนบเนื้อ เธอเป็นดาราหนังแสนสวยนี่หว่า!"ฉันเป็นตำรวจ! วางอาวุธลงซะ!" เมแกนกล่าวอย่างเย็นชาตำรวจ?ท่าทางของพวกเขามืดลง พวกเขามองหน้ากัน ก่อนจะล้อมเมแกนไว้แดร์ริลปวดหัวตุบ ๆ ผู้หญิงคนนี้ไม่มีแม้กระทั่งอาวุธ แต่ยังกล้าไปท้าทายพวกมันเนี่ยนะ?เขาถึงกับตบหน้าผาก จากนั้นก็ค่อย ๆ คืบคลานไปหาพวกเขาอย่างเงียบเชียบ"พี่น้องของฉัน มัดเธอไว้!" หัวหน้าคำราม นี่มันของขวัญที่ไม่คาดคิด! เธอสวยมากพวกเขาเผยรอยยิ้มชั่วร้ายแล้วเข้าหาเมแกนพร้อมกับเชือก'ผู้หญิงคนนี้เป็นตัวสร้างปัญหาของแท้เลย' แดร์ริลคิด เขาถอนหายใจ จากนั้นก็พุ่งออกไป"เมแกน ดูที่เหลือ ผมจัดการพวกโจรเอง!" แดร์ริลตะโกน เขาปล่อยหมัดเข้าใบหน้าของโจรคนแรก โจรไม่สามารถตอบสนองได้ทัน ร่างของเขาปลิวลอยไปแล้วสลบทันทีอะไรกัน?! น็อคใครบางคนให้สลบด้วยหมัดเดียว? นี่เขาไม่ใช่ลูกเขยไร้ประโยชน์เหรอ? ทำไมเขาถึงแข็งแรงนัก? เขามีเบื้องหลังอะไรกันแน่?ทุกคนตะลึงเหล่าโจรลังเล พวกเขาไม่กล้าพุ่งเข้าใส่แดร์ริล หนึ่งในโจรกล่าว "บอส เราเจอตอเข้าแล้ว"หัวหน้าสบถ "ช่างหัว
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ