ใบหน้าของเฟลทเชอร์แดงก่ำเพราะความโกรธเกรี้ยวทันที “กล้าดียังไง! นายคงเป็นขันทีใหม่สินะ นายก็เลยไม่รู้ว่าจักรพรรดินีได้มอบตราทองคำให้แก่ฉัน นายพลเฟลทเชอร์! และด้วยตราทองคำนี้ ฉันสามารถเข้าออกวังได้อย่างอิสระ! และเมื่อนายรู้ว่าฉันมีอำนาจมากแค่ไหนแล้ว นายจะต้องเชื่อฟังคำสั่งของฉันโดยไม่มีข้อแม้ เข้าใจไหม?” เฟลทเชอร์หยิบตราสีทองแวววาวออกมาชูขึ้นให้แดร์ริลดู ข้าราชการคนอื่น ๆ ต่างก็รู้สึกอิจฉาเมื่อได้เห็นตราทองคำในมือของเฟลทเชอร์ นั่นเป็นตราทองคำที่จักรพรรดินีได้มอบให้แก่เฟลทเชอร์ ตราทองคำเป็นสัญลักษณ์ที่แสดงถึงการเป็นบุคคลสำคัญของทวีปโลกใต้เมฆี ดังนั้นตราบใดที่เขามีตราทองคำนั้น แดร์ริลก็ไม่สามารถปฏิเสธคำสั่งของเขาได้ไม่ว่ามันจะไร้สาระแค่ไหนก็ตาม อย่างไรก็ตาม ในฐานะประมุขสำนักประตูสุราลัย แดร์ริลจะไม่มีวันทำตัวอัปยศอดสูเช่นนั้นเป็นอันขาด! แดร์ริลเหลือบมองตราทองคำและยิ้มเล็กน้อยโดยไม่ได้พูดอะไร จากนั้นเขาก็หันหลังเพื่อเดินจากไป! “อยากตายเหรอ?” เฟลทเชอร์โกรธจัด ‘บัดซบ! มีทาสรับใช้มากมายกำลังมองดูฉันถูกขันทีผู้ต่ำต้อยเมินเฉย!’ เฟลทเชอร์ตะโกนใส่แดร์ริลด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ “ถ้านาย
ใบหน้าของเฟลทเชอร์กลายเป็นสีแดงเมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับคำถามของเจ้าหญิงเอเวอร์กรีน “เจ้าหญิงเอเวอร์กรีน คุณกำลังเข้าใจผิด ผมไม่ได้ทำร้ายขันทีผู้นี้ ผมแค่ล้อเล่นกับเขาเท่านั้น” เฟลทเชอร์ตอบเธอด้วยรอยยิ้ม ทว่าเขากลับกำลังรู้สึกสับสน ไม่น่าเชื่อว่าเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนที่ชอบทำร้ายร่างกายขันทีอยู่เสมอกำลังปกป้องขันทีผู้ต่ำต้อยอยู่! ช่างเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อยิ่งนัก! เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชา “ล้อเล่นงั้นเหรอ? แต่ฉันเห็นว่าคุณกำลังจะโจมตีเขา” เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างชัดเจน ถึงแม้ว่าเฟลทเชอร์จะหยุดได้ทันเวลา แต่รังสีอาฆาตก็ยังวนเวียนอยู่บนร่างกายของเขา “เจ้าหญิง คุณกำลังเข้าใจผิด” เฟลทเชอร์ตอบด้วยรอยยิ้มอันขมขื่นและทำหน้าตาไร้เดียงสา “ผมแค่ล้อเล่นกับขันทีผู้นี้จริง ๆ ทุกคนก็เห็นว่าเขาได้ช่วยรักษาชื่อเสียงของทวีปโลกใต้เมฆีเอาไว้ แล้วผมจะทำร้ายเขาทำไม? ถ้าหากเจ้าหญิงไม่เชื่อคุณสามารถสอบถามพวกเขาดูได้” ในขณะที่เฟลทเชอร์พูดเช่นนั้น ข้าราชการทุกคนต่างก็พยักหน้าเห็นด้วยกับเขา “ใช่แล้วเจ้าหญิง คุณกำลังเข้าใจนายพลเฟลทเชอร์ผิด” “นายพลเฟลทเชอร์จะไม่
เมื่อแดร์ริลเดินเข้ามาในสวน เขาก็ได้เห็นจักรพรรดินีนั่งอยู่บนเก้าอี้ โดยมีสาวใช้หลายคนคอยปรนนิบัติเธออย่างนอบน้อม มีข้าราชการหลายคนนั่งอยู่ที่โต๊ะน้ำชาด้านข้าง พวกเขากำลังท่องบทกวีกันอยู่ จักรพรรดินีรักศิลปะ หมากรุก ดนตรี บทกวี และบทเพลง ดังนั้น จักรพรรดินีมักจะเชิญข้าราชการให้มาท่องบทกวีให้เธอฟังอยู่เสมอ ในขณะที่แดร์ริลเดินเข้ามา ข้าราชการหลายคนก็จ้องมองมาที่เขา แดร์ริลเดินตรงเข้าไปหาจักรพรรดินีและคำนับเธอด้วยความเคารพ “ฝ่าบาท ผมมาแล้ว” จักรพรรดินีมองดูเขาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มก่อนจะพูดขึ้นอย่างอ่อนโยนว่า “เหตุการณ์ที่ห้องโถงเมื่อครู่นี้เจ้าทำได้ดีมาก ดังนั้นข้าจึงเรียกเจ้ามาเพื่อรับรางวัลในฐานะที่เจ้าทำสำเร็จ” ในขณะที่เธอพูดเช่นนั้น เธอก็จิบน้ำชาด้วยท่าทางที่สง่างาม “บอกข้ามาสิว่าเจ้าอยากได้อะไรเป็นรางวัล?” เมื่อได้ยินเช่นนั้นแดร์ริลก็รู้สึกมีความสุขมาก “ผมสามารถบอกสิ่งที่ต้องการได้อย่างนั้นเหรอ?” แดร์ริลมองดูจักรพรรดินีด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวัง แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมความงามของเธอ จักรพรรดินีมีเสน่ห์ยิ่งนัก เขาไม่สามารถลืมความสง่างามและความเย้ายวน
จักรพรรดิแห่งโลกใหม่มองไปรอบ ๆ และพูดขึ้นอย่างช้า ๆ ว่า “ข้าจับเด็กคนนี้ได้และเขาก็มีความเกี่ยวข้องกับประมุขนิกายจ้าวสวรรค์ พวกท่านต้องการทำเช่นไรกับเด็กคนนี้?” เมื่อพูดจบเขาก็ยกมือขึ้นเพื่อให้สัญญาณซอว์เยอร์ “ซอว์เยอร์ พาเขามาที่นี่” “ครับ ฝ่าบาท!” ซอว์เยอร์รีบเดินออกไปจากห้องโถงอย่างรวดเร็ว ในไม่ช้าเขาก็กลับมาพร้อมกับทหารองครักษ์หลายนายโดยมีร่างเล็ก ๆ เดินตามมาอยู่ที่ด้านหลัง จากนั้นเขาก็บังคับให้เด็กชายคุกเข่าลง เขาคือแอมโบรส ดาร์บี้ ร่างของแอมโบรสถูกมัดเอาไว้แน่น ใบหน้าของเขาซีดเซียวและเสียงลมหายใจของเขาก็แผ่วเบา ไม่มีความไร้เดียงสาและความสุขอยู่บนใบหน้าเล็ก ๆ ของเด็กอีกต่อไป “แอมโบรส!” ทันใดนั้น เสียงคำรามก็ดังขึ้นท่ามกลางเจ้าหน้าที่พลเรือนและทหาร เขาคือเจ้าศักดินาเคนนี่ เบรด! นับตั้งแต่ที่โมนิก้าออกจากพระราชวังกวนเป๋งไป เจ้าศักดินาเคนนี่ก็แทบจะลืมความหมายของชีวิตไปโดยสิ้นเชิง เขาใช้เวลาในทุก ๆ ราวกับว่าเขาได้สูญเสียจิตวิญญาณไปแล้ว เมื่อจักรพรรดิแห่งโลกใหม่สั่งให้เจ้าหน้าที่พลเรือนและทหารเข้าร่วมการประชุมในวันนี้ เจ้าศักดินาเคนนี่จึงมาเข้าร่วมการประชุมโดยไม่ได้สน
แอมโบรสสะอื้นไห้และตอบว่า “แม่อยู่กับชายประหลาด ชายแปลกหน้าที่สติไม่ดี ผมกลัวเขา คุณพ่อ ผมคิดถึงคุณแม่…” ชายประหลาดที่แอมโบรสพูดถึงคือประมุขนิกายจ้าวสวรรค์ เพราะว่าเขาเป็นคนสติไม่ดี ดังนั้นแอมโบรสจึงเรียกเขาว่าชายประหลาด ‘ชายประหลาดงั้นเหรอ?’ เมื่อเจ้าศักดินาเคนนี่ได้ยินเช่นนั้น เขาก็ขมวดคิ้วแน่นด้วยความสับสน 'ยอดรักของฉันไม่ได้เดินทางกลับไปยังจักรวาลโลกเพื่อตามหาแดร์ริลหรอกเหรอ? ทำไมเธอถึงไปอยู่กับผู้ชายสติไม่ดีได้?’ ปัง! จักรพรรดิแห่งโลกใหม่หมดความอดทน เขาทุบบัลลังก์มังกรด้วยความโกรธเกรี้ยวขณะจ้องมองเจ้าศักดินาเคนนี่และตะโกนขึ้นว่า “นี่มันหมายความว่ายังไงเจ้าศักดินาเคนนี่?” เจ้าศักดินาเคนนี่รวบรวมสติ จากนั้นเขาก็รีบคุกเข่าลงด้วยความหวาดกลัว “ฝ่าบาทนี่ต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิด เด็กคนนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับประมุขนิกายจ้าวสวรรค์” "งั้นเหรอ?” จักรพรรดิแห่งโลกใหม่พูดขึ้นอย่างเย็นชาขณะที่ดวงตาของเขาเปล่งประกายความโกรธเกรี้ยวออกมา เมื่อแอมโบรสเรียกเจ้าศักดินาเคนนี่ว่าพ่อ จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ก็รู้ทันทีว่าเขาเป็นลูกชายของโมนิก้า แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ! สิ่งที่ทำให้จักรพรร
เจ้าหน้าที่ทุกคนตกใจเมื่อได้ยินว่าจักรพรรดิแห่งโลกใหม่กำลังจะประหารชีวิตเจ้าศักดินาเคนนี่ เบรด เป็นที่ทราบกันดีว่าเจ้าศักดินาเคนนี่เป็นมือขวาของจักรพรรดิแห่งโลกใหม่ และเขาก็มีส่วนสำคัญต่อราชวงศ์ของโลกใหม่เป็นอย่างมาก! เมื่อเจ้าศักดินาเคนนี่กำลังจะถูกประหารชีวิตเพราะโมนิก้าและลูกชายของเธอ เจ้าหน้าที่ทั้งหลายต่างก็เสียใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น เนื่องจากว่าจักรพรรดิแห่งโลกใหม่กำลังโกรธเกรี้ยว ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าพูดกับเจ้าศักดินาเคนนี่เลย ทั้งห้องโถงตกอยู่ในความเงียบงัน ใบหน้าของเจ้าศักดินาเคนนี่ดูเศร้าหมอง เขาเงยหน้าขึ้นมองจักรพรรดิแห่งโลกใหม่และพูดขึ้นว่า “ฝ่าบาท! ข้าผิดที่ข้าหลอกลวงฝ่าบาท ดังนั้นข้าจะยอมรับโทษประหารอย่างไม่มีข้อแม้ แต่ข้าอยากขอให้ท่านมอบคำขอสุดท้ายให้แก่ข้า” เมื่อไม่มีโมนิก้าอยู่เคียงข้าง ชีวิตของเขาก็เป็นเหมือนร่างที่ไร้วิญญาณ ดังนั้นการมีชีวิตอยู่จึงไม่สำคัญสำหรับเขาอีกต่อไป “ว่ามา!” จักรพรรดิแห่งโลกใหม่พูดขึ้นด้วยใบหน้าที่เย็นชา เจ้าศักดินาเคนนี่สูดหายใจเข้าเต็มปอดและพูดขึ้นว่า “ฝ่าบาท ท่านเป็นคนใจดี แอมโบรสเป็นเพียงเด็กที่ไร้เดียงสา ขอฝ่าบาทโปรดไว้ชีว
ในเวลานั้น ซอว์เยอร์ก็เดินไปข้างหน้าและพูดกับอีเวตต์ด้วยรอยยิ้มว่า “ฝ่าบาท เมื่อวานนี้เพื่อนของผมได้มอบสิ่งที่น่าสนใจที่เรียกว่า เครื่องร่อน ให้กับผม มันเป็นสิ่งที่สามารถบินได้ คุณอยากไปดูที่บ้านผมไหม?” ไม่ว่าเจ้าศักดินาเคนนี่จะมีชีวิตอยู่หรือตายมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับซอว์เยอร์ สิ่งที่สำคัญสำหรับเขา คือการรักษาความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเจ้าหญิงอีเวตต์เอาไว้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมจักรพรรดิแห่งโลกใหม่จึงยอมให้เขาแต่งงานกับเจ้าหญิงอีเวตต์ "อยู่ให้ห่างจากฉัน!" อีเวตต์ต่อว่าเขาก่อนจะหันกลับไปโดยไม่แม้แต่จะเหลียวหลังมอง ซอว์เยอร์ตกตะลึง เขาจ้องมองไปยังร่างของอีเวตต์ที่เริ่มไกลห่างออกไปอย่างว่างเปล่า เขายืนร่างแข็งทื่ออยู่เป็นเวลานาน ในช่วงกลางดึก ภายในห้องขังของพระราชวังโลกใหม่ ผู้คุมสองนายยืนอยู่ทั้งสองข้างทางเข้าห้องขังอันมืดมิด ในเวลานั้น ร่างเพรียวบางก็ปรากฏขึ้นก่อนจะลงสู่พื้นดินอย่างแผ่วเบา เธอสวมชุดยาวรัดรูปสีดำที่ดูสง่างาม เธอผู้นี้คืออีเวตต์ เธอได้วางแผนบุกเข้าไปในห้องขังเพื่อพาตัวแอมโบรสหลบหนีออกมา ก่อนหน้านี้อีเว็ตต์ได้อ้อนวอนต่อจักรพรรดิแห่งโลกใหม่นับครั้งไม่ถ้วน อย่างไ
วินาทีต่อมา อีเวตต์ก็อุ้มแอมโบรสขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน เมื่อได้เห็นร่างเล็ก ๆ ของแอมโบรส เธอก็รู้สึกสงสารจับใจ หัวใจของเธอเจ็บปวดขณะที่เธอกอดเขาแน่นยิ่งขึ้น “แอมโบรส เธอเป็นเด็กดีดังนั้นฉันจึงมาที่นี่เพื่อช่วยเธอ!” อีเวตต์กวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้องขัง ก่อนหน้านี้ เธอตัดสินใจว่าเธอจะช่วยเจ้าศักดินาเคนนี่ออกไปด้วย แต่จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ได้สั่งให้ราชองครักษ์แยกเจ้าศักดินาเคนนี่และแอมโบรสออกจากกัน ดังนั้นเธอจึงเห็นเพียงแอมโบรสถูกขังเอาไว้ที่นี่ เธอถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะอุ้มเขาเดินออกไปอย่างรวดเร็ว “เจ้าหญิง!” ผู้คุมที่ยืนอยู่ด้านนอกตื่นตระหนก แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ไม่กล้าหยุดเธอ อีเวตต์ยังคงนิ่งเงียบขณะที่เธออุ้มแอมโบรสเอาไว้ในอ้อมแขน จากนั้นเธอก็กระโดดเข้าไปในความมืดมิดก่อนจะหายออกไปจากสายตาของพวกเขา “แล้วเราจะทำยังไงกันดีล่ะทีนี้?” ผู้คุมต่างก็มองหน้ากันขณะที่พวกเขามองดูอีเวตต์วิ่งหนีไป จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ได้ตัดสินประหารชีวิตเด็กคนนั้น แต่แล้วพวกเขาก็ปล่อยให้เด็กคนนั้นถูกลักพาตัวออกไปได้ ดังนั้นพวกเขาจึงรู้สึกหวาดกลัวและตื่นตระหนก “เราจะต้องรายงานเรื่องนี้ต่อฝ่าบาท!” จากนั้นพว
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ