มีดสีทองฟาดไปทางฉินเป่ย ฉินเป่ยยกมือขึ้นและฟาดฝ่ามือออกไปมีดทองคำก็หายไปทันทีด้วยเสียงดังปัง แรงผลักดันอันน่าสะพรึงกลัวได้ทำลายเป็นหลุมขนาดใหญ่ใต้เท้าฉินเป่ย และป่าไม้เบิร์ชที่ราบเรียบก็ถูกทำลายอีกครั้งแสงสีทองสลายไป ฉินเป่ยยังคงยืนอยู่ที่นั่น!ยกเว้นผมของเขาเละเทะเล็กน้อยและเสื้อผ้าบนไหล่ของเขาขา
แม้ว่าร่างกายดอกบัวของเธอยังไม่ถูกปลุกให้ตื่น และแม้ว่าระดับพลังปัจจุบันของเธอจะเป็นเพียงครึ่งก้าวของจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ แต่พลังการต่อสู้ของเธอก็ไปถึงจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ระดับแปดแล้วเธอทิ้งถังเสี่ยวเสียวและอันหนิงไว้ห่างไกล แม้ว่าหยางลี่ฟางจะเผชิญหน้าเธอก็ไม่กล้าที่จะชนะ"โอ้พระเจ้า ชิวเสียเธอมีร่
อวี่เจียวหรงพบว่าตัวเองถูกหลอกแล้วจากนั้นเธอก็ตระหนักได้ว่าพลังดาบในแหวนของเธอไม่ได้เป็นหลิวตงไป๋ทิ้งไว้ให้เธอแต่เป็นฉินเป่ยตอนนั้นหลิวตงไป๋บอกเธอว่าเธอจะต้องไม่ใช้พลังดาบในวงแหวนเว้นแต่จะมีความจำเป็นจริง ๆเธอทำตามมาจนถึงตอนนี้และไม่ได้ใช้เพราะเธอรู้ดีว่านี่เป็นทางเลือกสุดท้ายที่จะช่วยชีวิตเธอดั
"อย่าฟังเขา จูบเขาเลย!"หลังจากที่จู้อวี๋เฟยพูดจบ เธอก็หน้าแดงและวิ่งหนีไป ก่อนที่ฉินเป่ยจะทันโต้ตอบ จูบของลู่เว่ยยางก็ตามมา!และเห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนี้ไม่พอใจกับสิ่งที่เขาเพิ่งพูดและกัดริมฝีปากของเขาฉินเป่ยยืนอยู่ที่เดิม มีกระแสน้ำอุ่นไหลอยู่ในหัวใจเขาจะไม่เข้าใจความคิดของลู่เว่ยยางและจู้อวี๋เฟ
ฉินเป่ยยังคงพิจารณาว่าจะไปพระราชวังคุนหลุนดีหรือไม่ไม่ใช่ว่าเขากังวลว่าพระราชวังคุนหลุนจะแข็งแกร่งเกินไป แต่เขากลัวว่า หลังจากที่เขาไปที่นั่นเขาจะอดทำลายพระราชวังคุนหลุนไม่ได้ตอนนี้พระราชวังคุนหลุนจะยังถูกทำลายไม่ได้ เขายังต้องการใช้พระราชวังคุนหลุนและกองกำลังหลักอีกสองกองกำลังเพื่อแย่งชิงอำนาจของ
“หากคุณเต็มใจ ผมสามารถปกป้องคุณไปตลอดชีวิต และผมก็สามารถช่วยเหลือคุณได้ไปตลอดชีวิตโดยที่คุณไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย”“อวี้เฟย คุณอยากเป็นจอมยุทธ์และอยู่กับผมตลอดเวลา แต่คุณจะได้เจอกับปัญหาและอันตรายมากมาย”“คุณต้องคิดให้ชัดเจน”“แต่ผมไม่อยากให้พวกคุณเป็นจอมยุทธ์หรอก”“หา?”จู้อวี้เฟยและลู่เว่ยยางตกตะล
ของเหลวสีดำบนพื้นล้วนเป็นสิ่งสกปรกที่ปล่อยออกมาจากร่างกายของจู้อวี้เฟยแต่เธอยังไม่รู้สึกตัว เธอรู้สึกเพียงแค่ว่าเธอรังเกียจ เธอบีบจมูกและตำหนิลู่เว่ยยางที่ทำให้ห้องน้ำสกปรกมากถึงขนาดนี้“เว่ยยาง นี่เธอทำอะไรอะไรน่ะ? ไอ้ของเหลวสีดำพวกนี้มันคืออะไร?”“น่ารังเกียจชะมัดเลย รีบออกไป ๆ”จู้อวี้เฟยขมวดคิ้
ไม่สิ เขาเก็บแหวนไว้ที่หลินชิวเสีย“ชิวเสียให้มันกับคุณสองคนหรือเปล่า?”“ใช่แล้ว ชิวเสียมอบมันให้กับเราทั้งคู่ แล้วจะถือว่าขโมยได้ยังไงล่ะคะ?”“ชิวเสียบอกเราทั้งคู่ ว่าเมื่อเธอจากไปให้เราดูแลคุณอย่างดีแทนเธอและหงส์ปัณฑูรเทพีแห่งสงคราม”จู้อวี้เฟยและลู่เว่ยยางยืนขึ้น ก่อนจะเดินเข้าไปหาฉินเป่ยและพูดอย