ใบหน้าของลินเซย์เต็มไปด้วยความหวาดกลัว “ทำไมนายถึงให้ฉันกินโอสถจ้าวสวรรค์? นายต้องการอะไร?" แดร์ริลยิ้มอย่างเย็นชา “ฉันต้องการให้เธอกลับไปหาโดน็อกและคอยสอดแนมเขา จากนั้นเธอจะต้องรายงานความเคลื่อนไหวของเขาให้ตระกูลคาร์เตอร์ได้รับรู้ทุก ๆ สองอาทิตย์ เข้าใจไหม?" ก่อนหน้านี้ โดน็อกสั่งให้ลินเซย์ควบคุมร่างของอีวอนและใช้เธอเป็นเครื่องมือ ดังนั้นแดร์ริลจึงใช้ใช้ลินเซย์เป็นเครื่องมือมือเพื่อสอดส่องโดน็อกเช่นกัน! "เข้าใจแล้ว" ลินเซย์พยักหน้าทันที เธอไม่กล้าแม้แต่จะคิดปฏิเสธเขา ลินเซย์ตัวสั่นเทา เธอจะปฏิเสธเขาได้อย่างไรเมื่อเธอตระหนักได้ว่า ร่างกายของเธอจะต้องเน่าเปื่อยถ้าหากว่าเธอไม่ได้รับยาแก้พิษจากเขา แดร์ริลพยักหน้าเพื่อส่งสัญญาณให้สาวกคาร์เตอร์ปล่อยตัวลินเซย์ จากนั้นเขาก็อำลาทุกคนและมุ่งหน้าไปยังทวีปมิสท์ลอเรน เชสเตอร์ เดบร้าและคนอื่น ๆ เดินไปส่งแดร์ริลที่ทางเข้าหลักของคฤหาสน์ จากนั้นพวกเขาก็กลับเข้าคฤหาสน์ไป เมื่อออกจากคฤหาสน์แล้ว แดร์ริลยังไม่ได้มุ่งหน้าไปที่ทวีปมิสท์ลอเรนทันที แต่เขารีบไปที่เมืองตงไห่แทน เขาเป็นห่วงคนอีกคนหนึ่ง ซึ่งก็คือลิลี่ ผ่านไปครึ่งชั่วโมง เขาก็ม
เมื่อเข้ามาภายในคาสิโน แดร์ริลก็ต้องตกตะลึง มันยิ่งใหญ่ หรูหรา และโอ่อ่าราวกับพระราชวัง! ห้องโถงขนาดใหญ่ที่ชั้นหนึ่งมีความกว้างหลายพันพันตารางฟุต มีตู้คาสิโนที่หลากหลายวางอยู่ทั่วทุกมุมห้อง และประเภทของคาสิโนก็ถูกแยกออกเป็นสัดส่วน ตัวอย่างเช่น โป๊กเกอร์ ไพ่นกกระจอกหรือไพโกว แม้แต่พื้นที่ชมการถ่ายทอดสดการแข่งม้า มีคาสิโนทุกประเภทที่แดร์ริลรู้จัก ที่ชั้นแรก เป็นพื้นที่สำหรับแขกทั่วไปที่เข้าใช้บริการ มันค่อนข้างแออัดและเสียงดัง สองสาวพี่น้องตระกูลบ๊อกซ์เป็นลูกสาวของตระกูลที่ร่ำรวยอันดับต้น ๆ ของเมืองนี้ ดังนั้นพวกเธอจะไม่ใช้บริการอยู่ที่ชั้นหนึ่งอย่างแน่นอน แต่พวกเธอจะอยู่ที่โซนวีไอพีที่บนชั้นสองเสมอ แดร์ริลเดินสำรวจบริเวณรอบ ๆ ก่อนจะขึ้นไปยังชั้นสองโซนวีไอพี เมื่อมาถึงโซนวีไอพี แดร์ริลก็ได้เห็นสองสาวนั่งอยู่ในบริเวณนั้น ผู้หญิงคนหนึ่ง เธอสวมกางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้มและสวมรองเท้าส้นเข็ม เธอดูเย้ายวนชวนให้หลงใหล ความงามของเธอทำให้แดร์ริลแทบจะหายใจไม่ออก! แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังดูเย็นชา และดูยากที่จะเข้าถึง เธอนั่งอยู่ภายในโต๊ะ ๆ หนึ่ง แต่เธอไม่ได้เล่นการพนันกับพวกเขา เธอเพียงแ
ทิฟฟานี่เหลือบมองแดร์ริลด้วยใบหน้าหน้าที่บึ้งตึงพร้อมพูดอย่างหงุดหงิดว่า “ทำไมพวกเขาถึงได้น่ารำคาญเสียจริง ฉันบอกไปแล้วนี่นาว่าเราสองคนพี่น้องไม่ต้องการบอดี้การ์ด!” ทิฟฟานี่ยกมือไล่แดร์ริล “คุณกลับไปซะ! ฉันกับพี่สาวของฉันดูแลตัวเองได้” อะไรนะ? แดร์ริลไม่รู้จริง ๆ ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เขาเป็นถึงประมุขสำนักประตูสุราลัยและยังเป็นถึงจักรพรรดิยุทธที่น่าเกรงขาม แต่เขากลับต้องมาถูกผู้หญิงขับไล่เช่นนี้หรือ? ผู้คนที่รู้จักเขาจะต้องหัวเราะเมื่อได้ยินเช่นนั้น แต่ถึงอย่างนั้นแดร์ริลก็ไม่ได้แสดงความโกรธแค้นใด ๆ เขายังคงปั้นหน้ายิ้มในขณะที่มองดูทิฟฟานี่วางเดิมพันต่อไป ในขณะที่ยืนดูทิฟฟานี่เล่นเกม แดร์ริลก็เหลือบมองแอชลีย์ในบางครั้ง เธอช่างเป็นผู้หญิงที่เย้ายวนชวนให้หลงใหลแต่เย็นชา ไม่นานทิฟฟานี่ก็แพ้อีกทั้งสามรอบ ไคหัวเราะเยาะ เขามองทิฟฟานี่และยิ้มอย่างมีความหวัง “มิสบ๊อกซ์ อย่าลืมนะว่าถ้าคุณแพ้สิบครั้งติดต่อกัน คุณจะต้องไปดินเนอร์กับผม แล้วนี่ก็จะเป็นรอบสุดท้ายแล้ว คุณควรจะยอมแพ้ไปเสียดีกว่า” ไคกล่าวอย่างมั่นอกมั่นใจ 'วันนี้ช่างเป็นวันโชคดีของฉันจริง ๆ ที่ฉันชนะติดต่อกันถ
ไคพ่ายแพ้ต่อแดร์ริล 15 รอบติดกัน! ไม่เพียงแต่เขาจะสูญเสียชิปของทิฟฟานี่ที่เขาชนะเธอก่อนหน้านี้ไปเท่านั้น แต่เขายังสูญเสียชิปของตัวเองไปอีกด้วย ผ่านไปไม่นาน ไคก็เหลือชิปเพียงไม่กี่ชิปเท่านั้น ฝูงชนทยอยรวมตัวกันเข้ามาเพื่อชมการแข่งขัน ใบหน้าของไคเริ่มมีเหงื่อออกมากเพราะความโกรธ เขาไม่สามารถปิดซ่อนความโกรธภายในดวงตาเอาไว้ได้ เขาจ้องหน้าแดร์ริลอย่างดุเดือด 'บัดซบ! นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมชายคนนี้ถึงได้เล่นพนันเก่งแบบนี้? นี่เขาไปเรียนรู้มาจากไหน?’ ไม่มีใครรู้ว่าแดร์ริลใช้วิชามือปีศาจทุก ๆ รอบที่เขาเล่น เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ดังนั้น มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่ไคจะเอาชนะแดร์ริลได้ “วันนี้เป็นวันโชคดีของคุณแน่ ๆ เลย!” ทิฟฟานี่จ้องมองแดร์ริลด้วยสายตาที่รู้สึกประหลาดใจ ดวงตาของเธอเป็นประกายในขณะที่เธอพูดต่อว่า "ถึงแม้ว่าคุณจะไม่ได้ร่ำรวยแต่คุณเป็นคนที่โชคดีมาก" แดร์ริลยิ้มพร้อมเหลือบมองไคและถามเขาว่า "ยังอยากเล่นต่ออยู่หรือเปล่า? ยังไงคุณก็ไม่มีทางเอาชนะผมได้" บัดซบ! เมื่อได้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของแดร์ริล มือของไคก็สั่นเทาและใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเพ
อะไรนะ? ไคใช้น้องสาวเป็นชิปเดิมพันอย่างนั้นเหรอ?! มันคงจะเป็นการแสดงที่ตื่นเต้นน่าดู! ผู้คนโดยรอบต่างก็รอชมการเดิมพันของพวกเขาอย่างใจจดใจจ่อ ในเวลาเดียวกัน ผู้คนหลายคนก็เริ่มสนใจในตัวแดร์ริลมากยิ่งขึ้น ทุกคนต่างก็รอคำตอบจากปากของเขา 'ผู้ชายคนนี้เป็นใคร?' 'ทำไมเขาถึงเอาชนะนายน้อยแห่งตระกูลไซออน ได้!' แดร์ริลไม่ได้สนใจคนอื่น ๆ เขาหันไปถามทิฟฟานี่ว่า “คุณทิฟฟานี่ คุณอยากวางเดิมพันต่อหรือเปล่า?” ทิฟฟานี่ตอบอย่างเฉยเมยว่า "เขาต้องการเดิมพันกับคุณไม่ใช่ฉัน ดังนั้นคุณตัดสินใจเองได้เลย แต่ว่าชิปเหล่านั้นเป็นเงินสำหรับหนึ่งอาทิตย์ของฉัน เพราะฉะนั้น ถ้าหากว่าคุณแพ้เกมนี้ คุณจะต้องชดใช้ฉันในภายหลัง" เ*ย! เมื่อได้ยินเช่นนั้น แดร์ริลก็ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี 'ฉันหมดคำพูดกับคนอย่างเธอจริง ๆ! แต่ฉันจะต้องอดทนเพื่อให้ได้แก่นแท้ของมังกรมา! ดังนั้นฉันจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องยอมเป็นทาสรับใช้ผู้หญิงหน้าเลือดคนนี้' แดร์ริลหันมองไคและพยักหน้า “ก็ได้ ในเมื่อคุณต้องการเช่นนั้นผมก็จะยอมเดิมพันกับคุณ” "ดี!" ไคยิ้มอย่างเย็นชาก่อนจะคว้าภาชนะใส่ลูกเต๋าขึ้นมา "คราวนี้ฉันจ
เมดาลินเป็นถึงผู้จัดการสาวสวยของคาสิโน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเสนอตัวเพื่อเขย่าลูกเต๋าให้กับผู้เล่น นายน้อยไซออนช่างโชคดียิ่งนัก! “แน่นอนซิสเตอร์เมดาลิน ผมรู้สึกเป็นเป็นเกียรติมาก!” ไคกล่าวด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเขาก็ยื่นภาชนะใส่ลูกเต๋าให้กับเธอ เขาดีใจเพราะคิดว่าที่เธอทำเช่นนั้นก็เพื่อต้องการให้บริการที่แสนพิเศษกับเขา เมดาลินยกแขนสีขาวราวหิมะขึ้นเพื่อเขย่าลูกเต๋าด้วยรอยยิ้มที่สะกดจิตสะกดใจ "ใครเลือกเดิมพันสูงและใครเลือกเดิมพันต่ำ?" ไครีบตะโกนขึ้นว่า “สูง!” พูดจบเขาก็เหลือบมองแดร์ริลอย่างยั่วยุ แดร์ริลไม่มีทางเลือกอื่น เขาจึงตอบขึ้นอย่างเย็นชา "ถ้าอย่างนั้นผมก็ต้องเลือกต่ำสิ" ในเวลานี้หัวใจของแดร์ริลเป็นกระวนกระวายอย่างสุดจะพรรณนา 'เฮ้อ! ตอนนี้ก็ขึ้นอยู่กับดวงแล้ว ได้โปรด…" แดร์ริลครุ่นคิดขณะจับจ้องไปที่มือของเมดาลิน "ดี! ถ้าอย่างนั้นเรามาเปิดกันเถอะ" เธอยิ้มพร้อมแสดงลูกเต๋าให้พวกเขาดู ทันทีที่เมดาลินยกมือขึ้น สายตาอันแหลมคมของแดร์ริลก็มองเห็นลูกเต๋าทั้งสามลูกมีหกจุด! จากนั้นหัวใจของแดร์ริลก็จมดิ่งลง! 'บัดซบ ฉันแพ้แล้ว!' วินาทีต่อมา แดร์ริลก็ต้องตกตะลึง เมดาล
“เหตุผลที่ฉันช่วยคุณเหรอ?” เมดาลินจ้องมองแดร์ริลด้วยสีหน้าจริงจัง “ฉันต้องการจ้างคุณมาทำงานที่คาสิโนของฉัน ฉันรู้ว่าคุณอาจซ่อนเคล็ดลับบางอย่างที่ทำให้คุณเอาชนะนายน้อยไซออนได้ถึง 20 เกม แต่คุณไม่สามารถซ่อนมันจากฉันได้ อย่ามัวเสียเวลาเป็นบอดี้การ์ดอยู่เลย มาทำงานให้ฉันดีกว่า คุณสามารถบอกความต้องการของคุณมาได้เลย คุณคิดว่ายังไง?” แดร์ริลมองเห็นความคาดหวังในสายตาเธอ ในขณะที่เมดาลินนั่งตรวจสอบกล้องวงจรปิดอยู่ภายในห้อง เธอก็ได้เห็นว่าเขาสามารถเอาชนะนายน้อยไซออนได้ถึง 20 เกมติดกัน ดังนั้นเธอจึงคิดว่าเขาจะต้องมีเทคนิคที่เหลือเชื่อเพื่อเปลี่ยนค่าของลูกเต๋าอย่างแน่นอน เมดาลินอยู่ในวงการนี้มาหลายปี ดังนั้นเธอจึงได้เห็นกลอุบายทุกประเภทที่ผู้เล่นใช้เพื่อเอาชนะคู่ต่อสู้ แต่ถึงอย่างนั้น นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นเทคนิคขั้นสูงเช่นนี้ ดังนั้น เธอจึงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อรักษาคนมีความสามารถอย่างแดร์ริลเอาไว้ และนั่นจึงเป็นเหตุผลที่เธอช่วยเขา เมื่อได้ยินเช่นนั้น แดร์ริลก็หัวเราะ “ขอแค่เพียงคุณมาทำงานให้กับฉัน ฉันจะปฏิบัติต่อคุณอย่างดีแน่นอน” เมดาลินพูดต่อ เธอแทบจะรอคำตอบจากเขาไม่ไหว ใน
หลังจากที่แดร์ริลเรียกสติกลับมา เขาก็รีบตามพวกเธอเข้าไปในคฤหาสน์ทันที 'พวกเธอเป็นลูกสาวของตระกูลที่ร่ำรวยและคฤหาสน์ของพวกเธอก็โอ่อ่ามาก' แดร์ริลประหลาดใจมากยิ่งขึ้นเมื่อเข้าก้าวเท้าเข้ามาภายในคฤหาสน์ คฤหาสน์ทั้งหลังดูสมบูรณ์แบบ มีทั้งสวน สระว่ายน้ำกลางแจ้งและโรงจอดรถใต้ดิน มันดูหรูหราและฟุ่มเฟือย! ที่ห้องโถงใหญ่ชั้นหนึ่ง ทิฟฟานี่ชี้ไปที่ห้องเล็ก ๆ ตรงหัวมุม เธอหันไปหาแดร์ริลและพูดว่า "นั่นห้องของคุณ ส่วนฉันกับพี่สาวจะอยู่บนชั้นสองและคุณก็ห้ามขึ้นไปถ้าหากว่าคุณไม่ได้รับอนุญาตจากพวกเรา เข้าใจไหม?” น้ำเสียงของเธอฟังดูเจ้ากี้เจ้าการ แดร์ริลพยักหน้า "ครับ" “เออใช่ ยังมีอีกอย่าง!” ทิฟฟานี่ยกมือขึ้นเท้าสะโพกและทำท่าทางครุ่นคิดก่อนจะพูดกับเขาว่า "คุณห้ามใช้สิ่งอำนวยความสะดวกของคฤหาสน์โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเรา โดยเฉพาะสระว่ายน้ำ" 'พวกเราเป็นผู้หญิงและเราก็เป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่เสมอ แล้วเราจะปล่อยให้ผู้ชายมาใช้สระว่ายน้ำของพวกเราได้อย่างไร?' แดร์ริลเม้มปากพร้อมพยักหน้าอีกครั้ง 'บัดซบ! เธอกำลังสั่งฉันเหมือนกับทาส' เมื่อเห็นว่าแดร์ริลเชื่อฟัง ทิฟฟานี่ก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ เ
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ