ทุกคนมองไปที่แดร์ริล สายตาของพวกเขาเหมือนกำลังมองปีศาจร้ายก็ไม่ปาน!"คุณทำอะไรน่ะ!? ยาม! เรียกยามเร็ว โยนสามคนนี้ออกไป!" พยาบาลนั้นกลัวมาก ยังไงก็ตาม เมื่อมองให้ดี ๆ แดร์ริลเพียงแค่ใส่เสื้อผ้าเหมือนขอทาน จะกลัวคนแบบเขาทำไม?"ใช่ พวกแกกล้าแหกปากในโรงพยาบาลได้ยังไง?""แค่จนก็มากพอแล้ว นี่ยังมีหน้ามาสั่งให้โรงพยาบาลรักษาฟรีให้อีกเหรอ?"หมอบางคนทนไม่ได้อีก พวกเขาเดินเข้ามากล่าวหาหลังจากไม่กี่ประโยคจบลง ยามที่ดูดุร้ายเป็นโหลก็พุ่งเข้ามา แม้พวกเขาจะสวมใส่ชุดเครื่องแบบยาม แต่ยามแต่ละคนนั้นมีรูปร่างกำยำทั้งสิ้น พวกเขาดูดุร้ายพร้อมกับรังสีฆ่าฟัน ใคร ๆ ก็มองออกว่าพวกเขาเคยเป็นนักเลงมาก่อนเมื่อเห็นยามรักษาความปลอดภัย พยาบาลก็กระแอมแล้วชี้ไปที่แดร์ริล "นั่นเขา เขาคือคนที่สร้างปัญหา!"โรงพยาบาลของเมืองตงไห่นั้นจ้างยามรักษาความปลอดภัยมาจากหน่วยรักษาความปลอดภัยหมาป่าทมิฬ!ใครคือหัวหน้าของหมาป่าทมิฬ? แอ๊บบี้กับแบรนดอนนั่นเองพี่น้องสองคนนี้มีชื่อเสียงฉาวโฉ่ไปทั่วทั้งเมืองเมืองตงไห่! มีใครที่ไม่กลัวพวกเขาด้วยหรือยังไง?หน่วยรักษาความปลอดภัยหมาป่าทมิฬนั้นให้การอารักขาสถานที่มากมายในเมืองตงไห
เมื่อได้ยินคำพูดของพยาบาล คนรอบข้างก็เริ่มซุบซิบอีกครั้ง"ไม่มีเงินจ่ายแม้กระทั่งค่ารักษา น่าสิ้นหวังชะมัด"เชลลีได้ยินเสียงคนพูดคุยกันและมองไปที่แดร์ริลลึกเข้าไปในดวงตา "ไม่เป็นไร ช่วยเขาก่อน ฉันเชื่อเขา"เมื่อตอนที่เชลลีอยู่ที่งานเลี้ยงแต่งงาน เธอได้ยินว่าแดร์ริลนั้นเป็นนายน้อยรอง และเขาก็ให้เงินช่วยเหลือกับตระกูลเขาเป็นสามพันล้าน!ค่ารักษาก็เพียงแค่ 700,000 บาท คนอย่างแดร์ริลจะไม่มีปัญญาจ่ายได้ยังไง?พยาบาลเริ่มกระวนกระวาย ชายตรงหน้าดูไม่เหมือนคนร่ำรวย แล้วผู้อำนวยการซัลลิแวนรู้จักเขาได้อย่างไร? ผู้อำนวยการซัลลำแวนใจดีเกินไป ถ้าคนไข้ถูกรักษาก่อน แต่เจ้าชาวไร่นี่ไม่มีเงินจ่าย ผู้อำนวยการซัลลิแวนต้องควักกระเป๋าตัวเองจ่ายถึง 700,000 บาท ด้วยตัวเอง!เมื่อเห็นผู้อำนวยการซัลลิแวนยืนกรานจะผ่าตัดก่อน ทั้งหมอและพยาบาลก็พูดอะไรไม่ได้ พวกเขาต้องเข็นแดเนียลไปที่ห้องผ่าตัด"ไม่ต้องห่วง ฉันจะทำให้ดีที่สุด" เชลลีกล่าวกับแดร์ริลในขณะที่เธอและคนที่เหลือเข้าห้องผ่าตัดไปฟิ่ว!แดร์ริลถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วนั่งลงข้างแม่ของเขา"แม่ครับ นี่มันเกิดขึ้นได้ยังไง? ไม่ใช่ว่าพ่อกับแม่ไปเยี่ยมครอบครัวเ
อะไรนะ?แบล็คการ์ดของธนาคารอเมทิสต์ของหมอนี่ไม่ใช่ของปลอม? มันจ่ายเงิน 700,000 บาท ได้จริง?ในทันใดนั้น ใบหน้าของริชาร์ดก็ยู่ลงและมองไปที่แดร์ริลด้วยความตกตะลึง! แบล็คการ์ด… ของจริง!?ไอ้เ-ี้ยเอ๊ย! ริชาร์ดทำงานหนักมาทั้งชีวิต แต่เขาก็ยังมีแค่โกลด์การ์ดของธนาคารอเมทิสต์!มีคำกล่าวว่าในเมืองตงไห่นั้นมีแบล็คการ์ดไม่มากไปกว่าสามใบ!"เอ่อ ท่านครับ นี่เป็นการเข้าใจผิด ผมต้องขออภัยก่อนหน้านี้ด้วย" เสียงของริชาร์ดสั่นเทา เขาเพิ่งได้รู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าเป็นคนที่เขาไม่สามารถล่วงเกินได้!ว้าว!ในเวลาเดียวกัน ฝูงชนรอบ ๆ ที่กำลังจะหัวเราะออกมาก็อ้าปากค้าง700,000 บาท!หมอนี่มีปัญญาจ่ายจริงด้วยไม่ใช่ว่าเขาเป็นลูกเขย เป็นขยะเหรอ? ทำไมเขามีเงินมากขนาดนี้?พยาบาลหลายคนงงงวย พวกเธอยืนนิ่งไม่กล้าแม้แต่สูดหายใจเสียงดัง"ไม่จำเป็นต้องขอโทษ ฉันต้องการเพียงแค่ให้พ่อของฉันปลอดภัยและแข็งแรงดี" แดร์ริลกล่าวอย่างเย็นชา"ได้ ได้ครับ ไม่ต้องกังวลครับท่าน ผมจะจัดหาห้องพักฟื้นที่ดีที่สุดให้พ่อของท่านเลยครับ" ริชาร์ดพยายามอย่างที่สุดเพื่อกู้หน้าตัวเองกลับมาหลังจากผ่านไปเป็นชั่วโมง แดเนียลก็ถูกเข็นออก
ริชาร์ดยิ้มกว้างขึ้นแล้วกล่าว "ดูเธอสิ ฉันจะลงโทษเธอได้ยังไง! เชลลี ฉันชอบเธอมานานแล้ว ถ้าเธอยอมคบกับฉัน ฉันจะดูแลเธออย่างดีเลย ตำแหน่งรองหัวหน้ายังว่างอยู่ แต่คู่แข่งก็เยอะ เธอรู้ใช่ไหม..."ริชาร์ดจับแขนของเชลลีแล้วกอดเธอ"หัวหน้า อย่าทำแบบนี้!" เชลลีอุทาน เธอดิ้นรน แต่ริชาร์ดจับเธอไว้แรงมาก เขาแสดงธาตุแท้ออกมาแล้ว เขาเผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา เมินคำพูดของเชลลี แล้วกดเธอลงบนโซฟาโครม!ประตูออฟฟิศถูกถีบออก แดร์ริลเขามาด้วยรอยยิ้มร่าเริง เขากำลังตามหาเชลลีในห้องทำงานของเธอแต่กลับได้ยินว่าเธอถูกเรียกไปหาหัวหน้าบุคลากรที่ออฟฟิศเขา เขาจึงมาที่นี่แทน กลายเป็นว่าพอเขามาถึงประตู เขาก็ได้ยินเสียงเชลลีกรีดร้อง"แก!" ริชาร์ดตกใจ เขาตะโกน "ใครให้-ึงเข้ามา? ไสหัวออกไปสิวะ!"ริชาร์ดเคยคิดว่าแดร์ริลเป็นคนใหญ่คนโตที่เขาควรให้ความเคารพ แต่หลังจากได้ยินว่าแดร์ริลเป็นแค่ลูกเขยบ้านคนอื่น แล้วเขายังจะทำแบบนั้นทำไมอีก?"หัวหน้าสโตน ดูคุณกำลังสนุกเลยนะ" แดร์ริลกล่าวอย่างร่าเริงเชลลีลุกขึ้นมาจากโซฟาแล้วจัดเสื้อผ้าของเธอ ในเวลาเดียวกันเธอก็ตกใจด้วย ทำไมเขาอยู่ที่นี่?อย่างไรก็ตาม เขามาได้ถูกเวลา เธอมอ
แดร์ริลนั้นไม่มีอารมณ์จะตอบนัก เขาตอบห้วน ๆ "ผมอยู่ที่โรงพยาบาลประจำเมือง มาหาผมเองที่นี่"“ได้เลย ผมจะไปที่นั่นในอีกไม่นาน" ปลายสายหัวเราะแล้ววางสายริชาร์ด ผู้กองกับพื้น กระอักเลือกออกมาแล้วจ้องไปที่แดร์ริลอย่างน่ารังเกียจ "แกรออยู่ที่นี่เถอะ!"จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่เชลลีแล้วกล่าว "เธอ! เธอจงใจพามันมาใช่ไหม ใช่ไหม! อย่าได้หวังจะเป็นผู้อำนวยการต่อไปเลย!"หลังจากนั้น เขาก็หยิบมือถืออกมา แล้วโทรออกไป"โทรหากำลังเสริมเหรอ? เอาเลยสิ ฉันจะรออยู่ที่นี่แหละ" แดร์ริลหัวเราะอย่างเย็นชาในอีกด้านหนึ่ง เชลลีกำลังกังวล เธอเข้าไปหาแดร์ริลแล้วกล่าวเสียงอ่อน "แดร์ริล คุณควรจะไปนะ ริชาร์ดเป็นหัวหน้าของบุคลากร เขามีคนสำคัญอยู่เบื้องหลัง เขารู้จักคนรวยและมีอำนาจมากมาย"เชลลีกังวลว่าแดร์ริลจะไม่สามารถออกจากโรงพยาบาลได้อย่างปกติสุข เช่นเดียวกับอาชีพของเธอด้วยเช่นกัน"ไม่ต้องห่วง ผมจัดการเอง" แดร์ริลตอบจัดการ? เชลลีงุนงงเล็กน้อย ในงานแต่งของแจ็คสัน เชลลีเห็นได้ว่าแดร์ริลนั้นมีความสัมพันธ์กับตระกูลของเขาไม่ดีนัก อีกอย่าง เขาเองก็ไม่มีจุดยืนในตระกูลลินดันด้วยซ้ำในขณะที่ริชาร์ดกำลังจะโทรออก เสียงก้
ปัง!ริชาร์ดกระแทกลงโต๊ะทำงาน จากนั้นก็ล้มลงกับพื้น เขาไม่กล้าแม้แต่จะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่เขามองซาคาเรียห์ด้วยความหวาดกลัวในดวงตา เขากล่าว "ท่านประธานไรท์ ผม-""ริชาร์ด แกหุบปากไปซะ! ฉันคาดหวังในตัวแก แต่แกทำให้ฉันผิดหวังมาก แกถูกไล่ออกจากตำแหน่งหัวหน้าบุคลากร" ซาคาเรียห์สั่ง"ท่า… ท่านประธาน..." ริชาร์ดสั่นเทิ้ม แต่เขาก็ขยับไปไหนไม่ได้ซาคาเรียห์มองที่เชลลีแล้วกล่าว "ในฐานะของแพทย์ ชีวิตคนไข้ต้องมากก่อน คุณทำสิ่งที่ถูกต้องแล้ว นับจากนี้ไป คุณคือหัวหน้าบุคลากร"อะไรนะ? เชลลีสั่นสะท้าน ขาของเธอเหลวเป็นเจลลีเลยทีเดียวเธอเตรียมเจอสถานการณ์ที่เลวร้ายแล้ว แต่เธอไม่คาดคิดว่าสถานการณ์จะกลับตาลปัตรแบบนี้ ฉับพลัน ไม่ใช่เพียงแค่เธอไม่สูญเสียงาน แต่เธอยังได้เลื่อนขั้นด้วย? เธอตอบสนองเรื่องนี้ไม่ถูกเลยทีเดียวซาคาเรียห์หันไปหาแดร์ริล แล้วยิ้มอย่างสุภาพก่อนจะถาม "ผมจัดการเรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว คุณดาร์บี้ คุณพอใจไหมครับ?"แดร์ริลพยักหน้าแล้วหัวเราะ "ประธานไรท์ คุณยอดเยี่ยมและยุติธรรมมาก! คุณจัดการเรื่องนี้ได้ไร้ที่ติเลย"แม้พวกเขาจะเพิ่งเคยพบกัน แดร์ริลก็ชื่นชมวิธีการจัดการกับปัญหา
แดร์ริล ผู้สังเกตความกังขาของซาคาเรียห์ ยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วตอบ "ผมพอรู้มาบ้าง ถ้าผมเดาไม่ผิด การจัดวางทั้งหมดในนี้มาจากปรมาจารย์ฮวงจุ้ยใช่ไหม?""ถูกต้อง!" ซาคาเรียห์พยักหน้าแดร์ริลกล่าวต่อ "และตู้ปลานี่ มันมาหลังจากนั้นด้วย ใช่ไหม?"ซาคาเรียห์ตอบ "ใช่ครับ คู่ค้าทางธุรกิจมอบมันให้ผมเมื่อสามปีก่อน""นั่นไงล่ะ ตู้ปลานี้มันทำลายรูปแบบของหอคอย เมื่อฮวงจุ้ยถูกก่อกวน พลังวิญญาณรอบ ๆ นี้จึงเบาบาง การฝึกฝนของคุณจึงไม่ได้ผลไปโดยปริยาย" แดร์ริลกล่าวด้วยรอยยิ้มซาคาเรียห์ประหลาดใจ เขาแม้กระทั่งคาดเดาได้ว่าตู้ปลานี้มาทีหลัง ชายหนุ่มคนนี้ช่างน่าทึ่ง!แดร์ริลไม่ได้พูดจาไร้สาระ ตลอดเวลาที่ผ่านมา การอ่านคัมภีร์ "ศาสตร์พยากรณ์หยินหยาง" ถือว่าได้ผลดียิ่ง ความรู้ได้สลักลึกลงในสมองของแดร์ริล"ถ้าอย่างนั้นคุณหมายความว่า ถ้าผมจัดการเจ้าตู้ปลานี้ ทุกอย่างจะกลับมาเป็นปกติเหรอครับ?" ซาคาเรียห์ถามแดร์ริลพยักหน้า "ใช่ เมื่อคุณนำตู้ปลาออกไป แล้วลองบ่มเพาะอีกครั้ง คุณจะเห็นว่ามันแตกต่างขนาดไหนกับก่อนหน้า"ซาคาเรียห์รีบสั่งให้คนของเขานำตู้ปลาออกไปทันที จากนั้นเขาก็นั่งขัดสมาธิแล้วเริ่มการบ่มเพาะ เขาลองใช
กระจกแปดด้าน?แดร์ริลหัวเราะเสียงเย็น เขามองหน้าแจ็คสันแล้วถาม "น้องชาย น้องก็คิดว่าพี่เป็นคนทำเหรอ?"แดร์ริลสนิทกับแจ็คสันที่สุดในตระกูล พวกเขาเหมือนพี่น้องท้องเดียวกัน แดร์ริลเชื่อว่าแจ็คสันจะไม่เหมือนคนอื่น ที่โทษเขาโดยที่ไม่รู้ความจริงยังไงก็ตาม คำตอบของแจ็คสันทำให้หัวใจของแดร์ริลหล่นวูบ"พี่รอง ผมเชื่อพี่ แต่ผมสงสัยมากกว่าในเรื่องกระจกแปดด้าน ทำไมมันอยู่ที่นั่น?" แจ็คสันถามอย่างไร้ความรู้สึกวินาทีต่อมา แจ็คสันนั้นก็เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวอันขุ่นเคืองใจ เขากรีดร้อง "พี่รู้ไหมผมคบกับรีเบคก้ามานานแค่ไหน? หลายปีมาก และในที่สุดเราก็ได้แต่งงานกัน แล้วทำไมพี่ทำแบบนี้? ทำไม?!""ไอ้ชั่ว ไสหัวออกไปซะ! ไปตายที่ไหนก็ไป!"หลายคนเริ่มปาอาหารใส่แดร์ริล"แดร์ริล ได้โปรดออกไป แกไม่ได้รับการต้อนรับที่นี่!""แกกับพ่อแม่แก ไปตายซะ! อย่าโผล่หัวมาที่นี่อีก!"เสื้อผ้าของแดร์ริลเต็มไปด้วยเศษอาหาร หัวใจของเขาเจ็บปวด เขากำหมัดแน่นแล้วกล่าว "ได้ ได้เลย! ฉันมันโชคร้ายเอง! ก่อนหน้านี้ฉันช่วยพวกแกในการลงทุนสามพันล้าน และฉันก็ได้แค่บริษัท แพลทินัม กลับมา ฉันเกือบจะวางความเกลียดชังลงแล้ว จากนี้ไป ฉ
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ