“ใช่ ฉันไม่อยากแต่งงานกับแดร์ริล” แม่ชีแห่งโชคชะตายิ้มแห้ง ๆ และพูดด้วยใบหน้าที่เหม่อลอย ทว่าเธอกลับกำลังนึกถึงแดร์ริล แม่ชีแห่งโชคชะตาตัดสินใจแล้วว่าเธอจะไปหาเขาและคุยกับเขาในวันรุ่งขึ้น ถึงแม้ว่าเธอจะเกลียดแดร์ริล แต่ทั้งคู่ก็เคยเป็นคนรู้จักกันมาก่อน เธอจะขอร้องให้แดร์ริลช่วยพาเธอกลับไปยังจักรวาลโลกและเธอก็มั่นใจว่าเขาจะยอมช่วยเหลือเธอ … อีกด้านหนึ่ง ที่เขตเมืองเก่าแก่ภายในเมืองว่านไห่ ณ กลุ่มอาคารโบราณแห่งหนึ่งที่รายล้อมไปด้วยกำแพงสูงทั้งสี่ด้าน มันคือหอบรรพบุรุษของตระกูลบ๊อกซ์! หอบรรพบุรุษของตระกูลบ๊อกซ์มีขนาดใหญ่มหึมาซึ่งครอบคลุมพื้นที่อย่างน้อยหลายหมื่นตารางเมตร อาคารทุกหลังดูเก่าแก่แต่สง่างาม! หอบรรพบุรุษของตระกูลบ๊อกซ์เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของคนในตระกูล โดยบรรพบุรุษของตระกูลบ๊อกซ์ถูกประดิษฐานตั้งอยู่ที่นี่ ดังนั้นสถานที่แห่งนี้จึงได้รับความคุ้มครองอย่างแน่นหนาและมีสาวกของตระกูลเดินตรวจตรารอบ ๆ อาคารนับไม่ถ้วน! ในตอนกลางคืน ทั่วทั้งสถานที่จะถูกปกคลุมไปด้วยความมืดมิด ฟุ่บ! ทันใดนั้น ร่างเล็ก ๆ ร่างหนึ่งก็บินเข้ามาและลงสู่หลังคาของหอบรรพบุรุษอย่างเงียบเชียบ
สาวกที่เหลืออยู่ตรงนั้นต่างก็ต้องตกตะลึงจนอ้าปากค้าง 'ทำไมพลังของเธอถึงได้แข็งแกร่งเช่นนี้?' "มีผู้บุกรุก!” “เร็วเข้า ไปจับเธอเอาไว้!” เหล่าสาวกที่เดินลาดตระเวนอยู่ได้เห็นเหตุการณ์ก็รีบตะโกนขึ้น จากนั้นไม่นานสาวกเกือบสามร้อยคนก็วิ่งเข้ามาทันที “ในเมื่อพวกนายไม่ยอมมอบแก่นแท้ของมังกรมาให้ฉันดี ๆ ฉันก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องฆ่าพวกนายแล้วเข้าไปค้นหาด้วยตัวเอง” ลอร่าพูดอย่างเย็นชา ฟุ่บ! ในขณะที่กล่าวเช่นนั้น ลอร่าก็ยกมือขึ้นช้า ๆ จากนั้นลูกไฟสีดำก็เริ่มลุกโชนบนฝ่ามือของเธอจนอากาศรอบ ๆ เริ่มแปรปรวน มันคือเปลวเพลิงโลกันตร์ ซึ่งเป็นเปลวเพลิงที่แข็งแกร่งลำดับที่สามในบรรดาเปลวเพลิงมนตรา! ลอร่ายกมือขึ้นก่อนเปลวเพลิงโลกันตร์จะพุ่งออกมา! สาวกตระกูลบ๊อกซ์ทุกคนตกตะลึง! ปัง! เปลวเพลิงโลกันตร์ระเบิดลงท่ามกลางฝูงชนและแพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว เพียงแค่ช่วงเวลาสั้น ๆ เหล่าสาวกก็ร้องโหยหวนอย่างน่าสยดสยอง! "หยุดนะ!" ทันใดนั้นน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นก็ดังขึ้นก่อนที่ร่างร่างหนึ่งจะเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว! เขาคือผู้อาวุโสของตระกูลบ๊อกซ์ โรเบิร์ต บ๊อกซ์! โรเบิร์ตจ้อ
“อยากได้แก่นแท้ของมังกรเหรอ ข้ามศพฉันไปก่อน!” โรเบิร์ตถูกลอร่าเหยียบหน้าของเขา เขาเจ็บปวดแต่ก็ยังกำหมัดแน่น! 'ไม่มีทางที่เธอจะเอามันออกไปจากที่นี่ได้!’ แก่นแท้ของมังกรเป็นมรดกตกทอดของตระกูลบ๊อกซ์ เขาจะปกป้องมันด้วยชีวิตและเลือดเพื่อให้แน่ใจว่ามันจะถูกส่งต่อไปยังรุ่นลูกรุ่นหลานของตระกูล! เขายอมตายดีกว่าที่จะต้องมอบมันให้กับเธอ! "ดี!" ใบหน้าของลอร่ามืดลง “ถ้าคุณไม่ยอมบอก ฉันจะทำให้คุณพูดเอง!” ฟุ่บ! จากนั้นรังสีที่แข็งแกร่งก็เปร่งประกายบนเรือนร่างของลอร่า ก่อนที่เปลวเพลิงโลกันตร์จะปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเธออีกครั้ง! ใบหน้าของโรเบิร์ตซีดลงในทันใด เขาสัมผัสได้ถึงความร้อนของเปลวไฟสีดำในมือของเธอ! เขาทั้งหวาดกลัวและตื่นตระหนก อีกด้านหนึ่ง ภายในหอบรรพบุรุษของตระกูลบ๊อกซ์ ร่างชายคนหนึ่งปรากฏขึ้นอย่างเงียบ ๆ และรวดเร็ว ราวกับภูตผีใต้แสงจันทร์ เขาคือแดร์ริล หลังจากที่แยกทางกับอลิชาและแม่ชีแห่งโชคชะตาแล้ว แดร์ริลก็ตรงมาที่หอบรรพบุรุษของตระกูลบ๊อกซ์ทันที เมื่อแดร์ริลมาถึงเขาก็ต้องตกตะลึง 'เ*ย! เกิดอะไรขึ้น?' เขาเห็นสาวกตระกูลบ๊อกซ์หลายร้อยคนนอนกองอยู่บนพื้นอย่างน่าอนาถ มีทั้ง
"ปัง!" วินาทีต่อมา เปลวเพลิงเย็นไร้มลทินก็ลอยขึ้นมาและค่อย ๆ หลอมกล่องสีทองภายใต้การควบคุมของแดร์ริล! แดร์ริล ค่อย ๆ หลอมกล่องสีทองอย่างช้า ๆ เขาจะต้องละเอียดอ่อนและไม่ประมาท เพราะถ้าหากว่าเขารีบร้อนและทำพลาด แก่นแท้ของมังกรที่อยู่ด้านในอาจจะได้รับความเสียหายได้ ฟู่! ในไม่ช้า กล่องสีทองก็เริ่มละลายภายใต้ไฟที่ลุกโชนของเปลวเพลิงเย็นไร้มลทิน! 'ฮ่าฮ่า! อีกประเดี๋ยว แก่นแท้ของมังกรก็จะมาอยู่ในมือของฉันแล้ว!' แดร์ริลตื่นเต้นและรู้สึกดีใจจนไม่สามารถอธิบายได้! ‘รอหน่อยนะเทพธิดาตัวน้อย อีกไม่นานฉันจะกลับไปหาเธอ…” ฟึบ! ทันใดนั้น ผู้หญิงคนหนึ่งก็บุกเข้ามา! เธอมีรูปร่างที่เย้ายวนใจพร้อมกับใบหน้าที่เย็นชาแต่งดงาม! เธอคือลอร่า แฮนสัน! เมื่อครู่นี้ ลอร่าได้ใช้เปลวเพลิงโลกันตร์แผดเผาผิวหนังของโรเบิร์ต คงจะมีเพียงแค่ไม่กี่คนที่ทนต่อความเจ็บปวดได้ แต่โรเบิร์ตไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงยอมบอกที่ซ่อนของแก่นแท้ของมังกรกับเธอ แต่เมื่อเธอมาถึงที่หน้าประตู เธอก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อได้เห็นใครบางคนอยู่ภายในห้อง และที่น่าตกใจที่สุด คน ๆ นั้นคือแดร์ริล! ลอร่าจ้องมองแดร์ริลด้วยร่างที่สั
“แดร์ริล!” ลอร่าจ้องหน้าแดร์ริลขณะที่เธอกัดฟันแน่นและพูดว่า “โชคชะตานำพาให้เราได้มาพบกันอีกแล้วสินะ! พระเจ้าไม่เพียงแต่จะเข้าข้างฉันด้วยการมอบแก่นแท้ของมังกรให้ฉัน แต่ยังให้ฉันจับตัวแกได้อีกด้วย!” ใบหน้าที่งดงามของลอร่าแสดงออกถึงความมุ่งร้าย จากนั้นเธอก็พูดต่อว่า “เลือกมาว่าแกอยากตายด้วยวิธีไหน!” จากนั้นเธอก็เดินด้วยรองเท้าส้นสูงและเข้าไปหาแดร์ริลอย่างช้า ๆ! ลอร่าไม่สามารถซ่อนความโกรธได้อีกต่อไป เมื่อเธอนึกถึงวันที่สำนักประกายแสงของเธอถูกทำลาย! ลอร่าจะไม่ฆ่าแดร์ริลอย่างง่ายดาย เพราะเธอต้องการคลายความเกลียดชังภายในใจของเธอ และวิธีเดียวที่จะทำเช่นนั้นได้คือการทรมานแดร์ริลจนกว่าเขาจะขอร้องให้เธอฆ่าเขาให้ตาย! ใบหน้าของแดร์ริลซีดลงเล็กน้อย แต่เขาก็ยังคงยิ้มออกมา “ทำไมลอร่า แฮนสันถึงได้ลอบโจมตีคนอื่นจากด้านหลังแบบนั้นล่ะ? ไม่แปลกใจเลยที่เธอกับมัตเตโอ แฮนสันจะเป็นพี่น้องกัน เพราะว่าพวกเธอทั้งคู่ไร้ยางอายเหมือนกัน!” เพี้ยะ! เมื่อได้ยินเช่นนั้น ลอร่าก็เดินไปเข้าไปหาแดร์ริลและตบหน้าเขาอย่างแรง! ในเวลานี้แดร์ริลอ่อนแอมาก และเขาก็ไม่สามารถแม้แต่จะหลีกเลี่ยงการตบนั้นได้ ไม่นานรอยแดง
แดร์ริลถอนหายใจเบา ๆ ขณะที่เขาครุ่นคิดเพื่อหาวิธีหลบหนี จากนั้นเขาก็เริ่มพ่นเรื่องไร้สาระออกมา “พวกเขาอยู่ไม่ไกลหรอก แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็บอกตำแหน่งที่แน่นอนกับเธอไม่ได้…" ปัง! ก่อนที่แดร์ริลจะพูดจบ ลอร่าก็เดินเข้ามาหาเขาและยกท่อนขาอันเรียวยาวที่สวมรองเท้าส้นสูงขึ้นมาเหยียบแดร์ริล “แกจะไม่ยอมบอกฉันจริง ๆ ใช่ไหม?” ลอร่าจ้องหน้าแดร์ริลอย่างเย็นชา “อืม…” แดร์ริลรู้สึกเจ็บปวดที่ใบหน้าในขณะที่เขาพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้น แต่เขาก็ขยับไม่ได้เลย! ลอร่ารอบโจมตีเขาด้วยพลังอันทรงพลังจนทำให้เขาสูญเสียพลังภายในไปและอ่อนแอลงทันที อาจจะต้องใช้เวลาหลายสิบชั่วโมงจนกว่าที่พลังของเขาจะสามารถฟื้นฟูเต็มที่อีกครั้ง ลอร่าหัวเราะเยาะ “ตกลงว่าแกจะไม่บอกใช่ไหม? แกรู้ไหมว่าฉันทำให้โรเบิร์ต บ๊อกซ์ยอมบอกที่ซ่อนของแก่นแท้ของมังกรได้ยังไง? ฉันใช้เปลวเพลิงโลกันตร์แผดเผาผิวหนังของเขาและทำให้เขาได้สัมผัสกับความทรมานทีละนิด” ฟึบ! ลอร่าพูดพร้อมยกมือขึ้น วินาทีต่อมาลูกไฟสีดำก็ปรากฏขึ้นในมือของเธอ 'เปลวเพลิงโลกันตร์' แดร์ริลหัวเราะก่อนจะพูดขึ้นว่า “มิสแฮนสัน เธอลืมไปแล้วเหรอว่าฉันมีเปลวเพลิงเย็นไร้มลทิน? แล้ว
"หุบปาก!" ลอร่ายังคงเฆี่ยนตีแดร์ริลต่อไป วิสัยทัศน์ของแดร์ริลเริ่มมืดลงราวกับว่าเขาจะสลบไปได้ทุกเมื่อ แส้อสรพิษของลอร่ามีพลังภายในอยู่ และผู้บ่มเพาะที่อ่อนแอจะไม่สามารถอดทนต่อการเฆี่ยนตีได้มากกว่าสองครั้ง ทว่าแดร์ริลได้อาศัยคัมภีร์พลังงานพิสุทธิ์เพื่อปกป้องร่างกายของเขาเมื่อเขาถูกแส้ฟาดใส่มากกว่าสิบครั้ง แต่ถึงอย่างนั้น ร่างกายของเขาก็ถูกสร้างมาจากเลือดเนื้ออยู่ดี! ลอร่าหมดความอดทนเมื่อได้เห็นว่าแดร์ริลกำลังจะสลบไป “ก็ได้ ในเมื่อแกไม่ยอมเปิดปากพูด ถ้างั้นฉันก็จะฆ่าแกทิ้งไปซะ!” จากนั้นลอร่าก็เก็บแส้ลงก่อนจะรวบรวมพลังภายในไปยังฝ่ามือเพื่อกำจัดแดร์ริล รังสีสังหารพุ่งผ่านร่างกายที่เย้ายวนของลอร่า จนทำให้อากาศโดยรอบแปรปรวนทันที! 'มันจบแล้ว!' จิตใจของแดร์ริลว่างเปล่า 'ฉันจะต้องตายแบบนี้จริง ๆ เหรอ? นี่มันไม่ยุติธรรมเลย! ไม่ยุติธรรม! อีวอน ลิลี่ เทพธิดาตัวน้อย โมนิก้า แด๊กซ์และเชสเตอร์ เวลาของฉันคงจะหมดลงจริง ๆ แล้ว ไว้เจอกันใหม่ชาติหน้านะ!’ แดร์ริลรู้สึกอ่อนแอเป็นอย่างมากเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงการโจมตีที่รุนแรงของลอร่าที่กำลังจะพุ่งเข้ามา เขาไม่สามารถแม้แต่จะใช้พลังภายในได้ แล้ว
'อะไรนะ? เด็กจะถูกมัดและนำตัวออกสู่สาธารณะชนด้วยเหรอ?’ สีหน้าของผู้คุมขังตรึงเครียด เขาเอ่ยถามเดนิสอย่างระมัดระวัง “นายหญิงครับ มันเกินไปหน่อยหรอครับ? แอมโบรส ดาร์บี้ยังเด็กมาก” เดนิสจองหน้าผู้คุมขังและพูดอย่างไร้ความปราณี “อะไรนะ? นายจะปฏิบัติกับไอ้เด็กนั่นเหมือนเขาเป็นลูกชายแท้ ๆ ของเจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดจริง ๆ เหรอ?! ทำตามคำสั่งของฉันเดี๋ยวนี้!” "เปล่าครับ! ผมจะจัดการทันที” เมื่อได้เห็นความโกรธในแววตาของเดนิส ผู้คุมขังก็ไม่กล้าพูดอะไรอีกและปฏิบัติตามคำสั่งของเธออย่างรวดเร็ว ไม่นานแอมโบรส ดาร์บี้ก็ถูกพาตัวออกมา "แม่ครับ…" แอมโบรสคร่ำครวญเมื่อได้เห็นแม่ของเขาถูกขังอยู่ในรถคุมขัง เด็กชายกำลังจะวิ่งไปข้างหน้าแต่เขาก็ถูกผู้คุมเข้ามาขวางเอาไว้ เด็กชายร้องไห้จนตาบวม เพราะว่าเขาไม่ได้เห็นหน้าแม่ของเขามาสามวันแล้ว นอกจากองครักษ์และสาวใช้เพียงไม่กี่คนแล้ว คนอื่น ๆ ก็ไม่ได้สนใจแอมโบรสเลย เมื่อเดนิสตั้งใจจะลงโทษสองแม่ลูกแล้ว ก็ไม่มีใครกล้าขัดขวางเธอได้ “จับเด็กนั่นมัดเอาไว้ท้ายรถคุมขัง!” เดนิสตะคอก จากนั้นผู้คุมก็รีบทำตามคำสั่งของเดนิสทันที เขาจับมือเล็ก ๆ ของแอมโบรสขึ้นมา
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ