น่ากลัวเกินไปแล้ว!ในขณะนี้ฉินเป่ยเป็นปีศาจในสายตาของเฉาอวิ๋นเฟย เขาไม่เคยรู้สึกกลัวเช่นนี้มาก่อนความเจ็บปวดในร่างกายทำให้เขาไม่สามารถหยุดยั้งได้และเขากำลังจะแตกสลายภายในเผ่าเซียน แม้ว่าเขาและศิษย์น้องของเขาจะไม่ใช่ผู้มีอำนาจระดับสูง แต่สถานะของพวกเขาก็ยังคงสูงมากพอตัวยกเว้นพวกผู้อาวุโสในตระกูล ไ
กวนหยินและคนอื่น ๆ แทบไม่เชื่อเลยสถานการณ์ที่น่าเศร้าของเฉาอวิ๋นเฟยและหวงเวยเว่ยตรงหน้าพวกเขาในตอนนี้ เป็นสิ่งที่พวกเขาไม่เคยคาดคิดเลยจรงิ ๆพวกเขาไล่ตามฉินเป่ยและหลินชิวเสีย แต่สุดท้ายแล้วพวกเขาก็ช้าเกินไปบรรดาขุนนางในเมืองที่ยังวางแผนจะได้เห็นฉินเป่ย หลินชิวเสีย หวงเวยเว่ยและเฉาอวิ๋นเฟยปะมือกันจ
กวนหยินตัดสินใจเสี่ยงและพาภรรยาของเขาติดตามฉินเป่ยและหลินชิวเสียต่อไปเขายังต้องค้นหาด้วยว่าเกิดอะไรขึ้น!เพราะหลินชิวเสียให้ความรู้สึกที่ใจดีกับเขามาก เป็นความใกล้ชิดที่สามารถพบได้ระหว่างญาติเท่านั้นไม่นาน เขาก็หันไปหาเจ้าเมืองคนอื่น ๆ แล้วพูดว่า “ข้าตัดสินใจที่จะเคารพคุณชายฉิน และมันจะไม่เปลี่ยนน
“ท่านเจ้าเมืองที่รัก ในเมื่อพวกคุณอยากตาย ผมจะสนองเอง”ฉึบ ฉึบ...เมื่อฉินเป่ยพูดจบ พลังดาบก็ฉีกร่างของขุนนางในแต่ละเมืองออกจากกันด้วยความตกใจ ความกลัว และความสิ้นหวัง ร่างกายของพวกเขาถูกฉีกเป็นชิ้นๆ และกลายเป็นกองเนื้อเน่าพวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขาตายยังไงมาถึงตอนนี้ ราชวงศ์ที่รุ่งโรจน์ในดินแด
เหม่ยรัวหลานไม่เชื่อว่าฉินเป่ยสามารถเอาชนะหวงเวยเว่ยและเฉาอวิ๋นเฟยได้!แม้ว่าเธอจะไม่สามารถมองเห็นการฝึกฝนของฉินเป่ยได้ แต่เธอก็รู้ว่าฉินเป่ยเป็นเพียงเด็กยากจนจากโลกมนุษย์ของดินแดนมังกรเธอไม่เชื่อว่าระดับพลังยุทธ์ของเขาจะสูงส่ง ในสายตาของเธอ ระดับพลังยุทธ์ของอวี่เจียวหรงและชื่อเสียงของเธอเหนือกว่าเ
หลินชิวเสียพูดพร้อมกับจับมือฉินเป่ยและจากไปอย่างรวดเร็ว!เสิ่นเยว่ไม่ต้องการที่จะยอมแพ้และไล่ตามเขาทันที แต่เมื่อเห็นสีหน้าเคร่งขรึมของฉินเป่ยเธอก็รู้สึกหวาดกลัวและก้าวถอยหลัง“คุณหญิง พอแค่นี้เถอะ”“อย่ารบกวนชิวเสียอีกเลยครับ หากคุณและภรรยาต้องการออกจากที่นี่ คุณสามารถตามผมไปที่เมืองชิงเฟิงได้!”ใน
ฉินเป่ยพอจะเดาได้ว่าหญิงชราต้องการถามเขาอะไรหญิงชราหยุดจู้จี้และถามออกไปตรง ๆ ว่า “ความสัมพันธ์ของเจ้ากับหลิวตงไป่เป็นยังไง”“เขาเป็นอาจารย์ของผมครับ”ฉินเป่ยตอบว่าคำถามของหญิงชรา ทำให้เขาแน่ใจอีกครั้งว่า เธอและหลิวตงไป่อาจารย์ของเขาต้องรู้จักกันหญิงชรายังคงถามต่อ: “แล้วเจ้ารู้ไหมว่าเขาเป็นหนึ่งใน
ชายคนนั้นเหยียดมือใหญ่ของเขาออกแล้วต่อยฉินเป่ย!ดูเหมือนว่าฝ่ามือจะสุ่มยิงไปทางฉินเป่ยราวกับกระแสน้ำที่มีพลังอันน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งฉินเป่ยไม่กล้าที่จะประมาทและวาดมือตบออกไปเช่นเดียวกันพลังอันเดือดดาลพุ่งออกมาจากฝ่ามือ!บูม!พลังทั้งสองชนกันทำให้เกิดคลื่นกระแทกที่น่ากลัวอย่างยิ่งฉินเป่ยยืนนิ่งอ