บทที่ 0493

ฉินเป่ยวางอวี่เจียงเสวี่ยออกจากไหล่ของเขา แล้วอุ้มเธอกลับ

ไม่นานหลังจากนั้น เขาก็ได้ยินเสียงกรนเล็กน้อยของอวี่เจียงเสวี่ย ซึ่งทำให้เขารู้สึกเป็นทุกข์

แม้ว่าช่วงนี้เขาจะยุ่งกับเรื่องของตัวเองแต่เขาก็รู้ดีว่าสาวน้อยคนนี้พยายามอย่างหนักแค่ไหน เธอแทบไม่ได้นอนเลยยกเว้นกินข้าวช่วงนี้

เธอฝึกฝนอย่างเอาเป็นเ