แดร์ริล ผู้สังเกตความกังขาของซาคาเรียห์ ยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วตอบ "ผมพอรู้มาบ้าง ถ้าผมเดาไม่ผิด การจัดวางทั้งหมดในนี้มาจากปรมาจารย์ฮวงจุ้ยใช่ไหม?""ถูกต้อง!" ซาคาเรียห์พยักหน้าแดร์ริลกล่าวต่อ "และตู้ปลานี่ มันมาหลังจากนั้นด้วย ใช่ไหม?"ซาคาเรียห์ตอบ "ใช่ครับ คู่ค้าทางธุรกิจมอบมันให้ผมเมื่อสามปีก่อน""นั่นไงล่ะ ตู้ปลานี้มันทำลายรูปแบบของหอคอย เมื่อฮวงจุ้ยถูกก่อกวน พลังวิญญาณรอบ ๆ นี้จึงเบาบาง การฝึกฝนของคุณจึงไม่ได้ผลไปโดยปริยาย" แดร์ริลกล่าวด้วยรอยยิ้มซาคาเรียห์ประหลาดใจ เขาแม้กระทั่งคาดเดาได้ว่าตู้ปลานี้มาทีหลัง ชายหนุ่มคนนี้ช่างน่าทึ่ง!แดร์ริลไม่ได้พูดจาไร้สาระ ตลอดเวลาที่ผ่านมา การอ่านคัมภีร์ "ศาสตร์พยากรณ์หยินหยาง" ถือว่าได้ผลดียิ่ง ความรู้ได้สลักลึกลงในสมองของแดร์ริล"ถ้าอย่างนั้นคุณหมายความว่า ถ้าผมจัดการเจ้าตู้ปลานี้ ทุกอย่างจะกลับมาเป็นปกติเหรอครับ?" ซาคาเรียห์ถามแดร์ริลพยักหน้า "ใช่ เมื่อคุณนำตู้ปลาออกไป แล้วลองบ่มเพาะอีกครั้ง คุณจะเห็นว่ามันแตกต่างขนาดไหนกับก่อนหน้า"ซาคาเรียห์รีบสั่งให้คนของเขานำตู้ปลาออกไปทันที จากนั้นเขาก็นั่งขัดสมาธิแล้วเริ่มการบ่มเพาะ เขาลองใช
กระจกแปดด้าน?แดร์ริลหัวเราะเสียงเย็น เขามองหน้าแจ็คสันแล้วถาม "น้องชาย น้องก็คิดว่าพี่เป็นคนทำเหรอ?"แดร์ริลสนิทกับแจ็คสันที่สุดในตระกูล พวกเขาเหมือนพี่น้องท้องเดียวกัน แดร์ริลเชื่อว่าแจ็คสันจะไม่เหมือนคนอื่น ที่โทษเขาโดยที่ไม่รู้ความจริงยังไงก็ตาม คำตอบของแจ็คสันทำให้หัวใจของแดร์ริลหล่นวูบ"พี่รอง ผมเชื่อพี่ แต่ผมสงสัยมากกว่าในเรื่องกระจกแปดด้าน ทำไมมันอยู่ที่นั่น?" แจ็คสันถามอย่างไร้ความรู้สึกวินาทีต่อมา แจ็คสันนั้นก็เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวอันขุ่นเคืองใจ เขากรีดร้อง "พี่รู้ไหมผมคบกับรีเบคก้ามานานแค่ไหน? หลายปีมาก และในที่สุดเราก็ได้แต่งงานกัน แล้วทำไมพี่ทำแบบนี้? ทำไม?!""ไอ้ชั่ว ไสหัวออกไปซะ! ไปตายที่ไหนก็ไป!"หลายคนเริ่มปาอาหารใส่แดร์ริล"แดร์ริล ได้โปรดออกไป แกไม่ได้รับการต้อนรับที่นี่!""แกกับพ่อแม่แก ไปตายซะ! อย่าโผล่หัวมาที่นี่อีก!"เสื้อผ้าของแดร์ริลเต็มไปด้วยเศษอาหาร หัวใจของเขาเจ็บปวด เขากำหมัดแน่นแล้วกล่าว "ได้ ได้เลย! ฉันมันโชคร้ายเอง! ก่อนหน้านี้ฉันช่วยพวกแกในการลงทุนสามพันล้าน และฉันก็ได้แค่บริษัท แพลทินัม กลับมา ฉันเกือบจะวางความเกลียดชังลงแล้ว จากนี้ไป ฉ
”ฮอล์มาสเตอร์ครับ โปรดอย่าโมโหไปเลย สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเราตอนนี้คือตามหาแดร์ริลนะครับ" ในตอนนั้น ผู้ติดตามข้าง ๆ รีบท้วง "หลังจากเราเจอแดร์ริล มันก็ยังไม่สายไปที่เราจะกลับมาลงโทษตระกูลดาร์บี้"เฮ้อ!หลังจากฟังคำพูดเหล่านั้น สกายเลอร์ก็สูดหายใจเข้าไปลึก ก่อนจะระงับโทสะตัวเอง มันจริงที่เขาขโมยคัมภีร์ [มังกรนพเก้าทะยานฟ้า] ที่เป็นของประมุขนิกายมา เขาวางแผนที่จะคัดลอกมันจากนั้นค่อยคืนคัมภีร์ตัวจริงกลับไป แต่ก่อนที่เขาจะได้คัดลอกมัน แดร์ริลก็ได้ขโมยคัมภีร์ลับไปแล้ว! สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือหาว่าคัมภีร์ลับอยู่ที่ไหนถ้าหากประมุขนิกายรู้ว่าคัมภีร์ลับหายไปล่ะก็ เขาต้องตายอย่างแน่นอนสกายเลอร์จ้องไปที่ยูมิอย่างเย็นชาแล้วจากไปพร้อมกับคนของเขา"อะไรล่ะนั่น? พวกเขาแต่งตัวดูชั่วร้าย สุดท้ายก็แค่พวกโจรกระจอกนี่ แดร์ริลมันไร้ประโยชน์ เลยคบค้ากับคนแบบเดียวกัน"เมื่อมองสกายเลอร์เดินจากไปพร้อมผู้ติดตาม ยูมิจึงล้อลียนเขาสกายเลอร์ที่กำลังจะถึงประตูคฤหาสน์ แต่เมื่อได้ยินแบบนั้น ใบหน้าของเขากลายเป็นมืดมนทันที!เขากำหมัดแน่น กัดฟันกรอดแล้วกล่าว "เมื่อนิกายจ้าวสวรรค์ครอบครองทั้งเมืองตงไห่ พวก
"อะไรนะ?" พนักงานขายโมโหมาก "นี่คุณมียางอายบ้างรึเปล่า? ถ้าไม่มีปัญญาซื้อก็อย่ามาที่ร้านชั้นสูงแบบนี้ พวกคุณที่ใส่เสื้อผ้าถูก ๆ แบบนี้ แต่ยังกล้าเข้ามาที่นี่ ถ้าพวกคุณทำชุดสกปรกตอนลองชุดจะเป็นยังไง? ต่อให้คุณไม่ได้ทำมันสกปรก คุณก็คงไปโดยที่ไม่ซื้ออยู่ดี เสียเวลาจริง""ใช่ ผู้หญิงคนนี้พูดถูก" หญิงที่ดูร่ำรวยกล่าว "การเป็นพนักงานขายไม่ใช่งานง่าย ๆ ถ้าพวกเธอไม่ต้องการจะซื้อก็อย่าลองมันสิ มีห้างสรรพสินค้าอยู่ เสื้อผ้าที่นั่นน่าจะเหมาะกับพวกเธอมากกว่า""แดร์ริล ไปกันเถอะ" ลิลี่ดึงแดร์ริลเบา ๆ พร้อมพูดเสียงเบาความจริงแล้ว ลิลี่เพียงแค่ต้องการแกล้งหยอกแดร์ริล เธอไม่ได้ต้องการให้แดร์ริลซื้อชุดให้เธอจริง ๆแดร์ริลส่งสัญญาณไม่ให้ลิลี่พูด จากนั้นเขาก็ตอบด้วยรอยยิ้ม "ไม่ใช่แค่ฉันจะต้องการชุดนี้ แต่ฉันต้องการชุดทุกแบบในร้านนี้ด้วย ฉันต้องการมันทั้งหมดตราบใดที่มันเป็นไซส์ของภรรยาฉัน"หลังจากที่เขากล่าวจบ เขาก็โยนบัตรธนาคารออกไปพนักงานหยุดหัวเราะไม่ได้ในขณะที่เธอหยิบบัตรธนาคาร "ได้แน่นอน เราเพิ่งจะนับสินค้าในคลังสินค้าเมื่อกลางวันนี้เอง เรามีชุดทั้งหมดแปดสิบดีไซน์ ดีไซน์ละหนึ่งชุด รวมแล้วก็หน
ว้าว!ผู้คนรอบข้างถึงกับสูดหายใจอย่างหนาวเย็น"นี่มันบ้ามาก!""แปดล้านบาท? นี่มันปล้นกันกลางวันแสก ๆ ชัด ๆ""พวกหิวเงินสินะ นายน่ะ? ของที่มีอยู่ในร้านแผงลอยของนาย รวมกันคงมีค่าไม่ถึงแปดพันด้วยซ้ำ"ทุกคนต่างวิจารณ์อย่างออกรส อีวอนและเจ้าของร้านวัตถุโบราณบางคนก็ส่ายหัว และยิ้มออกมาโดยไม่มีใครคาดคิด ก็มีคนเดินออกมาจากด้านหลัง"แปดล้านบาท? ฉันจะซื้อมัน แดร์ริลพยักหน้าหลังจากใช้เวลาคิดครู่หนึ่งว้าว!ทุกคนโกลาหลกันหมดในตอนนั้นนี่เขาจะซื้อมันจริง ๆ?แปดล้านแลกกับดาบสนิมเขรอะ นี่เขาเสียสติไปแล้วรึไง?ในตอนนั้นเจ้าของร้านวัตถุโบราณบางคนต่างส่ายหัวเช่นกันพวกเขาประเมินดาบโบราณนี้มาพักหนึ่งแล้ว มันไม่ใช่ของโบราณด้วยซ้ำ มันก็แค่เศษเหล็กอีวอนเป็นเพียงคนเดียวที่ย่นคิ้วของเธอเล็กน้อย เธอกำลังคิดลิลี่ไม่มีความรู้ด้านวัตถุโบราณโดยสิ้นเชิง แต่เมื่อเห็นการตอบสนองของทุกคน เธอจึงอยากจะห้ามแดร์ริลอย่างไรก็ตาม เธอรู้ว่าแดร์ริลมีความสามารถในการประเมินวัตถุโบราณ เธอจึงเลือกที่จะไม่พูดอะไร มนุษย์เกิดความผิดพลาดได้เสมอ ไม่ว่าแดร์ริลจะเก่งกาจขนาดไหน นี่มันเสี่ยงมาก ๆ มันชัดเจนแล้วว่าดาบนั่นเ
หลังจากได้ยินคำพูดของลิลี่ อีวอนก็ยิ้มขึ้นแล้วกล่าวเงียบ ๆ "ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเชื่อแดร์ริล"เชื่อเขา?สามปีที่แต่งงานกันมา เธอไม่เคยได้ยินเลยว่าแดร์ริลมีความรู้ด้านการประเมินวัตถุโบราณสิ่งที่เธอรู้มีเพียงเขาทำงานบ้านและทำอาหาร นอกจากนั้นเขาก็ไม่มีอะไรดีเลย ในอีกด้านหนึ่ง ตระกูลของอีวอน ยัง นั้นทำธุรกิจวัตถุโบราณมาหลายรุ่น แล้วทำไมเธอถึงฟังคำพูดของแดร์ริล?ในขณะเดียวกัน แดร์ริลมองไปที่จานดินเผาอีกครั้งแล้วกล่าว "ดูจากลายสลักดอกไม้ มันทั้งหนาและกลม เตาเผาของสามัญชนไม่มีทางผลิตของแบบนี้มาได้ มันต้องถูกสร้างออกมาจากเตาเผาของราชวงศ์"เมื่อได้ยินคำว่าเตาเผาของราชวงศ์ ทุกคนถึงกับตะลึงพร้อมกับสูดหายใจถ้านี่เป็นความจริง จานดินเผานี้เรียกได้ว่าเป็นสมบัติได้เลย! เหล่าเจ้าของร้านวัตถุโบราณถอนหายใจด้วยความเสียใจ"เถ้าแก่ ฉันจะซื้อจานดินเผานี้ด้วยราคาสองล้านบาท" อีวอนเดินมาข้างหน้าด้วยรองเท้าส้นเข็มของเธอ หยิบมือถือออกมา แล้วทำการโอนเงินติ๊ง!เงินสองล้านบาทถูกโอนเรียบร้อยว้าว!ในตอนนั้น ทุกคนเริ่มซุบซิบกัน ตระกูลยังนั้นเป็นปรมาจารย์ด้านวัตถุโบราณ พวกเขาเป็นตระกูลร่ำรวยอย่างแท้จริง ถึงกั
เมื่อสายถูกรับ คนขายวัตถุโบราณก็เปิดลำโพงขึ้นชัดเจนว่าเขาต้องการให้คนอื่นได้ยินบทสนทนาด้วย"ว่าไงครับ พี่ชายเฟลิกซ์ ผมเองนะครับ" คนขายวัตถุโบราณพูดผ่านมือถือ เขาจ้องไปที่แดร์ริลพี่ชายเฟลิกซ์?เมื่อได้ยินแบบนั้น ทุกคนถึงกับสั่นสะท้าน มีคนมากขนาดไหนกันในเมืองตงไห่ที่ชื่อเฟลิกซ์?หรือว่า...ทุกคนล้วนสงสัยในตอนนั้นเอง เสียงทุ้มลึกก็ดังลอดผ่านสายมา "เกิดอะไรขึ้น ลูกพี่ลูกน้องของฉัน?""เฟลิกซ์ เบลคลีย์?""เวรแล้ว หมอนี่เป็นลูกพี่ลูกน้องของเฟลิกซ์ เบลคลีย์?"ทำไมเฟลิกซ์ เบลคลีย์ ที่มีทรัพย์สินนับพันล้านบาทถึงมีลูกพี่ลูกน้องขี้โกงแบบนี้?เป็นความจริง ชายที่อยู่ปลายสายเป็นประธานของบริษัทอสังหาริมทรัพย์พยัคฆ์ดำ เฟลิกซ์ เบลคลีย์ เขามีชื่อเสียงฉาวโฉ่ในเมืองตงไห่ ไม่มีใครกล้าล่วงเกินเขา!ทุกคนดูกังวล โดยเฉพาะเหล่าเจ้าของร้านวัตถุโบราณ พวกเขาไม่กล้าเปิดปากพูดอะไรเลย พวกเขาค่อย ๆ หลบฉากออก เพราะกังวลว่าพวกเขาเองจะมีปัญหาอีวอนเม้มปากแน่น ดูเหมือนว่าวันนี้เธอจะต้องเสียเงินสองล้านบาทไป"ประธานยัง เราไปกันเถอะค่ะ" ลิลี่กระซิบ เธอเองก็กังวลเช่นกันอีวอนพยักหน้า เดินออกไปด้วยรองเท้าส้นเข
คนขายวัตถุโบราณตกใจแต่ก็ยังพยักหน้า เขาไม่กล้าต่อต้านต่อคำพูดของ"ส่งมือถือไปให้ลูกพี่แดร์ริล!" เขาสั่งเมื่อมือถือถูกส่งไปให้แดร์ริล เสียงอันสั่นเทาของเฟลิกซ์ก็ดังออกมาจากปลายสาย"ลูกพี่แดร์ริล เป็นความผิดของผมเองครับ ผมควบคุมคนของผมไม่ดี ผมจะไปที่นั่นเดี่ยวนี้เพื่อขอโทษคุณยังตอนนี้เลย...""ไม่ ไม่จำเป็นหรอก..." อีวอนพูดขึ้น เธอยังตะลึงอยู่ เธอจะให้เฟลิกซ์มาขอโทษเธอได้ยังไง?แดร์ริลส่ายหัว "ไม่เป็นไร นายไม่ต้องมาที่นี่หรอก แค่ควบคุมคนให้ดีในอนาคตต่อไป เขายังโชคดีที่วันนี้เป็นฉัน ไม่งั้นเขาอาจจะสร้างปัญหาใหญ่ได้""ครับ แน่นอนครับลูกพี่แดร์ริล คุณพูดถูกแล้วครับ" เฟลิกซ์ตอบแดร์ริลไม่ต้องการจะพูดอะไรอีก เขากล่าวลาแล้ววางสายไปคนขายวัตถุโบราณดูเหมือนกำลังจะร้องไห้ เขายังคงก้มลงขอขมาแดร์ริลต่อไป"ผมขอโทษ ขอโทษอย่างสูง ลูกพี่แดร์ริล ถ้าผมรู้ว่าคุณคือเพื่อนของพี่เฟลิกซ์ ผมคงไม่กล้าทำแบบนี้แน่ครับ"จากนั้นเขาก็ขอโทษอีวอนและส่งจานดินเผาให้เธอในขณะที่กล่าวขอโทษ"งั้นก็ไปกันเถอะ" แดร์ริลกล่าว เขาหันหลังเพื่อจะจากไป แต่ร้านแผงลอยเล็ก ๆ ตรงมุมถนนไปเตะตาเขาเข้า มันคือหม้อที่มีดอกไม้อยู่ใ
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ