“แกจะไม่ยอมแต่งบทกวี เพื่อบรรยายความงามของฉันใช่ไหม?” เมื่อพูดจบเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนก็ยกมือที่บอบบางของเธอขึ้นและเหวี่ยงเข็มขัดหนังลงบนร่างของแดร์ริลอย่างไม่รีรอ เพี๊ยะ! เสียงเข็มขัดหนังดังขึ้นอย่างชัดเจนจนรอยเลือดสีแดงปรากฏขึ้นบนไหล่ของแดร์ริล แดร์ริลอ้าปากค้างและรู้สึกโกรธ 'นี่ฉันไปทำให้เธอขุ่นเคืองตั้งแต่เมื่อไหร่?' แดร์ริลแทบจะระเบิดความโกรธออกมาแต่เขาก็ต้องอดทนไว้ก่อน 'ฉันยังไม่เจอควินซีและยังไม่ได้แก่นแท้ของมังกรกลับคืนมา ถ้าหากฉันตอบโต้เจ้าหญิง ทหารรักษาการณ์จะต้องยกโขยงกันมาอย่างแน่นอนและแผนการของฉันก็จะล้มเหลว’ แดร์ริลครุ่นคิด เมื่อเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนเห็นการจ้องมองของแดร์ริล สีหน้าของเธอก็บึ้งตึงทันที เธอตวาดใส่เขาด้วยเสียงอันดัง “กล้าดียังไงมาจ้องหน้าฉันเช่นนั้น!” จากนั้นเธอก็ยกเข็มขัดหนังขึ้นอีกครั้ง เมื่อแดร์ริลสังเกตเห็นการกระทำของเธอ เขาก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อระงับความโกรธของเขาเอาไว้ “ผมจะกล้าทำเช่นนั้นได้ยังไง? ใช่แล้ว ผมไม่ควรหลบนี้ไปซ่อน มันเป็นความผิดของผมเอง” แดร์ริลฝืนยิ้มเมื่อเขากล่าวเช่นนั้น แดร์ริลรีบกล่าวต่อทันที “ผมได้รับมอบหมายให้ไปทำงานส
เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนนั่งลงบนเก้าอี้และจ้องมองแดร์ริลอย่างเย่อหยิ่ง “ลองทำให้ฉันอารมณ์ดีดูสิ แล้วฉันจะยอมยกโทษให้!” 'ทำให้เธออารมณ์ดีงั้นเหรอ?' เมื่อได้ยินเช่นนั้น แดร์ริลก็ทำตัวไม่ถูก 'หรือเธอต้องการให้ฉันแสดงกายกรรมให้เธอดู?' แดร์ริลครุ่นคิดและมองดูเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนก่อนจะพูดขึ้นว่า “เจ้าหญิง คุณต้องการให้ผมทำเช่นไร เพื่อให้คุณอารมณ์ดี?” เมื่อได้เห็นความตื่นตระหนกบนใบหน้าของแดร์ริล เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนก็รู้สึกตื่นเต้น จากนั้นเธอก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ ถ้างั้นมาเล่นกันเถอะ นายจะต้องเป็นม้าศึกของฉัน!” จากนั้นเธอก็ชี้ไปที่พื้น “คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้ ฉันจะขี่ม้าของฉัน!” 'อะไรนะ? นี่เธอต้องการให้ฉันคุกเข่าลงและเป็น ม้าให้เธอขี่งั้นเหรอ?’ ใบหน้าของแดร์ริลมืดมนลง แดร์ริลแทบจะระงับความโกรธเอาไว้ไม่อยู่ เขาอยากจะวิ่งหนีไปเสียตอนนี้ แต่ถ้าหากว่าเขาทำเช่นนั้น ตัวตนของเขาจะต้องถูกเปิดเผย มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่เขาจะสามารถกลับเข้ามาในวังได้อีกครั้ง เขาจะต้องนำแก่นแท้ของมังกรจากกลับคืนมาจากควีนซีให้ได้เสียก่อน เมื่อคิดเช่นนั้นแดร์ริลก็พยายามระงับความโกรธเอาไว้ทันที แดร์ริลสูดหายใจเข้าเต็มป
แดร์ริลไม่สามารถทนต่อความอัปยศอดสูได้อีกแล้ว ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำทันที “กล้าดียังไงมาตบฉัน? ฉันจะตัดหัวแก!” เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนตะโกนขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยวและพุ่งเข้าไปผลักแดร์ริลอย่างแรง! แดร์ริลเป็นถึงจักรพรรดิการยุทธ ดังนั้นการต่อสู้จากเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนแทบจะไม่มีผลต่อเขา แดร์ริลโกรธมากขึ้นเมื่อเธอกล่าวเช่นนั้น “ชอบทรมานคนอื่นนักไม่ใช่เหรอ? ให้ฉันลองทรมานเธอดูไหมล่ะ!” เมื่อพูดจบแดร์ริลก็ยกเข็มขัดขึ้นและเหวี่ยงไปบนร่างของเธออย่างแรง เขาไม่อยากเสียเวลาอีกต่อไปก่อนจะโยนเข็มขัดหนังลงบนพื้นและชี้หน้าเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนพร้อมพูดขึ้นว่า “หยุดทรมานผู้อื่นได้แล้ว! เธอทรมานขันทีพวกนั้นได้อย่างเลือดเย็น!” แดร์ริลยกเท้าขึ้นเตะเธอก่อนจะหันหลังเดินไป ทันใดนั้น เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนก็จับขาของแดร์ริลเอาไว้ จากนั้นเธอก็ซบหน้าลงบนขาของเขาและพูดขึ้นเบา ๆ ว่า “นายจะไปไหน? นายอยากตีฉันไม่ใช่เหรอ? ตีฉันอีกสิ ได้โปรดตีฉันอีก” 'อะไรนะ? เธออยากให้ฉันตีเธออีก! นี่เธอป่วยหรือเปล่า?' แดร์ริลครุ่นคิดด้วยท่าทางที่ตกตะลึง แดร์ริลจ้องหน้าเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนอย่างว่างเปล่า เขาสังเกตเห็นว่าใบหน้า
‘เ*ย!’ แดร์ริลตกตะลึง เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนยิ้มและถามด้วยความสงสัย “ว่าแต่นายชื่ออะไรเหรอสุดหล่อ?” “ทำไมเธอจะต้องรู้? อ้อใช่! ฉันมีบางอย่างอยากจะถาม!” แดร์ริลกล่าว “แน่นอน! อยากถามอะไรล่ะ?” เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนพยักหน้าโดยไม่ลังเล เธอรู้สึกมีความสุขเมื่อเธอได้ใช้เวลาร่วมกับเขา ดังนั้นเธอจึงเชื่อฟังเขาอย่างสมบูรณ์ “ฉันอยากรู้ว่าผู้หญิงที่ชื่อควินซีเป็นใคร?" แดร์ริลถามเธอช้า ๆ จากนั้นแดร์ริลก็รอดูปฏิกิริยาของเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนอย่างใจจดใจจ่อ “ควินซีเหรอ?” เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนพึมพำ จากนั้นเธอก็ตอบแดร์ริลว่า “เธอเป็นคุณป้าของฉันน่ะ!” 'ควินซีเป็นป้าของเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนงั้นเหรอ?’ ดาร์ริลครุ่นคิด จากนั้นแดร์ริลก็ได้รู้ว่าเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนเป็นลูกสาวของจักรพรรดินี และควินซีเป็นน้องสาวของจักรพรรดินี เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนยังคงลูบไล้ที่ขาของแดร์ริลเบา ๆ และพูดขึ้นว่า “สุดหล่อ นายรู้ไหมว่าคุณป้าของฉันแข็งแกร่งจนผู้คนในทวีปโลกใต้เมฆีต่างก็เกรงกลัวต่อเธอ!” แดร์ริลแทบจะหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินเช่นนั้น 'ควินซีกล้าตัดนิ้วทุกคนที่เธอไม่ชอบ แล้วใครบ้างที่จะไม่เกรงกลัวต่อเธอ?’ จากนั้นแด
หลังจากที่ใช้เวลากับเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนได้ครึ่งชั่วโมง เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนก็เล่นสนุกจนเหนื่อยและผล็อยหลับไปบนพื้น แดร์ริลเองก็รู้สึกเหนื่อยเช่นกัน เขาจึงหลับตาลงชั่วขณะหนึ่ง แดร์ริลแอบตามควินซีจากจักรวาลโลกมายังทวีปโลกใต้เมฆีโดยไม่ได้หยุดพักเลยเป็นเวลาสองวัน ดังนั้นเขาจึงรู้สึกเหนื่อยมาก หลังจากงีบหลับไปนานกว่าหนึ่งชั่วโมง แดร์ริลก็ลืมตาขึ้น เขาเหลือบไปเห็นเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนยังคงหลับสนิท แดร์ริลจึงยืนขึ้นเบา ๆ แดร์ริลต้องการใช้โอกาสนี้ออกไปตรวจสอบที่พักของควินซี เขากำลังจะจากไปอย่างตื่นเต้น “จักรพรรดินีเสด็จ!” ทันใดนั้นเสียงของราชองครักษ์ก็ดังขึ้นตามมาด้วยเสียงฝีเท้าของผู้คน 'จักรพรรดินีมาที่นี่งั้นเหรอ?' แดร์ริลตื่นตระหนก แต่ก่อนที่แดร์ริลจะตั้งสติได้ เขาก็ได้เห็นร่างของผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏขึ้นอย่างช้า ๆ โดยมีขันทีหลายคนติดตามเธอมาด้วย 'ไม่นะ!' แดร์ริลทำตัวไม่ถูก ผู้หญิงคนนั้นสวมเสื้อคลุมมังกรทองและมีมงกุฎนกฟีนิกซ์อยู่บนศีรษะ เธอดูสง่างามด้วยรูปร่างที่สมบูรณ์แบบของเธอ ร่างที่งดงามนั้นกำลังเข้ามาใกล้เขามากขึ้น นอกจากความงดงามและความมีเสน่ห์แล้ว ผู้หญิงคนนั้นยังได้เป
ในเวลานั้น เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนก็เดินขึ้นมายืนตรงหน้าแดร์ริลทันที “ท่านแม่ เขาเป็นขันทีคนสนิทของลูก ลูกเป็นคนบังคับให้เขาเล่นกับลูกเอง ได้โปรดยกโทษให้เขาด้วยท่านแม่” เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนอ้อนวอนจักรพรรดินีด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวล มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเธอที่จะหาขันทีที่ถูกใจได้ แล้วเธอจะปล่อยให้เขาถูกประหารชีวิตได้อย่างไร? ในเวลาเดียวกัน แดร์ริลก็รีบคุกเข่าลงและแสดงสีหน้าหวาดกลัวทันที ถึงแม้ว่าเขาลังเลที่จะต้องทำเช่นนั้นแต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น แดร์ริลจะต้องอดทนต่อความอัปยศอดสูเพราะเขายังต้องการอยู่ในพระราชวังเพื่อตามหาควินซีและนำแก่นแท้ของมังกรกลับคืนมาให้ได้เสียก่อน จักรพรรดินีถอนหายใจยาวขณะจ้องหน้าแดร์ริลพร้อมพูดขึ้นว่า “วันนี้ฉันจะไว้ชีวิตนาย แต่จะไม่มีครั้งหน้า!” เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนเป็นลูกสาวคนเล็กของจักรพรรดินี เธอจึงได้รับการเอาอกเอาใจเป็นพิเศษ ดังนั้น เมื่อจักรพรรดินี้ได้เห็นสายตาที่อ้อนวอนของเจ้าหญิงเอเวอร์กรีน ความโกรธในใจของจักรพรรดินีจึงลดลงไป เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนสวมกอดจักรพรรดินีอย่างยินดี “ลูกรู้ว่าท่านแม่จะปฏิบัติต่อลูกดีที่สุดเสมอ!” ในเวลาเดีย
“สุดหล่อ อยู่ต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอ?” เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนเขย่าแขนแดร์ริลและถามเขาว่า “ว่าแต่นายเป็นขันทีรับใช้ฝ่ายไหนเหรอ?” ในพระราชวังมีขันทีหลายฝ่าย บางคนรับใช้อยู่ในครัว บางคนรับใช้อยู่ในห้องหนังสือ ในขณะที่บางคนรับใช้สมาชิกของราชวงศ์ “เอ่อ…” แดร์ริลเกาหัว “พอดีว่าฉันเป็นขันทีใหม่พวกเขาก็เลยยังไม่ได้แจ้งว่าฉันจะต้องรับใช้อยู่ฝ่ายใด” แดร์ริลเฝ้าดูปฏิกิริยาของเจ้าหญิงเอเวอร์กรีน เขาตระหนักได้ว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นฟังดูคลุมเครือเกินไป เขาจึงกลัวว่าเจ้าหญิงจะเกิดความสงสัยขึ้นมา เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนปรบมือด้วยท่าทางที่ตื่นเต้นก่อนจะพูดขึ้นว่า “จริงเหรอ? ถ้างั้นมาเป็นขันทีรับใช้ฉัน!” ‘เ*ย! อะไรนะ? เป็นขันทีรับใช้เธอ?' ไม่รู้ว่าแดร์ริลจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยิ้มและพยักหน้าอย่างขมขื่น แดร์ริลต้องอดทนกับความหงุดหงิดและใช้เวลาเพื่อเล่นสนุกกับเจ้าหญิงเอเวอร์กรีน หลังจากที่พวกเขาเล่นกันไปได้หนึ่งชั่วโมง เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนก็เหนื่อยและผล็อยหลับไปบนเตียงของเธอในที่สุด เฮ้อ! แดร์ริลถอนหายใจเฮือกใหญ่ขณะมองดูเจ้าหญิงที่กำลังนอนหลับสนิท ในที่สุดเขาก็ได้พัก! 'ใช่! ฉั
ก่อนหน้านี้จักรพรรดินีเกือบจะประหารชีวิตแดร์ริลที่เขาตามใจเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนและเล่นสนุกกับเธอจนเกินตัว แล้วตอนนี้แดร์ริลก็ยังบุกรุกเข้ามาในห้องนอนของจักรพรรดินีอีก ถ้าหากว่าเขาถูกเธอจับได้ เขาจะต้องถูกสั่งตัดสินประหารชีวิตอย่างแน่นอน! 'โชคดีที่จักรพรรดินีดื่มเข้าไปเยอะจนเธอมึนเมา ดังนั้นถ้าฉันแอบย่องออกไปเธอก็คงจะไม่สังเกตเห็นฉัน” แดร์ริลครุ่นคิด แดร์ริลกำลังจะย่องออกไป แต่ก่อนที่เขาจะได้ก้าวขาออกไป จักรพรรดินีก็ยืนขึ้นอย่างไม่มั่นคงด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ ทันใดนั้น จักรพรรดินีก็เดินตรงมาทางภาพวาดอย่างช้า ๆ 'เชี่ย! เธอเห็นฉันหรือเปล่า?' แดร์ริลตื่นตระหนก หัวใจของแดร์ริลเต้นแรงและรู้สึกประหม่า "ที่รัก" ดวงตาของจักรพรรดินีจ้องมองไปที่รูปภาพด้วยความโหยหาขณะที่เธอพูดขึ้นเบา ๆ ว่า “วันนี้เป็นวันเกิดของคุณ คุณรู้ไหมว่าในวันพิเศษเช่นนี้มันทำให้ฉันนอนไม่หลับ จิตใจของฉันเต็มไปด้วยใบหน้าของคุณ คุณเพิ่งจะจากไปได้ไม่กี่เดือนแต่ทำไมเวลามันช่างยาวนานเหลือเกิน ฉันคิดถึงคุณจริง ๆ ที่รัก" ที่บนภาพวาดคือภาพของชายวัยกลางคนที่อยู่ในชุดคลุมมังกร เขาดูฉลาดและสง่างาม เขาคือจักรพรรดิคนสุดท้ายของท
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ