หลังจากได้ยินคำพูดของลิลี่ อีวอนก็ยิ้มขึ้นแล้วกล่าวเงียบ ๆ "ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเชื่อแดร์ริล"เชื่อเขา?สามปีที่แต่งงานกันมา เธอไม่เคยได้ยินเลยว่าแดร์ริลมีความรู้ด้านการประเมินวัตถุโบราณสิ่งที่เธอรู้มีเพียงเขาทำงานบ้านและทำอาหาร นอกจากนั้นเขาก็ไม่มีอะไรดีเลย ในอีกด้านหนึ่ง ตระกูลของอีวอน ยัง นั้นทำธุรกิจวัตถุโบราณมาหลายรุ่น แล้วทำไมเธอถึงฟังคำพูดของแดร์ริล?ในขณะเดียวกัน แดร์ริลมองไปที่จานดินเผาอีกครั้งแล้วกล่าว "ดูจากลายสลักดอกไม้ มันทั้งหนาและกลม เตาเผาของสามัญชนไม่มีทางผลิตของแบบนี้มาได้ มันต้องถูกสร้างออกมาจากเตาเผาของราชวงศ์"เมื่อได้ยินคำว่าเตาเผาของราชวงศ์ ทุกคนถึงกับตะลึงพร้อมกับสูดหายใจถ้านี่เป็นความจริง จานดินเผานี้เรียกได้ว่าเป็นสมบัติได้เลย! เหล่าเจ้าของร้านวัตถุโบราณถอนหายใจด้วยความเสียใจ"เถ้าแก่ ฉันจะซื้อจานดินเผานี้ด้วยราคาสองล้านบาท" อีวอนเดินมาข้างหน้าด้วยรองเท้าส้นเข็มของเธอ หยิบมือถือออกมา แล้วทำการโอนเงินติ๊ง!เงินสองล้านบาทถูกโอนเรียบร้อยว้าว!ในตอนนั้น ทุกคนเริ่มซุบซิบกัน ตระกูลยังนั้นเป็นปรมาจารย์ด้านวัตถุโบราณ พวกเขาเป็นตระกูลร่ำรวยอย่างแท้จริง ถึงกั
เมื่อสายถูกรับ คนขายวัตถุโบราณก็เปิดลำโพงขึ้นชัดเจนว่าเขาต้องการให้คนอื่นได้ยินบทสนทนาด้วย"ว่าไงครับ พี่ชายเฟลิกซ์ ผมเองนะครับ" คนขายวัตถุโบราณพูดผ่านมือถือ เขาจ้องไปที่แดร์ริลพี่ชายเฟลิกซ์?เมื่อได้ยินแบบนั้น ทุกคนถึงกับสั่นสะท้าน มีคนมากขนาดไหนกันในเมืองตงไห่ที่ชื่อเฟลิกซ์?หรือว่า...ทุกคนล้วนสงสัยในตอนนั้นเอง เสียงทุ้มลึกก็ดังลอดผ่านสายมา "เกิดอะไรขึ้น ลูกพี่ลูกน้องของฉัน?""เฟลิกซ์ เบลคลีย์?""เวรแล้ว หมอนี่เป็นลูกพี่ลูกน้องของเฟลิกซ์ เบลคลีย์?"ทำไมเฟลิกซ์ เบลคลีย์ ที่มีทรัพย์สินนับพันล้านบาทถึงมีลูกพี่ลูกน้องขี้โกงแบบนี้?เป็นความจริง ชายที่อยู่ปลายสายเป็นประธานของบริษัทอสังหาริมทรัพย์พยัคฆ์ดำ เฟลิกซ์ เบลคลีย์ เขามีชื่อเสียงฉาวโฉ่ในเมืองตงไห่ ไม่มีใครกล้าล่วงเกินเขา!ทุกคนดูกังวล โดยเฉพาะเหล่าเจ้าของร้านวัตถุโบราณ พวกเขาไม่กล้าเปิดปากพูดอะไรเลย พวกเขาค่อย ๆ หลบฉากออก เพราะกังวลว่าพวกเขาเองจะมีปัญหาอีวอนเม้มปากแน่น ดูเหมือนว่าวันนี้เธอจะต้องเสียเงินสองล้านบาทไป"ประธานยัง เราไปกันเถอะค่ะ" ลิลี่กระซิบ เธอเองก็กังวลเช่นกันอีวอนพยักหน้า เดินออกไปด้วยรองเท้าส้นเข
คนขายวัตถุโบราณตกใจแต่ก็ยังพยักหน้า เขาไม่กล้าต่อต้านต่อคำพูดของ"ส่งมือถือไปให้ลูกพี่แดร์ริล!" เขาสั่งเมื่อมือถือถูกส่งไปให้แดร์ริล เสียงอันสั่นเทาของเฟลิกซ์ก็ดังออกมาจากปลายสาย"ลูกพี่แดร์ริล เป็นความผิดของผมเองครับ ผมควบคุมคนของผมไม่ดี ผมจะไปที่นั่นเดี่ยวนี้เพื่อขอโทษคุณยังตอนนี้เลย...""ไม่ ไม่จำเป็นหรอก..." อีวอนพูดขึ้น เธอยังตะลึงอยู่ เธอจะให้เฟลิกซ์มาขอโทษเธอได้ยังไง?แดร์ริลส่ายหัว "ไม่เป็นไร นายไม่ต้องมาที่นี่หรอก แค่ควบคุมคนให้ดีในอนาคตต่อไป เขายังโชคดีที่วันนี้เป็นฉัน ไม่งั้นเขาอาจจะสร้างปัญหาใหญ่ได้""ครับ แน่นอนครับลูกพี่แดร์ริล คุณพูดถูกแล้วครับ" เฟลิกซ์ตอบแดร์ริลไม่ต้องการจะพูดอะไรอีก เขากล่าวลาแล้ววางสายไปคนขายวัตถุโบราณดูเหมือนกำลังจะร้องไห้ เขายังคงก้มลงขอขมาแดร์ริลต่อไป"ผมขอโทษ ขอโทษอย่างสูง ลูกพี่แดร์ริล ถ้าผมรู้ว่าคุณคือเพื่อนของพี่เฟลิกซ์ ผมคงไม่กล้าทำแบบนี้แน่ครับ"จากนั้นเขาก็ขอโทษอีวอนและส่งจานดินเผาให้เธอในขณะที่กล่าวขอโทษ"งั้นก็ไปกันเถอะ" แดร์ริลกล่าว เขาหันหลังเพื่อจะจากไป แต่ร้านแผงลอยเล็ก ๆ ตรงมุมถนนไปเตะตาเขาเข้า มันคือหม้อที่มีดอกไม้อยู่ใ
การรวมตัวกันของสามหญิงงามนั้นช่างเป็นภาพที่น่ายินดีจริง ๆแดร์ริลชื่นชมพวกเธอไปในขณะที่นั่งอยู่บนโซฟา หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็เริ่มเบื่อแล้วเปิดทีวีดูฮัด-ชิ่ว!ฮัด-ชิ่ว! ฮัด-ชิ่ว!แดร์ริลจามออกมาหายครั้ง น้ำมูกเขาเริ่มไหล'เวรเอ๊ย นี่ฉันต้องเป็นหวัดแน่ ๆ' เขาพึมพำกับตัวเองในขณะที่หยิบทิชชู่สองแผ่นมาซับน้ำมูก เขาโยนมันลงบนโต๊ะกาแฟแล้วหยิบรีโมททีวีขึ้นมากดเปลี่ยนช่อง เขากำลังช่องตงไห่ทีวี แต่ช่องหนังผู้ใหญ่กลับโผล่ขึ้นมาหลังจากกดเปลี่ยนไม่กี่ครั้งเวรเอ๊ย! นี่มันทีวีแบบไหนกัน? ทำไมมันถึงมีช่องแบบนี้ด้วย?"แดร์ริล ให้ฉันหาน้ำให้คุณดื่มไหม?"อีวอนเดินมาห้องครัว เป็นเวลาเดียวกับที่แดร์ริลเริ่มมีอารมณ์จากการดูช่องที่เขาบังเอิญเปิดไปพบเข้าด้วยความรวดเร็ว แดร์ริลก็ละออกมาจากหนังแล้วพยายามจะเปลี่ยนช่องด้วยความเร่งรีบ ทว่า ไม่ว่าเขาจะพยายามเปลี่ยนช่องยังไง มันก็ไม่ยอมเปลี่ยนให้เขาเลยบัดซบ!"แดร์ริล ทุกอย่างโอเครึเปล่า?" อีวอนถามด้วยความสับสน ก่อนที่เธอจะไปสะดุดเข้ากับสิ่งที่ฉายบนหน้าจอทีวีใบหน้าของเธอขึ้นสีแดงในทันที'นี่...นี่มันช่องอะไรกัน? แดร์ริล...เขา...""อ๊า!" อีวอนก
โอ้ ไม่! สกายเลอร์ เบอร์ อยู่ที่นี่!แดร์ริลนั้นเพิ่งจะดีขึ้นในตอนที่เขาได้ยินเสียงดังจากการที่ประตูห้องน้ำถูกถีบออก"สกายเลอร์ เบอร์ นี่แกเป็นบ้ารึไง? ฉันคือราชันย์บูรพานะ!" แดร์ริลพยายามหลอก โดยที่ไม่ได้รู้ด้วยซ้ำว่าราชันย์บูรพาคือใคร"เออ แล้วแต่แกเลย" สกายเลอร์เย้ย "แกล้งทำตัวเป็นราชันย์บูรพาตามที่แกต้องการ วันนี้ ฉันจะทำให้แกต้องร่ำไห้"จากนั้น หญิงสาวทั้งสามที่ถูกจับมัดไว้ก็ถูกฝลักไปในห้องนั่งเล่น พวกเขาไม่ใช่คนธรรมดา แต่พวกเขาเป็นถึงศิษย์ของนิกายจ้าวสวรรค์!แดร์ริลโกรธมาก แต่เขารู้ว่าเขาจะไม่มีทางสู้คนพวกนี้ได้หมดด้วยตัวคนเดียว เขาสูดหายใจเข้าไปเต็มปอดเพื่อตั้งสติรอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏบนริมฝึปากของสกายเลอร์ "ตามฉันมาซะ" เขาแค่นเสียงจากนั้น เขาก็เดินเข้าไปในห้องนอน แดร์ริลไม่มีทางเลือก เขาเดินตามไป สกายเลอร์อยากจะพูดคุยกับแดร์ริลเป็นการส่วนตัวเพราะเขาเป็นคนที่ขโมย 'มังกรนพเก้าทะยานฟ้า' ไปจากประมุขนิกาย เขายังคงเก็บความลับไว้อย่างดี แม้แต่ลูกน้องของเขาก็ไม่รู้ เพราะยังไงซะ มันก็เป็นการนหาที่ตาย ในการขโมยคัมภีร์ลับมาจากประมุข สกายเลอร์ระวังตัวตลอดเวลา เขาปิดประตูแล้วมองไปที่แด
"นายโชคดีที่เจอฉันวันนี้ ไม่งั้นนายคงตายไปแล้ว" แดร์ริลเย้ยออกมาในขณะที่นำบุปผาสองสีลงไปในหม้อดินเผา แล้วเขาก็เริ่มเตรียมวัตถุดิยอื่นนอกจากบุปผาสองสี สิ่งที่ยาแก้พิษต้องการอีกก็คือ น้ำส้มสายชูข้าง และกลีบดอกพีโอนี่ แดร์ริลทำให้สกายเลอร์งงงันในขณะที่มองเขาทำงานนี่เขากลั่นยาแก้พิษตรงนั้นเลย? นี่เขารู้สูตรยาจริง หรือแค่แกล้ง? ยาแก้พิษของโอสถนิกายจ้าวสวรรค์… มีใครนอกจากประมุขนิกายรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?คำถามมากมายท่วมความคิดของ ในที่สุด โอสถก็ปรากฏในมือของแดร์ริล เขาทำมันเสร็จแล้ว"กินมัน" แดร์ริลสั่งพร้อมยัดเม็ดยาใส่ปากของสกายเลอร์ แม้ว่าแดร์ริลจะดูสงบนิ่ง แต่ลึก ๆ แล้วเขาก็ยังกระวนกระวาย ถ้ายานี่ไม่ได้ผลแล้วสกายเลอร์ตาย ศิษย์ข้างนอกต้องเข้าใจว่าเขาฆ่าสกายเลอร์ และหายนะก็จะเกิดอย่างไรก็ตาม แดร์ริลคิดมากเกินไป ภายในห้านาที ใบหน้าซีดเซียวของสกายเลอร์ก็กลับมาปกติ ร่างกายของเขาหยุดกระตุกแดร์ริลถอนหายใจด้วยความโล่งอก สิ่งที่บอกใน 'โอสถแห่งอนันต์' นั้นถูกต้อง! เขากลั่นโอสถได้สำเร็จถึงสองชนิดแล้ว ชนิดแรกคือเม็ดยาเทวะ ตอนนี้ก็ยาแก้พิษ"ขอบคุณ… ขอบคุณ!" ในที่สุดสกายเลอร์ก็ยืนขึ้น แต่ยังเ
"แดร์ริล แก้มัดให้เราที แล้วก็ คนพวกนั้นคือใครน่ะ พวกเขามาทำอะไรที่นี่?" ลิลี่ถามเงียบ ๆ"ไม่มีอะไรมากหรอกครับ" แดร์ริลส่ายหัว "ผมไม่รู้จักพวกเขาด้วยซ้ำ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด พวกเขามาหาผิดคนน่ะ"เขาไม่มีทางบอกใครเด็ดขาดกว่าเขากลายเป็นฮอล์มาสเตอร์ แหงล่ะ ยังไงซะ นิกายจ้าวสวรรค์นั้นก็ไม่ได้มีชื่อเสียงดีอยู่แล้วในขณะที่เขาแก้มัดให้พวกเธอ พวกเขาก็ได้ยินเสียงประตูเปิด ตามมาด้วยโทสะมากมาย"แดร์ริล? นั่นเธอคิดจะทำอะไร?!"เมื่อมองไปทางประตู เขาคือพ่อของอีวอน คิงส์ตัน ยัง นั่นเอง เขายืนอยู่ที่ประตู ใบหน้าของเขามืดมนจากความหวาดกลัวและโทสะในดวงตา หางตาของเขากระตุกเล็กน้อย"โอ้ พระเจ้า โอ้!" คิงส์ตันจับหน้าอกตัวเอง หอบอย่างหนัก เขาโยนกนะเป๋าลงกับพื้น "ฉันรู้ว่าเด็กสมัยนี้เปิดกว้างมาก แต่นี่มัน… นี่มันผิด โอ้พรเจ้า!"คิงส์ตันกรีดร้องในขณะที่จับหน้าอกของตัวเองไป เขาหายใจหนักมาก ตั้งแต่เธอยังเด็ก เขาเลี้ยงลูกของเขามาอย่างหัวโบราณ แต่ตอนนี้ ภาพตรงหน้าของเขาคือลูกสาวที่เคยเชื่อฟังของเขากำลังทำกิจกรรมแบบนั้น!"มันเป็นความผิดของพ่อเอง มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด!" คิงส์ตันถอยหลังเซไปหลายก้าว ดว
"พ่อ พ่อพูดเรื่องอะไรคะเนี่ย? หนูไปอยาก..." อีวอนกระทืบเท้า ใบหน้าเธอแดงเรื่อแม้ว่าภายนอกเธอจะพูดไปแบบนั้น แต่ในหัวเธอกลับฉายภาพของแดร์ริลอย่างช่วยไม่ได้ มันน่าท้าทาย เธออยากรู้ว่าแดร์ริลนั้นคิดอะไรอยู่ เขามักจะทำให้ทุกคนแปลกใจได้เสมอ จากที่คนอื่นบอก เขาคือขยะโดยแท้จริง เป็นไอ้ขี้ขลาด เป็นคนไร้ค่า แต่แดร์ริลที่เธอรู้จักนั้นกลับเป็นชายที่มีความลึกลับมากมายเหมือนมหาสมุทร เมื่ออยู่กับเขา เธอรู้สึกปลอดภัยแปลก… ทำไมเธอถึงมีความคิดพิลึก ๆ แบบนี้? เธอหน้าแดงหลังจากออกมาจากบ้าน ลิลี่จอดรถที่หน้าทางเข้าซูเปอร์มาร์เก็ต"แดร์ริล ทำไมนายไม่ไปส่งเจดที่บ้าน?" ลิลี่ถาม "ฉันจะซื้อของไปทำมื้อค่ำให้นายคืนนี้"'ทำมื้อค่ำให้เรา?!' แดร์ริลคิดอย่างตกใจ สามปีที่ผ่านมา มันเป็นเขามาตลอดที่เป็นคนทำมื้อค่ำให้พวกเธอ เขาไม่เคยจินตนาการว่าลิลี่จะเป็นคนทำอาหารให้เขาเลย"แน่นอน แน่นอนครับ!" แดร์ริลพยักหน้า เขาขับรถออกไปหลังจากเห็นลิลี่เข้าซูเปอร์มาร์เก็ตไปแล้วทั้งสองที่เหลืออยู่ในรถ เมื่อเห็นเจดดูอึดอัด แดร์ริลจึงหัวเราะออกมา "อย่ากระวนกระวายไปเลยน่า ฉันไม่กัดหรอก""ไม่ ฉันไม่ได้กระวนกระวาย" เธอกระซิบ เธอ
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ