แดร์ริลสัมผัสได้ถึงร่างกายที่เย็นลงของเทพธิดาตัวน้อย หัวใจของเขาแหลกสลายไม่มีชิ้นดี น้ำตาของเขาไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้เมื่อเขารู้ว่า เทพธิดาตัวน้อยจะไม่ตื่นขึ้นมาอีก! “ตื่นได้แล้ว อย่าทำแบบนี้เลยนะภรรยาตัวน้อยของฉัน!” แดร์ริลยังคงพยายามปลุกเธอถึงแม้เขาจะรู้แก่ใจว่าเธอกำลังหลับใหลไปตลอดกาล หัวใจของแดร์ริลว่างเปล่า น้ำตาของเขายังคงหลั่งไหลเป็นสายฝน “เรากลับบ้านกันเถอะนะภรรยาตัวน้อยของฉัน…” แดร์ริลสะอื้นไห้ในขณะที่เขาพูดกับเธอ เขาลุกขึ้นยืนและอุ้มเธอขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนก่อนจะเดินลงจากภูเขาไป แดร์ริลไม่รู้ตัวว่าเขากลับมาถึงคฤหาสน์คาร์เตอร์ได้อย่างไร ราวกับว่าเขาได้สูญเสียจิตวิญญาณไปแล้ว เมื่อเขาปรากฏตัวที่ทางเข้าหลักพร้อมกับเทพธิดาตัวน้อยที่อยู่ในอ้อมแขน สาวกคาร์เตอร์ทุกคนก็ตกตะลึง เวลาผ่านไปเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมง แต่แดร์ริลกลับดูผอมซูบลงไปมาก "นายท่านแดร์ริล!" เมื่อพวกเขาเห็นร่างของเทพธิดาตัวน้อยในอ้อมแขนของแดร์ริล สาวกคาร์เตอร์หลายคนก็รีบเข้าไปเพื่อต้องการช่วยเขาแบกร่างของเทพธิดาตัวน้อยเข้าไปภายในคฤหาสน์ มันเป็นฉากที่น่าสลดใจยิ่งนัก อย่างไรก็ตาม แดร์ริลไม่ได้สนใจพวกเ
ซินดี้ถอนหายใจก่อนจะพูดว่า "เอาล่ะแดร์ริล แต่นายต้องจำเอาไว้เสมอว่าเทพธิดาตัวน้อยเป็นเทพธิดาแห่งพระราชวังฟูเหยา ฉันจะวางร่างของเธอเอาไว้ที่นี่เพียงแค่หนึ่งปีเท่านั้น และหลังจากนั้นเมื่อนายรู้สึกดีขึ้น ฉันจะมารับร่างของเธอกลับไปยังพระราชวังฟูเหยา” ซินดี้เหลือบมองดูร่างของเทพธิดาตัวน้อยอีกครั้งก่อนที่เธอจะหันหลังและเดินออกจากห้องโถงใหญ่ไป จากนั้นอีกสี่เทพธิดาก็เดินตามเธอไปด้วยใบหน้าที่ยังคงมีน้ำตาเอ่อล้น "ขอบคุณมาก!" แดร์ริล รีบกล่าวขอบคุณด้วยความซาบซึ้งใจ จากนั้นเขาก็ใช้พลังภายในเพื่อเคลื่อนย้ายโลงศพคริสตัลเข้าไปไว้ในห้องของเขา ในวันรุ่งขึ้น หลังจากงานศพของแม่ แดร์ริลก็นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าหลุมศพแม่ของเขาตลอดทั้งวัน หลายวันต่อมา แดร์ริลเอาแต่ขังตัวเองอยู่ในห้องเขาทั้งไม่ยอมดื่มหรือกินอะไรเลย ใบหน้าของเขาจับจ้องไปยังโลงศพคริสตัลที่มีร่างของเทพธิดาตัวน้อยอย่างเงียบ ๆ เขาเสียใจมากที่ทั้งแม่และเทพธิดาตัวน้อยต่างก็เสียชีวิตลง ถึงแม้ว่าแด๊กซ์ เชสเตอร์และคนอื่น ๆ จะพยายามปลอบใจแดร์ริลยังไง แต่เขาก็ยังทำใจยอมรับความจริงไม่ได้อยู่ดี ผ่านมา 5 วัน เป็นเวลาพลบค่ำ และแดร์ริลก็ยังนั่
แดร์ริลถือศิลาบูรณะสวรรค์ไว้ในมือก่อนจะหันไปถามแด๊กซ์ว่า "นายได้มันมาจากไหน?" “เอ่อ…” แด๊กซ์เกาหัวอย่างงุ่มง่าม เขาได้มันมาจากลิลี่ แต่เธอไม่ให้เขาบอกแดร์ริลว่าเธอมาหาเขาที่นี่ แต่แด๊กซ์จะโกหกแดร์ริลได้อย่างไร? หลังจากที่เงียบไปครู่หนึ่งเขาก็พูดขึ้นว่า "ลิลี่เป็นคนให้มันมา" ลิลี่เหรอ? แดร์ริลตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น แด๊กซ์พูดต่อว่า "ใช่แล้ว เธอมาที่นี่เมื่อหลายวันก่อน ฉันบังเอิญไปเจอเธอที่ประตูทางเข้าหลักของคฤหาสน์ เธอถามถึงอาการของนายและวานฉันนำสิ่งนี้มามอบให้นาย ฉันตั้งใจจะพาเธอเข้ามาพบนายแต่เธอกลับปฏิเสธและเธอก็ยังให้ฉันช่วยปิดบังเรื่องที่เธอมาที่นี่อีก” จากนั้นแด๊กซ์ก็พูดต่ออย่างตื่นเต้นว่า "แดร์ริล ลิลี่ยังมีชีวิตอยู่! นายไม่ดีใจเหรอ?" ใบหน้าของแดร์ริลดูขมขื่น “ฉันรู้แล้วว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ แล้วฉันก็ไปหาเธอมาตั้งหลายครั้งแล้ว แต่ว่าเธอไม่ยอมให้ฉันพบหน้าเธอเลยสักครั้ง” เมื่อพูดจบเขาก็ถอนหายใจอย่างสิ้นหวัง อะไรนะ? แด๊กซ์ตกตะลึง แต่เมื่อเขานึกบางอย่างขึ้นได้เขาก็รีบพูดทันทีว่า "ฉันพอจะรู้แล้วว่าทำไมเธอถึงไม่ยอมเจอหน้านาย บางทีอาจเป็นเพราะว่าตอนนี้ เธอกลายเป็นผู้หญ
ไม่แน่ใจว่าแดร์ริลสอบถามไปกี่คนแล้ว เขายังคงสอบถามต่อไปเรื่อย ๆ จนมาถึงชายที่ดูฉลาดคนหนึ่ง แดร์ริลขมวดคิ้วพร้อมถามว่า “คุณเป็นใคร?” 'บัดซบ! ไม่มีหมอที่รอบรู้แม้แต่คนเดียวเลยเหรอ?' ชายที่อยู่ตรงหน้ายิ้มและพูดว่า "นายท่าน ข้ามีนามว่าหยวนเทียนกัง ข้าเป็นหมอดูและยังรอบรู้เรื่องฮวงจุ้ยอีกด้วย" ว้าว! หมอดู! แดร์ริลพยักหน้าอย่างผิดหวังก่อนจะเดินไปถามคนถัดไป เดี๋ยวก่อนนะ! เมื่อเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าคนถัดไป แดร์ริลก็นึกบางอย่างขึ้นได้ เขาหันกลับมามองหยวนเทียนกังอีกครั้ง จากนั้นเขาก็รีบถามหยวนเทียนกังด้วยท่าทางที่ตื่นเต้นว่า "เมื่อกี้คุณเพิ่งบอกว่าคุณชื่ออะไรนะ หยวนเทียนกังเหรอ?" หยวนเทียนกัง?! หยวนเทียนกังเป็นปรมาจารย์ด้านฮวงจุ้ยที่มีชื่อเสียงในสมัยราชวงศ์ถัง ว่ากันว่าเขาเป็นผู้ออกแบบหลุมฝังศพของจักรพรรดิราชวงศ์ถัง เขารอบรู้ทุกสิ่งทั้งบนพื้นดินและสวรรค์ ในตอนนั้นก่อนที่หวู่เจ๋อเทียนจะได้ขึ้นครองบัลลังก์ เขาเคยทำนายเอาไว้ว่าเธอจะได้เป็นจักรพรรดินี! “ข้าคือหยวนเทียนกัง” เขายิ้มพร้อมตอบแดร์ริลอย่างนอบน้อม แดร์ริลสัมผัสได้ถึงพลังอันแข็งกล้าของเขา เขาเป็นจักรพรรดิยุทธขั้นสาม
แด๊กซ์และคนอื่น ๆ ต่างก็รู้สึกยินดีเมื่อได้ยินว่ามันยังพอมีหนทางที่จะสามารถช่วยชุบชีวิตของเทพธิดาตัวน้อยได้ แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็รู้สึกเป็นกังวลเช่นกัน ‘โลกใบนี้ช่างกว้างใหญ่ไพศาล แล้วพวกเขาจะไปตามหาแก่นแท้ของมังกรได้ที่ไหน?’ ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบจนสามารถได้ยินเสียงเข็มหล่นลงบนพื้น “แก่นแท้ของมังกรเหรอ?” เดบร้านึกบางอย่างขึ้นมาได้ “เมื่อห้าปีที่แล้วตอนที่ฉันเพิ่งจะได้เป็นเจ้าสำนักพราน ฉันเคยได้ยินสาวกของฉันคุยกัน พวกเขาบอกว่ามีสมบัติอันล้ำค่าชิ้นหนึ่งปรากฏขึ้นที่ทวีปมิสท์ลอเรน ฉันคิดว่ามันจะต้องเป็นแก่นแท้ของมังกรแน่ ๆ!” บนโลกใบนี้ประกอบไปด้วย 9 ทวีป ตัวอย่างเช่น โลกใหม่ จักรวาลโลก ทวีปเวสต์ริงตัน ทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่ โลกใต้เมฆีและอื่น ๆ และทวีปมิสท์ลอเรนที่เดบร้าพูดถึง ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของจักรวาลโลก ว้าว! เมื่อพวกเขาได้ยินสิ่งที่เดบร้าพูด ทุกคนก็เริ่มมีความหวังขึ้นอีกครั้ง! แดร์ริลตื่นเต้นมากกว่าใคร! ทวีปทั้งเก้าทวีปที่เคยถูกกั้นด้วยกำแพงเวทมนตร์ได้หายไปแล้ว ดังนั้นการจะเดินทางไปยังทวีปมิสท์ลอเรนก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป! ใช่แล้ว! เฟลิ
แดร์ริลครุ่นคิดก่อนจะถามเฟลิกซ์ว่า “เฟลิกซ์ มีวิธีไหนที่ฉันจะแอบเข้าไปในตระกูลบ๊อกซ์ได้บ้างไหม?” ตราบใดที่เขาแอบเข้าไปในตระกูลบ๊อกซ์ได้ก็มีโอกาสสูงที่เขาจะได้แก่นแท้ของมังกรมา “ผมมีวิธีพาคุณเข้าไปที่นั่นได้ แต่ว่า…” เฟลิกซ์ถอนหายใจก่อนจะกล่าวต่อ “แต่ผมไม่แน่ใจว่าคุณจะเห็นด้วยกับผมหรือเปล่า ผมได้ยินมาว่าผู้นำตระกูลบ๊อกซ์ต้องการจ้างบอดี้การ์ดให้กับลูกสาวทั้งสองคนของเขา เขาต้องการนักรบระดับสูงหนุ่มแน่น ซึ่งคุณมีคุณสมบัติทุกอย่างตามที่เขาต้องการ แต่ผมเกรงว่าคุณจะไม่อยากทำเช่นนั้น…" ก่อนที่เฟลิกซ์จะได้พูดจบ แดร์ริลก็ขัดจังหวะเขาอย่างหนักแน่น "ฉันจะเป็นบอดี้การ์ดให้เขาเอง ช่วยฉันจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดเลย” “ตราบเท่าที่ฉันสามารถเข้าไปในตระกูลบ๊อกซ์ได้ ฉันก็จะมีโอกาสชิงแก่นแท้ของมังกรมาเพื่อรักษาเทพธิดาตัวน้อยได้ ต่อให้ฉันต้องปลอมตัวเป็นคนสวนฉันก็จะทำ” “แน่นอนบราเธอร์แดร์ริล ผมจะรีบจัดการให้ทันที” เฟลิกซ์ตอบ หลังจากวางสายแล้ว แดร์ริลก็มองไปที่ร่างของเทพธิดาตัวน้อยก่อนจะเดินออกจากห้องไป ผ่านไปครู่หนึ่ง แดร์ริลก็บอกให้ทุกคนมารวมตัวกันที่ห้องโถงหลัก ภายในห้องโถงหลัก แดร์ริล
ใบหน้าของลินเซย์เต็มไปด้วยความหวาดกลัว “ทำไมนายถึงให้ฉันกินโอสถจ้าวสวรรค์? นายต้องการอะไร?" แดร์ริลยิ้มอย่างเย็นชา “ฉันต้องการให้เธอกลับไปหาโดน็อกและคอยสอดแนมเขา จากนั้นเธอจะต้องรายงานความเคลื่อนไหวของเขาให้ตระกูลคาร์เตอร์ได้รับรู้ทุก ๆ สองอาทิตย์ เข้าใจไหม?" ก่อนหน้านี้ โดน็อกสั่งให้ลินเซย์ควบคุมร่างของอีวอนและใช้เธอเป็นเครื่องมือ ดังนั้นแดร์ริลจึงใช้ใช้ลินเซย์เป็นเครื่องมือมือเพื่อสอดส่องโดน็อกเช่นกัน! "เข้าใจแล้ว" ลินเซย์พยักหน้าทันที เธอไม่กล้าแม้แต่จะคิดปฏิเสธเขา ลินเซย์ตัวสั่นเทา เธอจะปฏิเสธเขาได้อย่างไรเมื่อเธอตระหนักได้ว่า ร่างกายของเธอจะต้องเน่าเปื่อยถ้าหากว่าเธอไม่ได้รับยาแก้พิษจากเขา แดร์ริลพยักหน้าเพื่อส่งสัญญาณให้สาวกคาร์เตอร์ปล่อยตัวลินเซย์ จากนั้นเขาก็อำลาทุกคนและมุ่งหน้าไปยังทวีปมิสท์ลอเรน เชสเตอร์ เดบร้าและคนอื่น ๆ เดินไปส่งแดร์ริลที่ทางเข้าหลักของคฤหาสน์ จากนั้นพวกเขาก็กลับเข้าคฤหาสน์ไป เมื่อออกจากคฤหาสน์แล้ว แดร์ริลยังไม่ได้มุ่งหน้าไปที่ทวีปมิสท์ลอเรนทันที แต่เขารีบไปที่เมืองตงไห่แทน เขาเป็นห่วงคนอีกคนหนึ่ง ซึ่งก็คือลิลี่ ผ่านไปครึ่งชั่วโมง เขาก็ม
เมื่อเข้ามาภายในคาสิโน แดร์ริลก็ต้องตกตะลึง มันยิ่งใหญ่ หรูหรา และโอ่อ่าราวกับพระราชวัง! ห้องโถงขนาดใหญ่ที่ชั้นหนึ่งมีความกว้างหลายพันพันตารางฟุต มีตู้คาสิโนที่หลากหลายวางอยู่ทั่วทุกมุมห้อง และประเภทของคาสิโนก็ถูกแยกออกเป็นสัดส่วน ตัวอย่างเช่น โป๊กเกอร์ ไพ่นกกระจอกหรือไพโกว แม้แต่พื้นที่ชมการถ่ายทอดสดการแข่งม้า มีคาสิโนทุกประเภทที่แดร์ริลรู้จัก ที่ชั้นแรก เป็นพื้นที่สำหรับแขกทั่วไปที่เข้าใช้บริการ มันค่อนข้างแออัดและเสียงดัง สองสาวพี่น้องตระกูลบ๊อกซ์เป็นลูกสาวของตระกูลที่ร่ำรวยอันดับต้น ๆ ของเมืองนี้ ดังนั้นพวกเธอจะไม่ใช้บริการอยู่ที่ชั้นหนึ่งอย่างแน่นอน แต่พวกเธอจะอยู่ที่โซนวีไอพีที่บนชั้นสองเสมอ แดร์ริลเดินสำรวจบริเวณรอบ ๆ ก่อนจะขึ้นไปยังชั้นสองโซนวีไอพี เมื่อมาถึงโซนวีไอพี แดร์ริลก็ได้เห็นสองสาวนั่งอยู่ในบริเวณนั้น ผู้หญิงคนหนึ่ง เธอสวมกางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้มและสวมรองเท้าส้นเข็ม เธอดูเย้ายวนชวนให้หลงใหล ความงามของเธอทำให้แดร์ริลแทบจะหายใจไม่ออก! แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังดูเย็นชา และดูยากที่จะเข้าถึง เธอนั่งอยู่ภายในโต๊ะ ๆ หนึ่ง แต่เธอไม่ได้เล่นการพนันกับพวกเขา เธอเพียงแ
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ